Relaties
alle pijlers
Ik kan het liefdesverdriet niet aan
zaterdag 5 augustus 2023 om 14:18
Ik heb hier van de week een topic geplaatst over mijn relatie van 5 jaar die over is. M'n partner pakt vandaag z'n spullen. Ik ben zo overstuur dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Heb buikpijn, moet bijna overgeven, heb kramp in m'n lijf en raak om de haverklap in paniek. Ik heb het gevoel dat ik het niet aankan en dat ik gek word.
Is dit normaal?
Is dit normaal?
lunahart1993 wijzigde dit bericht op 06-08-2023 21:26
1.24% gewijzigd
donderdag 10 augustus 2023 om 16:39
Fijn dat het beter gaat!lunahart1993 schreef: ↑10-08-2023 16:17Lieve allemaal, het gaat inmiddels wat beter. Ik eet goed, slaap goed, werken gaat aardig. Afleiding sleept me erdoorheen. Maar die momenten alleen op de bank, het alleen naar bed gaan, tegen niemand aan kunnen kruipen en niemand over je dag kunnen vertellen... gaat dat ooit wennen? Ga ik het in mijn eentje ooit weer zo fijn hebben als met een/mijn partner? Ik kan het me nauwelijks voorstellen.
Gaat dat ooit wennen? Jaa het gaat wennen. Gaat het ooit leuk worden? Misschien, misschien niet.
Sommigen vinden het uiteindelijk heerlijk om alleen thuis te chillen en alleen te slapen. En andere singles vinden die momenten ook juist de mindere kanten van single zijn. Net als dat er momenten minder zijn aan het hebben van een relatie. Wil niet zeggen dat het niet went (of dat je voor de rest van je leven alleen blijft). Maar het kan wel heel krachtig zijn om te leren om te gaan met die momenten, en te leren dat je het wel alleen kán, en ook tevrede kan zijn met jezelf. Geef jezelf tijd!
vrijdag 11 augustus 2023 om 17:25
zondag 13 augustus 2023 om 13:20
Ik weet niet wat me overkomt maar ik voel me steeds 'lichter' en haast bevrijd.
Ja, ik mis hem op bepaalde momenten nog steeds, maar ik denk dat ik meer het gezelschap mis dan hem als persoon, zoals hij de laatste tijd was. Ik ben veel proactiever, zoek mensen op, ben dingen aan het plannen die ik nooit met hem kon doen omdat hij er niet voor open stond. Ik eet gezond, sport lekker veel en heb net een lange wandeling gemaakt in plaats van dat we samen brak en ellendig om elf uur uit bed stappen. Ik geniet van de rust en het overzicht in huis (zóveel minder troep) en van de opgeruimdheid in mijn hoofd (geen twijfels meer!). Ik begin te leven op de manier waarop ik altijd al wilde leven, maar waarin ik voor m'n gevoel werd tegengehouden. Niet per se door hem, maar door de situatie waarin ik zat.
Ik hoop niet dat ik te snel ga. Dat het slechts een opleving is en er straks weer een klap komt. Maar zo voelt het nu niet. Ik ben echt wel diep gegaan, heb dagenlang gehuild, gepanikeerd, geschreven, gepraat, gemediteerd, gereflecteerd. Ik ben geen enkel gevoel uit de weg gegaan, misschien is dat de reden dat ik er zo snel doorheen ga. Ik voel me ook een beetje schuldig.
Is dit niet een teken dat ik de relatie al veel eerder had moeten afkappen? Heb ik hem aan het lijntje gehouden? Maar ook: heb ik mezelf te lang verloochend?
Ja, ik mis hem op bepaalde momenten nog steeds, maar ik denk dat ik meer het gezelschap mis dan hem als persoon, zoals hij de laatste tijd was. Ik ben veel proactiever, zoek mensen op, ben dingen aan het plannen die ik nooit met hem kon doen omdat hij er niet voor open stond. Ik eet gezond, sport lekker veel en heb net een lange wandeling gemaakt in plaats van dat we samen brak en ellendig om elf uur uit bed stappen. Ik geniet van de rust en het overzicht in huis (zóveel minder troep) en van de opgeruimdheid in mijn hoofd (geen twijfels meer!). Ik begin te leven op de manier waarop ik altijd al wilde leven, maar waarin ik voor m'n gevoel werd tegengehouden. Niet per se door hem, maar door de situatie waarin ik zat.
Ik hoop niet dat ik te snel ga. Dat het slechts een opleving is en er straks weer een klap komt. Maar zo voelt het nu niet. Ik ben echt wel diep gegaan, heb dagenlang gehuild, gepanikeerd, geschreven, gepraat, gemediteerd, gereflecteerd. Ik ben geen enkel gevoel uit de weg gegaan, misschien is dat de reden dat ik er zo snel doorheen ga. Ik voel me ook een beetje schuldig.
Is dit niet een teken dat ik de relatie al veel eerder had moeten afkappen? Heb ik hem aan het lijntje gehouden? Maar ook: heb ik mezelf te lang verloochend?
zondag 13 augustus 2023 om 18:05
Wat fijn voor je! Ik schreef het nog maandag; misschien levert de breuk je ook wel veel energie op. Als je al zo lang twijfelt dan is een relatie een energie lek.
Te snel gaan? Daar geloof ik niet zo in. Er zullen misschien nog ups en downs komen maar die kan je prima aan. Ik zou gewoon genieten van hoe je je nu voelt en geen zorgen maken om hoe je je op een ander moment zal voelen. Als je je nu goed voelt dan laadt je ook op voor een eventuele terugval. Geniet en leef!
Te snel gaan? Daar geloof ik niet zo in. Er zullen misschien nog ups en downs komen maar die kan je prima aan. Ik zou gewoon genieten van hoe je je nu voelt en geen zorgen maken om hoe je je op een ander moment zal voelen. Als je je nu goed voelt dan laadt je ook op voor een eventuele terugval. Geniet en leef!
zondag 13 augustus 2023 om 18:39
Fijn om te lezen. Het is heel goed dat je je gevoelens niet uit de weg bent gegaan. Ik vind de vragen die je jezelf stelt niet onlogisch, hooguit ben je wat streng voor jezelf. Je hebt tijd nodig gehad om op dit punt te komen. Die tijd is gevuld geweest met nadenken en oplossingen verzinnen om eruit te komen. En dat is ook gewoon nuttig. Zowel in retrospectief als richting de toekomst. Liefde gaat niet op de prikklok.lunahart1993 schreef: ↑13-08-2023 13:20Ik weet niet wat me overkomt maar ik voel me steeds 'lichter' en haast bevrijd.
Ja, ik mis hem op bepaalde momenten nog steeds, maar ik denk dat ik meer het gezelschap mis dan hem als persoon, zoals hij de laatste tijd was. Ik ben veel proactiever, zoek mensen op, ben dingen aan het plannen die ik nooit met hem kon doen omdat hij er niet voor open stond. Ik eet gezond, sport lekker veel en heb net een lange wandeling gemaakt in plaats van dat we samen brak en ellendig om elf uur uit bed stappen. Ik geniet van de rust en het overzicht in huis (zóveel minder troep) en van de opgeruimdheid in mijn hoofd (geen twijfels meer!). Ik begin te leven op de manier waarop ik altijd al wilde leven, maar waarin ik voor m'n gevoel werd tegengehouden. Niet per se door hem, maar door de situatie waarin ik zat.
Ik hoop niet dat ik te snel ga. Dat het slechts een opleving is en er straks weer een klap komt. Maar zo voelt het nu niet. Ik ben echt wel diep gegaan, heb dagenlang gehuild, gepanikeerd, geschreven, gepraat, gemediteerd, gereflecteerd. Ik ben geen enkel gevoel uit de weg gegaan, misschien is dat de reden dat ik er zo snel doorheen ga. Ik voel me ook een beetje schuldig.
It won't stop until you wise up
woensdag 16 augustus 2023 om 18:27
Ik ken je gevoel maar al te goed. Ook de relatie verbroken na 15 jaar! We waren samen opgegroeid. Die eerste avond dat ik alleen in mijn nieuwe appartement woonde weet ik nog goed. Extreem en intense pijn. Ik riep zijn naam, maar kreeg geen reactie. Ik liep huilend door de supermarkt. Dat gevoel is onbeschrijflijk. Het is nu 3 jaar geleden. Ik zal hem nooit meer vergeten. Maar het gaat over 
vrijdag 18 augustus 2023 om 14:11
Ik denk dat je gelijk hebt. Voel me nog steeds goed en geniet steeds meer van het leventje alleen. Geen gedoe, geen gezeur! Ik slaap ook heeeerlijk. Maanden geleden dat dat zo was.
Dit is ook weer een goede les voor mezelf (en wie weet anderen hier): blijf nooit (meer) te lang in een relatie hangen die je niet langer dient. Uit elkaar gaan lijkt eerst heel eng, maar kan uiteindelijk veel makkelijker zijn dan je denkt
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
