Relaties
alle pijlers
Kinderwens in samengesteld gezin
donderdag 13 oktober 2022 om 09:10
Hi all,
Ik ben nieuw hier, maar wel een regelmatige meelezer. Ik ben heel benieuwd naar andere ervaringen dus toch maar besloten zelf ook eens iets te posten.
Ik ben inmiddels 7 jaar samen met mijn vriend, sinds 2 jaar zijn we verloofd. Uit een eerdere relatie heeft hij 2 dochters, van inmiddels 11 en 14 jaar oud. Het stiefmoederschap vind ik leuk, spannend maar ook ontzettend uitdagend. Het gaat met vallen en opstaan, zoals bij veel samengestelde gezinnen. De twee meiden zijn allebei gediagnostiseerd met autisme, waar met name de oudste veel last van heeft, zeker nu in de puberteit. Het gaat echter goed, we kunnen het goed met elkaar vinden. Ook met de moeder is er een goede band, we hebben een gezamenlijke groepsapp, verjaardagen en sinterklaas worden met zijn allen gevierd. We wonen bij elkaar in de buurt, de meiden kunnen zelf met de fiets tussen ons en moeder op en neer komen nu ze wat ouder zijn.
Ik heb vroeger zelf nooit een kinderwens gehad. Voor mijn huidige relatie heb ik echter ook nooit een relatie gehad waarin dit (al) aan de orde was. Sinds een jaar of twee merk ik echter toch wel het wat kriebelt. Ik zou heel graag met mijn vriend een kindje willen. Echter heeft mijn vriend totaal geen kinderwens meer. Hij is tevreden met de twee die hij heeft en heeft totaal geen zin meer om nog een keer ‘opnieuw’ te beginnen. Mijn vriend is 42 en zelf ben ik 37 jaar oud.
Alhoewel ik absoluut begrijp waar hij vandaan komt, heb ik het hier moeilijk mee. Ik vind het heel jammer dat hij niet de behoefte heeft met mij ons gezin uit te breiden. We hebben al veel gesprekken er over gehad, maar we lijken er niet uit te komen. Voor mezelf probeer ik uit te vinden welke wens groter is: samen blijven met mijn vriend en stiefdochters waar ik absoluut stapelgek op ben. Of blijft de wens voor een kindje bestaan en krijg ik spijt als ik me bij het standpunt van mijn vriend neer leg?
Ik ben dus heel benieuwd of er hier mensen zijn met ervaringen met eigen kinderwens in samengestelde gezinnen. Heb je je eigen kinderwens opzij gezet? Of wat had je gedaan als jij een wens had maar je partner niet?
Ik ben nieuw hier, maar wel een regelmatige meelezer. Ik ben heel benieuwd naar andere ervaringen dus toch maar besloten zelf ook eens iets te posten.
Ik ben inmiddels 7 jaar samen met mijn vriend, sinds 2 jaar zijn we verloofd. Uit een eerdere relatie heeft hij 2 dochters, van inmiddels 11 en 14 jaar oud. Het stiefmoederschap vind ik leuk, spannend maar ook ontzettend uitdagend. Het gaat met vallen en opstaan, zoals bij veel samengestelde gezinnen. De twee meiden zijn allebei gediagnostiseerd met autisme, waar met name de oudste veel last van heeft, zeker nu in de puberteit. Het gaat echter goed, we kunnen het goed met elkaar vinden. Ook met de moeder is er een goede band, we hebben een gezamenlijke groepsapp, verjaardagen en sinterklaas worden met zijn allen gevierd. We wonen bij elkaar in de buurt, de meiden kunnen zelf met de fiets tussen ons en moeder op en neer komen nu ze wat ouder zijn.
Ik heb vroeger zelf nooit een kinderwens gehad. Voor mijn huidige relatie heb ik echter ook nooit een relatie gehad waarin dit (al) aan de orde was. Sinds een jaar of twee merk ik echter toch wel het wat kriebelt. Ik zou heel graag met mijn vriend een kindje willen. Echter heeft mijn vriend totaal geen kinderwens meer. Hij is tevreden met de twee die hij heeft en heeft totaal geen zin meer om nog een keer ‘opnieuw’ te beginnen. Mijn vriend is 42 en zelf ben ik 37 jaar oud.
Alhoewel ik absoluut begrijp waar hij vandaan komt, heb ik het hier moeilijk mee. Ik vind het heel jammer dat hij niet de behoefte heeft met mij ons gezin uit te breiden. We hebben al veel gesprekken er over gehad, maar we lijken er niet uit te komen. Voor mezelf probeer ik uit te vinden welke wens groter is: samen blijven met mijn vriend en stiefdochters waar ik absoluut stapelgek op ben. Of blijft de wens voor een kindje bestaan en krijg ik spijt als ik me bij het standpunt van mijn vriend neer leg?
Ik ben dus heel benieuwd of er hier mensen zijn met ervaringen met eigen kinderwens in samengestelde gezinnen. Heb je je eigen kinderwens opzij gezet? Of wat had je gedaan als jij een wens had maar je partner niet?
dinsdag 18 oktober 2022 om 11:56
dinsdag 18 oktober 2022 om 15:56
Nee hoor, het grappige is juist dat uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat er geen enkel instinct of hormoon is dat leidt tot een kinderwens. Er bestaat wel een hormoongestuurde 'drift' die leidt tot kinderen, namelijk seks. De kinderwens wordt vooral bepaald door sociale factoren blijkt uit onderzoek (elkaar na-apen dus eigenlijk). Die zogenaamd rammelende eierstokken bestaan niet.
dinsdag 18 oktober 2022 om 16:18
Hoezo had hij dit kunnen verwachten? Ik zou juist denken van iemand die 'al' 30 is, dat die onderhand wel een beetje weet wat ze uit het leven wil. Dus als er op dat moment geen kinderwens is en nooit is geweest, waarom zou je dan niet kunnen vertrouwen daarop? En zij had ook kunnen verwachten dat een man van toen bijna 40 met 2 kinderen die aangeeft geen kinderwens (meer) te hebben, niet verandert.Smickelt schreef: ↑18-10-2022 10:36Toen hij je leerde kennen was je 30, waarom toen niet voor een kind gegaan? Nu wil hij niet meer en zit jij met een gemiste levensvervulling. Hij had dit kunnen verwachten toen hij met een 30-jarige een relatie aanging en ik ben van mening dat zijn weigering nu niet ok is.
Vind je het alleen jammer of meer dan dat? Is je kinderwens zo sterk dat je er consequenties aan zou durven verbinden?
Alles bij elkaar valt het to niet te verwijten dat dingen anders zijn gaan voelen. Maar je kunt onmogelijk de omgeving gaan verwijten dat die niet meegaat in de wens. Zij is nl. degene die het anders is gaan zien. En ik vind het echt een wereld van verschil of je een begin twintiger vraagt naar een kinderwens of een volwassen vrouw van 30. De meesten weten op die leeftijd wel of ze ooit kinderen willen of niet. Simpelweg omdat 30 nu eenmaal de leeftijd is waarop dat voor (vooral) vrouwen nogal een prangende vraag wordt gezien de leeftijd. Je moet dan wel een beetje gaan kiezen, ga ik linksaf of ga ik rechtsaf. Allebei prima keuzes, maar én links én rechts gaat nu eenmaal niet.
dinsdag 18 oktober 2022 om 17:04
JuffrouwMien, ik heb dit topic vanaf het begin gevolgd, maar (bewust) niet gereageerd vanwege sommige reacties.
Ik begrijp jouw dilemma als geen ander en zat op mijn 37e in exact dezelfde situatie, al had ik wel vanaf het begin van onze relatie een duidelijke kinderwens.
Uiteindelijk is het verdriet om (mijn) onvervulde kinderwens zo tussen ons in te komen staan qua verdriet (vanuit beide kanten), dat hij de relatie uiteindelijk heeft verbroken. Ook hij was bang dat ik het hem ooit kwalijk zou nemen nooit moeder te zijn geworden en ik, ik hield zoveel van hem en onze mooie relatie (want die hadden wij ook verder op alle fronten) dat ik hem niet kón verlaten.
Uiteindelijk ben ik helaas nooit moeder geworden, al heb ik echt wel een mooi leven zonder hoor, maar wat een verdriet en rouw heeft dit alles met zich meegebracht. Ook ik wilde, net als jij, een kind met HEM, niet zomaar een kind. Nadat hij mij losliet, omdat ik het niet kon, heb ik nooit meer een man getroffen die mij hetzelfde gevoel van liefde kon geven zoals hij dat wél kon. En nee, met minder wilde ik gewoon geen genoegen nemen, puur en alleen om EEN kind.
Ook ik kan jou niet adviseren wat voor keus je zou moeten maken, maar wat ik wel weet is dat dit het allermoeilijkste dilemma is (wel/geen kind) binnen een mooie en verder liefdevolle relatie. Het zou gewoon nooit een of/of keuze moeten zijn, maar helaas is dat in het geval van een (onvervulde) kinderwens wel en haast onmogelijk te maken.
Ik wens je dan ook heel veel sterkte met deze moeilijke keuze!
Ik begrijp jouw dilemma als geen ander en zat op mijn 37e in exact dezelfde situatie, al had ik wel vanaf het begin van onze relatie een duidelijke kinderwens.
Uiteindelijk is het verdriet om (mijn) onvervulde kinderwens zo tussen ons in te komen staan qua verdriet (vanuit beide kanten), dat hij de relatie uiteindelijk heeft verbroken. Ook hij was bang dat ik het hem ooit kwalijk zou nemen nooit moeder te zijn geworden en ik, ik hield zoveel van hem en onze mooie relatie (want die hadden wij ook verder op alle fronten) dat ik hem niet kón verlaten.
Uiteindelijk ben ik helaas nooit moeder geworden, al heb ik echt wel een mooi leven zonder hoor, maar wat een verdriet en rouw heeft dit alles met zich meegebracht. Ook ik wilde, net als jij, een kind met HEM, niet zomaar een kind. Nadat hij mij losliet, omdat ik het niet kon, heb ik nooit meer een man getroffen die mij hetzelfde gevoel van liefde kon geven zoals hij dat wél kon. En nee, met minder wilde ik gewoon geen genoegen nemen, puur en alleen om EEN kind.
Ook ik kan jou niet adviseren wat voor keus je zou moeten maken, maar wat ik wel weet is dat dit het allermoeilijkste dilemma is (wel/geen kind) binnen een mooie en verder liefdevolle relatie. Het zou gewoon nooit een of/of keuze moeten zijn, maar helaas is dat in het geval van een (onvervulde) kinderwens wel en haast onmogelijk te maken.
Ik wens je dan ook heel veel sterkte met deze moeilijke keuze!
Live Life to the fullest
dinsdag 18 oktober 2022 om 17:14
Tja en TO had het op haar 30e nietSinglejingle schreef: ↑18-10-2022 16:18Hoezo had hij dit kunnen verwachten? Ik zou juist denken van iemand die 'al' 30 is, dat die onderhand wel een beetje weet wat ze uit het leven wil. Dus als er op dat moment geen kinderwens is en nooit is geweest, waarom zou je dan niet kunnen vertrouwen daarop? En zij had ook kunnen verwachten dat een man van toen bijna 40 met 2 kinderen die aangeeft geen kinderwens (meer) te hebben, niet verandert.
Alles bij elkaar valt het to niet te verwijten dat dingen anders zijn gaan voelen. Maar je kunt onmogelijk de omgeving gaan verwijten dat die niet meegaat in de wens. Zij is nl. degene die het anders is gaan zien. En ik vind het echt een wereld van verschil of je een begin twintiger vraagt naar een kinderwens of een volwassen vrouw van 30. De meesten weten op die leeftijd wel of ze ooit kinderen willen of niet. Simpelweg omdat 30 nu eenmaal de leeftijd is waarop dat voor (vooral) vrouwen nogal een prangende vraag wordt gezien de leeftijd. Je moet dan wel een beetje gaan kiezen, ga ik linksaf of ga ik rechtsaf. Allebei prima keuzes, maar én links én rechts gaat nu eenmaal niet.
En nu?
dinsdag 18 oktober 2022 om 17:29
ik reageerde op smickelt
dinsdag 18 oktober 2022 om 17:31
Met algemeenheden, op je 30e kun je weten of je kinderen wil. TO dus niet. Dat kan dus
dinsdag 18 oktober 2022 om 17:31
Leuk, heb je link naar die onderzoeken?Daveotion schreef: ↑18-10-2022 15:56Nee hoor, het grappige is juist dat uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat er geen enkel instinct of hormoon is dat leidt tot een kinderwens. Er bestaat wel een hormoongestuurde 'drift' die leidt tot kinderen, namelijk seks. De kinderwens wordt vooral bepaald door sociale factoren blijkt uit onderzoek (elkaar na-apen dus eigenlijk). Die zogenaamd rammelende eierstokken bestaan niet.
dinsdag 18 oktober 2022 om 17:36
Naar deze wetenschappelijke onderzoeken ben ik ook wel benieuwd ja! Al denk ik wel te weten naar welk artikel zij/hij verwijst, maar dat zijn geen wetenschappelijke onderzoeken
Live Life to the fullest
woensdag 19 oktober 2022 om 11:15
Dankjewel voor je eerlijke reactie. Het is fijn om te kunnen delen, en te weten dat er meer mensen in dezelfde situatie hebben gezeten.GeweldigWeer schreef: ↑18-10-2022 17:04JuffrouwMien, ik heb dit topic vanaf het begin gevolgd, maar (bewust) niet gereageerd vanwege sommige reacties.
Ik begrijp jouw dilemma als geen ander en zat op mijn 37e in exact dezelfde situatie, al had ik wel vanaf het begin van onze relatie een duidelijke kinderwens.
Uiteindelijk is het verdriet om (mijn) onvervulde kinderwens zo tussen ons in te komen staan qua verdriet (vanuit beide kanten), dat hij de relatie uiteindelijk heeft verbroken. Ook hij was bang dat ik het hem ooit kwalijk zou nemen nooit moeder te zijn geworden en ik, ik hield zoveel van hem en onze mooie relatie (want die hadden wij ook verder op alle fronten) dat ik hem niet kón verlaten.
Uiteindelijk ben ik helaas nooit moeder geworden, al heb ik echt wel een mooi leven zonder hoor, maar wat een verdriet en rouw heeft dit alles met zich meegebracht. Ook ik wilde, net als jij, een kind met HEM, niet zomaar een kind. Nadat hij mij losliet, omdat ik het niet kon, heb ik nooit meer een man getroffen die mij hetzelfde gevoel van liefde kon geven zoals hij dat wél kon. En nee, met minder wilde ik gewoon geen genoegen nemen, puur en alleen om EEN kind.
Ook ik kan jou niet adviseren wat voor keus je zou moeten maken, maar wat ik wel weet is dat dit het allermoeilijkste dilemma is (wel/geen kind) binnen een mooie en verder liefdevolle relatie. Het zou gewoon nooit een of/of keuze moeten zijn, maar helaas is dat in het geval van een (onvervulde) kinderwens wel en haast onmogelijk te maken.
Ik wens je dan ook heel veel sterkte met deze moeilijke keuze!
Mag ik vragen waarom jouw vriend geen kinderen (meer) wilde? En nee, ook ik zie het niet voor me dat ik dan maar op zoek ga naar een man, alleen om een kind te krijgen. Maar dat maakt de situatie er inderdaad niet minder pijnlijk op.
woensdag 19 oktober 2022 om 11:31
Nu kunnen we hem in elk geval niet verwijten dat hij dit met een jongere vrouw had kunnen verwachten.
woensdag 19 oktober 2022 om 12:43
Zijn ex had hem verlaten toen hun kind 2 jaar was en altijd zeer moeilijk gedaan vwb omgangsregeling en vooral kind ook erg tegen vader opgezet. Altijd negatief geweest over vader etc, waardoor vader zijn kind maar minimaal heeft gezien toen deze klein was. Hierdoor durfde mijn (ex)vriend de verantwoording voor nog een kind niet aan. Het moeilijke was dat wij elkaars argumenten ook begrepen, maar dat maakt het er niet makkelijker op inderdaad, zeker als de rest vd relatie gewoon erg goed is.JuffrouwMien schreef: ↑19-10-2022 11:15Dankjewel voor je eerlijke reactie. Het is fijn om te kunnen delen, en te weten dat er meer mensen in dezelfde situatie hebben gezeten.
Mag ik vragen waarom jouw vriend geen kinderen (meer) wilde? En nee, ook ik zie het niet voor me dat ik dan maar op zoek ga naar een man, alleen om een kind te krijgen. Maar dat maakt de situatie er inderdaad niet minder pijnlijk op.
Live Life to the fullest
woensdag 19 oktober 2022 om 12:44
Wat een onzin, alsof alle vrijgezelle mannen van eind 30/begin 40 eigenlijk maar ongeschikte gevallen zijn. Dat zijn ze net zo min als de vrijgezelle vrouwen.evelien2010 schreef: ↑18-10-2022 09:39
Stel dat je deze man verlaat. Waar haal je dan nog op korte termijn dat kind vandaan? De plaatselijke kroeg, de spermabank of hopen op een goede relatie met een geschikte man? Dat laatste kan eigenlijk niet qua tijd. En waar ga je een man van 40+ vinden die nog een kind wil? In deze categorie zijn het gescheiden mannen met rugzak (vaak met kinderen) of de "eeuwige vrijgezel".
Je kunt toch niet zomaar van deze relatie in de volgende stappen met als hoofddoel een kind?
Het kan heus wel, je schetst zo ongeveer mijn situatie. Ik kwam, eind 30, een hele leuke vrijgezelle man tegen met een kinderwens, ook eind 30. Nu ben ik 40 en we proberen inderdaad een kind te krijgen. En klopt ook dat er grote nadelen aan de latere leeftijd zitten; we hebben niet eerst de tijd om elkaar 5 jaar te leren kennen dus het is in zekere zin een sprong in het diepe, en ik weet niet of ik nog vruchtbaar genoeg ben om inderdaad moeder te mogen worden (ik heb een miskraam gehad).
Maar dat het onmogelijk is om als je 37 bent een man te ontmoeten die leuk en fijn is, op wie je knetterverliefd wordt en die ook een kinderwens heeft, dat is echt onzin.
woensdag 19 oktober 2022 om 12:52
Eens met je hele post hoor, maar even over vetgedrukte. TO is nu 37 en als zij toch besluit haar kinderwens (proberen) te vervullen met wellicht een andere man dan haar vriend, is 37 jaar best een cruciale leeftijd. Ze zal eerst door een rouwproces gaan om het verdriet te verwerken dat ze afscheid heeft moeten nemen van een man waarvan ze houdt en dan sta je voorlopig écht niet zomaar open voor iemand anders.ClumsyNinja schreef: ↑19-10-2022 12:44Wat een onzin, alsof alle vrijgezelle mannen van eind 30/begin 40 eigenlijk maar ongeschikte gevallen zijn. Dat zijn ze net zo min als de vrijgezelle vrouwen.
Het kan heus wel, je schetst zo ongeveer mijn situatie. Ik kwam, eind 30, een hele leuke vrijgezelle man tegen met een kinderwens, ook eind 30. Nu ben ik 40 en we proberen inderdaad een kind te krijgen. En klopt ook dat er grote nadelen aan de latere leeftijd zitten; we hebben niet eerst de tijd om elkaar 5 jaar te leren kennen dus het is in zekere zin een sprong in het diepe, en ik weet niet of ik nog vruchtbaar genoeg ben om inderdaad moeder te mogen worden (ik heb een miskraam gehad).
Maar dat het onmogelijk is om als je 37 bent een man te ontmoeten die leuk en fijn is, op wie je knetterverliefd wordt en die ook een kinderwens heeft, dat is echt onzin.
Live Life to the fullest
woensdag 19 oktober 2022 om 13:03
TO, ik heb een account aangemaakt om mijn ervaring met je te delen. Misschien heb je er iets aan.
Ik ben al geruime tijd samen met mijn man. Had ook nooit een kinderwens, mijn man stond er altijd vrij neutraal in. Toen ik tegen de 40 ging kreeg ik ook de kriebels. We besloten het te gaan proberen, maar ik werd niet gemakkelijk zwanger. Na verloop van tijd ebden mijn "kriebels" ook weer weg zoals ze gekomen waren. Op dat moment was bij mijn man juist alles gaan rammelen. Dat heeft best wat voeten in de aarde gehad. Het kind is niet gekomen en daar zijn we nu beide gelukkig mee. Afgelopen week hadden we nog zo'n moment dat we elkaar aankeken en dankbaar waren voor het leven dat we nu hebben.
Ik zou je aanraden om het vooral te zoeken in de manier hoe jij en je vriend met elkaar omgaan, niet in de vraag of een kinderwens nou absoluut is of niet. Het is niet zo raar dat je na 7 jaar een drang krijgt om iets toe te voegen aan je relatie. Neem eens een paar maanden de tijd om (desnoods met een therapeut) uit te zoeken hoe je relatie werkelijk in elkaar steekt en waar jouw kinderwens op gebaseerd is.
Ik ben al geruime tijd samen met mijn man. Had ook nooit een kinderwens, mijn man stond er altijd vrij neutraal in. Toen ik tegen de 40 ging kreeg ik ook de kriebels. We besloten het te gaan proberen, maar ik werd niet gemakkelijk zwanger. Na verloop van tijd ebden mijn "kriebels" ook weer weg zoals ze gekomen waren. Op dat moment was bij mijn man juist alles gaan rammelen. Dat heeft best wat voeten in de aarde gehad. Het kind is niet gekomen en daar zijn we nu beide gelukkig mee. Afgelopen week hadden we nog zo'n moment dat we elkaar aankeken en dankbaar waren voor het leven dat we nu hebben.
Ik zou je aanraden om het vooral te zoeken in de manier hoe jij en je vriend met elkaar omgaan, niet in de vraag of een kinderwens nou absoluut is of niet. Het is niet zo raar dat je na 7 jaar een drang krijgt om iets toe te voegen aan je relatie. Neem eens een paar maanden de tijd om (desnoods met een therapeut) uit te zoeken hoe je relatie werkelijk in elkaar steekt en waar jouw kinderwens op gebaseerd is.
woensdag 19 oktober 2022 om 13:54
Ik denk ook niet dat het onmogelijk is. Maar ik denk wel dat het een heel stuk moeilijker is als je een soort tikkende klok in je hoofd hebt zitten. Bovendien neem ik aan dat jij er emotioneel voor openstond op je 37e.ClumsyNinja schreef: ↑19-10-2022 12:44Maar dat het onmogelijk is om als je 37 bent een man te ontmoeten die leuk en fijn is, op wie je knetterverliefd wordt en die ook een kinderwens heeft, dat is echt onzin.
To zit in een relatie. Die moet ze eerst nog verbreken. Ik weet niet hoe het voor jou werkt, maar ik heb dik twee jaar nodig gehad om over mijn langer durende relatie heen te komen en ben zelfs nu nog jaren verder en sta nog altijd niet echt open voor een man. Waarschijnlijk zou dat anders werken als je graag dat kind wilt, maar to zal niet de dag na het verbreken vd relatie open staan voor een ander. Iets met verwerken, rouw, verdriet, etc. Dat kost de meeste mensen best wel een tijd, zeker als de relatie en liefde verder goed zat.
woensdag 19 oktober 2022 om 14:03
Een man vinden is het probleem niet, hangt er een beetje vanaf welke eisen je daaraan stelt. Er is alleen geen enkele ruimte om een evenwichtige relatie op te bouwen zonder kinderen, die tijd heb je gewoon niet. Het is dus maar een beetje op hoop van zegen. Dat betekent niet per se dat het altijd slecht gaat.
woensdag 19 oktober 2022 om 14:52
Ik vrees dat je twee keuzes hebt.
1. Blijven bij dit gezin, met kinderen die alleen niet jouw biokinderen zijn.
2. Weggaan in hoop op een eigen biologisch kindje, waarbij de kans dat dat uiteindelijk niet lukt en je helemaal niets hebt, heel groot is. Waarschijnlijk is die kans groter dan dat het wel lukt.
Niet het ideale plaatje maar dat is er helaas niet zomaar.
1. Blijven bij dit gezin, met kinderen die alleen niet jouw biokinderen zijn.
2. Weggaan in hoop op een eigen biologisch kindje, waarbij de kans dat dat uiteindelijk niet lukt en je helemaal niets hebt, heel groot is. Waarschijnlijk is die kans groter dan dat het wel lukt.
Niet het ideale plaatje maar dat is er helaas niet zomaar.
woensdag 19 oktober 2022 om 16:21
@GeweldigWeer - Jeetje dat was inderdaad ook een ingewikkelde situatie voor je ex (en jou). Ik kan me voorstellen dat dit geen makkelijke gesprekken zijn geweest, ondanks het feit dat je begrip voor elkaar hebt.
@blauwemok - bedankt voor het delen van je ervaring. Ik vind het eigenlijk wel een hele goede tip die je geeft. Toevallig dat ik de afgelopen tijd al aan het rondkijken was naar coaching en begeleiding rondom samengestelde gezinnen / stiefgezinnen. Denk dat dit best eens van toegevoegde waarde kan zijn.
@blauwemok - bedankt voor het delen van je ervaring. Ik vind het eigenlijk wel een hele goede tip die je geeft. Toevallig dat ik de afgelopen tijd al aan het rondkijken was naar coaching en begeleiding rondom samengestelde gezinnen / stiefgezinnen. Denk dat dit best eens van toegevoegde waarde kan zijn.
woensdag 19 oktober 2022 om 16:24
ga wel met het juiste probleem aan de slag. Jouw probleem is niet je samengestelde gezinJuffrouwMien schreef: ↑19-10-2022 16:21Toevallig dat ik de afgelopen tijd al aan het rondkijken was naar coaching en begeleiding rondom samengestelde gezinnen / stiefgezinnen. Denk dat dit best eens van toegevoegde waarde kan zijn.
Jouw probleem is, dat je een keus 'moet' maken en daar heb je denkkracht bij nodig
woensdag 19 oktober 2022 om 16:42
Lila-Linda schreef: ↑19-10-2022 16:24ga wel met het juiste probleem aan de slag. Jouw probleem is niet je samengestelde gezin
Jouw probleem is, dat je een keus 'moet' maken en daar heb je denkkracht bij nodig
Dat ze wat issues ervaart in het samengestelde gezin en dat daardoor de wens voor een 'eigen' kind wordt aangewakkerd, zou natuurlijk best kunnen. Dan is dat dus een van de drijvers van de kinderwens. Of de 7-year-itch: dat je elkaar nu wel redelijk goed kent en weer iets spannends/nieuws wil wat zich onbewust uit in een kinderwens.
De kinderwens van TO is ontstaan, niet al vanaf begin aanwezig. En daar kunnen verschillende mechanismen aan ten grondslag liggen. Het kan die oerdrang zijn, maar ook elementen van haar situatie: de lange relatie, de dynamiek van het samengestelde gezin, de leeftijd, etc etc.
woensdag 19 oktober 2022 om 16:45
Ik zou niet naar “een soort coach” gaan maar naar een psycholoog met verstand van relatiedynamiek. Dat moet je dan wel zelf betalen maar je hoeft daar ook niet een jaar op de bank te gaan liggen. Mijn man en ik hebben een paar sessies gehad en nog een keer samen gesproken met de therapeut erbij.
Wat we in feite gedaan hebben is onze eigen gevoelens rond die kinderwens afgepeld en naar onze onderlinge dynamiek gekeken rond het maken van de individuele keuze die wij allebei moesten maken.
Het werd hier in het topic ook al aangehaald: je bent geen slaaf van je eigen gedachten. Niets is absoluut.
Wat we in feite gedaan hebben is onze eigen gevoelens rond die kinderwens afgepeld en naar onze onderlinge dynamiek gekeken rond het maken van de individuele keuze die wij allebei moesten maken.
Het werd hier in het topic ook al aangehaald: je bent geen slaaf van je eigen gedachten. Niets is absoluut.
woensdag 19 oktober 2022 om 17:07
er zijn maar weinig mensen die hun hele leven een kinderwens hebben hoor, dat ontstaat op een bepaald momentkatkaatje schreef: ↑19-10-2022 16:42
De kinderwens van TO is ontstaan, niet al vanaf begin aanwezig. En daar kunnen verschillende mechanismen aan ten grondslag liggen. Het kan die oerdrang zijn, maar ook elementen van haar situatie: de lange relatie, de dynamiek van het samengestelde gezin, de leeftijd, etc etc.
woensdag 19 oktober 2022 om 17:30
Dat geloof ik niet. De meeste mensen weten echt wel of ze kinderen willen. Hoogstens nog niet precies wanneer of met wie.Lila-Linda schreef: ↑19-10-2022 17:07er zijn maar weinig mensen die hun hele leven een kinderwens hebben hoor, dat ontstaat op een bepaald moment
woensdag 19 oktober 2022 om 17:32
nee hoor
(ik heb het OZ gevonden, weet niet meer wie er over begon) maar een kinderwens is maar voor een klein deel aangeboren. Verder vormt het zich inde loop van je leven
https://www.quest.nl/mens/psychologie/a ... inderwens/
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
