Relaties
alle pijlers
Mijn (ex-) man is homofiel, contact met lotgenoten gezocht
vrijdag 18 januari 2008 om 16:59
Hi,
ja, de titel zegt het al: na 10 jaar huwelijk is mijn man erachter gekomen dat hij eigenlijk homofiel is. We zijn inmiddels uit mekaar en ik voel me, na bijna een jaar van veel verdriet, onzekerheid en woede, weer een beetje de oude.
Ik zou het fijn vinden om met wat lotgenoten over dit thema te kunnen mailen, maar ik vind nergens contactadressen. Voor de homofiele vaders zijn er sites genoeg, maar waar zijn al die ex-echtgenotes?
Misschien zijn er hier vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt? Of is er iemand die wél van het bestaan van een forum of website over dit thema weet?
ja, de titel zegt het al: na 10 jaar huwelijk is mijn man erachter gekomen dat hij eigenlijk homofiel is. We zijn inmiddels uit mekaar en ik voel me, na bijna een jaar van veel verdriet, onzekerheid en woede, weer een beetje de oude.
Ik zou het fijn vinden om met wat lotgenoten over dit thema te kunnen mailen, maar ik vind nergens contactadressen. Voor de homofiele vaders zijn er sites genoeg, maar waar zijn al die ex-echtgenotes?
Misschien zijn er hier vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt? Of is er iemand die wél van het bestaan van een forum of website over dit thema weet?
vrijdag 18 januari 2008 om 17:19
Ik twijfel weleens of mijn vriend "homotrekjes" heeft. Hij ontkent dat altijd zeer stellig, maar wijst me bijvoorbeeld best heel vaak af. In het begin van de relatie nam hij bijna nooit het initiatief...
Mag ik eens vragen of en hoe je dit gemerkt heb tijdens je relatie met hem, of kwam het als een donderslag bij heldere hemel?
Het lijkt me heel moeilijk om mee te maken wat jou is overkomen. Alsof je altijd voor de gek gehouden bent, of zoiets.
Mag ik eens vragen of en hoe je dit gemerkt heb tijdens je relatie met hem, of kwam het als een donderslag bij heldere hemel?
Het lijkt me heel moeilijk om mee te maken wat jou is overkomen. Alsof je altijd voor de gek gehouden bent, of zoiets.
vrijdag 18 januari 2008 om 17:37
Hi Helmy,
tijdens de relatie heb ik er eigenlijk niks van gemerkt, ik zou zo nooit op het idee gekomen zijn. Hij begon er zelf over, twijfelde weliswaar, maar zei, dat ie er steeds zekerder van was dat ie inderdaad homofiel is.
Achteraf ben je natuurlijk wijzer en denk ik wel, dat bepaalde dingen niet goed zaten. Mijn ex nam in het begin nog wel eens het iniatief, maar daarna was altijd ik het die begon. Verder was hij de sex altijd aan het analyseren: hoe het was, hoe het zou moeten zijn, wat ik anders zou moeten doen om er meer van te kunnen genieten, etc. Terwijl ik niet ontevreden was...
Hij heeft me tijdens ons huwelijk nooit bedrogen, is dus niet vreemdgegaan. Maar het klopt, ik heb me daarna een hele tijd enorm bedrogen gevoeld. Hij zegt dan wel dat ie het zelf niet wist, maar eigenlijk was het meer een kwestie van niet willen weten. Een vriendin van me ging rond dezelfde tijd scheiden omdat haar ex een jongere vrouw had. Zij zat met twijfels in de zin van: "wat heeft zij, wat ik niet heb?!". Dat probleem heb je als ex van een homofiele partner niet, want wat zijn wenspartner heeft wat ik niet heb, is tenminste heel duidelijk! Maar ik heb me echt afgevraagd, wat was echt, wat niet, hield hij echt van me of was ik een alibi? Had hij er echt geen idee van, of wilde hij er liever niet aan? En hadden we alle ellende niet op de ene of andere manier kunnen voorkomen??
Het zet in ieder geval je hele wereld op zijn kop...
tijdens de relatie heb ik er eigenlijk niks van gemerkt, ik zou zo nooit op het idee gekomen zijn. Hij begon er zelf over, twijfelde weliswaar, maar zei, dat ie er steeds zekerder van was dat ie inderdaad homofiel is.
Achteraf ben je natuurlijk wijzer en denk ik wel, dat bepaalde dingen niet goed zaten. Mijn ex nam in het begin nog wel eens het iniatief, maar daarna was altijd ik het die begon. Verder was hij de sex altijd aan het analyseren: hoe het was, hoe het zou moeten zijn, wat ik anders zou moeten doen om er meer van te kunnen genieten, etc. Terwijl ik niet ontevreden was...
Hij heeft me tijdens ons huwelijk nooit bedrogen, is dus niet vreemdgegaan. Maar het klopt, ik heb me daarna een hele tijd enorm bedrogen gevoeld. Hij zegt dan wel dat ie het zelf niet wist, maar eigenlijk was het meer een kwestie van niet willen weten. Een vriendin van me ging rond dezelfde tijd scheiden omdat haar ex een jongere vrouw had. Zij zat met twijfels in de zin van: "wat heeft zij, wat ik niet heb?!". Dat probleem heb je als ex van een homofiele partner niet, want wat zijn wenspartner heeft wat ik niet heb, is tenminste heel duidelijk! Maar ik heb me echt afgevraagd, wat was echt, wat niet, hield hij echt van me of was ik een alibi? Had hij er echt geen idee van, of wilde hij er liever niet aan? En hadden we alle ellende niet op de ene of andere manier kunnen voorkomen??
Het zet in ieder geval je hele wereld op zijn kop...
vrijdag 18 januari 2008 om 17:44
Oké, dat verduidelijkt wat. Het is inderdaad anders dan wanneer je man er met een veel jonger exemplaar vandoor gaat...maar het twijfelen aan wat echt was en wat niet lijkt mij hier heel belangrijk. Zoiets doet gewoon pijn, zeker als je zo lang bent samen geweest.
Mijn partner analyseert niets, na de sex wil hij het liefst gelijk slapen, hij is ook wel lief voor me, maar dat vele afwijzen stoort me zo. En dan ga je weleens de gekste dingen denken!
Mijn partner analyseert niets, na de sex wil hij het liefst gelijk slapen, hij is ook wel lief voor me, maar dat vele afwijzen stoort me zo. En dan ga je weleens de gekste dingen denken!
vrijdag 18 januari 2008 om 18:03
"Mijn partner analyseert niets, na de sex wil hij het liefst gelijk slapen, hij is ook wel lief voor me, maar dat vele afwijzen stoort me zo. En dan ga je weleens de gekste dingen denken!"
Dat kan ik me goed voorstellen! De redenen voor dat afwijzen kunnen natuurlijk heel verschillend zijn, hij kan ook gewoon moe zijn of geen zin hebben. Maar het maakt onzeker.
Als mijn ex me vaak had afgewezen, was ik misschien ook op zoek gegaan naar redenen. Maar ik hoefde eigenlijk altijd alleen maar in zijn richting te kijken en hij had al zin, dus wat dat betreft was ik er op die manier echt nooit achter gekomen.
Dat kan ik me goed voorstellen! De redenen voor dat afwijzen kunnen natuurlijk heel verschillend zijn, hij kan ook gewoon moe zijn of geen zin hebben. Maar het maakt onzeker.
Als mijn ex me vaak had afgewezen, was ik misschien ook op zoek gegaan naar redenen. Maar ik hoefde eigenlijk altijd alleen maar in zijn richting te kijken en hij had al zin, dus wat dat betreft was ik er op die manier echt nooit achter gekomen.
vrijdag 18 januari 2008 om 19:39
quote:Helmy schreef op 18 januari 2008 @ 18:43:
Hoe reageren je kinderen er op? Of zijn ze te jong om echt te begrijpen wat er speelt?
Ik hoop voor jou dat er ook "lotgenoten" gaan reageren, die zullen herkennen hoe jij je nu voelt. Ervaringen uitwisselen is meestal fijn.
We zijn er heel open mee omgegaan, omdat ze er nu zeker makkelijker aan kunnen wennen, dan wanneer ze zelf in de puberteit komen. Ze weten dus waarom we uit elkaar zijn en begrijpen wat het betekent, dat papa homofiel is. Ze praten er met ons wel over en gaan er goed mee om, naar buiten toe hebben ze het er niet over, omdat ze toch wel voelen dat het geen alledaagse situatie is.
Ja, ik zou heel graag wat ervaringen willen uitwisselen met lotgenoten en was eigenlijk heel verbaasd, dat ik er op internet niks over kon vinden. Wél een heleboel voor de homofiele mannen, maar niks voor hun ex-vrouwen. Terwijl er toch een heleboel lotgenoten zouden moeten zijn. Het schijnt zelfs dat deze situatie in 1 van 10 relaties voorkomt, al komt dat natuurlijk lang niet altijd aan het daglicht. Lijkt mij erg veel, maar dat stond in een boek over dit thema... raar idee!
Hoe reageren je kinderen er op? Of zijn ze te jong om echt te begrijpen wat er speelt?
Ik hoop voor jou dat er ook "lotgenoten" gaan reageren, die zullen herkennen hoe jij je nu voelt. Ervaringen uitwisselen is meestal fijn.
We zijn er heel open mee omgegaan, omdat ze er nu zeker makkelijker aan kunnen wennen, dan wanneer ze zelf in de puberteit komen. Ze weten dus waarom we uit elkaar zijn en begrijpen wat het betekent, dat papa homofiel is. Ze praten er met ons wel over en gaan er goed mee om, naar buiten toe hebben ze het er niet over, omdat ze toch wel voelen dat het geen alledaagse situatie is.
Ja, ik zou heel graag wat ervaringen willen uitwisselen met lotgenoten en was eigenlijk heel verbaasd, dat ik er op internet niks over kon vinden. Wél een heleboel voor de homofiele mannen, maar niks voor hun ex-vrouwen. Terwijl er toch een heleboel lotgenoten zouden moeten zijn. Het schijnt zelfs dat deze situatie in 1 van 10 relaties voorkomt, al komt dat natuurlijk lang niet altijd aan het daglicht. Lijkt mij erg veel, maar dat stond in een boek over dit thema... raar idee!
vrijdag 18 januari 2008 om 21:29
Hallo Helmy en Suikermuis,
Ik heb ook een vriend gehad die homo bleek. Het is al een hele tijd (ruim 10 jaar) geleden maar het heeft er diep ingehakt. We hebben bijna 4 jaar een relatie gehad en hij was mijn eerste grote liefde. De relatie was goed, wat betreft het maatjesgevoel (dat mis ik nl. nu wel met mijn huidige man), seks hadden we ook gewoon. Hij is nooit vreemgegaan, is hij het type gewoon niet naar, nog steeds niet. Ik heb altijd wel vage vermoedens gehad maar hij wilde er zelf niet aan. Hij vond het ook heel erg dat het wel eens zo zou kunnen zijn dat hij homo was. Op het moment dat hij ging twijfelen zijn we vrij snel uit elkaar gegaan. En heel snel kreeg hij een vriend. Ik heb er erg veel verdriet om gehad, omdat er eigenlijk niets was wat ik niet leuk aan hem vond, hij was eigenlijk mijn beste vriend en grote liefde. Maar achteraf kan ik het wel plaatsen: het liever met vrienden op vakantie gaan, uitgaan naar de IT, heel veel vriendinnen had-ie. Vrouwelijk beroep. En de allereerste keer dat ik hem zag, dacht ik: die jongen is homo. Maar goed, iik werd zo verliefd op hem. Ik heb absoluut geen spijt van onze relatie, we zien elkaar nog regelmatig. Maar het duurde lang voordat ik er overheen was. En als je zoals Suikermuis kinderen samen hebt is het ook veel pijnlijker.
Sterkte. Ik had in die tijd ook wel met lotgenoten willen praten, maar ja, internet bestond toen nog nauwelijks.
Ik heb ook een vriend gehad die homo bleek. Het is al een hele tijd (ruim 10 jaar) geleden maar het heeft er diep ingehakt. We hebben bijna 4 jaar een relatie gehad en hij was mijn eerste grote liefde. De relatie was goed, wat betreft het maatjesgevoel (dat mis ik nl. nu wel met mijn huidige man), seks hadden we ook gewoon. Hij is nooit vreemgegaan, is hij het type gewoon niet naar, nog steeds niet. Ik heb altijd wel vage vermoedens gehad maar hij wilde er zelf niet aan. Hij vond het ook heel erg dat het wel eens zo zou kunnen zijn dat hij homo was. Op het moment dat hij ging twijfelen zijn we vrij snel uit elkaar gegaan. En heel snel kreeg hij een vriend. Ik heb er erg veel verdriet om gehad, omdat er eigenlijk niets was wat ik niet leuk aan hem vond, hij was eigenlijk mijn beste vriend en grote liefde. Maar achteraf kan ik het wel plaatsen: het liever met vrienden op vakantie gaan, uitgaan naar de IT, heel veel vriendinnen had-ie. Vrouwelijk beroep. En de allereerste keer dat ik hem zag, dacht ik: die jongen is homo. Maar goed, iik werd zo verliefd op hem. Ik heb absoluut geen spijt van onze relatie, we zien elkaar nog regelmatig. Maar het duurde lang voordat ik er overheen was. En als je zoals Suikermuis kinderen samen hebt is het ook veel pijnlijker.
Sterkte. Ik had in die tijd ook wel met lotgenoten willen praten, maar ja, internet bestond toen nog nauwelijks.
zondag 20 januari 2008 om 14:13
Mij is het ook overkomen, lang geleden, ik was 20 ofzo.
Iedereen zag het behalve ik. Zo verliefd he?
Toen ie eindelijk uit de kast kwam, kwam ie een paar maanden later op de proppen met de vriend die ie nu nog heeft, 22 jaar later, en dat is nu mijn beste vriend(in).
Het is een kloon van mij, maar dan met een piemel.
Daarna ben ik 20 jaar getrouwd geweest met een superhetero, en dat is nog steeds mijn allerbeste vriend en de vader van mijn zoon.
En nu woon ik sinds een paar maanden samen met een man, en die kent alle songfestivalliedjes........
En is dol op Idols, Spoorloos, Rozegeur en al dat soort programma's waar mijn homovriendin ook naar kijkt....
Ik weet het niet hoor!
Iedereen zag het behalve ik. Zo verliefd he?
Toen ie eindelijk uit de kast kwam, kwam ie een paar maanden later op de proppen met de vriend die ie nu nog heeft, 22 jaar later, en dat is nu mijn beste vriend(in).
Het is een kloon van mij, maar dan met een piemel.
Daarna ben ik 20 jaar getrouwd geweest met een superhetero, en dat is nog steeds mijn allerbeste vriend en de vader van mijn zoon.
En nu woon ik sinds een paar maanden samen met een man, en die kent alle songfestivalliedjes........
En is dol op Idols, Spoorloos, Rozegeur en al dat soort programma's waar mijn homovriendin ook naar kijkt....
Ik weet het niet hoor!
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 20 januari 2008 om 15:11
zondag 20 januari 2008 om 15:20
Ah, ik zie dat er al naar Orpheus is verwezen...
Nadat mijn vader - na ruim 20 jaar huwelijk - homo bleek te zijn, heb ik enkele malen thema weekenden bijgewoon voor jongeren met een homo ouder. Ook voor de (ex) partners organiseerden ze zoiets dergelijks, dacht ik..... (Het is wel alweer bijna 15 jaar geleden.)
Mijn moeder worstelde overigens ook met gevoels van woede en zelfs walging... Ik zou willen dat zij er destijds mee aan de slag was gegaan; was ze nu misschien niet zo verbitterd geweest....
Nadat mijn vader - na ruim 20 jaar huwelijk - homo bleek te zijn, heb ik enkele malen thema weekenden bijgewoon voor jongeren met een homo ouder. Ook voor de (ex) partners organiseerden ze zoiets dergelijks, dacht ik..... (Het is wel alweer bijna 15 jaar geleden.)
Mijn moeder worstelde overigens ook met gevoels van woede en zelfs walging... Ik zou willen dat zij er destijds mee aan de slag was gegaan; was ze nu misschien niet zo verbitterd geweest....
Ik geloof niet meer in sprookjes.
