Relaties
alle pijlers
Ik wil scheiden, zonder aanwijsbare reden
donderdag 27 juli 2023 om 10:32
Oke... ik weet helemaal niet waar ik moet beginnen. In mijn hoofd is het helemaal helder, maar voelt het ook aan alsof mijn hoofd vol watten zit.
Ik wil dus scheiden van mijn man. Zonder harde aanwijsbare reden. We zijn nu 11 jaar samen, 10 jaar getrouwd. 3 kinderen en een hond verder.
Hij is een goedzak en een geweldige vader. Maar ik voel het gewoon niet meer. En dat is al lang zo +- 1,5 jaar. Het afgelopen jaar word het gevoel van willen scheiden steeds sterker en sterker. Ik voel het continu op mijn maag drukken maar het is zo pijnlijk omdat er geen overspel of iets gepleegd is. Er valt niks te verwijten.
En toch wil ik het, ik zit vast zo voelt het. Gevangen. Achteraf gezien denk ik dat we al heel verkeerd de relatie zijn ingerold. In een vriendengroep en beetje gepusht op een of andere manier omdat wij de enige waren die nog 'alleen' waren. In het begin was het ook wel heel leuk maar dat was voor mij al snel weer 'normaal'. Echter werd ik zwanger ' per ongeluk'. Ik was net 20. Dus de tijd om dingen te ontdekken of überhaupt te leven in die tijd heb ik niet gehad. En dat was prima voor een lange tijd blijkbaar. Ik noemde het altijd oke, maar ook weer niet oke.
We hebben nooit ruzie, en communiceren als in echt praten hebben we noot gedaan of gekund. Gevoelens bespreken of iets ook niet. Ik ben een hele grote introvert en hij ergens ook. Een grote stoere man maar met een klein hartje.
Ondertussen heb ik het afgelopen half jaar vooral aan mezelf gewerkt, ik dacht als ik dingen anders aanpak dan word het met ons ook wel beter. Dus ik ben veel meer dingen gaan ondernemen, feestjes meegepakt, nieuwe mensen leren kennen. Tijd en ruimte voor mezelf. En hij zag deze verandering, werd daar even achterdochtig van maar heb hem toen gezegd dat ik dit even nodig heb. Daarna was het oke.
Maar het heeft niks veranderd wat betreft mijn gevoel naar hem. Ik zie het nu echt alleen nog als friends with benefits. Een maatje, en een goed team voor de kinderen.
Maar ik ben nu 30, en ik kan dit mooie weer niet nog 40 jaar bijwijze van, gaan spelen. Dat trek ik niet.
Ik merk elke dag dat ik er een beetje meer aan onder door ga. Ik ben er nog maar v oor 65% ofzo. Ook richting de kinderen, die daardoor ook helemaal niet goed te handelen zijn momenteel. Ik denk dat ze ergens iets bij me aanvoelen. En dat vind ik vreselijk. Ik denk ook dat ik een betere moeder ben als ik dit wel doorzet, omdat ik dan weer 100% aan hun kan geven. Ja oke misschien in het begin niet, want jeetje wat gaat het teweeg brengen. Maar uiteindelijk weet ik dat het beter zal zijn.
Ik heb het gevoel dat ik nooit echt mezelf ben geweest, en ik merk dat ik mezelf aan het terugvinden ben. Mezelf niet zijn voor hem, maar ook voor vrienden. Ik heb veel te lang zo mooi weer gespeeld dat ik het niemand kwalijk kan nemen behalve mezelf.
Ik heb veel shit in mijn leven meegemaakt, maar dit is toch wel het allermoeilijkste ooit wat ik moet doormaken. Bij het schrijven van dit springen de tranen in mijn ogen omdat ik weet dat ik zoveel mensen ga kwetsen en vooral hem heel erg ga kwetsen.
Eerst dacht ik, misschien valt er nog echt wel iets te redden. 11 jaar gooi je ook niet zomaar ff weg. Maar laatst toen hij ineens mijn hand vast pakte (wat wij dus ook nooit doen) voelde het zelfs onprettig. Dat merkte hij, en toen zei hij oh dit vind je niet prettig, en dit dan? Toen sloeg hij een arm om me heen, zoals een vriend dat zou doen. En dat voelde beter maar nog niet oke.
Ik weet dat ik het gesprek moet aangaan, en moet aan gaan geven dat ik er uit wil stappen. Maar ik vind het zo ontzettend eng. Praten deden we al amper over dingen, ja over de kinderen en werk en dat soort dingen, en dan kom ik ineens aankakken met: Wat ik nu ga vertellen is heel kut, maar zus en zo.
Waar ga ik heen? Wat ga ik doen? I dont know. Een jaar terug hielden al die consequenties me tegen, omdat ik daar ook te bang voor was. Nu ben ik op een punt dat de consequenties me niet meer uitmaken. Alsof ik al deels in een of ander rouwproces zit en veel verder ben in mijn hoofd dan hem sowieso.
Het lijkt erop dat hij niks door heeft, maar dat kan bijna niet. Hij moet echt wel iets aanvoelen. En ik denk de laatste weken sowieso ik zit continu met mijn hoofd ergens anders. Ben veel weg, en probeer wel leuk te doen maar er moet wel iets van een signaal bij hem zijn al doet hij alsof van niet, want dat is tenslotte wat we gewend zijn.
Ik weet dat hij nog helemaal gek is op mij, en mij niet kwijt wilt enz. Maar ik denk eerder dat hij gek is op de stabiliteit die we hebben, ik kan me niet voorstellen dat dit zijn ideaal beeld is van een relatie. Misschien ook wel, maar voor mij niet. Ik ben bang voor zijn reactie, maar daar heb ik geen controle over. Het enige wat ik kan doen is alles incasseren en rustig blijven. Ik denk dat hij boos word, gekwetst en dan waarschijnlijk naar zijn ouders toe gaat om stoom af te blazen. Maar nogmaals ik heb dat niet in de hand wat er daarna gebeurd. Ik hoop dat we cool kunnen blijven voor ons zelf, maar ook voor de kinderen. Ik wil niet een of andere vechtscheiding. Hij mag alles hebben van mij part als we maar oke blijven.
Nou lang verhaal kort; super eng. Hoe gaat zijn reactie zijn, waar ga ik heen? Ik heb een eigen bedrijf, maar zal straks dan wel extra moeten werken om de boel rond te krijgen. Een huis, dat word natuurlijk helemaal een opgave. Ik sta wel ingeschreven sinds 2016 maar sta nog steeds op plek 130 ofzo.
Blijven we hier zolang samen, of gaan we pendelen.
Hij heeft nu vakantie, en die wil ik niet verzieken en die van de kinderen ook niet. Plus het is rot weer dus we zitten nu sowieso veel binnen met elkaar. Als ik het gesprek wil aangaan, dan wil ik het doen als zijn vakantie erop zit of er bijna op zit.
Ik weet niet hoe alles gaat lopen, maar wat ik wel zeker weet is dat ik dit niet meer kan opbrengen én wat ik weet is dat het heel pijnlijk gaat worden. En dat is eng.
Mentaal ben ik een wrak al doe ik alsof van niet, ik val kilo's af onder het mom van 'dieet en fit willen zijn' maar de waarheid is dat ik niet kan eten.
Ik wil dus scheiden van mijn man. Zonder harde aanwijsbare reden. We zijn nu 11 jaar samen, 10 jaar getrouwd. 3 kinderen en een hond verder.
Hij is een goedzak en een geweldige vader. Maar ik voel het gewoon niet meer. En dat is al lang zo +- 1,5 jaar. Het afgelopen jaar word het gevoel van willen scheiden steeds sterker en sterker. Ik voel het continu op mijn maag drukken maar het is zo pijnlijk omdat er geen overspel of iets gepleegd is. Er valt niks te verwijten.
En toch wil ik het, ik zit vast zo voelt het. Gevangen. Achteraf gezien denk ik dat we al heel verkeerd de relatie zijn ingerold. In een vriendengroep en beetje gepusht op een of andere manier omdat wij de enige waren die nog 'alleen' waren. In het begin was het ook wel heel leuk maar dat was voor mij al snel weer 'normaal'. Echter werd ik zwanger ' per ongeluk'. Ik was net 20. Dus de tijd om dingen te ontdekken of überhaupt te leven in die tijd heb ik niet gehad. En dat was prima voor een lange tijd blijkbaar. Ik noemde het altijd oke, maar ook weer niet oke.
We hebben nooit ruzie, en communiceren als in echt praten hebben we noot gedaan of gekund. Gevoelens bespreken of iets ook niet. Ik ben een hele grote introvert en hij ergens ook. Een grote stoere man maar met een klein hartje.
Ondertussen heb ik het afgelopen half jaar vooral aan mezelf gewerkt, ik dacht als ik dingen anders aanpak dan word het met ons ook wel beter. Dus ik ben veel meer dingen gaan ondernemen, feestjes meegepakt, nieuwe mensen leren kennen. Tijd en ruimte voor mezelf. En hij zag deze verandering, werd daar even achterdochtig van maar heb hem toen gezegd dat ik dit even nodig heb. Daarna was het oke.
Maar het heeft niks veranderd wat betreft mijn gevoel naar hem. Ik zie het nu echt alleen nog als friends with benefits. Een maatje, en een goed team voor de kinderen.
Maar ik ben nu 30, en ik kan dit mooie weer niet nog 40 jaar bijwijze van, gaan spelen. Dat trek ik niet.
Ik merk elke dag dat ik er een beetje meer aan onder door ga. Ik ben er nog maar v oor 65% ofzo. Ook richting de kinderen, die daardoor ook helemaal niet goed te handelen zijn momenteel. Ik denk dat ze ergens iets bij me aanvoelen. En dat vind ik vreselijk. Ik denk ook dat ik een betere moeder ben als ik dit wel doorzet, omdat ik dan weer 100% aan hun kan geven. Ja oke misschien in het begin niet, want jeetje wat gaat het teweeg brengen. Maar uiteindelijk weet ik dat het beter zal zijn.
Ik heb het gevoel dat ik nooit echt mezelf ben geweest, en ik merk dat ik mezelf aan het terugvinden ben. Mezelf niet zijn voor hem, maar ook voor vrienden. Ik heb veel te lang zo mooi weer gespeeld dat ik het niemand kwalijk kan nemen behalve mezelf.
Ik heb veel shit in mijn leven meegemaakt, maar dit is toch wel het allermoeilijkste ooit wat ik moet doormaken. Bij het schrijven van dit springen de tranen in mijn ogen omdat ik weet dat ik zoveel mensen ga kwetsen en vooral hem heel erg ga kwetsen.
Eerst dacht ik, misschien valt er nog echt wel iets te redden. 11 jaar gooi je ook niet zomaar ff weg. Maar laatst toen hij ineens mijn hand vast pakte (wat wij dus ook nooit doen) voelde het zelfs onprettig. Dat merkte hij, en toen zei hij oh dit vind je niet prettig, en dit dan? Toen sloeg hij een arm om me heen, zoals een vriend dat zou doen. En dat voelde beter maar nog niet oke.
Ik weet dat ik het gesprek moet aangaan, en moet aan gaan geven dat ik er uit wil stappen. Maar ik vind het zo ontzettend eng. Praten deden we al amper over dingen, ja over de kinderen en werk en dat soort dingen, en dan kom ik ineens aankakken met: Wat ik nu ga vertellen is heel kut, maar zus en zo.
Waar ga ik heen? Wat ga ik doen? I dont know. Een jaar terug hielden al die consequenties me tegen, omdat ik daar ook te bang voor was. Nu ben ik op een punt dat de consequenties me niet meer uitmaken. Alsof ik al deels in een of ander rouwproces zit en veel verder ben in mijn hoofd dan hem sowieso.
Het lijkt erop dat hij niks door heeft, maar dat kan bijna niet. Hij moet echt wel iets aanvoelen. En ik denk de laatste weken sowieso ik zit continu met mijn hoofd ergens anders. Ben veel weg, en probeer wel leuk te doen maar er moet wel iets van een signaal bij hem zijn al doet hij alsof van niet, want dat is tenslotte wat we gewend zijn.
Ik weet dat hij nog helemaal gek is op mij, en mij niet kwijt wilt enz. Maar ik denk eerder dat hij gek is op de stabiliteit die we hebben, ik kan me niet voorstellen dat dit zijn ideaal beeld is van een relatie. Misschien ook wel, maar voor mij niet. Ik ben bang voor zijn reactie, maar daar heb ik geen controle over. Het enige wat ik kan doen is alles incasseren en rustig blijven. Ik denk dat hij boos word, gekwetst en dan waarschijnlijk naar zijn ouders toe gaat om stoom af te blazen. Maar nogmaals ik heb dat niet in de hand wat er daarna gebeurd. Ik hoop dat we cool kunnen blijven voor ons zelf, maar ook voor de kinderen. Ik wil niet een of andere vechtscheiding. Hij mag alles hebben van mij part als we maar oke blijven.
Nou lang verhaal kort; super eng. Hoe gaat zijn reactie zijn, waar ga ik heen? Ik heb een eigen bedrijf, maar zal straks dan wel extra moeten werken om de boel rond te krijgen. Een huis, dat word natuurlijk helemaal een opgave. Ik sta wel ingeschreven sinds 2016 maar sta nog steeds op plek 130 ofzo.
Blijven we hier zolang samen, of gaan we pendelen.
Hij heeft nu vakantie, en die wil ik niet verzieken en die van de kinderen ook niet. Plus het is rot weer dus we zitten nu sowieso veel binnen met elkaar. Als ik het gesprek wil aangaan, dan wil ik het doen als zijn vakantie erop zit of er bijna op zit.
Ik weet niet hoe alles gaat lopen, maar wat ik wel zeker weet is dat ik dit niet meer kan opbrengen én wat ik weet is dat het heel pijnlijk gaat worden. En dat is eng.
Mentaal ben ik een wrak al doe ik alsof van niet, ik val kilo's af onder het mom van 'dieet en fit willen zijn' maar de waarheid is dat ik niet kan eten.
donderdag 27 juli 2023 om 15:18
Als zij wil dat ze de kinderen alleen om het weekend moet missen, dan is dat toch ook goed? Nieuw huis kan ook leuk zijn en inkomen hoeft echt niet zo te dalen hoor.Marianneke schreef: ↑27-07-2023 13:14Leuk en spannend om je kinderen nog maar de helft van de tijd te zien! Om je huis te moeten verkopen! Om een nieuw huis te zoeken op minder inkomen! Om de ene week alleen te wonen en de andere week alleen de verantwoordelijkheid voor 3 jonge kinderen te dragen!
Natuurlijk komen er leuke en spannende nieuwe momenten en belevenissen na een scheiding. Maar vergeet niet dat er ook een heleboel verdrietige en pijnlijke momenten tegenover staan...
donderdag 27 juli 2023 om 15:18
Dan heb je er toch al best veel aan gedaan als ik dit zo lees?Fawnbook schreef: ↑27-07-2023 14:29Nee dat begrijp ik ook heus wel maar ik kan me niet voorstellen dat je met iemand wilt blijven zijn, als je niet meer een connectie voelt of aangeraakt wilt worden enz.
Nu op dit moment zie ik ook alles bij elkaar he wat het gevoel nog sterker maakt, geen interesses samen, hij heeft nergens behoefte aan qua iets ondernemen. Op vakantie gaan enz.
We schelen ook nog eens 14 jaar, dat werkt denk ik ook niet helemaal mee. Niet dat leeftijd me boeit, het is slechts een getal. Maar toch.
Wat ik zelf gedaan heb, uuhm nou inderdaad tijd vrij maken voor elkaar. Spelletjes gaan doen, gaan lunchen samen. Hem meer betrekken bij vrienden van me, mee op pad nemen. Ik ben meer gaan aangeven bij hem als in; ik heb wel de behoefte om er op uit te gaan. Dat ik merk dat ik een verandering doormaak en dat ik hier behoefte aan heb. Of hij mee wilt of niet.
Naja meestal niet dan dus.
Hij kookt altijd, en ik dacht laat ik dat voor hem gaan doen. Of samen.
Ik heb geprobeerd vanuit mijn kant meer genegenheid /affectie te zoeken bij hem, dus ben hem wel gaan opzoeken. Maar tot nu toe helpt het nog niet met dat gevoel.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 27 juli 2023 om 15:49
Dit dus. Jij hebt in je hoofd alles al bedacht en hij weet nog van niks. Als je kinderen hebt vind ik dat je er tenminste aan gewerkt moet hebben samen. Relatietherapie dus, dan snapt hij het tenminste ook.polydox schreef: ↑27-07-2023 12:17Ik vind dat je het toch wel aan je gezin verplicht bent, 3 jonge kinderen, om samen met partner relatietherapie te doen. Dat van een betere moeder vind ik persoonlijk altijd een beetje denken in je eigen straatje. Dat merken kinderen niet, over het geheel worden die van een scheiding echt niet beter in een geval zoals jij het beschrijft.
donderdag 27 juli 2023 om 15:52
Zolang zij niet expliciet benoemt dat ze ernstige relatietwijfels heeft en nadenkt over scheiden, heeft zij niet genoeg gedaan. Je kan niet in je eentje proberen aan een relatie te werken door een uitje te plannen of samen te koken. Ik vind het gewoon heel onbegrijpelijk dat je tegen je partner, vader van je 3 kinderen, niet uitspreekt hoe je voelt over je relatie. Dat is namelijk waar 'aan je relatie werken' mee begint.
Hoe ik het nu lees zou ik de relatietherapie vooral doen om de relatie goed af te sluiten en te zorgen dat je het nieuwe pad van co ouderschap goed in kunt steken. Dat je als partner zolang niet bent meegenomen in de twijfels van de ander, je geen kans kreeg om mee te doen 'aan het werken aan de relatie' en dan ineens is het al game over, is een recept voor heel moelijke scheiding of de man moet heel goed zijn in boven zn emotie staan.
donderdag 27 juli 2023 om 15:57
Hij snapt het straks zonder vrouw en kinderen ook heel snel denk ik. Voor de kinderen is het wel sneu maar geen reden om bij elkaar te blijven natuurlijk. Als TO wil alleen zonder haar man verder wil is ze echt niet moreel verplicht om er aan gewerkt te hebben.Ladida1981 schreef: ↑27-07-2023 15:49Dit dus. Jij hebt in je hoofd alles al bedacht en hij weet nog van niks. Als je kinderen hebt vind ik dat je er tenminste aan gewerkt moet hebben samen. Relatietherapie dus, dan snapt hij het tenminste ook.
donderdag 27 juli 2023 om 16:08
Je hebt hem niet gevraagd, wat je kunt doenFawnbook schreef: ↑27-07-2023 14:29Nee dat begrijp ik ook heus wel maar ik kan me niet voorstellen dat je met iemand wilt blijven zijn, als je niet meer een connectie voelt of aangeraakt wilt worden enz.
Nu op dit moment zie ik ook alles bij elkaar he wat het gevoel nog sterker maakt, geen interesses samen, hij heeft nergens behoefte aan qua iets ondernemen. Op vakantie gaan enz.
We schelen ook nog eens 14 jaar, dat werkt denk ik ook niet helemaal mee. Niet dat leeftijd me boeit, het is slechts een getal. Maar toch.
Wat ik zelf gedaan heb, uuhm nou inderdaad tijd vrij maken voor elkaar. Spelletjes gaan doen, gaan lunchen samen. Hem meer betrekken bij vrienden van me, mee op pad nemen. Ik ben meer gaan aangeven bij hem als in; ik heb wel de behoefte om er op uit te gaan. Dat ik merk dat ik een verandering doormaak en dat ik hier behoefte aan heb. Of hij mee wilt of niet.
Naja meestal niet dan dus.
Hij kookt altijd, en ik dacht laat ik dat voor hem gaan doen. Of samen.
Ik heb geprobeerd vanuit mijn kant meer genegenheid /affectie te zoeken bij hem, dus ben hem wel gaan opzoeken. Maar tot nu toe helpt het nog niet met dat gevoel.
Niet zo raar, dat het niks helpt
donderdag 27 juli 2023 om 16:08
Je hebt hem niet gevraagd, wat je kunt doenFawnbook schreef: ↑27-07-2023 14:29Nee dat begrijp ik ook heus wel maar ik kan me niet voorstellen dat je met iemand wilt blijven zijn, als je niet meer een connectie voelt of aangeraakt wilt worden enz.
Nu op dit moment zie ik ook alles bij elkaar he wat het gevoel nog sterker maakt, geen interesses samen, hij heeft nergens behoefte aan qua iets ondernemen. Op vakantie gaan enz.
We schelen ook nog eens 14 jaar, dat werkt denk ik ook niet helemaal mee. Niet dat leeftijd me boeit, het is slechts een getal. Maar toch.
Wat ik zelf gedaan heb, uuhm nou inderdaad tijd vrij maken voor elkaar. Spelletjes gaan doen, gaan lunchen samen. Hem meer betrekken bij vrienden van me, mee op pad nemen. Ik ben meer gaan aangeven bij hem als in; ik heb wel de behoefte om er op uit te gaan. Dat ik merk dat ik een verandering doormaak en dat ik hier behoefte aan heb. Of hij mee wilt of niet.
Naja meestal niet dan dus.
Hij kookt altijd, en ik dacht laat ik dat voor hem gaan doen. Of samen.
Ik heb geprobeerd vanuit mijn kant meer genegenheid /affectie te zoeken bij hem, dus ben hem wel gaan opzoeken. Maar tot nu toe helpt het nog niet met dat gevoel.
Niet zo raar, dat het niks helpt
donderdag 27 juli 2023 om 16:11
Goed dat je al hebt gewerkt aan dingen, maar je doet alles alleen. Er zitten twee mensen in de relatie, ga dan ook samen werken aan de relatie. Maak hem onderdeel van wat er speelt, geef hem de kans om eraan mee te werken. En als er dan uitkomt dat scheiden onvermijdelijk is, dan is dat zo, maar dan heb je waarschijnlijk wel een gezamenlijk vertrekpunt.
Jij staat al met 1,5 been buiten en hij weet nog niets. Bedenk dat goed op het moment dat je het hem vertelt. Jij hebt al 1,5 jaar de tijd gehad om te wennen aan het idee, om je gevoelens op een rijtje te zetten, om een nieuwe toekomst te maken in je hoofd. Voor hem is het een mededeling.
Jij staat al met 1,5 been buiten en hij weet nog niets. Bedenk dat goed op het moment dat je het hem vertelt. Jij hebt al 1,5 jaar de tijd gehad om te wennen aan het idee, om je gevoelens op een rijtje te zetten, om een nieuwe toekomst te maken in je hoofd. Voor hem is het een mededeling.
donderdag 27 juli 2023 om 16:39
Dit.zwembad84 schreef: ↑27-07-2023 15:52Zolang zij niet expliciet benoemt dat ze ernstige relatietwijfels heeft en nadenkt over scheiden, heeft zij niet genoeg gedaan. Je kan niet in je eentje proberen aan een relatie te werken door een uitje te plannen of samen te koken. Ik vind het gewoon heel onbegrijpelijk dat je tegen je partner, vader van je 3 kinderen, niet uitspreekt hoe je voelt over je relatie. Dat is namelijk waar 'aan je relatie werken' mee begint.
Je ontdekt dat er iets mist, bespreekt dit niet, gaat vervolgens solo en op onderzoek uit, tuned volledig uit uit je relatie (en deels uit je gezinsleven) om tot de conclusie te komen dat er niets veranderd is tussen jullie en je beter zonder hem verder kan?
Je slaat stappen over.
Natuurlijk is er niets veranderd, daar heb je in de eerste plaats hem voor nodig en vervolgens onderzoek je sAmen wat de volgende stap is
Dus even een paar solistische stappen terug, niet veilig alleen in je eigen hoofd blijven bedenken maar delen, vandaag, met hem.
donderdag 27 juli 2023 om 16:52
Dat klinkt allemaal leuk, maar je hebt niet eens met hem gedeeld hoe je je voelt! Of aan hem gevraagd hoe hij jullie relatie beleeft. Wat HIJ zou willen of nodig heeft.Fawnbook schreef: ↑27-07-2023 14:29Wat ik zelf gedaan heb, uuhm nou inderdaad tijd vrij maken voor elkaar. Spelletjes gaan doen, gaan lunchen samen. Hem meer betrekken bij vrienden van me, mee op pad nemen. Ik ben meer gaan aangeven bij hem als in; ik heb wel de behoefte om er op uit te gaan. Dat ik merk dat ik een verandering doormaak en dat ik hier behoefte aan heb. Of hij mee wilt of niet.
Naja meestal niet dan dus.
Hij kookt altijd, en ik dacht laat ik dat voor hem gaan doen. Of samen.
Ik heb geprobeerd vanuit mijn kant meer genegenheid /affectie te zoeken bij hem, dus ben hem wel gaan opzoeken. Maar tot nu toe helpt het nog niet met dat gevoel.
donderdag 27 juli 2023 om 16:52
Dit.zwembad84 schreef: ↑27-07-2023 15:52Zolang zij niet expliciet benoemt dat ze ernstige relatietwijfels heeft en nadenkt over scheiden, heeft zij niet genoeg gedaan. Je kan niet in je eentje proberen aan een relatie te werken door een uitje te plannen of samen te koken. Ik vind het gewoon heel onbegrijpelijk dat je tegen je partner, vader van je 3 kinderen, niet uitspreekt hoe je voelt over je relatie. Dat is namelijk waar 'aan je relatie werken' mee begint.
Hoe ik het nu lees zou ik de relatietherapie vooral doen om de relatie goed af te sluiten en te zorgen dat je het nieuwe pad van co ouderschap goed in kunt steken. Dat je als partner zolang niet bent meegenomen in de twijfels van de ander, je geen kans kreeg om mee te doen 'aan het werken aan de relatie' en dan ineens is het al game over, is een recept voor heel moelijke scheiding of de man moet heel goed zijn in boven zn emotie staan.
Geef hem een eerlijke kans eraan te werken.
Nu zijn jullie maatjes. Ten minste dat zeg je. Maar iemand die in haar eentje een heel ander idee bij de relatie heeft dan ik, mij al 1,5 jaar niet daar in meeneemt en dan opeens een bom dropt zou mijn maatje niet meer zijn.
donderdag 27 juli 2023 om 17:17
Het heeft alleen maar zin om aan iets te werken als je daar beiden voor openstaat en het echt wilt. Zowel samen als apart. Relatietherapie is echt geen wondermiddel!! Ze lossen daar niet jouw problemen op. Dat moet je zelf doen. En ook kunnen. Ik ben voorstander van therapie in het algemeen. Maar zie te vaak dat het niet helpt als mensen er niet voor openstaan. Of er niet in geloven.
Je mag ook gewoon klaar zijn met de ander he?
En beter nu dan wachten tot er een lekker hapje voorbij komt. Want die ruimte is allang ontstaan. Zelfs als to het niet heeft gewild is ze klaar met echtgenoot en dat maakt onbewust de weg vrij voor wat nieuws en spannender. Dan beter nu eerlijk zijn.
Je mag ook gewoon klaar zijn met de ander he?
En beter nu dan wachten tot er een lekker hapje voorbij komt. Want die ruimte is allang ontstaan. Zelfs als to het niet heeft gewild is ze klaar met echtgenoot en dat maakt onbewust de weg vrij voor wat nieuws en spannender. Dan beter nu eerlijk zijn.
donderdag 27 juli 2023 om 17:21
Is er al een hapje voorbij gekomen TO? Niet dat je bent vreemdgegaan, maar iemand die bij jou je levenslust aanwakkert, waardoor je bent gaan denken dat er misschien meer is in het leven dan het gezinsleven dat je nu leidt?evelien2010 schreef: ↑27-07-2023 17:17
Je mag ook gewoon klaar zijn met de ander he?
En beter nu dan wachten tot er een lekker hapje voorbij komt. Want die ruimte is allang ontstaan.
donderdag 27 juli 2023 om 18:08
Ik lees dat je dingen/activiteiten had opgeopperd om 'iets' los te kunnen maken in jullie relatie.
Ik vind dit zo flauw dat dit gezegd wordt terwijl jij dit met een heel ander insteek voorstelde. Hij heeft geen weet van je beweeg move en daarna zeg je dat hij niets wilde ondernemen.
Dat is toch niet eerlijk?
Ik weet wel 90% zeker dat een partner anders in zal gaan in je voorstellen als diegene weet dat er werk aan de winkel is in een relatie omdat de ander dit aangegeven heeft.
Waar is je eigen verantwoordelijkheid ?
Edit: Gelukkig zien meerdere forummers dit. Heb alleen OP berichten gelezen nl.
Ik vind dit zo flauw dat dit gezegd wordt terwijl jij dit met een heel ander insteek voorstelde. Hij heeft geen weet van je beweeg move en daarna zeg je dat hij niets wilde ondernemen.
Dat is toch niet eerlijk?
Ik weet wel 90% zeker dat een partner anders in zal gaan in je voorstellen als diegene weet dat er werk aan de winkel is in een relatie omdat de ander dit aangegeven heeft.
Waar is je eigen verantwoordelijkheid ?
Edit: Gelukkig zien meerdere forummers dit. Heb alleen OP berichten gelezen nl.
donderdag 27 juli 2023 om 18:15
Arme kinderen.
Mam is al 1.5 jaar uitgecheckt en pap weet na 1.5 jaar nog steeds van niets.
En zij worden de volgende 10 à 15 jaar heen en weer gesleept.
Maak je maar op voor een vecht-scheiding, want deze man gaat écht niet happy worden van je boodschap. En ik geef hem nog gelijk ook.
Mam is al 1.5 jaar uitgecheckt en pap weet na 1.5 jaar nog steeds van niets.
En zij worden de volgende 10 à 15 jaar heen en weer gesleept.
Maak je maar op voor een vecht-scheiding, want deze man gaat écht niet happy worden van je boodschap. En ik geef hem nog gelijk ook.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 27 juli 2023 om 18:27
Maar wat is nou het aantrekkelijke van een scheiding?
Ik ben het niet eens met de mensen die vinden dat je leuke weekendjes weg moet gaan plannen en zo. Jij bent duidelijk uitgecheckt en je hebt al weerstand als hij je aan wil raken. Dat los je niet op met een etentje.
Dus wil je gaan scheiden om van zijn aanwezigheid af te zijn? Omdat je geen zin meer hebt om romantisch te doen met hem? In dat geval kan het best een optie zijn wat iemand eerder schreef: als gezinseenheid bij elkaar blijven, maar zonder romantische verwachtingen naar elkaar. Dan ga je dus ook niet meer aan elkaar trekken om allerlei relationele dingen te doen, dan ben je primair ouders en verder goeie maatjes.
Je wil niet liegen tegen je kinderen. Maar wat valt er dan te liegen? Het is niet verplicht om romantiek te pretenderen he. Jij wil goeie maatjes zijn met je man, dat is al heel wat.
Als je gaat scheiden, heb je die romantiek ook niet. Maar dan raak je nog een heleboel meer kwijt. Dus wat win je nou precies bij die scheiding? Of wil je je handen vrij hebben voor een andere man? Kan, maar dan kun je dat maar beter helder hebben.
Let wel: ik zeg niet dat je bovenstaand scenario per se moet uitvoeren, ik zeg het als denkoefening. Probeer nou eens helder te krijgen wat een scheiding je oplevert. Wil je niks meer met hem te maken hebben, wil je van de romantiek af, of wil je een andere man zoeken?
donderdag 27 juli 2023 om 18:34
Ik begrijp je wel, want jullie waren al heel jong bij elkaar en je hebt een stuk jeugd overgeslagen. Maar verwacht niet dat je als je gaat scheiden een passievol en gelukkig leven tegemoet gaat. Je zult in je zoektocht naar liefde ook een hoop narigheid gaan treffen.
Ik zou in jouw geval toch de connectie met mijn man weer proberen te vinden. Want je boft wel: hij lijkt me liefhebbend, monogaam en zachtmoedig.
Bovendien hebben jullie nog jonge kinderen voor wie een scheiding heel naar zal zijn.
Ik zou in jouw geval toch de connectie met mijn man weer proberen te vinden. Want je boft wel: hij lijkt me liefhebbend, monogaam en zachtmoedig.
Bovendien hebben jullie nog jonge kinderen voor wie een scheiding heel naar zal zijn.
donderdag 27 juli 2023 om 18:35
donderdag 27 juli 2023 om 19:11
Een vriendin van mij zat met hetzelfde en heeft de stekker eruit getrokken. Er was geen reden, behalve dat ze 'het' niet meer voelde en dacht dat ze gelukkiger kon worden.
Het is vreselijk uitgepakt. Man kon in hun huis blijven, zij moet het doen met een klein appartementje 10 hoog achter. Ex was er verrassend snel overheen en kreeg een vriendin die 10 jaar ouder is. Nieuwe vriendin kan geen kinderen krijgen en heeft zich volledig gestort op hem en de kinderen. Dus nu ziet mijn vriendin haar kinderen maar de helft van de week. De andere helft van de week speelt de nieuwe vriendin vadertje en moedertje in haar oude huis met hun kinderen. Ze verschijnt zelfs op oudergesprekken op school. Ze domineert ex volledig en gedraagt zich alsof zij de moeder is. Ex wil nauwelijks meer met haar overleggen, want zij heeft hem verlaten en daar is hij nog steeds kwaad om. Hij is nergens meer op aan te spreken. Ex is nu op vakantie met nieuwr vriendin en de kinderen. Kinderen mogen geen contact hebben met haar als ze bij hem zijn, dus ze hoort 3 weken niks.
Ze heeft afschuwelijk veel spijt. Het was niet alles, hun huwelijk. Maar het was 100x beter dan hoe het nu is. Heel pijnlijk om te zien als buitenstaander.
Weet wat je doet to. Het kan goed uitpakken, het kan een nachtmerrie worden. Onderschat niet wat het met jouw man kan doen als je hem verlaat. Van dat 'maatje' kan opeens niks meer over zijn. Ik zou er echt alles aan doen om het te redden. Al is het alleen zodat je je kinderen niet de helft van de tijd kwijtraakt.
Het is vreselijk uitgepakt. Man kon in hun huis blijven, zij moet het doen met een klein appartementje 10 hoog achter. Ex was er verrassend snel overheen en kreeg een vriendin die 10 jaar ouder is. Nieuwe vriendin kan geen kinderen krijgen en heeft zich volledig gestort op hem en de kinderen. Dus nu ziet mijn vriendin haar kinderen maar de helft van de week. De andere helft van de week speelt de nieuwe vriendin vadertje en moedertje in haar oude huis met hun kinderen. Ze verschijnt zelfs op oudergesprekken op school. Ze domineert ex volledig en gedraagt zich alsof zij de moeder is. Ex wil nauwelijks meer met haar overleggen, want zij heeft hem verlaten en daar is hij nog steeds kwaad om. Hij is nergens meer op aan te spreken. Ex is nu op vakantie met nieuwr vriendin en de kinderen. Kinderen mogen geen contact hebben met haar als ze bij hem zijn, dus ze hoort 3 weken niks.
Ze heeft afschuwelijk veel spijt. Het was niet alles, hun huwelijk. Maar het was 100x beter dan hoe het nu is. Heel pijnlijk om te zien als buitenstaander.
Weet wat je doet to. Het kan goed uitpakken, het kan een nachtmerrie worden. Onderschat niet wat het met jouw man kan doen als je hem verlaat. Van dat 'maatje' kan opeens niks meer over zijn. Ik zou er echt alles aan doen om het te redden. Al is het alleen zodat je je kinderen niet de helft van de tijd kwijtraakt.
herfst100 wijzigde dit bericht op 27-07-2023 19:53
12.63% gewijzigd
donderdag 27 juli 2023 om 19:15
donderdag 27 juli 2023 om 19:21
Als je man gewoon lief voor je is en je geen echte problemen hebt dan vind ik dat je gewoon bij elkaar moet blijven tot de kids een jaar of 16 zijn.
Leuk dat je het niet meer voelt maar je kinderen hebben echt niet om een scheidinf gevraagd en het gaat ze echt pijn doen. Ik ben vriendschappelijk gescheiden (met aanwijsbare reden waardoor het echt niet meer kon) maar mijn kids hebben er echt wel nog steeds na jaren veel last van.
Leuk dat je het niet meer voelt maar je kinderen hebben echt niet om een scheidinf gevraagd en het gaat ze echt pijn doen. Ik ben vriendschappelijk gescheiden (met aanwijsbare reden waardoor het echt niet meer kon) maar mijn kids hebben er echt wel nog steeds na jaren veel last van.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
