Relaties
alle pijlers
Ik word moe van mezelf!!
dinsdag 11 december 2007 om 19:57
Ik word echt gek van mezelf. Sinds 1,5 jaar heb ik echt een superlieve vriend. Het gaat heel goed tussen ons en ik heb geen reden tot twijfel of wat dan ook.
Hij is heel knuffelig, vertelt me bijna dagelijks hoe fijn en leuk hij me vindt en wil graag samenwonen.
Kortom: niks te klagen lijkt me.
Maar het lijkt wel alsof ik onverzadigbaar ben. Alsof ik continu bevestiging zoek.....ik raak onzeker als hij een keer wat minder vrolijk is dan normaal. Zelfs als we bijv. de dag ervoor nog een superdag gehad hebben en hij heel lief was....als hij dan de dag er na of soms diezelfde avond nog, wat minder knuffelig of lief is raak ik meteen ook in mineur.
Zijn stemming beinvloed heel erg die van mij. "Ik merk gewoon dat ik verdrietig en somber word als hij even niet vrolijk is of me aandacht geeft. En daar wil ik vanaf, want ik snap het zelf niet.
ik voel me heel afhankelijk nu terwijl ik dat niet ben!!
Misschien komt het ook omdat hij niet echt uit dat ik DE ware voor hem ben, of dat ik specialer ben dan zijn exvriendinnen. Hij vertelt me heel vaak hoe leuk en lief hij me vindt en zo.....maar hij zegft nooit echt dat hij weet dat ik het voor hem ben of dat ik beter bij hem pas dan bijv. zijn ex ofzo.
Hij heeft het wel over samenwonen en soms zelfs over kinderen dus ja...in feite geeft hij daarmee ook al aan dat hij een toekomst met me ziet natuurlijk.
Ik word gewoon gek van mezelf....van die knagende onzekerheid waarmee ik volgens mij mijn relatie nog kan verzieken. Vaak uit ik het niet hoor, omdat ik ook wel weet dat ik onredelijk ben en niet reel.....maar ik wil voor mezelf gewoon ook due rust vinden.
Dat ik niet meteen verdrietig en onzeker ben als hij aan de telefoon eens een keer wat afstandelijker klinkt dan normaal......dat ik daar niet meteen van in de stress schiet.
Herkent iemand dit?? En weet iemand ook of er iets tegen te doen is?? ik wil alleen maar genieten van onze relatie...niet elke keer krampachitg bezig zijn met "is hij nog wel vrolijk?" "vindt hij me nog wel leuk?"
ik herken ook wel veel in het topic "geef ik hem te veel liefde" behalve dan dat mijn vriend wel knuffelig is. maar ik kan soms ook zo gaan trekken en extra knuffelig doen als ik vind dat hij ff wat afstandelijker is...
Hij is heel knuffelig, vertelt me bijna dagelijks hoe fijn en leuk hij me vindt en wil graag samenwonen.
Kortom: niks te klagen lijkt me.
Maar het lijkt wel alsof ik onverzadigbaar ben. Alsof ik continu bevestiging zoek.....ik raak onzeker als hij een keer wat minder vrolijk is dan normaal. Zelfs als we bijv. de dag ervoor nog een superdag gehad hebben en hij heel lief was....als hij dan de dag er na of soms diezelfde avond nog, wat minder knuffelig of lief is raak ik meteen ook in mineur.
Zijn stemming beinvloed heel erg die van mij. "Ik merk gewoon dat ik verdrietig en somber word als hij even niet vrolijk is of me aandacht geeft. En daar wil ik vanaf, want ik snap het zelf niet.
ik voel me heel afhankelijk nu terwijl ik dat niet ben!!
Misschien komt het ook omdat hij niet echt uit dat ik DE ware voor hem ben, of dat ik specialer ben dan zijn exvriendinnen. Hij vertelt me heel vaak hoe leuk en lief hij me vindt en zo.....maar hij zegft nooit echt dat hij weet dat ik het voor hem ben of dat ik beter bij hem pas dan bijv. zijn ex ofzo.
Hij heeft het wel over samenwonen en soms zelfs over kinderen dus ja...in feite geeft hij daarmee ook al aan dat hij een toekomst met me ziet natuurlijk.
Ik word gewoon gek van mezelf....van die knagende onzekerheid waarmee ik volgens mij mijn relatie nog kan verzieken. Vaak uit ik het niet hoor, omdat ik ook wel weet dat ik onredelijk ben en niet reel.....maar ik wil voor mezelf gewoon ook due rust vinden.
Dat ik niet meteen verdrietig en onzeker ben als hij aan de telefoon eens een keer wat afstandelijker klinkt dan normaal......dat ik daar niet meteen van in de stress schiet.
Herkent iemand dit?? En weet iemand ook of er iets tegen te doen is?? ik wil alleen maar genieten van onze relatie...niet elke keer krampachitg bezig zijn met "is hij nog wel vrolijk?" "vindt hij me nog wel leuk?"
ik herken ook wel veel in het topic "geef ik hem te veel liefde" behalve dan dat mijn vriend wel knuffelig is. maar ik kan soms ook zo gaan trekken en extra knuffelig doen als ik vind dat hij ff wat afstandelijker is...
dinsdag 11 december 2007 om 20:10
Roomsoes, ik herken het wel. Mijn vriend is niet zo van de praterige over zijn verleden. En ik vraag me ook wel eens af of hij net zo hard voor me gekozen zou hebben als al zijn eens begeerde 'objecten' naast elkaar beschikbaar voor hem zouden staan. Als hij echt kon kiezen tussen ons, in plaats van dat we elkaar in de tijd opvolgen.
En dat terwijl we al samenwonen, in de dertig zijn en net een huis hebben gekocht waarvan we beiden zeggen: zat ruimte, ook als er straks kinderen zijn. Heel stabiel dus. En hij is daarbij ook erg betrouwbaar voor zover ik weet.
En dan toch die onzekerheid...
Ik ga dan 'in gesprek' met mezelf en probeer te achterhalen wat me dan zo onzeker maakt. In 99% van de gevallen ben ik het zelf, doe ik het mezelf aan. Want aan hem ligt het zeker niet, geen enkele aanwijzing dat ik de mindere ben of niet zijn allerliefste of wat dan ook.
In het begin van onze relatie was ik ook totaal gefocused op hem, analyseerde alles wat hij zei en niet zei. Pure onzekerheid in combinatie met in het algemeen heel sterk afstemmen op andere mensen. Ik heb een hele sterke antenne voor andermans stemming, vanuit mijn conflictvermijdende grondhouding (gescheiden ouders, depressieve moeder).
Ik denk dat het goed is als jij misschien ook eens kijkt waarom je zo afhankelijk van zijn stemmingen bent. Zit er een aanwijsbare oorzaak in waar je iets mee kunt? Hoeft niet perse iets te zijn zoals ik het hierboven van mezelf beschrijf, maar kijk vooral zelf naar binnen bij jou.
Je beschouwt het zelf al als krampachtig dus niet wenselijk (aangenomen dat je dat ook echt zelf zo voelt en niet een ander daarin napraat) en dat kan inderdaad zijn weerslag op jou en in tweede instantie op jullie relatie hebben. Hij kan namelijk niet naar binnen kijken bij jou en zal op een gegeven moment echt niet meer snappen waarom jij zo gestressed bent van een relatie die hij als fijn en veilig beschouwt.
En dat terwijl we al samenwonen, in de dertig zijn en net een huis hebben gekocht waarvan we beiden zeggen: zat ruimte, ook als er straks kinderen zijn. Heel stabiel dus. En hij is daarbij ook erg betrouwbaar voor zover ik weet.
En dan toch die onzekerheid...
Ik ga dan 'in gesprek' met mezelf en probeer te achterhalen wat me dan zo onzeker maakt. In 99% van de gevallen ben ik het zelf, doe ik het mezelf aan. Want aan hem ligt het zeker niet, geen enkele aanwijzing dat ik de mindere ben of niet zijn allerliefste of wat dan ook.
In het begin van onze relatie was ik ook totaal gefocused op hem, analyseerde alles wat hij zei en niet zei. Pure onzekerheid in combinatie met in het algemeen heel sterk afstemmen op andere mensen. Ik heb een hele sterke antenne voor andermans stemming, vanuit mijn conflictvermijdende grondhouding (gescheiden ouders, depressieve moeder).
Ik denk dat het goed is als jij misschien ook eens kijkt waarom je zo afhankelijk van zijn stemmingen bent. Zit er een aanwijsbare oorzaak in waar je iets mee kunt? Hoeft niet perse iets te zijn zoals ik het hierboven van mezelf beschrijf, maar kijk vooral zelf naar binnen bij jou.
Je beschouwt het zelf al als krampachtig dus niet wenselijk (aangenomen dat je dat ook echt zelf zo voelt en niet een ander daarin napraat) en dat kan inderdaad zijn weerslag op jou en in tweede instantie op jullie relatie hebben. Hij kan namelijk niet naar binnen kijken bij jou en zal op een gegeven moment echt niet meer snappen waarom jij zo gestressed bent van een relatie die hij als fijn en veilig beschouwt.
dinsdag 11 december 2007 om 20:24
@Tia Dalma: wat een fijne en duidelijk reactie zeg!! dank je wel!Dat van die keuze tussen mij en zijn exen vind ik heel mooi opgeschreven, zo voel ik het soms inderdaad. Nu kom ik toevallig NA die andere vrouw...maar wat als we idd op een rijtje zouden staan en hij kon kiezen?
Je scrhijft ergens over een conflictvermijdende reactie
Ik herken dat heel erg.
Wat ik namelijk bij mijn vriend doe, heb iuk eigenlijk in het algemeen ook!
Als ik met m'n beste vriendin 2 weken op vakantie ben en zij is even wat minder vrolijk, ga ik ook trekken....wil ik dat ze weer gezellig is.
Ik hou niet van ongezelligheid, van nare sferen of stemmingen..... ik hou er niet van als mensen nors doen. Ik voel me altijd een soort van verplicht om gezelligheid te verzorgen....en te behouden.
Als dat ev en niet lukt vioel ik me rot, of ga ik dus geforceerd proberen om iemand weer vrolijk te krijgen.
Dit in combinatie met een tikkie onzekerheid ("vindt hij me wel DE ware?") zorgt er misschien voor dat ik zo krampachtig doe
Want ik vind het zelf wel krampachtig.......ik heb geen enkele aanleiding (behalve dan dat hij soms erg zijn eigen ding doet en niet altijd genoeg rekening met mij houdt naar mijn zin) om te twijfelen aan de relatie.
Sterker nog: ik denk dat veel vrouwen een moord zouden doen over hoe duidelijk en lief mijn vriend voor me is.
Daarom vind ik mijn twijfels en onzekerheid ook zo onredelijk en frusterend,
Je scrhijft ergens over een conflictvermijdende reactie
Ik herken dat heel erg.
Wat ik namelijk bij mijn vriend doe, heb iuk eigenlijk in het algemeen ook!
Als ik met m'n beste vriendin 2 weken op vakantie ben en zij is even wat minder vrolijk, ga ik ook trekken....wil ik dat ze weer gezellig is.
Ik hou niet van ongezelligheid, van nare sferen of stemmingen..... ik hou er niet van als mensen nors doen. Ik voel me altijd een soort van verplicht om gezelligheid te verzorgen....en te behouden.
Als dat ev en niet lukt vioel ik me rot, of ga ik dus geforceerd proberen om iemand weer vrolijk te krijgen.
Dit in combinatie met een tikkie onzekerheid ("vindt hij me wel DE ware?") zorgt er misschien voor dat ik zo krampachtig doe
Want ik vind het zelf wel krampachtig.......ik heb geen enkele aanleiding (behalve dan dat hij soms erg zijn eigen ding doet en niet altijd genoeg rekening met mij houdt naar mijn zin) om te twijfelen aan de relatie.
Sterker nog: ik denk dat veel vrouwen een moord zouden doen over hoe duidelijk en lief mijn vriend voor me is.
Daarom vind ik mijn twijfels en onzekerheid ook zo onredelijk en frusterend,
dinsdag 11 december 2007 om 21:23
Ook hier een en al herkenning en helaas heb ik nog geen tips. Met name dat je zegt dat het voelt alsof je afhankelijk van hem bent en dat helemaal niet bent. Ik zei dat laatst nog tegen een vriendin. Ik herken mezelf dan helemaal niet terug. Normaal kan ik het heel makkelijk van mij afzetten (of zet ik het van mij af, zodat ik niet hoef te merken dat die anderen het minder vinden. Nu heb ik zelf het besluit genomen)
Wij zijn ook ongeveer 1,5 jaar samen en zijn druk bezig met een huisje voor ons zelf. Dus ook hier voldoende toekomstplannen. Ook mijn vriend verteld iedere dag weer hoe blij hij met mij is en we zijn beide niet heel vrolijk wanneer we weer afscheid moeten nemen (weekendrelatie).
Ik ben benieuwd wat voor reacties je gaat krijgen.
Succes in ieder geval.
Wij zijn ook ongeveer 1,5 jaar samen en zijn druk bezig met een huisje voor ons zelf. Dus ook hier voldoende toekomstplannen. Ook mijn vriend verteld iedere dag weer hoe blij hij met mij is en we zijn beide niet heel vrolijk wanneer we weer afscheid moeten nemen (weekendrelatie).
Ik ben benieuwd wat voor reacties je gaat krijgen.
Succes in ieder geval.
dinsdag 11 december 2007 om 21:54
Je bent zelf ook niet altijd vrolijk.
Ik denk dat je heel snel moet gan leren dat jij niet verantwoordelijk bent voor de sfeer in huis. Af en toe is je vriend gewoon niet heppiedepeppie, gewoon omdat iedereen wel eens even niet helemaal heppiedepeppie is. hoofdpijn, drukke dag op het werk, of gewoon verkeerde been uit bed. kan gebeuren. laat dat los en koppenl het niet aan jezelf. het is niet jouw verantwoordelijkheid. Sterker nog juist als ie chagerijnig is maak je het alleen maar erger met je vraag om aandacht.
Als je er echt zo veel last van hebt, dan denk ik dat je toch eens een afspraak moet maken met ene therapeut om je verleden te verwerken en te leren accepteren dat een conflict niet het einde van de wereld is, en dat mensen bets eens een pesthumeur kunnen hebben, zonder dat dat iets te maken heeft met of een bedreiging is voor je relatie.
Ben jij ook wel eens boos op hem? en wat doe je dan? Of mag jij niet boos zijn van jezelf?
Ik denk dat je heel snel moet gan leren dat jij niet verantwoordelijk bent voor de sfeer in huis. Af en toe is je vriend gewoon niet heppiedepeppie, gewoon omdat iedereen wel eens even niet helemaal heppiedepeppie is. hoofdpijn, drukke dag op het werk, of gewoon verkeerde been uit bed. kan gebeuren. laat dat los en koppenl het niet aan jezelf. het is niet jouw verantwoordelijkheid. Sterker nog juist als ie chagerijnig is maak je het alleen maar erger met je vraag om aandacht.
Als je er echt zo veel last van hebt, dan denk ik dat je toch eens een afspraak moet maken met ene therapeut om je verleden te verwerken en te leren accepteren dat een conflict niet het einde van de wereld is, en dat mensen bets eens een pesthumeur kunnen hebben, zonder dat dat iets te maken heeft met of een bedreiging is voor je relatie.
Ben jij ook wel eens boos op hem? en wat doe je dan? Of mag jij niet boos zijn van jezelf?
dinsdag 11 december 2007 om 22:18
Kreng: check! Rake opmerking over dat niet verantwoordelijk zijn voor de stemming. Mensen denken wel eens dat ik een peoplepleaser ben, dat ik graag het populaire meisje ben. Nou. ondanks dat ik geen podiumvrees heb en ook niet verlegen ben, heb ik nou niet bepaald de behoefte om in het midden van de belangstelling te staan.
Maar ik wil wel graag dat iedereen gelukkig, vrolijk, zorgeloos, blij, tevreden en vol goede moed is. Daar zet ik me graag voor in, en raak toch nog soms een beetje van streek als dat niet zo is (al heb ik een boel geleerd sinds ik mezelf met scepsis en al naar therapie heb geschopt).
Maar ik wil wel graag dat iedereen gelukkig, vrolijk, zorgeloos, blij, tevreden en vol goede moed is. Daar zet ik me graag voor in, en raak toch nog soms een beetje van streek als dat niet zo is (al heb ik een boel geleerd sinds ik mezelf met scepsis en al naar therapie heb geschopt).
woensdag 12 december 2007 om 09:42
kreng: je hebt helemaal gelijk hoor!
En soms ben ik wel eens boos op hem ja.......maar als ik dat dan een keer uit en de sfeer is daarna verpest omdat hij zich aangevallen voelt of iets in die richting, voel ik me meteen kut omdat IK de sfeer verpest heb.
Dan denk ik: "was dat nou ecth nodig? net zaten we nog gezellig op de bank en nu is hij sikkeneurig" ......dan voel ik me weer verdrietig en wou ik dat ik nooit mijn onvrede had uitgesproken want de gezelligheid is weg.
Dat is natuurlijk niet goed.
Maar je hebt wel een putn met dat je zegt dat ik moet leren dat een slecht humeur niet gekoppeld zit aan wat hij voor mij voelt. En dat WEET ik natuurlijk ook wel............maar ja, het VOELT zo anders soms. En ik kan dan wel 10 keer tegen mezelf zeggen: "kom op je stelt je aan, je overdrijft" maar ik krijg het gevoel vaak niet weg. Heel vervelend.
En soms ben ik wel eens boos op hem ja.......maar als ik dat dan een keer uit en de sfeer is daarna verpest omdat hij zich aangevallen voelt of iets in die richting, voel ik me meteen kut omdat IK de sfeer verpest heb.
Dan denk ik: "was dat nou ecth nodig? net zaten we nog gezellig op de bank en nu is hij sikkeneurig" ......dan voel ik me weer verdrietig en wou ik dat ik nooit mijn onvrede had uitgesproken want de gezelligheid is weg.
Dat is natuurlijk niet goed.
Maar je hebt wel een putn met dat je zegt dat ik moet leren dat een slecht humeur niet gekoppeld zit aan wat hij voor mij voelt. En dat WEET ik natuurlijk ook wel............maar ja, het VOELT zo anders soms. En ik kan dan wel 10 keer tegen mezelf zeggen: "kom op je stelt je aan, je overdrijft" maar ik krijg het gevoel vaak niet weg. Heel vervelend.
woensdag 12 december 2007 om 10:20
Hoe "gezellig"zit je op de bank als jij nooit je werkelije mening kunt geven over iets? dan kun je in je relatie nooit jezelf zijn, want owjee, wat als ie dat nou niet leuk vind.
Ik zie dit gedrag wel vaker ook bij vriendenvan me, vaak als ouders gescheiden zijn of een problematische relatie hebben. mijn ouders hadden ook wel eens ruzie, maar het kwam altijd goed. als je ouders ruzieen en het komt NIET goed, dan krijg je als kind dus boodschap Ruzie = einde relatie. Ruzie= foute boel. Die koppeling moet je kwijt. Ruzie en conflicten zijn niet erg, zijn juist goed om elkr te leren kennen, maar je moet er wel samen uitkomen. En als je dan alleen nietlukt, is een gesprekje met een therapeut helemaal geen slicht idee.
Ik zie dit gedrag wel vaker ook bij vriendenvan me, vaak als ouders gescheiden zijn of een problematische relatie hebben. mijn ouders hadden ook wel eens ruzie, maar het kwam altijd goed. als je ouders ruzieen en het komt NIET goed, dan krijg je als kind dus boodschap Ruzie = einde relatie. Ruzie= foute boel. Die koppeling moet je kwijt. Ruzie en conflicten zijn niet erg, zijn juist goed om elkr te leren kennen, maar je moet er wel samen uitkomen. En als je dan alleen nietlukt, is een gesprekje met een therapeut helemaal geen slicht idee.
woensdag 12 december 2007 om 12:37
Ik herken het ook heel erg, en ik haat het. Ik weet niet wat ik er aan moet doen, want m'n vriend is juist zo goed en lief. Toen ik net bijvoorbeeld het topic "foto's van je ex" (ofzo) las, kreeg ik weer helemaal zo'n onzekere bui, want mijn vriend heeft ook (veel) foto's van zijn ex op de computer staan. En andere dingen: waarom vierde hij na een paar maanden wel Sinterklaas met haar, maar wilde hij het bij mij nog niet..? En dat soort dingen. En ik blijf er maar over nadenken, en ja, dan word ik zo moe van mezelf!
woensdag 12 december 2007 om 17:05
Ik zou dus willen dat ik het los kon laten
Met vlagen gaat het goed, maar ik heb deze week weer zo'n onzekere bui.
Komt ook omdat m'n vriend deze week net ff een tikkie minder aanhankelijk is dan normaal.........hij is wel gewoon lief enzo, maar hij lijkt wat meer in zichzelf gekeerd.....
Ik maak me daar dan meteen weer druk over.....terwijl ik WEEt dat het absoluut niet realistisch is dat iemand 24/7 heppiedepeppie is.
T gekke is dat ik dat wel van mensen verwacht soms....
Wat ik ook vaak lastig vind is als ik het gevoel heb dat ik hem belemmer.
Hij heeft nogal een goeie band met z'n ex en soms vind ik dat wat minder (hoewel ik hem 300% vertrouw hoor),. Afgelopen zaterdag was zij jarig maar wij waren een dag naar Keulen.
Hij was dus donderdag al ff langs geweest omdat hij niet op haar verjaardag kon zijn. Prima, no problem.
MAar toen kwamen we om half 12 's avonds thuis uit Keulen...en zei hij:"ik zit te denken of ik nog ff naar de verjaardagvan X zal gaan"
Ja zoiets vind ik dan gewoon niet leuk...we zijn lekker samen gezellig een dagje weg geweest en ik wil dat oo kgezellig samen afsluiten. Niet dat hij dan de deur uitrent naar de verjaardag van z'n ex terwijl hij daar donderdag nog speciaal bij haar voor is langsgeweest.
Uiteindelijk is hij niet gegaan maar ik krijg dan het idee dat hij mij iets verwijt, of dat ik hem belemmer. ik heb m niet gedwongen om thuis te blijven...heb alleen gezegd: "ik zou het niet zo leuk vinden, maar als je wilt gaan moet je gaan" . Verder niks, dus geen gepush of dreiniger gedrag.....
Maar ja..ik voel me dan toch schuldig omdat ik het idee krijg dat hij dan chagerijnig is omdat ik iets niet wil. En dan voel ik me weer rot....terwijl ik me ook rot zou voelen als hij wel was gegaan, want dat had ik ook niet leuk gevonden.
iemand vroeg hierboven of mijn twijfels weg zouden zijn als hij WEL zou roepen dat ik z'n droomprinses ben........waarschijnlijk niet.
Hij vertelt me namelijk al zo vaak hoe leuk en lief hij me wel niet vindt en hoe mooi.......en nog ben ik soms onzeker
Maar misschien ook wel daardoor juist.......juist omdat hij zo vaak die dingen zegt, valt het meteen op als hij eens een dagje of twee niks zegt. En dan ga ik me dus meteen zorgen maken...........
PFFF wat een luxe probleem eigenlijk he?
Met vlagen gaat het goed, maar ik heb deze week weer zo'n onzekere bui.
Komt ook omdat m'n vriend deze week net ff een tikkie minder aanhankelijk is dan normaal.........hij is wel gewoon lief enzo, maar hij lijkt wat meer in zichzelf gekeerd.....
Ik maak me daar dan meteen weer druk over.....terwijl ik WEEt dat het absoluut niet realistisch is dat iemand 24/7 heppiedepeppie is.
T gekke is dat ik dat wel van mensen verwacht soms....
Wat ik ook vaak lastig vind is als ik het gevoel heb dat ik hem belemmer.
Hij heeft nogal een goeie band met z'n ex en soms vind ik dat wat minder (hoewel ik hem 300% vertrouw hoor),. Afgelopen zaterdag was zij jarig maar wij waren een dag naar Keulen.
Hij was dus donderdag al ff langs geweest omdat hij niet op haar verjaardag kon zijn. Prima, no problem.
MAar toen kwamen we om half 12 's avonds thuis uit Keulen...en zei hij:"ik zit te denken of ik nog ff naar de verjaardagvan X zal gaan"
Ja zoiets vind ik dan gewoon niet leuk...we zijn lekker samen gezellig een dagje weg geweest en ik wil dat oo kgezellig samen afsluiten. Niet dat hij dan de deur uitrent naar de verjaardag van z'n ex terwijl hij daar donderdag nog speciaal bij haar voor is langsgeweest.
Uiteindelijk is hij niet gegaan maar ik krijg dan het idee dat hij mij iets verwijt, of dat ik hem belemmer. ik heb m niet gedwongen om thuis te blijven...heb alleen gezegd: "ik zou het niet zo leuk vinden, maar als je wilt gaan moet je gaan" . Verder niks, dus geen gepush of dreiniger gedrag.....
Maar ja..ik voel me dan toch schuldig omdat ik het idee krijg dat hij dan chagerijnig is omdat ik iets niet wil. En dan voel ik me weer rot....terwijl ik me ook rot zou voelen als hij wel was gegaan, want dat had ik ook niet leuk gevonden.
iemand vroeg hierboven of mijn twijfels weg zouden zijn als hij WEL zou roepen dat ik z'n droomprinses ben........waarschijnlijk niet.
Hij vertelt me namelijk al zo vaak hoe leuk en lief hij me wel niet vindt en hoe mooi.......en nog ben ik soms onzeker
Maar misschien ook wel daardoor juist.......juist omdat hij zo vaak die dingen zegt, valt het meteen op als hij eens een dagje of twee niks zegt. En dan ga ik me dus meteen zorgen maken...........
PFFF wat een luxe probleem eigenlijk he?
