Relaties
alle pijlers
Minnaressen deel 34
zondag 24 juni 2007 om 18:41
Heel goed: wij zeggen hier regelmatig: uitprinten en op de koelkast plakken. Als dat moment dan komt, kun je het als ruggesteun nog even lezen!! Eigenlijk moet je je niet te druk maken en gewoon maar even afwachten, moeilijk, moeilijk maar jij bent er waarschijnlijk meer mee bezig dan hij en dat vreet veels te veel energie. Op dit moment kun je toch niks doen.
zondag 24 juni 2007 om 18:47
Helemaal waar Punca,goed dat je er zo in kan staan.:) Ik kon het niet zo.Zag overal spoken,wilde overal het waarom van weten en als ik het waarom kreeg was ik nog nergens,:?.Mannuh...Het stomst is wel dat afstand juist weer in stand houden betekend voor hun.Zovan ojee nu is het menens,paniek etc.Maar zo ik al meerder malen zei jou situatie is wel degelijk anders op bepaalde vlakken.
zondag 24 juni 2007 om 18:51
Nee maar daarom heb ik ook afscheid genomen 6 maanden geleden. Toen hij begon over scheiden en met mij verder willen gaan dacht ik HOOOOO even, daar wil ik niet bij zijn want nu ga je me aan het lijntje houden en ik mezelf ook als ik niet oppas. Daarvoor had hij nooit beloftes gedaan.
Ik had toen al het gevoel dat hij die keus niet zo makkelijk zou kunnen maken en dat hij niet stevig genoeg in zijn schoenen stond om de knoop door te hakken. En ik was als de dood voor dat gejojo en terecht denk ik. Toen had ik nota bene al die verhalen hier nog niet eens gelezen waar mijn vermoedens in ruime mate bevestigd werden. Ik geloof dat ik het goed aangevoeld heb en ik ben nog steeds blij en trots op mezelf dat ik toen ben opgehouden.
Punca echter kiest ervoor om er wel bij te blijven: kan ik me wel voorstellen, zeker als ie al 2 maanden apart woont maar als ik het nuchter vanaf de zijlijn bekijk, vind ik het allemaal niet zo vreemd. Ik bekijk het dan als ware het een relatie waar geen minnares zit te wachten maar gewoon 2 mensen die uitelkaar gaan en besluiten om toch die vakantie door te laten gaan voor de kinderen en misschien ook wel om te bevestigen voor hunzelf dat ze "goed en netjes" met elkaar omgaan.
Maar we kunnen niet in het hoofd van die GM en zijn partner kijken. De weegschaal kan dus naar allebei de kanten uitslaan en het is goed dat Punca daar rekening meehoudt want niks zo onberekenbaar als een GM.
zondag 24 juni 2007 om 18:53
hoe stoer het ook overkomt , ook hij zit 24/7 in mijn hoofd hoor, alleen door thuis weg te gaan heeft hij het proces voor ons versnelt ,en heel vervelend voor hem , maar het zal blijken wat voor keuze hij gaat maken , want aan de hand daarvan weet ik welke stappen ik ga ondernemen, en nee alles hangt niet af van hem, maar voor mij hoeft de relatie niet beeindigt te worden tenzij ik daar toe gedwongen wordt door hem(dmv een verkeerde keuze van hem)
zondag 24 juni 2007 om 18:55
Hoi Rafaella,
het klopt dat ik reageer op fragmenten, die ik lees.Het is niet te doen om iedereen zijn hele verhaal te lezen. Ik probeer daarom inderdaad niet de hele grote context mee te nemen, en dus geen uitspraken te doen over of iemand over de grote lijn gezien wel of niet goed bezig is. Daar ga ik niet over, bovendien wie beoordeelt dat, überhaupt? Ik reageer puur op wat ik lees. Volgens mij kun je best wat zeggen over fragmenten die je leest, het zou eruit zien als dat hier niet zou kunnen. Het is prima dat dat voor irritatie zorgt af en toe, dat maakt me niet uit. Irritatie is tegenoverdracht, dat zegt heel veel!!! Ook over de persoon die zich irriteert. Dan gebeurt er wat, en dat is goed.
Daat ik stellig ben, komt omdat ik het zo beknopt en to the point mogelijk probeer te doen.
En inderdaad, ik probeer af en toe te helpen, als buitenstaander.
Iemand (weet niet meer wie, doet er niet toe) suggereerde, als dank voor mijn feedback, eerder vandaag, dat in mijn situatie van destijds `de liefde voor GM waarschijnlijk niet zo diep had gezeten, omdat ik de knoop zo snel kon doorhakken`. Is dat geen kwetsende aanname? Een hele grove? Alsof je alleen voor jezelf kan kiezen als je geen moer om die ander geeft! Een hele domme uitspraak, die voor mij getuigt van weinig zelfrespect en eigenwaarde.
Ik wil jullie meegeven, en ik benadruk het nog een keer; het proces (van beslissen, loslaten, voor jezelf kiezen) duurt zo lang als JIJ het ZELF wil. JIJ bepaalt. En die keuze kun je nu, op dit moment, maken. Willen is kunnen.
het klopt dat ik reageer op fragmenten, die ik lees.Het is niet te doen om iedereen zijn hele verhaal te lezen. Ik probeer daarom inderdaad niet de hele grote context mee te nemen, en dus geen uitspraken te doen over of iemand over de grote lijn gezien wel of niet goed bezig is. Daar ga ik niet over, bovendien wie beoordeelt dat, überhaupt? Ik reageer puur op wat ik lees. Volgens mij kun je best wat zeggen over fragmenten die je leest, het zou eruit zien als dat hier niet zou kunnen. Het is prima dat dat voor irritatie zorgt af en toe, dat maakt me niet uit. Irritatie is tegenoverdracht, dat zegt heel veel!!! Ook over de persoon die zich irriteert. Dan gebeurt er wat, en dat is goed.
Daat ik stellig ben, komt omdat ik het zo beknopt en to the point mogelijk probeer te doen.
En inderdaad, ik probeer af en toe te helpen, als buitenstaander.
Iemand (weet niet meer wie, doet er niet toe) suggereerde, als dank voor mijn feedback, eerder vandaag, dat in mijn situatie van destijds `de liefde voor GM waarschijnlijk niet zo diep had gezeten, omdat ik de knoop zo snel kon doorhakken`. Is dat geen kwetsende aanname? Een hele grove? Alsof je alleen voor jezelf kan kiezen als je geen moer om die ander geeft! Een hele domme uitspraak, die voor mij getuigt van weinig zelfrespect en eigenwaarde.
Ik wil jullie meegeven, en ik benadruk het nog een keer; het proces (van beslissen, loslaten, voor jezelf kiezen) duurt zo lang als JIJ het ZELF wil. JIJ bepaalt. En die keuze kun je nu, op dit moment, maken. Willen is kunnen.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zondag 24 juni 2007 om 18:55
zondag 24 juni 2007 om 18:57
zondag 24 juni 2007 om 19:02
Kan ik me helemaal in vinden maar de 1 heeft daar wat langere tijd voor nodig dan de ander. Dat is met elk verdriet. Dat is persoonsgebonden. En ook al ben je zo flink om die keus te maken omdat je dat zelf WILT. Blijft er toch vaak nog een stuk emoties die verwerkt moeten worden zodat je niet alleen in daden loskomt van je GM maar ook met je hart.
zondag 24 juni 2007 om 19:07
Surf even langs, heb 3 biertjes op en kan het niet laten om even cynisch de moraalridder uit te hangen.
Wat een schapen zijn jullie toch! En maar wachten tot GM wel of niet met het vrouwtje zal breken of toch maar op vakantie zal gaan voor de kinders. STEL dat ie dan toch kiest voor jou, zit JIJ mooi met die zak hooi opgescheept. Want een zak hooi is het en JIJ bent het rund dat er van eet.
Succes dames! Hopelijk voor jullie ook ooit een gewone lieve vent die alleen jou wil!
Wat een schapen zijn jullie toch! En maar wachten tot GM wel of niet met het vrouwtje zal breken of toch maar op vakantie zal gaan voor de kinders. STEL dat ie dan toch kiest voor jou, zit JIJ mooi met die zak hooi opgescheept. Want een zak hooi is het en JIJ bent het rund dat er van eet.
Succes dames! Hopelijk voor jullie ook ooit een gewone lieve vent die alleen jou wil!
zondag 24 juni 2007 om 19:10
Tuurlijk Biga, is ook zo, wat jij bedoelt is het rouwproces. Maar daarvoor moet je eerst loslaten en okee.. ik denk dat veel miscommunicatie tussen mij en deze topic ontstaat rondom dit begrip.
Voor mij betekent loslaten, UIT de materie stappen, dus ook uit de situatie. Nadat je uiteraard alles hebt geuit en gezegd wat er te uiten valt. En dan ophouden, echt. Anders wordt het een eindeloos verhaal.
Dat betekent (en nu begeef ik me weer op glad ijs maar dat is dan maar zo); niet inhoudelijk meer reageren op wat HIJ nog meent te moeten sms-en, mailen of kwezelen. Echt niet. NIET doen. Negen van de tien keer is dat toch een truc om jou weer te verlokken tot contact, of een reactie uit te lokken.
Rouwen, is loslaten, is verwerken. De pijn die je voelt als je nog met 1 vinger , een pink, aan hem vasthoudt, (en hij trekt daaraan) is geen rouw. Dat is gewrichtspijn, en die kan heel gemeen zijn. Maar het is echt wat anders.
Pfffff nou ik ga effe eten.
Latersssssss ...:)
Voor mij betekent loslaten, UIT de materie stappen, dus ook uit de situatie. Nadat je uiteraard alles hebt geuit en gezegd wat er te uiten valt. En dan ophouden, echt. Anders wordt het een eindeloos verhaal.
Dat betekent (en nu begeef ik me weer op glad ijs maar dat is dan maar zo); niet inhoudelijk meer reageren op wat HIJ nog meent te moeten sms-en, mailen of kwezelen. Echt niet. NIET doen. Negen van de tien keer is dat toch een truc om jou weer te verlokken tot contact, of een reactie uit te lokken.
Rouwen, is loslaten, is verwerken. De pijn die je voelt als je nog met 1 vinger , een pink, aan hem vasthoudt, (en hij trekt daaraan) is geen rouw. Dat is gewrichtspijn, en die kan heel gemeen zijn. Maar het is echt wat anders.
Pfffff nou ik ga effe eten.
Latersssssss ...:)
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zondag 24 juni 2007 om 19:16
Niet te geloven, ben het alweer met je eens. :) Mijn leus is ook altijd: geen contact is het beste maar ik heb makkelijker praten dan een aantal hier, die elke dag met hun GM moeten werken en dus een andere modus moeten proberen te vinden om afstand te nemen in hoofd en hart zonder dat dat de werkrelatie verstoord wordt. Is gewoon een extra handicap en ik benijd ze daar in het geheel niet om.
zondag 24 juni 2007 om 19:20
3 biertjes nodig om de moed te vinden om hier te posten...nah, geweldig! Hoeveel had je er eerder nodig? Heb je een topic geopend over dit probleem van je?
Bedankt voor deze constructieve uiteenzetting van je. Echt, opeens zie ik het licht. Goh....jeetje...wat een eye opener!
Geniet maar drink met mate he?
zondag 24 juni 2007 om 19:48
Hoi VC,
Ik bedoelde ook niet dat je het gehele verhaal van iemand zou moeten kennen om te kunnen reageren, ik bedoelde dat het msch handiger is, dat als je reageert op fragmenten, msch toch even na te vragen waarom iemand bijv zo doet.
Het is heel irritant als iemand komt vertellen hoe het allemaal zit, of wat het beste is om te doen, jij noemt het tegenoverdracht, volgens mij was het meer irritatie omdat jij nogal stellige uitspraken deed zonder de situatie rondom het fragment waarop je reageert te kennen.
Dan kan er nog zeker wel een kern van waarheid zitten in wat je zegt, maar door de manier van zeggen komt de boodschap niet meer over.
Ik denk dat niemand het trouwens leuk zou vinden, ongeacht wat het probleem is, als een volslagen onbekende meent te kunnen vertellen hoe het zit en wat het beste is om te doen.
Dat jij die opmerking over dat de liefde dan wel niet zo diep zou hebben gezeten zo persoonlijk aantrekt, dat snap ik dan weer niet zo goed.
Volgens mij had diegene het niet over jou, maar was het meer in het kader van; in geval van liefde bestaat er geen aan-uit knop.
Willen is kunnen, tja, dat geldt msch voor jou. Ieder mens steekt weer anders in elkaar. Volgens mij kunnen mensen pas echt keuzes maken als zij zelf daar aan toe zijn, hoe onbegrijpelijk ook soms voor een buitenstaander.
Ik hou er nu over op, als je nu niet snapt wat ik bedoel met die manier van zeggen, dan ben jij daar waarschijnlijk nog niet aan toe..;)
Ik bedoelde ook niet dat je het gehele verhaal van iemand zou moeten kennen om te kunnen reageren, ik bedoelde dat het msch handiger is, dat als je reageert op fragmenten, msch toch even na te vragen waarom iemand bijv zo doet.
Het is heel irritant als iemand komt vertellen hoe het allemaal zit, of wat het beste is om te doen, jij noemt het tegenoverdracht, volgens mij was het meer irritatie omdat jij nogal stellige uitspraken deed zonder de situatie rondom het fragment waarop je reageert te kennen.
Dan kan er nog zeker wel een kern van waarheid zitten in wat je zegt, maar door de manier van zeggen komt de boodschap niet meer over.
Ik denk dat niemand het trouwens leuk zou vinden, ongeacht wat het probleem is, als een volslagen onbekende meent te kunnen vertellen hoe het zit en wat het beste is om te doen.
Dat jij die opmerking over dat de liefde dan wel niet zo diep zou hebben gezeten zo persoonlijk aantrekt, dat snap ik dan weer niet zo goed.
Volgens mij had diegene het niet over jou, maar was het meer in het kader van; in geval van liefde bestaat er geen aan-uit knop.
Willen is kunnen, tja, dat geldt msch voor jou. Ieder mens steekt weer anders in elkaar. Volgens mij kunnen mensen pas echt keuzes maken als zij zelf daar aan toe zijn, hoe onbegrijpelijk ook soms voor een buitenstaander.
Ik hou er nu over op, als je nu niet snapt wat ik bedoel met die manier van zeggen, dan ben jij daar waarschijnlijk nog niet aan toe..;)
zondag 24 juni 2007 om 19:56
Punca de hele scheiding gaat pas over 5jr. in.Hij had een termijn vastgesteld van 10jr. voor een ons2.Waarvan er 5 zijn verstreken.Ik heb eenmalig de kans volgens hem verbruidt toen ik hem niet binnen liet toen het thuis door mijn toedoene voor de 3de maal uit was gekomen.Eerdst maal was mijn ex die rel schopte dara,2de maal ik,en 3de maal nodigde vrouw mij uit voor gesellie kopje koffie.Ze meende dat het allang en breed voorbij was.Nou niet dus.Hij uit huis gevlucht elders geslapen en op dag 2 naar mij of ik hem binnen wilde laten.Nee heb ik gezegt op deze manier laat ik je niet binnen.Je hebt het op ze beloop gelaten mij in een positie gedrukt en nu kom je bij me om verder te kunnen?Waarna hij achteraf ook nog zei ik wilde even tot bedaren komen bij je.En laatst was het je liet me niet binnen ik heb je de kans gegegevn?Deze man prata zijn eigen woorden alsmaar recht.
