Relaties
alle pijlers
Mijn kinderen en mijn relatie
zondag 12 juni 2022 om 16:33
Die man, van een jaar geleden, en ik: we hebben het samen uitgezocht en zijn gelukkig.
Tot ik mijn kinderen bij ons probeer te betrekken: hakken in het zand en serieus asociaal gedrag.
Vanmiddag was hij er even, met zijn kinderen: ze hebben zich serieus onbeschoft gedragen. Negeer gedrag, en geen boe of ba kwam er uit, uit alle drie niet (12, 14, 16)
En nu?
Elkaar dus alleen maar zien in de weekenden zonder kinderen? De mijne zijn alleen om het weekend bij hun vader.
Ik heb lang gewacht met ze aan elkaar voorstellen en er geen ding van gemaakt. Ook weten ze dat er nooit een samengesteld gezin zal komen. Ik zou alleen wel af en toe samen willen zijn met iedereen, zodat we elkaar allemaal leren kennen. Er was een soort van plan om ergens tijdens onze vakanties met onze kinderen samen te komen een paar dagen: nou, ik denk niet dat ik dat moet willen zo. En toch baal ik er van dat ze met dit gedrag dus krijgen wat ze willen: geen contact.
Ik zal uiteraard mijn relatie met deze echt leuke man niet verbreken, ik heb namelijk gewoon recht op een leven naast kinderen en werk. Maar ingewikkeld vind ik het wel, deze situatie. En vooral ook stom.
Ik vind het ook een bizarre situatie voor mijn lief: lekker dan, op zo een manier behandeld te worden…
Zijn kinderen zijn wel heel lief voor mij. Zijn iets jonger.
Ik ben ondertussen bijna vijf jaar gescheiden, hij 8 (het jongste kind was 1 toen ze hem verliet, de oudste 3).
Contact met allebei de exen is prima, niemand is boos, iedereen gelukkig.
Behalve mijn pubers.
Ik ben op zoek naar tips, ervaringsverhalen en gewoon je 50 cents. Wie weet zit er gewoon ineens een enorm inzicht tussen dat me verder helpt in mijn gevoel.
Tot ik mijn kinderen bij ons probeer te betrekken: hakken in het zand en serieus asociaal gedrag.
Vanmiddag was hij er even, met zijn kinderen: ze hebben zich serieus onbeschoft gedragen. Negeer gedrag, en geen boe of ba kwam er uit, uit alle drie niet (12, 14, 16)
En nu?
Elkaar dus alleen maar zien in de weekenden zonder kinderen? De mijne zijn alleen om het weekend bij hun vader.
Ik heb lang gewacht met ze aan elkaar voorstellen en er geen ding van gemaakt. Ook weten ze dat er nooit een samengesteld gezin zal komen. Ik zou alleen wel af en toe samen willen zijn met iedereen, zodat we elkaar allemaal leren kennen. Er was een soort van plan om ergens tijdens onze vakanties met onze kinderen samen te komen een paar dagen: nou, ik denk niet dat ik dat moet willen zo. En toch baal ik er van dat ze met dit gedrag dus krijgen wat ze willen: geen contact.
Ik zal uiteraard mijn relatie met deze echt leuke man niet verbreken, ik heb namelijk gewoon recht op een leven naast kinderen en werk. Maar ingewikkeld vind ik het wel, deze situatie. En vooral ook stom.
Ik vind het ook een bizarre situatie voor mijn lief: lekker dan, op zo een manier behandeld te worden…
Zijn kinderen zijn wel heel lief voor mij. Zijn iets jonger.
Ik ben ondertussen bijna vijf jaar gescheiden, hij 8 (het jongste kind was 1 toen ze hem verliet, de oudste 3).
Contact met allebei de exen is prima, niemand is boos, iedereen gelukkig.
Behalve mijn pubers.
Ik ben op zoek naar tips, ervaringsverhalen en gewoon je 50 cents. Wie weet zit er gewoon ineens een enorm inzicht tussen dat me verder helpt in mijn gevoel.
zondag 12 juni 2022 om 19:35
Ze konden het al een keer of 5 eerder ook, dus logisch dat TO verwachtte dat ze nu ook normaal deden.Sjulia schreef: ↑12-06-2022 19:33In deze situatie, op deze leeftijd; begrip.
Een volwassen persoon die zich zo gedraagt, dat vind ik een ander verhaal.
Ik denk dat TO best een gesprek aan kan gaan met de kinderen over hun gedrag, maar ik krijg sterk de indruk dat TO een gezellige middag wil kunnen hebben, met z’n alle, als een leuke grote familie. Dat is niet erg realistisch met pubers. Die zijn sowieso vaak niet erg gezellig.
Ik denk dat het een mooie droom is om alles te verenigen, en de realiteit is dat je verschillende werelden hebt.
Ik vind het niet eerlijk voor ze. Wie weet voelde ze zich heel ongemakkelijk. En je moeder schaamt zich vooral voor je. En dan een “goed gesprek” aan moeten gaan erover, want je moeder is een beetje pissig dat je niet leuk genoeg deed.
Ik zie er niks goeds uitkomen. Beter blijf je openminded, stel je vragen, leef je in. En luister je naar de grenzen van wat je kinderen aankunnen.
zondag 12 juni 2022 om 19:38
Maar je hebt uiteindelijk natuurlijk geen idee wat er gaande is. Ik ga er vanuit dat het niet zonder reden is, dit gedrag. Wie weet waren de vorige keren wel de keren dat ze zich leuker voordeden en zijn ze er nu klaar mee. Of hadden ze een collectieve slechte puberbui.
Maar ik zou niet gaan varen op “asociale rotkinderen, meer regels voor jullie!”
zondag 12 juni 2022 om 19:44
Jammer.
Misschien zijn ze bang dat als ze aardig doen, er een heel sneeuwbal effect is waarbij die vriend de hele tijd erbij komt. Ik zou dus duidelijker zijn in wat je wil en hoeveel contact zij kunnen verwachten.
Ik zou zelf helemaal niet zitten te wachten op iemand die in mijn huis van alles komt bepalen en er heel vaak is, bijvoorbeeld.
Als ik als puber zou weten van: of mamma ziet die man 1 dag per week als ik er ben en we gaan soms op vakantie is het risico van aardig doen niet zo groot.
Als je een beetje aardig doet en het risico voelt dat na het etentje opgelucht wirdtgeroepen: nou Theo, ga je spullen maar uitpakken en zet je bureau maar op zoons kamer en Sterre, jij bent toch zo leuk met de neefjes, dus je nieuwe stiefbroer en de stieftweeling komen bij jou op de kamer. nou, dan kijk je wel beter uit een beetje aardig te doen, je geeft als puber een vinger etc....
Misschien zijn ze bang dat als ze aardig doen, er een heel sneeuwbal effect is waarbij die vriend de hele tijd erbij komt. Ik zou dus duidelijker zijn in wat je wil en hoeveel contact zij kunnen verwachten.
Ik zou zelf helemaal niet zitten te wachten op iemand die in mijn huis van alles komt bepalen en er heel vaak is, bijvoorbeeld.
Als ik als puber zou weten van: of mamma ziet die man 1 dag per week als ik er ben en we gaan soms op vakantie is het risico van aardig doen niet zo groot.
Als je een beetje aardig doet en het risico voelt dat na het etentje opgelucht wirdtgeroepen: nou Theo, ga je spullen maar uitpakken en zet je bureau maar op zoons kamer en Sterre, jij bent toch zo leuk met de neefjes, dus je nieuwe stiefbroer en de stieftweeling komen bij jou op de kamer. nou, dan kijk je wel beter uit een beetje aardig te doen, je geeft als puber een vinger etc....
zondag 12 juni 2022 om 19:47
Aan de andere kant, als ik de posts van TO goed lees: ze hadden de vriend van TO kort een aantal keer alleen gezien en kennelijk al een keer of vijf met de kinderen erbij. Dat op zichzelf klinkt me al wat snel en veel in de oren, de introductie van zijn kinderen dus. Ik zou denken dat eerst nog wat vaker alleen de vriend een logischere weg is, die wellicht op wat minder weerstand stuit bij de kinderen van TO. Het is toch al wennen aan zo'n nieuwe, onbekende vent, neem en geef daar eerst even wat tijd voor.
zondag 12 juni 2022 om 19:49
Je weet toch helemaal niet hoelang ze al samen zijn? Dus die conclusie is wellicht te voorbarig.meisje85 schreef: ↑12-06-2022 19:47Aan de andere kant, als ik de posts van TO goed lees: ze hadden de vriend van TO kort een aantal keer alleen gezien en kennelijk al een keer of vijf met de kinderen erbij. Dat op zichzelf klinkt me al wat snel en veel in de oren, de introductie van zijn kinderen dus. Ik zou denken dat eerst nog wat vaker alleen de vriend een logischere weg is, die wellicht op wat minder weerstand stuit bij de kinderen van TO. Het is toch al wennen aan zo'n nieuwe, onbekende vent, neem en geef daar eerst even wat tijd voor.
zondag 12 juni 2022 om 19:51
TO, wat bedoel je precies met dit zinnetje;
En toch baal ik er van dat ze met dit gedrag dus krijgen wat ze willen: geen contact.
Dit is toch veelzeggend? Het zit dus niet goed. Ze kunnen er kennelijk niet goed mee omgaan, als ze dit wensen.
En ten 2e; is het zo slecht? Moeten ze perse contact met hem? Ik denk namelijk helemaal niet dat dat nodig is voor ze. Het is jammer voor jou, dat wel. En dat snap ik best.
Wie weet veranderd dit nog.
En toch baal ik er van dat ze met dit gedrag dus krijgen wat ze willen: geen contact.
Dit is toch veelzeggend? Het zit dus niet goed. Ze kunnen er kennelijk niet goed mee omgaan, als ze dit wensen.
En ten 2e; is het zo slecht? Moeten ze perse contact met hem? Ik denk namelijk helemaal niet dat dat nodig is voor ze. Het is jammer voor jou, dat wel. En dat snap ik best.
Wie weet veranderd dit nog.
zondag 12 juni 2022 om 20:06
TO even voor de duidelijkheid, in welk opzicht waren ze onbeschoft en negeerden ze je vriend en zijn kinderen?
Hebben ze geen gedag gezegd? Hebben ze bewust helemaal geen antwoord op vragen gegegeven of de vragen met een kort antwoord beantwoord? Daar zit wel een verschil in voor mij namelijk. Want bewust vragen niet beantwoorden en verveeld kijken/zuchten misschien erbij is wel echt onbeschoft en horen ze niet te doen. Dat heeft ook gewoon met fatsoen te maken. Iemand begroeten ook. Gewoon normale omgangsvormen die ze horen te beheersen.
Hebben ze de vragen alleen met ja/nee/weet ik niet beantwoord dan kan ik begrijpen dat je dat als vervelend ervaart maar ja dat hoort wel een beetje bij pubergedrag dus daar zou ik niet direct over vallen.
Hoe dan ook zou ik zeker in gesprek gaan met de kinderen. Ze hoeven het allemaal niet leuk te vinden maar begroeten is het minste wat ze kunnen doen al gaan ze daarna gewoon op hun eigen kamer hun ding doen. Ik denk dat dat laatste sowieso geen slecht idee is want ik ken weinig pubers die met volwassenen willen praten in hun vrije tijd...
Hebben ze geen gedag gezegd? Hebben ze bewust helemaal geen antwoord op vragen gegegeven of de vragen met een kort antwoord beantwoord? Daar zit wel een verschil in voor mij namelijk. Want bewust vragen niet beantwoorden en verveeld kijken/zuchten misschien erbij is wel echt onbeschoft en horen ze niet te doen. Dat heeft ook gewoon met fatsoen te maken. Iemand begroeten ook. Gewoon normale omgangsvormen die ze horen te beheersen.
Hebben ze de vragen alleen met ja/nee/weet ik niet beantwoord dan kan ik begrijpen dat je dat als vervelend ervaart maar ja dat hoort wel een beetje bij pubergedrag dus daar zou ik niet direct over vallen.
Hoe dan ook zou ik zeker in gesprek gaan met de kinderen. Ze hoeven het allemaal niet leuk te vinden maar begroeten is het minste wat ze kunnen doen al gaan ze daarna gewoon op hun eigen kamer hun ding doen. Ik denk dat dat laatste sowieso geen slecht idee is want ik ken weinig pubers die met volwassenen willen praten in hun vrije tijd...
zondag 12 juni 2022 om 21:00
Ze weten nu ongeveer 8 maanden dat we een relatie hebben.meisje85 schreef: ↑12-06-2022 19:47Aan de andere kant, als ik de posts van TO goed lees: ze hadden de vriend van TO kort een aantal keer alleen gezien en kennelijk al een keer of vijf met de kinderen erbij. Dat op zichzelf klinkt me al wat snel en veel in de oren, de introductie van zijn kinderen dus. Ik zou denken dat eerst nog wat vaker alleen de vriend een logischere weg is, die wellicht op wat minder weerstand stuit bij de kinderen van TO. Het is toch al wennen aan zo'n nieuwe, onbekende vent, neem en geef daar eerst even wat tijd voor.
Die relatie duurt nu twee jaar.
zondag 12 juni 2022 om 21:05
Dit vind ik dus ook.Nummer*Zoveel schreef: ↑12-06-2022 18:44Sorry hoor, maar al is het afwijzing en schaamte en ego en weet ik wat niet meer; als jouw kinderen jou niet met respect behandelen (en dat doen ze niet als ze zich zo idioot naar gasten gedragen) dan kun je daar gewoon een grens in stellen. Dat is heel gezond. Noemen ze opvoeding.
Ondertussen heb ik met de kinderen gesproken. Toetsweek stress, hormonen, slecht geslapen.
Wel gaf oudste ook aan het te snel te vinden gaan allemaal. Dat signaal neem ik mee want daar kan ik wat mee.
Ik heb aangegeven dat hij er echt af en toe zal zijn. Vonden ze wel oké. Ook met de kinderen. Maar dan graag een concreet plan: picknick, strand, uit eten, bbq. Dit was een te vage afspraak (klopt, hebben ze gelijk in, het was een plotseling bezoek).
Kan ik ook wat mee.
zondag 12 juni 2022 om 21:07
En hoe ervaren zij het?
Ik kan ze heel goed begrijpen als ze geen zin hebben in een relatie met jouw vriend en zijn kinderen. Zou jij dat begrijpen?
Het is al een paar keer gevraagd: hoe kleed jij deze bezoekjes in? Hebben ze de keuze om na gedag zeggen hun eigen gang/naar boven te gaan of moeten ze er 'gezellig' bij blijven?
zondag 12 juni 2022 om 21:30
Volgens mij ben je al milder nu, ik denk dat je er goed mee omgaat. Even bijstellen en duidelijkheid gekregen aan beide kanten. Top hoe je ermee omgaat, en trouwens je vriend ook!NweNick schreef: ↑12-06-2022 21:05Dit vind ik dus ook.
Ondertussen heb ik met de kinderen gesproken. Toetsweek stress, hormonen, slecht geslapen.
Wel gaf oudste ook aan het te snel te vinden gaan allemaal. Dat signaal neem ik mee want daar kan ik wat mee.
Ik heb aangegeven dat hij er echt af en toe zal zijn. Vonden ze wel oké. Ook met de kinderen. Maar dan graag een concreet plan: picknick, strand, uit eten, bbq. Dit was een te vage afspraak (klopt, hebben ze gelijk in, het was een plotseling bezoek).
Kan ik ook wat mee.
.
zondag 12 juni 2022 om 21:32
NweNick schreef: ↑12-06-2022 21:05Dit vind ik dus ook.
Ondertussen heb ik met de kinderen gesproken. Toetsweek stress, hormonen, slecht geslapen.
Wel gaf oudste ook aan het te snel te vinden gaan allemaal. Dat signaal neem ik mee want daar kan ik wat mee.
Ik heb aangegeven dat hij er echt af en toe zal zijn. Vonden ze wel oké. Ook met de kinderen. Maar dan graag een concreet plan: picknick, strand, uit eten, bbq. Dit was een te vage afspraak (klopt, hebben ze gelijk in, het was een plotseling bezoek).
Kan ik ook wat mee.
Dat klinkt constructief
Here am I in my little bubble
zondag 12 juni 2022 om 21:37
Dat klopt. Maar je kinderen hebben recht op hun moeder, en op een huis waarin ze zich veilig en thuis voelen.
Met andere woorden: prima dat je een relatie hebt maar als je kinderen daar niet blij van worden zul je dat moeten vormgeven op een manier dat zij er niet mee geconfronteerd worden of geen last van hebben. Wellicht draaien ze bij als ze jongvolwassen zijn.
Am Yisrael Chai!
maandag 13 juni 2022 om 08:24
Voor jou duurt de relatie al twee jaar waarvan het pas sinds een jaar echt serieus is, voor de kinderen duurt de relatie pas 8 maanden waarin ineens allerlei bezoekjes zitten van vriend en zijn kinderen.
Je schrijft nu ook dat het een onverwachts bezoek was waarvan jouw kinderen niet op de hoogte waren. Ik begrijp jouw boosheid naar jouw kinderen niet zo, ze kregen het echt door de strot geduwd.
En ik begrijp jouw frustratie dat je ook iets voor jezelf wil maar helaas is een nieuwe relatie veel ingewikkelder met kinderen dan zonder. Ik denk dat je echt een beetje meer volwassen er tegenover moet staan en niet jezelf als een puber gaan gedragen.
maandag 13 juni 2022 om 09:04
maandag 13 juni 2022 om 09:50
Het bezoek kwam ook uit het niets, schrijf je hierboven ergens.
Dus heb je je kinderen er mee geconfronteerd én er niet van tevoren mee gesproken. Tja... weinig aan toe te voegen.
Je had verwachtingen van je kinderen, zonder dat zíj de mogelijkheid hadden om voor te bereiden en te weten wat ze te wachten stond.
Verder lees ik vooral dat jíj het heftig vond hoe je kinderen reageerden, maar je kunt je niet inleven hoe heftig jouw kinderen zich zouden kunnen voelen?
En je gaat achteraf het gesprek houden, wat al eerder plaats had moeten vinden (of later, maar dan ook pas later de introductie met zijn kinderen).
Ik vind dat jij, als volwassene nota bene, hier degene bent die verschillende steken heeft laten vallen. Jíj bent degene die van alles wilt én er van alles bij voelt (schaamte, boosheid, heftig gevoel, etc.), maar je kinderen mogen niks voelen?
Probeer eens in een gesprek met jezelf, je eigen gevoel even te onderzoeken, om vervolgens volledig in de schoenen van je kinderen te gaan staan. Tip: gebruik bijvoorbeeld kussentjes op de grond. Jij bent het ene kussentje, je kinderen het andere. Je gaat eerst op 'jij' staan, probeer te voelen wat het met jou doet en hoe jij tegen je kinderen (het andere kussentje) doet. En daarna stap je op het andere kussentje, je kinderen. En voel dan wat hun plek is, waar zij zich qua gevoel bevinden. Hopelijk begrijp je hun kant dan beter.
maandag 13 juni 2022 om 10:03
Ja langzaam komt het echt verhaal naar boven en ik vind het als moeder echt bizar hoe ze de schuld bij haar kinderen legt. Op een bijna kinderachtige manier dat ze bijna vindt dat het haar misgund wordt door haar kinderen terwijl ze er zelf een potje van maakt.Sherlock schreef: ↑13-06-2022 09:50Het bezoek kwam ook uit het niets, schrijf je hierboven ergens.
Dus heb je je kinderen er mee geconfronteerd én er niet van tevoren mee gesproken. Tja... weinig aan toe te voegen.
Je had verwachtingen van je kinderen, zonder dat zíj de mogelijkheid hadden om voor te bereiden en te weten wat ze te wachten stond.
Verder lees ik vooral dat jíj het heftig vond hoe je kinderen reageerden, maar je kunt je niet inleven hoe heftig jouw kinderen zich zouden kunnen voelen?
En je gaat achteraf het gesprek houden, wat al eerder plaats had moeten vinden (of later, maar dan ook pas later de introductie met zijn kinderen).
Ik vind dat jij, als volwassene nota bene, hier degene bent die verschillende steken heeft laten vallen. Jíj bent degene die van alles wilt én er van alles bij voelt (schaamte, boosheid, heftig gevoel, etc.), maar je kinderen mogen niks voelen?
Probeer eens in een gesprek met jezelf, je eigen gevoel even te onderzoeken, om vervolgens volledig in de schoenen van je kinderen te gaan staan. Tip: gebruik bijvoorbeeld kussentjes op de grond. Jij bent het ene kussentje, je kinderen het andere. Je gaat eerst op 'jij' staan, probeer te voelen wat het met jou doet en hoe jij tegen je kinderen (het andere kussentje) doet. En daarna stap je op het andere kussentje, je kinderen. En voel dan wat hun plek is, waar zij zich qua gevoel bevinden. Hopelijk begrijp je hun kant dan beter.
maandag 13 juni 2022 om 10:11
Ik heb enkel je openingspost gelezen. Ik lees zometeen de rest ook nog maar wou toch al mijn eigen mening even neerschrijven.
Dat je kinderen het niet leuk vinden kan. Maar dan zouden ze van mij op zijn minst toch beleefd moeten zijn zelfs als ze nu puberen. Jouw huis, jouw regels. Ik zou een heel goed gesprek met hen voeren. Hen vertellen dat je hem echt heel erg leuk vind en dat je echt wil zien waar dit heen kan gaan met hem en zijn kinderen. Dat je verwacht dat ze toch minstens goeiedag en tot ziens zeggen. En dat er af en toe toch wel dingen samen gaan gedaan worden. Jouw kinderen zijn binnen enkele jaren het huis uit als het goed is en dan sta je daar toch liever met een leuke man naast je dan alleen… heeft hun vader al een nieuwe relatie? Doen ze dan ook zo?
Ik zeg niet dat je geen rekening moet houdenmet je kinderen. Maar het moet in deze situatie wel van beiden kanten komen. Als het een vent zou zijn met veel rode vlaggen dan zou je idd moeten luisteren naar je kinderen.
Dat je kinderen het niet leuk vinden kan. Maar dan zouden ze van mij op zijn minst toch beleefd moeten zijn zelfs als ze nu puberen. Jouw huis, jouw regels. Ik zou een heel goed gesprek met hen voeren. Hen vertellen dat je hem echt heel erg leuk vind en dat je echt wil zien waar dit heen kan gaan met hem en zijn kinderen. Dat je verwacht dat ze toch minstens goeiedag en tot ziens zeggen. En dat er af en toe toch wel dingen samen gaan gedaan worden. Jouw kinderen zijn binnen enkele jaren het huis uit als het goed is en dan sta je daar toch liever met een leuke man naast je dan alleen… heeft hun vader al een nieuwe relatie? Doen ze dan ook zo?
Ik zeg niet dat je geen rekening moet houdenmet je kinderen. Maar het moet in deze situatie wel van beiden kanten komen. Als het een vent zou zijn met veel rode vlaggen dan zou je idd moeten luisteren naar je kinderen.
maandag 13 juni 2022 om 10:17
Denk dat je beter het topic even kan doorlezen want het is toch iets anders dan omschreven.debbietje schreef: ↑13-06-2022 10:11Ik heb enkel je openingspost gelezen. Ik lees zometeen de rest ook nog maar wou toch al mijn eigen mening even neerschrijven.
Dat je kinderen het niet leuk vinden kan. Maar dan zouden ze van mij op zijn minst toch beleefd moeten zijn zelfs als ze nu puberen. Jouw huis, jouw regels. Ik zou een heel goed gesprek met hen voeren. Hen vertellen dat je hem echt heel erg leuk vind en dat je echt wil zien waar dit heen kan gaan met hem en zijn kinderen. Dat je verwacht dat ze toch minstens goeiedag en tot ziens zeggen. En dat er af en toe toch wel dingen samen gaan gedaan worden. Jouw kinderen zijn binnen enkele jaren het huis uit als het goed is en dan sta je daar toch liever met een leuke man naast je dan alleen… heeft hun vader al een nieuwe relatie? Doen ze dan ook zo?
Ik zeg niet dat je geen rekening moet houdenmet je kinderen. Maar het moet in deze situatie wel van beiden kanten komen. Als het een vent zou zijn met veel rode vlaggen dan zou je idd moeten luisteren naar je kinderen.
maandag 13 juni 2022 om 10:51
Maar TO, vind je het echt zo gek dat je kinderen gaan bokken van zo'n onverwacht, beladen bezoekje? Ik namelijk niet. En dat zeg ik als vrouw die ook in een introductieperiode zit bij de kinderen van haar vriend. Hij heeft geregeld gesprekken met hen, over hoe zij het zien, wat zij prettig vinden, want het is ook hun huis en daar hoef je niet zomaar geconfronteerd te worden met iemand die vooral je - in ons geval - vader in zijn leven wil hebben en om wie je zelf niet perse om hebt gevraagd. Zij zeggen ook heel duidelijk: "prima als wij (in de "mamaweek") onverwacht bij jou thuis langskomen thuis en jouw vriendin (ik dus) is er. Maar we vinden het nog wel wat ingewikkeld als ze in onze weken "papaweken" onverwacht langskomt." Nou prima, houden we rekening mee, en als ik gepland kom eten, vinden ze het geen punt en alleen maar gezellig. Maar je moet wel praten met je kinderen, om dit soort dingen te weten. Op voorhand dus.
En het zijn ook kinderen he, het kan makkelijk en snel veranderen. De vriend van mijn ene zoon wilde eerst niks van de nieuwe relatie van zijn vader weten en dat was twee weken later ineens omgeslagen naar "pap, willen jullie nog kinderen want ik zou het heel leuk vinden om een broertje te krijgen en wanneer komt ze hier eigenlijkeen spelletje spelen".
En het zijn ook kinderen he, het kan makkelijk en snel veranderen. De vriend van mijn ene zoon wilde eerst niks van de nieuwe relatie van zijn vader weten en dat was twee weken later ineens omgeslagen naar "pap, willen jullie nog kinderen want ik zou het heel leuk vinden om een broertje te krijgen en wanneer komt ze hier eigenlijkeen spelletje spelen".
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
