Ik zie de oplossing niet meer

Hoi allemaal,

Ik ben al lange tijd een meelezer op het forum. Maar vandaag heb ik toch maar een account aangemaakt, want ik kom er even niet meer uit. Misschien weet iemand hier raad.

Ik ben een vrouw van midden 40, bijna 20 jaar getrouwd en 2 kinderen. Een van onze zoons is inmiddels op kamers voor zijn studie, de tweede zit in de onderbouw van de middelbare school. Verder heb ik een goede baan en op papier een mooi leven.

Maar zoals vaak is de werkelijkheid anders. Ik heb me de afgelopen jaren regelmatig ongelukkig gevoeld in mijn relatie. Mijn man is geen slecht mens, maar hij is wel lastig om de omgang en wordt snel boos. Dat leidt regelmatig tot problemen op zijn werk, bij zijn hobby en in vriendschappen. Op het eerste gezicht is het een vriendelijke, beleefde en charmante man tot je iets doet dat zijn ego schaadt. Op dat moment krijg je zijn boze kant te zien en dan is er even niet meer met hem te praten. Hij kan dan echt heel onredelijk zijn en alles dat je zegt is olie op het vuur.

Waarom ik dan gebleven ben? Ik denk om een combinatie van een aantal dingen. Mijn ouders zijn bij elkaar gebleven tot alle 4 de kinderen het huis uit waren. Zij wilden voorkomen dat we in een gebroken gezin opgroeiden. En dat wil ik ook. Een scheiding zou voor onze jongste zoon enorme gevolgen hebben. Maar er was ook altijd nog wel een balans tussen de goede en minder goede momenten. Want we konden samen genieten van het leven en waren tevreden met weinig.

Maar de laatste tijd gaat het niet meer. Het gedrag van mijn man is de laatste maanden totaal uit de hand gelopen. Hij is nu dagelijks boos, dagelijks aan het schreeuwen. Begint ook verwijten te maken naar zijn kinderen. Zegt bijvoorbeeld dat ze bepaalde dingen expres doen om hem te pesten. Hij gooit dingen naar mijn hoofd als hij kwaad is, roept zelfs dingen uit het raam van de auto naar onschuldige voorbijgangers als ze zich niet aan de regels houden. Hij onderbreekt me als ik iets aan iemand vertel, omdat ik naar zijn mening al veel te lang aan het woord ben met mijn getetter. En hij leeft totaal in zijn eigen wereld, toont helemaal geen interesse meer naar mij of zijn kinderen.

Ik merk de laatste weken dat ik het niet meer trek. Ik ben een introverte vrouw, houd van rust om me heen. En nu leef ik samen met een vulkaan. En ik maak me zorgen over mijn thuiswonende zoon, die zich steeds voorzichter gaat gedragen in zijn bijzijn. Ik kan met dit gedrag niet omgaan en wil dat ook mijn zoon niet aandoen. De gedachte aan weggaan speelt bijna continu door mijn hoofd. Maar ik ben ook bang dat er misschien een lichamelijke oorzaak is voor zijn gedrag. Hij voelt zich al een tijdje niet lekker, heeft allerlei vage klachten. Daar zijn we ook naar de huisarts voor geweest, maar die heeft niets gevonden. En daar gaat hij dus ook niet meer naar terug. Maar wat als er toch iets ernstigs aan de hand is? Dit gedrag heb ik echt niet eerder zo gezien. En tijdens zijn buien kijkt hij ook heel vreemd uit zijn ogen.

Ik weet eigenlijk niet wat ik wil met dit topic. Even mijn ei kwijt. En misschien heeft iemand een goede tip waar ik iets mee kan. Wat zouden jullie doen?