Relaties
alle pijlers
Mijn moeder vervuilt...
donderdag 2 augustus 2007 om 13:35
Waar zal ik eens beginnen? Al zo lang ik me kan herinneren is mijn moeder een slechte huisvrouw. Ze heeft heel veel spullen, veel te veel voor één huis. Daarbij verzamelt ze alles wat ze leuk vindt. Elk prul wordt gekocht, want het is zo'n schattig beeldje. Elk bakje van de salade wordt bewaard (maar nooit hergebruikt!). Elk takje van buiten wordt binnen neergezet (maar nooit meer opgeruimd). Mijn moeder bouwt haar huisje helemaal vol met spullen. Er is geen vierkante meter onbedekt. Er is nooit een lege tafel te vinden. ze woont alleen in een bejaardenwoning en heeft daar zo'n 15 kasten vol rotzooi. Je kan niet zien wat er in zit, en je kan er niets uithalen. het huis ligt vol met haren van haar huisdieren. Stofzuigen in de hoeken kan niet, want daar ligt zooi.
werken aan haar werktafel of computertafel kan niet, want daar ligt zooi. Zitten in de stoelen? liever niet, want het ligt vol haren. Wat te drinken? Liever niet, want de glazen zijn niet goed afgewassen. De wc stinkt en ook daar staan overal mandjes en frutsels met een laag stof en haar. Ze heeft drie grote kledingkasten en nog ligt overal boven kleding.
Ze kan niets weggooien, alle oude sokken blijven ook, al heb je nieuwe. Nieuwe citruspers kopen, maar de oude niet weggooien.
Voor de duidelijkheid: we hebben het hier over een al jaren alleenstaande vrouw van 60 zonder lichamelijke beperkingen. Ik ben zelf van mening dat de vele jaren alleen haar zin voor realiteit hebben vertroebeld. Het doet haar niet veel. Ze negeert alle opmerkingen die ze krijgt. Als we stiekem opruimen, is ze boos! Ze weigert al jaren om haar gewoonten te veranderen.
En nu... Ze is drie weken op vakantie en ik ben weer eens begonnen met opruimen. daarbij gooi ik uiteraard het één en ander weg. Mijn beweegredenen?
- Ik vind het te vies voor een mens om in te leven.
- Ik wil stofzuigen zodat ze na thuiskomst niet in een vlooienzooi komt (beide huisdieren zijn er niet). Stofzuigen kon bijna niet, dat liet mijn handen jeuken.
- Ik hoop, misschien tegen beter weten in, dat ze het zelf oppikt als er eenmaal een begin is gemaakt.
- Mocht haar iets overkomen en wij of een thuishulp moeten haar helpen, moet dat wel mogelijk zijn.
Nu mijn vraag: Wat vinden jullie hiervan? Als jij je moeder zo zag leven, zou je het dan laten gaan? Ik vind dat heel moeilijk. Ik weet ook niet goed of dit nu mijn taak is, of dat ik me nu bemoei met iets waar ik me buiten zou moeten houden. Aan de ene kant denk ik: je laat je moeder niet zo leven, aan de andere kant: zij vraagt niet om hulp. Ik weet ook niet of ze echt blij is met mijn hulp. Graag jullie meningen en eventuele ervaringen!
werken aan haar werktafel of computertafel kan niet, want daar ligt zooi. Zitten in de stoelen? liever niet, want het ligt vol haren. Wat te drinken? Liever niet, want de glazen zijn niet goed afgewassen. De wc stinkt en ook daar staan overal mandjes en frutsels met een laag stof en haar. Ze heeft drie grote kledingkasten en nog ligt overal boven kleding.
Ze kan niets weggooien, alle oude sokken blijven ook, al heb je nieuwe. Nieuwe citruspers kopen, maar de oude niet weggooien.
Voor de duidelijkheid: we hebben het hier over een al jaren alleenstaande vrouw van 60 zonder lichamelijke beperkingen. Ik ben zelf van mening dat de vele jaren alleen haar zin voor realiteit hebben vertroebeld. Het doet haar niet veel. Ze negeert alle opmerkingen die ze krijgt. Als we stiekem opruimen, is ze boos! Ze weigert al jaren om haar gewoonten te veranderen.
En nu... Ze is drie weken op vakantie en ik ben weer eens begonnen met opruimen. daarbij gooi ik uiteraard het één en ander weg. Mijn beweegredenen?
- Ik vind het te vies voor een mens om in te leven.
- Ik wil stofzuigen zodat ze na thuiskomst niet in een vlooienzooi komt (beide huisdieren zijn er niet). Stofzuigen kon bijna niet, dat liet mijn handen jeuken.
- Ik hoop, misschien tegen beter weten in, dat ze het zelf oppikt als er eenmaal een begin is gemaakt.
- Mocht haar iets overkomen en wij of een thuishulp moeten haar helpen, moet dat wel mogelijk zijn.
Nu mijn vraag: Wat vinden jullie hiervan? Als jij je moeder zo zag leven, zou je het dan laten gaan? Ik vind dat heel moeilijk. Ik weet ook niet goed of dit nu mijn taak is, of dat ik me nu bemoei met iets waar ik me buiten zou moeten houden. Aan de ene kant denk ik: je laat je moeder niet zo leven, aan de andere kant: zij vraagt niet om hulp. Ik weet ook niet of ze echt blij is met mijn hulp. Graag jullie meningen en eventuele ervaringen!
donderdag 2 augustus 2007 om 14:11
Ik denk dat een ruimte niet zo helpt: mijn moeder bewaard en koopt echt de meest onzinnige dingen! Haar officiële verzameling hangt in een vitrinekast. Maar de rest! Ze heeft gewoon nog nooit! wat weggegooid. Alles van vroeger is er nog, elk speelgoedbeest, elk kleisel, elke tekening, elk strikje van elk cadeau, elke veer die ze vindt, elk stofje dat ze mooi vindt, elk tijdschrift ooit gekocht, haar hele collectie cassettebandjes en LP's, en ga maar door.:(
donderdag 2 augustus 2007 om 14:19
Ik herken het ook wel een beetje, mijn moeder heeft die bewaarwoede ook wel een beetje. Ik denk dat het wel meer voorkomt bij die generatie - "iets weggooien, dat doe je niet" en dat varieert dan van het bewaren van etensresten tot andere onbenullige dingen zoals inderdaad strikjes van cadeautjes.
Mijn moeder bewaart ook die strikjes en het cadeaupapier en cellofaanpapier ook. Dat gebruikt ze dan weer om een cadeautje voor iemand anders in te pakken ;).
Ze bewaart ook heel veel plastic bakjes (boterkuipjes), emmertjes waar b.v. haringen in hebben gezeten e.d.
Soms hergebruikt ze deze maar meestal niet en dan ligt of staat het dus eeuwig in de kast.
Ze bewaart de papieren rollen van de keukenrol om b.v. de kabel van het strijkijzer in op te bergen. 1 zo'n rol is dan genoeg maar ze heeft er veel meer verzameld.
Schriften, werkjes, boeken, rapporten, speelgoed e.d. wat van ons is geweest vroeger, het is er allemaal nog en wordt niet weggegooid.
Gelukkig vervuilt ze niet, schoon is het wel maar het is altijd een ontzettende rotzooi, voor op het aanrecht in de keuken. Daar ligt altijd alles door elkaar onder het mom van "die dingen heb ik elke dag nodig en moet ik binnen handbereik hebben" ;)
Er liggen dan pennen, batterijen, een loep, een calculator, papieren, boekjes, keukenrollen, wasknijpers en vanallerlei dingen die ze dus niet dagelijks gebruikt.
Mijn moeder bewaart ook die strikjes en het cadeaupapier en cellofaanpapier ook. Dat gebruikt ze dan weer om een cadeautje voor iemand anders in te pakken ;).
Ze bewaart ook heel veel plastic bakjes (boterkuipjes), emmertjes waar b.v. haringen in hebben gezeten e.d.
Soms hergebruikt ze deze maar meestal niet en dan ligt of staat het dus eeuwig in de kast.
Ze bewaart de papieren rollen van de keukenrol om b.v. de kabel van het strijkijzer in op te bergen. 1 zo'n rol is dan genoeg maar ze heeft er veel meer verzameld.
Schriften, werkjes, boeken, rapporten, speelgoed e.d. wat van ons is geweest vroeger, het is er allemaal nog en wordt niet weggegooid.
Gelukkig vervuilt ze niet, schoon is het wel maar het is altijd een ontzettende rotzooi, voor op het aanrecht in de keuken. Daar ligt altijd alles door elkaar onder het mom van "die dingen heb ik elke dag nodig en moet ik binnen handbereik hebben" ;)
Er liggen dan pennen, batterijen, een loep, een calculator, papieren, boekjes, keukenrollen, wasknijpers en vanallerlei dingen die ze dus niet dagelijks gebruikt.
donderdag 2 augustus 2007 om 14:19
Zoals ik al aangaf.... zonder haar wil zal er niets veranderen. Ik zou proberen de huisarts nogmaals in te lichten. Gooi geen dingen van haar weg en bespreek het met haar. Niet als een aanval maar als zorg. Jij maakt je zorgen om haar.
Dit is mijn uitspraak en daar zult u het mee moeten doen.........
donderdag 2 augustus 2007 om 15:42
donderdag 2 augustus 2007 om 19:35
Hoi!
Je schrijft dat je moeder niet zelf opruimt, boos wordt als jij het alleen doet. Misschien kunnen jullie sámen eens per twee weken schoonmaken? Dan ziet je moeder dat stofzuigen en goed afwassen niet zo lang hoeft te duren. Ze krijgt dan wel aandacht met haar verzamelwoede, maar op een positieve manier. Kan je geen spullen van haar in dozen stoppen en het tijdelijk ergens anders opslaan? Dan is ze het niet echt kwijt, maar dan staat het ergens anders.
Ik weet niet of deze tips helpen, maar wil je wel veel sterkte wensen. Het ljkt me geen pretje om die te moeten aanzien.
Je schrijft dat je moeder niet zelf opruimt, boos wordt als jij het alleen doet. Misschien kunnen jullie sámen eens per twee weken schoonmaken? Dan ziet je moeder dat stofzuigen en goed afwassen niet zo lang hoeft te duren. Ze krijgt dan wel aandacht met haar verzamelwoede, maar op een positieve manier. Kan je geen spullen van haar in dozen stoppen en het tijdelijk ergens anders opslaan? Dan is ze het niet echt kwijt, maar dan staat het ergens anders.
Ik weet niet of deze tips helpen, maar wil je wel veel sterkte wensen. Het ljkt me geen pretje om die te moeten aanzien.
donderdag 2 augustus 2007 om 21:17
Ik weet niet of dat zou helpen, en eerlijk gezegd ook niet of ik dat wel zou willen. Ik heb nu toevallig vakantie, maar heb zelf ook een druk leven met twee kleine kindjes, een parttime baan en een vriend met een eigen bedrijf... ik vind eigenlijk dat mijn moeder het zelf zou moeten doen, als de beginsituatie maar beter is.
Ik ben daarnaast bang dat ik tegen een muur zou oplopen van eigen gewoontes die ze niet wil verbreken. Of dat ik boos wordt dat ze het in twee weken tijd zo heeft laten verslonzen...en ik dus voor niets tijd heb geïnvesteerd.
Het klinkt misschien hard. Ik vind het aan de ene kant heel erg en ik wil haar best helpen. Aan de andere kant ben ik boos dat ze zelf geen verantwoordelijkheid neemt...
Ik ben daarnaast bang dat ik tegen een muur zou oplopen van eigen gewoontes die ze niet wil verbreken. Of dat ik boos wordt dat ze het in twee weken tijd zo heeft laten verslonzen...en ik dus voor niets tijd heb geïnvesteerd.
Het klinkt misschien hard. Ik vind het aan de ene kant heel erg en ik wil haar best helpen. Aan de andere kant ben ik boos dat ze zelf geen verantwoordelijkheid neemt...
donderdag 2 augustus 2007 om 23:03
Ik herken dit verhaal, maar dan is het niet mijn moeder maar zus...
Wij worstelen hier ook al jaren mee.
Helpen opruimen, puinruimen helpt niet....
Dit kan je blijven doen...
En wat het precies is??
Wie zal het vertellen...
Wat je kan doen??
Wie kan je dat vertellen...
Ik blijf mee lezen, wie weet komt er nog iemand langs met de ideale tip.
Succes.
donderdag 2 augustus 2007 om 23:30
Ik zit me al de heel tijd af te vragen wat ik zou doen als het om mijn moeder ging, en ik zou denk ik wel opruimen. Want ik denk dat de enige manier om het probleem te doorbreken is door gewoon rigoreus te gaan puinruimen.
Maar ik snap dat dat heel veel emoties meebrengt enzo, omdat jij haar dochter bent, dus ik zat net te denken: is het niet een idee om een professioneel iemand ervoor in te schakelen? Ik zat te denken aan die vrouwen van "hoe schoon is jouw huis" die hebben ook wel eens mensen gehad bij wie het probleem meer psychisch leek te zijn. En daardoor dacht ik: stel nou dat je een professioneel opruimer / organiser of zoiets inschakelt, zou dat je moeder niet wakker schudden? Iemand die gewoon betaald wordt om samen met haar een systeem te gaan aanbrengen, zoals je dat wel eens bij Oprah en dat soort programmas ziet?
Als zulke bedrijven bestaan dan zullen zij wel vaker met het bijltje gehakt hebben en wellicht neemt je moeder van een buitenstaander die haar niet veroordeelt maar haar helpt wel dingen aan.
Ik denk namelijk echt dat er pas verandering kan komen als er eerst rigoreus weggegooid wordt enzo, vaak is het zo bij dit soort dingen dat die spullen ook voor je moeder een soort last of gevangenis zijn en wellicht dat als het gewoon wég is allemaal dat ze zelf ook opgelucht is.
Dan kan je toch iets doen door zo'n bedrijf te betalen, maar ben je zelf niet zo emotioneel betrokken.
sterkte ermee
Maar ik snap dat dat heel veel emoties meebrengt enzo, omdat jij haar dochter bent, dus ik zat net te denken: is het niet een idee om een professioneel iemand ervoor in te schakelen? Ik zat te denken aan die vrouwen van "hoe schoon is jouw huis" die hebben ook wel eens mensen gehad bij wie het probleem meer psychisch leek te zijn. En daardoor dacht ik: stel nou dat je een professioneel opruimer / organiser of zoiets inschakelt, zou dat je moeder niet wakker schudden? Iemand die gewoon betaald wordt om samen met haar een systeem te gaan aanbrengen, zoals je dat wel eens bij Oprah en dat soort programmas ziet?
Als zulke bedrijven bestaan dan zullen zij wel vaker met het bijltje gehakt hebben en wellicht neemt je moeder van een buitenstaander die haar niet veroordeelt maar haar helpt wel dingen aan.
Ik denk namelijk echt dat er pas verandering kan komen als er eerst rigoreus weggegooid wordt enzo, vaak is het zo bij dit soort dingen dat die spullen ook voor je moeder een soort last of gevangenis zijn en wellicht dat als het gewoon wég is allemaal dat ze zelf ook opgelucht is.
Dan kan je toch iets doen door zo'n bedrijf te betalen, maar ben je zelf niet zo emotioneel betrokken.
sterkte ermee
Am Yisrael Chai!
vrijdag 3 augustus 2007 om 00:23
Je kan eens contact opnemen met de GGD, die hebben speciale sociale verpleegkundigen voor begeleiding en mocht het uit de hand lopen kan de woning ontruimd worden. Hopelijk hoeft het niet zo ver te komen. Meestal wordt er snel op gereageerd.
Denk dat een bedrijf inhuren (zoals iemand opperde) niet de oplossing is voor het probleem, het probleem is dat je moeder niet op kan ruimen en het niet leuk vind als er spullen weggegooid worden.
Denk dat een bedrijf inhuren (zoals iemand opperde) niet de oplossing is voor het probleem, het probleem is dat je moeder niet op kan ruimen en het niet leuk vind als er spullen weggegooid worden.
vrijdag 3 augustus 2007 om 01:56
Maar dit is haar eigen keuze en waarschijnlijk heeft ze er zelf geen problemen mee. Ze leeft alleen en heeft dus met niemand rekening te houden. Als haar sociale leven hierdoor terugloopt, zal dit ook haar keuze zijn.
Wat ik hiermee bedoel, is dat er in de maatschappij voor alles normen bepaald zijn en iedereen moet zich daar aan houden. Anders gaat iedereen zich ermee bemoeien om maar te zorgen dat de persoon in kwestie zich gaat aanpassen en iedereen is tevreden: weer iemand aangepast. En dan denk ik altijd: wie ben ik/zijn wij om te bepalen wat wel of niet kan.
De moeder van TO benadeelt met haar verzamelwoede en niet opruimen niemand. Kan me wel voorstellen dat het niet gezellig is om daar op bezoek te gaan maar dat is dan het probleem van het bezoek.
Enne, die dr. Phil is een amerikaan en wil volgens mij half Amerika in de een of andere kliniek zien te krijgen. Want daar is het helemaal erg als je je niet aanpast aan de norm (en aan god's woord, niet te vergeten).
Wat ik hiermee bedoel, is dat er in de maatschappij voor alles normen bepaald zijn en iedereen moet zich daar aan houden. Anders gaat iedereen zich ermee bemoeien om maar te zorgen dat de persoon in kwestie zich gaat aanpassen en iedereen is tevreden: weer iemand aangepast. En dan denk ik altijd: wie ben ik/zijn wij om te bepalen wat wel of niet kan.
De moeder van TO benadeelt met haar verzamelwoede en niet opruimen niemand. Kan me wel voorstellen dat het niet gezellig is om daar op bezoek te gaan maar dat is dan het probleem van het bezoek.
Enne, die dr. Phil is een amerikaan en wil volgens mij half Amerika in de een of andere kliniek zien te krijgen. Want daar is het helemaal erg als je je niet aanpast aan de norm (en aan god's woord, niet te vergeten).
vrijdag 3 augustus 2007 om 08:20
Hoezee voor Rastafun.
Mijn moeder heeft ook deze trekjes en ik merk dat het een familieding is. Nu heb ik wat dat betreft de genen van mijn vader overgenomen, maar mijn opa, mijn 2 ooms en 2 broertjes vertonen precies hetzelfde gedrag.
Echt, in een opgeruimd en voor de massa gewoon huis is mijn moeder niet gelukkig.
Zoals iemand eerder opperde, samen opruimen en schoonmaken zodat ze merkt dat het helemaal niet zoveel tijd kost heeft geen zin bij mijn moeder, want daar gaat het helemaal niet om. Stel dat ik zomaar bij haar ga opruimen en van alles weg ga gooien, ik denk dat ik een deel van haar identiteit weggooi. En zoals 75June vermeldde, als zij haar hele leven al van alles verzamelt, gooi je toch een deel van haar eigen historie weg? Ik zou het ook niet leuk vinden als iemand zomaar van alles uit mijn huis zou weggooien, want wat moet je met die troep?
Zij moet bepalen wat zij weg wil doen en zoniet, jammer dan.
Mijn moeder heeft ook deze trekjes en ik merk dat het een familieding is. Nu heb ik wat dat betreft de genen van mijn vader overgenomen, maar mijn opa, mijn 2 ooms en 2 broertjes vertonen precies hetzelfde gedrag.
Echt, in een opgeruimd en voor de massa gewoon huis is mijn moeder niet gelukkig.
Zoals iemand eerder opperde, samen opruimen en schoonmaken zodat ze merkt dat het helemaal niet zoveel tijd kost heeft geen zin bij mijn moeder, want daar gaat het helemaal niet om. Stel dat ik zomaar bij haar ga opruimen en van alles weg ga gooien, ik denk dat ik een deel van haar identiteit weggooi. En zoals 75June vermeldde, als zij haar hele leven al van alles verzamelt, gooi je toch een deel van haar eigen historie weg? Ik zou het ook niet leuk vinden als iemand zomaar van alles uit mijn huis zou weggooien, want wat moet je met die troep?
Zij moet bepalen wat zij weg wil doen en zoniet, jammer dan.
vrijdag 3 augustus 2007 om 09:09
Het heeft nix met normen te maken. Alleen heeft TO het er moeilijk mee om haar moeder in een vervuild huis te zien leven (schimmels en bascterieen maken je ziek). Het komt op TO over alsof haar moeder niet goed voor zichzelf kan zorgen. En daarnaast raakt ze op sociaal gebied in een soort isolement. Ik kan me dan heel goed voorstellen dat je je zorgen over je moeder maakt!
vrijdag 3 augustus 2007 om 09:46
maar TO heeft het nergens over schimmels en bacterien, alleen over veel spullen en stof en daar word je echt niet ziek van.
Echt, ik zou furieus zijn als iemand tijdens mijn vakantie mijn spullen naar de kringloop zou brengen. Kan me ook heel goed voorstellen dat de moeder van TO dat zou worden.
Bovendien geloof ik echt dat het alles met normen te maken heeft, bovendien wil TO bepalen hoe het huis van haar moeder er uit hoort te zien en ik snap wel dat de moeder haar kont tegen de krib gooit.
75June, ik snap ook jou bezorgdheid ook wel, maar de andere kant snap ik ook zo goed. In een van je postings zeg je dat je moeder niet kan zien dat je soms wat moet weggooien voor je de mooie dingen kan zien, maar aan de andere kant kan jij ( en met jou een heleboel andere mensen) ook niet zien dat je moeder waarschijnlijk helemaal niet gelukkig is in een ' schoon, opgeruimd' huis. snap je wat ik bedoel? (nu ben ik even aan het projecteren hoor, zo werkt het bij mijn moeder)
Maar wat is de reactie van je moeder als je zegt dat het moeilijk is in de hoekjes te stofzuigen, of dat je het niet zo prettig vind koffie te drinken uit niet goed afgewassen kopjes, (oid)?
Echt, ik zou furieus zijn als iemand tijdens mijn vakantie mijn spullen naar de kringloop zou brengen. Kan me ook heel goed voorstellen dat de moeder van TO dat zou worden.
Bovendien geloof ik echt dat het alles met normen te maken heeft, bovendien wil TO bepalen hoe het huis van haar moeder er uit hoort te zien en ik snap wel dat de moeder haar kont tegen de krib gooit.
75June, ik snap ook jou bezorgdheid ook wel, maar de andere kant snap ik ook zo goed. In een van je postings zeg je dat je moeder niet kan zien dat je soms wat moet weggooien voor je de mooie dingen kan zien, maar aan de andere kant kan jij ( en met jou een heleboel andere mensen) ook niet zien dat je moeder waarschijnlijk helemaal niet gelukkig is in een ' schoon, opgeruimd' huis. snap je wat ik bedoel? (nu ben ik even aan het projecteren hoor, zo werkt het bij mijn moeder)
Maar wat is de reactie van je moeder als je zegt dat het moeilijk is in de hoekjes te stofzuigen, of dat je het niet zo prettig vind koffie te drinken uit niet goed afgewassen kopjes, (oid)?
vrijdag 3 augustus 2007 om 10:04
vrijdag 3 augustus 2007 om 10:56
Ik vind dat niet erg hoor. Ik heb dit topic geopend omdat ik er erg mee in mijn maag zit. Ik wil wat doen om haar te helpen, maar wil haar dan ook echt helpen. Ik wil niet persé mijn zin doordrijven en haar op deze manier eigenlijk kleineren. Ik ben begonnen vanuit de overtuiging iets positiefs te doen. Maar opeens kreeg ik twijfels of dit wel de juiste manier was...
Als ik het zeg van de stof, dat het vies is en moeilijk of niet schoon te maken is, zegt zij dat dat wel meevalt. Dat ze het prima redt. Ik heb al vaker aangegeven dat je met huisdieren juist niet van die volle hoekjes moet maken, maar ik dring niet door.
Ik weet dat mijn moeder niet gelukkig zal worden in een huis dat spic-en-span is. Maar een huis dat gewoon ordelijk is en toch de dingen bevat waar zij gelukkig van wordt en waar gewoon schoon te maken valt, dat moet toch ook haar kunnen plezieren?
Door jullie reacties heb ik wel bedacht, dat het geen zin heeft om het alleen te doen tijdens haar afwezigheid. Ik ruim beneden nog wat op, maak het een keer goed schoon, maar gooi geen spullen weg. Op de plastic bakjes e.d. na die al in de container liggen. Ik denk niet dat ze daar veel moeite mee heeft. Ik laat de pruttels in de doos liggen die ik al gevuld heb en vraag haar of ze haar kamer zo niet veel rustgevender vindt. Als zij het prettig vindt, wil ik haar best helepen met de rest van het huis. Maar dan wel op voorwaarde dat ze bereidt is om spullen weg te gooien! Anders begin er er niet aan. Ik heb dit eerder aangeboden, maar ze verzint dan uitvluchten waardoor het niet zou kunnen.
Als ik het zeg van de stof, dat het vies is en moeilijk of niet schoon te maken is, zegt zij dat dat wel meevalt. Dat ze het prima redt. Ik heb al vaker aangegeven dat je met huisdieren juist niet van die volle hoekjes moet maken, maar ik dring niet door.
Ik weet dat mijn moeder niet gelukkig zal worden in een huis dat spic-en-span is. Maar een huis dat gewoon ordelijk is en toch de dingen bevat waar zij gelukkig van wordt en waar gewoon schoon te maken valt, dat moet toch ook haar kunnen plezieren?
Door jullie reacties heb ik wel bedacht, dat het geen zin heeft om het alleen te doen tijdens haar afwezigheid. Ik ruim beneden nog wat op, maak het een keer goed schoon, maar gooi geen spullen weg. Op de plastic bakjes e.d. na die al in de container liggen. Ik denk niet dat ze daar veel moeite mee heeft. Ik laat de pruttels in de doos liggen die ik al gevuld heb en vraag haar of ze haar kamer zo niet veel rustgevender vindt. Als zij het prettig vindt, wil ik haar best helepen met de rest van het huis. Maar dan wel op voorwaarde dat ze bereidt is om spullen weg te gooien! Anders begin er er niet aan. Ik heb dit eerder aangeboden, maar ze verzint dan uitvluchten waardoor het niet zou kunnen.
vrijdag 3 augustus 2007 om 18:38
Hoi,
Volgens mij is het bij je moeder nog niet zo erg dat het ontruimd moet worden, maar vervelend is het wel om te zien dat het daar vervuild.
Ik heb er in zoverre ervaring mee, dat mijn vader zelf geen fluit uitvoert mbt schoonmaken en opruimen, maar dat ie wel enigszins accepteert dat ik het doe. Ook lang niet altijd hoor, dan zegt ie dat ie het geluid van de stofzuiger irritant vindt en of ik aub op wil houden, maar ik luister er niet naar (ik hoor niks door de stofzuiger zogenaamd) dus dan doe ik het gewoon.
Het is heel erg om te zien dat iemand van wie je houdt zichzelf slecht verzorgd, en je kan wel degelijk ziek worden van viezigheid in huis. Mn vader laat ook rustig maaltijden te lang in de ijskast staan en soms eet ie het zelfs nog op, omdat het volgens hem niet zo snel bederft (ik ben dan wel het andere uiterste, ik weiger op de uiterste datum al iets op te eten). Maar het komt dan dus weleens voor dat ie daar ziek van wordt.
Verzorgd jouw moeder zichzelf ook niet goed (dus schone kleding en douchen en zo)? Dat heeft mn vader dus wel, en dat vind ik nog het ergste. Dat huis, vooruit, dat kan dan rommelig zijn en voor zover ik mn best doe schoon, maar hem kan ik niet schoonmaken. Moet ie zelf doen, maar dat doet ie weinig. Vreselijk om iemand dan zo met een vette pruik te zien zitten met vlekken op het shirt en zo. Maar goed, ik denk toch dat je moet proberen het van je af te zetten, en probeer het bij je moeder positief te benaderen. Ik heb gemerkt dat dat wel kan helpen, dan accepteren ze het sneller. Om nou een voorbeeld te geven, mn vader krijgt nu huishoudelijke hulp (ook om mij te ontlasten) en dat wil hij eigenlijk niet, maar dan zeg ik: joh, wees blij dat je dat hebt, ik wou dat ik het had, werksters zijn niet te vinden en jij krijgt er een in je schoot geworpen! En dat helpt dan. Daar is overigens een heel lang verhaal aan vooraf gegaan, tot ziekenhuisopnames aan toe voordat we uberhaupt recht hadden op deze hulp, maar goed, via maatschappelijk werk of het CIZ (weet niet zeker of dat de instelling is, maar daar hebben we ook mee te maken) hebben we dit dus kunnen regelen. Dan komt er iemand langs van die instelling en die gaat dan even praten met degene die er woont, en kijkt dan wat er nodig is. Op die manier geven ze dus een indicatie en dan heb je recht op dat soort hulp.
Ik weet natuurlijk niet in hoeverre jouw moeder toe is aan hulp van buitenaf, maar misschien is het een idee om eens te informeren (bij de apotheken liggen ook foldertjes van dat soort instellingen, MEE of zoiets heb je ook). En dus vooral positief je moeder benaderen, geen druk leggen op haar, geef haar het idee dat het vanuit haarzelf komt...moeilijk, i know, maar wel het proberen waard. Succes ermee!
Volgens mij is het bij je moeder nog niet zo erg dat het ontruimd moet worden, maar vervelend is het wel om te zien dat het daar vervuild.
Ik heb er in zoverre ervaring mee, dat mijn vader zelf geen fluit uitvoert mbt schoonmaken en opruimen, maar dat ie wel enigszins accepteert dat ik het doe. Ook lang niet altijd hoor, dan zegt ie dat ie het geluid van de stofzuiger irritant vindt en of ik aub op wil houden, maar ik luister er niet naar (ik hoor niks door de stofzuiger zogenaamd) dus dan doe ik het gewoon.
Het is heel erg om te zien dat iemand van wie je houdt zichzelf slecht verzorgd, en je kan wel degelijk ziek worden van viezigheid in huis. Mn vader laat ook rustig maaltijden te lang in de ijskast staan en soms eet ie het zelfs nog op, omdat het volgens hem niet zo snel bederft (ik ben dan wel het andere uiterste, ik weiger op de uiterste datum al iets op te eten). Maar het komt dan dus weleens voor dat ie daar ziek van wordt.
Verzorgd jouw moeder zichzelf ook niet goed (dus schone kleding en douchen en zo)? Dat heeft mn vader dus wel, en dat vind ik nog het ergste. Dat huis, vooruit, dat kan dan rommelig zijn en voor zover ik mn best doe schoon, maar hem kan ik niet schoonmaken. Moet ie zelf doen, maar dat doet ie weinig. Vreselijk om iemand dan zo met een vette pruik te zien zitten met vlekken op het shirt en zo. Maar goed, ik denk toch dat je moet proberen het van je af te zetten, en probeer het bij je moeder positief te benaderen. Ik heb gemerkt dat dat wel kan helpen, dan accepteren ze het sneller. Om nou een voorbeeld te geven, mn vader krijgt nu huishoudelijke hulp (ook om mij te ontlasten) en dat wil hij eigenlijk niet, maar dan zeg ik: joh, wees blij dat je dat hebt, ik wou dat ik het had, werksters zijn niet te vinden en jij krijgt er een in je schoot geworpen! En dat helpt dan. Daar is overigens een heel lang verhaal aan vooraf gegaan, tot ziekenhuisopnames aan toe voordat we uberhaupt recht hadden op deze hulp, maar goed, via maatschappelijk werk of het CIZ (weet niet zeker of dat de instelling is, maar daar hebben we ook mee te maken) hebben we dit dus kunnen regelen. Dan komt er iemand langs van die instelling en die gaat dan even praten met degene die er woont, en kijkt dan wat er nodig is. Op die manier geven ze dus een indicatie en dan heb je recht op dat soort hulp.
Ik weet natuurlijk niet in hoeverre jouw moeder toe is aan hulp van buitenaf, maar misschien is het een idee om eens te informeren (bij de apotheken liggen ook foldertjes van dat soort instellingen, MEE of zoiets heb je ook). En dus vooral positief je moeder benaderen, geen druk leggen op haar, geef haar het idee dat het vanuit haarzelf komt...moeilijk, i know, maar wel het proberen waard. Succes ermee!
woensdag 8 augustus 2007 om 20:26
hoi June
Herken je verhaal maar al te goed. Mijn vader en moeder hebben precies hetzelfde probleem. Terugkijkend is het bij mij thuis altijd al een troep geweest...en ik ben zelf ook echt niet de netste. Maar de laatste jaren is het bij mijn ouders redelijk uit de hand gelopen: alles bewaren, veel huisdieren (katten, honden, vogels en knaagdieren) Overal haar soms hier en daar katten- en hondenplas. Als je binnekomt komt de lucht je al tegemoet. Combineer daarbij de gewoonte om niets te kunnen weggooien en je hebt een heel vies huis. Ik ben ook nog steeds bezig om hiermee te leren om te gaan. Aan de ene kant: mijn ouders hebben een druk sociaal leven en hebben er zelf geen problemen mee om mensen in hun huis uit te nodigen (er wordt dan wel altijd extra opgelapt, mijn moeder dweilt eens extra ed).
Wat ik heb gedaan: een schoonmaakster voor hen gezocht. Het kostte wat moeite, maar ze zijn er nu erg blij mee. Schoon is het bij lange na niet, maar schoner is het wel. Er komt nu iedere week iemand, die een groot deel van het huis schoonmaakt. De verzamelwoede blijft, maar daaromheen is het nu redelijk schoon
Ik heb mijn ouders hier wel echt van moeten overtuigen hoor! Maar doordat ik zelf een schoonmaakster had en er enthousiast over was, wilden ze ook.
Heel veel succes! En ik lees mee voor eventuele tips and trics.
PS Inmiddels zijn mijn ouders hun enorme dierenbestand ook aan het bijstellen: er komen geen nieuwe dieren meer bij. Dus nu blijft de rest en gaat er af en toe een aan ouderdom dood (een groot deel van de honden en katten is al erg oud)
Herken je verhaal maar al te goed. Mijn vader en moeder hebben precies hetzelfde probleem. Terugkijkend is het bij mij thuis altijd al een troep geweest...en ik ben zelf ook echt niet de netste. Maar de laatste jaren is het bij mijn ouders redelijk uit de hand gelopen: alles bewaren, veel huisdieren (katten, honden, vogels en knaagdieren) Overal haar soms hier en daar katten- en hondenplas. Als je binnekomt komt de lucht je al tegemoet. Combineer daarbij de gewoonte om niets te kunnen weggooien en je hebt een heel vies huis. Ik ben ook nog steeds bezig om hiermee te leren om te gaan. Aan de ene kant: mijn ouders hebben een druk sociaal leven en hebben er zelf geen problemen mee om mensen in hun huis uit te nodigen (er wordt dan wel altijd extra opgelapt, mijn moeder dweilt eens extra ed).
Wat ik heb gedaan: een schoonmaakster voor hen gezocht. Het kostte wat moeite, maar ze zijn er nu erg blij mee. Schoon is het bij lange na niet, maar schoner is het wel. Er komt nu iedere week iemand, die een groot deel van het huis schoonmaakt. De verzamelwoede blijft, maar daaromheen is het nu redelijk schoon
Ik heb mijn ouders hier wel echt van moeten overtuigen hoor! Maar doordat ik zelf een schoonmaakster had en er enthousiast over was, wilden ze ook.
Heel veel succes! En ik lees mee voor eventuele tips and trics.
PS Inmiddels zijn mijn ouders hun enorme dierenbestand ook aan het bijstellen: er komen geen nieuwe dieren meer bij. Dus nu blijft de rest en gaat er af en toe een aan ouderdom dood (een groot deel van de honden en katten is al erg oud)
