Relaties
alle pijlers
Man sluit zich emotioneel af
dinsdag 29 augustus 2023 om 19:49
Vorig jaar hebben wij als gezin een traumatische gebeurtenis meegemaakt. Sindsdien is man gesloten, keert zich af van mij. Zegt dat het gevoel voor mij weg is. We zijn relatietherapie gestart en de psycholoog vermoed dat gebeurtenissen uit zijn jeugd ook een rol spelen.
Waar ik wanhopig van wordt is dat man elk gesprek over gevoel, gedachtes, relatie uit de weg gaat. Volgens hem is het niet het goede moment om te praten, weet hij niet wat hij voelt of denkt, etc...
Door zijn gesloten houding wordt ik steeds wanhopiger en bozer. Het kan niet zo zijn dat je een bom dropt (het gevoel is weg) maar vervolgens een jaar lang geen uitleg geeft of zelfs maar moeite doet om er achter te komen wat hij voelt of denkt. Toch? Of ben ik nu gek?
Zijn er mannen hier die dit kunnen uitleggen?
Overigens blokkeert hij mij niet volledig. Vaak s avonds in bed raakt hij me wel aan, een arm om me heen bv. Net een week samen op vakantie geweest en dat was oprecht leuk en gezellig. Bijna als vanouds...
Wie snapt dit? Tips?
Waar ik wanhopig van wordt is dat man elk gesprek over gevoel, gedachtes, relatie uit de weg gaat. Volgens hem is het niet het goede moment om te praten, weet hij niet wat hij voelt of denkt, etc...
Door zijn gesloten houding wordt ik steeds wanhopiger en bozer. Het kan niet zo zijn dat je een bom dropt (het gevoel is weg) maar vervolgens een jaar lang geen uitleg geeft of zelfs maar moeite doet om er achter te komen wat hij voelt of denkt. Toch? Of ben ik nu gek?
Zijn er mannen hier die dit kunnen uitleggen?
Overigens blokkeert hij mij niet volledig. Vaak s avonds in bed raakt hij me wel aan, een arm om me heen bv. Net een week samen op vakantie geweest en dat was oprecht leuk en gezellig. Bijna als vanouds...
Wie snapt dit? Tips?
vrijdag 1 september 2023 om 09:00
Loslaten..
Laat jouw man het op zijn eigen manier verwerken.
Dat kost tijd, en soms heel veel tijd.
Je kan dat niet afdwingen.
De 1 doet het zus, de ander zo.
Mijn partner zat/zit in een depressie..mede door trauma's, werkdruk, stress van diverse situaties.
Zijn gedrag veranderde.
Vanuit het niets melde hij dat hij "ons" niet zag zitten, zijn gevoel was verplaatst..naar weet ik veel wat.
Houden van was anders.
Hij zei het ook niet meer, geen hand die mij vast hield wat hij altijd deed.
Wel in bed tegen mij aanliggen en mij vasthouden.
Ik snapte hem niet, ik begreep er niets van.
Hij gaf gemixte signalen af.
Ik zat hem ook teveel op z'n huid, omdat ik hem wilde begrijpen.
En dat gebeurd niet.
Ik wilde praten, hij niet.
De controle houden over de situatie, denken da tje de boel wel kan fixen, dat werkt echt niet.
Hij had/heeft ruimte nodig voor zichzelf, maar de emmer liep alleen maar meer over.
Ik liep vast hierin en heb zelf hulp gezocht.
Dat was fijn, en middels hulp begon ik dingen te snappen, hem te begrijpen.
Hoe een depressie werkt.
Er zijn 2 kampen, kamp man met zijn shit, en kamp ik met mijn sores.
Kamp man heb ik totaal losgelaten.
Ik deed wat ik moest doen, gaf hem een knuffel waar nodig, en dat was het.
Uiteindelijk begon hij te ontdooien, en beetje bij beetje zocht hij weer toenadering, kwam er weer affectie,
Nu zijn we weer close, en misschien wel meer dan voorheen.
De depressie is er nog.
Maar we zijn relaxter, van mijn kant komt er nog steeds weinig, alles komt van zijn kant, en het is goed zo.
Ik ben wel nog steeds op mijn hoede.
De angst zit er nog wel in dat hij ineens zegt dat het klaar is.
Ga meer op jezelf richten, doe voor jezelf dingen die je leuk vindt, zonder hem.
Vermijd zware gesprekken, dat heeft hij nu niet nodig.
Zorg dat de thuis situatie ontspannen is, geef hem de ruimte die hij nodig heeft.
Woedeuitbarsting is niet oke, maar loop dan weg.
Ik wens je succes en sterkte.
Laat jouw man het op zijn eigen manier verwerken.
Dat kost tijd, en soms heel veel tijd.
Je kan dat niet afdwingen.
De 1 doet het zus, de ander zo.
Mijn partner zat/zit in een depressie..mede door trauma's, werkdruk, stress van diverse situaties.
Zijn gedrag veranderde.
Vanuit het niets melde hij dat hij "ons" niet zag zitten, zijn gevoel was verplaatst..naar weet ik veel wat.
Houden van was anders.
Hij zei het ook niet meer, geen hand die mij vast hield wat hij altijd deed.
Wel in bed tegen mij aanliggen en mij vasthouden.
Ik snapte hem niet, ik begreep er niets van.
Hij gaf gemixte signalen af.
Ik zat hem ook teveel op z'n huid, omdat ik hem wilde begrijpen.
En dat gebeurd niet.
Ik wilde praten, hij niet.
De controle houden over de situatie, denken da tje de boel wel kan fixen, dat werkt echt niet.
Hij had/heeft ruimte nodig voor zichzelf, maar de emmer liep alleen maar meer over.
Ik liep vast hierin en heb zelf hulp gezocht.
Dat was fijn, en middels hulp begon ik dingen te snappen, hem te begrijpen.
Hoe een depressie werkt.
Er zijn 2 kampen, kamp man met zijn shit, en kamp ik met mijn sores.
Kamp man heb ik totaal losgelaten.
Ik deed wat ik moest doen, gaf hem een knuffel waar nodig, en dat was het.
Uiteindelijk begon hij te ontdooien, en beetje bij beetje zocht hij weer toenadering, kwam er weer affectie,
Nu zijn we weer close, en misschien wel meer dan voorheen.
De depressie is er nog.
Maar we zijn relaxter, van mijn kant komt er nog steeds weinig, alles komt van zijn kant, en het is goed zo.
Ik ben wel nog steeds op mijn hoede.
De angst zit er nog wel in dat hij ineens zegt dat het klaar is.
Ga meer op jezelf richten, doe voor jezelf dingen die je leuk vindt, zonder hem.
Vermijd zware gesprekken, dat heeft hij nu niet nodig.
Zorg dat de thuis situatie ontspannen is, geef hem de ruimte die hij nodig heeft.
Woedeuitbarsting is niet oke, maar loop dan weg.
Ik wens je succes en sterkte.
zuzzette wijzigde dit bericht op 01-09-2023 09:02
3.31% gewijzigd
vrijdag 1 september 2023 om 09:00
Menselijk zeker maar ik ben blij dat op het moment dat ik een trauma beleefde geen relatie had. Als iemand geen ruimte heeft dan is dat zo. Ook na een jaar. Het is een vrij eenzaam proces omdat iedereen in verschillende fases kan zitten tijdens het verwerkingsproces om hetzelfde trauma.dodo schreef: ↑29-08-2023 21:11Het lijkt mij menselijk dat je contact wil met je echtgenoot. Nu niet denken dat ik een jaar lang dagelijks of wekelijks probeer een reactie te krijgen, want dat is niet het geval. Sterker nog, de eerste 4 maanden heb ik hem alle ruimte gegeven die hij wou, en heb ik hem uit de wind gehouden. De kinderen hebben ook een trauma opgelopen en die zorg heb ik volledig op mij genomen.
Is het dan raar dat je na 1 jaar wel een keer wilt zien dat er iets gebeurt?
vrijdag 1 september 2023 om 09:07
vrijdag 1 september 2023 om 09:07
Maar dwars daar doorheen mag je er natuurlijk ook voor kiezen hier niet langer meer mee te willen dealen. Hoe hij met zijn trauma omgaat is één, of jij zin hebt nog een poos in deze situatie te zitten is een ander verhaal.
Je mág een getraumatiseerde man die zijn gevoel kwijt is verlaten. Dat is een heftig besluit maar het is wel gewoon legaal.
Je mág een getraumatiseerde man die zijn gevoel kwijt is verlaten. Dat is een heftig besluit maar het is wel gewoon legaal.
.
vrijdag 1 september 2023 om 09:11
AbsoluutRooss4.0 schreef: ↑01-09-2023 09:07Maar dwars daar doorheen mag je er natuurlijk ook voor kiezen hier niet langer meer mee te willen dealen. Hoe hij met zijn trauma omgaat is één, of jij zin hebt nog een poos in deze situatie te zitten is een ander verhaal.
Je mág een getraumatiseerde man die zijn gevoel kwijt is verlaten. Dat is een heftig besluit maar het is wel gewoon legaal.
vrijdag 1 september 2023 om 14:04
Nee, ik vind zeker van niet. Zeker niet als er een heel gezin is dat het ook niet makkelijk heeft gehad en ook door moet.
How was hij voor de traumatische gebeurtenis? Praatte hij toen wel over zijn gevoel?
vrijdag 1 september 2023 om 14:11
vrijdag 1 september 2023 om 14:47
En misschien ook niet heel gek toch?Rooss4.0 schreef: ↑01-09-2023 09:07Maar dwars daar doorheen mag je er natuurlijk ook voor kiezen hier niet langer meer mee te willen dealen. Hoe hij met zijn trauma omgaat is één, of jij zin hebt nog een poos in deze situatie te zitten is een ander verhaal.
Je mág een getraumatiseerde man die zijn gevoel kwijt is verlaten. Dat is een heftig besluit maar het is wel gewoon legaal.
Een traumatische gebeurtenis is natuurlijk heel erg maar als hij al een jaar geen gevoel.meer voor haar heeft... Dan snap ik ook dat ze er misschien geen zin meer in heeft. Zeker als hij niet alles op alles zet om dat gevoel weer terug te krijgen en dat trauma te verwerken.
Elk mens maakt denk ik wel eens iets traumatisch mee in zijn leven helaas. Iedereen gaat er anders mee om, maar je hoeft echt niet jaren bij een man re blijven die zegt niet meer van je te houden omdat je iets traumatisch heeft mee gemaakt.
Voor mij is houden van het allerbelangrijkst. Als mijn partner zou zeggen dat ie niet meer van mij hield zou ik dat erger vinden dan vreemdgaan en voor mij echt een reden om de relatie te verbreken. Natuurlijk zal ik wel aankijken hie het verloopt maar na een jaar zou ik denk ik wel mijn conclusies trekken als er geen verbetering in zit. Gevoel kan je niet afdwingen maar ik gun mezelf en mijn partner meer dan een liefdeloos huwelijk.
vrijdag 1 september 2023 om 16:29
Je verwoord het goed. Hier ook mixed signalen. Heel verwarrend.Zuzzette schreef: ↑01-09-2023 09:00Loslaten..
Laat jouw man het op zijn eigen manier verwerken.
Dat kost tijd, en soms heel veel tijd.
Je kan dat niet afdwingen.
De 1 doet het zus, de ander zo.
Mijn partner zat/zit in een depressie..mede door trauma's, werkdruk, stress van diverse situaties.
Zijn gedrag veranderde.
Vanuit het niets melde hij dat hij "ons" niet zag zitten, zijn gevoel was verplaatst..naar weet ik veel wat.
Houden van was anders.
Hij zei het ook niet meer, geen hand die mij vast hield wat hij altijd deed.
Wel in bed tegen mij aanliggen en mij vasthouden.
Ik snapte hem niet, ik begreep er niets van.
Hij gaf gemixte signalen af.
Ik zat hem ook teveel op z'n huid, omdat ik hem wilde begrijpen.
En dat gebeurd niet.
Ik wilde praten, hij niet.
De controle houden over de situatie, denken da tje de boel wel kan fixen, dat werkt echt niet.
Hij had/heeft ruimte nodig voor zichzelf, maar de emmer liep alleen maar meer over.
Ik liep vast hierin en heb zelf hulp gezocht.
Dat was fijn, en middels hulp begon ik dingen te snappen, hem te begrijpen.
Hoe een depressie werkt.
Er zijn 2 kampen, kamp man met zijn shit, en kamp ik met mijn sores.
Kamp man heb ik totaal losgelaten.
Ik deed wat ik moest doen, gaf hem een knuffel waar nodig, en dat was het.
Uiteindelijk begon hij te ontdooien, en beetje bij beetje zocht hij weer toenadering, kwam er weer affectie,
Nu zijn we weer close, en misschien wel meer dan voorheen.
De depressie is er nog.
Maar we zijn relaxter, van mijn kant komt er nog steeds weinig, alles komt van zijn kant, en het is goed zo.
Ik ben wel nog steeds op mijn hoede.
De angst zit er nog wel in dat hij ineens zegt dat het klaar is.
Ga meer op jezelf richten, doe voor jezelf dingen die je leuk vindt, zonder hem.
Vermijd zware gesprekken, dat heeft hij nu niet nodig.
Zorg dat de thuis situatie ontspannen is, geef hem de ruimte die hij nodig heeft.
Woedeuitbarsting is niet oke, maar loop dan weg.
Ik wens je succes en sterkte.
Dat loslaten is iets wat ik zal moeten doen. Focussen op de leuke dingen en hem de ruimte geven.
Dank voor jouw post.
vrijdag 1 september 2023 om 16:33
Dat is waar. Maar ik ben niet het type wat na 28 jaar samen, bij de eerste heftige periode het bijltje erbij neergooit. Zolang ik mijzelf staande kan houden, hou ik nog vol.Rooss4.0 schreef: ↑01-09-2023 09:07Maar dwars daar doorheen mag je er natuurlijk ook voor kiezen hier niet langer meer mee te willen dealen. Hoe hij met zijn trauma omgaat is één, of jij zin hebt nog een poos in deze situatie te zitten is een ander verhaal.
Je mág een getraumatiseerde man die zijn gevoel kwijt is verlaten. Dat is een heftig besluit maar het is wel gewoon legaal.
En wat is het alternatief? Alleen, huis verkopen, kids de helft van de tijd niet zien, etc....? Voor nu klinkt dat niet erg aantrekkelijk..
vrijdag 1 september 2023 om 16:34
vrijdag 1 september 2023 om 16:38
@firstnamelastname
Mijn man heeft nooit makkelijk met emoties kunnen omgaan. Heeft met zijn verleden te maken.
De materiële schade na de gebeurtenis waren ruim een jaar zichtbaar. Deels hier in huis, deels (meeste) op straat. Ivm herkenbaarheid kan ik er niet teveel over uitweiden. Kan wel zeggen dat alle gezinsleden dat erg moeilijk vonden.
Mijn man heeft nooit makkelijk met emoties kunnen omgaan. Heeft met zijn verleden te maken.
De materiële schade na de gebeurtenis waren ruim een jaar zichtbaar. Deels hier in huis, deels (meeste) op straat. Ivm herkenbaarheid kan ik er niet teveel over uitweiden. Kan wel zeggen dat alle gezinsleden dat erg moeilijk vonden.
vrijdag 1 september 2023 om 17:10
Dan zal het nu alleen nog maar moeilijker worden voor hem inderdaad. Hoop dat de therapie helpt.
Maar het advies, loslaten, is wel het beste. Als je dat kan. Mijn ex kon dat niet. Vroeg dingen van mij die ik toen niet kon geven, wilde dat ik met haar mee veranderde. En nu, anderhalf jaar na de scheiding ben ik zoals ze toen graag had gezien, ze ziet ook nu pas wat ik toen nodig had (wist ik op dat moment zelf ook niet) maar het is nu te laat.
Wat mij heel erg heeft geholpen om mezelf weer terug te vinden was alleen op vakantie. In de winter naar de zon en heel veel in de natuur geweest, En heel veel muziek geluisterd. En dan janken als acda en de munnik op kwam met "Lopen tot de Zon komt". Heftige tijd maar ik heb er zo ontzettend veel aan gehad.
vrijdag 1 september 2023 om 21:04
Is "volhouden" echt over hoe je over je huwelijk wil denken?dodo schreef: ↑01-09-2023 16:33Dat is waar. Maar ik ben niet het type wat na 28 jaar samen, bij de eerste heftige periode het bijltje erbij neergooit. Zolang ik mijzelf staande kan houden, hou ik nog vol.
En wat is het alternatief? Alleen, huis verkopen, kids de helft van de tijd niet zien, etc....? Voor nu klinkt dat niet erg aantrekkelijk..
Wat wil je man? Wil hij in een liefdeloos huwelijk blijven? En hoe lang geef je het dan?
zaterdag 2 september 2023 om 09:34
Dit is ook mijn gevoel. Als we nu uit elkaar zouden gaan en het uiteindelijk een verkeerde beslissing is. Dat je na een scheiding merkt dat er nog genoeg liefde is om de relatie weer mee op te bouwen.firstnamelastname schreef: ↑01-09-2023 17:10Dan zal het nu alleen nog maar moeilijker worden voor hem inderdaad. Hoop dat de therapie helpt.
Maar het advies, loslaten, is wel het beste. Als je dat kan. Mijn ex kon dat niet. Vroeg dingen van mij die ik toen niet kon geven, wilde dat ik met haar mee veranderde. En nu, anderhalf jaar na de scheiding ben ik zoals ze toen graag had gezien, ze ziet ook nu pas wat ik toen nodig had (wist ik op dat moment zelf ook niet) maar het is nu te laat.
Wat mij heel erg heeft geholpen om mezelf weer terug te vinden was alleen op vakantie. In de winter naar de zon en heel veel in de natuur geweest, En heel veel muziek geluisterd. En dan janken als acda en de munnik op kwam met "Lopen tot de Zon komt". Heftige tijd maar ik heb er zo ontzettend veel aan gehad.
En alleen partner, ik of wij samen kunnen beslissen doorgaan of stoppen. Wij kunnen niet in de toekomst kijken. Voor nu leven wij dag voor dag.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
