Relaties
alle pijlers
Man doordeweeks naar het buitenland
vrijdag 20 mei 2022 om 12:11
Vooraf: geen idee of dit topic op relatie thuis hoort of bij kinderen dus als het ergens anders moet hoor ik het graag!
Man en ik hebben 2 kinderen (2,5 en 4 maanden). Werken beiden (meer dan)fulltime en ik begin in oktober weer met werken na een langer zwangerschapsverlof. Kinderen gaan 3 dagen naar het kdv en 1 dag opa/oma.
Nu heeft hij waarschijnlijk vanaf juli een project in het buitenland waardoor hij 3 dagen/2 nachten of 4 dagen/3 nachten doordeweeks thuis afwezig is.
Zelf heb ik ongeveer 2 uur reistijd per dag als ik op kantoor werk (gemiddeld 2 dagen per week). Gemiddeld werk ik 38 uur in 4 dagen en de avonden. We hebben 4 uur per week een huishoudster en opa en oma's die kunnen bijspringen in geval van nood.
Zijn er hier andere dames die zelf (een meer dan) fulltime baan hebben en doordeweeks het thuis draaiende houden? Waar lopen jullie tegen en wat zijn eventuele tips?
Of is dit gewoon een gevalletje: leuk bedacht schat maar dit is niet het goede moment. Ik wil man niet beperken, maar het lijkt mij best zwaar om thuis te combineren met werk, zeker als de jongste dan nog niet doorslaapt.
Man en ik hebben 2 kinderen (2,5 en 4 maanden). Werken beiden (meer dan)fulltime en ik begin in oktober weer met werken na een langer zwangerschapsverlof. Kinderen gaan 3 dagen naar het kdv en 1 dag opa/oma.
Nu heeft hij waarschijnlijk vanaf juli een project in het buitenland waardoor hij 3 dagen/2 nachten of 4 dagen/3 nachten doordeweeks thuis afwezig is.
Zelf heb ik ongeveer 2 uur reistijd per dag als ik op kantoor werk (gemiddeld 2 dagen per week). Gemiddeld werk ik 38 uur in 4 dagen en de avonden. We hebben 4 uur per week een huishoudster en opa en oma's die kunnen bijspringen in geval van nood.
Zijn er hier andere dames die zelf (een meer dan) fulltime baan hebben en doordeweeks het thuis draaiende houden? Waar lopen jullie tegen en wat zijn eventuele tips?
Of is dit gewoon een gevalletje: leuk bedacht schat maar dit is niet het goede moment. Ik wil man niet beperken, maar het lijkt mij best zwaar om thuis te combineren met werk, zeker als de jongste dan nog niet doorslaapt.
vrijdag 20 mei 2022 om 13:53
Het lijkt mij ook veel stress geven. Natuurlijk is er een kans dat je kinderen om 20 uur op bed liggen, maar hier waren de avonden en nachten echt drama toen ze baby waren. Ik had er echt niet in de avonduren iets bij kunnen doen en ik was dolblij dat man en ik elkaar in die lange avonden konden afwisselen.Rosalind* schreef: ↑20-05-2022 13:47Ik moet eerlijk zeggen dat ik sowieso nooit voor een constructie zou kiezen dat ik standaard ´s avonds moet werken om de uren te halen. Dan liever een ochtend erbij, of een paar minder contracturen. In TO´s geval zou ik bv voor 36 uur gaan (4x 9 uur) ipv 38 uur.
Met een echtgenoot die een paar dagen per week weg is, is ´s avonds werken nog lastiger natuurlijk.
Beide ouders op zo ver rijden van de kinderen zou ik zelf ook een onprettig idee vinden. Ik en man zijn meerdere keren gebeld na ongelukjes op school en kdv en jongste is op kdv ook een keer met spoed opgenomen geweest. Heel blij dat ik toen direct naar het ziekenhuis kon. Ook een keer met spoed naar de tandarts, waar twee tanden na een vak getrokken moesten worden.
TO, wonen je ouders in de buurt?
vrijdag 20 mei 2022 om 13:54
Mijn man zit al sinds ik hem ken heel regelmatig in het buitenland. Maar dat is meestal 1-2 weken. Ik vind dat gevoelsmatig wel heel anders dan zo'n lange periode.lilalinda schreef: ↑20-05-2022 13:50Maar twee weken, is wel lang. En dat meerdere keren achter elkaar. Aan de andere kant, als je het eenmaal ingeregeld hebt, is het goed te doen.
En dan gaat het vanzelf. Zelfs gemakkelijker op momenten, omdat je minder met partner afstemt, en meer controle hebt
Het is te doen.
Maar of je het moet willen voor langere tijd, tja, dat mag TO (met man) bepalen.
vrijdag 20 mei 2022 om 13:56
Eens. Er zijn meerdere factoren die deze situatie lastig maken.Alecta schreef: ↑20-05-2022 13:53Beide ouders op zo ver rijden van de kinderen zou ik zelf ook een onprettig idee vinden. Ik en man zijn meerdere keren gebeld na ongelukjes op school en kdv en jongste is op kdv ook een keer met spoed opgenomen geweest. Heel blij dat ik toen direct naar het ziekenhuis kon. Ook een keer met spoed naar de tandarts, waar twee tanden na een vak getrokken moesten worden.
Maar vooralsnog heeft TO nog een tijdje verlof. Of het te doen is hangt daarom ook af om hoeveel tijd het werkelijk gaat.
vrijdag 20 mei 2022 om 13:57
Het is nu een sluitstuk omdat we een baby van 4 maanden hebben die nog niet doorslaapt. Ik ga vaak om half 10/10 uur naar bed, dus weinig tijd s avonds met elkaar. In het weekend wel meer, maar dan ligt een van ons vroeg in bed.dannas schreef: ↑20-05-2022 13:49Waarom dan maar niet meteen scheiden? Hij is toch al merendeels straks niet thuis en verder hebben jullie ook geen tijd voor elkaar? Waarom dan nog in een relatie zitten?
En nee, natuurlijk moet je niet gaan scheiden, en ik ben all for carriere maken en lekker werken. Maar er zijn wel grenzen en die zou voor mij in deze situatie bereikt zijn. Want jij bent straks gesloopt van het alleen zorgen en je man is straks gesloopt van het vele reizen. En dan kan je nog zoveel hulp in huis halen, maar is dat echt hoe je wil leven? Dat alles ingericht is om heel veel werken te faciliteren? Is dat echt echt echt hoe je je leven wilt leven? Dus het vele geld wat je verdient gaat op aan hulp, en je ziet je kinderen weinig. Zou je niet liever wat minder verdienen en meer tijd thuis hebben?
Ik snap echt wel dat je je man niet wil belemmeren, maar er is een tijd en plaats voor alles en met twee zulke jonge kinderen zou ik nee zeggen. Aan de andere kant, straks hebben ze sportclubjes en zitten ze op school, dat vond ik meer geregel dan toen ze nog zo klein waren. Wat dat betreft is het nu best een goede periode.
En dan gaat het dus vooral om het principe: is het je dit waard en what's in it voor you behalve een goed gevoel dat je je man dit gunt. En dat is denk ik meer een emotie dan een harde 'krijg ik het allemaal gepland' beslissing.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:00
Schoonouders wonen op 8 minuten rijden en zijn met pensioen en in noodgevallen vaak beschikbaar. Ik moet tot september 2023 nog naar deze locatie, daarna zal ik weer op fietsafstand werken.Alecta schreef: ↑20-05-2022 13:53Het lijkt mij ook veel stress geven. Natuurlijk is er een kans dat je kinderen om 20 uur op bed liggen, maar hier waren de avonden en nachten echt drama toen ze baby waren. Ik had er echt niet in de avonduren iets bij kunnen doen en ik was dolblij dat man en ik elkaar in die lange avonden konden afwisselen.
Beide ouders op zo ver rijden van de kinderen zou ik zelf ook een onprettig idee vinden. Ik en man zijn meerdere keren gebeld na ongelukjes op school en kdv en jongste is op kdv ook een keer met spoed opgenomen geweest. Heel blij dat ik toen direct naar het ziekenhuis kon. Ook een keer met spoed naar de tandarts, waar twee tanden na een vak getrokken moesten worden.
TO, wonen je ouders in de buurt?
Ik ben eigenlijk gewend dat zoontje vanaf 4,5 maand van 7 tot 7 slaapt, behalve als hij ziek is. Dus ben gewend om s avonds veel te kunnen doen. Wat ik ook vaak deed was om half 6 opstaan en dan tot half 8 werken, met zoontje ontbijten en dan wegbrengen en om 9 uur weer beginnen op thuiswerkdagen.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:01
bumblebijtje schreef: ↑20-05-2022 13:39Nou, nee.
Die focus op "part time werken want de kids" is ook maar iets typisch Nederlands. Elders blijft full time werken ook gewoon de regel, en daar krijgen ze ook niet minder kids of zijn de kids er ook niet slechter aan toe.
Hier twee carrière-beesten die beiden vlot 40+ uur per week draaien en vaak moeten reizen, met twee jonge kids. Het leven of de carrière stoppen niet van zodra er kids in beeld komen, het wordt gewoon anders. In de diensteneconomie die we hier in het westen geworden zijn, zijn er genoeg opties om daar iets werkbaar voor iedereen rond op te zetten.
Dat dat typisch Nederlands is, kun je ook omarmen natuurlijk. Hier beiden niet fulltime, genoeg inkomen en we genieten erg van de tijd die we vrij zijn. Werken om te leven, niet andersom bevalt ons prima.
Genoeg tijd voor de dingen die we willen doen, genoeg tijd om iets voor onze ouders te doen, genoeg tijd voor de kinderen.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:08
Hier 4 kinderen en werk parttime. Man is ook 2 a 3 nachten per week van huis. Ook op mijn werkdagen. Dat vind ik pittig ja. We doen het, lukt prima, maar in het weekeinde heb ik en neem ik meer tijd voor mezelf én we hebben een schoonmaakster aangenomen (hadden we voorheen niet).
Het went, je vind je weg erin, krijgt een ritme en routine. Of je het wílt, kan alleen jij bepalen. En dat is goed, wat je ook kiest
Het went, je vind je weg erin, krijgt een ritme en routine. Of je het wílt, kan alleen jij bepalen. En dat is goed, wat je ook kiest
vrijdag 20 mei 2022 om 14:09
Ik zou hier wel moeite mee hebben, gevoelsmatig. En ik vind het heel interessant om hierover na te denken voor mezelf, want: waarom dan?
- Ik zou moeite hebben met de hoeveelheid vrije tijd die hij op deze manier heeft, terwijl ik die niet zou hebben. Ik zou dus een soort compensatie verwachten op de dagen dat hij wel thuis is. Dat lijkt me niet fijn om zo te denken. Hoe zou hij erin staan als het andersom was? (ik merk dat ik dit een heel slechte gedachte vind van mezelf, dat ik de ander dit niet zou gunnen. Ik zou het hem wel gunnen, maar niet een half jaar en in deze mate ten koste van mezelf. Is dit jaloezie, misgunnen? Hmm.. ).
- Ik zou het teamgevoel erg missen en me daardoor er alleen voor voelen staan, ook als hij er wel is denk ik.
- 3 nachten lijkt me niet fijn voor mijn kinderen, als ze papa elke week zo lang niet zien. Ik besef me dat dit een voorrecht is en dat er zoveel ouders zijn die periodes weg zijn, ik zou dat voor mijn kinderen niet willen.
- Het lijkt me zo'n geoliede machine worden, weinig ruimte voor een beetje kneuterigheid. Maar dat vul ik compleet in want daar weet ik weinig van, dat zal met twee fulltime werkende ouders vermoedelijk sowieso al een geoliede machine zijn.
Ik denk dat het teamgevoel het zwaarste weegt bij mij.
- Ik zou moeite hebben met de hoeveelheid vrije tijd die hij op deze manier heeft, terwijl ik die niet zou hebben. Ik zou dus een soort compensatie verwachten op de dagen dat hij wel thuis is. Dat lijkt me niet fijn om zo te denken. Hoe zou hij erin staan als het andersom was? (ik merk dat ik dit een heel slechte gedachte vind van mezelf, dat ik de ander dit niet zou gunnen. Ik zou het hem wel gunnen, maar niet een half jaar en in deze mate ten koste van mezelf. Is dit jaloezie, misgunnen? Hmm.. ).
- Ik zou het teamgevoel erg missen en me daardoor er alleen voor voelen staan, ook als hij er wel is denk ik.
- 3 nachten lijkt me niet fijn voor mijn kinderen, als ze papa elke week zo lang niet zien. Ik besef me dat dit een voorrecht is en dat er zoveel ouders zijn die periodes weg zijn, ik zou dat voor mijn kinderen niet willen.
- Het lijkt me zo'n geoliede machine worden, weinig ruimte voor een beetje kneuterigheid. Maar dat vul ik compleet in want daar weet ik weinig van, dat zal met twee fulltime werkende ouders vermoedelijk sowieso al een geoliede machine zijn.
Ik denk dat het teamgevoel het zwaarste weegt bij mij.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:12
Moest ik er in geloven of er achter staan, dan zou ik dat omarmen. Maar dat doe ik niet.Andersom schreef: ↑20-05-2022 14:01Dat dat typisch Nederlands is, kun je ook omarmen natuurlijk. Hier beiden niet fulltime, genoeg inkomen en we genieten erg van de tijd die we vrij zijn. Werken om te leven, niet andersom bevalt ons prima.
Genoeg tijd voor de dingen die we willen doen, genoeg tijd om iets voor onze ouders te doen, genoeg tijd voor de kinderen.
Iets omarmen, enkel omdat het typisch Nederlands is, daar zie ik het nut niet van in.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:13
Ik zie mijn kinderen best veel (vind ik) 3 hele dagen en woensdag vanaf 4 uur. Die tijd is voor hun: telefoon staat uit als zij wakker zijn uit en sporten doe ik voornamelijk als ze slapen. Gemiddeld ben ik 1 (halve) dag per 3 weken in het weekend weg om met een vriendin iets te doen. Soms nog een doordeweekse avond, maar ik zie ze iedere dag en vaak bij het ontbijt en avondeten.dannas schreef: ↑20-05-2022 13:49Waarom dan maar niet meteen scheiden? Hij is toch al merendeels straks niet thuis en verder hebben jullie ook geen tijd voor elkaar? Waarom dan nog in een relatie zitten?
En nee, natuurlijk moet je niet gaan scheiden, en ik ben all for carriere maken en lekker werken. Maar er zijn wel grenzen en die zou voor mij in deze situatie bereikt zijn. Want jij bent straks gesloopt van het alleen zorgen en je man is straks gesloopt van het vele reizen. En dan kan je nog zoveel hulp in huis halen, maar is dat echt hoe je wil leven? Dat alles ingericht is om heel veel werken te faciliteren? Is dat echt echt echt hoe je je leven wilt leven? Dus het vele geld wat je verdient gaat op aan hulp, en je ziet je kinderen weinig. Zou je niet liever wat minder verdienen en meer tijd thuis hebben?
Ik snap echt wel dat je je man niet wil belemmeren, maar er is een tijd en plaats voor alles en met twee zulke jonge kinderen zou ik nee zeggen. Aan de andere kant, straks hebben ze sportclubjes en zitten ze op school, dat vond ik meer geregel dan toen ze nog zo klein waren. Wat dat betreft is het nu best een goede periode.
En dan gaat het dus vooral om het principe: is het je dit waard en what's in it voor you behalve een goed gevoel dat je je man dit gunt. En dat is denk ik meer een emotie dan een harde 'krijg ik het allemaal gepland' beslissing.
Het is soms wel zwaar idd, maar ik kijk geen tv en heb heel weinig lummeltijd en daardoor gaat het eigenlijk prima.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:15
Wat bedoel je met kneuterigheid?DrBrowns schreef: ↑20-05-2022 14:09Ik zou hier wel moeite mee hebben, gevoelsmatig. En ik vind het heel interessant om hierover na te denken voor mezelf, want: waarom dan?
- Ik zou moeite hebben met de hoeveelheid vrije tijd die hij op deze manier heeft, terwijl ik die niet zou hebben. Ik zou dus een soort compensatie verwachten op de dagen dat hij wel thuis is. Dat lijkt me niet fijn om zo te denken. Hoe zou hij erin staan als het andersom was? (ik merk dat ik dit een heel slechte gedachte vind van mezelf, dat ik de ander dit niet zou gunnen. Ik zou het hem wel gunnen, maar niet een half jaar en in deze mate ten koste van mezelf. Is dit jaloezie, misgunnen? Hmm.. ).
- Ik zou het teamgevoel erg missen en me daardoor er alleen voor voelen staan, ook als hij er wel is denk ik.
- 3 nachten lijkt me niet fijn voor mijn kinderen, als ze papa elke week zo lang niet zien. Ik besef me dat dit een voorrecht is en dat er zoveel ouders zijn die periodes weg zijn, ik zou dat voor mijn kinderen niet willen.
- Het lijkt me zo'n geoliede machine worden, weinig ruimte voor een beetje kneuterigheid. Maar dat vul ik compleet in want daar weet ik weinig van, dat zal met twee fulltime werkende ouders vermoedelijk sowieso al een geoliede machine zijn.
Ik denk dat het teamgevoel het zwaarste weegt bij mij.
Op mijn vrije dag en in het weekend is er veel ruimte om aan te rommelen met de kinderen. Dagje strand, zwemmen of gewoon lekker thuis helemaal niks, net wat zoontje wil. We zijn vrij selectief met verjaardagen en andere dingen.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:15
Wat bedoel je met kneuterigheid?DrBrowns schreef: ↑20-05-2022 14:09Ik zou hier wel moeite mee hebben, gevoelsmatig. En ik vind het heel interessant om hierover na te denken voor mezelf, want: waarom dan?
- Ik zou moeite hebben met de hoeveelheid vrije tijd die hij op deze manier heeft, terwijl ik die niet zou hebben. Ik zou dus een soort compensatie verwachten op de dagen dat hij wel thuis is. Dat lijkt me niet fijn om zo te denken. Hoe zou hij erin staan als het andersom was? (ik merk dat ik dit een heel slechte gedachte vind van mezelf, dat ik de ander dit niet zou gunnen. Ik zou het hem wel gunnen, maar niet een half jaar en in deze mate ten koste van mezelf. Is dit jaloezie, misgunnen? Hmm.. ).
- Ik zou het teamgevoel erg missen en me daardoor er alleen voor voelen staan, ook als hij er wel is denk ik.
- 3 nachten lijkt me niet fijn voor mijn kinderen, als ze papa elke week zo lang niet zien. Ik besef me dat dit een voorrecht is en dat er zoveel ouders zijn die periodes weg zijn, ik zou dat voor mijn kinderen niet willen.
- Het lijkt me zo'n geoliede machine worden, weinig ruimte voor een beetje kneuterigheid. Maar dat vul ik compleet in want daar weet ik weinig van, dat zal met twee fulltime werkende ouders vermoedelijk sowieso al een geoliede machine zijn.
Ik denk dat het teamgevoel het zwaarste weegt bij mij.
Op mijn vrije dag en in het weekend is er veel ruimte om aan te rommelen met de kinderen. Dagje strand, zwemmen of gewoon lekker thuis helemaal niks, net wat zoontje wil. We zijn vrij selectief met verjaardagen en andere dingen.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:17
Dat schrijft Andersom dan ook helemaal niet.bumblebijtje schreef: ↑20-05-2022 14:12Moest ik er in geloven of er achter staan, dan zou ik dat omarmen. Maar dat doe ik niet.
Iets omarmen, enkel omdat het typisch Nederlands is, daar zie ik het nut niet van in.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:23
Ik zit een een soortgelijke situatie; mijn vriend is voor zijn werk 3 of 4 nachten per week op afstand. Onze kinderen zijn 3 en 6.Roodborstje86 schreef: ↑20-05-2022 13:25Dat is nu soms al het sluitstuk en dat zal dan de komende periode het helemaal zijn. Zal vooral zitten in de weekenden als de kinderen slapen s avonds...
Ons bevalt het niet. Los van de belasting die het op mij heeft missen wij ook enorm de verbinding met elkaar. Ik kan mij zelfs niet voorstellen dat wij dit keer op keer zouden kunnen herstellen als we niet wisten dat er een einde aan komt (eind van het jaar wordt de situatie gelukkig weer normaler). Ik werk 32/36 uur per week, deels ook in de avonden.
Als hij na zijn werk belt en ik zit in de avondspits ben ik kortaf omdat ik niet onspannen kan kletsen. Hij is relaxt want er wordt voor hem gekookt, geen zorgen om de was of andere dingen te regelen dan mogelijk iets voorbereiden voor zijn werk. Op de momenten dat ik dat wel kan ligt hij al in bed want een ander ritme qua vroeg beginnen.
Sommige weken heb ik het echt heel zwaar, niet leuk en dat vind ik niet nodig.
In de avonden iets voor mijzelf doen is inderdaad altijd oppas regelen (hebben wel een vaste dag ivm sport).
In de weekenden de primaire zorg bij jouw man leggen valt mogelijk ook nog vies tegen. 1. omdat jouw kinderen niet zullen begrijpen dat jij er door de weeks de hele week bent en in het weekend ineens naar papa moeten. 2. ook je vriend heeft zijn eigen tijd nodig (als hij door de weeks elders is gaat zijn sociale leven niet mee).
Ik ken meerdere gezinnen waarbij de man (goh hoezo emancipatie) lagere tijd afwezig is (soms vergelijkbaar met onze situatie en langere tijd door de weeks afwezig of een aantal weken volledig weg en dan weer langdurig thuis).
Bij de gezinnen met jonge kinderen zie ik dat de vrouwen soms bijna verzuipen of minder gaan werken. De gezinnen met oudere kinderen gaat het beter af. Kan toeval zijn want als ik bedenk waar ik tegenaanloop (de verbinding behouden) heb ik die ook fysiek nodig. Misschien zijn wij er als stel niet geschikt voor.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:27
Nee hoor, dat heb ik duidelijk gezegd bij onze beslissing voor een 2e kind, alles boven de 60 uur qua werk (inclusief reistijd) is hobby. Dus als hij dit project aan neemt, gaan zijn hobbies compleet de deur uit, sporten moet ie maar in de avonden in het hotel doen. Of vrienden bellen....Zonnetje2021 schreef: ↑20-05-2022 14:23Ik zit een een soortgelijke situatie; mijn vriend is voor zijn werk 3 of 4 nachten per week op afstand. Onze kinderen zijn 3 en 6.
Ons bevalt het niet. Los van de belasting die het op mij heeft missen wij ook enorm de verbinding met elkaar. Ik kan mij zelfs niet voorstellen dat wij dit keer op keer zouden kunnen herstellen als we niet wisten dat er een einde aan komt (eind van het jaar wordt de situatie gelukkig weer normaler). Ik werk 32/36 uur per week, deels ook in de avonden.
Als hij na zijn werk belt en ik zit in de avondspits ben ik kortaf omdat ik niet onspannen kan kletsen. Hij is relaxt want er wordt voor hem gekookt, geen zorgen om de was of andere dingen te regelen dan mogelijk iets voorbereiden voor zijn werk. Op de momenten dat ik dat wel kan ligt hij al in bed want een ander ritme qua vroeg beginnen.
Sommige weken heb ik het echt heel zwaar, niet leuk en dat vind ik niet nodig.
In de avonden iets voor mijzelf doen is inderdaad altijd oppas regelen (hebben wel een vaste dag ivm sport).
In de weekenden de primaire zorg bij jouw man leggen valt mogelijk ook nog vies tegen. 1. omdat jouw kinderen niet zullen begrijpen dat jij er door de weeks de hele week bent en in het weekend ineens naar papa moeten. 2. ook je vriend heeft zijn eigen tijd nodig (als hij door de weeks elders is gaat zijn sociale leven niet mee).
Ik ken meerdere gezinnen waarbij de man (goh hoezo emancipatie) lagere tijd afwezig is (soms vergelijkbaar met onze situatie en langere tijd door de weeks afwezig of een aantal weken volledig weg en dan weer langdurig thuis).
Bij de gezinnen met jonge kinderen zie ik dat de vrouwen soms bijna verzuipen of minder gaan werken. De gezinnen met oudere kinderen gaat het beter af. Kan toeval zijn want als ik bedenk waar ik tegenaanloop (de verbinding behouden) heb ik die ook fysiek nodig. Misschien zijn wij er als stel niet geschikt voor.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:32
Dan is dit toch helemaal niet haalbaar?Roodborstje86 schreef: ↑20-05-2022 14:27Nee hoor, dat heb ik duidelijk gezegd bij onze beslissing voor een 2e kind, alles boven de 60 uur qua werk (inclusief reistijd) is hobby. Dus als hij dit project aan neemt, gaan zijn hobbies compleet de deur uit, sporten moet ie maar in de avonden in het hotel doen. Of vrienden bellen....
Dan werk je alleen nog maar voor je werk of voor je kinderen. En is alles wat het leven verder leuk maakt de deur uit gegaan.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:34
Ik vind dat jullie allebei erg veel hooi op jullie vork nemen.
Aks ouders Je moet ten allen tijde de mogelijkheid hebben kinderen van school/creche te halen als ze ziek zijn. Als 1 partner op 2 uur forenzen van het thuisadres werkt, moet de ander die kinderen op kunnen halen. Of (schoon)ouders aan wie je die verantwoordelijkheid kan overlaten. Of een betaalde kracht. Au-pair?
Als jullie het erover eens zijn dat jullie allebei zoveel willen werken (why??) dan is de consequentie dat je jezelf afhankelijk maakt van anderen voor de basic zorg voor je kinderen. Dat kan natuurlijk... als je dat wil.
Persoonlijk vraag ik me wel af of je dat moet willen. Je kinderen zijn maar 1x zo jong. Het klinkt wellicht wat dramatisch, maar wil je echt je kinderen laten opvoeden door je (schoon)ouders of au pair? Opvoeden is niet alleen de grote lijnen uitzetten, maar ook gewoon dagelijks met je kinderen omgaan.
Is het geen alternatief om te verhuizen naar het buitenland waar je man moet zijn en in jouw geval een baan op afstand te doen?
Hoeveel flexibiliteit kan je je veroorloven op je werk? Nu heb jij blijkbaar een tijdje zwangerschapsverlof gehad. Is het nu toch niet eens aan je man om concessies te doen aan zijn carrière, zodat jij weer gas kan geven?
Oja, ik schrijf dit waarschijnlijk enigszins met andere ogen omdat ik in Zweden woon, waarbij het totaal ondenkbaar is dat kinderen al met 4 maanden naar de creche gaan. Op zijn vroegst na 1.5 jaar met wat part-time opnemen van ouderschapsverlof kun je dat behoorlijk rekken. Maar dan is het ook geaccepteerd dat je iets langer ouderschapfsverlof opneemt.
Hier zijn natuurlijk ook zat carrieretijgers, zeker ook onder de moeders. Maar uiteindelijk is het wel een kwestie van overleggen en erover eens zijn hoe je de zorg van je kinderen wil uitvoeren.
Aks ouders Je moet ten allen tijde de mogelijkheid hebben kinderen van school/creche te halen als ze ziek zijn. Als 1 partner op 2 uur forenzen van het thuisadres werkt, moet de ander die kinderen op kunnen halen. Of (schoon)ouders aan wie je die verantwoordelijkheid kan overlaten. Of een betaalde kracht. Au-pair?
Als jullie het erover eens zijn dat jullie allebei zoveel willen werken (why??) dan is de consequentie dat je jezelf afhankelijk maakt van anderen voor de basic zorg voor je kinderen. Dat kan natuurlijk... als je dat wil.
Persoonlijk vraag ik me wel af of je dat moet willen. Je kinderen zijn maar 1x zo jong. Het klinkt wellicht wat dramatisch, maar wil je echt je kinderen laten opvoeden door je (schoon)ouders of au pair? Opvoeden is niet alleen de grote lijnen uitzetten, maar ook gewoon dagelijks met je kinderen omgaan.
Is het geen alternatief om te verhuizen naar het buitenland waar je man moet zijn en in jouw geval een baan op afstand te doen?
Hoeveel flexibiliteit kan je je veroorloven op je werk? Nu heb jij blijkbaar een tijdje zwangerschapsverlof gehad. Is het nu toch niet eens aan je man om concessies te doen aan zijn carrière, zodat jij weer gas kan geven?
Oja, ik schrijf dit waarschijnlijk enigszins met andere ogen omdat ik in Zweden woon, waarbij het totaal ondenkbaar is dat kinderen al met 4 maanden naar de creche gaan. Op zijn vroegst na 1.5 jaar met wat part-time opnemen van ouderschapsverlof kun je dat behoorlijk rekken. Maar dan is het ook geaccepteerd dat je iets langer ouderschapfsverlof opneemt.
Hier zijn natuurlijk ook zat carrieretijgers, zeker ook onder de moeders. Maar uiteindelijk is het wel een kwestie van overleggen en erover eens zijn hoe je de zorg van je kinderen wil uitvoeren.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:35
Mijn man heeft een baan waarbij hij elk jaar ongeveer 3 maanden veel van huis is. Hij zit niet in het buitenland en slaapt gewoon thuis, maar heeft wel een verlofbeperking (dus hij kan ook niet naar huis voor een ziek kind) en 5 weken lang werkt hij 6 dagen per week en zo’n 14 uur per dag. Wij hebben twee kinderen en ik werk fulltime (36 uur).
Wat wij doen om dit te managen:
- extra oppas inhuren (liefst eentje die ook wat huishoudelijke klussen kan doen)
- ik werk zoveel mogelijk vanuit huis
- opa&oma springen extra in
- schoonmaakster komt extra
- vooraf de vriezer volgooien met maaltijden
Maar ik vind het nog steeds behoorlijk zwaar. In feite ben ik in zo’n periode gewoon alleenstaande moeder en hoewel ik veel hulp krijg, komt al het plannen en organiseren ook op mij neer. En dat is best vermoeiend.
Ik houd het vol, omdat ik weet dat het tijdelijk is, maar die 3 maanden (waarvan dus 1 maand echt intensief) is voor mij de max. Heb mijn man dan ook aangegeven dat hij maar een andere baan mag gaan zoeken.
Wat wij doen om dit te managen:
- extra oppas inhuren (liefst eentje die ook wat huishoudelijke klussen kan doen)
- ik werk zoveel mogelijk vanuit huis
- opa&oma springen extra in
- schoonmaakster komt extra
- vooraf de vriezer volgooien met maaltijden
Maar ik vind het nog steeds behoorlijk zwaar. In feite ben ik in zo’n periode gewoon alleenstaande moeder en hoewel ik veel hulp krijg, komt al het plannen en organiseren ook op mij neer. En dat is best vermoeiend.
Ik houd het vol, omdat ik weet dat het tijdelijk is, maar die 3 maanden (waarvan dus 1 maand echt intensief) is voor mij de max. Heb mijn man dan ook aangegeven dat hij maar een andere baan mag gaan zoeken.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:39
bumblebijtje schreef: ↑20-05-2022 14:12Moest ik er in geloven of er achter staan, dan zou ik dat omarmen. Maar dat doe ik niet.
Iets omarmen, enkel omdat het typisch Nederlands is, daar zie ik het nut niet van in.
Je moet het ook niet omarmen omdat het typisch Nederlands is.
Je zou het kunnen omarmen omdat dit in Nederland wel mogelijk is en heel algemeen geaccepteerd begint te worden. Ooit was een zesdaagse werkweek ook heel normaal, niemand die dat nog ziet als heel normaal.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:46
Schoonouders dichtbij is heel fijn!Roodborstje86 schreef: ↑20-05-2022 14:00Schoonouders wonen op 8 minuten rijden en zijn met pensioen en in noodgevallen vaak beschikbaar. Ik moet tot september 2023 nog naar deze locatie, daarna zal ik weer op fietsafstand werken.
Ik ben eigenlijk gewend dat zoontje vanaf 4,5 maand van 7 tot 7 slaapt, behalve als hij ziek is. Dus ben gewend om s avonds veel te kunnen doen. Wat ik ook vaak deed was om half 6 opstaan en dan tot half 8 werken, met zoontje ontbijten en dan wegbrengen en om 9 uur weer beginnen op thuiswerkdagen.
Slapen kan heel anders zijn, al kan je nog een keer geluk hebben. Oudste zoon sliep rond 6 maanden nooit voor 22 uur 's avonds, werd daarna 's nachts om de 1.5 uur wakker en zijn dag begon om 5.30 uur weer. Hij sliep dan overdag 3 uur op het kdv, maar daar had ik niets aan.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:49
Ik zie bij vrienden dat het prima te regelen is als je beiden fulltime werkt en een van de twee regelmatig in het buitenland zit voor werk. Het geheim is dat de thuisblijvende partner niet óók de (zorg)taken van de afwezige partner overneemt en gaat compenseren. Zorg voor een oppas aan huis die ook huishoudelijke taken op zich neemt zodat je zelf je handen vrij hebt als je thuis bent.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:52
Tsja als ie 4 dagen per week van huis is, vind ik het niet kunnen dat hij nog 3 weekenddagen per 4 weken van huis is. Af en toe iets kan, maar niet op structurele basis.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:57
Omdat wij functies hebben die niet in 3 dagen kunnen. Dan moet ik inhoudelijk een flinke stap terug doen en daar word ik geen leuk persoon van.kastella schreef: ↑20-05-2022 14:34Ik vind dat jullie allebei erg veel hooi op jullie vork nemen.
Aks ouders Je moet ten allen tijde de mogelijkheid hebben kinderen van school/creche te halen als ze ziek zijn. Als 1 partner op 2 uur forenzen van het thuisadres werkt, moet de ander die kinderen op kunnen halen. Of (schoon)ouders aan wie je die verantwoordelijkheid kan overlaten. Of een betaalde kracht. Au-pair?
Als jullie het erover eens zijn dat jullie allebei zoveel willen werken (why??) dan is de consequentie dat je jezelf afhankelijk maakt van anderen voor de basic zorg voor je kinderen. Dat kan natuurlijk... als je dat wil.
Persoonlijk vraag ik me wel af of je dat moet willen. Je kinderen zijn maar 1x zo jong. Het klinkt wellicht wat dramatisch, maar wil je echt je kinderen laten opvoeden door je (schoon)ouders of au pair? Opvoeden is niet alleen de grote lijnen uitzetten, maar ook gewoon dagelijks met je kinderen omgaan.
Is het geen alternatief om te verhuizen naar het buitenland waar je man moet zijn en in jouw geval een baan op afstand te doen?
Hoeveel flexibiliteit kan je je veroorloven op je werk? Nu heb jij blijkbaar een tijdje zwangerschapsverlof gehad. Is het nu toch niet eens aan je man om concessies te doen aan zijn carrière, zodat jij weer gas kan geven?
Oja, ik schrijf dit waarschijnlijk enigszins met andere ogen omdat ik in Zweden woon, waarbij het totaal ondenkbaar is dat kinderen al met 4 maanden naar de creche gaan. Op zijn vroegst na 1.5 jaar met wat part-time opnemen van ouderschapsverlof kun je dat behoorlijk rekken. Maar dan is het ook geaccepteerd dat je iets langer ouderschapfsverlof opneemt.
Hier zijn natuurlijk ook zat carrieretijgers, zeker ook onder de moeders. Maar uiteindelijk is het wel een kwestie van overleggen en erover eens zijn hoe je de zorg van je kinderen wil uitvoeren.
Mijn 2 kinderen gaan pas met 7,5 maand naar het kdv. Ik hoef niet perse gas te geven qua carrière, een directeursfunctie ambieer ik niet (nog drukker en veel minder flexibel), maar ik wil gewoon mijn huidige niveau handhaven op een relaxte manier. Mijn werkgever is zeer flexibel, zolang mijn team draait en ik mijn resultaten haal.
En nee ik ga zeker niet verhuizen naar het buitenland waar ik geen sociaal vangnet en vrienden heb voor de baan van mijn man.
vrijdag 20 mei 2022 om 14:57
Ik had het ook niet over jouw tijd met je kinderen, maar over die van je man. En ook niet over de tijd nu, maar over de tijd straks. Die significant minder gaat zijn dan wat jij nu beschrijft als hij straks 4 dagen in het buitenland zit.Roodborstje86 schreef: ↑20-05-2022 14:13Ik zie mijn kinderen best veel (vind ik) 3 hele dagen en woensdag vanaf 4 uur. Die tijd is voor hun: telefoon staat uit als zij wakker zijn uit en sporten doe ik voornamelijk als ze slapen. Gemiddeld ben ik 1 (halve) dag per 3 weken in het weekend weg om met een vriendin iets te doen. Soms nog een doordeweekse avond, maar ik zie ze iedere dag en vaak bij het ontbijt en avondeten.
Het is soms wel zwaar idd, maar ik kijk geen tv en heb heel weinig lummeltijd en daardoor gaat het eigenlijk prima.
Je schiet best in de verdediging, wat mag. Maar ik vraag me af, schiet jouw man ook zo in de verdediging en waarom schiet je alleen over jezelf in de verdediging en ga je uitleggen hoeveel tijd je spendeert? Voel je ook de behoefte om het voor je man uit te leggen?
Ik bedoel dit echt niet lullig, maar ik vraag me af waar jouw twijfel nu echt zit. En wat die twijfel veroorzaakt. Want het feit dat je twijfelt of je het wel trekt, zegt natuurlijk genoeg. Eigenlijk wil je dit, denk ik, helemaal niet. Maar je man poneert de vraag en ineens moet jij er over nadenken. Ergo, je man wil dit wel. Anders had hij meteen al gezegd 'nee dan mis ik de kinderen teveel'. Maar hij wil wel. En dus moet jij nu ineens nadenken en vraag je je af of je dit je man moet gunnen enzo.
En misschien zit ik er helemaal naast hoor. Hier hebben we zo'n beetje om en om carriere gemaakt. En niet allebei tegelijk want dat is gewoon lastig. Dus toen ik even gas ging geven net na de geboorte van de 2e, was man veel thuis/deed veel. Een paar jaar later kwam er een mooie kans voorbij en ging hij ervoor en heb ik ouderschapsverlof genomen en zo tijdelijk niet 5 dagen gewerkt. En zo hebben we elkaar wel vaker afgewisseld (oudste is ondertussen 18). Beiden een prima carriere opgebouwd, soms even bewust een jaartje prima gewerkt maar niet doelbewuwst achter een promotie of stevige bonus aangegaan, maar de ander de kans gegeven.
Jij hebt al 2x verlof gehad en ingeleverd op promotiekansen, bonussen, van baan wisselen enz. Althans dat is meestal wel zo. Dus zoals iemand anders al schreef, is het fair dat je man nu weer gewoon kan knallen en jij niet?
Afgezien daarvan: zoveel missen thuis, wil je man dat echt?
