Relaties
alle pijlers
Lastige relatie met broer
woensdag 18 december 2024 om 13:47
Ik krijg maar lastig contact met mijn broer, waar we vroeger heel goed omgingen is dat omgeslagen. Ik heb wel geaccepteerd dat we uit elkaar gegroeid zijn, maar volledig gebrouilleerd vind ik zo heftig. Als ik hem bel neemt hij eigenlijk nooit op (al jaren niet) en whatsapp berichtjes zijn spaarzaam en vaak kort. Interactie met hem vind ik ook lastig; hij is vrij minzaam en weet altijd wel iets op te merken dat in zijn ogen niet goed is, soms met een omweg die ik totaal niet zie aankomen omdat hij dan dingen ergens bij haalt die maar half gerelateerd zijn. Het vertrekpunt is eigenlijk altijd kritiek.
Het ging onlangs even niet zo lekker met hem en hij gaf aan afstand te willen, maar is hier later op terug gekomen. Aangeven wat hij wel wil doet hij niet. Ik ben eigenlijk altijd "on edge" om hem niet boos te maken en kwijt te raken, ook gezien de weinige familie die ik nog heb. Omdat hij vaak mijn emoties niet valideert en aangeeft me niet te kunnen steunen omdat hij van mening verschilt, ben ik daarop een keer fors uit mijn slof geschoten. Hierop heb ik uitleg gegeven en mijn excuses aangeboden.
Hij reageert inmiddels niet meer op mijn pogingen het contact iets te herstellen. We hebben elkaar al maanden niet gezien of gesproken. Ik heb er nu in zoverre last van dat ik 's nachts nog uren lig te malen en overdag moet ik af en toe de tranen wegslikken. Ik maak me zorgen dat dit nooit meer goedkomt en met de feestdagen die eraan komen waar je overal volop wordt ingepeperd dat het gezellig moet zijn met familie, valt het me extra zwaar.
Ik weet ook eigenlijk niet wat ik met dit topic wil. Misschien gewoon even alles op een rijtje zetten en mijn hart luchten. Wie weet leest iemand dit die hier ook iets in herkent en zich wat minder alleen voelt...
Het ging onlangs even niet zo lekker met hem en hij gaf aan afstand te willen, maar is hier later op terug gekomen. Aangeven wat hij wel wil doet hij niet. Ik ben eigenlijk altijd "on edge" om hem niet boos te maken en kwijt te raken, ook gezien de weinige familie die ik nog heb. Omdat hij vaak mijn emoties niet valideert en aangeeft me niet te kunnen steunen omdat hij van mening verschilt, ben ik daarop een keer fors uit mijn slof geschoten. Hierop heb ik uitleg gegeven en mijn excuses aangeboden.
Hij reageert inmiddels niet meer op mijn pogingen het contact iets te herstellen. We hebben elkaar al maanden niet gezien of gesproken. Ik heb er nu in zoverre last van dat ik 's nachts nog uren lig te malen en overdag moet ik af en toe de tranen wegslikken. Ik maak me zorgen dat dit nooit meer goedkomt en met de feestdagen die eraan komen waar je overal volop wordt ingepeperd dat het gezellig moet zijn met familie, valt het me extra zwaar.
Ik weet ook eigenlijk niet wat ik met dit topic wil. Misschien gewoon even alles op een rijtje zetten en mijn hart luchten. Wie weet leest iemand dit die hier ook iets in herkent en zich wat minder alleen voelt...
woensdag 18 december 2024 om 14:01
Zo te lezen niet echt een warme band of warme persoonlijkheid, die broer van jou.
Kan je beschrijven wat je gevoelens zijn, als je 's nachts wakker ligt?
Ik herken het in de zin dat mijn broer ook niet warm is (naar mij). Maar ik kan dit niet veranderen, dus hier zal ik toch voor mezelf een weg in moeten vinden. Ik kom uit een gezinsomstandigheid die niet goed was voor mij, dus voor hem waarschijnlijk ook niet.
Misschien helpt het jou ook om het meer vanuit die context te zien? Je broer heeft er ook niet bewust voor gekozen om te worden zoals hij is, is ook gevormd door zijn ervaringen. Misschien kan hij daardoor geen warmte geven in het contact met zijn zus.
Kan je beschrijven wat je gevoelens zijn, als je 's nachts wakker ligt?
Ik herken het in de zin dat mijn broer ook niet warm is (naar mij). Maar ik kan dit niet veranderen, dus hier zal ik toch voor mezelf een weg in moeten vinden. Ik kom uit een gezinsomstandigheid die niet goed was voor mij, dus voor hem waarschijnlijk ook niet.
Misschien helpt het jou ook om het meer vanuit die context te zien? Je broer heeft er ook niet bewust voor gekozen om te worden zoals hij is, is ook gevormd door zijn ervaringen. Misschien kan hij daardoor geen warmte geven in het contact met zijn zus.
woensdag 18 december 2024 om 14:03
woensdag 18 december 2024 om 14:06
En mijn jongere broer heb ik ook geen warme band mee. Hij laat ook bijna nooit iets horen en als we samen zijn met verjaardagen of feestdagen delen we weinig.
Het is zoals het is, het zal niet veranderen in een warme band. Ik maak me er verder niet druk over omdat het nooit anders is geweest. Maar dat was tussen jou en je broer dus wel zo?
Het is zoals het is, het zal niet veranderen in een warme band. Ik maak me er verder niet druk over omdat het nooit anders is geweest. Maar dat was tussen jou en je broer dus wel zo?
Levensgenieter 
woensdag 18 december 2024 om 15:09
Ik heb ook een sibling die ik op dit moment niet spreek. Ik heb hier heel lang over getwijfeld, of ik het contact wilde verbreken, want voor mij voelde het ook alsof ik naast sibling weinig familie had. Het is heel herkenbaar; iemand zit niet goed in z'n vel, het contact is al heel lang moeizaam en hoeveel energie krijg je er nou nog van. En je bent allebei totaal verschillend, maar je hebt alleen elkaar. Ook ik liep op mijn tenen bij sibling en ik werd er bijna overspannen van.
Ik heb na de zoveelste clash besloten om even niet meer te bellen, en er werd ook niet meer gebeld. Er is niet over gesproken, maar het is duidelijk dat we allebei afstand nodig hebben/hadden. Dit is nu al enkele jaren zo. Eerlijk, ik heb het gevoel alsof ik weer adem kan halen. De stress die ik van onze band had ben ik kwijt en ik kan me focussen op mezelf. Ooit komt het vast wel weer goed, of niet. Maar ik ben blij dat ik mezelf even op één heb gezet en mijn grens heb bepaald. Want het ging gewoon niet langer zo.
Het is duidelijk dat je broer boos/gefrustreerd is. Ik lees niet dat dat iets met jou te maken heeft. Maar zijn gebrek aan contact komt vooral vanuit hem. Het is trekken aan een dood paard, zo lees ik het. Als je er last van hebt, zou je misschien een bericht kunnen sturen: "Hey, we hebben elkaar al een tijd niet gesproken. Ik weet niet zo goed waardoor het komt, maar ik vind het jammer en ik ben er verdrietig van. Ik mis ons contact, maar ik respecteer je wens om even afstand te nemen. Als je weer contact wilt, dan ligt de bal bij jou. Ik hoop dat het goed met je gaat." Zoiets? Misschien hebben andere forummers nog aanvullingen/betere ideeën. Maar op deze manier heb je iig jouw kant duidelijk gemaakt.
Als laatste; ik snap je verdriet vanwege familie/december, maar denk eraan dat er zoveel andere mensen zijn die ook een andere kerst hebben dan je in de supermarktreclames ziet. Mensen die iemand zijn verloren, nooit zijn tegengekomen, of om andere redenen. Niemand is meer of minder zielig, maar weet dat je niet alleen bent met je gevoel over kerst. Take care! Over drie weken is het januari.
Ik heb na de zoveelste clash besloten om even niet meer te bellen, en er werd ook niet meer gebeld. Er is niet over gesproken, maar het is duidelijk dat we allebei afstand nodig hebben/hadden. Dit is nu al enkele jaren zo. Eerlijk, ik heb het gevoel alsof ik weer adem kan halen. De stress die ik van onze band had ben ik kwijt en ik kan me focussen op mezelf. Ooit komt het vast wel weer goed, of niet. Maar ik ben blij dat ik mezelf even op één heb gezet en mijn grens heb bepaald. Want het ging gewoon niet langer zo.
Het is duidelijk dat je broer boos/gefrustreerd is. Ik lees niet dat dat iets met jou te maken heeft. Maar zijn gebrek aan contact komt vooral vanuit hem. Het is trekken aan een dood paard, zo lees ik het. Als je er last van hebt, zou je misschien een bericht kunnen sturen: "Hey, we hebben elkaar al een tijd niet gesproken. Ik weet niet zo goed waardoor het komt, maar ik vind het jammer en ik ben er verdrietig van. Ik mis ons contact, maar ik respecteer je wens om even afstand te nemen. Als je weer contact wilt, dan ligt de bal bij jou. Ik hoop dat het goed met je gaat." Zoiets? Misschien hebben andere forummers nog aanvullingen/betere ideeën. Maar op deze manier heb je iig jouw kant duidelijk gemaakt.
Als laatste; ik snap je verdriet vanwege familie/december, maar denk eraan dat er zoveel andere mensen zijn die ook een andere kerst hebben dan je in de supermarktreclames ziet. Mensen die iemand zijn verloren, nooit zijn tegengekomen, of om andere redenen. Niemand is meer of minder zielig, maar weet dat je niet alleen bent met je gevoel over kerst. Take care! Over drie weken is het januari.
woensdag 18 december 2024 om 15:14
Het loslaten van verwachtingen rondom kerstdagen is denk ik het allerbeste wat ik voor mezelf heb kunnen doen. We lijden vooral onder onze eigen verwachtingen wat dat betreft.
Met het loslaten ontstaat er heel veel ruimte voor nieuwe dingen. Er is zo ontzettend veel te ervaren in het leven. Zonde om te blijven wachten op mensen die jou niet (kunnen) zien staan. Zonde om zo veel op te hangen aan die twee dagen in het jaar. Misschien klinkt het simpeler dan het is. Maar het is een keuze die je zou kunnen maken.
Met het loslaten ontstaat er heel veel ruimte voor nieuwe dingen. Er is zo ontzettend veel te ervaren in het leven. Zonde om te blijven wachten op mensen die jou niet (kunnen) zien staan. Zonde om zo veel op te hangen aan die twee dagen in het jaar. Misschien klinkt het simpeler dan het is. Maar het is een keuze die je zou kunnen maken.
woensdag 18 december 2024 om 15:48
Hier ook een lastige situatie met sibling. Sibling verwacht het een en ander van mij, waar ik niet aan kan en wil voldoen. Ook ligt het zoeken van contact bij mij, want sibling heeft het te druk en vergeet het. Sibling woont ver uit de buurt en heeft kinderen waarmee ik ook niet of nauwelijks contact heb. We zien elkaar hooguit op verjaardagen, maar ik kom niet altijd. Sibling vindt nogal veel van hoe ik doe. Keurt mijn gedrag vaak af of geeft commentaar op wat ik doe. Is niet geïnteresseerd in mijn diagnoses en vraagt daar ook niet naar. Daardoor liggen de verwachtingen van sibling en wat ik kan/wil nogal ver uit elkaar en is er weinig begrip. Ik worstel hiermee. Her beste zou zijn om het los te laten en het nemen zoals het is. Maar daarbij heb ik het gevoel het toch weer niet goed te doen..
Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-
-Bewoonster verzorgingstehuis-
woensdag 18 december 2024 om 15:51
Heel herkenbaar, bij mij ook sibling met een mening en vooral geen oprechte interesse. Ook hier spelen diagnoses een rol. Waarom zou je het niet goed doen? Kiezen voor jezelf en je eigen geluk is denk ik het belangrijkste.Noah_Bloem schreef: ↑18-12-2024 15:48Hier ook een lastige situatie met sibling. Sibling verwacht het een en ander van mij, waar ik niet aan kan en wil voldoen. Ook ligt het zoeken van contact bij mij, want sibling heeft het te druk en vergeet het. Sibling woont ver uit de buurt en heeft kinderen waarmee ik ook niet of nauwelijks contact heb. We zien elkaar hooguit op verjaardagen, maar ik kom niet altijd. Sibling vindt nogal veel van hoe ik doe. Keurt mijn gedrag vaak af of geeft commentaar op wat ik doe. Is niet geïnteresseerd in mijn diagnoses en vraagt daar ook niet naar. Daardoor liggen de verwachtingen van sibling en wat ik kan/wil nogal ver uit elkaar en is er weinig begrip. Ik worstel hiermee. Her beste zou zijn om het los te laten en het nemen zoals het is. Maar daarbij heb ik het gevoel het toch weer niet goed te doen..
woensdag 18 december 2024 om 15:53
Het voelt alsof ik dat niet mag, voor mezelf kiezen.Pimpelmeesje87 schreef: ↑18-12-2024 15:51Heel herkenbaar, bij mij ook sibling met een mening en vooral geen oprechte interesse. Ook hier spelen diagnoses een rol. Waarom zou je het niet goed doen? Kiezen voor jezelf en je eigen geluk is denk ik het belangrijkste.
Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-
-Bewoonster verzorgingstehuis-
woensdag 18 december 2024 om 17:05
Van wie niet? En draai het eens om: kiest jouw sibling niet ook voor zichzelf? Dan mag jij dat natuurlijk ook doen.
woensdag 18 december 2024 om 17:16
Daar heb je een heel goed punt! Bedankt.Pimpelmeesje87 schreef: ↑18-12-2024 17:05Van wie niet? En draai het eens om: kiest jouw sibling niet ook voor zichzelf? Dan mag jij dat natuurlijk ook doen.
Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-
-Bewoonster verzorgingstehuis-
woensdag 18 december 2024 om 22:11
Herken dit ook met mijn oudste broer maar eigenlijk met alle siblings. En voor zover ik weet zij onderling ook. Er is niks moeilijks, pijnlijks of vreemds voorgevallen. Iedereen is zijn of haar weg gegaan en er is weinig contact. Wonen ook onwijs ver uit elkaar allemaal, eentje in buitenland maar ook binnen Nederland gaat dat van oost naar west en noord naar zuid. Samenkomen met iedereen tegelijk samen komt niet vaak voor, om uiteenlopende redenen van werk, gezondheid, afstand, op 't moment psychische ballast voor jongste sibling in IVF traject et cetera. Als het dan gebeurt is dat best leuk, wordt er gelachen, is er geen ruzie, zeik of onmin en zeggen we dat we dat vaker moeten. Eén op één gaat een afspraak vaak op het laatste moment toch niet meer door. Ik vind dat jammer maar weet niet hoe te veranderen.
Sterkte TO, leef mee met je.
Sterkte TO, leef mee met je.
donderdag 19 december 2024 om 00:41
Het nachtelijke malen komt vooral voort uit dat ik niet weet wat er speelt; is hij boos, heeft hij het zwaar, is hij er erger aan toe dan ik denk? Etc. De communicatie is gewoon zo ruk. Ik mis mijn nichtjes ook erg. Het deel van dat "ghosten" vind ik heel zwaar. Er lag inderdaad veel druk op hem en mij door de familiesituatie en dat heeft sporen achtergelaten. Natuurlijk zijn de feestdagen voor zovelen geen fijne tijd, en is het inderdaad over een paar weken weer gewoon 2025. Ik heb voor het piekeren een afspraak bij de therapeut gemaakt.
Bedankt voor alle lieve en meedenkende reacties
Bedankt voor alle lieve en meedenkende reacties
donderdag 19 december 2024 om 09:57
Zoals ik het lees heb jij iets te halen bij je broer. Het contact met je nichtjes, misschien het gevoel dat je ergens bij hoort. Het kan zijn dat hij juist met zijn gezin het verleden meer achter zich wil laten . Jij bent dan, helaas, een levende herinnering, Dat kan lastig en pijnlijk zijn. Dat ligt niet aan jou.
Je maakt je druk over zijn emoties, maar daar kun je niets aan doen, en dat ligt ook niet bij jou. Heb vertrouwen in je broer dat hij zelf in staat is zijn leven te leiden en keuzes te maken die bij hem passen.
Je -te- druk maken over gevoelens van anderen komt veel voor bij mensen die onveilig zijn opgegroeid. Fijn als je bij de therapeut handvatten krijgt om dat wat meer los te laten.
Je maakt je druk over zijn emoties, maar daar kun je niets aan doen, en dat ligt ook niet bij jou. Heb vertrouwen in je broer dat hij zelf in staat is zijn leven te leiden en keuzes te maken die bij hem passen.
Je -te- druk maken over gevoelens van anderen komt veel voor bij mensen die onveilig zijn opgegroeid. Fijn als je bij de therapeut handvatten krijgt om dat wat meer los te laten.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 19 december 2024 om 11:05
Mooie post. Ik denk dat het in mijn geval ook zo is, dat ik een levende herinnering ben aan vroeger. Ik ben zelf door een heel rouwproces gegaan om het verleden te verwerken. Maar een sibling heeft per definitie een andere plaats in het gezin, heeft andere copingmechanismen, heeft een ander soort leven opgebouwd. En komt er niet altijd aan toe om naar zijn/haar eigen pijn te gaan, waardoor er weer ruimte voor verbinding zou ontstaan.lolapaloeza schreef: ↑19-12-2024 09:57Zoals ik het lees heb jij iets te halen bij je broer. Het contact met je nichtjes, misschien het gevoel dat je ergens bij hoort. Het kan zijn dat hij juist met zijn gezin het verleden meer achter zich wil laten . Jij bent dan, helaas, een levende herinnering, Dat kan lastig en pijnlijk zijn. Dat ligt niet aan jou.
Je maakt je druk over zijn emoties, maar daar kun je niets aan doen, en dat ligt ook niet bij jou. Heb vertrouwen in je broer dat hij zelf in staat is zijn leven te leiden en keuzes te maken die bij hem passen.
Je -te- druk maken over gevoelens van anderen komt veel voor bij mensen die onveilig zijn opgegroeid. Fijn als je bij de therapeut handvatten krijgt om dat wat meer los te laten.
Voor sommige mensen is het te moeilijk of gewoon te ongemakkelijk om hun pijn of gemis van vroeger toe te laten. Daarmee houden ze soms ook (onbewust) een ander, die deze pijn representeert, emotioneel buiten de deur. Komt volgens mij in heel veel families voor.
Dat je geen ruzie hebt, afgunst en verwijten over en weer is dan eigenlijk al heel wat, want dat kan ook nog.
En, ik denk dat het voor "ons" aan deze kant soms ook een copingmechanisme is om te blijven vragen om iets wat niet gaat komen. Accepteren dat het misschien nooit meer gaat komen, en het loslaten, stoppen met piekeren, kan ook betekenen dat je overspoeld wordt met jouw eigen pijn en gemis van vroeger en dat je je diep eenzaam en verdrietig gaat voelen.
zaterdag 4 januari 2025 om 23:10
Dat geldt in zekere zin voor ons allebei.
Maar het fijne is dat we zoetjesaan weer contact hebben. Op nieuwjaarsdag hebben we gefacetimed, en we gaan elkaar binnenkort weer zien! Geen druk, geen verwijten, gewoon open en mild.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
