Relaties
alle pijlers
Kan niet met hem praten. en heb er eigenlijk ook geen zin meer in.
woensdag 11 juli 2007 om 12:05
Op dit moment weet ik het niet meer. Ik ben nu 33 heb 2 kinderen en een vriend met wie ik al een jaar of 16 samenwoon.
Maar het lukt me niet meer om nog langer in deze relatie te investeren. Hij heeft hele andere ideeen voor de toekomst dan ik heb en zijn plannen zit ik ook al voor ingeplant. Mijn werk houd er binnen kort mee op en hij heeft het al helemaal voor mij bedacht. Maar ik krijg steeds meer twijfels...
Ook kan ik niet met hem praten. Want hij luistert niet hij hoort me wel maar hij luistert niet maar gaat alleen vol in discussie met zijn eigen ideeen over de situatie met als gevolg dat ik weer helemaal dicht sla. Continu zijn meningen of zijn problemen aanhoren als ik ergens mee zit. Ik sta er gewoon alleen voor, voor mijn problemen of issues is geen ruimte.
en ik sta stil in mijn leven maar eigenlijk wil ik groeien en nieuwe dingen ontdekken en doen maar ook daarvoor krijg ik geen ruimte.Niet van hem tenminste wil ik iets ondernemen moet ik altijd met hem overleggen en zal hij alles in de weg leggen om me ervan te weerrhouden. al wil ik alleen maar naar mijn ouders en ik zou hem dat vantevoren vertellen dan verzint hij wel iets om me er van gedachten te laten veranderen. dus als ik iets wil doen dan ga ik maar gewoon en bel of vertel het hem pas als ik er ben of terug ben. wat dan met wat discussie of ruzie wordt uitgesproken.
en dit terwijl ik hem wel alle ruimte geef
Ik wil dus weg uit de relatie maar ik weet niet hoe ik hem dit duidelijk moet maken. Ik doe hem en mijzelf nu ook tekort (om over mijn kinderen maar te zwijgen).
Maak me wel zorgen over de financiele toekomst als het is afgelopen. Dit is eigenlijk het het enige wat me tegenhoudt maar daar zal ik mee moeten leren leven.
Maar het lukt me niet meer om nog langer in deze relatie te investeren. Hij heeft hele andere ideeen voor de toekomst dan ik heb en zijn plannen zit ik ook al voor ingeplant. Mijn werk houd er binnen kort mee op en hij heeft het al helemaal voor mij bedacht. Maar ik krijg steeds meer twijfels...
Ook kan ik niet met hem praten. Want hij luistert niet hij hoort me wel maar hij luistert niet maar gaat alleen vol in discussie met zijn eigen ideeen over de situatie met als gevolg dat ik weer helemaal dicht sla. Continu zijn meningen of zijn problemen aanhoren als ik ergens mee zit. Ik sta er gewoon alleen voor, voor mijn problemen of issues is geen ruimte.
en ik sta stil in mijn leven maar eigenlijk wil ik groeien en nieuwe dingen ontdekken en doen maar ook daarvoor krijg ik geen ruimte.Niet van hem tenminste wil ik iets ondernemen moet ik altijd met hem overleggen en zal hij alles in de weg leggen om me ervan te weerrhouden. al wil ik alleen maar naar mijn ouders en ik zou hem dat vantevoren vertellen dan verzint hij wel iets om me er van gedachten te laten veranderen. dus als ik iets wil doen dan ga ik maar gewoon en bel of vertel het hem pas als ik er ben of terug ben. wat dan met wat discussie of ruzie wordt uitgesproken.
en dit terwijl ik hem wel alle ruimte geef
Ik wil dus weg uit de relatie maar ik weet niet hoe ik hem dit duidelijk moet maken. Ik doe hem en mijzelf nu ook tekort (om over mijn kinderen maar te zwijgen).
Maak me wel zorgen over de financiele toekomst als het is afgelopen. Dit is eigenlijk het het enige wat me tegenhoudt maar daar zal ik mee moeten leren leven.
woensdag 11 juli 2007 om 12:21
Erg vervelend, zoals je het hier schrijft.
Het lijkt mij niet fijn om je opgesloten te voelen in een relatie en ook in je vrijheid zelf dingen te plannen.
Een ding.
Je geeft aan dat hij je beknot in je vrijheid, maar JIJZELF laat doet wel toe.
Wat als je, zonder overleg, je plannen gewoon uitvoert??
En daarmee zelf de kentering creeert die je nodig hebt/denkt te hebben?
Als je hierin volhard zal hij wel naar je moeten gaan luisteren.
Waarschijnlijk heeft hij ook het beste met je voor en weet hij niet eens dat het je verdriet doet.
Het lijkt mij niet fijn om je opgesloten te voelen in een relatie en ook in je vrijheid zelf dingen te plannen.
Een ding.
Je geeft aan dat hij je beknot in je vrijheid, maar JIJZELF laat doet wel toe.
Wat als je, zonder overleg, je plannen gewoon uitvoert??
En daarmee zelf de kentering creeert die je nodig hebt/denkt te hebben?
Als je hierin volhard zal hij wel naar je moeten gaan luisteren.
Waarschijnlijk heeft hij ook het beste met je voor en weet hij niet eens dat het je verdriet doet.
woensdag 11 juli 2007 om 12:35
je hebt gelijk dat ik het toelaat. dat komt omdat ik mijn leven zo aan hem heb aangepast, want ik wil niet in een constante strijd leven. Want bij alles wat ik wil geeft hij aan wat hij wil, en moet ik naar een monoloog van hem luisteren hoe hij de zaken ziet. dan slaat het gesprek dus dicht.
zo ook als ik wil ondernemen als ik gewoon ga komt de ruzie nadien
en gaat hij het weken later nog voor mijn voeten gooien. waar ik ben geweest met wie hoelang en er zijn waarschijnlijk altijd wel mannen geweest. iig maakt niet uit hoe of wat ruzie komt er.
het maakt eigelijk niet uit waar onze ruzie overgaan.Hij zet oogkleppen op en wil alleen zijn kant uit.iets anders komt niet ter sprake.Hij vind zich zelf ook een hele goede debater want hij blijft bij zijn standpunt.
Ik heb in het verleden wel het een en ander geprobeerd, ook door anderen met hem te laten praten maar ook dat heeft geen zin gehad.
zo ook als ik wil ondernemen als ik gewoon ga komt de ruzie nadien
en gaat hij het weken later nog voor mijn voeten gooien. waar ik ben geweest met wie hoelang en er zijn waarschijnlijk altijd wel mannen geweest. iig maakt niet uit hoe of wat ruzie komt er.
het maakt eigelijk niet uit waar onze ruzie overgaan.Hij zet oogkleppen op en wil alleen zijn kant uit.iets anders komt niet ter sprake.Hij vind zich zelf ook een hele goede debater want hij blijft bij zijn standpunt.
Ik heb in het verleden wel het een en ander geprobeerd, ook door anderen met hem te laten praten maar ook dat heeft geen zin gehad.
woensdag 11 juli 2007 om 12:50
Als hij niet naar je wil luisteren, moet je daar niet jouw probleem van maken. Het is en blijft ZIJN probleem. Het is heel erg vervelend dat hij niet naar je standpunt wil luisteren, maar blijf trouw aan jezelf.
Je moet je afvragen wat je wil met een partner die je mening niet respecteert.
Als dit er idd zo ingeslopen is, dat jij hem altijd zijn zin gegeven hebt, dan is nu wel het punt gekomen om daar iets aan te gaan doen.
Is er nog enige kans dat hij bijdraait?
Je moet je afvragen wat je wil met een partner die je mening niet respecteert.
Als dit er idd zo ingeslopen is, dat jij hem altijd zijn zin gegeven hebt, dan is nu wel het punt gekomen om daar iets aan te gaan doen.
Is er nog enige kans dat hij bijdraait?
woensdag 11 juli 2007 om 12:51
Hij heeft je heel afhankelijk van hem gemaakt.
Zeker als straks je werk stopt.
Wie zegt eigenlijk dat je naar zijn monologen moet luisteren?
Loop maar eens gewoon weg, zeg dat je eens je eigen zin doet en nu eens niet naar hem luistert.
Je zult wel een patroon moeten zien te doorbreken dat al erg lang bestaat.
Dat kan veel strijd en ruzie betekenen. Als je het idee hebt dat je daar de energie of de liefde niet meer toe hebt, dan kun je beter stoppen.
Zeker als straks je werk stopt.
Wie zegt eigenlijk dat je naar zijn monologen moet luisteren?
Loop maar eens gewoon weg, zeg dat je eens je eigen zin doet en nu eens niet naar hem luistert.
Je zult wel een patroon moeten zien te doorbreken dat al erg lang bestaat.
Dat kan veel strijd en ruzie betekenen. Als je het idee hebt dat je daar de energie of de liefde niet meer toe hebt, dan kun je beter stoppen.
woensdag 11 juli 2007 om 14:40
Hoi,
het is moeilijk iets te doorbreken wat al lang op een bepaalde manier gaat, maar hij heeft een relatie met jou, zal rekening met jou moeten houden, naar je moeten luisteren, samen beslissingen nemen, lastig om dit nu te doorbreken, maar geef hem aan dat je een relatie samen hebt en niet alleen.
Eerlijk gezegd ken ik de situatie goed, maar heb voor mezelf gekozen, geen kids in het spel, ging steeds meer op mijn strepen staan, dat resulteerde in het eind van de relatie, want daar kon mijn ex niet tegen, het moest gaan zoals hij wilde en zoals ik hierboven al schreef, er zijn er 2 in een relatie, hij moet jou respecteren en voor je mening openstaan.
het is moeilijk iets te doorbreken wat al lang op een bepaalde manier gaat, maar hij heeft een relatie met jou, zal rekening met jou moeten houden, naar je moeten luisteren, samen beslissingen nemen, lastig om dit nu te doorbreken, maar geef hem aan dat je een relatie samen hebt en niet alleen.
Eerlijk gezegd ken ik de situatie goed, maar heb voor mezelf gekozen, geen kids in het spel, ging steeds meer op mijn strepen staan, dat resulteerde in het eind van de relatie, want daar kon mijn ex niet tegen, het moest gaan zoals hij wilde en zoals ik hierboven al schreef, er zijn er 2 in een relatie, hij moet jou respecteren en voor je mening openstaan.
donderdag 12 juli 2007 om 08:40
dank voor jullie reactie's
het is echt moeilijk om sleur te doorbreken en voorgoed te veranderen. Ik denk persoonlijk dat het gewoon tijd is om deze relatie te beeindigen.
Ook als voorbeeld voor mijn kinderen, zij zien me als een sterke moeder die alles in huis regelt en doet maar op het moment dat hun vader tegenwind geeft een moeder die na flinke ruzies wederom hem gelijk geeft omdat hij het niet anders accepteerd.
Ook nu de kinderen in de pubertijd zijn (14&11) beginnen zij ook tegengas te geven wat met de zelfde ellende gepaard gaat. En hij wederom met een hoop verbaal geweld (lees vloeken en denigrerend praten) de discussie ingaat.terwijl ze geen onredelijke dingen vragen of opmerkingen maken. Ze houden overgens veel van hem, en zien ons natuurlijk liever samen.
Ik denk dt het beter zou zijn emotioneel gezien dat we eigenlijk uit elkaar zouden moete gaan.
Ook omdat hij zijn puberale gedrag nog steeds niet ontgroeid is, alles wat hij vroeger deed is nog steeds stoer zoals hij het verteld. zucht probeer je kinderen dan nog maar eens te stimuleren om het wel goed te doen op school.......
eigenlijk ben ik er eigenlijk wel klaar mee , nu nog effetjes vertellen....
groetjes Enilla
het is echt moeilijk om sleur te doorbreken en voorgoed te veranderen. Ik denk persoonlijk dat het gewoon tijd is om deze relatie te beeindigen.
Ook als voorbeeld voor mijn kinderen, zij zien me als een sterke moeder die alles in huis regelt en doet maar op het moment dat hun vader tegenwind geeft een moeder die na flinke ruzies wederom hem gelijk geeft omdat hij het niet anders accepteerd.
Ook nu de kinderen in de pubertijd zijn (14&11) beginnen zij ook tegengas te geven wat met de zelfde ellende gepaard gaat. En hij wederom met een hoop verbaal geweld (lees vloeken en denigrerend praten) de discussie ingaat.terwijl ze geen onredelijke dingen vragen of opmerkingen maken. Ze houden overgens veel van hem, en zien ons natuurlijk liever samen.
Ik denk dt het beter zou zijn emotioneel gezien dat we eigenlijk uit elkaar zouden moete gaan.
Ook omdat hij zijn puberale gedrag nog steeds niet ontgroeid is, alles wat hij vroeger deed is nog steeds stoer zoals hij het verteld. zucht probeer je kinderen dan nog maar eens te stimuleren om het wel goed te doen op school.......
eigenlijk ben ik er eigenlijk wel klaar mee , nu nog effetjes vertellen....
groetjes Enilla
