Lastige relatie met broer

Laat hem los.

Waarom wil je contact? Is het een leuke man om mee om te gaan, haal je iets positiefs uit het contact? Wil je contact met hém of wil je contact met de broer die hij zou kunnen zijn?

Zo te lezen niet echt een warme band of warme persoonlijkheid, die broer van jou.

Kan je beschrijven wat je gevoelens zijn, als je 's nachts wakker ligt?

Ik herken het in de zin dat mijn broer ook niet warm is (naar mij). Maar ik kan dit niet veranderen, dus hier zal ik toch voor mezelf een weg in moeten vinden. Ik kom uit een gezinsomstandigheid die niet goed was voor mij, dus voor hem waarschijnlijk ook niet.

Misschien helpt het jou ook om het meer vanuit die context te zien? Je broer heeft er ook niet bewust voor gekozen om te worden zoals hij is, is ook gevormd door zijn ervaringen. Misschien kan hij daardoor geen warmte geven in het contact met zijn zus.

Wat vreemd dat hij zo doet. Is er iets gebeurd waar hij kwaad over is? Waar heeft hij bij jou kritiek over?
Is hij getrouwd, kinderen, of vrijgezel? Dat er nog meer mensen deel uitmaken van zijn gezin die eigenlijk iets vinden?

En mijn jongere broer heb ik ook geen warme band mee. Hij laat ook bijna nooit iets horen en als we samen zijn met verjaardagen of feestdagen delen we weinig.
Het is zoals het is, het zal niet veranderen in een warme band. Ik maak me er verder niet druk over omdat het nooit anders is geweest. Maar dat was tussen jou en je broer dus wel zo?

Ik heb ook een sibling die ik op dit moment niet spreek. Ik heb hier heel lang over getwijfeld, of ik het contact wilde verbreken, want voor mij voelde het ook alsof ik naast sibling weinig familie had. Het is heel herkenbaar; iemand zit niet goed in z'n vel, het contact is al heel lang moeizaam en hoeveel energie krijg je er nou nog van. En je bent allebei totaal verschillend, maar je hebt alleen elkaar. Ook ik liep op mijn tenen bij sibling en ik werd er bijna overspannen van.

Ik heb na de zoveelste clash besloten om even niet meer te bellen, en er werd ook niet meer gebeld. Er is niet over gesproken, maar het is duidelijk dat we allebei afstand nodig hebben/hadden. Dit is nu al enkele jaren zo. Eerlijk, ik heb het gevoel alsof ik weer adem kan halen. De stress die ik van onze band had ben ik kwijt en ik kan me focussen op mezelf. Ooit komt het vast wel weer goed, of niet. Maar ik ben blij dat ik mezelf even op één heb gezet en mijn grens heb bepaald. Want het ging gewoon niet langer zo.

Het is duidelijk dat je broer boos/gefrustreerd is. Ik lees niet dat dat iets met jou te maken heeft. Maar zijn gebrek aan contact komt vooral vanuit hem. Het is trekken aan een dood paard, zo lees ik het. Als je er last van hebt, zou je misschien een bericht kunnen sturen: "Hey, we hebben elkaar al een tijd niet gesproken. Ik weet niet zo goed waardoor het komt, maar ik vind het jammer en ik ben er verdrietig van. Ik mis ons contact, maar ik respecteer je wens om even afstand te nemen. Als je weer contact wilt, dan ligt de bal bij jou. Ik hoop dat het goed met je gaat." Zoiets? Misschien hebben andere forummers nog aanvullingen/betere ideeën. Maar op deze manier heb je iig jouw kant duidelijk gemaakt.

Als laatste; ik snap je verdriet vanwege familie/december, maar denk eraan dat er zoveel andere mensen zijn die ook een andere kerst hebben dan je in de supermarktreclames ziet. Mensen die iemand zijn verloren, nooit zijn tegengekomen, of om andere redenen. Niemand is meer of minder zielig, maar weet dat je niet alleen bent met je gevoel over kerst. Take care! Over drie weken is het januari.

Het loslaten van verwachtingen rondom kerstdagen is denk ik het allerbeste wat ik voor mezelf heb kunnen doen. We lijden vooral onder onze eigen verwachtingen wat dat betreft.

Met het loslaten ontstaat er heel veel ruimte voor nieuwe dingen. Er is zo ontzettend veel te ervaren in het leven. Zonde om te blijven wachten op mensen die jou niet (kunnen) zien staan. Zonde om zo veel op te hangen aan die twee dagen in het jaar. Misschien klinkt het simpeler dan het is. Maar het is een keuze die je zou kunnen maken.

Wat is er dan zo leuk aan je broer dat je zo graag contact wil?

Hier ook een lastige situatie met sibling. Sibling verwacht het een en ander van mij, waar ik niet aan kan en wil voldoen. Ook ligt het zoeken van contact bij mij, want sibling heeft het te druk en vergeet het. Sibling woont ver uit de buurt en heeft kinderen waarmee ik ook niet of nauwelijks contact heb. We zien elkaar hooguit op verjaardagen, maar ik kom niet altijd. Sibling vindt nogal veel van hoe ik doe. Keurt mijn gedrag vaak af of geeft commentaar op wat ik doe. Is niet geïnteresseerd in mijn diagnoses en vraagt daar ook niet naar. Daardoor liggen de verwachtingen van sibling en wat ik kan/wil nogal ver uit elkaar en is er weinig begrip. Ik worstel hiermee. Her beste zou zijn om het los te laten en het nemen zoals het is. Maar daarbij heb ik het gevoel het toch weer niet goed te doen..

Noah_Bloem schreef: ↑

18-12-2024 15:48

Hier ook een lastige situatie met sibling. Sibling verwacht het een en ander van mij, waar ik niet aan kan en wil voldoen. Ook ligt het zoeken van contact bij mij, want sibling heeft het te druk en vergeet het. Sibling woont ver uit de buurt en heeft kinderen waarmee ik ook niet of nauwelijks contact heb. We zien elkaar hooguit op verjaardagen, maar ik kom niet altijd. Sibling vindt nogal veel van hoe ik doe. Keurt mijn gedrag vaak af of geeft commentaar op wat ik doe. Is niet geïnteresseerd in mijn diagnoses en vraagt daar ook niet naar. Daardoor liggen de verwachtingen van sibling en wat ik kan/wil nogal ver uit elkaar en is er weinig begrip. Ik worstel hiermee. Her beste zou zijn om het los te laten en het nemen zoals het is. Maar daarbij heb ik het gevoel het toch weer niet goed te doen..

Heel herkenbaar, bij mij ook sibling met een mening en vooral geen oprechte interesse. Ook hier spelen diagnoses een rol. Waarom zou je het niet goed doen? Kiezen voor jezelf en je eigen geluk is denk ik het belangrijkste.

Pimpelmeesje87 schreef: ↑

18-12-2024 15:51

Heel herkenbaar, bij mij ook sibling met een mening en vooral geen oprechte interesse. Ook hier spelen diagnoses een rol. Waarom zou je het niet goed doen? Kiezen voor jezelf en je eigen geluk is denk ik het belangrijkste.

Het voelt alsof ik dat niet mag, voor mezelf kiezen.

Je broer wil niet, dat moet je accepteren.
Aan een dood paard moet je niet blijven trekken.

ga in therapie
Grote kans, dat de kern van jullie verstoorde relatie in jullie jeugd ligt.
Als je daar mee aan de slag gaat, snap je hem beter.