Man vreemdgegaan, wat nu?

Hoi,

Ik wilde jullie wat voorleggen. En ik weet dat jullie geen keuze voor mij kunnen maken, maar ik kom er op dit moment zelf ook niet goed uit. Ik kan dus best wat meningen/inzichten van anderen gebruiken.

Ik ben er onlangs (paar weken terug) achtergekomen dat mijn man al minimaal 2,5 jaar contact heeft met een andere vrouw. Ik ben hier wel van geschrokken, maar niet enorm verdrietig om, omdat het tussen ons al jaren eigenlijk niet heel goed meer loopt. We hebben samen kinderen en dat is de hoofdreden dat wij tot nu toe nog samen zijn.
Maar wat ik wel heel vervelend vind, is dat ik mijn man vaak gevraagd heb of hij vreemdgaat. En dat hij eerlijk moet zijn, om mij ook een kans te geven gelukkig te worden zonder hem.
Hij ontkende altijd. Tot kort geleden, toen kon hij niet anders, omdat ik hem betrapt heb.

Mijn man heeft nu inmiddels dus wel toegegeven dat er contact is, maar hij wil niet Inhoudelijk zeggen wat dit contact inhield.

Maar dat er meer is, dat is duidelijk. Ik kwam laatst onverwachts thuis toen hij met haar aan het bellen was, waarbij mijn man niet door had dat ik binnen was gekomen. Hij had haar op de luidspreker, dus ik heb een groot gedeelte van het gesprek mee kunnen luisteren. Ze noemen elkaar blijkbaar schatje etc en zeggen van elkaar te houden.
Ook zeiden ze in dat telefoongesprek elkaar die avond vast nog wel te zien.

Ik was enorm geschrokken en ben uiteindelijk de woonkamer binnengestormd. Mijn man schrok zich echt rot en kon natuurlijk niet meer ontkennen dat er in ieder geval meer speelt tussen hun.

Nu denk ik dan, als je elkaar schatje noemt etc. en elkaar ook ziet, dan kan het toch niet zo zijn dat je niks met elkaar doet?
Ze hebben dus ook al 2,5 jaar dagelijks contact met elkaar via de telefoon.
Ik heb veel vragen gesteld. Onder andere waar ze woont, of ze sex hebben gehad, hoelang dit daadwerkelijk speelt. Nergens krijg ik een antwoord op. Hij wil niks loslaten.
Dan vraag ik mij af, waarom niet?

Mijn man zegt met mij verder te willen en alle contact onmiddellijk met haar verbroken te hebben. Hij geeft aan spijt te hebben dat het al die jaren zo is gelopen tussen ons en aan “ons” wil werken zodat het weer goedkomt.
Omdat we kinderen samen hebben, wil ik hem graag geloven en hier blijven voor onze kinderen, totdat ze wat ouder zijn.
Maar aan de andere kant voel ik me zo bedrogen. Want ook al zat onze relatie niet goed, ik had respect voor hem en zou nooit, maar dan ook nooit vreemdgegaan zijn.
Ook voel ik vernedering, omdat hij mijn vragen niet beantwoordt.
Maar ik denk wel dat ik het niet zou kunnen als man en vrouw door te gaan. Maar ook dat weet ik niet zeker, omdat ik toch enigszins verward ben.

En aan de andere kant hebben we geen ruzie, kunnen we normaal met elkaar praten en lachen we samen ook nog best veel.

Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Blijven voor onze kinderen en er het beste van maken voor onze kinderen. Dus misschien niet verder als man en vrouw, maar gewoon hier samen wonen voor de kinderen, om hun een stabiel gezinsleven te bieden.

Maar op sommige momenten ben ik dan weer zo boos om zijn bedrog en het niet eerlijk zijn, mijn vragen niet willen beantwoorden, dat ik denk, wil ik eigenlijk nog wel met deze man in 1 huis wonen? Hij verdiend het in ieder geval niet, als ik terugdenk hoelang hij mij al bedonderd heeft. Want ook al levenden we niet meer echt als man en vrouw, we waren nog wel getrouwd.

Ik weet echt even niet wat ik moet doen.

KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑

29-09-2020 09:46

Je vind elkaar niet terug als er geen gelijkheid in behoeften is. Intimiteit is een onderdeel van geliefden zijn. Dát wat de relatie anders maakt dan wat je met je buren of vrienden hebt.
Je kunt niet beloven nooit vreemd te gaan als je de ander intimiteit ontzegt terwijl daar behoefte aan is.
Dat had je man ook best kunnen uitspreken en dan kun je er samen iets aan doen. Tenzij jij het Pentagon speelt als het om seks gaat, dan zou ik ook de hand in eigen boezem steken.

Dat is ook zeker zo. Maar op het moment dat ik mij wel weer aan hem “gaf”, was hij bezig iets met haar op te bouwen. Hij heeft er toen zelf ook niet aan gewerkt door te stoppen met het contact met haar.

Apatura schreef: ↑

29-09-2020 09:47

Sorry ik snap je man wel.
Als je een platonische relatie heb, het is wel makkelijk voor de kinderen, scheiden is gedoe en ja je geeft om iemand en diegene pijn doen doe je ook niet zomaar.
Maar als je dan iemand tegenkomt die je ineens wel als een seksueel wezen ziet.....

Maar dit kwam niet alleen van mijn kant. Hij was al heel vaak weg, kwam pas thuis als ik al sliep.
En 2 jaar geleden waren we, voor mijn gevoel, weer wat tot elkaar gekomen. Gaf ik aan er wat van te willen maken. Hij zei toen ook dat te willen, maar bleek er dus een dubbele agenda op na te houden.

KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑

29-09-2020 09:51

Grof gezegd; er wordt nu wel weer geneukt?

Ja. Heel raar misschien, maar inderdaad is dat zo.

rozekoek1988 schreef: ↑

29-09-2020 09:29

Als hij het een kans wil geven, dan zal hij eerst eerlijk moeten zijn.
Zonder eerlijkheid is er geen verdere toekomstige basis. Zou hem dit ook letterlijk zo aangeven.
Mits jij dit wilt hé. Voor de kinderen bij elkaar blijven vind ik soms echt een dooddoener. Is natuurlijk anders met kinderen en dan ga je zeker wel je best doen om bij elkaar te blijven, maar als het echt op is, dan is het soms op.

Dat vind ik dus ook! Ik heb vragen waar ik geen antwoord op krijg. En dat vind ik raar en maakt dat er inderdaad geen basis is.
Maar hij vindt het niet nodig in detail te treden, zegt hij.

lilalinda schreef: ↑

29-09-2020 09:44

omdat jullie al jaren een zooitje van je relatie maakten
Hij zocht bij haar aandacht en seks. Dat is wat je krijgt, als je je relatie verkloot.
Hebben jullie samen gedaan. Zijn vreemdgaan is slechts een uitvloeisel van een verziekte situatie

Wees volwassen en ga op een mooie manier uitelkaar

Klopt, dat snap ik ook wel. Maar ik had genoeg respect voor hem om niet vreemd te gaan. Ik vind het laf, dat hij niet eerlijk is geweest. Ik heb hem vaak gevraagd of hij vreemdging. Gezegd dat ik het zou begrijpen, maar ik wel eerlijkheid verwacht. Maar die kwam er niet. Ik moest er zelf achter komen.

lilalinda schreef: ↑

29-09-2020 09:47

jij hebt hem ook bedonderd hoor, hij dacht ook een leuke vrouw te trouwen.
En in een relatie vol aandacht en intimiteit te stappen.

Hmm, hier zie ik dat toch echt anders.
Hij gaf mij sowieso al nooit de aandacht die ik nodig had. Leefde altijd al veel voor zichzelf, ook toen er kinderen kwamen. Maar ik kon daar op zich goed mee omgaan, tot er een moment kwam dat we dus de intimiteit en het bijvoorbeeld samen gezellig naar een film kijken ook ophield.
Ik ben mij enkel op de kinderen gaan focussen en hij dus op die andere vrouw.
Is ook van mij niet goed, absoluut niet!

KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑

29-09-2020 09:52

Je kunt pas aan iets werken als je man eerlijk is over zijn motivatie. Waarom zoekt hij het buiten de deur?

Hij is wel eerlijk over zijn motivatie. Hij miste aandacht en intimiteit. Maar heel eerlijk, hij deed er zelf ook niks aan om dit te verbeteren. En dat snap ik nu, hij had al iets achter de hand.
En ik vind het echt heel bijzonder dat hij niet wil antwoorden op vragen die ik heb. Kan niet begrijpen wat hier de reden achter is.
Als ik vraag, waar woont ze, krijg ik een “weet ik niet” als antwoord.

Apatura schreef: ↑

29-09-2020 09:53

Hoe heb je dit vormgegeven?

En heel simpel. Een verliefdheid (chemisch) praat je niet veel aan.
En hoe bedoel je met haar opbouwen? Waren ze al toekomstplannen aan t maken o is meer friend with benefits?

Ik heb gezegd aan onze relatie te willen werken door weet intiem te zijn, wat we toen ook weer waren. En gezegd dat ik wilde dat het weer leuk werd. Maar hij bleef avonden weggaan. Dan werk je dus niet aan je relatie.

Nee, ik weet zeker dat hij niet met haar samen zou gaan wonen of echt een relatie op zou bouwen. Hij heeft haar om de aandacht, het seksuele aspect. En wellicht is hij wel verliefd op haar, dat zou kunnen.
Maar zijn toekomstbeeld is dat wij altijd samenblijven. Dat weet ik en spreekt hij ook uit.

lilalinda schreef: ↑

29-09-2020 09:56

maar jullie relatie was al een tijd lang zo slecht, dat er helemaal geen basis meer was voor eerlijkheid
Heel naïef om dat dan wel te verwachten

Het was niet op alle gebieden enorm slecht. We gingen ook nog samen op vakantie, maakten uitstapjes. Maar er waren wel veel momenten waarop we woorden hadden, er was spanning in huis. Merkte dat hij zich met name aan mij enorm irriteerde. Om de kleinste dingen.
Maar sinds dit naar boven is gekomen, is hij heel mild naar mij.

lilalinda schreef: ↑

29-09-2020 10:00

waarom trouwde je met hem? als jullie elkaar nooit hebben kunnen bieden, wat je zocht??

Ik bedoel dat hij wat dat betreft niet heeft kunnen bieden wat ik nodig heb. Ik houd van knuffelen etc, hij niet. Maar hij compenseerde dat met veel andere dingen wel. Dus het totaalplaatje was dat wij een leuk stel waren en het leuk hadden samen.

spell68 schreef: ↑

29-09-2020 10:02

Je leert je kinderen nu hoe een relatie eruit hoort te zien. Ofwel een relatie zonder liefde. Dat is het recept voor het creëren van kinderen met een onveilige hechting en dat komt straks weer als een boemerang terug.

Kinderen horen zowel een man als een vrouw in hun leven te hebben, maar dat hoeft niet per definitie in een huis te zijn.

Overigens, als je man al 2,5 jaar liegt, hoe betrouwbaar is dan zijn uitlating dat hij met jou verder wil, het contact met die andere vrouw wil verbreken en aan jullie relatie wil werken? Beetje toevallig lijkt mij.

Veel sterkte in ieder geval.

Dankjewel voor je reactie. Jij verwoord wat ik ook voel en waar ik ook tegenaan loop.
Want inderdaad, hoe eerlijk en oprecht zijn zijn woorden.

En je geeft mij ook inzicht door te zeggen dat dit voor de kinderen niet goed is. Want het laatste wat ik wil, is dat zij een scheef beeld krijgen van een man-vrouw relatie.

drominique schreef: ↑

29-09-2020 10:04

Op welke specifieke vragen wil jij antwoord?

Hoelang dit werkelijk aan de gang is.
Wat er precies tussen hun gespeeld heeft (of nog speelt).
Hoelang ze al intiem zijn (hij zegt niks met haar gedaan te hebben, maar zo naïef ben ik dan weer niet uiteraard, dat ik dat geloof).
Waar ze woont.

Dat soort vragen heb ik.

Doreia* schreef: ↑

29-09-2020 10:10

Maar dán had je eerder, sneller en meer moeten investeren in de vader van je kinderen. Zodat jullie band die er was vóór je aan kinderen begon bleef bestaan.
Doen jullie verder nog wel dingen samen? Dingen ondernemen zonder de kinderen? Je hoeft deze situatie niet te accepteren. Wel moet je nu alsnog als de sodemieter kijken hoeveel er nog van jullie samen over is.

Dat is ook wat hij wil, samen eraan werken door nu inderdaad dus wel dingen zonder de kinderen te gaan doen. Hij wil een weekendje weg, uiteten, dat soort dingen.
Maar als ik heel eerlijk naar mijzelf ben, kan ik door het gelieg, zolang, niet meer verder met hem. Ik zou er toch altijd aan terug blijven denken, onrust voelen als hij laat thuis is. En heel eerlijk, ik geloof er niks van dat het contact verbroken is. Want als ik zeg wat hij tegen haar gezegd heeft toen ik het ontdekte, zegt hij haar niet meer gebeld te hebben.
Yeah right, alsof zij dat zou accepteren na 2,5 jaar contact dat hij ineens van de één op andere dag niks meer laat weten.

En misschien denk je dan nu, dan moet je weggaan. Maar dat is dus niet eenvoudig als je kinderen hebt. Durf ik die stap wel te zetten, mijn kinderen een paar dagen te moeten missen etc.
Ik ben zelf kind van gescheiden ouders en heb het altijd heel erg gevonden, ondanks het enorm goede contact wat mijn ouders nog met elkaar hadden toen ze al bij elkaar weg waren. Mijn ouders hadden toen al co ouderschap, heel modern voor die tijd toen. Maar ik heb er wel mijn deuken aan overhouden door altijd 1 ouder te moeten missen als ik bij de andere ouder was.

lilalinda schreef: ↑

29-09-2020 10:13

maar dat kan met een vriendin ook
samen ergens heen, zegt nou juist helemaal niks, over hoe je relatie werkelijk is.

een goeie relatie meet je af, aan dat je heel graag samen bent, heus niet alle dagen, alle avonden. Maar dat je elkaar mist, als je elkaar wat weinig spreekt. Dat de ander de eerste is, die je iets wil vertellen.
Dat je praat over wat je bezighoudt, en vooral ook waarom dat je bezighoudt. Dus niet alleen, dat je baas een rare opmerking maakte, maar ook waarom jij je die opmerking aantrekt.
Over je kwetsbaarheden etc. Dat is intimiteit
en daarnaast, heb je aan je partner je grootste fan, iemand die altijd achter je staat. Die het beste uit jou wil halen

als jullie dat altijd al misten, zat het al nooit goed.
En dan komt het ook niet meer goed. Als je bedenkt, dat je nog 100 moet worden, kun je je afvragen of je de volgende 60(?) jaar van je leven wel met hem wil slijten. Ik denk, dat je elders gelukkiger wordt

Je dringt hier echt door tot de kern. Dit is inderdaad hoe een relatie moet zijn.
En ik weet dat dit van mijn kant wel aanwezig was. Altijd was ik blij als ik de sleutel in het slot hoorde en hij thuiskwam.
En ik voelde me veilig bij hem. Als ik me rot voelde was hij degene waar ik dat tegen zei. Maakte ik me ergens druk om, praatte ik met hem en kon hij ervoor zorgen dat ik me niet meer druk maakte.

Ik zit nu gewoon te huilen. Want je schrijft eigenlijk hoe het is. Ik had dit soort dingen nog wel naar hem toe. Mijn hij distantieerde zich van mij. Zo voelt dat in ieder geval.
Hij was ook vaak chagrijnig. En dan vroeg ik waarom hij zich toch zo irriteerde aan mij. Dat herkende ik niet van vroeger.
Maar ik denk omdat hij met zijn hoofd bij haar zat.