Je eenzaam voelen is echt geen pretje...

*;

Hey Fanny,



Kom eens lezen bij 'De Unhappy Single'

Denk dat je veel herkenning zult lezen!



En nee.....het IS niet leuk!!

Hoi Fanny, ik herken je gevoel van vroeger, ik heb het ook gehad, alleen had ik het terwijl ik nog gehuwd was. Mijn ex wou nooit iets leuks met me doen, hij had zijn eigen hobby's, en als ik zelf iets leuks wou doen, eventueel met de kinderen erbij, werd hij razend omdat het iets kostte (een treinkaartje bijvoorbeeld). Ik was verschrikkelijk eenzaam, ik kon niet doen wat ik leuk vond, en bovendien had ik niet eens de hoop dat dat ooit zou veranderen, omdat ik gebonden (gehuwd) was.

Ik heb in die tijd erover nagedacht om een club voor 'alleenstaande gehuwden' op te richten.

Zou een club voor alleenstaanden niet iets voor je zijn?

Na mijn scheiding heb ik me bij zo'n club aangesloten en ik vond het wel gezellig, maar toen kwam ik  al snel op een andere manier mijn huidige man tegen.

Jij ontmoet vast ook wel je ware liefde.

Probeer intussen misschien eens om te genieten van de vrijheid die je nu hebt om precies te doen waar je zin in hebt.

Veel mensen die een relatie hebben, zijn ook niet zo gelukkig.

Ik weet het, het zijn allemaal clichés, maar er zit wel waarheid in.

Probeer een hobby, of beter gezegd een passie te vinden, ga naar cursussen, sluit je aan bij clubs, bij verenigingen, waar je veel andere mensen ontmoet...

*;

Wat jij hier beschrijft herken ik bij mijn oudste dochter. Ze heeft zelf haar (moeizame) relatie verbroken en is nu tamelijk eenzaam. Koninginnedag hakte er in, er was niemand om iets leuks mee te doen. De vriendengroep is bij haar ex gebleven en hij maakt ogenschijnlijk de grootste lol en doet alsof het leven hem toelacht. Ze zouden vrienden blijven maar het is gewoon heel moeilijk te realiseren. Als ze elkaar zien ontstaan er telkens irritaties en dan is zij weer met hem bezig, kan s'nachts niet slapen enz. Ze denkt erover helemaal het contact te verbreken, want het maakt haar onzeker, helemaal als zij hem met een ander meisje zou zien. Haar vriendinnen zijn allemaal in andere steden gaan studeren en hen mist ze erg. Ze heeft wel weer iets gepland met hen over een paar weken, maar juist nu heb je iemand nodig waar je even bij kan binnenvallen voor een babbeltje en daar is de afstand te groot voor. Ik zou als moeder ook wel willen weten of ik iets kan doen om haar een beetje uit de put te halen want ik maak me bezorgd! Ze ziet er erg depri uit en ik mis haar vrolijke gezicht. Als ik zo de verhalen hier lees valt het allemaal nog niet mee. Ik wens je veel sterkte Fanny, en kop op meid!

Ik sluit me voor 100% aan bij Ikke..

Join the club at the UNHAPPY singles!!!

Hai Fanny,

Jou verhaal zou mijn verhaal kunnen zijn.

Ik ben sinds 2 maanden gescheiden na bijna 5 jaar samen te zijn geweest waarvan 3 jaar getrouwd. Het ging allang niet goed, maar het alleen zijn en het eenzame gevoel is bijna nog erger...

Ook heb ik wel een paar vriendinnen / kennissen, maar goed die hebben ook gewoon hun eigen leven.

Ik heb zoveel geinvesteerd in de relatie (hij kwam uit t buitenland) en nu sta ik met lege handen. Hij heeft inmiddels een ander (degene bij wie hij een kamer huurde nadat ik em de deur heb uitgezet omdat de situatie onhandelbaar was geworden).

Het doet zo'n pijn en ik heb zoveel verdriet.

Gisteren heb ik ook niks gedaan en had zo'n rotdag. Helemaal dan besef je dat je alleen op de wereld bent ;(

Eind volgende week ga ik voor 3 weken op vakantie. Wel lekker maar goed weten dat je weer alleen thuiskomt is ook geen petje. Ik weet in ieder geval zeker dat ik hem daar niet tegen kan komen en dat geeft wel een stukje rust gelukkig...maar het gevoel blijft, waarom waarom waarom, waarom overkomt mij dit nou, ik heb zo mn best gedaan, zoveel energie in onze relatie gestoken en hij plukt daar nu de vruchten van en ik ben geen stap verder dan voordat ik hem leerde kennen, ja een stap de verkeerde richting uit een illussie armer en inmiddels 33 met een grote kinderwens.

Ik weet wel het wordt wel beter, het komt allemaal wel goed met mij, maar waarom doet het zo'n verdomde pijn ;(

Ha die Fanny,

Ik weet niet in welke regio van het land je woont maar je zou eens op zoek kunnen gaan naar van die activiteitenclubjes die allerlei dingen organiseren (Ik zit er nu net zelf ook bij een en het is hartstikke leuk, niks engs aan en geen nerds) (dat idee had ik er een beetje van)

En daarnaast is het gewoon leuk om nieuwe mensen te ontmoeten, en dingen te doen want je zult zien afleiding werkt goed want zeker met dit soort dagen is alleen thuis zitten dodelijk en dat moet je jezelf echt niet aandoen hoor!!

Fanny, je verhaal is ook voor mij heel herkenbaar. Toen mijn vorige lange relatie uitging besefte ik ook dat ik teveel aandacht aan hem en zijn vrienden had gegeven en te weinig aan de mijne. Daarbij woonden we samen en ben ik uit nood terugverhuisd naar mijn ouders. Daardoor voelde ik mij nog eenzamer.

Bovendien had ik het uitgemaakt met hem en hij was er kapot van....dat betekende niet dat ik dat niet was maar alle troost ging naar hem en iedereen vergat dat ik het ook moeilijk had. Bij hem veranderde er weinig maar mijn leven stond totaal op zijn kop...ik moest nieuwe vrienden maken en een nieuw huis zoeken etc.

Ik kon ook niet meer naar de kroegen en discotheken waar ik altijd heen ging omdat hij daar dan ook was met zijn vrienden en ik wilden hun niet tegen komen. Mijn vrienden had ik verwaarloosd of waren in een andere stad gaan wonen...in de weekenden zat ik dus lekker met mijn ouders op de bank....niet echt leuk dus....

Ik ben in die tijd veel opgetrokken met mijn collega's, niet mijn beste vrienden maar wel prettig om mee te praten omdat zij mijn vriend en zijn vrienden toch niet kenden. Gelukkig waren zij wel een steun.



Uiteindelijk is het natuurlijk allemaal weer goed gekomen, mijn vriendengroep is uitgebreid en ik weet dat ik niet nogmaals dezelfde fout zal maken in een nieuwe relatie. Nu ik in een nieuw huis woon en nieuwe leuke vrienden heb (en een nieuwe baan) voelt het alsof ik een nieuw leven heb zonder hem....gelukkig.....