Relaties
alle pijlers
Ik kan het liefdesverdriet niet aan
zaterdag 5 augustus 2023 om 14:18
Ik heb hier van de week een topic geplaatst over mijn relatie van 5 jaar die over is. M'n partner pakt vandaag z'n spullen. Ik ben zo overstuur dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Heb buikpijn, moet bijna overgeven, heb kramp in m'n lijf en raak om de haverklap in paniek. Ik heb het gevoel dat ik het niet aankan en dat ik gek word.
Is dit normaal?
Is dit normaal?
lunahart1993 wijzigde dit bericht op 06-08-2023 21:26
1.24% gewijzigd
zondag 6 augustus 2023 om 17:59
Ja hoor liefdesverdriet is heel erg pijnlijk.
Gelukkig maar 1x meegemaakt in mijn leven maar ik vond het behoorlijk intens.
Maar het gaat voorbij.
Sta jezelf toe om verdrietig te zijn en zoek wat afleiding.
Ga naar buiten, spreek af met familie/ vrienden, koop iets leuks/ moois voor jezelf, verwen jezelf met lekker eten, kapper etc,
Uiteindelijk wordt het beter.
Gelukkig maar 1x meegemaakt in mijn leven maar ik vond het behoorlijk intens.
Maar het gaat voorbij.
Sta jezelf toe om verdrietig te zijn en zoek wat afleiding.
Ga naar buiten, spreek af met familie/ vrienden, koop iets leuks/ moois voor jezelf, verwen jezelf met lekker eten, kapper etc,
Uiteindelijk wordt het beter.
zondag 6 augustus 2023 om 18:29
lunahart1993 schreef: ↑05-08-2023 17:28Was je liefdesverdriet na je huwelijk minder erg?
BiAls ik er rationeel over nadenk is dit echt het beste en weet ik ook voor honderd procent zeker dat ik er uiteindelijk op vooruit zal gaan, maar gevoelsmatig vind ik het verschrikkelijk.
Dat is ook het moeilijkste, maar heel krachtig dat je dit in ieder geval al realiseert... Ik was ook letterlijk ziek en ingestort, 20 kg afgevallen, maar het wordt echt beter, geef er op momenten aan toe, goooi je emotie eruit, als je het niet op kan brengen om naar een vriendin te gaan, bel er dan een, of vraag of er een langskomt, probeer afleiding te zoeken en kijk vooral naar waarom je het uit wil maken, en mijmer niet al te veel over de leuke dingen, wees lief voor jezelf en trots op jezelf, je hebt de moed gehad een belangrijke beslissing te nemen, het verdriet mag er zijn maar je hebt kracht genoeg en beetje bij beetje gaat het beter. Sterkte!
zondag 6 augustus 2023 om 19:03
Oh ik herken het zo. En ik zie ook heel veel herkenning in dit topic. Wat naar voor je TO, liefdesverdriet is echt afschuwelijk. Ik had het twee jaar geleden ook en kon niet eten, niet slapen. Op werk ben ik eens in huilen uitgebarsten in een gesprek met mijn directeur. Ik had er totaal geen controle meer over. Heb een paar keer een oxazepam genomen om toch te kunnen slapen, want omgaan met je emoties wordt alleen maar lastiger als je niet uitgerust bent.
Ik heb ook vrij snel daarna twee weken een wandelvakantie gedaan in mijn eentje. Dat was echt goed voor mij, ik heb twee weken lang alleen maar gesprekken met hem in mijn hoofd gevoerd want ik was constant alleen aan het wandelen. 's Avonds was ik super moe en viel ik gelijk in slaap. En tegen de tijd dat ik terug naar NL ging, was ik niet over mijn liefdesverdriet heen, maar had ik wel alles zó vaak in mijn hoofd afgespeeld dat er ruimte was voor nieuwe dingen. Hij overheerste niet mijn gedachten meer.
Het komt echt goed TO. Het is echt echt akelig, maar tijd gaat deze wond zeker helen.
Ik heb ook vrij snel daarna twee weken een wandelvakantie gedaan in mijn eentje. Dat was echt goed voor mij, ik heb twee weken lang alleen maar gesprekken met hem in mijn hoofd gevoerd want ik was constant alleen aan het wandelen. 's Avonds was ik super moe en viel ik gelijk in slaap. En tegen de tijd dat ik terug naar NL ging, was ik niet over mijn liefdesverdriet heen, maar had ik wel alles zó vaak in mijn hoofd afgespeeld dat er ruimte was voor nieuwe dingen. Hij overheerste niet mijn gedachten meer.
Het komt echt goed TO. Het is echt echt akelig, maar tijd gaat deze wond zeker helen.
zondag 6 augustus 2023 om 21:34
Weet je ook waardoor dit komt? Ik denk dat hier echt winst te halen valt, niet alleen in deze periode van liefdesrouw maar voor de rest van je leven.
Ik weet dat psychologen een kanjer van een wachtlijst hebben maar misschien is er iets van coaching te regelen via je werk? Ik heb veel baat gehad bij "mijn" coach.
Wat naar, die paniek. Ikzelf denk dat er meer onder zit dan puur liefdesverdriet. Ik las namelijk in je vorige topic dat je eigenlijk best wel klaar met hem was en je kwam daar zó sterk over.
Volgens mij triggert dit oude pijn.
.
zondag 6 augustus 2023 om 21:37
Zwaar r*k. Ik ga hem zoveel mogelijk uit de weg en slaap maar in de woonkamer voor de goede vrede. Ik vind dat hij daar moet liggen.lunahart1993 schreef: ↑06-08-2023 15:13Hoe gaat dat samenwonen? Ik vond de laatste dagen die we nog samen waren vreselijk moeilijk. Emoties gingen alle kanten op.
Ik kan dat ook heel moeilijk bevatten, dat nooit meer samen zijn. Het voelt zo onnatuurlijk. Het huis voelt opeens zo vreemd leeg, alsof er echt een ziel weg is. Ik heb twee katten, zelfs die zijn overstuur en liggen in rare hoekjes.
De strijd is hier nog niet gestreden vrees ik.
Een dikke knuffel voor je poezen. Mijn hondje is ook helemaal van slag al een paar dagen, dat is misschien nog wel het pijnlijkste.
zondag 6 augustus 2023 om 21:40
lunahart1993 schreef: ↑06-08-2023 21:28Ik ga van opluchting naar verdriet naar schuld naar spijt naar angst. Ben zo bang om alleen te zijn. Ik heb niet zo lang geleden een burn-out gehad, waardoor ik me heel kwetsbaar voel. Zojuist een heftige paniekaanval gehad
niet veel aan toe te voegen. Ik herken het kwetsbaar voelen. Een roosje voor jou:
zondag 6 augustus 2023 om 21:42
Waarom ben je precies bang om alleen te zijn?Is het een status-dingetje voor je, bang dat je in andermans ogen niet erbij hoort als je geen relatie hebt?lunahart1993 schreef: ↑06-08-2023 21:28Ik ga van opluchting naar verdriet naar schuld naar spijt naar angst. Ben zo bang om alleen te zijn. Ik heb niet zo lang geleden een burn-out gehad, waardoor ik me heel kwetsbaar voel. Zojuist een heftige paniekaanval gehad
Of heeft het meer met je eigen gevoel te maken? Hoe dan ook… Uitgelezen moment om aan je angsten en onzekerheden te werken want ook zonder relatie moet jij jezelf kunnen redden.
zondag 6 augustus 2023 om 21:48
Voor mij voelt het momenteel als pure rouw. We pasten niet meer bij elkaar maar hebben wel veel moois (en minder moois) gedeeld. Ik hecht me heel erg aan mensen. Maak niet makkelijk vriendschappen, maar als ik ze maak maak ik ze voor het leven. Hij kende mij door en door, als enige.Rooss4.0 schreef: ↑06-08-2023 21:34Weet je ook waardoor dit komt? Ik denk dat hier echt winst te halen valt, niet alleen in deze periode van liefdesrouw maar voor de rest van je leven.
Ik weet dat psychologen een kanjer van een wachtlijst hebben maar misschien is er iets van coaching te regelen via je werk? Ik heb veel baat gehad bij "mijn" coach.
Wat naar, die paniek. Ikzelf denk dat er meer onder zit dan puur liefdesverdriet. Ik las namelijk in je vorige topic dat je eigenlijk best wel klaar met hem was en je kwam daar zó sterk over.
Volgens mij triggert dit oude pijn.
Wat voor oude pijn zou het kunnen zijn? Ik ben daar niet zo in thuis. Ik ga denk ik inderdaad met een psycholoog of coach praten, lijkt me überhaupt wel fijn.
zondag 6 augustus 2023 om 21:51
Zie bovenstaand bericht, maar ik denk dat het ook door de burn-out komt. Mijn vriend is in die tijd nooit van mijn zijde geweken, hij was mijn anker. Kon altijd op hem rekenen als ik me niet goed voelde. Nu moet ik het alleen doen. Ik val nog regelmatig terug, en dat vind ik nu ik alleen ben een heel eng vooruitzicht.Nour schreef: ↑06-08-2023 21:42Waarom ben je precies bang om alleen te zijn?Is het een status-dingetje voor je, bang dat je in andermans ogen niet erbij hoort als je geen relatie hebt?
Of heeft het meer met je eigen gevoel te maken? Hoe dan ook… Uitgelezen moment om aan je angsten en onzekerheden te werken want ook zonder relatie moet jij jezelf kunnen redden.
zondag 6 augustus 2023 om 22:17
Jaa snap ik wel, dat zal ook even wennen zijn zonder hem, maar je bent nu niet helemaal alleen op de wereld toch? Familie en vrienden kunnen je ook bijstaan mocht het weer tot een burn out komen.lunahart1993 schreef: ↑06-08-2023 21:51Ik denk dat het door de burn-out komt. Mijn vriend is in die tijd nooit van mijn zijde geweken, hij was mijn anker. Kon altijd op hem rekenen als ik me niet goed voelde. Nu moet ik het alleen doen. Ik val nog regelmatig terug, en dat vind ik nu ik alleen ben een heel eng vooruitzicht.
Ik zou iig niet teveel gaan doemdenken nu,want dan roep je het ook over jezelf af.Het verdriet daar moet zeker ook ruimte voor zijn maar erin verdrinken is ook weer niet goed.
Zoek vooral ook afleiding en gezelschap van andere mensen op dat helpt je er echt sneller doorheen dan in je ééntje wegkwijnen. You got this!
zondag 6 augustus 2023 om 22:31
Ja gelukkig heb ik genoeg lieve vrienden en familie om me heen, maar ik heb met niemand zo'n goede band als die ik met hem had. Dus dat voelt voor nu nog niet helemaal als 'genoeg', al zullen die banden de komende tijd ongetwijfeld sterker worden. En vooral het 's avonds alleen thuiskomen valt me zwaar. Ik kom er wel doorheen, ik weet uit het verleden dat ik juist heel sterk kan zijn in moeilijke situaties, maar ik ben ook een enorm gevoelsmens. Dus dat komt er in de eerste fase altijd even in alle hevigheid uit.Nour schreef: ↑06-08-2023 22:17Jaa snap ik wel, dat zal ook even wennen zijn zonder hem, maar je bent nu niet helemaal alleen op de wereld toch? Familie en vrienden kunnen je ook bijstaan mocht het weer tot een burn out komen.
Ik zou iig niet teveel gaan doemdenken nu,want dan roep je het ook over jezelf af.Het verdriet daar moet zeker ook ruimte voor zijn maar erin verdrinken is ook weer niet goed.
Zoek vooral ook afleiding en gezelschap van andere mensen op dat helpt je er echt sneller doorheen dan in je ééntje wegkwijnen. You got this!
zondag 6 augustus 2023 om 23:43
Ja een liefdesrelatie is natuurlijk ook veel intiemer. Je deelt het leven met elkaar, een vriendin of familielid die kan jou ook steunen maar is er vaak niet om een arm om je heen te slaan op de momenten dat jij er het meest behoefte aan hebt.Dus snap wel wat jij bedoelt hoor. Veel fijner om een partner te hebben die niet van je zijde wijkt. Nu is het er even niet en zal je grotendeels uit jezelf moeten putten.Voor jou nu heel eng geef je aan maar toch..,uiteindelijk ook heel waardevol hoor.lunahart1993 schreef: ↑06-08-2023 22:31Ja gelukkig heb ik genoeg lieve vrienden en familie om me heen, maar ik heb met niemand zo'n goede band als die ik met hem had. Dus dat voelt voor nu nog niet helemaal als 'genoeg', al zullen die banden de komende tijd ongetwijfeld sterker worden. En vooral de avonden alleen vallen me zwaar. Ik kom er wel doorheen, ik weet uit het verleden dat ik juist heel sterk kan zijn in moeilijke situaties, maar ik ben tegelijkertijd ook een enorm gevoelsmens. Dus dat komt er in de eerste fase altijd even in alle hevigheid uit.
Wees je bewust dat een relatie altijd over kan gaan en dus wat jij het meest nodig hebt is niet een ex die jou komt redden.
Werken aan een goede relatie met jezelf zodat jij jezelf staande kunt houden.daar begint het mee.
En je weet zelf al dat je het in je hebt dus de negatieve gedachten dat je het zonder jouw ex niet kunt is bs
maandag 7 augustus 2023 om 10:16
Alle berichten zijn zo herkenbaar. Eerste lange relatie deed het verbreken mij eigenlijk weinig, het was gewoon op. Tweede lange relatie beeindigen was vreselijk en alles kwam voorbij wat hier is beschreven. Dus ook het schilderen van de kamers, ik moest hier toch hard om lachen.
Ik heb een lijstje gemaakt met dingen die leuker zouden worden zonder hem. Eigenlijk de irritaties waar ik vanaf was. Kon ik mooi mijn boosheid in kwijt. Ander interieur(ex hield van heel heel modern), niet meer wakker worden van zijn wekker die dan driemaal op repeat ging, niet wachten tot de douche vrij is, nooit meer naar zijn ouders. Vriendinnen hielpen en dat zorgde voor lachbuien tussen de tranen door. Liefdesverdriet is echt k.t
Sterkte!
maandag 7 augustus 2023 om 16:12
Wat akelig voor je, liefdesverdriet is enorm pijnlijk is ook mijn ervaring.lunahart1993 schreef: ↑06-08-2023 21:51Zie bovenstaand bericht, maar ik denk dat het ook door de burn-out komt. Mijn vriend is in die tijd nooit van mijn zijde geweken, hij was mijn anker. Kon altijd op hem rekenen als ik me niet goed voelde. Nu moet ik het alleen doen. Ik val nog regelmatig terug, en dat vind ik nu ik alleen ben een heel eng vooruitzicht.
Ik haal jouw bovenstaande post er even uit; ik snap dat hij je anker was en nu kan je leren hoe je je eigen anker kan zijn. Dat maakt je super sterk! En vergis je niet in hoeveel energie een relatie die eigenlijk niet meer goed is aan energie kost. Een soort voortdurend energie lek. Dus het zou ook maar zo kunnen zijn dat het verbreken van de relatie je ook energie kan gaan opleveren. FF omdenken.
Sterkte!
maandag 7 augustus 2023 om 22:11
Ik ben het verstandelijk eens met alles wat je zegt, alleen m'n gevoel blijft nog een beetje achter. Maar dat komt wel. Ik besef nu ook dat ik me te veel aan hem heb vastgeklampt. Dat hij een (groot) deel van mijn identiteit is geworden. Dat is niet goed en daar moet ik aan werken. De laatste keer dat ik vrijgezel was was ik zoooo happy met mezelf! Ik was vol energie en onverschrokken. Die kant van mezelf heb ik de afgelopen jaren wel gemist.Nour schreef: ↑06-08-2023 23:43Ja een liefdesrelatie is natuurlijk ook veel intiemer. Je deelt het leven met elkaar, een vriendin of familielid die kan jou ook steunen maar is er vaak niet om een arm om je heen te slaan op de momenten dat jij er het meest behoefte aan hebt.Dus snap wel wat jij bedoelt hoor. Veel fijner om een partner te hebben die niet van je zijde wijkt. Nu is het er even niet en zal je grotendeels uit jezelf moeten putten.Voor jou nu heel eng geef je aan maar toch..,uiteindelijk ook heel waardevol hoor.
Wees je bewust dat een relatie altijd over kan gaan en dus wat jij het meest nodig hebt is niet een ex die jou komt redden.
Werken aan een goede relatie met jezelf zodat jij jezelf staande kunt houden.daar begint het mee.
En je weet zelf al dat je het in je hebt dus de negatieve gedachten dat je het zonder jouw ex niet kunt is bs
maandag 7 augustus 2023 om 22:13
Haha, ik heb van de week ook zo'n lijst gemaakt en ik schrok ervan hoe lang ie uiteindelijk was. Voelde me er zelfs een beetje schuldig over omdat hij dat helemaal niet verdient. Maar het helpt zeker bij de verwerking ja.Isditechtwaar schreef: ↑07-08-2023 10:16Alle berichten zijn zo herkenbaar. Eerste lange relatie deed het verbreken mij eigenlijk weinig, het was gewoon op. Tweede lange relatie beeindigen was vreselijk en alles kwam voorbij wat hier is beschreven. Dus ook het schilderen van de kamers, ik moest hier toch hard om lachen.
Ik heb een lijstje gemaakt met dingen die leuker zouden worden zonder hem. Eigenlijk de irritaties waar ik vanaf was. Kon ik mooi mijn boosheid in kwijt. Ander interieur(ex hield van heel heel modern), niet meer wakker worden van zijn wekker die dan driemaal op repeat ging, niet wachten tot de douche vrij is, nooit meer naar zijn ouders. Vriendinnen hielpen en dat zorgde voor lachbuien tussen de tranen door. Liefdesverdriet is echt k.t
Sterkte!
lunahart1993 wijzigde dit bericht op 07-08-2023 22:17
0.29% gewijzigd
maandag 7 augustus 2023 om 22:16
Fijn dat je even omdenktSinneljocht schreef: ↑07-08-2023 16:12Wat akelig voor je, liefdesverdriet is enorm pijnlijk is ook mijn ervaring.
Ik haal jouw bovenstaande post er even uit; ik snap dat hij je anker was en nu kan je leren hoe je je eigen anker kan zijn. Dat maakt je super sterk! En vergis je niet in hoeveel energie een relatie die eigenlijk niet meer goed is aan energie kost. Een soort voortdurend energie lek. Dus het zou ook maar zo kunnen zijn dat het verbreken van de relatie je ook energie kan gaan opleveren. FF omdenken.
Sterkte!
klinkt heel logisch en ik denk ook dat je gelijk hebt. Ik voel me eenzaam, maar tegelijkertijd is er niemand meer in huis die me van de rel kan brengen. Dat voelt ergens al heel stabiel. De eenzaamheid overheerst nog enorm, maar uiteindelijk kan ik vast steeds beter gedijen in die rust.
maandag 7 augustus 2023 om 22:27
lunahart1993 schreef: ↑07-08-2023 22:11Ik ben het verstandelijk eens met alles wat je zegt, alleen m'n gevoel blijft nog een beetje achter. Maar dat komt wel. Ik besef nu ook dat ik me te veel aan hem heb vastgeklampt. Dat hij een (groot) deel van mijn identiteit is geworden. Dat is niet goed en daar moet ik aan werken. De laatste keer dat ik vrijgezel was was ik zoooo happy met mezelf! Ik was vol energie en onverschrokken. Die kant van mezelf heb ik de afgelopen jaren wel gemist.
Wat ontzetten goed dat je dat inziet!
Van die kant kun je nu genieten. De pijn zal vanzelf minder worden, maar daar heb je nu nog niks aan. Liefdesverdriet is echt vreselijk, ik ken het. Het heeft tijd nodig voordat je je weer iets beter gaat voelen.
Heel veel sterkte.
donderdag 10 augustus 2023 om 16:17
Lieve allemaal, het gaat inmiddels wat beter. Ik eet goed, slaap goed, werken gaat aardig. Afleiding sleept me erdoorheen. Maar die momenten alleen op de bank, het alleen naar bed gaan, tegen niemand aan kunnen kruipen en niemand over je dag kunnen vertellen... gaat dat ooit wennen? Ga ik het in mijn eentje ooit weer zo fijn hebben als met een/mijn partner? Ik kan het me nauwelijks voorstellen.
lunahart1993 wijzigde dit bericht op 10-08-2023 16:21
22.87% gewijzigd
donderdag 10 augustus 2023 om 16:20
Sorry, ik lees je reactie nu pas.
Heb je er inmiddels met iemand over kunnen praten? Het is zo belangrijk om te ventileren, dat merk ik nu ook. Denk aub niet dat je anderen tot last bent. Voor hen is het slechts een paar minuten van hun tijd, voor jou betekent het een verschil van dag en nacht.
donderdag 10 augustus 2023 om 16:26
Heel mooie reactie, Luna. Volkomen gelijk! Bel gewoon, to. Mensen om je heen zijn blij als ze je kunnen helpen.lunahart1993 schreef: ↑10-08-2023 16:20Sorry, ik lees je reactie nu pas.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
