Relaties
alle pijlers
Ik loop vast
zondag 5 juli 2020 om 12:22
Hieronder mijn verhaal.. herkent iemand dit of heeft iemand tips voor mij waar ik iets mee kan doen?
Ik ben bijna 1 jaar geleden bevallen van ons tweede kind, een dochter X. Zij is een gezonde, blije baby. Ook met haar grote zus Y gaat het goed. Al tijdens de zwangerschap voelde ik mij regelmatig niet fijn, ik dacht dat dit veel met hormonen te maken had maar helaas heb ik er ook nu nog veel last van.
Mijn man en ik zijn in mei vorig jaar teruggekomen uit Azie, daar hebben we anderhalf jaar gewoond voor het werk van mijn man. Onze dochter Y was 5 maanden toen we daarheen gingen en we hebben een fijne tijd gehad daar. Redelijk onverwacht moesten we in mei vorig jaar terugkeren, dit had te maken met werk van mijn man. Toen we terug kwamen in Nederland moesten we echt wennen en onze draai vinden. Misschien had ik verwacht dat mensen anders zouden reageren op onze thuiskomst, maar we hoorden of zagen maar weinig mensen. Ik (maar ook mijn man) voelde me alleen. Dat gevoel is eigenlijk niet meer weggegaan.
Waar ik fulltime werkte toen we nog geen kinderen hadden, werk ik nu voor mezelf vanuit huis. Aan de ene kant bevalt dit goed want ik ben erg flexibel maar aan de andere kant hoor ik nergens meer bij (heb geen collega's of klanten).
Ik heb slechts een enkele vriendin maar merk dat het contact steeds minder wordt omdat zij druk zijn met hun eigen leven en de leeftijden van onze kinderen uit elkaar liggen. Ik merk dat ik steeds onzekerder wordt en in mijn schulp kruip, het wordt steeds meer een drempel om iets nieuws te ondernemen of nieuwe mensen te leren kennen. Sowieso ben ik ook moe van het zorgen voor twee kleine kinderen.
’s Nachts lig ik regelmatig wakker, omdat ik lig te piekeren en er niet meer uit kom. Regelmatig denk ik aan mijn moeder, zij is overleden toen ik jong was. Ze heeft mijn kinderen nooit gezien en ik merk dat ik hier veel moeite mee heb. Met schoonfamilie heb ik minder contact, zij wonen ver weg (ze zijn overigens wel heel leuk met onze kinderen als we ze zien).
Ik heb het gevoel dat ik vastloop. Ik zou eigenlijk moeten genieten van mijn mooie gezin en ik kan alleen maar denken aan wat niet goed gaat of niet is wat ik zou willen. Ik voel me eenzaam en voel me klein, onzeker.
Bedankt voor het lezen.. herkenning/tips zijn welkom..
Ik ben bijna 1 jaar geleden bevallen van ons tweede kind, een dochter X. Zij is een gezonde, blije baby. Ook met haar grote zus Y gaat het goed. Al tijdens de zwangerschap voelde ik mij regelmatig niet fijn, ik dacht dat dit veel met hormonen te maken had maar helaas heb ik er ook nu nog veel last van.
Mijn man en ik zijn in mei vorig jaar teruggekomen uit Azie, daar hebben we anderhalf jaar gewoond voor het werk van mijn man. Onze dochter Y was 5 maanden toen we daarheen gingen en we hebben een fijne tijd gehad daar. Redelijk onverwacht moesten we in mei vorig jaar terugkeren, dit had te maken met werk van mijn man. Toen we terug kwamen in Nederland moesten we echt wennen en onze draai vinden. Misschien had ik verwacht dat mensen anders zouden reageren op onze thuiskomst, maar we hoorden of zagen maar weinig mensen. Ik (maar ook mijn man) voelde me alleen. Dat gevoel is eigenlijk niet meer weggegaan.
Waar ik fulltime werkte toen we nog geen kinderen hadden, werk ik nu voor mezelf vanuit huis. Aan de ene kant bevalt dit goed want ik ben erg flexibel maar aan de andere kant hoor ik nergens meer bij (heb geen collega's of klanten).
Ik heb slechts een enkele vriendin maar merk dat het contact steeds minder wordt omdat zij druk zijn met hun eigen leven en de leeftijden van onze kinderen uit elkaar liggen. Ik merk dat ik steeds onzekerder wordt en in mijn schulp kruip, het wordt steeds meer een drempel om iets nieuws te ondernemen of nieuwe mensen te leren kennen. Sowieso ben ik ook moe van het zorgen voor twee kleine kinderen.
’s Nachts lig ik regelmatig wakker, omdat ik lig te piekeren en er niet meer uit kom. Regelmatig denk ik aan mijn moeder, zij is overleden toen ik jong was. Ze heeft mijn kinderen nooit gezien en ik merk dat ik hier veel moeite mee heb. Met schoonfamilie heb ik minder contact, zij wonen ver weg (ze zijn overigens wel heel leuk met onze kinderen als we ze zien).
Ik heb het gevoel dat ik vastloop. Ik zou eigenlijk moeten genieten van mijn mooie gezin en ik kan alleen maar denken aan wat niet goed gaat of niet is wat ik zou willen. Ik voel me eenzaam en voel me klein, onzeker.
Bedankt voor het lezen.. herkenning/tips zijn welkom..
anoniem_63a70ce9e27bc wijzigde dit bericht op 05-07-2020 12:27
2.18% gewijzigd
zondag 5 juli 2020 om 12:31
Dus je bent moe van alles ( logisch) en bent een tijdje weggeweest, dus mensen zijn doorgegaan zonder jullie. En je verwachtte een warm welkom en dat mensen jullie zouden benaderen en contacteren?
Wat doen of deden jullie zelf om contact te hernieuwen nadat jullie zijn weggeweest? Of heb je daar eigenlijk geen tijd en fut voor gehad? Want zo komt het een beetje over.
Is geen verwijt maar oprechte vraag.
Wat doen of deden jullie zelf om contact te hernieuwen nadat jullie zijn weggeweest? Of heb je daar eigenlijk geen tijd en fut voor gehad? Want zo komt het een beetje over.
Is geen verwijt maar oprechte vraag.
zondag 5 juli 2020 om 12:41
Werk je voldoende? Of is het meer tijdsinvulling terwijl je je kinderen verzorgt? Klinkt een beetje alsof je weinig grond onder je voeten voelt, wat mi niet raar is gezien het feit dat er in korte tijd veel veranderingen hebben plaatsgevonden, verhuizingen en twee jonge kinderen. Heb je wel het gevoel dat je voldoende controle kan uitoefenen over je leven, aangezien je je man vanwege een baan bent gevolgd naar het buitenland en vervolgens weer vanwege zijn werk weer naar Nederland? Dit heeft natuurlijk enorm veel impact gehad op je contacten en je werk. Misschien is buitenhuis gaan werken een goede oplossing, krijg je weer wat meer grip en wordt je wereld ook groter. Hoe staat je partner hierin? Wat vindt hij ervan?
zondag 5 juli 2020 om 12:42
Daar heb je misschien wel een punt. We hebben miscshien zelf niet genoeg moeite gedaan toen we terug kwamen, we zaten toen ook in een vervelende situatie ivm werk. Het voelt alsof mensen er geen behoefte aan hebben om met mij/ons af te spreken. Ik denk eerlijk gezegd niet dat iemand ons heeft gemist toen we in buitenland woonden.
Ik moet inderdaad iets buitenshuis gaan ondernemen, misschien bij een sportclub of zoiets.
Baan zoeken is geen optie, ik werk vanuit huis (met kinderopvang) en dat is niet te combineren met een externe baan.
Ik moet inderdaad iets buitenshuis gaan ondernemen, misschien bij een sportclub of zoiets.
Baan zoeken is geen optie, ik werk vanuit huis (met kinderopvang) en dat is niet te combineren met een externe baan.
zondag 5 juli 2020 om 12:45
zondag 5 juli 2020 om 12:46
Er is in een paar jaar tijd wel erg veel gebeurd in jouw leven: zwanger verhuizen naar Azië, daar bevallen, anderhalf jaar later onverwacht (en zwanger) weer terug moeten gaan, hier een nieuw leven opbouwen en bevallen van je tweede kind .... Daarbij het schrijnende verdriet om je jong overleden moeder, die je juist nu, met twee kleine kinderen, zo hard nodig hebt.
Er zijn mensen die om minder totaal van het padje raken!
Ga naar je huisarts, laat je doorverwijzen naar een psycholoog of voer gesprekken met de POH, je hebt nu even een flinke steun in de rug nodig om weer te kunnen genieten van je leven en je gezin.
Er zijn mensen die om minder totaal van het padje raken!
Ga naar je huisarts, laat je doorverwijzen naar een psycholoog of voer gesprekken met de POH, je hebt nu even een flinke steun in de rug nodig om weer te kunnen genieten van je leven en je gezin.
zondag 5 juli 2020 om 12:47
Precies. Dat is wel een optie. Als je dat wil natuurlijk.
Maar zou eerst eens inzetten op zelf contact te zoeken met mensen die je mist. Het is niet raar en gek dat even niet lukte. En dat je misschien wat steun mist. Echt niet. Maar je helpt jezelf er niet mee en waarschijnlijk is het allemaal helemaal niet zo negatief als je nu voelt.
zondag 5 juli 2020 om 12:50
zondag 5 juli 2020 om 12:52
zondag 5 juli 2020 om 13:00
Ik probeer mezelf niet als slachtoffer op te stellen. Ik probeer eerlijk en open aan te geven hoe de situatie is..
Ik denk dat we wel hebben geprobeerd contacten te hernieuwen als ik erover nadenk. Maar je merkt aan reacties van mensen dat zij er geen behoefte aan hebben. Bijvoorbeeld af willen spreken maar persoon X heeft al andere plannen, komt ook niet meer terug met een andere datum. Eenzijdige belangstelling tonen etc.
Ik heb een goedlopend eigen bedrijf , dus vanuit die optiek geen optie om deze op te geven.
Mijn moeder is jaren ziek geweest, daar zit ook een stukje verdriet. Ik had een hele goede band en vroeg haar vanalles. Dat mis ik nu heel erg.
Ik denk dat we wel hebben geprobeerd contacten te hernieuwen als ik erover nadenk. Maar je merkt aan reacties van mensen dat zij er geen behoefte aan hebben. Bijvoorbeeld af willen spreken maar persoon X heeft al andere plannen, komt ook niet meer terug met een andere datum. Eenzijdige belangstelling tonen etc.
Ik heb een goedlopend eigen bedrijf , dus vanuit die optiek geen optie om deze op te geven.
Mijn moeder is jaren ziek geweest, daar zit ook een stukje verdriet. Ik had een hele goede band en vroeg haar vanalles. Dat mis ik nu heel erg.
zondag 5 juli 2020 om 13:10
Daar heb je gelijk in, moet weer in een positieve flow komen en iets gaan ondernemen denk ik.Luci_Morgenster schreef: ↑05-07-2020 12:47Precies. Dat is wel een optie. Als je dat wil natuurlijk.
Maar zou eerst eens inzetten op zelf contact te zoeken met mensen die je mist. Het is niet raar en gek dat even niet lukte. En dat je misschien wat steun mist. Echt niet. Maar je helpt jezelf er niet mee en waarschijnlijk is het allemaal helemaal niet zo negatief als je nu voelt.
zondag 5 juli 2020 om 13:10
Dat is een beetje de hedendaagse maatschappij meid jammer genoeg. Dus dat ligt niet specifiek aan jou/jullie hoor.Ano1984U schreef: ↑05-07-2020 13:00Ik probeer mezelf niet als slachtoffer op te stellen. Ik probeer eerlijk en open aan te geven hoe de situatie is..
Ik denk dat we wel hebben geprobeerd contacten te hernieuwen als ik erover nadenk. Maar je merkt aan reacties van mensen dat zij er geen behoefte aan hebben. Bijvoorbeeld af willen spreken maar persoon X heeft al andere plannen, komt ook niet meer terug met een andere datum. Eenzijdige belangstelling tonen etc.
Ik heb een goedlopend eigen bedrijf , dus vanuit die optiek geen optie om deze op te geven.
Mijn moeder is jaren ziek geweest, daar zit ook een stukje verdriet. Ik had een hele goede band en vroeg haar vanalles. Dat mis ik nu heel erg.
zondag 5 juli 2020 om 13:27
Heb je tijdens jullie verblijf in Azië contact gehouden met vrienden van vroeger? Zijn jullie weer in (de buurt van) jullie oude woonplaats komen wonen?
Nieuwe vriendschappen moeten groeien, je kunt niet van het ene op het andere moment een beste vriendin krijgen.
Maar juist met kinderen lijkt me co tact makkelijk te leggen? Peutergym, babymassage, een oproep op de lokale FB groep om met een groepje een (stevige) wandeling te maken?
Een sportclub, een (creatieve) cursus?
Nieuwe vriendschappen moeten groeien, je kunt niet van het ene op het andere moment een beste vriendin krijgen.
Maar juist met kinderen lijkt me co tact makkelijk te leggen? Peutergym, babymassage, een oproep op de lokale FB groep om met een groepje een (stevige) wandeling te maken?
Een sportclub, een (creatieve) cursus?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zondag 5 juli 2020 om 13:40
Ga iets buiten de deur doen als is het een hobby of het bezoeken van een werkplek buiten, iets van jezelf dus niet met en voor de kinderen. Je wereld is zo klein en Nederland enorm individualistisch veel dan Azie.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 5 juli 2020 om 13:42
Wanneer je niets wil, dan verandert er ook niets.Ano1984U schreef: ↑05-07-2020 13:00Ik probeer mezelf niet als slachtoffer op te stellen. Ik probeer eerlijk en open aan te geven hoe de situatie is..
Ik denk dat we wel hebben geprobeerd contacten te hernieuwen als ik erover nadenk. Maar je merkt aan reacties van mensen dat zij er geen behoefte aan hebben. Bijvoorbeeld af willen spreken maar persoon X heeft al andere plannen, komt ook niet meer terug met een andere datum. Eenzijdige belangstelling tonen etc.
Ik heb een goedlopend eigen bedrijf , dus vanuit die optiek geen optie om deze op te geven.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 5 juli 2020 om 13:49
Volgens mij geef ik juist duidelijk aan dat ik wel iets wil ondernemen en stappen wil zetten om iets te veranderen.. Ik geef alleen aan dat ik niet mijn eigen bedrijf wil opgeven.
zondag 5 juli 2020 om 13:53
Don't be so hard on yourself
Veel mensen kampen met vergelijkbare gevoelens, ook zonder emigratie en verdriet om verlies is het best wel zwaar soms om moeder te zijn van jonge kinderen. De hele dag nauwelijks met volwassenen praten doet iets met je, hormonaal ben je ook niet meteen helemaal de oude. (Geef je toevallig nog borstvoeding? Dan zeker) Hell, veel singles ervaren eenzaamheid.
Verder kan de reden waarom mensen niet meteen willen afspreken nu je terug bent heel divers zijn, minder behoefte vast ook maar misschien hebben ze het wel heel druk met bestaande contacten/verplichtingen. Misschien dat Corona de boel nog versterkt. Dan helpt het vast niet dat voor iedereen het idee nog leeft dat jullie 'net' terug zijn uit Azië.
Over een paar jaar maak je vanzelf nieuwe contacten als je kids naar school gaan maar in de tussentijd kun je inderdaad al wel op zoek naar clubjes gelijkgestemden, sporten of een hobby kan ook helpen. Maar je mag ook af en toe gewoon balen dat het nu minder leuk is, het is een fase en het komt goed.
Veel mensen kampen met vergelijkbare gevoelens, ook zonder emigratie en verdriet om verlies is het best wel zwaar soms om moeder te zijn van jonge kinderen. De hele dag nauwelijks met volwassenen praten doet iets met je, hormonaal ben je ook niet meteen helemaal de oude. (Geef je toevallig nog borstvoeding? Dan zeker) Hell, veel singles ervaren eenzaamheid.
Verder kan de reden waarom mensen niet meteen willen afspreken nu je terug bent heel divers zijn, minder behoefte vast ook maar misschien hebben ze het wel heel druk met bestaande contacten/verplichtingen. Misschien dat Corona de boel nog versterkt. Dan helpt het vast niet dat voor iedereen het idee nog leeft dat jullie 'net' terug zijn uit Azië.
Over een paar jaar maak je vanzelf nieuwe contacten als je kids naar school gaan maar in de tussentijd kun je inderdaad al wel op zoek naar clubjes gelijkgestemden, sporten of een hobby kan ook helpen. Maar je mag ook af en toe gewoon balen dat het nu minder leuk is, het is een fase en het komt goed.
Lorem Ipsum
zondag 5 juli 2020 om 14:00
Sportschool is een goed idee, ook om even je hoofd leeg te kunnen maken.
Ga er wel naartoe met een doel. Bijv dat je graag een betere conditie wil hebben.
Heb je ook geen aansluiting met de ouders waar jullie kroost naar toe gaat?
Daar ontstaan nl ook vriendschappen.
Ga er wel naartoe met een doel. Bijv dat je graag een betere conditie wil hebben.
Heb je ook geen aansluiting met de ouders waar jullie kroost naar toe gaat?
Daar ontstaan nl ook vriendschappen.
noglangnietjarig wijzigde dit bericht op 05-07-2020 14:02
Reden: Spelling
Reden: Spelling
2.21% gewijzigd
Pieremachochel
zondag 5 juli 2020 om 14:19
Wat doe je precies voor werk als je geen contacten heb met klanten?
Je geeft aan dat je tijdens de zwangerschap al klachten had. Wellicht goed om dit te onderzoeken alvorens je allerlei acties uitzet zoals sport en hobby zoeken. Misschien is er toch meer aan de hand dan even een hobby zoeken.
Misschien als je kinderen naar school gaan, kan je op school actief zijn? Of een leuke vrijwilligersbaan als je man thuis is? Teamsport?
Je geeft aan dat je tijdens de zwangerschap al klachten had. Wellicht goed om dit te onderzoeken alvorens je allerlei acties uitzet zoals sport en hobby zoeken. Misschien is er toch meer aan de hand dan even een hobby zoeken.
Misschien als je kinderen naar school gaan, kan je op school actief zijn? Of een leuke vrijwilligersbaan als je man thuis is? Teamsport?
zondag 5 juli 2020 om 14:51
Dank je wel voor je fijne reactie. Helpt om het weer wat luchtiger te bekijken.turquasi schreef: ↑05-07-2020 13:53Don't be so hard on yourself
Veel mensen kampen met vergelijkbare gevoelens, ook zonder emigratie en verdriet om verlies is het best wel zwaar soms om moeder te zijn van jonge kinderen. De hele dag nauwelijks met volwassenen praten doet iets met je, hormonaal ben je ook niet meteen helemaal de oude. (Geef je toevallig nog borstvoeding? Dan zeker) Hell, veel singles ervaren eenzaamheid.
Verder kan de reden waarom mensen niet meteen willen afspreken nu je terug bent heel divers zijn, minder behoefte vast ook maar misschien hebben ze het wel heel druk met bestaande contacten/verplichtingen. Misschien dat Corona de boel nog versterkt. Dan helpt het vast niet dat voor iedereen het idee nog leeft dat jullie 'net' terug zijn uit Azië.
Over een paar jaar maak je vanzelf nieuwe contacten als je kids naar school gaan maar in de tussentijd kun je inderdaad al wel op zoek naar clubjes gelijkgestemden, sporten of een hobby kan ook helpen. Maar je mag ook af en toe gewoon balen dat het nu minder leuk is, het is een fase en het komt goed.
anoniem_63a70ce9e27bc wijzigde dit bericht op 05-07-2020 15:10
1.91% gewijzigd
