Relaties
alle pijlers
Man met b*****line
dinsdag 25 januari 2022 om 15:49
Helaas iets misgegaan en mijn hele topic is weg, dus even een nieuwe poging.
Sinds 2 jaar ben ik (38) samen met een man (37) (niet samenwonend)
Aan de ene kant is het fantastisch. Als hij me aankijkt, vasthoudt, met me praat, dan voel ik me de meest bijzondere waardevolle persoon die er bestaat. Alles lijkt dan te kloppen, we liggen heel erg op 1 lijn, het is intens en we genieten van elkaar gezelschap.
Helaas is er ook een 'andere kant'. Een kant waarbij hij, als hij achteraf hoort dat ik bv een avondje bij een vriendin was, me allemaal verwijten maakt. Ik deel niks met hem, ik zou expres dingen voor hem achterhouden, was ik echt wel bij die vriendin? Er is van zijn kant wantrouwen, achterdocht, soms op het paranoïde af. Verwijten dat er andere mannen zijn.
Als we aan de 'andere kant' zitten dan roept hij dat hij niet goed genoeg is voor me, dat ik meer verdien, dat hij me niet waard is.
Uit onmacht word ik dan ook wel eens boos en zeg in emotie dingen die ik niet moet zeggen. En daar houdt hij aan vast. Dat is het enige wat er in zijn hoofd blijft hangen, alle negatieve dingen.
Hij roept dan dingen als dat het beter is om er een punt achter te zetten en elkaar niet meer te zien. Er is dan ook echt geen gesprek met hem te voeren. Reageert niet op de app, laat mijn telefoontjes onbeantwoord, hij kan me dan echt een paar dagen negeren.
Ook het omdraaien van situaties gebeurd heel veel. Dan krijg ik een onterecht verwijt en uiteindelijk ligt het aan mij, ben ik de schuldige en heb ik het gedaan.
Dit zijn natuurlijk maar hele beperkte voorbeelden omdat het topic anders wel erg lang zou worden.
Dan gaat het weer even leuk, is het weer zoals eerst.
Maar als ik dan na enige tijd het zoveelste onterechte verwijt naar mijn hoofd krijg en bovenstaande weer gebeurt, en ik geef aan dat het misschien inderdaad beter is om elkaar los te laten dan komt er van zijn kant een paniek reaktie: Ik wil je niet kwijt, ik hou van je, ik weet dat alleen het negatieve in mijn hoofd blijft hangen maar ik ben gewoon bang.
Hij heeft behoorlijke vertrouwens issues en dit wist ik vanaf het begin. Hij was tegen mij verbazingwekkend open over zijn verleden, zijn emoties en zijn gevoelens.
Hij geeft ook aan dat hij zichzelf nog nooit zo bloot heeft gegeven aan iemand, zo open is geweest. Hij wilde deze relatie anders aanpakken, ik ben zijn soulmate en hij vertrouwde me in het begin genoeg om dus al die dingen met me te delen. We hebben echt wel een hele bijzondere band opgebouwd. Maar daarbij zegt hij ook dat niemand hem zo kan raken, zo kan kwetsen en zoveel verdriet kan doen als dat ik kan. En daar is hij bang voor, dus zodra hij kwetsbaar is, sluit hij zich af, trekt zijn stalen muur weer omhoog. En wat ik ook doe, het wordt steeds lastiger om zijn vertrouwen weer terug te krijgen.
Nu ben ik zelf al jaren werkzaam in de psychiatrie en herken heel veel borderline kenmerken in zijn gedrag, in zijn denken. (hij zal zich nooit laten diagnosticeren of hier hulp voor zoeken, in jonge jaren wel ADHD gediagnostiseerd maar niet erkend door hem)
Misschien zit ik er te dicht op, zit mijn gevoel voor hem teveel in de weg.
Maar het lukt me soms niet meer om rationeel te handelen en te reageren.
Mijn hoofd zegt: TOXIC, rennen, wegwezen, dit is niet gezond.
Mijn hart zegt: Dat houden van, dat intense, die mooie tijden zijn zo uniek. Daar moet je voor vechten. Niet zomaar de handdoek in de ring gooien.
Het doet me verdriet, echt heel veel verdriet. Dat de man van wie ik hou niet voldoende vertrouwen in me heeft. Die niet kan zien dat ik er ondanks al die shit nog steeds ben, nog steeds ontzettend veel van hem hou.
Zijn er hier mensen die een (succesvolle) relatie hebben met iemand met borderline of hebben gehad? Misschien zelf mensen die de reacties van mijn vriend begrijpen omdat ze zelf met hetzelfde worstelen?
Tips, tricks, ervaringen, alles is welkom!!
Groetjes
Sinds 2 jaar ben ik (38) samen met een man (37) (niet samenwonend)
Aan de ene kant is het fantastisch. Als hij me aankijkt, vasthoudt, met me praat, dan voel ik me de meest bijzondere waardevolle persoon die er bestaat. Alles lijkt dan te kloppen, we liggen heel erg op 1 lijn, het is intens en we genieten van elkaar gezelschap.
Helaas is er ook een 'andere kant'. Een kant waarbij hij, als hij achteraf hoort dat ik bv een avondje bij een vriendin was, me allemaal verwijten maakt. Ik deel niks met hem, ik zou expres dingen voor hem achterhouden, was ik echt wel bij die vriendin? Er is van zijn kant wantrouwen, achterdocht, soms op het paranoïde af. Verwijten dat er andere mannen zijn.
Als we aan de 'andere kant' zitten dan roept hij dat hij niet goed genoeg is voor me, dat ik meer verdien, dat hij me niet waard is.
Uit onmacht word ik dan ook wel eens boos en zeg in emotie dingen die ik niet moet zeggen. En daar houdt hij aan vast. Dat is het enige wat er in zijn hoofd blijft hangen, alle negatieve dingen.
Hij roept dan dingen als dat het beter is om er een punt achter te zetten en elkaar niet meer te zien. Er is dan ook echt geen gesprek met hem te voeren. Reageert niet op de app, laat mijn telefoontjes onbeantwoord, hij kan me dan echt een paar dagen negeren.
Ook het omdraaien van situaties gebeurd heel veel. Dan krijg ik een onterecht verwijt en uiteindelijk ligt het aan mij, ben ik de schuldige en heb ik het gedaan.
Dit zijn natuurlijk maar hele beperkte voorbeelden omdat het topic anders wel erg lang zou worden.
Dan gaat het weer even leuk, is het weer zoals eerst.
Maar als ik dan na enige tijd het zoveelste onterechte verwijt naar mijn hoofd krijg en bovenstaande weer gebeurt, en ik geef aan dat het misschien inderdaad beter is om elkaar los te laten dan komt er van zijn kant een paniek reaktie: Ik wil je niet kwijt, ik hou van je, ik weet dat alleen het negatieve in mijn hoofd blijft hangen maar ik ben gewoon bang.
Hij heeft behoorlijke vertrouwens issues en dit wist ik vanaf het begin. Hij was tegen mij verbazingwekkend open over zijn verleden, zijn emoties en zijn gevoelens.
Hij geeft ook aan dat hij zichzelf nog nooit zo bloot heeft gegeven aan iemand, zo open is geweest. Hij wilde deze relatie anders aanpakken, ik ben zijn soulmate en hij vertrouwde me in het begin genoeg om dus al die dingen met me te delen. We hebben echt wel een hele bijzondere band opgebouwd. Maar daarbij zegt hij ook dat niemand hem zo kan raken, zo kan kwetsen en zoveel verdriet kan doen als dat ik kan. En daar is hij bang voor, dus zodra hij kwetsbaar is, sluit hij zich af, trekt zijn stalen muur weer omhoog. En wat ik ook doe, het wordt steeds lastiger om zijn vertrouwen weer terug te krijgen.
Nu ben ik zelf al jaren werkzaam in de psychiatrie en herken heel veel borderline kenmerken in zijn gedrag, in zijn denken. (hij zal zich nooit laten diagnosticeren of hier hulp voor zoeken, in jonge jaren wel ADHD gediagnostiseerd maar niet erkend door hem)
Misschien zit ik er te dicht op, zit mijn gevoel voor hem teveel in de weg.
Maar het lukt me soms niet meer om rationeel te handelen en te reageren.
Mijn hoofd zegt: TOXIC, rennen, wegwezen, dit is niet gezond.
Mijn hart zegt: Dat houden van, dat intense, die mooie tijden zijn zo uniek. Daar moet je voor vechten. Niet zomaar de handdoek in de ring gooien.
Het doet me verdriet, echt heel veel verdriet. Dat de man van wie ik hou niet voldoende vertrouwen in me heeft. Die niet kan zien dat ik er ondanks al die shit nog steeds ben, nog steeds ontzettend veel van hem hou.
Zijn er hier mensen die een (succesvolle) relatie hebben met iemand met borderline of hebben gehad? Misschien zelf mensen die de reacties van mijn vriend begrijpen omdat ze zelf met hetzelfde worstelen?
Tips, tricks, ervaringen, alles is welkom!!
Groetjes
dinsdag 25 januari 2022 om 20:57
Jeetje wat veel reakties. Als ik het terug lees (en in mijn hoofd weet ik het) is dit een zieke relatie.
En natuurlijk ben ik niet degene die hem de diagnose mag geven, maar herkennen doe ik wel veel dingen. Daardoor accepteer ik misschien ook meer dan dat ik normaal zou doen van iemand.
Dit is niet hoe ik mijn leven verder zie met iemand. Maar ik had misschien wel gehoopt op wat meer reakties van mensen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten, of van mensen die zichzelf in hem herkennen.
En juist bij de mensen die WEL ervaring hebben, lees ik ook terug hoe 'fantastisch' het kan zijn/voelen. Houden van is niet een knopje wat je aan en uit zet. Dat maakt het zo lastig. Daarnaast is het jammer dat er ook veel reakties zijn die nogal veroordelend overkomen.
De topic titel bestaat trouwens grotendeels uit ***** omdat als ik het woord borderliner in de titel gebruikte, mijn topic direct verwijderd werd.
En natuurlijk ben ik niet degene die hem de diagnose mag geven, maar herkennen doe ik wel veel dingen. Daardoor accepteer ik misschien ook meer dan dat ik normaal zou doen van iemand.
Dit is niet hoe ik mijn leven verder zie met iemand. Maar ik had misschien wel gehoopt op wat meer reakties van mensen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten, of van mensen die zichzelf in hem herkennen.
En juist bij de mensen die WEL ervaring hebben, lees ik ook terug hoe 'fantastisch' het kan zijn/voelen. Houden van is niet een knopje wat je aan en uit zet. Dat maakt het zo lastig. Daarnaast is het jammer dat er ook veel reakties zijn die nogal veroordelend overkomen.
De topic titel bestaat trouwens grotendeels uit ***** omdat als ik het woord borderliner in de titel gebruikte, mijn topic direct verwijderd werd.
dinsdag 25 januari 2022 om 21:09
Dit. Je wordt gemanipuleerd. Vooral met dat 'ik heb me nog nooit eerder zo aan anderen blootgegeven'. Jij bent speciaal, jij bent zijn soulmate, jij begrijpt hem. Dan accepteer je deze kant van hem toch zeker wel...??? En inderdaad, dat je beter verdient past helemaal in het thema van manipulatie. Maar weet je wat? Hij heeft gelijk. Je verdient inderdaad beter.Felidaes schreef: ↑25-01-2022 16:32Na het lezen van de OP zie ik vooral de manipulatie vlag.
Wat zegt hij toch mooie dingen he.
Je bent zijn soulmate, nog nooit, nooit heeft hij zich zo open gesteld voor iemand.
Nu gaat hij het anders doen in de relatie.
En als het even niet goed gaat zegt hij dat hij niet genoeg is voor je, dat je meer verdiend.
Dat is toch ook een compliment.
Ik zou er geen zin in hebben. Houden van is niet genoeg.
Als een relatie een groot deel van de tijd niet leuk is dan is dat geen goede relatie.
dinsdag 25 januari 2022 om 21:17
Ik lees het niet als veroordelend. Als ik even puur voor mezelf spreek: ik vind het vooral frustrerend en intens droevig om hier op het forum zoveel bewijzen te lezen dat mensen zichzelf niet beter gunnen. Dat mensen genoegen nemen met een relatie die eigenlijk gewoon ruk is. Dat vind ik erg. Maar niet veroordelend.
dinsdag 25 januari 2022 om 21:21
Ja, 6 jaar een relatie met een gediagnosticeerde borderliner gehad. Tevens is het de vader van mijn jongste.
Herkenbare punten noem je. Vooral het manipuleren en verdraaien. Bij mij werd het gaslighting. Jaren aangemodderd van vooral dieptepunten naar korte en hevig fijne hoogtepunten waarbij het bijna een leuke relatie leek.
Na 6 jaar heb ik de handdoek in de ring gegooid. Dat was zo’n enorme opluchting. Niet direct, maar na een paar maanden voelde ik mij zoveel beter. Waardevoller. Kreeg meer zelfvertrouwen.
Mijn ex volgt nog steeds -interne- behandelingen. Ziet onze zoon ook 1 keer in de twee weken de weekenden en vaak ook tussendoor. Hij werkt voor zichzelf en zoon aan zijn borderline.
Iedereen mag zijn rugzakje hebben, maar voor mij is dit eens en nooooit meer.
Ik heb er lang over gedaan om alles wat er binnen deze relatie is gebeurd, een plek te geven.
Nee, doe mij maar het gestructureerde, rustige leven dat ik nu leid.
Herkenbare punten noem je. Vooral het manipuleren en verdraaien. Bij mij werd het gaslighting. Jaren aangemodderd van vooral dieptepunten naar korte en hevig fijne hoogtepunten waarbij het bijna een leuke relatie leek.
Na 6 jaar heb ik de handdoek in de ring gegooid. Dat was zo’n enorme opluchting. Niet direct, maar na een paar maanden voelde ik mij zoveel beter. Waardevoller. Kreeg meer zelfvertrouwen.
Mijn ex volgt nog steeds -interne- behandelingen. Ziet onze zoon ook 1 keer in de twee weken de weekenden en vaak ook tussendoor. Hij werkt voor zichzelf en zoon aan zijn borderline.
Iedereen mag zijn rugzakje hebben, maar voor mij is dit eens en nooooit meer.
Ik heb er lang over gedaan om alles wat er binnen deze relatie is gebeurd, een plek te geven.
Nee, doe mij maar het gestructureerde, rustige leven dat ik nu leid.
dinsdag 25 januari 2022 om 21:24
Wat ik zo extreem lullig vindt, is dat hij dit niet doet op zijn werk of in andere relaties (kennissen, vriendschappen) waar mensen weglopen als hij zich zo gedraagt.
Althans, dat ik wat mij op een gegeven moment opviel.
De reactie op die observatie: 'ja, bij jou voel ik me veilig genoeg'.
Ja, da's een leuk compliment, tot je het omdraait: Bij anderen kan de BL-er prima herkennen dat hij/zij zich misdraagt en kan hij/zij zich prima inhouden.
Dat was voor mij een zwaarwegend punt, dat het verd***e gewoon wel mogelijk was om normaal te doen (tegen anderen) en dat de BL-er dus iemand die aan hem/haar gebonden is emotioneel uitwoont.
Althans, dat ik wat mij op een gegeven moment opviel.
De reactie op die observatie: 'ja, bij jou voel ik me veilig genoeg'.
Ja, da's een leuk compliment, tot je het omdraait: Bij anderen kan de BL-er prima herkennen dat hij/zij zich misdraagt en kan hij/zij zich prima inhouden.
Dat was voor mij een zwaarwegend punt, dat het verd***e gewoon wel mogelijk was om normaal te doen (tegen anderen) en dat de BL-er dus iemand die aan hem/haar gebonden is emotioneel uitwoont.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
dinsdag 25 januari 2022 om 21:30
Hij geeft ook aan dat hij zichzelf nog nooit zo bloot heeft gegeven aan iemand, zo open is geweest. Hij wilde deze relatie anders aanpakken, ik ben zijn soulmate en hij vertrouwde me in het begin genoeg om dus al die dingen met me te delen. We hebben echt wel een hele bijzondere band opgebouwd. Maar daarbij zegt hij ook dat niemand hem zo kan raken, zo kan kwetsen en zoveel verdriet kan doen als dat ik kan.
Dus hij zegt hiermee dat welke moodswing hij ook heeft: het ligt aan jou. Lekker dan. Wat vind je daar zo lief of leuk aan? Brrr, rillingen zeg en niet positief.
Dus hij zegt hiermee dat welke moodswing hij ook heeft: het ligt aan jou. Lekker dan. Wat vind je daar zo lief of leuk aan? Brrr, rillingen zeg en niet positief.
wij slapen nooit.
dinsdag 25 januari 2022 om 21:37
Ik vind dat je hier een ontzettend waardevol punt maakt.KooktMetKnoflook schreef: ↑25-01-2022 21:24Wat ik zo extreem lullig vindt, is dat hij dit niet doet op zijn werk of in andere relaties (kennissen, vriendschappen) waar mensen weglopen als hij zich zo gedraagt.
Althans, dat ik wat mij op een gegeven moment opviel.
De reactie op die observatie: 'ja, bij jou voel ik me veilig genoeg'.
Ja, da's een leuk compliment, tot je het omdraait: Bij anderen kan de BL-er prima herkennen dat hij/zij zich misdraagt en kan hij/zij zich prima inhouden.
Dat was voor mij een zwaarwegend punt, dat het verd***e gewoon wel mogelijk was om normaal te doen (tegen anderen) en dat de BL-er dus iemand die aan hem/haar gebonden is emotioneel uitwoont.
dinsdag 25 januari 2022 om 21:43
TO, van mij krijg je geen positief verhaal.
Mijn eerste relatie was een borderliner. Die me de ene dag de grond instampte, en de andere dag de hemel in prees. Die mijn vrienden maar " achterlijke klootzakken" vond, en mijn familie "deugde niet".
En ik ging vast met iedereen vreemd. Hij heeft héél hard zijn best gedaan om mijn zelfvertrouwen compleet de grond in te boren, mij los te weken van vrienden/familie en het over te laten komen alsof niemand me moest, behalve hij. Dat hij leugens tegen iedereen vertelde zodat ze naar tegen mij gingen doen, vertelde hij er dan even niet bij.
Het is jaren geleden en ik heb er nog last van. Ga alsjeblieft weg voor het bij jou zover komt.
Mijn eerste relatie was een borderliner. Die me de ene dag de grond instampte, en de andere dag de hemel in prees. Die mijn vrienden maar " achterlijke klootzakken" vond, en mijn familie "deugde niet".
En ik ging vast met iedereen vreemd. Hij heeft héél hard zijn best gedaan om mijn zelfvertrouwen compleet de grond in te boren, mij los te weken van vrienden/familie en het over te laten komen alsof niemand me moest, behalve hij. Dat hij leugens tegen iedereen vertelde zodat ze naar tegen mij gingen doen, vertelde hij er dan even niet bij.
Het is jaren geleden en ik heb er nog last van. Ga alsjeblieft weg voor het bij jou zover komt.
dinsdag 25 januari 2022 om 22:15
To, het klinkt misschien allemaal hard, maar we bedoelen het goed en velen spreken uit ervaring en willen voorkomen dat jij nog langer dan die 2 jaar op deze manier moet leven.
In mijn omgeving een stel, al dik 50 jaar bij elkaar (jong getrouwd). Hij heeft ook borderline. Zij is bij hem gebleven ondanks zijn vreselijke gedrag, want ja, het is nu eenmaal haar man. En de omgeving vindt dat zij bij elkaar moesten blijven, want hij houdt zoveel van haar, hij draagt haar op handen.
Nou nauwelijks. Hij is manipulatief, is onwijs denigrerend en gemeen naar haar toe (waar derden bij zijn), hij heeft haar ook fysiek mishandeld. Hij is nu gelukkig terminaal (heel erg, maar de man heeft nooit, maar dan ook nooit iets positiefs toegevoegd aan de maatschappij en het leven van anderen), maar zij is ivm stress opgenomen geweest. Was hij compleet over de zeik, want hij stond niet meer in de belangstelling.
En de omgeving zegt nu: gelukkig dat hij in zijn laatste maanden zoveel milder is geworden, dan hebben ze toch een paar mooie maanden. Dat lijkt mij nauwelijks een beloning voor 50 jaar met zo iemand samen te moeten leven.
Maar oh, oh, wat houden ze veel van elkaar.
To, dit soort liefde is destructief. Ik ken je verder niet, maar ik gun je meer dan wat je nu hebt.
In mijn omgeving een stel, al dik 50 jaar bij elkaar (jong getrouwd). Hij heeft ook borderline. Zij is bij hem gebleven ondanks zijn vreselijke gedrag, want ja, het is nu eenmaal haar man. En de omgeving vindt dat zij bij elkaar moesten blijven, want hij houdt zoveel van haar, hij draagt haar op handen.
Nou nauwelijks. Hij is manipulatief, is onwijs denigrerend en gemeen naar haar toe (waar derden bij zijn), hij heeft haar ook fysiek mishandeld. Hij is nu gelukkig terminaal (heel erg, maar de man heeft nooit, maar dan ook nooit iets positiefs toegevoegd aan de maatschappij en het leven van anderen), maar zij is ivm stress opgenomen geweest. Was hij compleet over de zeik, want hij stond niet meer in de belangstelling.
En de omgeving zegt nu: gelukkig dat hij in zijn laatste maanden zoveel milder is geworden, dan hebben ze toch een paar mooie maanden. Dat lijkt mij nauwelijks een beloning voor 50 jaar met zo iemand samen te moeten leven.
Maar oh, oh, wat houden ze veel van elkaar.
To, dit soort liefde is destructief. Ik ken je verder niet, maar ik gun je meer dan wat je nu hebt.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 25 januari 2022 om 23:10
Ervaring hier..
Ook vpk in de psychiatrie, dacht het allemaal wel te kunnen. En het lukte ook( met heel veel toegeven en nemen), er kwamen zelfs kinderen. Toen brak de hell los.
Gevlucht /gescheiden en nu 5 jaar later en een heleboel peuten en logen verder, op het punt de ww in te gaan, want hij zit nog steeds in de basis van mijn leven te wroeten.
Kortom, stop ermee!!! Ga in therapie en kijk wat jij nodig hebt om zelf ruimte in te kunnen nemen en hoe je wel een gezonde relatie kan aangaan met iemand.
Ook vpk in de psychiatrie, dacht het allemaal wel te kunnen. En het lukte ook( met heel veel toegeven en nemen), er kwamen zelfs kinderen. Toen brak de hell los.
Gevlucht /gescheiden en nu 5 jaar later en een heleboel peuten en logen verder, op het punt de ww in te gaan, want hij zit nog steeds in de basis van mijn leven te wroeten.
Kortom, stop ermee!!! Ga in therapie en kijk wat jij nodig hebt om zelf ruimte in te kunnen nemen en hoe je wel een gezonde relatie kan aangaan met iemand.
dinsdag 25 januari 2022 om 23:24
Hij is als de dood dat je hem verlaat. Ondertussen doet hij er alles aan om er voor te zorgen dat je hem verlaat. Wat uiteindelijk ook gaat gebeuren.
Spreek helaas uit ervaring. Alleen was het in mijn geval geen liefdesrelatie maar een goede vriendin. Hoewel de intensiteit ervan soms gelijk was.
Ik mis de goede dagen nog steeds. Haar scherpe intelligentie, de warmte en de avonturen die we beleefden. Maar wat was ik opgelucht toen het contact verbroken was.
Sterkte TO.
Spreek helaas uit ervaring. Alleen was het in mijn geval geen liefdesrelatie maar een goede vriendin. Hoewel de intensiteit ervan soms gelijk was.
Ik mis de goede dagen nog steeds. Haar scherpe intelligentie, de warmte en de avonturen die we beleefden. Maar wat was ik opgelucht toen het contact verbroken was.
Sterkte TO.
woensdag 26 januari 2022 om 00:15
Hier hetzelfde. Dit soorten dingen zijn mij ook overkomen. En ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik niet in zag dat ik veel beter verdiende. Ik gun to dat inzicht ook.Jufjoke schreef: ↑25-01-2022 21:17Ik lees het niet als veroordelend. Als ik even puur voor mezelf spreek: ik vind het vooral frustrerend en intens droevig om hier op het forum zoveel bewijzen te lezen dat mensen zichzelf niet beter gunnen. Dat mensen genoegen nemen met een relatie die eigenlijk gewoon ruk is. Dat vind ik erg. Maar niet veroordelend.
woensdag 26 januari 2022 om 00:16
Ze nemen zo veel ruimte als je ze geeft. Dus over je grenzen laten gaan heeft het tegenovergestelde effect. Ze zullen alleen maar proberen die grenzen nog meer te testen en op te rekken. Bij mensen op kantoor zijn er duidelijke grenzen. Je kan je niet als een mafkees gedragen want dan wordt je ontslagen. Dus dan doen ze het niet.KooktMetKnoflook schreef: ↑25-01-2022 21:24Wat ik zo extreem lullig vindt, is dat hij dit niet doet op zijn werk of in andere relaties (kennissen, vriendschappen) waar mensen weglopen als hij zich zo gedraagt.
Althans, dat ik wat mij op een gegeven moment opviel.
De reactie op die observatie: 'ja, bij jou voel ik me veilig genoeg'.
Ja, da's een leuk compliment, tot je het omdraait: Bij anderen kan de BL-er prima herkennen dat hij/zij zich misdraagt en kan hij/zij zich prima inhouden.
Dat was voor mij een zwaarwegend punt, dat het verd***e gewoon wel mogelijk was om normaal te doen (tegen anderen) en dat de BL-er dus iemand die aan hem/haar gebonden is emotioneel uitwoont.
woensdag 26 januari 2022 om 06:45
Dit dus. Als je zelf in de psychiatrie werkt zou je toch beter moeten weten.Metallover schreef: ↑25-01-2022 16:23Waar je zin in hebt zeg.
Zo’n vreselijk jaloerse man zou er bij mij niet in komen, borderline of niet.
Waarom staat het trouwens in sterretjes in de titel?
Of neem je je werk graag mee naar huis?
Er zijn ook leuke mannen hoor en zonder man is ook geen ramp.
woensdag 26 januari 2022 om 06:46
Ja, deze heb ik inderdaad ook meerdere keren gehoord.KooktMetKnoflook schreef: ↑25-01-2022 21:24
Althans, dat ik wat mij op een gegeven moment opviel.
De reactie op die observatie: 'ja, bij jou voel ik me veilig genoeg'.
"Moet ik dan bij jou een masker opzetten, mag ik niet mezelf zijn"
woensdag 26 januari 2022 om 06:58
Fijn dat er ook herkenbaarheid is en bedankt voor alle reakties!!!
Ik denk dat de mensen die dit herkennen, net zo zijn meegezogen als dat ik heb laten doen. Als een vriendin van mij me dit verhaal zou vertellen beginnen er gelijk 100 red flags te waaien.
Ik ben zeker geen slappe hap waar het aankomt om voor mezelf op te komen, maar dit is zo geleidelijk gegaan. Het is toch anders als je er zelf inzit.
Nog een vraag voor de mensen met een vergelijkbare situatie:
Ik weet 100% dat hij me niet zonder slag of stoot zal laten gaan, hij gaat bij me aan de deur komen en dat zal niet bij 1x blijven. Hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
Voor de deur laten staan en negeren? Opendoen? Of op straat?
Ik ben absoluut niet bang van hem, maar hoe blijf je sterk genoeg, hoe trap je er niet weer in? Hoe laat je je niet verleiden tot een nieuwe discussie? En hoelang heeft het geduurd voordat hij afhaakte en je met rust liet?
Ik denk dat de mensen die dit herkennen, net zo zijn meegezogen als dat ik heb laten doen. Als een vriendin van mij me dit verhaal zou vertellen beginnen er gelijk 100 red flags te waaien.
Ik ben zeker geen slappe hap waar het aankomt om voor mezelf op te komen, maar dit is zo geleidelijk gegaan. Het is toch anders als je er zelf inzit.
Nog een vraag voor de mensen met een vergelijkbare situatie:
Ik weet 100% dat hij me niet zonder slag of stoot zal laten gaan, hij gaat bij me aan de deur komen en dat zal niet bij 1x blijven. Hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
Voor de deur laten staan en negeren? Opendoen? Of op straat?
Ik ben absoluut niet bang van hem, maar hoe blijf je sterk genoeg, hoe trap je er niet weer in? Hoe laat je je niet verleiden tot een nieuwe discussie? En hoelang heeft het geduurd voordat hij afhaakte en je met rust liet?
woensdag 26 januari 2022 om 07:15
Ik ben man en heb borderline maar dit lukte mij maximaal 2 jaar en dan begon het toch altijd fout te gaan, mijn cv bestaat ondertussen dus uit meer dan het ene voorgeschreven A4'tje. Achteraf ben ik mij ook bewust de carrière van diverse collega's, vooral leidinggevenden, verwoest te hebben omdat ik inderdaad een ster ben in het manipuleren.abracadabra schreef: ↑26-01-2022 00:16Ze nemen zo veel ruimte als je ze geeft. Dus over je grenzen laten gaan heeft het tegenovergestelde effect. Ze zullen alleen maar proberen die grenzen nog meer te testen en op te rekken. Bij mensen op kantoor zijn er duidelijke grenzen. Je kan je niet als een mafkees gedragen want dan wordt je ontslagen. Dus dan doen ze het niet.
Relatie technisch heb ik niet veel ervaring, ik heb één relatie gehad van 20 jaar en daarin ging het redelijk vergelijkbaar zoals TO beschrijft. Bij ons ging het wederzijds en eigenlijk zou het mij niet verbazen als mijn ex ook flinke trekken blijkt te hebben.
woensdag 26 januari 2022 om 08:13
Dank je wel voor je reaktie.
Je zegt dat jouw relatie vergelijkbaar was als met wat ik beschrijf. Wat ik me dan afvraag is of je je er bewust van was wat je deed? Of je dit expres deed of niet?
Mocht je het vervelend vinden om hier te antwoorden, sta ik ook open voor een eventueel pb.
Groetjes
woensdag 26 januari 2022 om 08:20
Waarom wil je weten of hij het bewust of per ongeluk doet?
Als jouw vriend het per ongeluk doet, als hij het onbewust doet, kan hij niet veranderen. Conclusie: je moet de relatie verbreken
Als hij het expres doet, is hij een lul. Conclusie: je moet de relatie verbreken.
Je moet hoe dan ook de relatie verbreken. En je moet niet hem proberen te begrijpen, maar jezelf. Hoe komt het dat je dit gedrag zo lang getolereerd hebt?
Als jouw vriend het per ongeluk doet, als hij het onbewust doet, kan hij niet veranderen. Conclusie: je moet de relatie verbreken
Als hij het expres doet, is hij een lul. Conclusie: je moet de relatie verbreken.
Je moet hoe dan ook de relatie verbreken. En je moet niet hem proberen te begrijpen, maar jezelf. Hoe komt het dat je dit gedrag zo lang getolereerd hebt?
mariejan wijzigde dit bericht op 26-01-2022 08:35
0.35% gewijzigd
woensdag 26 januari 2022 om 08:32
Hij worstelt ermee dat hij je niet onder controle kan houden zodat je je gedraagt zoals hij wil; zoals hij denkt dat hij nodig heeft om zich zekerder te voelen. Hij kan niet accepteren dat zijn partner een vrije wil heeft en hem overlaat aan zijn onzekerheden. Het kind in hem gaat dan stampvoeten.
Je zal met zijn behoeften en eisen steeds weer moeten leven: hoe meer je toegeeft, hoe wantrouwender hij wordt.
Je zal met zijn behoeften en eisen steeds weer moeten leven: hoe meer je toegeeft, hoe wantrouwender hij wordt.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 26 januari 2022 om 08:33
Dit kun je niet voorspellen. Bij een vriendin werd haar nieuwe relatie door haar ex in elkaar geslagen, uit jaloezie.Dame54321 schreef: ↑26-01-2022 06:58
Nog een vraag voor de mensen met een vergelijkbare situatie:
Ik weet 100% dat hij me niet zonder slag of stoot zal laten gaan, hij gaat bij me aan de deur komen en dat zal niet bij 1x blijven. Hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
Voor de deur laten staan en negeren? Opendoen? Of op straat?
Ik ben absoluut niet bang van hem, maar hoe blijf je sterk genoeg, hoe trap je er niet weer in? Hoe laat je je niet verleiden tot een nieuwe discussie? En hoelang heeft het geduurd voordat hij afhaakte en je met rust liet?
Bij een ander word je achter gelaten met een tirade en heb je het gevoel dat het jouw schuld was.
Juist bij manipulatieve mensen moet je elke discussie uit de weggaan. Maar hoe het loopt weet je niet.
woensdag 26 januari 2022 om 08:38
Dergelijke mensen weten wel dat ze zich raar gedragen maar hun controlerende houding is hun levensinvulling. 
Iets anders hebben ze nog nooit geprobeerd.
Je zal toch maar je vogeltje vrij moeten laten op het gevaar af dat hij een andere plek leuker vindt dan zijn kooi.
Iets anders hebben ze nog nooit geprobeerd.Je zal toch maar je vogeltje vrij moeten laten op het gevaar af dat hij een andere plek leuker vindt dan zijn kooi.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
