Relaties
alle pijlers
ME en relatie
dinsdag 4 september 2007 om 11:35
Ik ben een meisje van 26 en heb al acht jaar ME (chronisch vermoeidheidssyndroom). Op zich kan ik me redelijk redden met zelfstandig leven en sociale contacten, echter werken is voor mij een onmogelijkheid vanwege de druk, deadlines en hoge tempo. Waar ik tijdens deze ziekte vaak problemen mee had was het aangaan van relaties, in die zin dat de ME veel mannen afschrok en dat de mannen die in mij geinteresseerd waren meestal een of ander (psychisch) probleem hadden die het onmogelijk maakte om met hun een relatie aan te gaan. Ik heb echter wel 1 relatie van 4 en een half jaar achter de rug met wat op het eerste gezicht een hele stabiele man met goede baan en superlief karakter leek, maar waar naarmate de relatie vorderde toch ook bij hem een enorm weerbarstig karakter naar voren kwam waardoor de relatie gaanderweg zeer vermoeiend en uiteindelijk onmogelijk werd. Onbewust trek ik misschien toch verzorgende karakters aan die zelf ook zwak in hun schoenen staan. Mijn vraag is nu; is het hebben van zo'n handicap als ik een onmogelijkheid tot het aangaan van een liefdevolle, stabiele relatie. Zijn er misschien meiden die in een soortgelijke situatie zitten als ik die het wel gelukt is?
Groetjes Eva
Groetjes Eva
dinsdag 4 september 2007 om 12:25
Hoi Eva,
Ik zal niet mijn hele verhaal vertellen, maar ik kan er wel enigszins over mee praten. Ik denk dat het belangrijk is dat jij jezelf niet ziet als Eva met ME. En ik denk dat het helemaal belangrijk is dat je door je partner ook niet gezien wilt worden als Eva met ME. Jullie moeten gelijkwaardig zijn als personen.
Iemand moet houden van jou als persoon, van jouw karakter en jouw leuke trekjes. Je partner is degene waar je kriebels van in je buik krijgt en die jou gelukkig maakt en laat stralen. Zie jezelf niet als de belastende persoon waar hij voor moet zorgen. Nee, hij is de persoon die van je houdt om wie je bent en daarnaast rekening houdt met jouw situatie.
Ik heb hiervoor ook een vriend gehad die heel verzorgend was en altijd maar rekening met mij hield. Hij heeft het zelfs uitgemaakt omdat hij voor de zoveelste keer voor mij aan het denken was en het hem beter leek "voor mij" om ermee te stoppen. Moedeloos werd ik daarvan.
Gelukkig gaat het nu erg goed met mijn gezondheid en ik woon inmiddels samen met iemand die mijn voorgeschiedenis enigszins kent en weet waarom ik nogsteeds studeer. Hij zal mij daar nooit zielig om vinden en hij geeft mij verder de kans en gelegenheid om mijn studie rustig af te maken.
Misschien heb je gelijk en heb je meer aan iemand die zelf ook stevig in zijn schoenen staat. Iemand waarbij je niet zielig hoeft te zijn, of waarbij je je voortdurend moet bewijzen. Gewoon iemand die er geen big isue van maakt en de situatie neemt zoals het is.
Suc6 ermee!
Ik zal niet mijn hele verhaal vertellen, maar ik kan er wel enigszins over mee praten. Ik denk dat het belangrijk is dat jij jezelf niet ziet als Eva met ME. En ik denk dat het helemaal belangrijk is dat je door je partner ook niet gezien wilt worden als Eva met ME. Jullie moeten gelijkwaardig zijn als personen.
Iemand moet houden van jou als persoon, van jouw karakter en jouw leuke trekjes. Je partner is degene waar je kriebels van in je buik krijgt en die jou gelukkig maakt en laat stralen. Zie jezelf niet als de belastende persoon waar hij voor moet zorgen. Nee, hij is de persoon die van je houdt om wie je bent en daarnaast rekening houdt met jouw situatie.
Ik heb hiervoor ook een vriend gehad die heel verzorgend was en altijd maar rekening met mij hield. Hij heeft het zelfs uitgemaakt omdat hij voor de zoveelste keer voor mij aan het denken was en het hem beter leek "voor mij" om ermee te stoppen. Moedeloos werd ik daarvan.
Gelukkig gaat het nu erg goed met mijn gezondheid en ik woon inmiddels samen met iemand die mijn voorgeschiedenis enigszins kent en weet waarom ik nogsteeds studeer. Hij zal mij daar nooit zielig om vinden en hij geeft mij verder de kans en gelegenheid om mijn studie rustig af te maken.
Misschien heb je gelijk en heb je meer aan iemand die zelf ook stevig in zijn schoenen staat. Iemand waarbij je niet zielig hoeft te zijn, of waarbij je je voortdurend moet bewijzen. Gewoon iemand die er geen big isue van maakt en de situatie neemt zoals het is.
Suc6 ermee!
dinsdag 4 september 2007 om 12:43
Bedankt voor je berichtje, heb ik veel aan. Nee in de beginjaren van de relatie kon ik gewoon Eva zijn, niet dat meisje met die ME die niet kon werken. Gaanderweg merkte wel steeds dat mijn vriend mij zo ging zien en zich daar aan ging irriteren wat mij erg onzeker maakte. Bovendien had hij ook nog zelf persoonlijkheidsproblematiek die hij zelf niet onder ogen kon zien. Ja, een stabiel iemand die z´n verantwoordelijkheid voor zaken neemt is een absolute must. Ik was bang dat ik me teveel aan een sprookje had vastgeklampt dat toch gedoemd was te mislukken, maar nu ik van jou hoor dat het toch wel kan is dat goed om te horen. Ik kan ook gelukkig zijn zonder relatie hoor, maar vind het ook leuk om er een te hebben.
dinsdag 4 september 2007 om 13:49
Hoi Eva,
Ik denk inderdaad dat je zo moet denken zoals yoyo zegt.
Zelf heb ik ook vanaf mijn 12e gezondheidsproblemen en is er op mijn 17e een diagnose gesteld... heel moeilijk, en moest er zelf lang over doen het te accepteren.
Heb een relatie gehad van 4 jaar maar ik merkte dat dat gewoon niet was wat ik zocht in iemand. Hij snapte me niet, kon het niet accepteren en wilde dingen die ik gewoon niet kon. Zo wilde ik niet verder gaan en heb dan ook een punt achter die relatie gezet, zonder dat ik er spijt van heb gehad.
Nu woon ik inmiddels 2 maanden samen met een jongen die ook mijn voorgeschiedenis weet, weet wie ik ben en wat ik wel en niet kan. We hebben ook eerst een jaar een vriendschaprelatie gehad wat uitgegroeid is in liefde. Hij weet wie ik ben, accepteerd me en we weten wat we aan elkaar hebben. Zo hoort het, en zoals je ziet kan het dus ook goed gaan!
Ik wens je veel succes en hoop dat ook de juiste liefde jou kant op zal komen
(f)
Ik denk inderdaad dat je zo moet denken zoals yoyo zegt.
Zelf heb ik ook vanaf mijn 12e gezondheidsproblemen en is er op mijn 17e een diagnose gesteld... heel moeilijk, en moest er zelf lang over doen het te accepteren.
Heb een relatie gehad van 4 jaar maar ik merkte dat dat gewoon niet was wat ik zocht in iemand. Hij snapte me niet, kon het niet accepteren en wilde dingen die ik gewoon niet kon. Zo wilde ik niet verder gaan en heb dan ook een punt achter die relatie gezet, zonder dat ik er spijt van heb gehad.
Nu woon ik inmiddels 2 maanden samen met een jongen die ook mijn voorgeschiedenis weet, weet wie ik ben en wat ik wel en niet kan. We hebben ook eerst een jaar een vriendschaprelatie gehad wat uitgegroeid is in liefde. Hij weet wie ik ben, accepteerd me en we weten wat we aan elkaar hebben. Zo hoort het, en zoals je ziet kan het dus ook goed gaan!
Ik wens je veel succes en hoop dat ook de juiste liefde jou kant op zal komen
(f)
dinsdag 4 september 2007 om 14:33
Hee, ook leuk om nog een positieve reactie te horen. Ja mijn relatie was in het begin een van liefde en acceptatie, maar gaanderweg een van irritatie geworden over het feit dat ik ziek was, niet werkte bepaalde dingen niet kon etc. Ook van mij werd in de laatste fase verwacht dat ik dingen deed die ik niet kon of dat ik maar weer aan het werk ging etc. waardoor je natuurlijk niet meer verder kunt. Ik heb lang getwijfeld of ik wel aan nieuwe relatie zal beginnen omdat ik misschien te idealistisch was geweest toen ik een relatie aanging met mijn ex en dat ik teveel van hem gevraagd had. Door jullie berichtjes te lezen zie ik dat hij degene was die het onmogelijke van mij geeist heeft en dat er dus daatwerkelijk nog wel kans is op een nieuwe, leuke relatie.
dinsdag 4 september 2007 om 16:09
Hmm, dit herken ik wel. Eigenlijk besef ik nu opeens tijdens het lezen dat DAT waarschijnlijk hetgene was waarom ik zo ongelukkig was in mn laaste relatie. Hij vroeg (en eistte soms) dingen van mij die ik helemaal niet kon. Ik heb een chronische aandoening met heel veel pijn en vermoeidheid en dan kun je veel dingen simpelweg ook niet. Ik denk dat als je hier binnen je relatie steeds mee geconfronteerd wordt..je nooit echt gelukkig met elkaar kunt zijn.
Eerlijk gezegd 'durf' en wil ik momenteel geen relatie aangaan. Ik heb het gevoel dat ik eerst voor mezelf moet leren grenzen te stellen en deze aan te geven. Eerst duidelijk voor mezelf, dan voor een ander. Maar misschien vind ik mezelf ook wel niet goed genoeg voor een ander omdat ik mijn handicap nog niet goed heb geaccepteerd.
Maar even iets positiefs: Toen ik ziek werd had ik een relatie die 3 jaar heeft geduurd en deze jongen maakte er echt weinig problemen van. Soms deed ie wel heel lomp of ging ie doorzeuren of wat dan ook. Maar over t algemeen..was ie wel begripvol. Mij opkomen halen met de auto zodat ik de vermoeidende treinreis niet hoefde te maken, dat soort dingen. Ik denk zeker dat het mogelijk is hoor. En dat het inderdaad belangrijk is dat jijzelf niet je handicap je grootste deel laat zijn. Je bent Eva..met daarnaast iets bijzonders zeg maar. zoals iemand al eerder schreef.
Ik hoop zelf ook deze acceptatie te vinden, al weet ik wel dat ik veel meer ben dan ziek, maar voor mij is het nog even kozoo-tijd. Relatie komt wel weer een keer...
Eerlijk gezegd 'durf' en wil ik momenteel geen relatie aangaan. Ik heb het gevoel dat ik eerst voor mezelf moet leren grenzen te stellen en deze aan te geven. Eerst duidelijk voor mezelf, dan voor een ander. Maar misschien vind ik mezelf ook wel niet goed genoeg voor een ander omdat ik mijn handicap nog niet goed heb geaccepteerd.
Maar even iets positiefs: Toen ik ziek werd had ik een relatie die 3 jaar heeft geduurd en deze jongen maakte er echt weinig problemen van. Soms deed ie wel heel lomp of ging ie doorzeuren of wat dan ook. Maar over t algemeen..was ie wel begripvol. Mij opkomen halen met de auto zodat ik de vermoeidende treinreis niet hoefde te maken, dat soort dingen. Ik denk zeker dat het mogelijk is hoor. En dat het inderdaad belangrijk is dat jijzelf niet je handicap je grootste deel laat zijn. Je bent Eva..met daarnaast iets bijzonders zeg maar. zoals iemand al eerder schreef.
Ik hoop zelf ook deze acceptatie te vinden, al weet ik wel dat ik veel meer ben dan ziek, maar voor mij is het nog even kozoo-tijd. Relatie komt wel weer een keer...
maandag 17 september 2007 om 15:49
sorry voor de late reactie! 
Ik zat nog even berichtjes terug te lezen waarin ik had gereageerd..
Ik heb mijn vriend op het Fok! forum ontmoet, heel grappig eigenlijk... we keken allebei vaak Big Brother toen en reageerden daar steeds in topics enz.
We vonden veel dingen vaak hetzelfde, en ook in de topics die even over andere dingen gingen hadden we vaak een klik en 'lol'.
Na een tijdje hebben we elkaar toegevoegd op msn en ontstond er een hele hechte vriendschap. We gingen vaak dingen doen samen, concerten bezoeken enz. Ik had toen een relatie maar dat was niet echt perfect zegmaar.. ik kon met hem gewoon alles delen en niets was raar, we werden echt soulmates zonder dat daar verdere diepere gevoelens uit kwamen.
Maar nadat mijn relatie is uitgegaan ging ik toch meer denken aan, tja hij is eigenlijk alles wat ik zoek in een man, en ik had ook wel het idee dat hij misschien wel meer voor mij voelde.. uiteindeijk is er dus iets moois uit gekomen en wonen we nu sinds 2 maanden samen
Zo zie je maar hoe raar het soms kan lopen ..
[sorry voor het lange verhaal
]
Ik zat nog even berichtjes terug te lezen waarin ik had gereageerd..
Ik heb mijn vriend op het Fok! forum ontmoet, heel grappig eigenlijk... we keken allebei vaak Big Brother toen en reageerden daar steeds in topics enz.
We vonden veel dingen vaak hetzelfde, en ook in de topics die even over andere dingen gingen hadden we vaak een klik en 'lol'.
Na een tijdje hebben we elkaar toegevoegd op msn en ontstond er een hele hechte vriendschap. We gingen vaak dingen doen samen, concerten bezoeken enz. Ik had toen een relatie maar dat was niet echt perfect zegmaar.. ik kon met hem gewoon alles delen en niets was raar, we werden echt soulmates zonder dat daar verdere diepere gevoelens uit kwamen.
Maar nadat mijn relatie is uitgegaan ging ik toch meer denken aan, tja hij is eigenlijk alles wat ik zoek in een man, en ik had ook wel het idee dat hij misschien wel meer voor mij voelde.. uiteindeijk is er dus iets moois uit gekomen en wonen we nu sinds 2 maanden samen
Zo zie je maar hoe raar het soms kan lopen ..
[sorry voor het lange verhaal
]
dinsdag 2 oktober 2007 om 21:29
Hoi Eva,
Ik ben een meisje met ME, ook al jaren, en het is zeker mogelijk om een liefdevolle, stabiele relatie aan te gaan.
Het is inderdaad belangrijk dat je vriend je niet ziet als zielig en hulpbehoevend, maar dat hij er wel is als je hem nodig hebt en begrip voor je heeft. Gelukkig heb ik er zo een. Mijn vriend gaat ervanuit dat ik doe wat ik kan, en als ik het niet kan, is het ook goed. Geen gemok als ik te moe ben voor iets leuks of als ik weer eens in zijn bed lig uit te rusten als ik bij hem langskom.
Natuurlijk vindt hij het heel jammer als we niets kunnen doen, maar vooral omdat ik me dan zo slecht voel.
Ik moet zeggen dat het op het moment redelijk goed gaat met mn gezondheid, maar er zijn nog steeds periodes dat het slecht gaat. Maar dan behandelt hij me nog steeds niet als een zielig persoon.
We hebben elkaar ontmoet via een studie die we allebei volgen, dat is wel fijn, want dan zie ik hem lekker vaak.
Groetjes
Ik ben een meisje met ME, ook al jaren, en het is zeker mogelijk om een liefdevolle, stabiele relatie aan te gaan.
Het is inderdaad belangrijk dat je vriend je niet ziet als zielig en hulpbehoevend, maar dat hij er wel is als je hem nodig hebt en begrip voor je heeft. Gelukkig heb ik er zo een. Mijn vriend gaat ervanuit dat ik doe wat ik kan, en als ik het niet kan, is het ook goed. Geen gemok als ik te moe ben voor iets leuks of als ik weer eens in zijn bed lig uit te rusten als ik bij hem langskom.
Natuurlijk vindt hij het heel jammer als we niets kunnen doen, maar vooral omdat ik me dan zo slecht voel.
Ik moet zeggen dat het op het moment redelijk goed gaat met mn gezondheid, maar er zijn nog steeds periodes dat het slecht gaat. Maar dan behandelt hij me nog steeds niet als een zielig persoon.
We hebben elkaar ontmoet via een studie die we allebei volgen, dat is wel fijn, want dan zie ik hem lekker vaak.
Groetjes
