Relaties
alle pijlers
ik wil graag kinderen hij niet
dinsdag 8 mei 2007 om 15:07
Ja, ik vraag me ook af waarom dit nu pas aan de orde komt.
Verder ken ik wel een aantal mannen die geen kinderen wilden. maar toch vader zijn.
Ik ben ook zelfgekozen kinderloos en heb dit mijn man meteen aan het begin van de relatie meegedeeld.
Als het op enig moment voor hem alsnog van levensbelang zou zijn geworden, zou ik wel accoord zijn gegaan (onder bepaalde afspraken) met 1 kind.
Ik denk dan ook dat jullie er maar gewoon af en toe eens over moeten praten, waarom jij graag wilt, waarom hij niet.
Verder ken ik wel een aantal mannen die geen kinderen wilden. maar toch vader zijn.
Ik ben ook zelfgekozen kinderloos en heb dit mijn man meteen aan het begin van de relatie meegedeeld.
Als het op enig moment voor hem alsnog van levensbelang zou zijn geworden, zou ik wel accoord zijn gegaan (onder bepaalde afspraken) met 1 kind.
Ik denk dan ook dat jullie er maar gewoon af en toe eens over moeten praten, waarom jij graag wilt, waarom hij niet.
dinsdag 8 mei 2007 om 15:16
dinsdag 8 mei 2007 om 17:53
hoi
wij zijn nu bijna een jaar getrouwd en zijn 8 jaar samen. het onderwerp kinderen is bij ons wel eens aan de orde geweest maar dan riep mijn man steeds dat hij er nog niet aan toe was en hij wist ook niet zeker of hij er wel aan toe kwam.....
ik was er ook niet aan toe dus we hadden het er wel eens over maar dat was het. nu ben ik 27 en om mij heen krijgen steeds meer mensen kinderen en nou is het niet zo dat ik alla minuut kinderen wil (moet ook nog lukken) maar het lijkt me toch wel steeds leuker. ik begin er wel steeds meer aan te denken hoe we dat dan gaan doen en hoeveel ik dan ga werken etc etc.
ik begin er nu wel aan te denken dat als hij nou echt geen kinderen wil, dan met ik de keus maken wat ik dan wil, of met hem (ik zou hem niet kunnen missen) of kinderen. maar ik wordt er danook niet jonger op.
moeilijk, moeilijk..............
groetjes
wij zijn nu bijna een jaar getrouwd en zijn 8 jaar samen. het onderwerp kinderen is bij ons wel eens aan de orde geweest maar dan riep mijn man steeds dat hij er nog niet aan toe was en hij wist ook niet zeker of hij er wel aan toe kwam.....
ik was er ook niet aan toe dus we hadden het er wel eens over maar dat was het. nu ben ik 27 en om mij heen krijgen steeds meer mensen kinderen en nou is het niet zo dat ik alla minuut kinderen wil (moet ook nog lukken) maar het lijkt me toch wel steeds leuker. ik begin er wel steeds meer aan te denken hoe we dat dan gaan doen en hoeveel ik dan ga werken etc etc.
ik begin er nu wel aan te denken dat als hij nou echt geen kinderen wil, dan met ik de keus maken wat ik dan wil, of met hem (ik zou hem niet kunnen missen) of kinderen. maar ik wordt er danook niet jonger op.
moeilijk, moeilijk..............
groetjes
dinsdag 8 mei 2007 om 18:35
dinsdag 8 mei 2007 om 19:31
dinsdag 8 mei 2007 om 20:49
Ik denk dat ik het wel snap... Mijn vriend wil ook geen kinderen en toch hoop ik dat hij een keer om gaat en het wel wil. Dat ik me al die tijd om niks heb lopen druk maken. Desondanks durf ik het onderwerp niet echt aan te snijden. Want wat als hij bij zijn keuze blijft? Dan moet ik de keuze maken tussen mijn vriend op wie ik stapel gek ben en een eventueel kind... Ik ben nu ondertussen al bijna een jaar het gesprek aan het uitstellen... Drama ;(!!!
woensdag 9 mei 2007 om 09:34
Bij ons ben ik dengene die geen kinderen wil. Ik heb mijn man direct in het begin eerlijk verteld dat een keuze voor mij een keuze voor een relatie zonder kinderen zou zijn. Hij vond dat geen punt en inmiddels zijn we getrouwd en hebben een fijn leven samen.
Persoonlijk begrijp ik het niet als een vrouw zegt dolveel van iemand te houden, maar als de man geen kinderen wil, ze bij hem weg gaat. Je kiest toch in eerste instantie een levenspartner? Waarom zou je die opgeven voor nog niet eens bestaande kinderen? Nog daargelaten of het ouderschap wel zo zaligmakend is...
Ga in ieder geval het gesprek aan. Uitstellen heeft geen enkele zin. "Hopen" dat hij van gedachte verandert ook niet. Je kunt iemand die geen kindere wil niet opleggen om die toch te krijgen (als het al lukt). Dat is voor niemand goed, ook niet voor het kind zelf.
Persoonlijk begrijp ik het niet als een vrouw zegt dolveel van iemand te houden, maar als de man geen kinderen wil, ze bij hem weg gaat. Je kiest toch in eerste instantie een levenspartner? Waarom zou je die opgeven voor nog niet eens bestaande kinderen? Nog daargelaten of het ouderschap wel zo zaligmakend is...
Ga in ieder geval het gesprek aan. Uitstellen heeft geen enkele zin. "Hopen" dat hij van gedachte verandert ook niet. Je kunt iemand die geen kindere wil niet opleggen om die toch te krijgen (als het al lukt). Dat is voor niemand goed, ook niet voor het kind zelf.
woensdag 9 mei 2007 om 18:52
bedankt voor de reacties! fijn om al die reacties van jullie te lezen, en te lezen dat ik niet de enige ben met dit "probleem" en ik ben het ook wel met jullie eens; ga ik een goede, stabiele relatie op het spel zetten voor een kind? ik ben nog steeds stapelgek op mijn man, en we hebben het erg fijn samen! ik heb in ieder geval wel weer genoeg stof om over na te denken
groetjes
groetjes
donderdag 10 mei 2007 om 08:15
Als vrouw is de wens om moeder te worden vaak heel sterk, en als je een stabiele relatie hebt zou ik echt alles uit de kast halen om mijn man te overtuigen dat dit mijn vurigste wens is. Je hebt maar een korte tijd in je leven de kans om deze wens in vervulling te laten gaan. Ik zou (maar dat is mijn mening) een relatie stoppen met een man die van mij geen kinderen wil.
