Relaties
alle pijlers
Jonge baby en relatie
donderdag 14 september 2023 om 10:35
Dag allemaal,
Ik ben opzoek naar tips en ervaringen want ik denk dat dit wel een herkenbaar verhaal is. Ga proberen het zo kort mogelijk te houden.
Mijn man en ik hebben een heerlijke zoon van enkele maanden oud! De bevalling was heftig en hij had een moeilijke start, maar hij doet het super nu en we genieten enorm van hem.
De sfeer in huis is ook goed, maar er zijn wel wat dingen waar ik van baal. We zouden de zorg eerlijk verdelen, maar zoon is een slecht slaper en man blijkt minder goed tegen weinig slaap te kunnen dan ik. Ook geef ik borstvoeding, dus in de praktijk komt er toch wat meer op mij neer. Terwijl ik ook pijnklachten en extra kilo's aan de zwangerschap en de bevalling heb overgehouden en man uiteraard niet. Mijn man is wel echt een super vader en ik hoor regelmatig van anderen dat ik zo bof met hem. Is ook zo! Maar soms voelt het alsof hij alle zichtbare en leuke dingen doet zoals spelen, terwijl ik het onzichtbare werk zoals nachten wakker blijven en pijnlijke voedingen (in het begin veel last gehad van spruw en tepelkloven) mag doen.
Ik merk dat ik zin krijg om te gaan mopperen en de score bij te gaan houden over wie het zwaarder heeft, terwijl we natuurlijk gewoon samen onze schouders eronder moeten blijven zetten.
Hoe houden wij onze relatie goed? We ondernemen veel samen als gezin en het lukt ons ook om tijd voor met zijn tweeën vrij te maken, dus daar zit het probleem niet. Het is echt ons slaapgebrek dat door begint te wegen en mijn zelfmedelijden haha.
Ik ben opzoek naar tips en ervaringen want ik denk dat dit wel een herkenbaar verhaal is. Ga proberen het zo kort mogelijk te houden.
Mijn man en ik hebben een heerlijke zoon van enkele maanden oud! De bevalling was heftig en hij had een moeilijke start, maar hij doet het super nu en we genieten enorm van hem.
De sfeer in huis is ook goed, maar er zijn wel wat dingen waar ik van baal. We zouden de zorg eerlijk verdelen, maar zoon is een slecht slaper en man blijkt minder goed tegen weinig slaap te kunnen dan ik. Ook geef ik borstvoeding, dus in de praktijk komt er toch wat meer op mij neer. Terwijl ik ook pijnklachten en extra kilo's aan de zwangerschap en de bevalling heb overgehouden en man uiteraard niet. Mijn man is wel echt een super vader en ik hoor regelmatig van anderen dat ik zo bof met hem. Is ook zo! Maar soms voelt het alsof hij alle zichtbare en leuke dingen doet zoals spelen, terwijl ik het onzichtbare werk zoals nachten wakker blijven en pijnlijke voedingen (in het begin veel last gehad van spruw en tepelkloven) mag doen.
Ik merk dat ik zin krijg om te gaan mopperen en de score bij te gaan houden over wie het zwaarder heeft, terwijl we natuurlijk gewoon samen onze schouders eronder moeten blijven zetten.
Hoe houden wij onze relatie goed? We ondernemen veel samen als gezin en het lukt ons ook om tijd voor met zijn tweeën vrij te maken, dus daar zit het probleem niet. Het is echt ons slaapgebrek dat door begint te wegen en mijn zelfmedelijden haha.
vrijdag 15 september 2023 om 11:47
Bedankt voor alle reacties, zitten zeker wat eye-openers tussen.
Om eerst maar wat vragen te beantwoorden:
- Wij zijn allebei weer aan het werk maar hebben beide nog twee dagen ouderschapsverlof de komende tijd.
- Kolven doe ik op werk maar ik vind het verschrikkelijk en het gaat ook moeizaam, voor de nachten wil ik dat niet.
- Man doet ruim zijn deel in het huishouden inclusief derde shift, dus daar gelukkig geen issues.
- Ik ga naar de fysio voor mijn bekkenklachten en ben herstellende van een spoedkeizersnede en veel bloedverlies. De eerste weken deed man daarom bijna alles alleen behalve het voeden en dat is ook zwaar geweest. Nog altijd staat hij met liefde mee op als ik aangeef dat ik pijn heb of kapot ben, maar hij krijgt overdag dan meteen een korter lontje. Dat kost mij haast meer energie dan de nachten zelf doen.
- Met de borstvoeding wil ik niet stoppen.
Als ik er nu op reflecteer is een groot deel van het probleem volgens mij dat ik de waardering en zorgzaamheid naar mij toe een beetje mis. Ik voel me niet zo gezien en heb de bevalling nog niet helemaal verwerkt.
Daarnaast blijkt dat ik het veel moeilijker vind om tijd voor mezelf op te eisen. Mijn man kondigt aan dat hij even gaat hardlopen, ik vraag hem of ik kan gaan douchen. Hij pakt nog een uurtje van de vrijmibo mee op werk, terwijl ik zo snel mogelijk naar huis ga voor een live voeding. Hij is enthousiast begonnen met een nieuwe hobby terwijl ik bij wijze van de hele tijd 'krampjes baby 10 weken' aan het googlen ben als ik even mijn handen vrij heb.
Ik ben niet zo goed in voor mezelf opkomen en hoor mezelf sinds zoon er is regelmatig zeggen dat eea geen probleem is terwijl ik er stiekem toch van baal. Terwijl dat een bom is die ik helemaal niet onder mijn relatie wil leggen.
Om eerst maar wat vragen te beantwoorden:
- Wij zijn allebei weer aan het werk maar hebben beide nog twee dagen ouderschapsverlof de komende tijd.
- Kolven doe ik op werk maar ik vind het verschrikkelijk en het gaat ook moeizaam, voor de nachten wil ik dat niet.
- Man doet ruim zijn deel in het huishouden inclusief derde shift, dus daar gelukkig geen issues.
- Ik ga naar de fysio voor mijn bekkenklachten en ben herstellende van een spoedkeizersnede en veel bloedverlies. De eerste weken deed man daarom bijna alles alleen behalve het voeden en dat is ook zwaar geweest. Nog altijd staat hij met liefde mee op als ik aangeef dat ik pijn heb of kapot ben, maar hij krijgt overdag dan meteen een korter lontje. Dat kost mij haast meer energie dan de nachten zelf doen.
- Met de borstvoeding wil ik niet stoppen.
Als ik er nu op reflecteer is een groot deel van het probleem volgens mij dat ik de waardering en zorgzaamheid naar mij toe een beetje mis. Ik voel me niet zo gezien en heb de bevalling nog niet helemaal verwerkt.
Daarnaast blijkt dat ik het veel moeilijker vind om tijd voor mezelf op te eisen. Mijn man kondigt aan dat hij even gaat hardlopen, ik vraag hem of ik kan gaan douchen. Hij pakt nog een uurtje van de vrijmibo mee op werk, terwijl ik zo snel mogelijk naar huis ga voor een live voeding. Hij is enthousiast begonnen met een nieuwe hobby terwijl ik bij wijze van de hele tijd 'krampjes baby 10 weken' aan het googlen ben als ik even mijn handen vrij heb.
Ik ben niet zo goed in voor mezelf opkomen en hoor mezelf sinds zoon er is regelmatig zeggen dat eea geen probleem is terwijl ik er stiekem toch van baal. Terwijl dat een bom is die ik helemaal niet onder mijn relatie wil leggen.
vrijdag 15 september 2023 om 11:55
Ik ben niet zo goed in voor mezelf opkomen en hoor mezelf sinds zoon er is regelmatig zeggen dat eea geen probleem is terwijl ik er stiekem toch van baal. Terwijl dat een bom is die ik helemaal niet onder mijn relatie wil leggen.
Je niet uitspreken, is een bom plaatsen.
Het gaat broeien tot het te hard knalt.
Je niet uitspreken, is een bom plaatsen.
Het gaat broeien tot het te hard knalt.
vrijdag 15 september 2023 om 11:59
Voor jezelf opkomen voelt vaak als een strijd aangaan en als je al helemaal moe en uitgeput bent, kan zo'n strijd er helemaal niet bij. Fijner is het om jezelf belangrijk genoeg te maken, vanuit een zachtheid en mildheid. Vragen om wat je nodig hebt, omdat de mensen om je heen van je houden en je dit graag willen geven. Vanuit liefde, dus, ipv vanuit strijd.
vrijdag 15 september 2023 om 12:01
vrijdag 15 september 2023 om 12:06
Koramias schreef: ↑15-09-2023 11:47
Als ik er nu op reflecteer is een groot deel van het probleem volgens mij dat ik de waardering en zorgzaamheid naar mij toe een beetje mis. Ik voel me niet zo gezien en heb de bevalling nog niet helemaal verwerkt.
Daarnaast blijkt dat ik het veel moeilijker vind om tijd voor mezelf op te eisen. Mijn man kondigt aan dat hij even gaat hardlopen, ik vraag hem of ik kan gaan douchen. Hij pakt nog een uurtje van de vrijmibo mee op werk, terwijl ik zo snel mogelijk naar huis ga voor een live voeding. Hij is enthousiast begonnen met een nieuwe hobby terwijl ik bij wijze van de hele tijd 'krampjes baby 10 weken' aan het googlen ben als ik even mijn handen vrij heb.
Ik ben niet zo goed in voor mezelf opkomen en hoor mezelf sinds zoon er is regelmatig zeggen dat eea geen probleem is terwijl ik er stiekem toch van baal. Terwijl dat een bom is die ik helemaal niet onder mijn relatie wil leggen.
Heel herkenbaar wat je schrijft, inclusief het meedelen vs vragen. Ik had veel langer nodig dan jij om dit zo onder woorden te kunnen brengen (en dat was niet bevorderlijk voor de relatie) dus dat is al een goede stap! Ik heb echt moeten leren om te zeggen ‘ik ga nu/straks/morgen DIT doen want dat heb ik nodig’.
Vergeet trouwens niet dat ‘googelen op krampjes’ OOK derde shift is. Of googelen op een nieuwe maat kleertjes. De derde shift is veel groter geworden met een baby erbij. Niet alle taken daarin zijn vervelend maar het is niet hetzelfde als opladen.
Misschien vind je het boek ‘Fair Play’ van Eve Rodsky interessant, dat gaat ook over de verdeling van alle taken binnen het gezin en hoeveel er onzichtbaar is, maar vooral hoe je het beter kunt verdelen. Samen, als team.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
vrijdag 15 september 2023 om 12:14
Mijn man zag dit soort dingen in het begin ook niet uit zichzelf. Toen heb ik heb er een keer op gewezen dat als hij ff uitgebreid gaat douchen zonder overleg ik op dat moment automatisch babydienst had een dus niet iets voor mezelf kon doen op dat moment. En daarna heb ik hem af en toe ook met kind en al de deur uit gebonjourd voor een boodschap zodat ik even tijd voor mezelf had, ook al was het maar een halfuur.botanietje schreef: ↑15-09-2023 12:06Heel herkenbaar wat je schrijft, inclusief het meedelen vs vragen. Ik had veel langer nodig dan jij om dit zo onder woorden te kunnen brengen (en dat was niet bevorderlijk voor de relatie) dus dat is al een goede stap! Ik heb echt moeten leren om te zeggen ‘ik ga nu/straks/morgen DIT doen want dat heb ik nodig’.
Ik schrijf het nu wat gechargeerd op hoor, verder is het een schat van een man en een fantastische vader
vrijdag 15 september 2023 om 12:17
Je hebt het goed voor elkaar. Leuke zoon werk en een goede relatie, gefeliciteerd! Deze periode is niet alleen maar leuk. Ontzettend vermoeiend en je lijf nog helemaal aan het herstellen en hormonen en slaaptekort en borstvoeding vreten energie en levensvreugde. En dan ook nog gewoon werken waar je helemaal 'aan' verwacht wordt. Die waardering die je mist moet je niet bij je man neer gaan leggen. Geef jezelf die waardering door af en toe tijd voor jezelf op te eisen. Doet hij ook verstandig. Kan je hem niet kwalijk nemen dat moet je jezelf kwalijk nemen. Jij verdient het om ook af en toe iets voor jezelf te doen.
Maar ik denk alleen dat het er niet voor gaat zorgen dat het allemaal minder zwaar is. Dat is het nu gewoon allemaal..dat gaat minder worden maar blijft ook wel een beetje met een kind. Als hij de nachten door gaat slapen voel je je alleen wel veel beter. Dat heeft tijd nodig. Dat kan je niet ff fixen.
Maar ik denk alleen dat het er niet voor gaat zorgen dat het allemaal minder zwaar is. Dat is het nu gewoon allemaal..dat gaat minder worden maar blijft ook wel een beetje met een kind. Als hij de nachten door gaat slapen voel je je alleen wel veel beter. Dat heeft tijd nodig. Dat kan je niet ff fixen.
vrijdag 15 september 2023 om 19:22
Ik heb dat nooit zo ervaren.Rooss4.0 schreef: ↑14-09-2023 11:00En dan wakker worden met van die baksteenborsten zodat je er nog steeds uit moet om aan dat rot apparaat te hangen terwijl baby met buikje vol de slaap der slapen slaapt...
Ik heb maar geaccepteerd toentertijd dat de nachten gebroken waren. Wat Doreia zegt, het wordt snel veel makkelijker.
Ik had de kolfspullen al klaarliggen op m’n nachtkastje. Op het moment dat zoon s nachts kwam voor voeding ging ik aan de kolf als het de beurt was van mijn man om eruit te gaan.
ik deed m’n ogen niet eens helemaal open. 10 min kolven en weer tukken. Ik ging m’n bed niet uit. Ik liet de melk gewoon op m’n nachtkastje staan tot de ochtend, bederft niet snel
Man was soms wel een uur bezig met voeden, opruimen, verschonen en baby weer in slaap brengen.
vrijdag 15 september 2023 om 19:52
Oe, ik denk dat je mij met een ander verwart, want ik kan met de beste bedoelingen niet voorstellen dat ik harde woorden heb gezegd. Als dat zo is, dan echt mijn oprechte excuus! Weet echt niet waar je op doelt, sorry!Pinaco schreef: ↑15-09-2023 08:14Misschien moet premium zelf wat beter nadenken over de harde woorden die ze de wereld inslingert, in plaats van dat lezers moeten filteren of dit op hen van toepassing is of niet. Dat samen opstaan je ding niet is, prima. Maar wat zal het jou schelen dat een ander het wel doet? Om welke reden dan ook?
Oh edit; misschien bedoel je de tweede helft van mijn post, maar die was voor TO bedoelt, zeker niet voor jou!
vrijdag 15 september 2023 om 23:36
Hoe komt dat? Daar zit mogelijk een deel van het probleem.Koramias schreef: ↑15-09-2023 11:47Bedankt voor alle reacties, zitten zeker wat eye-openers tussen.
Om eerst maar wat vragen te beantwoorden:
- Wij zijn allebei weer aan het werk maar hebben beide nog twee dagen ouderschapsverlof de komende tijd.
- Kolven doe ik op werk maar ik vind het verschrikkelijk en het gaat ook moeizaam, voor de nachten wil ik dat niet.
- Man doet ruim zijn deel in het huishouden inclusief derde shift, dus daar gelukkig geen issues.
- Ik ga naar de fysio voor mijn bekkenklachten en ben herstellende van een spoedkeizersnede en veel bloedverlies. De eerste weken deed man daarom bijna alles alleen behalve het voeden en dat is ook zwaar geweest. Nog altijd staat hij met liefde mee op als ik aangeef dat ik pijn heb of kapot ben, maar hij krijgt overdag dan meteen een korter lontje. Dat kost mij haast meer energie dan de nachten zelf doen.
- Met de borstvoeding wil ik niet stoppen.
Als ik er nu op reflecteer is een groot deel van het probleem volgens mij dat ik de waardering en zorgzaamheid naar mij toe een beetje mis. Ik voel me niet zo gezien en heb de bevalling nog niet helemaal verwerkt.
Daarnaast blijkt dat ik het veel moeilijker vind om tijd voor mezelf op te eisen. Mijn man kondigt aan dat hij even gaat hardlopen, ik vraag hem of ik kan gaan douchen. Hij pakt nog een uurtje van de vrijmibo mee op werk, terwijl ik zo snel mogelijk naar huis ga voor een live voeding. Hij is enthousiast begonnen met een nieuwe hobby terwijl ik bij wijze van de hele tijd 'krampjes baby 10 weken' aan het googlen ben als ik even mijn handen vrij heb.
Ik ben niet zo goed in voor mezelf opkomen en hoor mezelf sinds zoon er is regelmatig zeggen dat eea geen probleem is terwijl ik er stiekem toch van baal. Terwijl dat een bom is die ik helemaal niet onder mijn relatie wil leggen.
Verder is t lastig. Het is zwaar met 1 of meer jonge baby’s. Het is een periode die je maar gedurende korte tijd in je leven meemaakt en dus koester ik het maar ondertussen voelt het alsof je een marathon loopt
zaterdag 16 september 2023 om 08:04
Het mededelen versus vragen en de nieuwe hobby zijn voor mij heel erg herkenbaar. Knap dat je dit zo schrijft want ik had daar nooit bij stilgestaan. Maar wat iemand hier al opmerkte ligt dat niet zo zeer aan de relatie maar aan mij. Mijn man springt echt niet uit zn vel hoor, als ik zeg dat ik even ga douchen. En toch vraag ik of het nu even uitkomt. Ik denk dat het misschien toch hormonaal bepaald is, dat je je als moeder altijd de eindverantwoordelijke voelt.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
zaterdag 16 september 2023 om 08:07
Dat doet de vrouw (ikzelf ook) wel zichzelf aan. Je MOET helemaal niet nu googelen op krampjes. Het helpt toch geen reet. De vrouw kan gewoon niet loslaten dat zij 24/7 met de baby bezig moet zijn. Ik mag daarin juist wel wat meer een voorbeeld nemen aan mijn man.botanietje schreef: ↑15-09-2023 12:06
Vergeet trouwens niet dat ‘googelen op krampjes’ OOK derde shift is. Of googelen op een nieuwe maat kleertjes. De derde shift is veel groter geworden met een baby erbij. Niet alle taken daarin zijn vervelend maar het is niet hetzelfde als opladen.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
zaterdag 16 september 2023 om 08:25
Het lijkt wel alsof je jaloers bent op jouw man? Terwijl ik juist veel zorgzaamheid lees in wat hij allemaal heeft opgepakt.
De onvrede over je lijf en je nieuwe rol als moeder zit bij jezelf. Dat moet je niet op hem of je relatie projecteren. Maar ga daar zelf mee aan de slag. Je kunt alleen jezelf gelukkig maken.
De onvrede over je lijf en je nieuwe rol als moeder zit bij jezelf. Dat moet je niet op hem of je relatie projecteren. Maar ga daar zelf mee aan de slag. Je kunt alleen jezelf gelukkig maken.
zaterdag 16 september 2023 om 08:57
Heel herkenbaar. Wat ik veel zie bij mijn moeder en mijn vriendinnen.Aviendha schreef: ↑16-09-2023 08:04Het mededelen versus vragen en de nieuwe hobby zijn voor mij heel erg herkenbaar. Knap dat je dit zo schrijft want ik had daar nooit bij stilgestaan. Maar wat iemand hier al opmerkte ligt dat niet zo zeer aan de relatie maar aan mij. Mijn man springt echt niet uit zn vel hoor, als ik zeg dat ik even ga douchen. En toch vraag ik of het nu even uitkomt. Ik denk dat het misschien toch hormonaal bepaald is, dat je je als moeder altijd de eindverantwoordelijke voelt.
Zelf ben ik er makkelijker in…. Ik vraag ook niet of t uitkomt of ik ga douchen. Ben ook meer van het meedelen en soms zelfs dat ik meedeel dat ik het hele weekend weg ben. Man doet dat ook. We hebben afgesproken dat we een gezamenlijke agenda hebben en als een datum leeg is mag 1 van ons die inpikken zodat de ander automatisch babydienst heeft. Maar dat werkt alleen als je allebei net zoveel ruimte durft op te eisen. Voor ons werkt het gelukkig
zaterdag 16 september 2023 om 09:33
Zo doen wij het (met inmiddels schoolgaand kind) ook. Degene die de tweede activiteit heeft moet oppas regelen. Voor ons werkt het ook omdat ik mijn hobbies vooral buitenhuis heb. Tijdens corona kwamen we er achter dat als we beide thuis zijn ik eigenlijk altijd ouderdienst heb. Dus toen hebben we ook gewoon afgesproken wie er die dag eindverantwoordelijke was. Dat resulteerde er dan ook in dat man wel eens met kind naar de bouwmarkt ging (is gedoe) terwijl ik een boek zat te lezen in de tuin. Daarentegen zijn dat wel de dingen waar je van oplaadt. Andersom heeft hij ook wel eisen gesteld zodat hij dingen op zijn manier kan doen. Zo ben ik op een gegeven moment op aandringen van mijn man gestopt met borstvoeding. Ik hield ook niet van kolven en kon dus ook niet goed afstand van de baby nemen. Maar toen ik eenmaal gestopt was vonden we het beide heerlijk. Ik kon er weer onbezorgd op uit en man zat niet meer met van die opgewarmde melk te klooien. Dit heeft er zeker aan bijgedragen dat we nu beide volwaardige ouders zijn.-April- schreef: ↑16-09-2023 08:57Heel herkenbaar. Wat ik veel zie bij mijn moeder en mijn vriendinnen.
Zelf ben ik er makkelijker in…. Ik vraag ook niet of t uitkomt of ik ga douchen. Ben ook meer van het meedelen en soms zelfs dat ik meedeel dat ik het hele weekend weg ben. Man doet dat ook. We hebben afgesproken dat we een gezamenlijke agenda hebben en als een datum leeg is mag 1 van ons die inpikken zodat de ander automatisch babydienst heeft. Maar dat werkt alleen als je allebei net zoveel ruimte durft op te eisen. Voor ons werkt het gelukkig
zaterdag 16 september 2023 om 09:54
Ja de borstvoeding vergt gigantisch veel en de natuur heeft dat eigenlijk ook zo gemaakt dat de vrouw 24/7 bij haar kindje is. Dat is in de huidige maatschappij gewoon niet meer goed werkbaar, maar is wel hoe je borsten en je baby werken.
De baby heeft namelijk ook gewoon een mening. Nja alsie groter is. Wij gingen eens met onze 1-jarige dreumes op een vliegreis van 11 uur. Man en ik hadden het keurig afgesproken qua zorg. Dat we allebei ook even konden slapen/ontspannen.
Zoon had andere plannen en wilde alleen maar mij. Aan mij vastklampen en man mocht hem nog niet eens een lepeltje geven. En anders werd het oorverdovend gekrijs in het vliegtuig. Hij was toen ook nog erg eenkennig. Aan het eind had man heerlijk geslapen, gegeten en films gekeken en ik had 11 uur lang een 1-jarige vermaakt en alle luiers, spuugjes en hapjes gedaan. Ik kon toen zowel man als zoon wel schieten, oeps
De baby heeft namelijk ook gewoon een mening. Nja alsie groter is. Wij gingen eens met onze 1-jarige dreumes op een vliegreis van 11 uur. Man en ik hadden het keurig afgesproken qua zorg. Dat we allebei ook even konden slapen/ontspannen.
Zoon had andere plannen en wilde alleen maar mij. Aan mij vastklampen en man mocht hem nog niet eens een lepeltje geven. En anders werd het oorverdovend gekrijs in het vliegtuig. Hij was toen ook nog erg eenkennig. Aan het eind had man heerlijk geslapen, gegeten en films gekeken en ik had 11 uur lang een 1-jarige vermaakt en alle luiers, spuugjes en hapjes gedaan. Ik kon toen zowel man als zoon wel schieten, oeps
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
