Relaties
alle pijlers
Ik wil scheiden, zonder aanwijsbare reden
donderdag 27 juli 2023 om 10:32
Oke... ik weet helemaal niet waar ik moet beginnen. In mijn hoofd is het helemaal helder, maar voelt het ook aan alsof mijn hoofd vol watten zit.
Ik wil dus scheiden van mijn man. Zonder harde aanwijsbare reden. We zijn nu 11 jaar samen, 10 jaar getrouwd. 3 kinderen en een hond verder.
Hij is een goedzak en een geweldige vader. Maar ik voel het gewoon niet meer. En dat is al lang zo +- 1,5 jaar. Het afgelopen jaar word het gevoel van willen scheiden steeds sterker en sterker. Ik voel het continu op mijn maag drukken maar het is zo pijnlijk omdat er geen overspel of iets gepleegd is. Er valt niks te verwijten.
En toch wil ik het, ik zit vast zo voelt het. Gevangen. Achteraf gezien denk ik dat we al heel verkeerd de relatie zijn ingerold. In een vriendengroep en beetje gepusht op een of andere manier omdat wij de enige waren die nog 'alleen' waren. In het begin was het ook wel heel leuk maar dat was voor mij al snel weer 'normaal'. Echter werd ik zwanger ' per ongeluk'. Ik was net 20. Dus de tijd om dingen te ontdekken of überhaupt te leven in die tijd heb ik niet gehad. En dat was prima voor een lange tijd blijkbaar. Ik noemde het altijd oke, maar ook weer niet oke.
We hebben nooit ruzie, en communiceren als in echt praten hebben we noot gedaan of gekund. Gevoelens bespreken of iets ook niet. Ik ben een hele grote introvert en hij ergens ook. Een grote stoere man maar met een klein hartje.
Ondertussen heb ik het afgelopen half jaar vooral aan mezelf gewerkt, ik dacht als ik dingen anders aanpak dan word het met ons ook wel beter. Dus ik ben veel meer dingen gaan ondernemen, feestjes meegepakt, nieuwe mensen leren kennen. Tijd en ruimte voor mezelf. En hij zag deze verandering, werd daar even achterdochtig van maar heb hem toen gezegd dat ik dit even nodig heb. Daarna was het oke.
Maar het heeft niks veranderd wat betreft mijn gevoel naar hem. Ik zie het nu echt alleen nog als friends with benefits. Een maatje, en een goed team voor de kinderen.
Maar ik ben nu 30, en ik kan dit mooie weer niet nog 40 jaar bijwijze van, gaan spelen. Dat trek ik niet.
Ik merk elke dag dat ik er een beetje meer aan onder door ga. Ik ben er nog maar v oor 65% ofzo. Ook richting de kinderen, die daardoor ook helemaal niet goed te handelen zijn momenteel. Ik denk dat ze ergens iets bij me aanvoelen. En dat vind ik vreselijk. Ik denk ook dat ik een betere moeder ben als ik dit wel doorzet, omdat ik dan weer 100% aan hun kan geven. Ja oke misschien in het begin niet, want jeetje wat gaat het teweeg brengen. Maar uiteindelijk weet ik dat het beter zal zijn.
Ik heb het gevoel dat ik nooit echt mezelf ben geweest, en ik merk dat ik mezelf aan het terugvinden ben. Mezelf niet zijn voor hem, maar ook voor vrienden. Ik heb veel te lang zo mooi weer gespeeld dat ik het niemand kwalijk kan nemen behalve mezelf.
Ik heb veel shit in mijn leven meegemaakt, maar dit is toch wel het allermoeilijkste ooit wat ik moet doormaken. Bij het schrijven van dit springen de tranen in mijn ogen omdat ik weet dat ik zoveel mensen ga kwetsen en vooral hem heel erg ga kwetsen.
Eerst dacht ik, misschien valt er nog echt wel iets te redden. 11 jaar gooi je ook niet zomaar ff weg. Maar laatst toen hij ineens mijn hand vast pakte (wat wij dus ook nooit doen) voelde het zelfs onprettig. Dat merkte hij, en toen zei hij oh dit vind je niet prettig, en dit dan? Toen sloeg hij een arm om me heen, zoals een vriend dat zou doen. En dat voelde beter maar nog niet oke.
Ik weet dat ik het gesprek moet aangaan, en moet aan gaan geven dat ik er uit wil stappen. Maar ik vind het zo ontzettend eng. Praten deden we al amper over dingen, ja over de kinderen en werk en dat soort dingen, en dan kom ik ineens aankakken met: Wat ik nu ga vertellen is heel kut, maar zus en zo.
Waar ga ik heen? Wat ga ik doen? I dont know. Een jaar terug hielden al die consequenties me tegen, omdat ik daar ook te bang voor was. Nu ben ik op een punt dat de consequenties me niet meer uitmaken. Alsof ik al deels in een of ander rouwproces zit en veel verder ben in mijn hoofd dan hem sowieso.
Het lijkt erop dat hij niks door heeft, maar dat kan bijna niet. Hij moet echt wel iets aanvoelen. En ik denk de laatste weken sowieso ik zit continu met mijn hoofd ergens anders. Ben veel weg, en probeer wel leuk te doen maar er moet wel iets van een signaal bij hem zijn al doet hij alsof van niet, want dat is tenslotte wat we gewend zijn.
Ik weet dat hij nog helemaal gek is op mij, en mij niet kwijt wilt enz. Maar ik denk eerder dat hij gek is op de stabiliteit die we hebben, ik kan me niet voorstellen dat dit zijn ideaal beeld is van een relatie. Misschien ook wel, maar voor mij niet. Ik ben bang voor zijn reactie, maar daar heb ik geen controle over. Het enige wat ik kan doen is alles incasseren en rustig blijven. Ik denk dat hij boos word, gekwetst en dan waarschijnlijk naar zijn ouders toe gaat om stoom af te blazen. Maar nogmaals ik heb dat niet in de hand wat er daarna gebeurd. Ik hoop dat we cool kunnen blijven voor ons zelf, maar ook voor de kinderen. Ik wil niet een of andere vechtscheiding. Hij mag alles hebben van mij part als we maar oke blijven.
Nou lang verhaal kort; super eng. Hoe gaat zijn reactie zijn, waar ga ik heen? Ik heb een eigen bedrijf, maar zal straks dan wel extra moeten werken om de boel rond te krijgen. Een huis, dat word natuurlijk helemaal een opgave. Ik sta wel ingeschreven sinds 2016 maar sta nog steeds op plek 130 ofzo.
Blijven we hier zolang samen, of gaan we pendelen.
Hij heeft nu vakantie, en die wil ik niet verzieken en die van de kinderen ook niet. Plus het is rot weer dus we zitten nu sowieso veel binnen met elkaar. Als ik het gesprek wil aangaan, dan wil ik het doen als zijn vakantie erop zit of er bijna op zit.
Ik weet niet hoe alles gaat lopen, maar wat ik wel zeker weet is dat ik dit niet meer kan opbrengen én wat ik weet is dat het heel pijnlijk gaat worden. En dat is eng.
Mentaal ben ik een wrak al doe ik alsof van niet, ik val kilo's af onder het mom van 'dieet en fit willen zijn' maar de waarheid is dat ik niet kan eten.
Ik wil dus scheiden van mijn man. Zonder harde aanwijsbare reden. We zijn nu 11 jaar samen, 10 jaar getrouwd. 3 kinderen en een hond verder.
Hij is een goedzak en een geweldige vader. Maar ik voel het gewoon niet meer. En dat is al lang zo +- 1,5 jaar. Het afgelopen jaar word het gevoel van willen scheiden steeds sterker en sterker. Ik voel het continu op mijn maag drukken maar het is zo pijnlijk omdat er geen overspel of iets gepleegd is. Er valt niks te verwijten.
En toch wil ik het, ik zit vast zo voelt het. Gevangen. Achteraf gezien denk ik dat we al heel verkeerd de relatie zijn ingerold. In een vriendengroep en beetje gepusht op een of andere manier omdat wij de enige waren die nog 'alleen' waren. In het begin was het ook wel heel leuk maar dat was voor mij al snel weer 'normaal'. Echter werd ik zwanger ' per ongeluk'. Ik was net 20. Dus de tijd om dingen te ontdekken of überhaupt te leven in die tijd heb ik niet gehad. En dat was prima voor een lange tijd blijkbaar. Ik noemde het altijd oke, maar ook weer niet oke.
We hebben nooit ruzie, en communiceren als in echt praten hebben we noot gedaan of gekund. Gevoelens bespreken of iets ook niet. Ik ben een hele grote introvert en hij ergens ook. Een grote stoere man maar met een klein hartje.
Ondertussen heb ik het afgelopen half jaar vooral aan mezelf gewerkt, ik dacht als ik dingen anders aanpak dan word het met ons ook wel beter. Dus ik ben veel meer dingen gaan ondernemen, feestjes meegepakt, nieuwe mensen leren kennen. Tijd en ruimte voor mezelf. En hij zag deze verandering, werd daar even achterdochtig van maar heb hem toen gezegd dat ik dit even nodig heb. Daarna was het oke.
Maar het heeft niks veranderd wat betreft mijn gevoel naar hem. Ik zie het nu echt alleen nog als friends with benefits. Een maatje, en een goed team voor de kinderen.
Maar ik ben nu 30, en ik kan dit mooie weer niet nog 40 jaar bijwijze van, gaan spelen. Dat trek ik niet.
Ik merk elke dag dat ik er een beetje meer aan onder door ga. Ik ben er nog maar v oor 65% ofzo. Ook richting de kinderen, die daardoor ook helemaal niet goed te handelen zijn momenteel. Ik denk dat ze ergens iets bij me aanvoelen. En dat vind ik vreselijk. Ik denk ook dat ik een betere moeder ben als ik dit wel doorzet, omdat ik dan weer 100% aan hun kan geven. Ja oke misschien in het begin niet, want jeetje wat gaat het teweeg brengen. Maar uiteindelijk weet ik dat het beter zal zijn.
Ik heb het gevoel dat ik nooit echt mezelf ben geweest, en ik merk dat ik mezelf aan het terugvinden ben. Mezelf niet zijn voor hem, maar ook voor vrienden. Ik heb veel te lang zo mooi weer gespeeld dat ik het niemand kwalijk kan nemen behalve mezelf.
Ik heb veel shit in mijn leven meegemaakt, maar dit is toch wel het allermoeilijkste ooit wat ik moet doormaken. Bij het schrijven van dit springen de tranen in mijn ogen omdat ik weet dat ik zoveel mensen ga kwetsen en vooral hem heel erg ga kwetsen.
Eerst dacht ik, misschien valt er nog echt wel iets te redden. 11 jaar gooi je ook niet zomaar ff weg. Maar laatst toen hij ineens mijn hand vast pakte (wat wij dus ook nooit doen) voelde het zelfs onprettig. Dat merkte hij, en toen zei hij oh dit vind je niet prettig, en dit dan? Toen sloeg hij een arm om me heen, zoals een vriend dat zou doen. En dat voelde beter maar nog niet oke.
Ik weet dat ik het gesprek moet aangaan, en moet aan gaan geven dat ik er uit wil stappen. Maar ik vind het zo ontzettend eng. Praten deden we al amper over dingen, ja over de kinderen en werk en dat soort dingen, en dan kom ik ineens aankakken met: Wat ik nu ga vertellen is heel kut, maar zus en zo.
Waar ga ik heen? Wat ga ik doen? I dont know. Een jaar terug hielden al die consequenties me tegen, omdat ik daar ook te bang voor was. Nu ben ik op een punt dat de consequenties me niet meer uitmaken. Alsof ik al deels in een of ander rouwproces zit en veel verder ben in mijn hoofd dan hem sowieso.
Het lijkt erop dat hij niks door heeft, maar dat kan bijna niet. Hij moet echt wel iets aanvoelen. En ik denk de laatste weken sowieso ik zit continu met mijn hoofd ergens anders. Ben veel weg, en probeer wel leuk te doen maar er moet wel iets van een signaal bij hem zijn al doet hij alsof van niet, want dat is tenslotte wat we gewend zijn.
Ik weet dat hij nog helemaal gek is op mij, en mij niet kwijt wilt enz. Maar ik denk eerder dat hij gek is op de stabiliteit die we hebben, ik kan me niet voorstellen dat dit zijn ideaal beeld is van een relatie. Misschien ook wel, maar voor mij niet. Ik ben bang voor zijn reactie, maar daar heb ik geen controle over. Het enige wat ik kan doen is alles incasseren en rustig blijven. Ik denk dat hij boos word, gekwetst en dan waarschijnlijk naar zijn ouders toe gaat om stoom af te blazen. Maar nogmaals ik heb dat niet in de hand wat er daarna gebeurd. Ik hoop dat we cool kunnen blijven voor ons zelf, maar ook voor de kinderen. Ik wil niet een of andere vechtscheiding. Hij mag alles hebben van mij part als we maar oke blijven.
Nou lang verhaal kort; super eng. Hoe gaat zijn reactie zijn, waar ga ik heen? Ik heb een eigen bedrijf, maar zal straks dan wel extra moeten werken om de boel rond te krijgen. Een huis, dat word natuurlijk helemaal een opgave. Ik sta wel ingeschreven sinds 2016 maar sta nog steeds op plek 130 ofzo.
Blijven we hier zolang samen, of gaan we pendelen.
Hij heeft nu vakantie, en die wil ik niet verzieken en die van de kinderen ook niet. Plus het is rot weer dus we zitten nu sowieso veel binnen met elkaar. Als ik het gesprek wil aangaan, dan wil ik het doen als zijn vakantie erop zit of er bijna op zit.
Ik weet niet hoe alles gaat lopen, maar wat ik wel zeker weet is dat ik dit niet meer kan opbrengen én wat ik weet is dat het heel pijnlijk gaat worden. En dat is eng.
Mentaal ben ik een wrak al doe ik alsof van niet, ik val kilo's af onder het mom van 'dieet en fit willen zijn' maar de waarheid is dat ik niet kan eten.
donderdag 27 juli 2023 om 11:47
Je denkt heel veel. En je bent leuke dingen gaan doen, zelf, maar niet met hem.
Ik snap je gevoel maar vind echt dat je eerst moet investeren in je relatie.
Ga in relatietherapie. Ga leuke dingen met elkaar doen. En dan niet uiteten waarbij de gesprekken vooral over werk of kinderen gaan. Maar onderneem een activiteit, iets wat jullie beide leuk vinden of juist één van jullie leuk vindt maar de ander niet echt kent. Een kookworkshop, escape room, wat dan ook bij jullie past. Probeer elkaar eerst weer eens écht terug te vinden, investeer in je relatie, voordat je zoveel levens overhoop gooit.
Ik snap je gevoel maar vind echt dat je eerst moet investeren in je relatie.
Ga in relatietherapie. Ga leuke dingen met elkaar doen. En dan niet uiteten waarbij de gesprekken vooral over werk of kinderen gaan. Maar onderneem een activiteit, iets wat jullie beide leuk vinden of juist één van jullie leuk vindt maar de ander niet echt kent. Een kookworkshop, escape room, wat dan ook bij jullie past. Probeer elkaar eerst weer eens écht terug te vinden, investeer in je relatie, voordat je zoveel levens overhoop gooit.
donderdag 27 juli 2023 om 11:58
Joh, als je niet meer wilt, dan wil je niet meer. Soms is het gewoon over of gewoon niet wat je wilt.
Het enige dat je kunt doen is niet nog langer doormodderen. Geef het op tijd aan, want jij bent mentaal al een stuk verder, zorg ervoor dat jullie niet nog verder uit de pas gaan lopen. Het had natuurlijk wel handig geweest als je al eerder aan had gegeven twijfels te hebben, maar ik kan mij ook voorstellen dat je dacht de relatie zit verder wel goed, maar het ligt aan mij. Je bent niet voor niets nieuwe dingen gaan doen. Blijkbaar is het niet genoeg.
Het voordeel van relatietherapie zou zijn, dat jullie hopelijk op een goede manier uit elkaar gaan. Juist omdat jullie geen praters zijn.
En geen aanwijsbare reden? Die is er dus wel, alleen zijn het een heleboel kleine redenen ipv iets heel groots. Houdt er rekening mee dat je daar wel kritiek op krijgt, want hij is toch goed voor je? Hij houdt toch van je? Veel mensen vinden dat je eigenlijk pas uit elkaar mag als de relatie echt slecht is en niet zoals jij zegt; het is oké en soms niet. Dat mwa moet volgens velen maar goed genoeg zijn, tevreden zijn met wat je hebt, niet te kritisch zijn, het gras is ergens anders niet groener enz.
Maar liefde is vaak niet genoeg. Je kunt van iemand houden die eigenlijk niet goed voor je is, je kunt van iemand houden maar een relatie is gewoon geen goed idee, je kunt van iemand houden maar het is niet op een romantische manier.
Zeker als je denkt, liever geen relatie, dan deze relatie, dan zie ik echt geen opties om het te fixen. Succes.
Het enige dat je kunt doen is niet nog langer doormodderen. Geef het op tijd aan, want jij bent mentaal al een stuk verder, zorg ervoor dat jullie niet nog verder uit de pas gaan lopen. Het had natuurlijk wel handig geweest als je al eerder aan had gegeven twijfels te hebben, maar ik kan mij ook voorstellen dat je dacht de relatie zit verder wel goed, maar het ligt aan mij. Je bent niet voor niets nieuwe dingen gaan doen. Blijkbaar is het niet genoeg.
Het voordeel van relatietherapie zou zijn, dat jullie hopelijk op een goede manier uit elkaar gaan. Juist omdat jullie geen praters zijn.
En geen aanwijsbare reden? Die is er dus wel, alleen zijn het een heleboel kleine redenen ipv iets heel groots. Houdt er rekening mee dat je daar wel kritiek op krijgt, want hij is toch goed voor je? Hij houdt toch van je? Veel mensen vinden dat je eigenlijk pas uit elkaar mag als de relatie echt slecht is en niet zoals jij zegt; het is oké en soms niet. Dat mwa moet volgens velen maar goed genoeg zijn, tevreden zijn met wat je hebt, niet te kritisch zijn, het gras is ergens anders niet groener enz.
Maar liefde is vaak niet genoeg. Je kunt van iemand houden die eigenlijk niet goed voor je is, je kunt van iemand houden maar een relatie is gewoon geen goed idee, je kunt van iemand houden maar het is niet op een romantische manier.
Zeker als je denkt, liever geen relatie, dan deze relatie, dan zie ik echt geen opties om het te fixen. Succes.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 27 juli 2023 om 12:10
Hier zijn zoveel mensen bij betrokken ga aub in relatietherapie. Wel goed dat je al met jezelf aan de slag bent gegaan. Maar je hebt met deze man toch drie kinderen gekregen er zal dus toch wel iets zijn. Hoe wil je een huis gaan vinden met genoeg ruimte voor je kinderen ook? Weet je zeker dat je je onvrede over iets (werk, jezelf) niet op je relatie gooit. De kans is groot dat je man snel weer een vriendin heeft, zou je daar moeite mee hebben? Een andere vrouw bij je kinderen? Kerst gesplitst, de kinderen met hun spullen steeds verhuizen? Een scheiding is enorm ingrijpend en ik las laatst een onderzoek dat van de mensen die wilde scheiden ze na 5 jaar toch weer blij waren dat ze gebleven waren. Een gezin runnen met drie kinderen is ook gewoon enorm zwaar.
Of ga eerst zelf in therapie voor de relatietherapie, je schrijft dat je veel hebt meegemaakt,
Of ga eerst zelf in therapie voor de relatietherapie, je schrijft dat je veel hebt meegemaakt,
anna1053 wijzigde dit bericht op 27-07-2023 12:16
5.89% gewijzigd
donderdag 27 juli 2023 om 12:17
Ik vind dat je het toch wel aan je gezin verplicht bent, 3 jonge kinderen, om samen met partner relatietherapie te doen. Dat van een betere moeder vind ik persoonlijk altijd een beetje denken in je eigen straatje. Dat merken kinderen niet, over het geheel worden die van een scheiding echt niet beter in een geval zoals jij het beschrijft.
donderdag 27 juli 2023 om 12:20
Dit.
Denk je echt gelukkiger te worden van meer werken, in een kleiner huis wonen, je kinderen nog maar de helft van de tijd zien?
Heb je al eens echt gesproken met gescheiden ouders over hoe het nu echt met ze gaat, en met de kinderen? En dan voor met mensen die 3-6 jaar geleden gescheiden zijn? Met kinderen die nu puberen?
Ik raad ook therapie aan. Wellicht eerst therapie voor jou alleen, iemand die jou helpt op een rijtje te zetten hoe jij je voelt en wat je kunt doen om jezelf beter te voelen.
Coffee is never my cup of tea
donderdag 27 juli 2023 om 12:22
Dit! Je kan het nu niet meer terugdraaien maar dit had je natuurlijk veel en veel eerder aan moet kaarten. Met zoiets ga je niet rondlopen in je eentje, zeker niet met 3 kinderen. Introvert op zichzelf betekent ook niet dat je geen prater bent of geen gevoelens kunt delen. Bovendien kun je praten ook gewoon leren. Je hebt 3 jonge kinderen samen, mee-eens met het advies hier dat je in relatietherapie moet gaan. Dat is voor de kinderen van belang. Als er idd geen opening meer is, dan kan je goed uit elkaar gaan.
donderdag 27 juli 2023 om 12:24
Het klinkt alsof het op is, als het er al ooit geweest is. Je hebt trouwens best een aanwijsbare reden, namelijk dat jullie geen liefdespartners (meer) zijn voor jouw gevoel, dat lijkt me best een duidelijke reden.
En ik denk dat relatietherapie eigenlijk alleen een optie is, als dat wel echt zo is geweest. En daar twijfel ik aan, als ik je zo lees. Je hebt nooit echt duidelijk voor hem gekozen of voor het begin van jullie gezin, als ik het zo lees, maar bent er maar gewoon meer in mee gegaan. Lijkt me schadelijker als straks via relatietherapie ook voor hem duidelijk wordt dat je nooit echt overtuigd voor hem gevallen bent en je daarna nog een goede verstandshouding nodig hebt voor co ouderschap. Dan kun je beter uit elkaar zonder therapie
En ik denk dat relatietherapie eigenlijk alleen een optie is, als dat wel echt zo is geweest. En daar twijfel ik aan, als ik je zo lees. Je hebt nooit echt duidelijk voor hem gekozen of voor het begin van jullie gezin, als ik het zo lees, maar bent er maar gewoon meer in mee gegaan. Lijkt me schadelijker als straks via relatietherapie ook voor hem duidelijk wordt dat je nooit echt overtuigd voor hem gevallen bent en je daarna nog een goede verstandshouding nodig hebt voor co ouderschap. Dan kun je beter uit elkaar zonder therapie
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
donderdag 27 juli 2023 om 12:25
Het klinkt gewoon alsof jij eruit bent. Je hebt mentaal al afscheid genomen en bent aan het uitchecken uit deze broer en zus relatie. Dan kan je niets met dooddoeners als ga samen leuke dingen doen. Jij wilt hem niet meer! Daar is geen enkele goede reden voor nodig. Gevoel is niet te onderbouwen en hem veranderen lukt niet en moet je niet willen. Therapie was beter geweest en hem betrekken in het proces ook. Maar dat is nu te laat.
Zoveel mensen blijven maar hangen in veilige relaties omdat ze de beslissing niet kunnen maken. Therapie heeft zin als je er beiden voor wilt gaan. Dat wil jij niet. Zonde van het geld en de hoop naar hem toe.
Zoveel mensen blijven maar hangen in veilige relaties omdat ze de beslissing niet kunnen maken. Therapie heeft zin als je er beiden voor wilt gaan. Dat wil jij niet. Zonde van het geld en de hoop naar hem toe.
donderdag 27 juli 2023 om 12:25
Ik zou gewoon met je man gaan zitten en het vertellen!
Als het gevoel weg en geen liefde meer is en je eigenlijk al met 1 been buiten staat , dan weet ik niet of de therapie die hier aangeraden wordt gaat helpen, maar goed misschien zijn er hier mensen die in hetzelfde gezeten hebben en nu 10 jaar later weer verliefd en happy zijn!
Als het gevoel weg en geen liefde meer is en je eigenlijk al met 1 been buiten staat , dan weet ik niet of de therapie die hier aangeraden wordt gaat helpen, maar goed misschien zijn er hier mensen die in hetzelfde gezeten hebben en nu 10 jaar later weer verliefd en happy zijn!
donderdag 27 juli 2023 om 12:28
Ja dat is ook lastig want hij vindt niks leuk wat ik leuk vind. Hij haalt geen plezier uit vakanties, weekendjes weg, iets actiefs ondernemen of wat dan ook.Miriammm schreef: ↑27-07-2023 11:47Je denkt heel veel. En je bent leuke dingen gaan doen, zelf, maar niet met hem.
Ik snap je gevoel maar vind echt dat je eerst moet investeren in je relatie.
Ga in relatietherapie. Ga leuke dingen met elkaar doen. En dan niet uiteten waarbij de gesprekken vooral over werk of kinderen gaan. Maar onderneem een activiteit, iets wat jullie beide leuk vinden of juist één van jullie leuk vindt maar de ander niet echt kent. Een kookworkshop, escape room, wat dan ook bij jullie past. Probeer elkaar eerst weer eens écht terug te vinden, investeer in je relatie, voordat je zoveel levens overhoop gooit.
Hij vindt naar Amsterdam rijden al ver, laat staan dat ik zeg kom we gaan een lang weekend naar Italie ofzo.
En oke, in deze situatie, zou hij zich daar wellicht overheen zetten. Maar dan is het weer zo geforceerd allemaal, zo nep. Want ik weet dat hij dat niks vindt.
Is er nog een andere manier, om echt het gevoel weer terug te krijgen? Want op dit moment denk ik, ik ga het nooit meer terug vinden.
Maar inderdaad, het is niet dat ik zomaar denk: even makkelijk eruit te stappen. Nooit. Natuurlijk niet.
Relatietherapie zou wellicht ieder geval kunnen helpen om te communiceren. Aan de andere kant denk ik; hij hoeft niks te veranderen. Ik zou niet eens echt kunnen aanwijzen waarvan ik denk; ik zou willen dat hij zus of zo doet. Dan voelt het beter.
Nee dat is er dus helemaal niet.
Soms hoor ik wel eens vriendinnen vloeken over hun partner, maar zij zoeken elkaar daarna weer op. Willen dat ook, die geneigdheid. Ik helemaal niet.
donderdag 27 juli 2023 om 12:30
Relatietherapie is niet iets wat je inzet om de ander te veranderen
Coffee is never my cup of tea
donderdag 27 juli 2023 om 12:31
Ja dat maakt het zooo lastig. Iedereen mag vinden wat hij/zij wil, ik vind er uiteraard zelf ook wat van he. Heel boos op mezelf. Maar het is mijn gevoel, iets wat echt heel diep zit.evelien2010 schreef: ↑27-07-2023 12:25Het klinkt gewoon alsof jij eruit bent. Je hebt mentaal al afscheid genomen en bent aan het uitchecken uit deze broer en zus relatie. Dan kan je niets met dooddoeners als ga samen leuke dingen doen. Jij wilt hem niet meer! Daar is geen enkele goede reden voor nodig. Gevoel is niet te onderbouwen en hem veranderen lukt niet en moet je niet willen. Therapie was beter geweest en hem betrekken in het proces ook. Maar dat is nu te laat.
Zoveel mensen blijven maar hangen in veilige relaties omdat ze de beslissing niet kunnen maken. Therapie heeft zin als je er beiden voor wilt gaan. Dat wil jij niet. Zonde van het geld en de hoop naar hem toe.
En ik behoorde inderdaad lang tot de groep, laten we het veilig houden. Nu hebben we alles. Straks dan valt dat uiteen. Geen huis. Helemaal niks. En toch blijft dat gevoel nu hangen en vervaagt het niet zoals het voorheen deed
donderdag 27 juli 2023 om 12:32
Wat zouden we daar dan wel kunnen halen?Marianneke schreef: ↑27-07-2023 12:30Relatietherapie is niet iets wat je inzet om de ander te veranderen
Communiceren?
donderdag 27 juli 2023 om 12:34
Daar ben ik dus heel benieuwd naar of die mensen er zijn. Die een soortgelijke situatie hebben meegemaakt en het gevoel hebben terug gevonden.Catco schreef: ↑27-07-2023 12:25Ik zou gewoon met je man gaan zitten en het vertellen!
Als het gevoel weg en geen liefde meer is en je eigenlijk al met 1 been buiten staat , dan weet ik niet of de therapie die hier aangeraden wordt gaat helpen, maar goed misschien zijn er hier mensen die in hetzelfde gezeten hebben en nu 10 jaar later weer verliefd en happy zijn!
Dit proces is echt heftig en het is zo makkelijk om natuurlijk te oordelen of te roepen dat jou dit nooit overkomt. Dat dacht ik ook altijd. En kijk me nu.
donderdag 27 juli 2023 om 12:38
Relatietherapie is altijd een goed idee, zeker als het op scheiden uitdraait. Juist na je scheiding is communiceren belangrijker dan ooit.
En ook voor jou alleen is therapie een goed idee. Je doet alsof het leven je overkomt. Plots had je een relatie. En ineens zwanger. Wel 3x
Waar was JIJ en waarom heb jij het idee geen controle te hebben?
Jij hebt de hoofdrol hè? Geen bijrolletje
En ook voor jou alleen is therapie een goed idee. Je doet alsof het leven je overkomt. Plots had je een relatie. En ineens zwanger. Wel 3x
Waar was JIJ en waarom heb jij het idee geen controle te hebben?
Jij hebt de hoofdrol hè? Geen bijrolletje
donderdag 27 juli 2023 om 12:39
Lijkt me ook heel lastig , je bent je bewust genoeg van de pijn voor jezelf en je gezin, de consequenties en ik denk niet dat je dit licht opvat.Fawnbook schreef: ↑27-07-2023 12:34Daar ben ik dus heel benieuwd naar of die mensen er zijn. Die een soortgelijke situatie hebben meegemaakt en het gevoel hebben terug gevonden.
Dit proces is echt heftig en het is zo makkelijk om natuurlijk te oordelen of te roepen dat jou dit nooit overkomt. Dat dacht ik ook altijd. En kijk me nu.
Als er wat voor te vechten valt dan had je het waarschijnlijk gedaan, maar ik lees in je OP gewoon een vrouw die voor zichzelf nu kiest en op de langere termijn dus ook voor haar kinderen en haar man.
Je Gezin heeft niks aan een moeder of vrouw die er maar voor 30% inzit en ongelukkig is, uiteindelijk gaat het erom dat iedereen gelukkig is.
anoniem_65cdceffddd70 wijzigde dit bericht op 27-07-2023 12:41
Reden: bril niet op
Reden: bril niet op
0.41% gewijzigd
donderdag 27 juli 2023 om 12:40
Klopt, en uiteraard sta ik daar voor open. Ik hoop natuurlijk dat er iets gebeurd of gezegd word waardoor mijn hart denkt: oh het is weer terug.zwembad84 schreef: ↑27-07-2023 12:22Dit! Je kan het nu niet meer terugdraaien maar dit had je natuurlijk veel en veel eerder aan moet kaarten. Met zoiets ga je niet rondlopen in je eentje, zeker niet met 3 kinderen. Introvert op zichzelf betekent ook niet dat je geen prater bent of geen gevoelens kunt delen. Bovendien kun je praten ook gewoon leren. Je hebt 3 jonge kinderen samen, mee-eens met het advies hier dat je in relatietherapie moet gaan. Dat is voor de kinderen van belang. Als er idd geen opening meer is, dan kan je goed uit elkaar gaan.
Ik kom zelf uit een gebroken gezin, en uiteraard is dat echt het allerlaatste wat ik wil.
Maar als je de liefde of connectie niet meer voelt, en zelfs aanrakingen gewoon vervelend voelen dan doet dat me wel heel erg afschrikken. Wat is dit en waarom gebeurd dit.
donderdag 27 juli 2023 om 12:41
Eens. LL zegt weer zinnige dingen!Lila-Linda schreef: ↑27-07-2023 12:38Relatietherapie is altijd een goed idee, zeker als het op scheiden uitdraait. Juist na je scheiding is communiceren belangrijker dan ooit.
En ook voor jou alleen is therapie een goed idee. Je doet alsof het leven je overkomt. Plots had je een relatie. En ineens zwanger. Wel 3x
Waar was JIJ en waarom heb jij het idee geen controle te hebben?
Jij hebt de hoofdrol hè? Geen bijrolletje
What would Patsy do?
donderdag 27 juli 2023 om 12:42
Hmm, dit geeft al wat meer beeld waarom de prik bij jou (of jullie) uit de cola is.Fawnbook schreef: ↑27-07-2023 12:28Ja dat is ook lastig want hij vindt niks leuk wat ik leuk vind. Hij haalt geen plezier uit vakanties, weekendjes weg, iets actiefs ondernemen of wat dan ook.
Hij vindt naar Amsterdam rijden al ver, laat staan dat ik zeg kom we gaan een lang weekend naar Italie ofzo.
En oke, in deze situatie, zou hij zich daar wellicht overheen zetten. Maar dan is het weer zo geforceerd allemaal, zo nep. Want ik weet dat hij dat niks vindt.
Is er nog een andere manier, om echt het gevoel weer terug te krijgen? Want op dit moment denk ik, ik ga het nooit meer terug vinden.
Maar inderdaad, het is niet dat ik zomaar denk: even makkelijk eruit te stappen. Nooit. Natuurlijk niet.
Relatietherapie zou wellicht ieder geval kunnen helpen om te communiceren. Aan de andere kant denk ik; hij hoeft niks te veranderen. Ik zou niet eens echt kunnen aanwijzen waarvan ik denk; ik zou willen dat hij zus of zo doet. Dan voelt het beter.
Nee dat is er dus helemaal niet.
Soms hoor ik wel eens vriendinnen vloeken over hun partner, maar zij zoeken elkaar daarna weer op. Willen dat ook, die geneigdheid. Ik helemaal niet.
Of het gevoel terug te krijgen is? Dan zal er sowieso een eerlijk gesprek over de huidige stand van jullie relatie moeten plaatsvinden. En een investering van beide kanten.
Jij mist overduidelijk nu een verliefd gevoel en genegenheid. Het gevoel dat je samen iets hebt. En ik vraag me af of hij dat niet heel veel anders ervaart.
Ik ga niet zeggen of dit goed te maken is, maar of je nu nog voor een reddingspoging wil gaan óf voor een echtscheiding kan ik je erg aanraden om, zoals anderen hier al gedaan hebben, hiervoor een goede relatietherapeut te zoeken.
Ik heb gezien dat een huwelijk van vrienden dat op de klippen was gelopen, beter werd dan ooit.
Maar ook dat een relatie op een nog ordentelijke manier is beëindigd, met goede communicatie en zonder vechtscheiding. Juist door het met behulp van een therapeut af te sluiten.
donderdag 27 juli 2023 om 12:42
Dit.polydox schreef: ↑27-07-2023 12:17Ik vind dat je het toch wel aan je gezin verplicht bent, 3 jonge kinderen, om samen met partner relatietherapie te doen. Dat van een betere moeder vind ik persoonlijk altijd een beetje denken in je eigen straatje. Dat merken kinderen niet, over het geheel worden die van een scheiding echt niet beter in een geval zoals jij het beschrijft.
Prima dat jij wil scheiden, en denkt dat je daarvan gelukkiger zal worden.
Maar jezelf voorhouden dat het ook beter voor de kinderen is, terwijl er geen ruzie of andere problemen zijn, lijkt me niet echt eerlijk.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
