Relaties
alle pijlers
Mijn kinderen en mijn relatie
zondag 12 juni 2022 om 16:33
Die man, van een jaar geleden, en ik: we hebben het samen uitgezocht en zijn gelukkig.
Tot ik mijn kinderen bij ons probeer te betrekken: hakken in het zand en serieus asociaal gedrag.
Vanmiddag was hij er even, met zijn kinderen: ze hebben zich serieus onbeschoft gedragen. Negeer gedrag, en geen boe of ba kwam er uit, uit alle drie niet (12, 14, 16)
En nu?
Elkaar dus alleen maar zien in de weekenden zonder kinderen? De mijne zijn alleen om het weekend bij hun vader.
Ik heb lang gewacht met ze aan elkaar voorstellen en er geen ding van gemaakt. Ook weten ze dat er nooit een samengesteld gezin zal komen. Ik zou alleen wel af en toe samen willen zijn met iedereen, zodat we elkaar allemaal leren kennen. Er was een soort van plan om ergens tijdens onze vakanties met onze kinderen samen te komen een paar dagen: nou, ik denk niet dat ik dat moet willen zo. En toch baal ik er van dat ze met dit gedrag dus krijgen wat ze willen: geen contact.
Ik zal uiteraard mijn relatie met deze echt leuke man niet verbreken, ik heb namelijk gewoon recht op een leven naast kinderen en werk. Maar ingewikkeld vind ik het wel, deze situatie. En vooral ook stom.
Ik vind het ook een bizarre situatie voor mijn lief: lekker dan, op zo een manier behandeld te worden…
Zijn kinderen zijn wel heel lief voor mij. Zijn iets jonger.
Ik ben ondertussen bijna vijf jaar gescheiden, hij 8 (het jongste kind was 1 toen ze hem verliet, de oudste 3).
Contact met allebei de exen is prima, niemand is boos, iedereen gelukkig.
Behalve mijn pubers.
Ik ben op zoek naar tips, ervaringsverhalen en gewoon je 50 cents. Wie weet zit er gewoon ineens een enorm inzicht tussen dat me verder helpt in mijn gevoel.
Tot ik mijn kinderen bij ons probeer te betrekken: hakken in het zand en serieus asociaal gedrag.
Vanmiddag was hij er even, met zijn kinderen: ze hebben zich serieus onbeschoft gedragen. Negeer gedrag, en geen boe of ba kwam er uit, uit alle drie niet (12, 14, 16)
En nu?
Elkaar dus alleen maar zien in de weekenden zonder kinderen? De mijne zijn alleen om het weekend bij hun vader.
Ik heb lang gewacht met ze aan elkaar voorstellen en er geen ding van gemaakt. Ook weten ze dat er nooit een samengesteld gezin zal komen. Ik zou alleen wel af en toe samen willen zijn met iedereen, zodat we elkaar allemaal leren kennen. Er was een soort van plan om ergens tijdens onze vakanties met onze kinderen samen te komen een paar dagen: nou, ik denk niet dat ik dat moet willen zo. En toch baal ik er van dat ze met dit gedrag dus krijgen wat ze willen: geen contact.
Ik zal uiteraard mijn relatie met deze echt leuke man niet verbreken, ik heb namelijk gewoon recht op een leven naast kinderen en werk. Maar ingewikkeld vind ik het wel, deze situatie. En vooral ook stom.
Ik vind het ook een bizarre situatie voor mijn lief: lekker dan, op zo een manier behandeld te worden…
Zijn kinderen zijn wel heel lief voor mij. Zijn iets jonger.
Ik ben ondertussen bijna vijf jaar gescheiden, hij 8 (het jongste kind was 1 toen ze hem verliet, de oudste 3).
Contact met allebei de exen is prima, niemand is boos, iedereen gelukkig.
Behalve mijn pubers.
Ik ben op zoek naar tips, ervaringsverhalen en gewoon je 50 cents. Wie weet zit er gewoon ineens een enorm inzicht tussen dat me verder helpt in mijn gevoel.
zondag 12 juni 2022 om 17:17
Dahlia74 schreef: ↑12-06-2022 16:48Haar kinderen, vind ik toch wel duidelijk.
Ga in gesprek met je kinderen. Normaal gedag zeggen mag je minimaal verwachten. Anderzijds is het ook wel pubergedrag dat ze tonen. Ga op zoek naar de balans, ze hoeven uiteraard niet staan te juichen.
Heeft jouw ex een nieuwe partner en zo ja , gedragen de kinderen zich dan ook zo?
Er staat niet dat ze dat niet gedaan hebben, misschien hebben ze gewoon gedag gezegd maar daarna ook duidelijk aangegeven dat ze geen zin hadden om gezellig te doen?
Vanmiddag was hij er even, met zijn kinderen: ze hebben zich serieus onbeschoft gedragen. Negeer gedrag, en geen boe of ba kwam er uit, uit alle drie niet (12, 14, 16)
Geen boe of ba. Tja ik vind het helemaal niet raar dat een puber die gedwongen wordt ergens bij te zitten nou niet direct heel sociaal gaat doen. En dan zit hier waarschijnlijk nog een hoop lading bij (nieuwe man plus kinderen die TO graag meer in hun leven wil intergreren).
zondag 12 juni 2022 om 17:20
Heb je ook wel eens aan je kinderen gevraagd wat ze fijn zouden vinden? Laat ze anders eens meedenken. Als ze het gevoel hebben dat zij ook iets te zeggen hebben, dan voelt het denk ik ook al anders.
Misschien komen ze al brainstormend wel tot het idee dat het prima is als hij eens in de twee weken op dinsdagavond komt eten; ik noem maar wat. Dan is het zelfgekozen, misschien ook wat voorspelbaarder en weten ze beter waar ze aan toe zijn. Ik weet niet hoor, ik zit maar even te denken wat ik zelf fijn zou vinden.
En die paar dagen in de vakantie; het lijkt jou leuk, maar zitten je kinderen daar op te wachten in hun vakantie? Is er iets anders dat ze misschien wél leuk zouden vinden?
Als je wat gelijkwaardiger het gesprek voert kan het al wel anders gaan aanvoelen. Het komt op mij nu over alsof je vooral teleurgesteld bent in je kinderen.
Misschien komen ze al brainstormend wel tot het idee dat het prima is als hij eens in de twee weken op dinsdagavond komt eten; ik noem maar wat. Dan is het zelfgekozen, misschien ook wat voorspelbaarder en weten ze beter waar ze aan toe zijn. Ik weet niet hoor, ik zit maar even te denken wat ik zelf fijn zou vinden.
En die paar dagen in de vakantie; het lijkt jou leuk, maar zitten je kinderen daar op te wachten in hun vakantie? Is er iets anders dat ze misschien wél leuk zouden vinden?
Als je wat gelijkwaardiger het gesprek voert kan het al wel anders gaan aanvoelen. Het komt op mij nu over alsof je vooral teleurgesteld bent in je kinderen.
Here am I in my little bubble
zondag 12 juni 2022 om 17:25
Dit stukje is taaltechnisch fout en schept verwarring:
Vanmiddag was hij er even, met zijn kinderen: ze hebben zich serieus onbeschoft gedragen. Negeer gedrag, en geen boe of ba kwam er uit, uit alle drie niet (12, 14, 16)
Maar als je alles leest is het prima te snappen.
Here am I in my little bubble
zondag 12 juni 2022 om 17:27
Eens.RainyDays schreef: ↑12-06-2022 17:25Dit stukje is taaltechnisch fout en schept verwarring:
Vanmiddag was hij er even, met zijn kinderen: ze hebben zich serieus onbeschoft gedragen. Negeer gedrag, en geen boe of ba kwam er uit, uit alle drie niet (12, 14, 16)
Maar als je alles leest is het prima te snappen.
zondag 12 juni 2022 om 18:00
Hoe gedragen je kinderen zich als hij er alleen is, zonder zijn kinderen? Het kan ook gewoon nogal overweldigend zijn hè, ineens een heel gezin over de vloer waarvan je als puber weet dat het niet zomaar kennissen zijn. Ik vind dat je hun gedrag snel classificeert als aso terwijl er wellicht een andere reden achter zit.
zondag 12 juni 2022 om 18:05
RainyDays schreef: ↑12-06-2022 17:09Niks forceren. Als mijn ouders gescheiden zouden zijn en met een nieuwe partner zouden komen aanzetten, dan zou ik me waarschijnlijk precies zo gedragen als jouw kinderen.
Lijkt me goed als de basic omgangsvormen er zijn, zoals groeten en antwoorden als iemand je op een normale manier iets vraagt. Maar verder niet. Het liefst kies je toch zelf welke mensen je in je leven hebt. Als er ineens in je veilige thuisomgeving iemand bij komt met ook nog eens zijn kinderen, dan kan ik me voorstellen dat ze niet staan te juichen. Er wordt denk ik toch een soort idee gecreëerd dat ze het leuk of gezellig zouden moeten vinden, terwijl zij dat dus misschien niet zo ervaren. Het allerergst is nog als jij daar vervolgens teleurgesteld in bent.
Zelf ben ik daar altijd erg gevoelig voor geweest: het gevoel krijgen dat men teleurgesteld is met datgene waar ik me het fijnst bij voel. Dan krijg je dus het gevoel dat je het niet goed doet. Lijkt me niet dat je dat voor je kinderen wil.
Ik zou het casual houden. Laat hem af en toe langskomen als je kinderen er zijn, maar dwing geen contact af. Hij is er voor jou en dan kan zijdelings wel contact ontstaan met jouw kinderen, maar dat moet wel ongedwongen zijn.
Helemaal eens. Ik heb (als volwassene) wel wat ervaring met een nieuwe partner van een ouder. Wees je ervan bewust dat dit voor jou simpelweg een nieuwe relatie is, net als dat je een relatie met hun vader hebt gehad. Voor je kinderen is het heel anders. Zij hebben hun vader nog in hun leven (ga ik even van uit). Deze man komt erbij en jij verwacht dat ze hem meteen accepteren en je verwacht zelfs dat jullie een paar dagen samen vakantie vieren. Je kinderen zijn tieners en hebben hier hun eigen mening over. Weet je al of ze hem überhaupt aardig vinden?
zondag 12 juni 2022 om 18:07
Je pubers hoeven niet zozeer gelukkig te zijn met jouw nieuwe relatie.
Achter dit gedrag van hen kan ook onzekerheid zitten. Wat gaat precies de rol worden van deze man in ons leven, wat wordt er verwacht van ons.
De balans die je hebt opgebouwd met je kinderen na je scheiding is voor hen het allerbelangrijkste, zij hebben daarbij helemaal geen behoefte aan wat voor verandering dan ook. Als je je dat realiseert wordt het voor jezelf ook gemakkelijker. Dus niet denken: wat sneu voor mijn vriend dat het zo ging, maar meer uitleggen aan hem dat deze leeftijd lastiger is omdat pubers ook onzeker kunnen zijn en dat zo uiten, en dat ze hem heus wel gaan accepteren maar dat dat tijd nodig heeft. Niet teveel gewicht eraan geven. Beetje meeveren beide kanten op en vooral geen machts-ding ervan gaan maken, met wat je wel/niet van ze verwacht en hoe ze zich moeten gedragen.
Wat je vooral wel kan doen richting je kinderen is duidelijk zijn over de feiten. Je hebt een vriend, wanneer jullie elkaar met elkaar afspreken, dat jullie niet bij elkaar willen gaan wonen, dat er soms momenten zijn dat hij er ook is.
Wat ik zelf gemerkt en ervaren heb is met pubers en nieuwe relaties (ook in mijn omgeving) dat niet elk kind zit te wachten op het opbouwen van een relatie met een nieuwe vriend. Die wordt getolereerd om het zo maar te zeggen, oftewel geaccepteerd als ze er maar geen last van hebben. Ze draaien heus wel bij maar verwacht geen hele gesprekken van je kinderen met hem.
Kies de momenten die je met elkaar doorbrengt zorgvuldig, en iets doen breekt ook al het ijs, bij ons was dat bijvoorbeeld met kerst, en dan een spel doen. Een van mijn zoons kan inmiddels (na 3 jaar) hartstikke goed opschieten met mijn vriend en ze kunnen leuk kletsen als ze elkaar zien (is wel al ouder en woont niet meer thuis), de jongste zegt hoi en dag en gaat verder zijn eigen gang. Gewoon vertrouwen in hebben en er geen punt van maken, het komt wel.
Achter dit gedrag van hen kan ook onzekerheid zitten. Wat gaat precies de rol worden van deze man in ons leven, wat wordt er verwacht van ons.
De balans die je hebt opgebouwd met je kinderen na je scheiding is voor hen het allerbelangrijkste, zij hebben daarbij helemaal geen behoefte aan wat voor verandering dan ook. Als je je dat realiseert wordt het voor jezelf ook gemakkelijker. Dus niet denken: wat sneu voor mijn vriend dat het zo ging, maar meer uitleggen aan hem dat deze leeftijd lastiger is omdat pubers ook onzeker kunnen zijn en dat zo uiten, en dat ze hem heus wel gaan accepteren maar dat dat tijd nodig heeft. Niet teveel gewicht eraan geven. Beetje meeveren beide kanten op en vooral geen machts-ding ervan gaan maken, met wat je wel/niet van ze verwacht en hoe ze zich moeten gedragen.
Wat je vooral wel kan doen richting je kinderen is duidelijk zijn over de feiten. Je hebt een vriend, wanneer jullie elkaar met elkaar afspreken, dat jullie niet bij elkaar willen gaan wonen, dat er soms momenten zijn dat hij er ook is.
Wat ik zelf gemerkt en ervaren heb is met pubers en nieuwe relaties (ook in mijn omgeving) dat niet elk kind zit te wachten op het opbouwen van een relatie met een nieuwe vriend. Die wordt getolereerd om het zo maar te zeggen, oftewel geaccepteerd als ze er maar geen last van hebben. Ze draaien heus wel bij maar verwacht geen hele gesprekken van je kinderen met hem.
Kies de momenten die je met elkaar doorbrengt zorgvuldig, en iets doen breekt ook al het ijs, bij ons was dat bijvoorbeeld met kerst, en dan een spel doen. Een van mijn zoons kan inmiddels (na 3 jaar) hartstikke goed opschieten met mijn vriend en ze kunnen leuk kletsen als ze elkaar zien (is wel al ouder en woont niet meer thuis), de jongste zegt hoi en dag en gaat verder zijn eigen gang. Gewoon vertrouwen in hebben en er geen punt van maken, het komt wel.
laatje wijzigde dit bericht op 12-06-2022 18:10
0.57% gewijzigd
.
zondag 12 juni 2022 om 18:10
To haar kinderen hoeven niet blij te zijn met haar relatie, maar zij hoeven ook geen negeren en onbeschoft gedrag te accepteren van de kinderen van haar vriend, omdat TO zonodig wel van alles samen wil doen. Wanneer die vader geen grenzen stelt aan pestgedrag, dan houdt samen van alles doen dus op.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 12 juni 2022 om 18:12
Lees nou het hele topic nog eens een keer, en nog eens en nog eens.viva-amber schreef: ↑12-06-2022 18:10To haar kinderen hoeven niet blij te zijn met haar relatie, maar zij hoeven ook geen negeren en onbeschoft gedrag te accepteren van de kinderen van haar vriend, omdat TO zonodig wel van alles samen wil doen. Wanneer die vader geen grenzen stelt aan pestgedrag, dan houdt samen van alles doen dus op.
Het zijn niet de kinderen van TO's vriend die zich onbeschoft gedragen, het zijn haar eigen kinderen.
Echt
zondag 12 juni 2022 om 18:14
Als jouw kinderen zich misdragen is het aan jou om ze daarop aan te spreken.
Maar het zou best kunnen dat naar boven komt dat ze écht nog niet toe zijn aan een partner van hun moeder in hun leven.
Alsnog zouden ze moeten leren zich fatsoenlijk te gedragen, maar jij zal ook iets moeten doen met hun overduidelijke signaal. Gezellig een paar daagjes vakantie samen lijkt me voorlopig echt overduidelijk in niemands belang.
Maar het zou best kunnen dat naar boven komt dat ze écht nog niet toe zijn aan een partner van hun moeder in hun leven.
Alsnog zouden ze moeten leren zich fatsoenlijk te gedragen, maar jij zal ook iets moeten doen met hun overduidelijke signaal. Gezellig een paar daagjes vakantie samen lijkt me voorlopig echt overduidelijk in niemands belang.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 12 juni 2022 om 18:14
Ze hebben hem een aantal keren kort gezien zonder de andere kinderen.meisje85 schreef: ↑12-06-2022 17:05Hebben je kinderen je nieuwe vriend wel al geregeld gezien zonder zijn kinderen? Want het is best veel, met kinderen erbij.
En wat is er voorafgegaan aan deze relatie, want je nadruk op "echt leuke man" en "we hebben het uitgezocht" klinkt ook een beetje alsof er daarvoor andere dingen hebben gespeeld? Zijn je kinderen misschien argwanend, hebben ze slechte ervaringen, zijn ze bang dat je iets "niet goeds" hebt gekozen?
De toestand van vorig jaar: dat slaat op een vorig topic. Wij samen hadden toen dingen uit te zoeken, dankzij bagage na onze huwelijken. Mijn kinderen wisten toen nog van niets. We hebben heel bewust lang gewacht iedereen aan elkaar voor te stellen.
zondag 12 juni 2022 om 18:16
Hij is er niet vaak, juist niet. Omdat ik ze vooral tijd met mij wil laten hebben ook.stokbootje schreef: ↑12-06-2022 18:00Hoe gedragen je kinderen zich als hij er alleen is, zonder zijn kinderen? Het kan ook gewoon nogal overweldigend zijn hè, ineens een heel gezin over de vloer waarvan je als puber weet dat het niet zomaar kennissen zijn. Ik vind dat je hun gedrag snel classificeert als aso terwijl er wellicht een andere reden achter zit.
zondag 12 juni 2022 om 18:17
NweNick schreef: ↑12-06-2022 18:14Ze hebben hem een aantal keren kort gezien zonder de andere kinderen.
De toestand van vorig jaar: dat slaat op een vorig topic. Wij samen hadden toen dingen uit te zoeken, dankzij bagage na onze huwelijken. Mijn kinderen wisten toen nog van niets. We hebben heel bewust lang gewacht iedereen aan elkaar voor te stellen.
Heel mooi en vooral lekker op een laag pitje houden dat (gedwongen) contact en de eisen aan het contact. Iemand hierboven schreef het al en daar ben ik het mee eens: ga vooral niet verwachten dat ze een relatie/band met hem opbouwen (en al helemaal niet met zijn kinderen). Dat komt ooit heus wel (of heel misschien ook niet) maar laat zich echt niet dwingen.
zondag 12 juni 2022 om 18:18
Eens, de vakantie vul ik wel anders in. Is geen probleem.feow schreef: ↑12-06-2022 18:14Als jouw kinderen zich misdragen is het aan jou om ze daarop aan te spreken.
Maar het zou best kunnen dat naar boven komt dat ze écht nog niet toe zijn aan een partner van hun moeder in hun leven.
Alsnog zouden ze moeten leren zich fatsoenlijk te gedragen, maar jij zal ook iets moeten doen met hun overduidelijke signaal. Gezellig een paar daagjes vakantie samen lijkt me voorlopig echt overduidelijk in niemands belang.
Mijn grootste pijnpunt zit echt is de overduidelijke afwijzing. Ik schaam me kapot richting hem en zijn kinderen.
zondag 12 juni 2022 om 18:20
Ja, dit lijkt me ook het verstandigste.S-Groot schreef: ↑12-06-2022 18:17Heel mooi en vooral lekker op een laag pitje houden dat (gedwongen) contact en de eisen aan het contact. Iemand hierboven schreef het al en daar ben ik het mee eens: ga vooral niet verwachten dat ze een relatie/band met hem opbouwen (en al helemaal niet met zijn kinderen). Dat komt ooit heus wel (of heel misschien ook niet) maar laat zich echt niet dwingen.
Nou ja, dan maar een eens in de twee weken relatie, dat houdt het wel boeiend iig
zondag 12 juni 2022 om 18:21
Maar een aantal keren kort, klinkt eigenlijk alsof ze hem nauwelijks kennen? En dan gelijk alle kinderen erbij, dat zou zomaar teveel van het goede kunnen zijn. Maar dat vul ik nu zo even in, belangrijkste is dat je gaat achterhalen wat er achter het gedrag van je kinderen zit.
Weten je kinderen eigenlijk, hebben ze op de een of andere manier onbewust en onbedoeld meegekregen, dat jullie vorig jaar bezig waren met - zeg maar - die bagage?
Weten je kinderen eigenlijk, hebben ze op de een of andere manier onbewust en onbedoeld meegekregen, dat jullie vorig jaar bezig waren met - zeg maar - die bagage?
zondag 12 juni 2022 om 18:22
Allebei.viva-amber schreef: ↑12-06-2022 18:20Heb je je kinderen aangesproken of e.a. achteraf besproken?
Heb je ea met je vriend besproken?
Kinderen boos en verdrietig.
Vriend is er prima onder. Die roept puber gedrag, gaat wel over.
zondag 12 juni 2022 om 18:23
Dit zou ik als jouw kind zijnde echt heel naar vinden. Jouw kinderen voelen heus wel dat jij het niet leuk vindt en je ervoor schaamt, maar dat brengt hen dus in een hele lastige positie.
Jij bent teleurgesteld als ze zich gedragen zoals ze zich voelen. Dus moeten ze zich maar anders gaan gedragen omdat jij anders teleurgesteld of beschaamd bent. Maar daarmee worden ze dus ergens in geforceerd.
Jij zit al veel langer in deze relatie dan je kinderen hè. Je zegt zelf dat het lang heeft geduurd voor je ze hebt voorgesteld. Voor hen is het dus toen pas begonnen.
Voor jou is het leuk, zo'n nieuwe liefde. Je kinderen hebben er in beginsel niets aan en kunnen het zelfs vervelend vinden.
Here am I in my little bubble
zondag 12 juni 2022 om 18:25
Dat snap ik heus wel.RainyDays schreef: ↑12-06-2022 18:23Dit zou ik als jouw kind zijnde echt heel naar vinden. Jouw kinderen voelen heus wel dat jij het niet leuk vindt en je ervoor schaamt, maar dat brengt hen dus in een hele lastige positie.
Jij bent teleurgesteld als ze zich gedragen zoals ze zich voelen. Dus moeten ze zich maar anders gaan gedragen omdat jij anders teleurgesteld of beschaamd bent. Maar daarmee worden ze dus ergens in geforceerd.
Jij zit al veel langer in deze relatie dan je kinderen hè. Je zegt zelf dat het lang heeft geduurd voor je ze hebt voorgesteld. Voor hen is het dus toen pas begonnen.
Voor jou is het leuk, zo'n nieuwe liefde. Je kinderen hebben er in beginsel niets aan en kunnen het zelfs vervelend vinden.
Mijn pijnpunt zit hem in het feit dat ik ze dus kennelijk niet heb weten bij te brengen dat beleefdheid de norm is.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
