Relaties
alle pijlers
Ik kan niet kiezen, help asjeblieft.
maandag 4 juni 2007 om 22:46
Ik ben nu al drie jaar bezig om uit deze situatie te komen. Nu maar eens aan andere vrouwen advies vragen.
Ik heb al bijna 8 jaar een relatie met M. waarvan we zeker 6 jaar intensief met elkaar zijn omgegaan. Alle hoogte- en dieptepunten heeft hij meegemaakt. Hij kent me door en door en gaat door het vuur voor me. Ik kan volledig mezelf zijn en nog vind hij me geweldig (ben namelijk niet altijd 1 van de makkelijkste). Hij kan me elke keer uit mijn dal trekken, hij kan alles aan. Ik heb niet veel vrienden, we zijn altijd zo veel bij elkaar geweest, wij waren genoeg. Maar de sex is niets meer. Als hij er is dan voelt het als iets meer dan broer maar ook niet meer wat het hoort te wezen.
3 jaar geleden heb ik iemand anders leren kennen P. Hij had een heel sociaal leven en daar werd ik veel bij betrokken. Ik had opeens heel veel vrienden en voelde me geweldig. We zijn een relatie begonnen. De sex was super en op 'spiritueel' niveau (weet niet hoe ik het anders moet omschrijven) lag het heel hoog en intens. Hij is heel gevoelig net als ik. Hij voelt voor mij als de liefde van mijn leven maar als we langer dan twee weken bij elkaar waren ging ik me irriteren aan het feit dat hij af en toe ook zo zijn momenten heeft en hij dan niet 'sterker' is dan mij.
M. weet dat ik een relatie heb gehad met P.. Ik heb heel wat onzekere tijden gehad. Dan was ik weer met M. omdat het met P. niet werkte. Dan was ik weer bij P. omdat hij me zo'n speciaal gevoel kon geven en dat miste ik weer bij M.
Ik kon maar geen keuze maken. Uiteindelijk ben ik voorgoed terug gegaan naar M. omdat hij me gewoon door en door kent en het vertrouwd voelt. Maar P. gaat niet uit mijn hoofd. Dat is toch niet goed als je voor de relatie hebt gekozen met M.? Ik heb het gevoel alsof ik de liefde van mijn leven, (P. )l aat liggen, terwijl ik ook weet dat ik genoeg irritatiemomenten heb gekend bij de liefde van mijn leven.
Wanneer weet je nou dat het nog echte liefde is bij M. of dat het gewenning is? en is het echt de liefde van mijn leven of romantiseer ik dit omdat ik niet bij hem ben?
Als ik in de toekomst kijk zie ik bij M. het leven wat ik nu heb en dat nooit meer waarde zal krijgen dan dat het nu heeft en bij P. zie ik een grotere en liefdevollere toekomst, maar misschien komt dat omdat ik op hem misschien nog wel verliefd ben... ahhh ik word gek van mezelf...
Als iemand ook maar advies heeft.... ik hoor het erg graag.
Ik heb al bijna 8 jaar een relatie met M. waarvan we zeker 6 jaar intensief met elkaar zijn omgegaan. Alle hoogte- en dieptepunten heeft hij meegemaakt. Hij kent me door en door en gaat door het vuur voor me. Ik kan volledig mezelf zijn en nog vind hij me geweldig (ben namelijk niet altijd 1 van de makkelijkste). Hij kan me elke keer uit mijn dal trekken, hij kan alles aan. Ik heb niet veel vrienden, we zijn altijd zo veel bij elkaar geweest, wij waren genoeg. Maar de sex is niets meer. Als hij er is dan voelt het als iets meer dan broer maar ook niet meer wat het hoort te wezen.
3 jaar geleden heb ik iemand anders leren kennen P. Hij had een heel sociaal leven en daar werd ik veel bij betrokken. Ik had opeens heel veel vrienden en voelde me geweldig. We zijn een relatie begonnen. De sex was super en op 'spiritueel' niveau (weet niet hoe ik het anders moet omschrijven) lag het heel hoog en intens. Hij is heel gevoelig net als ik. Hij voelt voor mij als de liefde van mijn leven maar als we langer dan twee weken bij elkaar waren ging ik me irriteren aan het feit dat hij af en toe ook zo zijn momenten heeft en hij dan niet 'sterker' is dan mij.
M. weet dat ik een relatie heb gehad met P.. Ik heb heel wat onzekere tijden gehad. Dan was ik weer met M. omdat het met P. niet werkte. Dan was ik weer bij P. omdat hij me zo'n speciaal gevoel kon geven en dat miste ik weer bij M.
Ik kon maar geen keuze maken. Uiteindelijk ben ik voorgoed terug gegaan naar M. omdat hij me gewoon door en door kent en het vertrouwd voelt. Maar P. gaat niet uit mijn hoofd. Dat is toch niet goed als je voor de relatie hebt gekozen met M.? Ik heb het gevoel alsof ik de liefde van mijn leven, (P. )l aat liggen, terwijl ik ook weet dat ik genoeg irritatiemomenten heb gekend bij de liefde van mijn leven.
Wanneer weet je nou dat het nog echte liefde is bij M. of dat het gewenning is? en is het echt de liefde van mijn leven of romantiseer ik dit omdat ik niet bij hem ben?
Als ik in de toekomst kijk zie ik bij M. het leven wat ik nu heb en dat nooit meer waarde zal krijgen dan dat het nu heeft en bij P. zie ik een grotere en liefdevollere toekomst, maar misschien komt dat omdat ik op hem misschien nog wel verliefd ben... ahhh ik word gek van mezelf...
Als iemand ook maar advies heeft.... ik hoor het erg graag.
maandag 4 juni 2007 om 23:03
Je zegt dat je al drie jaar in deze twijfelsituatie zit. Hoe lang wil je zo nog doortobben?
M klinkt als beste vriend, maar niet als DE vriend.
P klinkt als leuk voor de sex, maar geen relatiemateriaal. Misschien moet je niet kiezen tussen M en P, maar kiezen voor jezelf...
Je zegt dat je onzeker bent en ik heb de indruk dat je emotionele steun zoekt bij M en vrienden en spanning bij P. Zou het niet een idee zijn om dit proberen uit je zelf te halen: even geen relatie met M of P, maar eens een jaar op jezelf wonen, werken aan je zelfvertrouwen, eigen vrienden maken etc en dan na een jaar eens kijken hoe je je voelt over beide heren of dat je misschien op zoek gaat naar iemand die hun beide eigenschappen combineert, man O
dinsdag 5 juni 2007 om 14:09
Bij iemand blijven omdat het allemaal zo vertrouwd is klinkt als bang voor een sprong in het diepe. Dat is trouwens ook eng vind ik zelf. Toch is dat ge-heen en weer voor niemand fijn, ook niet voor de betrokken mannen.
Met eh....die waarmee het heel vertrouwd is allemaal is het in wezen opperdepop, relatiegewijs. Tenminste, zo ziet het er uit, zoals jij het beschrijft. Hij is lief en jullie kennen elkaar door en door maar er zit geen avontuur meer in en het is wat gezapig geworden in de loop der jaren. Als dat niet jouw idee is van de toekomst dan zou ik met hem in ieder geval ophouden. Misschien dat je er een mooie vriendschap aan over kunt houden?
Met de spirituele man, waar je wel verliefd op bent, zou het natuurlijk hartstikke leuk kunnen worden. Ik zou als ik jou was (wat ik niet ben natuurlijk) eerst eens lekker op mezelf gaan wonen en kalm aan bouwen aan een eventuele toekomst samen, áls hij dat ook ziet zitten tenminste.
Heen en weer gaan van de een na de ander is sowieso geen doen en daar moet je dus ook écht mee ophouden voordat je het helemaal niet meer weet. Jij met jou, op jezelf en dan kijken naar wat er gebeurt. Eventueel even gewoon zonder relatie. Eerst rust, dan pas verder kijken.
Met eh....die waarmee het heel vertrouwd is allemaal is het in wezen opperdepop, relatiegewijs. Tenminste, zo ziet het er uit, zoals jij het beschrijft. Hij is lief en jullie kennen elkaar door en door maar er zit geen avontuur meer in en het is wat gezapig geworden in de loop der jaren. Als dat niet jouw idee is van de toekomst dan zou ik met hem in ieder geval ophouden. Misschien dat je er een mooie vriendschap aan over kunt houden?
Met de spirituele man, waar je wel verliefd op bent, zou het natuurlijk hartstikke leuk kunnen worden. Ik zou als ik jou was (wat ik niet ben natuurlijk) eerst eens lekker op mezelf gaan wonen en kalm aan bouwen aan een eventuele toekomst samen, áls hij dat ook ziet zitten tenminste.
Heen en weer gaan van de een na de ander is sowieso geen doen en daar moet je dus ook écht mee ophouden voordat je het helemaal niet meer weet. Jij met jou, op jezelf en dan kijken naar wat er gebeurt. Eventueel even gewoon zonder relatie. Eerst rust, dan pas verder kijken.
dinsdag 5 juni 2007 om 14:35
tsa, je komt op mij wat verwend over. je kan toch niet alles hebben?
je hebt het maar over de plus en min kanten van beide heren maar kijk eens naar jezelf... ben jij zo perfect??met je vreemdgaan kom je niet eens in de richting....je zegt dat de man voor wie je uiteindelijk gekozen hebt je neemt zoals je bent.... kan je wat van leren
je hebt het maar over de plus en min kanten van beide heren maar kijk eens naar jezelf... ben jij zo perfect??met je vreemdgaan kom je niet eens in de richting....je zegt dat de man voor wie je uiteindelijk gekozen hebt je neemt zoals je bent.... kan je wat van leren
dinsdag 5 juni 2007 om 14:41
Ik mis hier toch wel enigszins het feit dat er voorbij wordt gegaan aan zowel M als P. Dat jij niet weet wat je wilt, is heel vervelend, maar sta je er wel bij stil wat dat met die twee mannen doet?Misschien moet je inderdaad knopen doorhakken. Als jij denkt dat de liefde met M niet meer op een hoger niveau komt, maar P ook niet alles heeft, is het misschien een idee om eerst tot jezelf te komen. Dan kan je daarna misschien verder kijken en zien of de verliefdheid op P blijft en misschien kan uitgroeien tot iets moois. Maar ze kunnen het ook allebei niet voor je zijn. Het is natuurlijk heel lastig, maar het is ook niet eerlijk tegenover je twee mannen...
dinsdag 5 juni 2007 om 15:35
Wat ik me afvraag: was het in het begin met M ook zoals het nu is met P? Ik bedoel: voelde je toen ook die verliefheid die je nu voor P voelt of voelde je van in het begin niet meer dan een soort vriendschap voor M?
En je schreef over een soort broer-en-zus gevoel met M: is dat alleen je eigen beleving of voelt M dat ook zo?
En je schreef over een soort broer-en-zus gevoel met M: is dat alleen je eigen beleving of voelt M dat ook zo?
