Relaties
alle pijlers
Mijn kinderen en mijn relatie
zondag 12 juni 2022 om 16:33
Die man, van een jaar geleden, en ik: we hebben het samen uitgezocht en zijn gelukkig.
Tot ik mijn kinderen bij ons probeer te betrekken: hakken in het zand en serieus asociaal gedrag.
Vanmiddag was hij er even, met zijn kinderen: ze hebben zich serieus onbeschoft gedragen. Negeer gedrag, en geen boe of ba kwam er uit, uit alle drie niet (12, 14, 16)
En nu?
Elkaar dus alleen maar zien in de weekenden zonder kinderen? De mijne zijn alleen om het weekend bij hun vader.
Ik heb lang gewacht met ze aan elkaar voorstellen en er geen ding van gemaakt. Ook weten ze dat er nooit een samengesteld gezin zal komen. Ik zou alleen wel af en toe samen willen zijn met iedereen, zodat we elkaar allemaal leren kennen. Er was een soort van plan om ergens tijdens onze vakanties met onze kinderen samen te komen een paar dagen: nou, ik denk niet dat ik dat moet willen zo. En toch baal ik er van dat ze met dit gedrag dus krijgen wat ze willen: geen contact.
Ik zal uiteraard mijn relatie met deze echt leuke man niet verbreken, ik heb namelijk gewoon recht op een leven naast kinderen en werk. Maar ingewikkeld vind ik het wel, deze situatie. En vooral ook stom.
Ik vind het ook een bizarre situatie voor mijn lief: lekker dan, op zo een manier behandeld te worden…
Zijn kinderen zijn wel heel lief voor mij. Zijn iets jonger.
Ik ben ondertussen bijna vijf jaar gescheiden, hij 8 (het jongste kind was 1 toen ze hem verliet, de oudste 3).
Contact met allebei de exen is prima, niemand is boos, iedereen gelukkig.
Behalve mijn pubers.
Ik ben op zoek naar tips, ervaringsverhalen en gewoon je 50 cents. Wie weet zit er gewoon ineens een enorm inzicht tussen dat me verder helpt in mijn gevoel.
Tot ik mijn kinderen bij ons probeer te betrekken: hakken in het zand en serieus asociaal gedrag.
Vanmiddag was hij er even, met zijn kinderen: ze hebben zich serieus onbeschoft gedragen. Negeer gedrag, en geen boe of ba kwam er uit, uit alle drie niet (12, 14, 16)
En nu?
Elkaar dus alleen maar zien in de weekenden zonder kinderen? De mijne zijn alleen om het weekend bij hun vader.
Ik heb lang gewacht met ze aan elkaar voorstellen en er geen ding van gemaakt. Ook weten ze dat er nooit een samengesteld gezin zal komen. Ik zou alleen wel af en toe samen willen zijn met iedereen, zodat we elkaar allemaal leren kennen. Er was een soort van plan om ergens tijdens onze vakanties met onze kinderen samen te komen een paar dagen: nou, ik denk niet dat ik dat moet willen zo. En toch baal ik er van dat ze met dit gedrag dus krijgen wat ze willen: geen contact.
Ik zal uiteraard mijn relatie met deze echt leuke man niet verbreken, ik heb namelijk gewoon recht op een leven naast kinderen en werk. Maar ingewikkeld vind ik het wel, deze situatie. En vooral ook stom.
Ik vind het ook een bizarre situatie voor mijn lief: lekker dan, op zo een manier behandeld te worden…
Zijn kinderen zijn wel heel lief voor mij. Zijn iets jonger.
Ik ben ondertussen bijna vijf jaar gescheiden, hij 8 (het jongste kind was 1 toen ze hem verliet, de oudste 3).
Contact met allebei de exen is prima, niemand is boos, iedereen gelukkig.
Behalve mijn pubers.
Ik ben op zoek naar tips, ervaringsverhalen en gewoon je 50 cents. Wie weet zit er gewoon ineens een enorm inzicht tussen dat me verder helpt in mijn gevoel.
zondag 12 juni 2022 om 16:48
Niet ieder kind staat te juichen bij de eerste ontmoeting met een nieuwe 'stiefouder', en pubers kunnen al helemaal bot wezen. Ik zou het even laten betijen. Wel je vriend af en toe even langs laten komen met of zonder kinderen, maar niet meteen met zijn allen op vakantie inderdaad. En als je vriend dan langskomt kunnen ze op zijn minst even goeiendag zeggen voor ze naar hun kamer verdwijnen, dat vind ik dan weer wel.
zondag 12 juni 2022 om 16:48
Haar kinderen, vind ik toch wel duidelijk.
Ga in gesprek met je kinderen. Normaal gedag zeggen mag je minimaal verwachten. Anderzijds is het ook wel pubergedrag dat ze tonen. Ga op zoek naar de balans, ze hoeven uiteraard niet staan te juichen.
Heeft jouw ex een nieuwe partner en zo ja , gedragen de kinderen zich dan ook zo?
Ga in gesprek met je kinderen. Normaal gedag zeggen mag je minimaal verwachten. Anderzijds is het ook wel pubergedrag dat ze tonen. Ga op zoek naar de balans, ze hoeven uiteraard niet staan te juichen.
Heeft jouw ex een nieuwe partner en zo ja , gedragen de kinderen zich dan ook zo?
dahlia74 wijzigde dit bericht op 12-06-2022 16:50
23.68% gewijzigd
zondag 12 juni 2022 om 16:49
Die van haar gedragen zich als verwende apen. Staat er vrij duidelijk.
En verder lijkt het me dat die koters helemaal niks te vinden hebben van die relatie als het gewoon een leuke vent is. Dus sterkte @to weet je waarom ze hun kont tegen de krib gooien?
zondag 12 juni 2022 om 16:52
Nu ja, ik begrijp jouw kinderen wel. Als je 12, 14 of 16 bent zit je echt niet te wachten op een nieuwe vent van je moeder. En al zeker niet op een heel stel stief-siblings die ook nog een stuk jonger zijn.
Op die leeftijd zijn je ouders toch al best stom. En zeker alles wat met seks en relaties te maken heeft in verband met je ouders is per definitie echt al helemaal heel erg stom, op die leeftijd.
Pubers en een nieuwe relatie is gewoon geen erg goede combinatie.
Op die leeftijd zijn je ouders toch al best stom. En zeker alles wat met seks en relaties te maken heeft in verband met je ouders is per definitie echt al helemaal heel erg stom, op die leeftijd.
Pubers en een nieuwe relatie is gewoon geen erg goede combinatie.
zondag 12 juni 2022 om 16:52
Ik zou ook geen zin hebben in de mogelijkheid van weekenden een nieuwe vreemde man in huis en dan ook nog zijn kinderen.
Normaal gedag zeggen is wel het minste, ik zou daar echt kwaad over worden. Maar ze mogen dat gewoon niet leuk vinden.
En misschien zijn ze wel bang dat je hen die man en die kinderen steeds gaat opdringen in hun huis en vakanties en met uitjes. Ik als volwassene zou daar al geen zin in hebben.
Maar beetje normaal gedag zeggen en voorstellen is niet heel raar. Ik zou alleen die gezinnen nog best een tijdje uit elkaar houden, geef ze de tijd. En asl niet matcht en na verloop van tijd niet beter word, ga ze dan niet dwingen.
Normaal gedag zeggen is wel het minste, ik zou daar echt kwaad over worden. Maar ze mogen dat gewoon niet leuk vinden.
En misschien zijn ze wel bang dat je hen die man en die kinderen steeds gaat opdringen in hun huis en vakanties en met uitjes. Ik als volwassene zou daar al geen zin in hebben.
Maar beetje normaal gedag zeggen en voorstellen is niet heel raar. Ik zou alleen die gezinnen nog best een tijdje uit elkaar houden, geef ze de tijd. En asl niet matcht en na verloop van tijd niet beter word, ga ze dan niet dwingen.
zondag 12 juni 2022 om 17:00
Was mij ook even niet duidelijk, maar als je verder leest, zijn kinderen zijn lief voor TO, maar kinderen van TO zijn dwars naar partner toe.
zondag 12 juni 2022 om 17:03
Ik heb vroeger bij mijn vader verschillende vriendinnen met kinderen voorbij zien komen. Ik en mijn zus gedroegen ons beleefd maar ik vond er echt niets aan. Vaak waren de kinderen van die vriendin not amused en lieten duidelijk blijken er niet op te zitten wachten. Ik voelde mij telkens ongemakkelijk. Ik snap dan ook goed waarom ze het niet leuk vinden, hoe ze het laten merken dat is niet oke. Een bepaalde mate van beleefdheid is het minimum. Maar ik zou mij afvragen wat je met dit samenbrengen wil bereiken. Dit gaat niet verbeteren want voor je kinderen is het simpelweg een verstoring van hun leven. Mijn tip, laat de kinderen er zoveel mogelijk buiten, iig het combineren van alle kinderen. Zij vinden er niets aan en daardoor is het ook niet leuk voor jou en je vriend.
zondag 12 juni 2022 om 17:04
Ik gedroeg me precies zo tegenover nieuwe vriend van moeder, toen ik puber was. Ik had er gewoon verdriet van, absoluut geen zin in een nieuw gezinslid. En het idee dat hij er vaker kon zijn stond me enorm tegen, ik wou mijn privacy niet inleveren.
Moeder werd ook super boos, met als resultaat dat ik aardig deed waar ze bij was. Maar ik bleef gewoon bot doen, soms achter haar rug om.
Dit gevecht kan je niet winnen. Ik denk niet dat je vriendelijk gedrag kan afdwingen. Ik zou wel het gesprek aangaan natuurlijk, maar deze situatie ga je niet oplossen. Het is hopen dat acceptatie groeit.
Moeder werd ook super boos, met als resultaat dat ik aardig deed waar ze bij was. Maar ik bleef gewoon bot doen, soms achter haar rug om.
Dit gevecht kan je niet winnen. Ik denk niet dat je vriendelijk gedrag kan afdwingen. Ik zou wel het gesprek aangaan natuurlijk, maar deze situatie ga je niet oplossen. Het is hopen dat acceptatie groeit.
zondag 12 juni 2022 om 17:05
Hebben je kinderen je nieuwe vriend wel al geregeld gezien zonder zijn kinderen? Want het is best veel, met kinderen erbij.
En wat is er voorafgegaan aan deze relatie, want je nadruk op "echt leuke man" en "we hebben het uitgezocht" klinkt ook een beetje alsof er daarvoor andere dingen hebben gespeeld? Zijn je kinderen misschien argwanend, hebben ze slechte ervaringen, zijn ze bang dat je iets "niet goeds" hebt gekozen?
En wat is er voorafgegaan aan deze relatie, want je nadruk op "echt leuke man" en "we hebben het uitgezocht" klinkt ook een beetje alsof er daarvoor andere dingen hebben gespeeld? Zijn je kinderen misschien argwanend, hebben ze slechte ervaringen, zijn ze bang dat je iets "niet goeds" hebt gekozen?
zondag 12 juni 2022 om 17:05
zondag 12 juni 2022 om 17:09
Niks forceren. Als mijn ouders gescheiden zouden zijn en met een nieuwe partner zouden komen aanzetten, dan zou ik me waarschijnlijk precies zo gedragen als jouw kinderen.
Lijkt me goed als de basic omgangsvormen er zijn, zoals groeten en antwoorden als iemand je op een normale manier iets vraagt. Maar verder niet. Het liefst kies je toch zelf welke mensen je in je leven hebt. Als er ineens in je veilige thuisomgeving iemand bij komt met ook nog eens zijn kinderen, dan kan ik me voorstellen dat ze niet staan te juichen. Er wordt denk ik toch een soort idee gecreëerd dat ze het leuk of gezellig zouden moeten vinden, terwijl zij dat dus misschien niet zo ervaren. Het allerergst is nog als jij daar vervolgens teleurgesteld in bent.
Zelf ben ik daar altijd erg gevoelig voor geweest: het gevoel krijgen dat men teleurgesteld is met datgene waar ik me het fijnst bij voel. Dan krijg je dus het gevoel dat je het niet goed doet. Lijkt me niet dat je dat voor je kinderen wil.
Ik zou het casual houden. Laat hem af en toe langskomen als je kinderen er zijn, maar dwing geen contact af. Hij is er voor jou en dan kan zijdelings wel contact ontstaan met jouw kinderen, maar dat moet wel ongedwongen zijn.
Lijkt me goed als de basic omgangsvormen er zijn, zoals groeten en antwoorden als iemand je op een normale manier iets vraagt. Maar verder niet. Het liefst kies je toch zelf welke mensen je in je leven hebt. Als er ineens in je veilige thuisomgeving iemand bij komt met ook nog eens zijn kinderen, dan kan ik me voorstellen dat ze niet staan te juichen. Er wordt denk ik toch een soort idee gecreëerd dat ze het leuk of gezellig zouden moeten vinden, terwijl zij dat dus misschien niet zo ervaren. Het allerergst is nog als jij daar vervolgens teleurgesteld in bent.
Zelf ben ik daar altijd erg gevoelig voor geweest: het gevoel krijgen dat men teleurgesteld is met datgene waar ik me het fijnst bij voel. Dan krijg je dus het gevoel dat je het niet goed doet. Lijkt me niet dat je dat voor je kinderen wil.
Ik zou het casual houden. Laat hem af en toe langskomen als je kinderen er zijn, maar dwing geen contact af. Hij is er voor jou en dan kan zijdelings wel contact ontstaan met jouw kinderen, maar dat moet wel ongedwongen zijn.
Here am I in my little bubble
zondag 12 juni 2022 om 17:09
Ik herken het overigens niet. Mijn vriend heeft kinderen van dezelfde leeftijd en het contact tussen hen en mij loopt goed. Alhoewel het wel zal schelen dat ik geen kinderen heb. Maar we laten hen vooral ook wel het tempo bepalen, in ieder geval nu nog. Hebben bijvoorbeeld nooit aangedrongen op een eerste ontmoeting, er kwam vanzelf een moment dat ze naar mij gingen vragen en zeiden dat ze me wilden zien. Toen hebben we dat geregeld. En zo doen we het eigenlijk steeds met allerlei dingetjes. De ex van mijn vriend daarentegen gaat wel echt met ze zitten en kondigt dan aan dat haar vriend langskomt. Dat werkt gewoon niet zo lekker, ze vinden het niet leuk, doen echt wel aardig en beleefd tegen hem, maar het verloopt gewoon minder soepel.
zondag 12 juni 2022 om 17:10
Welk gedrag van zijn kinderen? Zijn kinderen zijn jonger, en zijn lief voor TO.viva-amber schreef: ↑12-06-2022 17:05Je vriend is niet leuk, wanneer hij dit gedrag van zijn kinderen accepteert.
De boel dus niet mixen, jouw kinderen horen niet de dupe te worden van jouw relaties.
zondag 12 juni 2022 om 17:10
Scherp.meisje85 schreef: ↑12-06-2022 17:05En wat is er voorafgegaan aan deze relatie, want je nadruk op "echt leuke man" en "we hebben het uitgezocht" klinkt ook een beetje alsof er daarvoor andere dingen hebben gespeeld? Zijn je kinderen misschien argwanend, hebben ze slechte ervaringen, zijn ze bang dat je iets "niet goeds" hebt gekozen?
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
zondag 12 juni 2022 om 17:10
Het zijn haar kinderen die zich zo gedragen. Zijn kinderen zijn lief, maar nog geen pubers.viva-amber schreef: ↑12-06-2022 17:05Je vriend is niet leuk, wanneer hij dit gedrag van zijn kinderen accepteert.
De boel dus niet mixen, jouw kinderen horen niet de dupe te worden van jouw relaties.
zondag 12 juni 2022 om 17:11
zondag 12 juni 2022 om 17:14
Ik ben het hier mee eens. Ik denk niet dat je het moet forceren, of ze heel streng moet toespreken; ze opleggen dat ze leuk moeten doen.RainyDays schreef: ↑12-06-2022 17:09Niks forceren. Als mijn ouders gescheiden zouden zijn en met een nieuwe partner zouden komen aanzetten, dan zou ik me waarschijnlijk precies zo gedragen als jouw kinderen.
Lijkt me goed als de basic omgangsvormen er zijn, zoals groeten en antwoorden als iemand je op een normale manier iets vraagt. Maar verder niet. Het liefst kies je toch zelf welke mensen je in je leven hebt. Als er ineens in je veilige thuisomgeving iemand bij komt met ook nog eens zijn kinderen, dan kan ik me voorstellen dat ze niet staan te juichen. Er wordt denk ik toch een soort idee gecreëerd dat ze het leuk of gezellig zouden moeten vinden, terwijl zij dat dus misschien niet zo ervaren. Het allerergst is nog als jij daar vervolgens teleurgesteld in bent.
Zelf ben ik daar altijd erg gevoelig voor geweest: het gevoel krijgen dat men teleurgesteld is met datgene waar ik me het fijnst bij voel. Dan krijg je dus het gevoel dat je het niet goed doet. Lijkt me niet dat je dat voor je kinderen wil.
Ik zou het casual houden. Laat hem af en toe langskomen als je kinderen er zijn, maar dwing geen contact af. Hij is er voor jou en dan kan zijdelings wel contact ontstaan met jouw kinderen, maar dat moet wel ongedwongen zijn.
Het kan alleen ongedwongen ontstaan.
Dit is de jeugd van de kinderen, die krijg je nooit meer terug. Zou ik altijd op 1 houden. Dus hou ze er maar buiten als ze dat fijner vinden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
