Relaties
alle pijlers
Ik heb mijn man bedrogen... Hoe nu verder
maandag 6 februari 2023 om 11:37
Dag allemaal
Mijn 1e topic hier. Vind het enorm spannend om mijn gevoelens open en bloot te gooien maar ik ben op zoek naar dames/heren die in een soortgelijke situatie beland zijn en die er goed of slecht uitgekomen zijn. Neem dus rustig de tijd om onderstaand verhaal door te nemen.
Mijn partner en ik leerden elkaar 7 jaar geleden kennen op vakantie. Een onbezonnen vakantieliefde draaide eens terug in België uit op een echte relatie. Wij woonden 80km van elkaar weg maar niets hield ons tegen om bij elkaar te zijn. We waren helemaal halsoverkop verliefd.
Mijn partner is 8 jaar ouder en liet een hele wereld voor me open gaan. Leerde me genieten van het leven, was altijd optimistisch en zag het leven door een roze bril.
Na 3 jaar besloten we samen een huis te kopen in zijn provincie. Weg van mijn familie en vrienden. Ik veranderde van werk en ging er volledig voor.
2 jaar geleden hebben we ons mooie zoontje mogen verwelkomen. Ons gezin was compleet en niets kon ons tegenhouden.
Maar zoals in vele relatie was de komst van ons zoontje niet alleen een wonder en een prachtig geschenk, maar ook iets wat onze relatie een enorme deuk gegeven heeft.
Ik vond het heel confronterend dat mijn leven plots in het teken stond van iemand anders, een klein hulpeloos wezentje, en niet meer de focus op mezelf gelegd werd.
Door Corona hebben we financieel een flinke deuk gekregen. Ik heb tijdens mijn zwangerschap 6 maanden van een uitkering geleefd en hierdoor was ons spaarpotje serieus gedaald.
Mijn vriend begon zich meer en meer af te sluiten voor mij. Hij is nooit een prater geweest en verwerkt zijn gevoelens liever op zijn eigen manier.
Ik ben op zich wel een prater, maar enkel bij de juiste personen. Waar ik feedback bij krijg, wanneer ik stoot op een muur, keer ik snel ook in mezelf en stopt het gesprek.
Een klein jaar geleden kwam ons eerste echte dieptepunt. Ik besloot toen alleen voor enkele dagen met ons zoontje en mijn ouders naar de zon te trekken. Dit heeft onze relatie goed gedaan. Even afstand van elkaar, het gemis dat boven kwam.
Maar enkele weken later kwamen we opnieuw in hetzelfde cirkeltje terecht.
Mijn partner was niet meer de man waarop ik verliefd geworden was. En dat hoeft ook niet na 7 jaar. Maar zijn levensvreugde was weg. Hij was altijd boos en gefrustreerd. Er kwamen weinig mopjes, geen affectie meer. Ons zoontje weet niet wat liefhebben is. Hij ziet ons nooit knuffelen, nooit een kus. Alleen maar frustraties die worden uitgesproken. Ik voelde me meer en meer wegzakken in verdriet en ongeluk. Praten luktte niet tussen ons.
Ik ga graag eens uit met mijn vriendinnen. Iets drinken en daarna gaan dansen doe ik ontzettend graag. Al 7 jaar ga ik alleen met hun weg omdat het mijn vriend niks (meer) zegt. Hij heeft zijn tijd gehad zegt hij altijd, voor mij.
7 jaar lang ben ik nooit in de verleiding gekomen. Dat interesseerde mij ook niet, tot op de dag van vandaag zelf nog niet.
Maar eind november was er een jaarmarkt in mijn oude schoolbuurt. Iets waar we ieder jaar naartoe gaan met de vriendinnen. Dan drinken we in de plaatselijke cafés iets en er wordt gedanst.
Die avond kwam ik aan de praat met een kennis. Een jongen die ik van vroeger in het uitgaan ken maar die 3 jaar jonger is. We hebben de hele avond gebabbeld, verder niks speciaals.
De dag erna kreeg ik via instagram een berichtje of ik veilig thuis geraakt was.
Dat een jongen oprecht interesse toonde in me, wetende dat ik een partner en een kindje heb, dus zonder bijbedoelingen, spoorde me aan om hierop te antwoorden.
Dagen en weken gingen voorbij en geleidelijk aan hoorden we elkaar meer en meer. Ik was geïnteresseerd in zijn leven, zijn werk, zijn gedachtes. Hij in mijn leven, mijn kind, mijn relatie. En voor ik het wist zat ik 's avonds, wanneer mijn partner al sliep, nog uren met hem te praten. Over vanalles, maar nooit flirterig.
Ik wist op dat moment dat de vriendschap een beetje uit de hand aan het lopen was. Dat ik te veel belang hechtte aan een andere man. Maar mijn partner stuurde zelf geregeld nu en dan eens met een vrouwelijke collega of een vriendin. Ik zag er geen kwaad in en vond dat ik ook het recht had op een vriendschap.
Midden december was er een kerstmarkt in dezelfde regio als de jaarmarkt en ook hij was daar aanwezig. We hebben toen terug gepraat en ik merkte dat er nu wel een beetje geflirt werd en dat ik dat niet meteen erg vond... Hij was te dronken om nog zelf naar huis te rijden dus heb ik hem toen thuis af gezet. Er is toen niks gebeurt maar ik durfde dit ook niet thuis te vertellen. Mijn vriend zou vragen gaan stellen waarom ik iemand uberhaupt naar huis bracht en ik wou mijn vriendschap niet opgeven.
2 weken later moest ik toevallig naar een bepaalde stad voor het werk. Die jongen was daar toevallig ook en vroeg om even samen iets te gaan drinken. Ik heb hiermee ingestemd, ik wou hem graag terug zien. Helaas hebben we als afscheid toen gekust met elkaar.
Ik wist niet wat er me overkwam. Ik belde mijn beste vriendin op en vroeg haar om raad. Ik zou hem niet meer contacteren en het niet meer verder laten komen.
De volgende dag zocht hij toch terug contact en het was sterker dan mezelf... We spraken wel af elkaar niet meer te zien en het enkel te houden op een vriendschap. Maar ik zou wel werken aan mijn relatie. Die meer en meer op de achtergrond verdween.
Ik sprak later die week mijn partner aan. Over mijn gevoelens. Dat het voor mij nu of nooit was. Dat ik me onbegrepen en onbemind voelde en er dringend iets moest gebeuren.
Ook dat gesprek liep uit op een discussie. Waarbij we beiden onze frustraties aangaven maar niet tot een oplossing kwamen. Het gesprek viel weer stil.
Een week later, net na oudjaar zag ik hem opnieuw. Tijdens het uitgaan. Dit keer vroeg hij me opnieuw hem thuis af te zetten en toen hebben we opnieuw gekust. Ik weet het, ik had toen echt aan de rem moeten trekken. Maar het gevoel was op dat moment zo fijn.
Het voelde vertrouwd en ik was ervan overtuigd dat mijn partner me niet meer wou.
Het weekend erna hebben we seks gehad... 2x.
1x na het uitgaan. Plots en onverwachts.
De dag erna heel bewust.
Zondag keerde ik terug naar huis met een verschrikkelijk groot schuldgevoel. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik had een gezin, een lief mooi braaf gezond kindje, een mooi huis, een man waar ik ooit zo dol op was.
Maar er was nu ook die andere persoon... Waar ik toch ergens gevoelens voor aan het krijgen was.
Mijn hoofd stond niet stil. Ik wist niet hoe ik hier nog uit moest geraken.
Tot mijn man vrijdag nacht een berichtje zag.... slaapwel met een hartje.
En dat zette de hele nachtmerrie op gang.
Hij las alle berichten, kwam erachter dat ik een week ervoor seks gehad had en zijn wereld stortte ineen.
Hij is er kapot van, gebroken,... Ik heb hem nog nooit zien wenen. Nu doet hij niks anders. Hij eet niet, slaapt niet, hij is gebroken.
Ik ben er zelf ook kapot van. Hoe heb ik mijn gezin deze hel kunnen aandoen...
De afgelopen week verbleef ik bij mijn moeder. Deels met mijn zoontje, deels alleen.
Komende week hebben we opnieuw een regeling. 3 dagen bij mij en 3 dagen bij hem. Vanaf zaterdag zou ik misschien ons huis terug in mogen. Maar dat is nog heel onzeker.
Al het contact met die jongen is verbroken sinds vorig weekend. Maar ik krijg hem niet uit mijn hoofd. Dagelijks denk ik hoe het met hem zou gaan , hoe hij dit verwerkt, of het bij hem ook meer was dan een onbezonnen flirt,... Maar ik mag geen contact meer zoeken. Ik moet het doen voor mezelf maar ook naar mijn partner toe en mijn zoontje.
Hij is er nog niet aan uit of hij dit nog een kans wil geven. Hij weet niet hoe hij dit trauma ooit zal kunnen verwerken.
Ik heb donderdag aanstaande een eerste gesprek met een therapeut. Om al even mijn verhaal neer te leggen. Ik hoop op termijn samen te kunnen gaan maar dit zou zo een grote stap zijn voor hem.
Ik wil mijn gezin nog proberen te redden. Maar dat lukt niet als er nog iemand anders door mijn hoofd spookt. En ook niet wanneer ik niet zeker ben dat hij het uberhaupt nog wilt.
Het is zo een turbulente periode. Ik ga eraan onderdoor.
Ik eet niet meer, slaap zo slecht en neem kalmeringsmiddelen...
Ben op zoek naar mensen die ook dit soort situatie meegemaakt hebben en die willen delen hoe zij hier doorgekomen zijn...
Voel me hopeloos en alleen...
Veel liefs.
Mijn 1e topic hier. Vind het enorm spannend om mijn gevoelens open en bloot te gooien maar ik ben op zoek naar dames/heren die in een soortgelijke situatie beland zijn en die er goed of slecht uitgekomen zijn. Neem dus rustig de tijd om onderstaand verhaal door te nemen.
Mijn partner en ik leerden elkaar 7 jaar geleden kennen op vakantie. Een onbezonnen vakantieliefde draaide eens terug in België uit op een echte relatie. Wij woonden 80km van elkaar weg maar niets hield ons tegen om bij elkaar te zijn. We waren helemaal halsoverkop verliefd.
Mijn partner is 8 jaar ouder en liet een hele wereld voor me open gaan. Leerde me genieten van het leven, was altijd optimistisch en zag het leven door een roze bril.
Na 3 jaar besloten we samen een huis te kopen in zijn provincie. Weg van mijn familie en vrienden. Ik veranderde van werk en ging er volledig voor.
2 jaar geleden hebben we ons mooie zoontje mogen verwelkomen. Ons gezin was compleet en niets kon ons tegenhouden.
Maar zoals in vele relatie was de komst van ons zoontje niet alleen een wonder en een prachtig geschenk, maar ook iets wat onze relatie een enorme deuk gegeven heeft.
Ik vond het heel confronterend dat mijn leven plots in het teken stond van iemand anders, een klein hulpeloos wezentje, en niet meer de focus op mezelf gelegd werd.
Door Corona hebben we financieel een flinke deuk gekregen. Ik heb tijdens mijn zwangerschap 6 maanden van een uitkering geleefd en hierdoor was ons spaarpotje serieus gedaald.
Mijn vriend begon zich meer en meer af te sluiten voor mij. Hij is nooit een prater geweest en verwerkt zijn gevoelens liever op zijn eigen manier.
Ik ben op zich wel een prater, maar enkel bij de juiste personen. Waar ik feedback bij krijg, wanneer ik stoot op een muur, keer ik snel ook in mezelf en stopt het gesprek.
Een klein jaar geleden kwam ons eerste echte dieptepunt. Ik besloot toen alleen voor enkele dagen met ons zoontje en mijn ouders naar de zon te trekken. Dit heeft onze relatie goed gedaan. Even afstand van elkaar, het gemis dat boven kwam.
Maar enkele weken later kwamen we opnieuw in hetzelfde cirkeltje terecht.
Mijn partner was niet meer de man waarop ik verliefd geworden was. En dat hoeft ook niet na 7 jaar. Maar zijn levensvreugde was weg. Hij was altijd boos en gefrustreerd. Er kwamen weinig mopjes, geen affectie meer. Ons zoontje weet niet wat liefhebben is. Hij ziet ons nooit knuffelen, nooit een kus. Alleen maar frustraties die worden uitgesproken. Ik voelde me meer en meer wegzakken in verdriet en ongeluk. Praten luktte niet tussen ons.
Ik ga graag eens uit met mijn vriendinnen. Iets drinken en daarna gaan dansen doe ik ontzettend graag. Al 7 jaar ga ik alleen met hun weg omdat het mijn vriend niks (meer) zegt. Hij heeft zijn tijd gehad zegt hij altijd, voor mij.
7 jaar lang ben ik nooit in de verleiding gekomen. Dat interesseerde mij ook niet, tot op de dag van vandaag zelf nog niet.
Maar eind november was er een jaarmarkt in mijn oude schoolbuurt. Iets waar we ieder jaar naartoe gaan met de vriendinnen. Dan drinken we in de plaatselijke cafés iets en er wordt gedanst.
Die avond kwam ik aan de praat met een kennis. Een jongen die ik van vroeger in het uitgaan ken maar die 3 jaar jonger is. We hebben de hele avond gebabbeld, verder niks speciaals.
De dag erna kreeg ik via instagram een berichtje of ik veilig thuis geraakt was.
Dat een jongen oprecht interesse toonde in me, wetende dat ik een partner en een kindje heb, dus zonder bijbedoelingen, spoorde me aan om hierop te antwoorden.
Dagen en weken gingen voorbij en geleidelijk aan hoorden we elkaar meer en meer. Ik was geïnteresseerd in zijn leven, zijn werk, zijn gedachtes. Hij in mijn leven, mijn kind, mijn relatie. En voor ik het wist zat ik 's avonds, wanneer mijn partner al sliep, nog uren met hem te praten. Over vanalles, maar nooit flirterig.
Ik wist op dat moment dat de vriendschap een beetje uit de hand aan het lopen was. Dat ik te veel belang hechtte aan een andere man. Maar mijn partner stuurde zelf geregeld nu en dan eens met een vrouwelijke collega of een vriendin. Ik zag er geen kwaad in en vond dat ik ook het recht had op een vriendschap.
Midden december was er een kerstmarkt in dezelfde regio als de jaarmarkt en ook hij was daar aanwezig. We hebben toen terug gepraat en ik merkte dat er nu wel een beetje geflirt werd en dat ik dat niet meteen erg vond... Hij was te dronken om nog zelf naar huis te rijden dus heb ik hem toen thuis af gezet. Er is toen niks gebeurt maar ik durfde dit ook niet thuis te vertellen. Mijn vriend zou vragen gaan stellen waarom ik iemand uberhaupt naar huis bracht en ik wou mijn vriendschap niet opgeven.
2 weken later moest ik toevallig naar een bepaalde stad voor het werk. Die jongen was daar toevallig ook en vroeg om even samen iets te gaan drinken. Ik heb hiermee ingestemd, ik wou hem graag terug zien. Helaas hebben we als afscheid toen gekust met elkaar.
Ik wist niet wat er me overkwam. Ik belde mijn beste vriendin op en vroeg haar om raad. Ik zou hem niet meer contacteren en het niet meer verder laten komen.
De volgende dag zocht hij toch terug contact en het was sterker dan mezelf... We spraken wel af elkaar niet meer te zien en het enkel te houden op een vriendschap. Maar ik zou wel werken aan mijn relatie. Die meer en meer op de achtergrond verdween.
Ik sprak later die week mijn partner aan. Over mijn gevoelens. Dat het voor mij nu of nooit was. Dat ik me onbegrepen en onbemind voelde en er dringend iets moest gebeuren.
Ook dat gesprek liep uit op een discussie. Waarbij we beiden onze frustraties aangaven maar niet tot een oplossing kwamen. Het gesprek viel weer stil.
Een week later, net na oudjaar zag ik hem opnieuw. Tijdens het uitgaan. Dit keer vroeg hij me opnieuw hem thuis af te zetten en toen hebben we opnieuw gekust. Ik weet het, ik had toen echt aan de rem moeten trekken. Maar het gevoel was op dat moment zo fijn.
Het voelde vertrouwd en ik was ervan overtuigd dat mijn partner me niet meer wou.
Het weekend erna hebben we seks gehad... 2x.
1x na het uitgaan. Plots en onverwachts.
De dag erna heel bewust.
Zondag keerde ik terug naar huis met een verschrikkelijk groot schuldgevoel. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik had een gezin, een lief mooi braaf gezond kindje, een mooi huis, een man waar ik ooit zo dol op was.
Maar er was nu ook die andere persoon... Waar ik toch ergens gevoelens voor aan het krijgen was.
Mijn hoofd stond niet stil. Ik wist niet hoe ik hier nog uit moest geraken.
Tot mijn man vrijdag nacht een berichtje zag.... slaapwel met een hartje.
En dat zette de hele nachtmerrie op gang.
Hij las alle berichten, kwam erachter dat ik een week ervoor seks gehad had en zijn wereld stortte ineen.
Hij is er kapot van, gebroken,... Ik heb hem nog nooit zien wenen. Nu doet hij niks anders. Hij eet niet, slaapt niet, hij is gebroken.
Ik ben er zelf ook kapot van. Hoe heb ik mijn gezin deze hel kunnen aandoen...
De afgelopen week verbleef ik bij mijn moeder. Deels met mijn zoontje, deels alleen.
Komende week hebben we opnieuw een regeling. 3 dagen bij mij en 3 dagen bij hem. Vanaf zaterdag zou ik misschien ons huis terug in mogen. Maar dat is nog heel onzeker.
Al het contact met die jongen is verbroken sinds vorig weekend. Maar ik krijg hem niet uit mijn hoofd. Dagelijks denk ik hoe het met hem zou gaan , hoe hij dit verwerkt, of het bij hem ook meer was dan een onbezonnen flirt,... Maar ik mag geen contact meer zoeken. Ik moet het doen voor mezelf maar ook naar mijn partner toe en mijn zoontje.
Hij is er nog niet aan uit of hij dit nog een kans wil geven. Hij weet niet hoe hij dit trauma ooit zal kunnen verwerken.
Ik heb donderdag aanstaande een eerste gesprek met een therapeut. Om al even mijn verhaal neer te leggen. Ik hoop op termijn samen te kunnen gaan maar dit zou zo een grote stap zijn voor hem.
Ik wil mijn gezin nog proberen te redden. Maar dat lukt niet als er nog iemand anders door mijn hoofd spookt. En ook niet wanneer ik niet zeker ben dat hij het uberhaupt nog wilt.
Het is zo een turbulente periode. Ik ga eraan onderdoor.
Ik eet niet meer, slaap zo slecht en neem kalmeringsmiddelen...
Ben op zoek naar mensen die ook dit soort situatie meegemaakt hebben en die willen delen hoe zij hier doorgekomen zijn...
Voel me hopeloos en alleen...
Veel liefs.
dinsdag 7 februari 2023 om 00:46
palanja schreef: ↑07-02-2023 00:44Waarom moet het slachtoffer in de relatie altijd verantwoording nemen voor het vreemdgaan van hun partner? Serieus?
Wanneer je niet gelukkig bent in je relatie dan onderneem je actie, welke dan ook behalve vreemdgaan.
Afgezien daarvan, 'cheaters' vinden heel vaak dat zij de ongelukkige in de relatie zijn en dat de ander prima met de relatie kan leven.
Slachtoffers kunnen zich net zo ongelukkig voelen in de relatie maar hun energie anders gebruiken dan het in te zetten voor een affaire.
Als hij haar terug wil.
dinsdag 7 februari 2023 om 00:52
Huh?
Hoe kom je daar nou bij....
Natuurlijk praat je over wat er anders en beter moet in de relatie maar dat is pas in een stadium wanneer een gedeelte van het vertrouwen herwonnen is, een onderdeel daarvan is (gedeeltelijke) vergeving.
Kan maanden, jaren duren voordat je zover bent.
Natuurlijk kunnen er tussentijdse pieken zijn die het geloof in herstel van de relatie bevorderen, vaak sexueel... Uiteindelijk valt men toch terug in stadium 1.....
Daarom overleven 8/10 relaties niet *edit* (Het was laat vannacht. )
palanja wijzigde dit bericht op 07-02-2023 10:42
3.96% gewijzigd
Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.
dinsdag 7 februari 2023 om 01:08
Net schreef je nog "8 op de 10 huwelijken eindigen na vreemdgaan" ?palanja schreef: ↑07-02-2023 00:52Huh?
Hoe kom je daar nou bij....
Natuurlijk praat je over wat er anders en beter moet in de relatie maar dat is pas in een stadium wanneer een gedeelte van het vertrouwen herwonnen is, een onderdeel daarvan is (gedeeltelijke) vergeving.
Kan maanden, jaren duren voordat je zover bent.
Natuurlijk kunnen er tussentijdse pieken zijn die het geloof in herstel van de relatie bevorderen, vaak sexueel... Uiteindelijk valt men toch terug in stadium 1.....
Daarom overleven 8/10 relaties.
Misschien controversieel standpunt maar Ik zou als ik de man van TO was niet gaan zitten huilen maar mezelf een schop onder mijn kont geven om beter mijn best te gaan doen als ik haar echt terug wil. En reken maar dat hij dat wil (tenzij hij meteen een ander tegen het lijf loopt natuurlijk). Ik heb verder vaak een verschillend oordeel over mannen en vrouwen die vreemd gaan. Voor vrouwen heb ik meer begrip.
dinsdag 7 februari 2023 om 03:08
Buster schreef: ↑07-02-2023 01:08Net schreef je nog "8 op de 10 huwelijken eindigen na vreemdgaan" ?
Misschien controversieel standpunt maar Ik zou als ik de man van TO was niet gaan zitten huilen maar mezelf een schop onder mijn kont geven om beter mijn best te gaan doen als ik haar echt terug wil. En reken maar dat hij dat wil (tenzij hij meteen een ander tegen het lijf loopt natuurlijk). Ik heb verder vaak een verschillend oordeel over mannen en vrouwen die vreemd gaan. Voor vrouwen heb ik meer begrip.
Waarom heb je voor vrouwen meer begrip? En waarom moet de man van TO zich een schop onder zijn kont geven en beter zijn best doen? Is het zijn schuld dat TO is vreemdgegaan dan? Wat een gekke reactie. Naar mijn mening is het andersom en ik heb voor mannen en vrouwen die vreemdgaan hetzelfde begrip.
dinsdag 7 februari 2023 om 05:46
Ik denk dat daarin een soort relationele verveling vaak een rol speelt. Je mist de verliefdheid onbewust. Je hoeft niet meer zo je best te doen. Je kent hem van binnen en van buiten. Dit is het dan. Je richt je op zijn fouten in plaats van op dat waar je vroeger van hield. Dat heeft negatieve invloed op hem. Ook hij sluit zich af. En je wil ook weer eens voelen hoe begeerlijk je bent voor een nieuwe man. De ene zal daar meer last van hebben dan de ander.
Maar voor de pijn die de partner voelt maakt dat niet uit. Het blijft het grootste verraad wat je partner kan plegen en het laat wonden achter die meestal niet helemaal meer genezen.
Maar voor de pijn die de partner voelt maakt dat niet uit. Het blijft het grootste verraad wat je partner kan plegen en het laat wonden achter die meestal niet helemaal meer genezen.
Dan moet het maar zoals het kan
dinsdag 7 februari 2023 om 08:51
To, de vreemdganger, zegt dat vooral als excuus om haar gedrag goed te praten. Maar als je met je man bespreekt dat je de relatie niet meer goed vindt, ga je niet een week of wat later met een ander naar bed. En ook bij de problemen in de relatie legt ze de bal bij haar man. Hij is veranderd blabla. Misschien zij ook wel... en wijst zij hem onbewust af, is drukker met zoontje waardoor ze moe is etc. Allemaal verklaarbaar maar niet alleen iets waar man aan moet werken. Welke kans geef je dan aan je man maar ook jezelf om aan je relatie te werken?
dinsdag 7 februari 2023 om 09:49
Dat is een beetje invulling van jouw kant vind ik. Ik lees het meer als een "how did I get here". En het uit elkaar gegroeid zijn. Niet meer je best voor elkaar doen. Geen moeite willen doen om eraan te werken. Dat allemaal maakt wel dat je gevoelig kan worden voor een ander. Dat is een groot risico en daarmee zeg ik denk ik niets nieuws.MrsDuck schreef: ↑07-02-2023 08:51To, de vreemdganger, zegt dat vooral als excuus om haar gedrag goed te praten. Maar als je met je man bespreekt dat je de relatie niet meer goed vindt, ga je niet een week of wat later met een ander naar bed. En ook bij de problemen in de relatie legt ze de bal bij haar man. Hij is veranderd blabla. Misschien zij ook wel... en wijst zij hem onbewust af, is drukker met zoontje waardoor ze moe is etc. Allemaal verklaarbaar maar niet alleen iets waar man aan moet werken. Welke kans geef je dan aan je man maar ook jezelf om aan je relatie te werken?
Voor mij is dat ook echt iets in mijn achterhoofd. Dat ik de verbinding met mijn man niet verlies. Samen dingen ondernemen. Zorgen dat je aantrekkelijk blijft voor je partner. Dat de slaapkamer niet alleen nog een plaats van rust is met af en toe een opleving die beiden vooraf van a tot z kunnen uittekenen. En dat is niet altijd makkelijk. Zeker niet met een kind erbij.
Dus ja, ik denk ook dat voor de partner van safethenation er wel iets is om over na te denken. Niet omdat het zijn schuld is dat safethenation gekozen heeft om wat ze in haar relatie miste buiten de deur te zoeken. Zeker niet. Want als je het leest heeft safethenation heel veel momenten gehad waarin ze zich heeft moeten beseffen dat ze verliefd werd en dat ze steeds verder daarin mee werd gesleurd.
Maar wel over de vraag waarom beiden de relatie al zo hadden laten versloffen. En wat er nodig is om dat niet meer te laten gebeuren. Als het enige is wat nu wordt "opgelost" is dat vanaf nu safethenation niet meer naar een andere man omkijkt en haar partner haar vergeeft voor haar misstap, dan blijft het een relatie die gedoemd is te mislukken.
Safethenation heeft een grote fout begaan door zich emotioneel aan een andere man te binden. En ook nog seks met hem te hebben. Al is dat wat mij betreft meer een extra minpunt dan de grootste fout. Maar beiden hebben, zo lees ik het tenminste in het verhaal van safethenation, eerder al een grote fout begaan door emotioneel de ander los te laten.
De relatie was al stuk.
dinsdag 7 februari 2023 om 09:59
Satesausjes11 schreef: ↑07-02-2023 01:40Ik denk dat de relatie helaas gewoon op is Probeer het netjes af te sluiten
Da's een beetje laat hè. Het station 'netjes' is al gepasseerd.
dinsdag 7 februari 2023 om 10:23
Destiny schreef: ↑07-02-2023 09:49Dat is een beetje invulling van jouw kant vind ik. Ik lees het meer als een "how did I get here". En het uit elkaar gegroeid zijn. Niet meer je best voor elkaar doen. Geen moeite willen doen om eraan te werken. Dat allemaal maakt wel dat je gevoelig kan worden voor een ander. Dat is een groot risico en daarmee zeg ik denk ik niets nieuws.
Voor mij is dat ook echt iets in mijn achterhoofd. Dat ik de verbinding met mijn man niet verlies. Samen dingen ondernemen. Zorgen dat je aantrekkelijk blijft voor je partner. Dat de slaapkamer niet alleen nog een plaats van rust is met af en toe een opleving die beiden vooraf van a tot z kunnen uittekenen. En dat is niet altijd makkelijk. Zeker niet met een kind erbij.
Dus ja, ik denk ook dat voor de partner van safethenation er wel iets is om over na te denken. Niet omdat het zijn schuld is dat safethenation gekozen heeft om wat ze in haar relatie miste buiten de deur te zoeken. Zeker niet. Want als je het leest heeft safethenation heel veel momenten gehad waarin ze zich heeft moeten beseffen dat ze verliefd werd en dat ze steeds verder daarin mee werd gesleurd.
Maar wel over de vraag waarom beiden de relatie al zo hadden laten versloffen. En wat er nodig is om dat niet meer te laten gebeuren. Als het enige is wat nu wordt "opgelost" is dat vanaf nu safethenation niet meer naar een andere man omkijkt en haar partner haar vergeeft voor haar misstap, dan blijft het een relatie die gedoemd is te mislukken.
Safethenation heeft een grote fout begaan door zich emotioneel aan een andere man te binden. En ook nog seks met hem te hebben. Al is dat wat mij betreft meer een extra minpunt dan de grootste fout. Maar beiden hebben, zo lees ik het tenminste in het verhaal van safethenation, eerder al een grote fout begaan door emotioneel de ander los te laten.
De relatie was al stuk.
Ik kan me wel vinden in je post behalve het stukje dat TO meegesleurd werd in een verliefdheid. Sorry maar daar wordt je niet in meegesleurd, daar heeft ze bewust voor gekozen gezien alle berichtjes en ontmoetingen die eraan vooraf zijn gegaan. Ik geloof er namelijk geen fluit van dat ze toevallig in de dezelfde stad waren voor werk. Niet na zulk intensief app contact. Weet bijna zeker dat ze dit beiden van elkaar wisten. Dat is gebeurd, own it.
Het is gebeurd dat is niet meer te veranderen. Nu is het aan TO om uit te zoeken of deze relatie überhaupt nog is wat ze wil en aan partner van TO hetzelfde al vind ik zijn tempo leidend hierin. TO zit op het wachtbankje en zal echt met de billen bloot moeten wil dit goedkomen.
En dat he? Het kan goedkomen en dan komen ze er sterker uit (been there done that). Maar het kan ook gewoon klaar zijn nu. Dat zijn de consequenties van niet praten met elkaar en vreemdgaan.
dinsdag 7 februari 2023 om 10:44
Sorry, correctie gedaan, ik bedoelde 8/10 overleefde niet.Buster schreef: ↑07-02-2023 01:08Net schreef je nog "8 op de 10 huwelijken eindigen na vreemdgaan" ?
Misschien controversieel standpunt maar Ik zou als ik de man van TO was niet gaan zitten huilen maar mezelf een schop onder mijn kont geven om beter mijn best te gaan doen als ik haar echt terug wil. En reken maar dat hij dat wil (tenzij hij meteen een ander tegen het lijf loopt natuurlijk). Ik heb verder vaak een verschillend oordeel over mannen en vrouwen die vreemd gaan. Voor vrouwen heb ik meer begrip.
Ik heb geen idee in hoeverre jij (levens-)ervaring hebt, op dit gebied.
Dit klinkt nogal naïef.
Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.
dinsdag 7 februari 2023 om 10:51
Onderdeel van de luxe maatschappij waarin we ons bevinden, daarnaast vraag ik me af of dit een negatief onderdeel van het feminisme is.tv-icoon schreef: ↑07-02-2023 05:46Ik denk dat daarin een soort relationele verveling vaak een rol speelt. Je mist de verliefdheid onbewust. Je hoeft niet meer zo je best te doen. Je kent hem van binnen en van buiten. Dit is het dan. Je richt je op zijn fouten in plaats van op dat waar je vroeger van hield. Dat heeft negatieve invloed op hem. Ook hij sluit zich af. En je wil ook weer eens voelen hoe begeerlijk je bent voor een nieuwe man. De ene zal daar meer last van hebben dan de ander.
Maar voor de pijn die de partner voelt maakt dat niet uit. Het blijft het grootste verraad wat je partner kan plegen en het laat wonden achter die meestal niet helemaal meer genezen.
Ik vind de OP daar zo'n typisch voorbeeld van, je voelt je tekort gedaan en hebt recht op 'ultieme liefde' zonder verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen functioneren binnen de relatie.
Plotseling vervallen we dan in traditionele verhoudingen en zijn er te weinig consequenties voor de dame in kwestie.
Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.
dinsdag 7 februari 2023 om 11:09
Hoezo?Buster schreef: ↑07-02-2023 01:08Net schreef je nog "8 op de 10 huwelijken eindigen na vreemdgaan" ?
Misschien controversieel standpunt maar Ik zou als ik de man van TO was niet gaan zitten huilen maar mezelf een schop onder mijn kont geven om beter mijn best te gaan doen als ik haar echt terug wil. En reken maar dat hij dat wil (tenzij hij meteen een ander tegen het lijf loopt natuurlijk). Ik heb verder vaak een verschillend oordeel over mannen en vrouwen die vreemd gaan. Voor vrouwen heb ik meer begrip.
dinsdag 7 februari 2023 om 11:11
Wat is de reden dat deze vrouw helemaal afgebrand wordt…
Iedereen is zo perfect ineens? Perfecte levens?
Ze snapt zelf ook wel dat ze fout is geweest.. is niet meer terug te draaien maarja hoe nu verder?
Verder gaat met haar ex man lijkt mij de zeker niet de juiste keus!
Ik ben benieuwd…. Denk dat ze niks meer durft te zeggen na al jullie berichten
Iedereen is zo perfect ineens? Perfecte levens?
Ze snapt zelf ook wel dat ze fout is geweest.. is niet meer terug te draaien maarja hoe nu verder?
Verder gaat met haar ex man lijkt mij de zeker niet de juiste keus!
Ik ben benieuwd…. Denk dat ze niks meer durft te zeggen na al jullie berichten
dinsdag 7 februari 2023 om 11:21
Ik vind niet dat ze afgebrand wordt, wel gewezen op haar falen en wanneer je de OP goed leest is dat voor haar ook best een spiegel die ze nodig heeft.ChemeneEsmee012 schreef: ↑07-02-2023 11:11Wat is de reden dat deze vrouw helemaal afgebrand wordt…
Iedereen is zo perfect ineens? Perfecte levens?
Ze snapt zelf ook wel dat ze fout is geweest.. is niet meer terug te draaien maarja hoe nu verder?
Verder gaat met haar ex man lijkt mij de zeker niet de juiste keus!
Ik ben benieuwd…. Denk dat ze niks meer durft te zeggen na al jullie berichten
Uiteindelijk moet je van hieruit een weg zien te banen en dat werk niet goed wanneer je niet met je neus op de feiten wordt gedrukt.
De eerste prioriteit is namelijk hun kind, nog altijd het grootste slachtoffer van haar acties.
Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.
dinsdag 7 februari 2023 om 11:29
andnowwedance schreef: ↑06-02-2023 22:57Ik ben ook geen voorstander van het affakkelen van een TS maar met deze nuance heb ik toch wat moeite. Het zijn geen zaken waar je ineens in belandt, of die je overkomen. Het is een aaneenschakeling van meerdere keuzemomenten waarbij een volwassen vrouw bij vol bewustzijn wel erg vaak een slechte keuze maakte.
Ik snap wel wat je bedoeld.. het is natuurlijk een keuze, maar soms ben je gewoon zo zwak in bepaalde situaties. Langdurig ongelukkig zijn kan je zo kwetsbaar maken, dat je gewoon op dat ene moment ' geluk' jezelf laat gaan.
Ik zou het ook heel erg vinden als mijn man vreemd zou gaan, ben daar zelf heel bang voor... maar deze situatie heeft meerdere kanten vind ik en ik vind dat TO echt wel door heeft dat ze fout zit en het helpt niet mee om haar nog eens te beschuldigen ( niet dat jij dat doet).. ik denk dat het meer helpt om elkaar te steunen en elkaar advies te geven.. wat gebeurd is gebeurd.. en TO is ook een mens... ik vind het al dapper dat ze hier zo een topic opent, ik zou het niet kunnen..
dinsdag 7 februari 2023 om 11:34
ChemeneEsmee012 schreef: ↑07-02-2023 11:11Wat is de reden dat deze vrouw helemaal afgebrand wordt…
Iedereen is zo perfect ineens? Perfecte levens?
Ze snapt zelf ook wel dat ze fout is geweest.. is niet meer terug te draaien maarja hoe nu verder?
Verder gaat met haar ex man lijkt mij de zeker niet de juiste keus!
Ik ben benieuwd…. Denk dat ze niks meer durft te zeggen na al jullie berichten
Hoezo afgebrand? De geldende norm is toch zo'n beetje iedereen die vreemdgaat is een klootzak? Dat het gebeurd is dat kan, maar ga daar geen excuses voor verzinnen zoals het overkwam me, we praten thuis niet, mijn man is veranderd. Zeg gewoon ik ben een trut geweest en heb een bom onder mijn relatie gelegd omdat ik aandacht kreeg en dat voelde goed.
Nu lijkt het alsof haar man een aandeel heeft gehad in haar vreemdgaan. Nee hij heeft een aandeel in een slechte relatie doordat ze niet meer praten met elkaar. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat hij TO door zijn gedrag in de armen van een ander heeft gedreven.
En ja, het kan wel goedkomen wanneer ze dit allebei willen. En dan kan de relatie ook nog eens sterker worden dan hij ooit geweest is. Maar dan moeten beiden, en nu TO vooral, hier hard aan willen werken. En TO kan niks meer afdwingen. Die rechten heeft ze verspeeld toen ze met een ander in bed dook.
dinsdag 7 februari 2023 om 12:00
Het staat er misschien niet duidelijk genoeg, maar ik bedoel zeker niet te zeggen dat ze niet heel bewust gekozen heeft om zich mee te laten sleuren. Het was geen opwelling. Heel bewust heeft ze steeds gekozen om zichzelf in een positie te brengen waarvan ze wist of kon weten dat het zou leiden tot waar het toe heeft geleid.MrsMorrison schreef: ↑07-02-2023 10:23Ik kan me wel vinden in je post behalve het stukje dat TO meegesleurd werd in een verliefdheid. Sorry maar daar wordt je niet in meegesleurd, daar heeft ze bewust voor gekozen gezien alle berichtjes en ontmoetingen die eraan vooraf zijn gegaan. Ik geloof er namelijk geen fluit van dat ze toevallig in de dezelfde stad waren voor werk. Niet na zulk intensief app contact. Weet bijna zeker dat ze dit beiden van elkaar wisten. Dat is gebeurd, own it.
Het is gebeurd dat is niet meer te veranderen. Nu is het aan TO om uit te zoeken of deze relatie überhaupt nog is wat ze wil en aan partner van TO hetzelfde al vind ik zijn tempo leidend hierin. TO zit op het wachtbankje en zal echt met de billen bloot moeten wil dit goedkomen.
En dat he? Het kan goedkomen en dan komen ze er sterker uit (been there done that). Maar het kan ook gewoon klaar zijn nu. Dat zijn de consequenties van niet praten met elkaar en vreemdgaan.
dinsdag 7 februari 2023 om 13:13
TO had ook open kaart kunnen spelen en tegen man kunnen zeggen: joh ik merk dat het niet lekker zit tussen ons, ik merk dat ik me tot een andere man aangetrokken voel die me wel geeft wat ik nodig heb. Hoe gaan we dit samen oplossen?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 7 februari 2023 om 13:47
Bij mannen is de reden dat ze vreemd gaan bijna altijd gewoon dat ze nou eenmaal de kans kregen. Bij vrouwen is het vaak dat de man niet functioneert in de relatie, of een steenkoude of niet-communicatieve persoonlijkheid heeft, ziek is of altijd depressief, of zichzelf compleet verwaarloost etc..
Vaak weet hun vrouw dat hij compleet in gaat storten als ze hem echt gaat verlaten, dus dat doet ze dan maar niet. Zeker als er een kind in het spel is en hij nog enigszins functioneert als vader en niet verslaafd en/of geweldadig is.
Ik zou ook niet zo snel weten wat dan onder de streep het beste is voor iedereen. Maar ik ga niet meedoen in het 'stenigen van de overspelige vrouw' spelletje in dit soort topics.
dinsdag 7 februari 2023 om 13:50
Buster schreef: ↑07-02-2023 13:47Bij mannen is de reden dat ze vreemd gaan bijna altijd gewoon dat ze nou eenmaal de kans kregen. Bij vrouwen is het vaak dat de man niet functioneert in de relatie, of een steenkoude of niet-communicatieve persoonlijkheid heeft, ziek is of altijd depressief, of zichzelf compleet verwaarloost etc..
Vaak weet hun vrouw dat hij compleet in gaat storten als ze hem echt gaat verlaten, dus dat doet ze dan maar niet. Zeker als er een kind in het spel is en hij nog enigszins functioneert als vader en niet verslaafd en/of geweldadig is.
Ik zou ook niet zo snel weten wat dan onder de streep het beste is voor iedereen. Maar ik ga niet meedoen in het 'stenigen van de overspelige vrouw' spelletje in dit soort topics.
TO kreeg toch net zo goed gewoon de kans. Of ging ze ernaar op zoek?
dinsdag 7 februari 2023 om 13:53
nee hoorBuster schreef: ↑07-02-2023 13:47Bij mannen is de reden dat ze vreemd gaan bijna altijd gewoon dat ze nou eenmaal de kans kregen. Bij vrouwen is het vaak dat de man niet functioneert in de relatie, of een steenkoude of niet-communicatieve persoonlijkheid heeft, ziek is of altijd depressief, of zichzelf compleet verwaarloost etc..
zowel mannen als vrouwen gaan vreemd, vanuit zichzelf, niet door hun relatie ingegeven
Omdat ze zichzelf weer eens jong/levendig/geliefd willen voelen
Voor beiden geldt, dat het vooral gaat om aandacht
dinsdag 7 februari 2023 om 14:06
Lila-Linda schreef: ↑07-02-2023 13:53nee hoor
zowel mannen als vrouwen gaan vreemd, vanuit zichzelf, niet door hun relatie ingegeven
Omdat ze zichzelf weer eens jong/levendig/geliefd willen voelen
Voor beiden geldt, dat het vooral gaat om aandacht
Misschien in jouw wereld dan. Ik geloof niet zo in gelijkheid tussen mannen en vrouwen hierin.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in