Relaties
alle pijlers
mijn vriend heeft een kort lontje!!
donderdag 22 november 2007 om 09:57
hallo
mijn naam is nicole, en ik ben nieuw hier.
ik heb veel dingen gelezen maar nog niet iets wat ik moest weten.
ik heb sinds nu een jaar een relatie, na een relatie te hebben gehad van 10 jaar met twee kinderen.
toen ik die jonge leerde kennen was ik opslag verliefd, altijd leuk en lachen met zijn tweeen, tot we wat met elkaar kregen, hij is opzicht heel lief leuk en aardig doet alles wel voor en met ons. maar het probleem is hij heeft een kort lontje! hij kan weinig hebben van alles bijna ik heb daar heel erg moeite mee, ik dacht eerst ach meid je komt er wel door heen om hem zoveel mogelijk maar te geven en te doen, wat die wou. maar dat kan niet langer meer, hij heeft voor mij gekozen en de kids dan is mijn mening hij moet zich aan ons aan passen en niet aan hem, natuurlijk ook wel aan hem maar het wil maar niet lukken, en vooral om de kids hij is gek met ze maar als 1 van mijn kinderen maar iets te veel lawaai maken dan is hij meteen sagerijnig en kan heel opfokkerig gaan doen, als we alleen zijn is er niks aan de hand ik heb hem ook gezecht het zijn kinderen die ken je niet verranderen daar moet je rekenschap mee houden. hij zegt dan ook wel dat weet ik ook wel maar ik ben gewoon zo het zit in mij. maar goed ik hoop dat ik reaktie hier op terug krijg anders word het zo'n lang verhaal
mijn naam is nicole, en ik ben nieuw hier.
ik heb veel dingen gelezen maar nog niet iets wat ik moest weten.
ik heb sinds nu een jaar een relatie, na een relatie te hebben gehad van 10 jaar met twee kinderen.
toen ik die jonge leerde kennen was ik opslag verliefd, altijd leuk en lachen met zijn tweeen, tot we wat met elkaar kregen, hij is opzicht heel lief leuk en aardig doet alles wel voor en met ons. maar het probleem is hij heeft een kort lontje! hij kan weinig hebben van alles bijna ik heb daar heel erg moeite mee, ik dacht eerst ach meid je komt er wel door heen om hem zoveel mogelijk maar te geven en te doen, wat die wou. maar dat kan niet langer meer, hij heeft voor mij gekozen en de kids dan is mijn mening hij moet zich aan ons aan passen en niet aan hem, natuurlijk ook wel aan hem maar het wil maar niet lukken, en vooral om de kids hij is gek met ze maar als 1 van mijn kinderen maar iets te veel lawaai maken dan is hij meteen sagerijnig en kan heel opfokkerig gaan doen, als we alleen zijn is er niks aan de hand ik heb hem ook gezecht het zijn kinderen die ken je niet verranderen daar moet je rekenschap mee houden. hij zegt dan ook wel dat weet ik ook wel maar ik ben gewoon zo het zit in mij. maar goed ik hoop dat ik reaktie hier op terug krijg anders word het zo'n lang verhaal
donderdag 22 november 2007 om 10:20
Wel goed frankeren he, strafport is ook zo vervelend als je denkt er voorgoed vanaf te zijn!
Maar serieus: de opmerking van Fleurtje klopt als een bus: je hoeft niet in een relatie te blijven als ie je niet bevalt. En met kinderen erbij ben je wat mij betreft nóg verantwoordelijker voor het geluk in je huishouden. Beter niks dan namaak!
donderdag 22 november 2007 om 11:10
Wat wil je eigenlijk Nicole? Een langer lontje? Ik denk niet dat iemand hier tips heeft om je lief wat relaxter te krijgen. Veranderen en aanpassen daar geloof ik niet zo in. Dat kan iedereen natuurlijk maar een beetje, want je moet jezelf niet wijtraken. Het zou dus handiger zijn als je een man zou kiezen die bij julie past.
donderdag 22 november 2007 om 12:06
Een relatie is niet alleen geven, het is zeker ook nemen. Je doet jezelf ernstig tekort met deze man. Als hij zo is, is hij zo maar dat wil wel zeggen dat een vreemde man jouw kinderen commandeert als ze teveel lawaai maken. Denk niet dat je kinderen hier blij mee zijn en jij ook niet. Ga nogmaals een gesprek met hem aan en vraag hem op zijn minst om een aantal dingen die jouw ergeren te veranderen en als daar weer een negatieve reactie op komt de stekker eruit trekken. Hier ben je doodongelukkig mee en dat moet liefde niet zijn.
Een keer trek je de conclusie, vriendschap is een illusie
donderdag 22 november 2007 om 13:51
hallo
mijn naam is nicole, en ik ben nieuw hier.
ik dacht eerst ach meid je komt er wel door heen als we alleen zijn is er niks aan de hand ik heb hem ook gezecht het zijn kinderen die ken je niet verranderen daar moet je rekenschap mee houden. hij zegt dan ook wel dat weet ik ook wel maar ik ben gewoon zo het zit in mij. maar goed ik hoop dat ik reaktie hier op terug krijg anders word het zo'n lang verhaal
Echt, ik wilde serieus antwoord geven, maar dit laatste stukje deed mij beseffen dat je voor een goed en duidelijk advies beter even naar de pijler Overige kan gaan, daar het topic 'Als dit me leve is' opent en daar je vraag neerzet. Deze dames kunnen je vast een gedegen en duidelijk advies geven.
mijn naam is nicole, en ik ben nieuw hier.
ik dacht eerst ach meid je komt er wel door heen als we alleen zijn is er niks aan de hand ik heb hem ook gezecht het zijn kinderen die ken je niet verranderen daar moet je rekenschap mee houden. hij zegt dan ook wel dat weet ik ook wel maar ik ben gewoon zo het zit in mij. maar goed ik hoop dat ik reaktie hier op terug krijg anders word het zo'n lang verhaal
Echt, ik wilde serieus antwoord geven, maar dit laatste stukje deed mij beseffen dat je voor een goed en duidelijk advies beter even naar de pijler Overige kan gaan, daar het topic 'Als dit me leve is' opent en daar je vraag neerzet. Deze dames kunnen je vast een gedegen en duidelijk advies geven.
zaterdag 24 november 2007 om 09:27
Hoi Nicole,
Ik heb in dezelfde situatie gezeten als jij.
Heel lief en aardig als we samen waren.........tenminste als ik dan van alles deed om het meneer naar de zin te maken! Ach, en als moeder ben je nogal getraind in het aanpassen, dus niet zo'n probleem.
En dat lukt aardig als de kinderen er niet bij zijn, hé? Maar ja, als die er dan zijn, moet je je in tweeën delen, lijkt het?
Bij mij was dat wel zo.....ik kon er na een maand niet meer tegen en heb hem het huis "uitgedonderd"!
En dat koste me echt wel moeite want als hij een goede bui had, was het een TOPPER!!
Maar tegelijktertijd liep ik de hele dag op eieren om het allemaal maar zo prettig mogelijk te laten verlopen.....en daar werd ik echt niet gelukkiger van!!!
Ben nu weer alleen met mijn kids en dat bevalt prima!
Die van mij had trouwens ook een heel kort lontje in het verkeer. Herken je dat?
Succes en sterkte , meid!
Grtz.
D.
Ik heb in dezelfde situatie gezeten als jij.
Heel lief en aardig als we samen waren.........tenminste als ik dan van alles deed om het meneer naar de zin te maken! Ach, en als moeder ben je nogal getraind in het aanpassen, dus niet zo'n probleem.
En dat lukt aardig als de kinderen er niet bij zijn, hé? Maar ja, als die er dan zijn, moet je je in tweeën delen, lijkt het?
Bij mij was dat wel zo.....ik kon er na een maand niet meer tegen en heb hem het huis "uitgedonderd"!
En dat koste me echt wel moeite want als hij een goede bui had, was het een TOPPER!!
Maar tegelijktertijd liep ik de hele dag op eieren om het allemaal maar zo prettig mogelijk te laten verlopen.....en daar werd ik echt niet gelukkiger van!!!
Ben nu weer alleen met mijn kids en dat bevalt prima!
Die van mij had trouwens ook een heel kort lontje in het verkeer. Herken je dat?
Succes en sterkte , meid!
Grtz.
D.
