Relaties
alle pijlers
man met een kind..
woensdag 6 juni 2007 om 09:48
Ik heb nu een half jaar een relatie met een man met een zoontje van 2, alleen de moeder van het kind wil niet dat ik hem zie, omdat hij zich dan aan me gaat hechten en wie weet is onze relatie over tijdje alweer voorbij.
Zij heeft zelf nog geen nieuwe vriend en neemt haar ex dan ook kwalijk dat hij nu een vriendin heeft en denkt dat hij zijn zoon minder aandacht geeft daardoor, wat natuurlijk absoluut niet waar is.
Deze reactie is toch niet normaal wel?
Zij heeft zelf nog geen nieuwe vriend en neemt haar ex dan ook kwalijk dat hij nu een vriendin heeft en denkt dat hij zijn zoon minder aandacht geeft daardoor, wat natuurlijk absoluut niet waar is.
Deze reactie is toch niet normaal wel?
woensdag 6 juni 2007 om 09:58
Goedemorgen,
Ik ben nu een maandje aan het daten met een hele lieve man en zal naar alle waarschijnlijkheid aanstaande zaterdag kennis maken met zijn dochtertje van 3,5 jaar.
Zijn ex is ook nog vrijgezel en heeft nog andere issues en heeft het er ook wel een beetje lastig mee dat haar ex nu aan het daten is.
Wat zegt je vriend ervan?
Ik ben nu een maandje aan het daten met een hele lieve man en zal naar alle waarschijnlijkheid aanstaande zaterdag kennis maken met zijn dochtertje van 3,5 jaar.
Zijn ex is ook nog vrijgezel en heeft nog andere issues en heeft het er ook wel een beetje lastig mee dat haar ex nu aan het daten is.
Wat zegt je vriend ervan?
woensdag 6 juni 2007 om 09:58
Hoi Suricata,
nee, niet echt een normale reactie.... De ex van je vriend had toch kunnen verwachten dat hij op den duur een nieuwe relatie zou krijgen.
En dat de nieuwe partner dan ook een rol in het leven van haar zoontje gaat spelen lijkt me logisch.
Ik kan nog niet uit ervaring spreken... Maar dat zal wel gaan komen, want mijn vriend heeft een kindje van 7 maanden en dat loopt ook niet goed.
Sterker nog, heb het kindje nog nooit gezien en hij krijgt haar niet eens mee. Er is geen enkele regeling getroffen. Zij weet niet van mijn bestaan...
Ik vraag me af hoe het gaat lopen. Belang van het kind staat voorop, maar dat wordt door sommige moeders niet altijd gezien....
Triest..
En wat betreft het verwijt dat hij minder aandacht heeft voor hun zoontje klinkt eerder als jaloezie dan een terecht verwijt...
nee, niet echt een normale reactie.... De ex van je vriend had toch kunnen verwachten dat hij op den duur een nieuwe relatie zou krijgen.
En dat de nieuwe partner dan ook een rol in het leven van haar zoontje gaat spelen lijkt me logisch.
Ik kan nog niet uit ervaring spreken... Maar dat zal wel gaan komen, want mijn vriend heeft een kindje van 7 maanden en dat loopt ook niet goed.
Sterker nog, heb het kindje nog nooit gezien en hij krijgt haar niet eens mee. Er is geen enkele regeling getroffen. Zij weet niet van mijn bestaan...
Ik vraag me af hoe het gaat lopen. Belang van het kind staat voorop, maar dat wordt door sommige moeders niet altijd gezien....
Triest..
En wat betreft het verwijt dat hij minder aandacht heeft voor hun zoontje klinkt eerder als jaloezie dan een terecht verwijt...
woensdag 6 juni 2007 om 10:27
Darsjhan, ik ben het volkomen met je eens ;)!
(zal het berichtje uitprinten en meegeven aan de ex van m'n vriend, misschien leert ze er van :?)
Triest dat jaloezie ten koste gaat van het kind.
In ons geval vind ik het ook uiterst triest dat mijn vriend zijn eigen kind niet eens mee mag nemen?! Das toch te bizar voor woorden.
Vrienden hebben zijn kind nog nooit gezien, ik dus ook niet. Als hij het kind wil zien moet ie daar naar toe en dan kan ie ff 3 uurtjes spelen en weer vertrekken?! En dat 1x in de week. Nou, dan bouw je echt een band op met je kind hoor :o....
(zal het berichtje uitprinten en meegeven aan de ex van m'n vriend, misschien leert ze er van :?)
Triest dat jaloezie ten koste gaat van het kind.
In ons geval vind ik het ook uiterst triest dat mijn vriend zijn eigen kind niet eens mee mag nemen?! Das toch te bizar voor woorden.
Vrienden hebben zijn kind nog nooit gezien, ik dus ook niet. Als hij het kind wil zien moet ie daar naar toe en dan kan ie ff 3 uurtjes spelen en weer vertrekken?! En dat 1x in de week. Nou, dan bouw je echt een band op met je kind hoor :o....
woensdag 6 juni 2007 om 10:38
hoi suricata,
Je hebt een half jaar een relatie. Hoe staan jullie er zelf in? Gaat het goed tussen jullie?
Uit het oogpunt van zijn ex daar kan ik me heel erg in vinden.Alleen als het al een half jaar aan is dan denk ik dat je toch wel een keer het kindje mag gaan zien.
Ik vind het wel goed van je dat je om advies vraagt. Hou er wel rekening mee dat dit pas het begin is van wat er nog kan gaan komen. Het blijft een ex en daar zal je altijd mee te maken houden en dan is het de vraag hoe sterk is je relatie.
Je hebt een half jaar een relatie. Hoe staan jullie er zelf in? Gaat het goed tussen jullie?
Uit het oogpunt van zijn ex daar kan ik me heel erg in vinden.Alleen als het al een half jaar aan is dan denk ik dat je toch wel een keer het kindje mag gaan zien.
Ik vind het wel goed van je dat je om advies vraagt. Hou er wel rekening mee dat dit pas het begin is van wat er nog kan gaan komen. Het blijft een ex en daar zal je altijd mee te maken houden en dan is het de vraag hoe sterk is je relatie.
woensdag 6 juni 2007 om 10:45
Voordat mijn vriend aan zijn ex vertelde dat hij een nieuwe vriendin heeft, had ik zijn zoontje ( noem hem wel ff jorn) al een paar keer gezien en het klikt goed. Mijn vriend vindt het erg belangrijk dat we goed met elkaar om kunnen gaan anders was onze relatie denk ik ook anders verlopen. Maar goed, nadat zij dus hoorde dat hij een nieuwe relatie had, vroeg ze of ik jorn al eens gezien had. Hij eerlijk verteld en toen verbood ze hem dat ik jorn nog zou zien. Pas als we een hele tijd een relatie hebben dan mag het volgens haar. Mijn vriend vindt het belachelijk. En binnenkort gaat hij dan ook zeggen dat ik ook vaker bij hem ben en de kans er dus goed in zit dat ik jorn meer ga zien. Ben benieuwd hoe zij hierop reageert...
En ook nog als zij dadelijk een nieuwe vriend krijgt, dan komt hij ook bij haar en ziet hij jorn toch ook. Mijn vriend gaat dan toch ook niet eisen dat zij maar ergens anders moet afspreken met die kerel. Mijn vriend gaat haar dan ook heus niet verbieden dat haar evt nieuwe vriend niet langs mag komen, hij houdt de eer aan zichzelf.
Maar ik denk waarom mag ik jorn niet zien, ik doe hem geen kwaad. hij speelt juist hartstikke leuk met me, dus wat is er erg aan als ik hem af en toe zie?
Heeft denk ik idd te maken met jaloezie.
En ook nog als zij dadelijk een nieuwe vriend krijgt, dan komt hij ook bij haar en ziet hij jorn toch ook. Mijn vriend gaat dan toch ook niet eisen dat zij maar ergens anders moet afspreken met die kerel. Mijn vriend gaat haar dan ook heus niet verbieden dat haar evt nieuwe vriend niet langs mag komen, hij houdt de eer aan zichzelf.
Maar ik denk waarom mag ik jorn niet zien, ik doe hem geen kwaad. hij speelt juist hartstikke leuk met me, dus wat is er erg aan als ik hem af en toe zie?
Heeft denk ik idd te maken met jaloezie.
woensdag 6 juni 2007 om 10:57
woensdag 6 juni 2007 om 11:11
Suricata,
Ken jij de ex van je vriend? Kent zij jou?
Ik neem aan dat veel van wat je hoort en weet via je vriend komt. In aanmerking genomen dat ze gescheiden zijn, bestaat er een goede kans dat er nog wat zeer tussen hen zit of op zn minst wat ongeduld bij hem ten opzichte van haar.
In je eigen belang, het belang van je relatie en het kind is het misschien verstandig om dit mee te nemen en haar niet bij voorbaat af te serveren als de lastige ex. Waarschijnlijk is ze gewoon een vrouw die zich erg verantwoordelijk voelt haar kind, vooral nu ze er als alleenstaande moeder voorstaat.
Omgekeerd is het mogelijk dat zij nog met vergelijkbare issues zit t.o.v. je vriend en daarom jou ook zonder nadenken of instinctief afserveert als die nieuwe vriendin die moedertje wil spelen over haar kind.........
Ken jij de ex van je vriend? Kent zij jou?
Ik neem aan dat veel van wat je hoort en weet via je vriend komt. In aanmerking genomen dat ze gescheiden zijn, bestaat er een goede kans dat er nog wat zeer tussen hen zit of op zn minst wat ongeduld bij hem ten opzichte van haar.
In je eigen belang, het belang van je relatie en het kind is het misschien verstandig om dit mee te nemen en haar niet bij voorbaat af te serveren als de lastige ex. Waarschijnlijk is ze gewoon een vrouw die zich erg verantwoordelijk voelt haar kind, vooral nu ze er als alleenstaande moeder voorstaat.
Omgekeerd is het mogelijk dat zij nog met vergelijkbare issues zit t.o.v. je vriend en daarom jou ook zonder nadenken of instinctief afserveert als die nieuwe vriendin die moedertje wil spelen over haar kind.........
woensdag 6 juni 2007 om 11:15
Het ligt er ook wel een beetje aan hoe die relatie is.
In mijn geval, mijn vriend is al vrij snel bij mij komen wonen.
Echter sta ik wel volledig buiten het hele "kindverhaal".
Terwijl dat juist een belangrijk deel van zijn leven is. En daar maak ik dan geen deel van uit. Voelt voor mij een beetje raar..
Als je nog volop aan het daten bent vind ik het inderdaad logisch dat het kind daar nog even buiten staat, maar als je toch weet dat je met mekaar verder wilt, hoort dat er ook bij.
In mijn geval, mijn vriend is al vrij snel bij mij komen wonen.
Echter sta ik wel volledig buiten het hele "kindverhaal".
Terwijl dat juist een belangrijk deel van zijn leven is. En daar maak ik dan geen deel van uit. Voelt voor mij een beetje raar..
Als je nog volop aan het daten bent vind ik het inderdaad logisch dat het kind daar nog even buiten staat, maar als je toch weet dat je met mekaar verder wilt, hoort dat er ook bij.
woensdag 6 juni 2007 om 11:32
Niet zo'n handige zet van je vriend om hun kind al aan jou voor te stellen zonder dat zijn moeder uberhaupt weet dat hij een nieuwe vriendin heeft. Dan zou ik ook gaan steigeren. Blijkbaar mocht hij daarvoor zonder restricties zijn kind zien, dus om nu direct te gaan denken dat dit een jaloerse en niet-meewerkende ex is, vind ik wat kort door de bocht.
Uiteraard, alles in het belang van het kind. maar als je de zorgrelatie met je ex goed wilt houden, is zorgvuldig met elkaars gevoelens omgaan heel erg belangrijk. Stel dat ze nu jaloers is, dat is een heel menselijk gevoel hoor, Je kunt beter dit gevoel bij de ander erkennen en bespreekbaar maken dan roepen dat dat gevoel er niet mag zijn. Op deze manier over de gevoelens van de moeder van dit kind heenlopen, en de manier waarop je vriend dit weer van plan is, is gewoon niet handig. Of het redelijk is is een ander punt.
Hoe oud is dit kindje en hoe lang zijn ze al uit elkaar? Een goede zorgrelatie opbouwen na de scheiding duurt gemiddeld 2 jaar, ook in een goed verlopend proces.
Uiteraard, alles in het belang van het kind. maar als je de zorgrelatie met je ex goed wilt houden, is zorgvuldig met elkaars gevoelens omgaan heel erg belangrijk. Stel dat ze nu jaloers is, dat is een heel menselijk gevoel hoor, Je kunt beter dit gevoel bij de ander erkennen en bespreekbaar maken dan roepen dat dat gevoel er niet mag zijn. Op deze manier over de gevoelens van de moeder van dit kind heenlopen, en de manier waarop je vriend dit weer van plan is, is gewoon niet handig. Of het redelijk is is een ander punt.
Hoe oud is dit kindje en hoe lang zijn ze al uit elkaar? Een goede zorgrelatie opbouwen na de scheiding duurt gemiddeld 2 jaar, ook in een goed verlopend proces.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 6 juni 2007 om 11:53
Poezewoes, ik kan me voorstellen dat de ex dat niet leuk vond, dat zij niks van nieuwe vriendin weet. Lijkt me ook voor de goede verstandhouding beter dat hij dat wel even had gemeld alvorens nieuwe vriendin kennis te laten maken met kind.
Maar eigenlijk vind ik ook niet dat de man MOET vertellen dat hij een nieuwe vriendin heeft. Daar heeft de ex toch niks mee te maken? Zoals ik al zei, voor de goede verstandhouding doe je zulke dingen best wel (geen gezeur achteraf) maar op zich vind ik niet dat ex één of ander recht heeft op die informatie. Natuurlijk wil je niet dat je kind aan tientallen vriendinnen wordt voorgesteld, maar blijkbaar is dat hier niet het geval en dan mag je er als moeder wel van uitgaan dat vader ook het beste voor heeft met zijn kind en niet ondoordacht handelt.
Zeker nu komt het allemaal nogal dwaas over. Okee, ik begrijp dat ex op haar tenen getrapt is omdat zij er niks van af wist, maar het kind heeft de nieuwe vriendin nu toch al gezien, vader en nieuwe vriendin zijn gelukkig. Het lijkt me verwarrender voor het kind dat hij nieuwe vriendin nu ineens niet meer te zien krijgt (en later waarschijnlijk opeens weer wel). Dus ik ben niet zo zeker of moeder handelt in belang van het kind. Lijkt me eerder dat ze er niet goed tegen kan dat vader nieuwe relatie heeft.
Maar eigenlijk vind ik ook niet dat de man MOET vertellen dat hij een nieuwe vriendin heeft. Daar heeft de ex toch niks mee te maken? Zoals ik al zei, voor de goede verstandhouding doe je zulke dingen best wel (geen gezeur achteraf) maar op zich vind ik niet dat ex één of ander recht heeft op die informatie. Natuurlijk wil je niet dat je kind aan tientallen vriendinnen wordt voorgesteld, maar blijkbaar is dat hier niet het geval en dan mag je er als moeder wel van uitgaan dat vader ook het beste voor heeft met zijn kind en niet ondoordacht handelt.
Zeker nu komt het allemaal nogal dwaas over. Okee, ik begrijp dat ex op haar tenen getrapt is omdat zij er niks van af wist, maar het kind heeft de nieuwe vriendin nu toch al gezien, vader en nieuwe vriendin zijn gelukkig. Het lijkt me verwarrender voor het kind dat hij nieuwe vriendin nu ineens niet meer te zien krijgt (en later waarschijnlijk opeens weer wel). Dus ik ben niet zo zeker of moeder handelt in belang van het kind. Lijkt me eerder dat ze er niet goed tegen kan dat vader nieuwe relatie heeft.
woensdag 6 juni 2007 om 11:57
Poezewoes,
ik ben het inderdaad eens met je eerste punt.
(Niet zo'n handige zet van je vriend om hun kind al aan jou voor te stellen zonder dat zijn moeder uberhaupt weet dat hij een nieuwe vriendin heeft.)
Natuurlijk kan jaloezie een menselijk gevoel zijn. Er moet dan ook gesproken worden over de situatie. En moeders kan niet zomaar bepalen wat er gebeurd. Daar heb je het samen over. Maar bepalen dat het kindje niet bij de nieuwe partner mag zijn (voorlopig) vind ik ook kort door de bocht.
Daar praat je samen over en beslis je samen. En wellicht is het ook beter als de nieuwe partner de ex een keer ontmoet. Dan weet de ex ook bij wie haar kindje is en geeft dat misschien meer vertrouwen.
Het blijft lastig vind ik, een kind uit een vorige relatie... :(
woensdag 6 juni 2007 om 11:57
Allereerst bedankt voor jullie reacties/meningen!
om ff nog te reageren om lunaM81, ja ik heb er lang over na moeten denken of ik er mee om kan gaan dat hij al een kind heeft. Liever had ik een man gehad die geen kind had en dus ook geen contact heeft meer met zijn ex, maar ja ik hou super veel van hem en heb het gevoel dat we goed matchen dus ja toen heb ik de keuze voor hem gemaakt en dus gelijk de keuze voor zijn kind. Ik vind het niet altijd even makkelijk, maar kan nu goed met dit feit omgaan. Ik hoop dat hij en zijn ex normaal met elkaar om kunnen blijven gaan. Zijn ex heb ik nog nooit onmoet, dus ik kan nog niet echt over haar oordelen.
Onze relatie zit goed en we gaan er allebei 100% voor. We willen als ik straks ben afgestudeerd (eind nov waarschijnlijk) ook samen gaan wonen.
om ff nog te reageren om lunaM81, ja ik heb er lang over na moeten denken of ik er mee om kan gaan dat hij al een kind heeft. Liever had ik een man gehad die geen kind had en dus ook geen contact heeft meer met zijn ex, maar ja ik hou super veel van hem en heb het gevoel dat we goed matchen dus ja toen heb ik de keuze voor hem gemaakt en dus gelijk de keuze voor zijn kind. Ik vind het niet altijd even makkelijk, maar kan nu goed met dit feit omgaan. Ik hoop dat hij en zijn ex normaal met elkaar om kunnen blijven gaan. Zijn ex heb ik nog nooit onmoet, dus ik kan nog niet echt over haar oordelen.
Onze relatie zit goed en we gaan er allebei 100% voor. We willen als ik straks ben afgestudeerd (eind nov waarschijnlijk) ook samen gaan wonen.
woensdag 6 juni 2007 om 12:05
"Maar eigenlijk vind ik ook niet dat de man MOET vertellen dat hij een nieuwe vriendin heeft."Als het puur om twee gescheiden mensen gaat, nee, dan niet. Maar in dit geval is er een kind bij betrokken, en gaat het de moeder m.i. wel aan wat voor relatie de vader van het kind heeft. Dat is volgens alleen maar in het belang van het kind zelf.
woensdag 6 juni 2007 om 12:14
Tja, ik vind het ook een moeilijke kwestie, maar kan me het standpunt van de moeder wel voorstellen. Het is idd niet erg handig niet aan de moeder te laten weten dat er een nieuwe relatie in het spel is, de moeder krijgt daar hoe dan ook mee te maken (als het alleen maar via haar kind).
Vind het wel ok dat zij wat aan de voorzichtige kant is, alleen zou ik idd ook niet goed weten wanneer er dan voldoende tijd verstreken zou zijn om het kind wel te zien (dus door jou, TO!). Lastige zaak, maar geef moeder gewoon wat tijd om te wennen aan het idee, vroeg of laat zal ze toch moeten accepteren dat haar kind ook met jou om zal gaan.
Vind het wel ok dat zij wat aan de voorzichtige kant is, alleen zou ik idd ook niet goed weten wanneer er dan voldoende tijd verstreken zou zijn om het kind wel te zien (dus door jou, TO!). Lastige zaak, maar geef moeder gewoon wat tijd om te wennen aan het idee, vroeg of laat zal ze toch moeten accepteren dat haar kind ook met jou om zal gaan.
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
woensdag 6 juni 2007 om 12:16
@suricata,
Dat heb ik inderdaad ook. In het begin schrok ik me echt dood en dacht echt, oh nee heb ik weer... Maar het gevoel voor hem is zo sterk dat ik er toch mee verder wil.
Ik vraag me wel af hoe het allemaal gaat lopen.. En daar heb ik niet altijd evenveel vertrouwen in. En sowieso blijf ik nu nog in het ongewisse, want ik sta compleet buiten het hele verheel. Vind ik overigens ook heel irritant.
Daarnaast ambieer ik niet echt een gezinsleven op m'n 26ste.. Dus hoop dat ik het allemaal heel leuk ga vinden om zo af en toe het gezinnetje uit te hangen :P
Maar ja, eerst moet moeders eens los komen en haar kind eens uit handen geven aan de vader die er minstens zoveel recht op heeft.
Fijn dat jullie er in ieder geval samen 100% voor gaan. Dat is het belangrijkste, dan komt de rest vast ook wel goed.
Dat heb ik inderdaad ook. In het begin schrok ik me echt dood en dacht echt, oh nee heb ik weer... Maar het gevoel voor hem is zo sterk dat ik er toch mee verder wil.
Ik vraag me wel af hoe het allemaal gaat lopen.. En daar heb ik niet altijd evenveel vertrouwen in. En sowieso blijf ik nu nog in het ongewisse, want ik sta compleet buiten het hele verheel. Vind ik overigens ook heel irritant.
Daarnaast ambieer ik niet echt een gezinsleven op m'n 26ste.. Dus hoop dat ik het allemaal heel leuk ga vinden om zo af en toe het gezinnetje uit te hangen :P
Maar ja, eerst moet moeders eens los komen en haar kind eens uit handen geven aan de vader die er minstens zoveel recht op heeft.
Fijn dat jullie er in ieder geval samen 100% voor gaan. Dat is het belangrijkste, dan komt de rest vast ook wel goed.
woensdag 6 juni 2007 om 12:55
er was eens een topic oproep voor vrouwen die een vriend hebben met kinderen...maar die is al ver afgezakt naar de laatste pagina denk ik..
Ook ik ben kadomoeder van drie kids, en heb ook te maken gehad met een ex die mij verbood om de kids te zien.. Haar angst was dat ik dus de gezellige moeder over HUN kinderen uit zou gaan hangen en dat kon zij niet uitstaan.. Heel logisch allemaal.. Vertel haar (desnoots via je vriend) dat je hun moede rniet bent niet kan en wil zijn maar iemand die ervoor wilt zorgen dat ze een leuk weekend hebben als ze bij hun vader zijn..
Voor hetzelfde geld was je een kennis die af en toe over de vloer komt.. dan nog denk ik niet dat ex daar iets over te zeggen heeft, maar om wel rekening te houden met haar "moeder"gevoelens zou ik het wel reeel vinden dat jouw vriend tegen haar verteld dat ie al een half jaar een relatie heeft
Ook ik ben kadomoeder van drie kids, en heb ook te maken gehad met een ex die mij verbood om de kids te zien.. Haar angst was dat ik dus de gezellige moeder over HUN kinderen uit zou gaan hangen en dat kon zij niet uitstaan.. Heel logisch allemaal.. Vertel haar (desnoots via je vriend) dat je hun moede rniet bent niet kan en wil zijn maar iemand die ervoor wilt zorgen dat ze een leuk weekend hebben als ze bij hun vader zijn..
Voor hetzelfde geld was je een kennis die af en toe over de vloer komt.. dan nog denk ik niet dat ex daar iets over te zeggen heeft, maar om wel rekening te houden met haar "moeder"gevoelens zou ik het wel reeel vinden dat jouw vriend tegen haar verteld dat ie al een half jaar een relatie heeft
woensdag 6 juni 2007 om 13:03
@ Luna,
Het kindje van jouw vriend is pas 7 maanden oud. Zijn ex is waarschijnlijk nog druk aan het ontzwangeren en emotioneel niet stabiel.
Krjgt het kind nog borstvoeding? dan is er ook een praktische reden waarom het kindje niet te lang zonder zijn mamma kan.
Hoe lang duurtt jouw relatie met deze man al, en hadden jullie al iets samen voordat het officieel uit was tussen ex en hem?
Als dat namelijk het geval is, dan begrijp ik de reactie van de moeder heel goed. In haar ogen heb jij dan haar man, en de vader van haar kind "afgepakt". Zij ziet het niet zitten dat jij "gezinnetje"gaat spelen met haar kind. aangezien jouw vriend bij jou woont, betekent dat dus dat ze haar kind moet afgeven aan de vrouw die ook haar man "gestolen"heeft. kan me heel goed voorstellen dat ze dat nu nog even niet wil, en ik vind ook dat je daar best een beetje respect voor mag hebben. Zeker omdat je zelf nog niet weet of je er zelf wel aan toe bent om gezinnetje te spelen. natuurlijk moet het wel een ker ophouden en over een poosje moet jouw vriend het kind wel mogen meenemen, maar dat vind ik een zaak van de ouders en niet van jou.
Het kindje van jouw vriend is pas 7 maanden oud. Zijn ex is waarschijnlijk nog druk aan het ontzwangeren en emotioneel niet stabiel.
Krjgt het kind nog borstvoeding? dan is er ook een praktische reden waarom het kindje niet te lang zonder zijn mamma kan.
Hoe lang duurtt jouw relatie met deze man al, en hadden jullie al iets samen voordat het officieel uit was tussen ex en hem?
Als dat namelijk het geval is, dan begrijp ik de reactie van de moeder heel goed. In haar ogen heb jij dan haar man, en de vader van haar kind "afgepakt". Zij ziet het niet zitten dat jij "gezinnetje"gaat spelen met haar kind. aangezien jouw vriend bij jou woont, betekent dat dus dat ze haar kind moet afgeven aan de vrouw die ook haar man "gestolen"heeft. kan me heel goed voorstellen dat ze dat nu nog even niet wil, en ik vind ook dat je daar best een beetje respect voor mag hebben. Zeker omdat je zelf nog niet weet of je er zelf wel aan toe bent om gezinnetje te spelen. natuurlijk moet het wel een ker ophouden en over een poosje moet jouw vriend het kind wel mogen meenemen, maar dat vind ik een zaak van de ouders en niet van jou.
woensdag 6 juni 2007 om 13:36
Natuurlijk praat je samen over wat het best is voor je kind. maar de reactie van moeder nu, is op een aktie van vader die hij niet heeft besproken met moeder. Je kan moeder dus wel verwijten niet in het belang van haar kind te handelen, maar je kan haar moeilijk verwijten dat ze boos is dat vader zijn akties niet met haar heeft overlegd. Hij heeft zelf dus ook een groot aandeel in de nare verhouding nu, niet alleen moeder.
Darsjhan, het kan ook gaan zoals jij beschrijft, maar in de meeste gevallen zal er onenigheid ontstaan als je niet zorgvuldig omgaat met nieuwe partners en de kinderen. Op zich zullen kinderen er heus niet veel last van hebben dat ze een nieuw iemand ontmoeten, maar kinderen hebben er wel last van als er onenigheid is tussen vader en moeder. En ik vind niet dat je van moeder mag verlangen dat ze dit soort zaken gewoon maar slikt, omdat de verhouding goed moet blijven. Vader kan er ook van te voren wel even over nadenken wat voor gevolgen dit kan hebben voor de verhouding.
Ja, de reactie van moeder is niet goed. Maar ik kan dat best begrijpen. Ze probeert de controle over de situatie terug te krijgen, nadat er dingen zijn gebeurd waar ze niets van af wist, met haar kind.
Verwar jaloezie op een nieuwe relatie niet met de gevoelens die ze heeft omtrent haar moederschap en haar kind. Want ik denk dat ze in dit geval daar veel meer in is gekwetst dan over de nieuwe relatie van vader.
Darsjhan, het kan ook gaan zoals jij beschrijft, maar in de meeste gevallen zal er onenigheid ontstaan als je niet zorgvuldig omgaat met nieuwe partners en de kinderen. Op zich zullen kinderen er heus niet veel last van hebben dat ze een nieuw iemand ontmoeten, maar kinderen hebben er wel last van als er onenigheid is tussen vader en moeder. En ik vind niet dat je van moeder mag verlangen dat ze dit soort zaken gewoon maar slikt, omdat de verhouding goed moet blijven. Vader kan er ook van te voren wel even over nadenken wat voor gevolgen dit kan hebben voor de verhouding.
Ja, de reactie van moeder is niet goed. Maar ik kan dat best begrijpen. Ze probeert de controle over de situatie terug te krijgen, nadat er dingen zijn gebeurd waar ze niets van af wist, met haar kind.
Verwar jaloezie op een nieuwe relatie niet met de gevoelens die ze heeft omtrent haar moederschap en haar kind. Want ik denk dat ze in dit geval daar veel meer in is gekwetst dan over de nieuwe relatie van vader.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 6 juni 2007 om 14:06
Raar hoe mensen tegelijk de mond vol kunnen hebben over dat het belang van het kind voorop moet staan, maar zodra een moeder waakt over dat belang en dat even niet uitkomt het meteen de moeder is die wel jaloers zal zijn.
Ik ben zelf weggegaan. Jaren te laat en emotioneel volledig uitgewoond. Als er ièts is wat ik nooit zal zijn is het dus wel jaloers op de nieuwe vriendin van mijn ex man. Met een strikje eromheen mag ze hem hebben.
Toch vloog ik zo ongeveer tegen het plafond toen hij gedurende de afwikkeling van onze echtscheiding met een lulverhaal in onze gezamelijke woning ging hokken met zijn rebound liefje.
Een scheiding is voor kinderen ongelofelijk ingrijpend. Hun hele vertrouwen gaat in één klap op de schop. Dat kan allemaal weer herwonnen worden, maar daar is héél erg veel inzet, tijd en moeite voor nodig. En soms gaat dat ten kosten van wat je zelf eigenlijk graag zou willen (of van wat je nieuwe vriend/vriendin graag zou willen...).
Kinderen van wie de ouders net uit elkaar zijn zoeken wanhopig naar hoe het nieuwe plaatje van hun leven er uit ziet. Hield papa niet meer van mij, mag ik nog wel lieve dingen zeggen over papa, komt papa me nog wel ophalen vrijdag, kom jij me aan het einde van het weekend nog wel ophalen. Tienduizend vragen, die echt niet alleen maar bij kinderen 'van andere mensen' door hun hoofdje spoken. En tevens vragen die alleen maar beantwoord kunnen worden door keer op keer het proces van bezoeken goed te laten verlopen. Vertrouwen kan alleen maar groeien, dat kan je niet afdwingen met een mooi verhaal over hoe serieus je relatie is en hoeje er alletwee voor wilt gaan.
Ook zij waren ooit serieus en wilden er voor gaan. Uit die band is namelijk dat kindje geboren. Maar zij weet ook uit (emotionele) ervaring dat dat op een dag 'gewoon' weg kan zijn.
Uit je verhaal denk ik op te kunnen maken dat het kindje het grootste deel van de tijd bij haar is. Dat betekent dus ook dat zij de klappen heeft opgevangen. De huil en driftbuien, het onbegrip, de onmacht, de miljoen vragen waar papa is. Dat maakt dat ik vind dat je vriend makkelijk praten heeft over gewoon even zijn nieuwe vriendin introduceren in het leven van zijn kind, en dat jij niet eens recht van spreken hebt over het feit of dit normaal of abnormaal is.
Mijn kinderen zijn iets ouder (kleuters) en de scheiding (die dus op mijn initiatief heeft plaatsgevonden en één van de betere beslissingen van mijn leven is geweest) is nu ongeveer een jaar een feit. Kijkend naar de worsteling van mijn kinderen in het afgelopen jaar kan ik je verzekeren dat niet een nieuwe vriendin (volgens mij is hij inmiddels toe aan rebound 2.0, 1.0 is gelukkig redelijk geruisloos na bewezen diensten de deur uit gebonjourd) mijn grote nachtmerie is, maar wel een voor mijn kinderen opnieuw te verwerken breuk met iemand in wie ze hun broze vertrouwen hebben gesteld.
Misschien zou je het zo juist positief kunnen benaderen. Ze is goed doordrongen van het feit dat je geen eendagsvlieg zult zijn.
Ik ben zelf weggegaan. Jaren te laat en emotioneel volledig uitgewoond. Als er ièts is wat ik nooit zal zijn is het dus wel jaloers op de nieuwe vriendin van mijn ex man. Met een strikje eromheen mag ze hem hebben.
Toch vloog ik zo ongeveer tegen het plafond toen hij gedurende de afwikkeling van onze echtscheiding met een lulverhaal in onze gezamelijke woning ging hokken met zijn rebound liefje.
Een scheiding is voor kinderen ongelofelijk ingrijpend. Hun hele vertrouwen gaat in één klap op de schop. Dat kan allemaal weer herwonnen worden, maar daar is héél erg veel inzet, tijd en moeite voor nodig. En soms gaat dat ten kosten van wat je zelf eigenlijk graag zou willen (of van wat je nieuwe vriend/vriendin graag zou willen...).
Kinderen van wie de ouders net uit elkaar zijn zoeken wanhopig naar hoe het nieuwe plaatje van hun leven er uit ziet. Hield papa niet meer van mij, mag ik nog wel lieve dingen zeggen over papa, komt papa me nog wel ophalen vrijdag, kom jij me aan het einde van het weekend nog wel ophalen. Tienduizend vragen, die echt niet alleen maar bij kinderen 'van andere mensen' door hun hoofdje spoken. En tevens vragen die alleen maar beantwoord kunnen worden door keer op keer het proces van bezoeken goed te laten verlopen. Vertrouwen kan alleen maar groeien, dat kan je niet afdwingen met een mooi verhaal over hoe serieus je relatie is en hoeje er alletwee voor wilt gaan.
Ook zij waren ooit serieus en wilden er voor gaan. Uit die band is namelijk dat kindje geboren. Maar zij weet ook uit (emotionele) ervaring dat dat op een dag 'gewoon' weg kan zijn.
Uit je verhaal denk ik op te kunnen maken dat het kindje het grootste deel van de tijd bij haar is. Dat betekent dus ook dat zij de klappen heeft opgevangen. De huil en driftbuien, het onbegrip, de onmacht, de miljoen vragen waar papa is. Dat maakt dat ik vind dat je vriend makkelijk praten heeft over gewoon even zijn nieuwe vriendin introduceren in het leven van zijn kind, en dat jij niet eens recht van spreken hebt over het feit of dit normaal of abnormaal is.
Mijn kinderen zijn iets ouder (kleuters) en de scheiding (die dus op mijn initiatief heeft plaatsgevonden en één van de betere beslissingen van mijn leven is geweest) is nu ongeveer een jaar een feit. Kijkend naar de worsteling van mijn kinderen in het afgelopen jaar kan ik je verzekeren dat niet een nieuwe vriendin (volgens mij is hij inmiddels toe aan rebound 2.0, 1.0 is gelukkig redelijk geruisloos na bewezen diensten de deur uit gebonjourd) mijn grote nachtmerie is, maar wel een voor mijn kinderen opnieuw te verwerken breuk met iemand in wie ze hun broze vertrouwen hebben gesteld.
Misschien zou je het zo juist positief kunnen benaderen. Ze is goed doordrongen van het feit dat je geen eendagsvlieg zult zijn.
woensdag 6 juni 2007 om 14:11
Overigens ben ik voor mezelf net zo streng, zo niet strenger. Zelfs vriendschappelijke contacten met andere mannen spelen zich alleen af als zij of al lang op bed liggen of het weekend doorbrengen bij hun vader.
Het 'om het belang van het kind' laten draaien zit 'm er namelijk in dat als je moet kiezen, je dan kiest voor wat er het beste is voor je kind, ookal is dat balen voor jou.
Het 'om het belang van het kind' laten draaien zit 'm er namelijk in dat als je moet kiezen, je dan kiest voor wat er het beste is voor je kind, ookal is dat balen voor jou.
