Relaties
alle pijlers
ligt het aan mij, heb zo"n schuldgevoel...
dinsdag 20 november 2007 om 19:41
Hey Wolkje8,
Jouw verhaal ligt wat gevoelig bij mij.
Mijn relatie met ex is nog maar maand voorbij, heeft tevens halfjaar geduurd. Hij heeft het uitgemaakt.
Merkte de laatste weken voordat hij het de eerste keer uitmaakte dat hij heel nors, cru, koel, afstandelijk, ... deed en vond het moeilijk om mee om te gaan, maar ik zag hem graag en wist dat hij veel aan zijn hoofd had, dus had er ergens nog wel begrip voor. Maar helaas voor hem ging het niet meer, hij kon mij er niet meer bijhebben op dat moment, ook al heb ik hem nooit geclaimd of dergelijke.
We zijn iets later terug samen gekomen, maar wel onder mijn voorwaarde dat het niet meer zo ging zijn als de laatste weken, want werd er zelf heel ongelukkig van en liep op het laatste op de toppen van mijn tenen! Helaas, ook de tweede maal zag ik dat hij het niet 'aankon' en is het dus alsnog misgelopen.
Dus in die zin begrijp ik de reactie van jouw ex wel een beetje. Het is kwetsend voor die andere persoon op dat moment (ook al kan je er zelf op dat moment niet veel aan doen) en als je zelf al wat onzeker bent, wordt je superonzeker.
Nu moet ik wel zeggen, moest hij erna gezegd hebben van 'het zat zo en zo op dat moment, maar nu gaat het wel ofzoiets', zou ik daar denk ik wel voor openstaan, ook al is er iets gebroken en heeft hij mij gekwetst.
Misschien reageert jouw ex daar zo gevoelig op omdat hij dat in het verleden ook al zo ervaren heeft? Misschien heeft hij het heel persoonlijk op zichzelf getrokken (moet eerlijk zeggen dat ik op de duur ook aan mijn eigen begon te twijfelen)? Misschien heb je hem toch te fel gekwetst? Misschien is hij daar wel helemaal op afgeknapt? Kan wel, hoor. Ben zelf een zacht iemand en had op de duur echt wel zoiets van 'he, maar zo moet ik mij niet laten behandelen.'
Laat het anders een tijdje rusten en probeer binnen zoveel tijd nog eens voorzichtig contact op te nemen. Dan is zijn boosheid waarschijnlijk al wat gezakt en wilt hij misschien er wel nog eens over praten.
Sterkte!
Jouw verhaal ligt wat gevoelig bij mij.
Mijn relatie met ex is nog maar maand voorbij, heeft tevens halfjaar geduurd. Hij heeft het uitgemaakt.
Merkte de laatste weken voordat hij het de eerste keer uitmaakte dat hij heel nors, cru, koel, afstandelijk, ... deed en vond het moeilijk om mee om te gaan, maar ik zag hem graag en wist dat hij veel aan zijn hoofd had, dus had er ergens nog wel begrip voor. Maar helaas voor hem ging het niet meer, hij kon mij er niet meer bijhebben op dat moment, ook al heb ik hem nooit geclaimd of dergelijke.
We zijn iets later terug samen gekomen, maar wel onder mijn voorwaarde dat het niet meer zo ging zijn als de laatste weken, want werd er zelf heel ongelukkig van en liep op het laatste op de toppen van mijn tenen! Helaas, ook de tweede maal zag ik dat hij het niet 'aankon' en is het dus alsnog misgelopen.
Dus in die zin begrijp ik de reactie van jouw ex wel een beetje. Het is kwetsend voor die andere persoon op dat moment (ook al kan je er zelf op dat moment niet veel aan doen) en als je zelf al wat onzeker bent, wordt je superonzeker.
Nu moet ik wel zeggen, moest hij erna gezegd hebben van 'het zat zo en zo op dat moment, maar nu gaat het wel ofzoiets', zou ik daar denk ik wel voor openstaan, ook al is er iets gebroken en heeft hij mij gekwetst.
Misschien reageert jouw ex daar zo gevoelig op omdat hij dat in het verleden ook al zo ervaren heeft? Misschien heeft hij het heel persoonlijk op zichzelf getrokken (moet eerlijk zeggen dat ik op de duur ook aan mijn eigen begon te twijfelen)? Misschien heb je hem toch te fel gekwetst? Misschien is hij daar wel helemaal op afgeknapt? Kan wel, hoor. Ben zelf een zacht iemand en had op de duur echt wel zoiets van 'he, maar zo moet ik mij niet laten behandelen.'
Laat het anders een tijdje rusten en probeer binnen zoveel tijd nog eens voorzichtig contact op te nemen. Dan is zijn boosheid waarschijnlijk al wat gezakt en wilt hij misschien er wel nog eens over praten.
Sterkte!
dinsdag 20 november 2007 om 19:44
Leer ervan oprecht aandachtig te luisteren. Wanneer iemand aan de alarmbel trekt is dat belangrijk en het is essentieel dat te kunnen horen en er niet aan voorbij te gaan omdat het je niet uitkomt of je er geen plek voor kunt vrijmaken.
Maar het maakt je geen slecht mens, dit soort dingen overkomen de meeste mensen weleens. Het is fijn om dan met iemand samen te zijn die je gedrag los kan koppelen van de relatie zelf en begrip heeft dat het soms gewoon effe allemaal teveel is.
Dus ik sluit me aan bij de vorige post dat jullie wellicht gewoon niet goed bij elkaar pasten. Da's niet leuk maar vreet jezelf niet teveel op erover. Je bent een mens, je kan niet altijd op je leukst zijn. In een goede relatie moet dat kunnen.
Maar het maakt je geen slecht mens, dit soort dingen overkomen de meeste mensen weleens. Het is fijn om dan met iemand samen te zijn die je gedrag los kan koppelen van de relatie zelf en begrip heeft dat het soms gewoon effe allemaal teveel is.
Dus ik sluit me aan bij de vorige post dat jullie wellicht gewoon niet goed bij elkaar pasten. Da's niet leuk maar vreet jezelf niet teveel op erover. Je bent een mens, je kan niet altijd op je leukst zijn. In een goede relatie moet dat kunnen.
dinsdag 20 november 2007 om 20:37
Hey,
Ja, daar ligt wel het verschil tussen onze verhalen: ik had begrip voor zijn 'buien', want hij had veel stress, ... op het moment en zou het zelf ook niet uitgemaakt hebben.
Maar moet wel zeggen, toen hij het de eerste keer uitgemaakt heeft, hebben we nog lang gepraat en zei ik ook hoe ik de laatste weken ervaren had en dat ik daar niet goed mee om kon. Toen we daarna terug samen waren, kon ik dat begrip niet meer echt opbrengen, omdat ik zag dat hij zichzelf aan het forceren was en dat is ook niet de bedoeling natuurlijk. Ik was er toen ook niet meer gerust in en wist ook niet goed meer hoe mij te houden. Bovendien speelden er bij mijn ex blijkbaar ook nog wat andere factoren mee (ergens wel wat naar mij gericht) en dat is nog iets anders natuurlijk.
Probeer je maar niet te schuldig te voelen. Je hebt je best gedaan om meer uitleg te geven en hij wilt of kan daar nu niet voor openstaan. Misschien klopt het ook wel wat de anderen hier zeggen, dat jullie en wij niet zo goed bij elkaar pastten dan?
Weet het ook niet, weet alleen dat het bij ons de eerste maanden ook super was en bij hem ineens een ommezwaai, waar ik ook nog altijd niks van begrijp.
Maar geef het de tijd. Denk dat bij hem vooral nu boosheid primeert, maar dat slijt ook en wie weet, na zoveel tijd wilt hij er wel eens een goed gesprek over.
Wens het je toe!
Hoop dat het bij jullie wel nog goed kan komen...
Groetjes
Ja, daar ligt wel het verschil tussen onze verhalen: ik had begrip voor zijn 'buien', want hij had veel stress, ... op het moment en zou het zelf ook niet uitgemaakt hebben.
Maar moet wel zeggen, toen hij het de eerste keer uitgemaakt heeft, hebben we nog lang gepraat en zei ik ook hoe ik de laatste weken ervaren had en dat ik daar niet goed mee om kon. Toen we daarna terug samen waren, kon ik dat begrip niet meer echt opbrengen, omdat ik zag dat hij zichzelf aan het forceren was en dat is ook niet de bedoeling natuurlijk. Ik was er toen ook niet meer gerust in en wist ook niet goed meer hoe mij te houden. Bovendien speelden er bij mijn ex blijkbaar ook nog wat andere factoren mee (ergens wel wat naar mij gericht) en dat is nog iets anders natuurlijk.
Probeer je maar niet te schuldig te voelen. Je hebt je best gedaan om meer uitleg te geven en hij wilt of kan daar nu niet voor openstaan. Misschien klopt het ook wel wat de anderen hier zeggen, dat jullie en wij niet zo goed bij elkaar pastten dan?
Weet het ook niet, weet alleen dat het bij ons de eerste maanden ook super was en bij hem ineens een ommezwaai, waar ik ook nog altijd niks van begrijp.
Maar geef het de tijd. Denk dat bij hem vooral nu boosheid primeert, maar dat slijt ook en wie weet, na zoveel tijd wilt hij er wel eens een goed gesprek over.
Wens het je toe!
Hoop dat het bij jullie wel nog goed kan komen...
Groetjes
dinsdag 20 november 2007 om 22:47
Nou, ik gun je iemand bij wie je ook gewoon in een dipje mag zitten. Dat hoort er toch bij? Je BLIJFT toch niet haleluja verliefd, leuk en gezellig? Hem zal het absoluut ook wel eens een keer even wat tegenzitten waardoor hij niet gezellig is. Dan vind hij het toch ook fijn wanneer zijn partner er is en blijft? In good times en in bad times?
Sorry, vind zijn reactie vrij kinderlijk.
Sorry, vind zijn reactie vrij kinderlijk.
woensdag 21 november 2007 om 09:33
Ik denk wolkje, dat je ex geen grote prater is, meer een binnenvetter, en jij komt mij heel extravert over.
Geen goeie match.
Je schrijft dat hij niet wilde praten. Ik denk dat hij het niet eens kan, al zou hij willen. Hij is geen prater, hij voelt van alles, stikt van de emotie, maar weet daar de woorden niet voor te vinden. Daarom zie je hem nu alleen maar boos, dat zal hij ook wel zijn (onmacht), maar niet alleen dat, ik weet zeker dat hij barst van de emoties, al zie jij die niet.
Je schrijft dat het al 1,5 maand niet goed ging, dat is best een lange tijd voor een relatie die nog maar zo kort duurt.
Eigenlijk maakte je de fout door van hem iets te verwachten dat hij niet kan: op dezelfde manier als jij reageren.
Hij trok zich jouw reacties persoonlijk aan. Veel mensen hebben dat mechanisme, dat is echt niet zo uitzonderlijk.
Omdat je niet kunt voorspellen wie zich wat persoonlijk gaat aantrekken van jouw humeur, gedrag, woorden, raad ik je echt aan hier voortaan goed op te letten. Let op wat je zegt, let op wat je doet, leer jezelf goed kennen zodat je jezelf steeds minder 'laat gaan' ten koste van anderen (je partner) en leer jezelf en je problemen een beetje te relativeren. Want hoe moeilijk je het ook soms hebt, het is niet eerlijk om je partner met een rotgevoel op te zadelen als het jou niet even meezit.
Het mechanisme "met mij gaat het slecht, dus jij moet je ook rot voelen" moet eruit! Als je dat lukt, dan heeft dit alles zin gehad, en heeft een volgende relatie meer kans op succes.
Sterkte!
Geen goeie match.
Je schrijft dat hij niet wilde praten. Ik denk dat hij het niet eens kan, al zou hij willen. Hij is geen prater, hij voelt van alles, stikt van de emotie, maar weet daar de woorden niet voor te vinden. Daarom zie je hem nu alleen maar boos, dat zal hij ook wel zijn (onmacht), maar niet alleen dat, ik weet zeker dat hij barst van de emoties, al zie jij die niet.
Je schrijft dat het al 1,5 maand niet goed ging, dat is best een lange tijd voor een relatie die nog maar zo kort duurt.
Eigenlijk maakte je de fout door van hem iets te verwachten dat hij niet kan: op dezelfde manier als jij reageren.
Hij trok zich jouw reacties persoonlijk aan. Veel mensen hebben dat mechanisme, dat is echt niet zo uitzonderlijk.
Omdat je niet kunt voorspellen wie zich wat persoonlijk gaat aantrekken van jouw humeur, gedrag, woorden, raad ik je echt aan hier voortaan goed op te letten. Let op wat je zegt, let op wat je doet, leer jezelf goed kennen zodat je jezelf steeds minder 'laat gaan' ten koste van anderen (je partner) en leer jezelf en je problemen een beetje te relativeren. Want hoe moeilijk je het ook soms hebt, het is niet eerlijk om je partner met een rotgevoel op te zadelen als het jou niet even meezit.
Het mechanisme "met mij gaat het slecht, dus jij moet je ook rot voelen" moet eruit! Als je dat lukt, dan heeft dit alles zin gehad, en heeft een volgende relatie meer kans op succes.
Sterkte!
woensdag 21 november 2007 om 10:11
Hoi Wolkje, ik herken iets van je verhaal, maar dan van de andere kant. (Tenminste, als ik jouw verhaal goed begrepen heb. )
Ik ben lange tijd getrouwd geweest met iemand die ook reageerde als jij: als het hem tegenzat, reageerde hij vijandig naar mij toe. Ik vond dat vreselijk, zelf zal ik nooit vijandig reageren naar iemand van wie ik houd. Vijandig reageren is voor mij gelijk aan : niet genoeg van iemand houden om die persoon te ontzien. Dat is heel wat anders dan even niet lekker in je vel zitten en een beetje stil/niet zo gezellig zijn. Omdat die vijandige buien van mijn ex heel vaak voorkwamen, was ik erg ongelukkig. (Maar er waren nog meer problemen dan dat alleen.)
Na dat huwelijk heb ik me voorgenomen om NOOIT NOOIT NOOIT meer een relatie te hebben met iemand die zijn problemen op mij afreageert. Hoe verliefd ik ook zou zijn, bij het eerste teken van zo'n reactie zou ik het uitmaken.
Misschien heeft je ex-vriend ook zoiets. En misschien is hij ook bang dat je dat gedrag niet kunt beheersen, dat het altijd terug zal komen, ook al beloof je om beter op te letten. Want het is heel moeilijk om je eigen temperament/karakter te veranderen.
Ik zelf vind het een gebrek aan respect en liefde voor je partner, als je vijandig tegen hem doet omdat je in een dipje zit. Nogmaals: ik heb het hier niet over 'even niet gezellig zijn', zoals Kim schrijft, want dat is inderdaad geen reden voor mij om een relatie te verbreken; het gaat me om vijandige of erg chagrijnige reacties naar je partner zelf toe.
Ik schrijf dit allemaal omdat ik denk dat het belangrijk voor je is om te beseffen dat het gedrag dat je beschreef, voor sommige (veel?) mensen een reden is om de relatie te verbreken.
Misschien doet je vriend nu afstandelijk uit een soort zelfbehoud, is hij bang dat, als hij gaat praten, hij niet sterk genoeg zal zijn om bij zijn besluit te blijven. En dat besluit ziet hij als goed voor hem.
Sterkte!
Ik ben lange tijd getrouwd geweest met iemand die ook reageerde als jij: als het hem tegenzat, reageerde hij vijandig naar mij toe. Ik vond dat vreselijk, zelf zal ik nooit vijandig reageren naar iemand van wie ik houd. Vijandig reageren is voor mij gelijk aan : niet genoeg van iemand houden om die persoon te ontzien. Dat is heel wat anders dan even niet lekker in je vel zitten en een beetje stil/niet zo gezellig zijn. Omdat die vijandige buien van mijn ex heel vaak voorkwamen, was ik erg ongelukkig. (Maar er waren nog meer problemen dan dat alleen.)
Na dat huwelijk heb ik me voorgenomen om NOOIT NOOIT NOOIT meer een relatie te hebben met iemand die zijn problemen op mij afreageert. Hoe verliefd ik ook zou zijn, bij het eerste teken van zo'n reactie zou ik het uitmaken.
Misschien heeft je ex-vriend ook zoiets. En misschien is hij ook bang dat je dat gedrag niet kunt beheersen, dat het altijd terug zal komen, ook al beloof je om beter op te letten. Want het is heel moeilijk om je eigen temperament/karakter te veranderen.
Ik zelf vind het een gebrek aan respect en liefde voor je partner, als je vijandig tegen hem doet omdat je in een dipje zit. Nogmaals: ik heb het hier niet over 'even niet gezellig zijn', zoals Kim schrijft, want dat is inderdaad geen reden voor mij om een relatie te verbreken; het gaat me om vijandige of erg chagrijnige reacties naar je partner zelf toe.
Ik schrijf dit allemaal omdat ik denk dat het belangrijk voor je is om te beseffen dat het gedrag dat je beschreef, voor sommige (veel?) mensen een reden is om de relatie te verbreken.
Misschien doet je vriend nu afstandelijk uit een soort zelfbehoud, is hij bang dat, als hij gaat praten, hij niet sterk genoeg zal zijn om bij zijn besluit te blijven. En dat besluit ziet hij als goed voor hem.
Sterkte!
woensdag 21 november 2007 om 10:56
Hoi Wolkje,
Volgens mij doet hij hetzelfde nu met jou, wat jij eerst deed naar hem.
Hij gaf al een tijdje aan dat het niet goed ging en jij negeerde dat.
Nu heeft hij het uit gemaakt en wil jij weten waarom.
Nu negeert hij jou daarin.
Je hebt nu ongeveer hetzelfde gevoel als hij destijds.
Misschien kun je, door dit zo tegen hem te vertellen, hem bereiken en het alsnog uitspreken.
Volgens mij doet hij hetzelfde nu met jou, wat jij eerst deed naar hem.
Hij gaf al een tijdje aan dat het niet goed ging en jij negeerde dat.
Nu heeft hij het uit gemaakt en wil jij weten waarom.
Nu negeert hij jou daarin.
Je hebt nu ongeveer hetzelfde gevoel als hij destijds.
Misschien kun je, door dit zo tegen hem te vertellen, hem bereiken en het alsnog uitspreken.
woensdag 21 november 2007 om 10:58
Wolkje, jij reageert blijkbaar nogal heftig als er iets tegen zit. Chagrijnig, vijandig, negatieve emotionele energie. Je ex-vriend reageert blijkbaar erg rustig. Zegt "dat hij het niet zo leuk vindt" als jij zo doet. Dat komt bij jou blijkbaar helemaal niet aan. Misschien had hij moeten schreeuwen, met zijn vuist op tafel slaan, half moeten instorten voordat jij zijn gevoelens serieus had genomen. Maar blijkbaar zit hij niet zo in elkaar.
Door jouw negatieve buien en chagrijnige gedoe dacht je ex-vriend misschien wel dat jij opeens als een blad aan een boom was omgeslagen. Eerst heftig verliefd en dol op hem en op eens chagrijning en vijandig.
Door jouw negatieve buien en chagrijnige gedoe dacht je ex-vriend misschien wel dat jij opeens als een blad aan een boom was omgeslagen. Eerst heftig verliefd en dol op hem en op eens chagrijning en vijandig.
woensdag 21 november 2007 om 12:04
Wolkje, het is voor ons buitenstaanders natuurlijk moeilijk om in te schatten hoe heftig/frequent/aanvallend jouw emotionele reacties geweest zijn en wat voor interacties daardoor allemaal op gang gebracht zijn.
Ik was in mijn eerste huwelijk na enige tijd ook niet meer zo'n leuke partner (understatement) omdat er een vicieuse cirkel ontstond: mijn toenmalige man deed lelijk tegen me, waardoor ik me niet bemind voelde, en daardoor nam op mijn beurt mijn liefde voor hem af en behandelde ik hem op mijn beurt ook minder respectvol.
Ik kan mezelf, in mijn huidige huwelijk, ook wel eens even flink opwinden als er iets tegenzit en als mijn man erbij is (maar niet tegen hem, alleen maar over het probleem, begrijp je het verschil?) maar na een of twee minuten besef ik dan wat ik aan het doen ben, ga ik naar hem toe en zeg iets in de aard van 'sorry dat ik me zo opwind, ik hoop dat je begrijpt dat het niet tegen jou is, en ik begrijp dat het niet leuk is voor jou en ik ga me beter beheersen' en dan omhels en kus ik hem.
Ik bedoel ik in elk geval zeker niet te zeggen dat jouw gedrag precies hetzelfde was als dat van mijn ex, ik begrijp uit je posting dat je in elk geval veel meer zelfreflectie hebt. Wellicht geeft je (ex?)-vriend je toch nog een tweede kans als je erin slaagt om uit te leggen dat je begrepen hebt hoe hij zich voelde. Dat hij de relatie verbroken heeft, hoeft niet door een gebrek aan liefde te komen, ik denk dat het eerder angst is om weer gekwetst te worden en weer een slechte relatie te krijgen. Dat zou ik zelf, als ik in zijn plaats was, zeker hebben. Het lijkt dan beter om de relatie in een pril stadium te verbreken, voor je een half leven met elkaar gedeeld hebt.
Ik was in mijn eerste huwelijk na enige tijd ook niet meer zo'n leuke partner (understatement) omdat er een vicieuse cirkel ontstond: mijn toenmalige man deed lelijk tegen me, waardoor ik me niet bemind voelde, en daardoor nam op mijn beurt mijn liefde voor hem af en behandelde ik hem op mijn beurt ook minder respectvol.
Ik kan mezelf, in mijn huidige huwelijk, ook wel eens even flink opwinden als er iets tegenzit en als mijn man erbij is (maar niet tegen hem, alleen maar over het probleem, begrijp je het verschil?) maar na een of twee minuten besef ik dan wat ik aan het doen ben, ga ik naar hem toe en zeg iets in de aard van 'sorry dat ik me zo opwind, ik hoop dat je begrijpt dat het niet tegen jou is, en ik begrijp dat het niet leuk is voor jou en ik ga me beter beheersen' en dan omhels en kus ik hem.
Ik bedoel ik in elk geval zeker niet te zeggen dat jouw gedrag precies hetzelfde was als dat van mijn ex, ik begrijp uit je posting dat je in elk geval veel meer zelfreflectie hebt. Wellicht geeft je (ex?)-vriend je toch nog een tweede kans als je erin slaagt om uit te leggen dat je begrepen hebt hoe hij zich voelde. Dat hij de relatie verbroken heeft, hoeft niet door een gebrek aan liefde te komen, ik denk dat het eerder angst is om weer gekwetst te worden en weer een slechte relatie te krijgen. Dat zou ik zelf, als ik in zijn plaats was, zeker hebben. Het lijkt dan beter om de relatie in een pril stadium te verbreken, voor je een half leven met elkaar gedeeld hebt.
woensdag 21 november 2007 om 12:24
Wolkje, het is helaas ook zo dat er mensen zijn die er inderdaad niet mee om kunnen gaan als de partner even niet meer het leuke zonnetje is of meer aandacht nodig heeft en bijvoorbeeld niet meer alle aandacht op hem of haar gericht is. Als dat het geval is dan heb je nu vooral ontdekt dat je nooit voor een ander kan invullen hoe hij of zij gaat reageren, ook al zijn jullie nog zulke zielemaatjes en zou je zelf nooit zo reageren. Overigens is het mijn overtuiging dat je zo iemand maar beter kwijt dan rijk kunt zijn. Het is nou niet bepaald een relaxed idee dat je de rest van je leven leuk en gezellig zult moeten zijn om een relatie te behouden, dan zul je jezelf aardig geweld aan moeten doen en al heel snel jezelf kwijt raken.
Wellicht helpt het om nog een keer met de ander te praten of een brief te sturen. Zoiets is mij 2 keer overkomen en het heeft in beide gevallen veel duidelijk gemaakt, waardoor ik het beter kon afsluiten.
Sterkte.
Wellicht helpt het om nog een keer met de ander te praten of een brief te sturen. Zoiets is mij 2 keer overkomen en het heeft in beide gevallen veel duidelijk gemaakt, waardoor ik het beter kon afsluiten.
Sterkte.
woensdag 21 november 2007 om 12:32
Als hij alleen de relatie leuk vindt als jouw gedrag leuk is, dan zegt dat al genoeg denk ik? Een relatie is er niet alleen voor de leuke dingen, maar ook voor de minder leuke dingen. Als hij van jou niet kan accepteren dat je er even doorheen zit, dan moet je je afvragen wat je aan hem hebt als je echt een keer diep in de put zit! Wat als er een familielid overlijdt en jij bent een paar maanden depressief? Dan wil je toch iemand die onvoorwaardelijk om je geeft en je steunt?
Jij kunt toch niet altijd mooi weer spelen, omdat meneer anders geen zin meer in je heeft! Kom op meid, dat schuldgevoel is nergens voor nodig!
Jij kunt toch niet altijd mooi weer spelen, omdat meneer anders geen zin meer in je heeft! Kom op meid, dat schuldgevoel is nergens voor nodig!
woensdag 21 november 2007 om 13:12
Met mijn ex was ook altijd alles even mooi, lief en aardig. Wij zagen elkaar alleen in het weekend en echt ruzie o.i.d. hadden we nooit. We waren juist altijd stapelverliefd. Soms kan ik ook best emotioneel en fel reageren hoor en dat weet ik van mezelf. Hij reageerde juist altijd ontzettend naar binnen gekeerd. Echt boos had hij me nog nooit gezien, tot ons sprookje op een dag in duigen viel en hij niet aan mij wilde vertellen wat er was, maar me ondertussen wel al 2 weken zoveel mogelijk probeerde te ontwijken. Toen reageerde ik boos en emotioneel! Daarbij trok ik een ring af die ik 3 weken ervoor van hem kreeg.
Voor hem had ik helemaal afgedaan. Iemand die zo met hem omging, terwijl ik wist hoe gevoelig hij was, daar kon hij niet mee samenleven (vooral die ring deed het hem). Hij heeft de relatie direct verbroken en we hebben elkaar nooit meer gezien.
Ikzelf zou nooit meer een relatie aangaan met zo iemand. Natuurlijk moet je respectvol met elkaar omgaan, maar iemand moet wel een beetje bestand zijn tegen iets vind ik. Stel je voor dat ik daar 80 mee had moeten worden en ik mijn hele leven op mijn woorden zou moeten passen. Gelukkig lig ik met mijn huidige vriend veel meer op 1 lijn, en hij maakt er ook zeker geen big deal van als we eens een woordenwisseling hebben. Meestal zijn we dat allebei even later alweer vergeten.
Voor hem had ik helemaal afgedaan. Iemand die zo met hem omging, terwijl ik wist hoe gevoelig hij was, daar kon hij niet mee samenleven (vooral die ring deed het hem). Hij heeft de relatie direct verbroken en we hebben elkaar nooit meer gezien.
Ikzelf zou nooit meer een relatie aangaan met zo iemand. Natuurlijk moet je respectvol met elkaar omgaan, maar iemand moet wel een beetje bestand zijn tegen iets vind ik. Stel je voor dat ik daar 80 mee had moeten worden en ik mijn hele leven op mijn woorden zou moeten passen. Gelukkig lig ik met mijn huidige vriend veel meer op 1 lijn, en hij maakt er ook zeker geen big deal van als we eens een woordenwisseling hebben. Meestal zijn we dat allebei even later alweer vergeten.
woensdag 21 november 2007 om 14:08
Wolkje, ik denk dat het er allemaal van afhangt, wat jij met 'emotioneel reageren' bedoelt . Sommigen hier interpreteren dat als 'even niet meer het zonnetje zijn' of 'even er doorheen zitten'. Als dat is wat je bedoelt, dan is het inderdaad niet realistisch van je vriend om te verwachten je altijd stralend en vrolijk bent.
Maar ik dacht dat je met 'emotioneel reageren' bedoelt, dat je nogal gemeen tegen hem deed als iets je tegenzat, dat je hem afsnauwde of misschien zelfs tegen hem schreeuwde. Je gebruikte de woorden 'vijandig' en 'onredelijk' over je gedrag.
Verder hangt het er ook van af hoe dikwijls zo'n bui voorkomt. Als het heel af en toe is, is dat wat anders dan als het om de andere dag gebeurt. En ten slotte hangt het er van af, of je daarna excuses aanbiedt of niet.
Ik dacht dat ik bovenstaande al duidelijk gemaakt had in mijn vorige posts, maar uit de reacties die daarna kwamen, blijkt dat ik dat verschil niet duidelijk genoeg heb kunnen maken.
Ik heb uit je antwoorden nog niet begrepen hoe dat allemaal zat bij jou: ging je heel heftig tegen hem tekeer, gebeurde het vaak (meerdere malen per week) en bood je daarna geen excuses aan? Is het mogelijk dat jouw partner misschien als gevolg daarvan dacht, dat dat jouw normale gedrag is bij tegenslag? Als dat allemaal het geval was, dan zou ik als partner in zo'n relatie me niet bemind en gerespecteerd voelen, zeker als het een structurele situatie zou lijken te zijn.
Maar ik dacht dat je met 'emotioneel reageren' bedoelt, dat je nogal gemeen tegen hem deed als iets je tegenzat, dat je hem afsnauwde of misschien zelfs tegen hem schreeuwde. Je gebruikte de woorden 'vijandig' en 'onredelijk' over je gedrag.
Verder hangt het er ook van af hoe dikwijls zo'n bui voorkomt. Als het heel af en toe is, is dat wat anders dan als het om de andere dag gebeurt. En ten slotte hangt het er van af, of je daarna excuses aanbiedt of niet.
Ik dacht dat ik bovenstaande al duidelijk gemaakt had in mijn vorige posts, maar uit de reacties die daarna kwamen, blijkt dat ik dat verschil niet duidelijk genoeg heb kunnen maken.
Ik heb uit je antwoorden nog niet begrepen hoe dat allemaal zat bij jou: ging je heel heftig tegen hem tekeer, gebeurde het vaak (meerdere malen per week) en bood je daarna geen excuses aan? Is het mogelijk dat jouw partner misschien als gevolg daarvan dacht, dat dat jouw normale gedrag is bij tegenslag? Als dat allemaal het geval was, dan zou ik als partner in zo'n relatie me niet bemind en gerespecteerd voelen, zeker als het een structurele situatie zou lijken te zijn.
woensdag 21 november 2007 om 14:23
Als ik me ellendig voel, dan wil ik ook wel eens mijn vriend afsnauwen en ik heb ook wel eens onterecht tegen hem geschreeuwd. Als zoiets gebeurt, dan bied ik wel mijn excuses aan en dan zeg ik dat ik onredelijk was. Soms moet ik gewoon even mijn frustraties uiten, en tja vervelend als hij dan ook thuis is en mijn bui op zijn dak krijgt. We wonen samen in één huis en ik heb best een temperamentvol karakter, dat kan ik niet altijd verborgen houden.
Ikzelf moet soms gewoon even mijn ei kwijt, en ik ben dan niet het type dat netjes om de tafel gaat zitten en begint: "Ik wil even met je praten". Daarom ben ik ook niet gebaat bij een partner die er absoluut niet tegen kan als iemand zijn stem eens verheft of (onredelijk) met de deur gooit. In mijn ogen moet iemand wel ergens tegen kunnen, en niet gelijk huilend weglopen (zoals mijn ex) omdat hij zo gevoelig is. Zo past op ieder potje een deksel. En dat geldt denk ik ook voor jou wolkje.
(ik bedoel overigens zeker niet dat ik dagelijks een kopje naar zijn kop gooi ofzo hoor, maar als ik er ff helemaal doorheen zit dan kan ik best eens opvliegerig zijn
)
Ikzelf moet soms gewoon even mijn ei kwijt, en ik ben dan niet het type dat netjes om de tafel gaat zitten en begint: "Ik wil even met je praten". Daarom ben ik ook niet gebaat bij een partner die er absoluut niet tegen kan als iemand zijn stem eens verheft of (onredelijk) met de deur gooit. In mijn ogen moet iemand wel ergens tegen kunnen, en niet gelijk huilend weglopen (zoals mijn ex) omdat hij zo gevoelig is. Zo past op ieder potje een deksel. En dat geldt denk ik ook voor jou wolkje.
(ik bedoel overigens zeker niet dat ik dagelijks een kopje naar zijn kop gooi ofzo hoor, maar als ik er ff helemaal doorheen zit dan kan ik best eens opvliegerig zijn
)
woensdag 21 november 2007 om 16:21
Hoi reiger100 Nee, ik was niet gemeen en snauwde hem ook niet af, maar moet eerlijk zeggen dat ik wel twee keer nors gereageerd heb naar hem toe, hem even niet om me heen kon hebben,heb daarbij wel wat mijn stem verheft, maar merendeels was het dat ik vast zat in mezelf en niet rechtstreeks op hem richtte, maar wel ongeduldig en gestrest was, . Wellicht was ik toch op mijn tenen aan het lopen ..Denk dat het een beetje vergelijkbaar is met het verhaal van YoYo mijn gedrag.
