Ik kom maar niet van mijn boosheid af, wie heeft tips????

Ik probeer het kort te houden. Mijn ex en ik zijn nu 4 weken uit elkaar. Hebben een jaar een relatie gehad. In het begin van onze relatie vond ik dat hij wel erg vaak bij zijn ex was. Hij gaf aan dat dat was zodat hij zijn zoon (van toen 2) even kon zien. Zijn ex vond ook dat hij er wel te vaak was. Alles bij elkaar is hij daar minder vaak naartoe gegaan. Toen kwam hij er pas achter wat het inhield, een scheiding. Had er dus moeite mee dat het contact niet meer was zoals hij gewend was met ex en ex schoonfamilie. Voorop gesteld hij wou zijn ex niet terug, ze pasten niet bij elkaar (zijn verhaal). Zij heeft destijds de scheiding aangevraagd omdat ze hem te egoistisch vond en dus alleen aan zichzelf dacht en er nooit voor haar was. Hij is een man die erg gesloten is. Na een paar maanden zijn wij een week uit elkaar geweest omdat hij niet toe was aan een relatie, hij wou alleen zijn. Stond niet open voor een vrouw. Hij moest eea op een rijtje zetten. Na een week weer contact met elkaar gekregen. HIj had nagedacht, en was erachter gekomen dat zoals hoe hij het contact wou met ex en ex schoonfamilie niet reeel was en graag met mij verder wou. Hij wou er verder niet over praten. Maar goed concluderend, ik heb hem op zijn woord vertrouwd. Uiteindelijk liep de relatie niet lekker omdat ik toch vond dat hij weinig in onze relatie investeerde. Ik was alleen maar bezig met mij aan te passen aan hem. De laatste 3 weken leek ik niets goed te kunnen doen in zijn ogen, kreeg continu kritiek. Als ik er over wou praten dan liep hij ervoor weg. Ik heb hem zelfs aangegeven dat het wel leek of hij het mij zo moeilijk wou maken dat ik er uit zou stappen ofzo. Hij ontkende. Dus dat we uit elkaar gingen hadden we allebei vrede mee. Hij gaf wederom aan alleen te willen zijn (had hij dat nou eerder aangegeven???). Nog wel last gehad van mijn gevoel/verstand. Gevoel heeft altijd goed gezeten maar ik weet en wist verstandelijk gezien dat het beter was. Na bijna een week dat wij uit elkaar waren nog wel contact gehad via MSN, hij wou me wel weer zien maar voorlopig niet, was voor hem te vers, vond hij te moeilijk. Hij gaf nog aan dat de toekomst wel zou zeggen of we weer bij elkaar zouden komen. Pfff, dit was een beetje een inleidende verhaal, nu waar het omgaat.



Amper 1,5 week nadat wij het uit hadden hoorde ik via via dat hij nadat we het 2 dagen uit hadden, een reis heeft geboekt van 4 weken met ex en kind. Omdat ik eerst zijn kant van het verhaal wou horen, hem gebeld (nam hij niet op). Heeft ook niet teruggebeld, heeft alles via sms afgedaan. Hij gaf aan dat zijn ex hem al een half jaar eerder had meegevraagd (heb ik nooit geweten, ook leuk, zij heeft dus maar weinig respect gehad voor onze relatie en hij is ook niet bepaald open een eerlijk naar mij geweest zo blijkt). En ze had hem nu weer gevraagd (en dat weekend zag hij zijn kind niet, dus daar heeft ze hem dus speciaal voor opgebeld of is ze voor langsgeweest?). Hij vertelde mij dat hij nog niemand in zijn omgeving had verteld dat wij uit elkaar waren. Het enige wat hij aan me heeft uitgelegt is dat hij zijn kind niet 4 weken kon missen en dat hij nu vrijgezel was en nu dus kon doen en laten wat hij wou. Dus dat is de reden dat hij meegaat. Aparte kamers zegt hij. Hij was juist diegene die zijn scheiding graag een plek wou geven. Zo kom je er toch nooit overheen? Als je een gescheiden man bent, dan weet ik dat het pijnlijk is, maar je zal toch als een gescheiden man er mee om moeten gaan, hoe vervelend en verdrietig ook? Ik voel me zo ontzettend belazerd! Ik heb er gigantisch slecht van geslapen en ik voel continue die boosheid. Heeft iemand een tip hoe ik hier het beste mee om kan gaan?

Hallo allemaal, ik heb helaas nog geen tijd gehad om jullie reacties te lezen. Kom net pas thuis. Ik ga nu slapen. Morgen weer vroeg op, werken....Morgenavond ga ik jullie reacties lezen en beantwoorden. In ieder geval bedankt alvast voor jullie reacties, truste

Hallo allemaal,



Eindelijk weer eens een bericht van mij. Ben de afgelopen week erg druk geweest met van alles en nog wat. Heb al jullie reacties gelezen. Super fijn om te lezen hoe jullie er tegenaan kijken. Het gaat wel goed met mij, alhoewel ik er nog wel vaak aan denk hij met zijn ex en kind samen op vakantie. Ik heb nog niet gehuild, of wat ook. Op het moment dat ik het hoorde wel hoor, heb ik even een kwartier goed gehuild (uhhh zeg gerust het kwam uit mijn grote teen ). De dagen erna zat ik soms hardop op hem te mopperen (niet iets voor mij trouwens>moest er kennelijk uit).

Ik heb door dit alles wel veel over mijzelf geleerd. Dat ik o.a. eerder mijn grenzen aan moet geven. Ik ben ook boos en teleurgesteld in mezelf maar goed achteraf is dat altijd makkelijk zeggen. Het is voor mij duidelijk dat ik al veel eerder ten tijde van onze relatie het gevoel had dat er iets niet klopte. Ik weet wel dat je intuitie je nooit in de steek laat. Maar kennelijk heb ik de tijd nodig gehad...

Ik vraag me nu wel vaak af waar de huilbuien blijven. Het lijkt net of het er niet uit komt ofzo. Ik heb de afgelopen weken het erg druk gehad. Je kent het wel, werk, verjaardagen, visite. Goede afleidingen dat wel. Niet dat ik mezelf (bewust) voorbij heb (willen) lopen. Er zijn natuurlijk ook avonden geweest dat ik alleen was, voelde me eigenlijk prima. Waar ik me eigenlijk wel over verbaas(d) heb. Misschien komt het nog, als ik hem weer eens een keer tegenkom ofzo, ik weet het niet.

Ik weet dat ik hem niet terug zou willen en ik heb sindsdien ook geen contact meer met hem gehad en dat is ook niet iets wat ik wel weer zou willen. Ben wel klaar met hem maar goed gevoel dat is natuurlijk niet 1, 2, 3 weg.

Ik mis hem niet, klinkt raar misschien maar ik voel me beter en ontspannen. Soms wel ietwat onrustig.

Ben er denk ik wel vaak mee bezig, dat ik me afvraag wanneer komt het verdriet, typisch he?

Ik vind het super dat jullie reacties hebben getiepert, ik heb er echt heel veel aan.

Meppen op dat kussen is wel een goed idee, ik laat jullie weten wat mijn gevoel hierin was