Relaties
alle pijlers
Moeder overleden door zelfmoord, baby 4 weken oud
vrijdag 2 september 2022 om 03:14
Hoi allemaal,
Ik heb eerder onder de naam Crazy74 geschreven over mijn moeder. Topic heette “ Hoe kan ik er zijn voor mijn depressieve moeder”.
Helaas is mijn moeder afgelopen dinsdagnacht van een flat gesprongen. Ondanks haar depressieve geschiedenis, haar eerdere pogingen en de lopende aanvraag voor euthanasie heb ik dit niet zien aankomen. Ik ben er kapot van vooral omdat ze op 29 juli voor het eerst oma is geworden.
Het onderwerp de dood was niet vreemd voor ons om over te praten. Ik grapte tijdens mijn zwangerschap “ geen gekke dingen doen hè, ik wil wel foto’s van jou met mijn dochter zodat ze later iets heeft om naar te kijken. Mijn moeder knikte braaf. Ze had weleens gekke buien maar ik hoopte dat tegen die tijd dat haar euthanasie aanvraag behandeld zou worden ze allang van gedachte was veranderd. 6 augustus ben ik op bezoek gegaan en heeft ze mijn dochter in haar armen gehad en heb ik 3 foto’s gemaakt. Niet wetende dat dit het laatste bezoekje zou zijn. Ook heeft zij letterlijk op 29 augustus om 23:30 een flat gevonden waar ze naar binnen kon en was ze om 00:15 dood. Mijn dochter was dus precies 1 maand oud. Helaas heeft zij geen afscheidsbrief voor mij achter gelaten waardoor ik met veel vragen achterblijf.
Ik zou nu eigenlijk nog op een roze wolk moeten zitten maar ik zie dit als een hele donkere periode ondanks dat mijn moeder nu eindelijk de rust heeft die ze 30 jaar zocht. Er komt van alles op me af wat ik moet regelen en ik heb amper tijd om te genieten van mijn dochter. Ik twijfel of ik me überhaupt kan ziekmelden tijdens mijn bevallingsverlof en hoe dit werkt. Hoe ga ik dit ooit verwerken? Ik had nog zoveel willen zeggen tegen haar…
Ik heb eerder onder de naam Crazy74 geschreven over mijn moeder. Topic heette “ Hoe kan ik er zijn voor mijn depressieve moeder”.
Helaas is mijn moeder afgelopen dinsdagnacht van een flat gesprongen. Ondanks haar depressieve geschiedenis, haar eerdere pogingen en de lopende aanvraag voor euthanasie heb ik dit niet zien aankomen. Ik ben er kapot van vooral omdat ze op 29 juli voor het eerst oma is geworden.
Het onderwerp de dood was niet vreemd voor ons om over te praten. Ik grapte tijdens mijn zwangerschap “ geen gekke dingen doen hè, ik wil wel foto’s van jou met mijn dochter zodat ze later iets heeft om naar te kijken. Mijn moeder knikte braaf. Ze had weleens gekke buien maar ik hoopte dat tegen die tijd dat haar euthanasie aanvraag behandeld zou worden ze allang van gedachte was veranderd. 6 augustus ben ik op bezoek gegaan en heeft ze mijn dochter in haar armen gehad en heb ik 3 foto’s gemaakt. Niet wetende dat dit het laatste bezoekje zou zijn. Ook heeft zij letterlijk op 29 augustus om 23:30 een flat gevonden waar ze naar binnen kon en was ze om 00:15 dood. Mijn dochter was dus precies 1 maand oud. Helaas heeft zij geen afscheidsbrief voor mij achter gelaten waardoor ik met veel vragen achterblijf.
Ik zou nu eigenlijk nog op een roze wolk moeten zitten maar ik zie dit als een hele donkere periode ondanks dat mijn moeder nu eindelijk de rust heeft die ze 30 jaar zocht. Er komt van alles op me af wat ik moet regelen en ik heb amper tijd om te genieten van mijn dochter. Ik twijfel of ik me überhaupt kan ziekmelden tijdens mijn bevallingsverlof en hoe dit werkt. Hoe ga ik dit ooit verwerken? Ik had nog zoveel willen zeggen tegen haar…
zondag 11 september 2022 om 15:21
De uitvaart was klein maar mooi.. het is me nog gelukt om mijn gedicht op te lezen:
Lieve mama,
Je bent er nu niet meer,
Ik moet verder leven zonder jou en dat doet zeer.
Veel te vroeg ben je heen gegaan,
Al begrijp ik dat het leven jou teveel pijn heeft aangedaan.
Jarenlang vocht je dagelijks tegen deze pijn,
Voor jou was er geen uitweg, geen medicijn.
Je voelde je vaak onbegrepen en alleen,
Waardoor je het liefst van deze aardbodem verdween.
Deze wereld was eigenlijk geen plek voor jou,
Je was een introverte te lieve vrouw.
Aan de buitenkant niemand die het zag,
Maar deze ziekte ontnam jou je geluk, je kracht en je lach.
Ik troost mezelf met de gedachte dat jij je rust eindelijk hebt gevonden,
En ik hoop dat het gezegde klopt” de tijd heelt alle wonden”.
Lieve mama rust maar zacht.
Lieve mama,
Je bent er nu niet meer,
Ik moet verder leven zonder jou en dat doet zeer.
Veel te vroeg ben je heen gegaan,
Al begrijp ik dat het leven jou teveel pijn heeft aangedaan.
Jarenlang vocht je dagelijks tegen deze pijn,
Voor jou was er geen uitweg, geen medicijn.
Je voelde je vaak onbegrepen en alleen,
Waardoor je het liefst van deze aardbodem verdween.
Deze wereld was eigenlijk geen plek voor jou,
Je was een introverte te lieve vrouw.
Aan de buitenkant niemand die het zag,
Maar deze ziekte ontnam jou je geluk, je kracht en je lach.
Ik troost mezelf met de gedachte dat jij je rust eindelijk hebt gevonden,
En ik hoop dat het gezegde klopt” de tijd heelt alle wonden”.
Lieve mama rust maar zacht.
zondag 18 september 2022 om 10:58
Ik ben opgelucht dat de crematie achter de rug is. Het besef dat ze echt niet meer terugkomt krijg ik nu pas.
Vervolgens moest er een hele hoop administratie geregeld worden. De laatste dagen ben ik druk bezig met haar huis leeghalen. De sleutel moet ik op 10-10 inleveren bij de woningbouw.
Als ik whatsapp open zie ik ons gesprek nog staan. Zo vreemd…
Ik weet ook niet wat ik met sommige spullen moet doen. Wat bewaar je en wat gooi je weg? Wat kun je houden als herinnering…
Ik heb nu bewaard:
-grote zwart/witte vaas
-heuptasje( waarmee ze gesprongen is)
-leesboek ‘Kom niet aan mijn kinderen’ ( in dit boek was ze aan het lezen)
-armbandje( mijn laatste kado aan haar)
-aanvraag euthanasie papieren inclusief levensverhaal
- make up tasje( stond altijd op tafel als ik op bezoek kwam)
Van de Dela had ik haar schoenen teruggekregen maar deze heb ik toch maar weggegooid. De meeste kleding heb ik opgestuurd naar mijn schoonfamilie in het buitenland en de rest in een kledingbak. Verder staat er nog een hele hoop decoratie en andere dingen..
Vervolgens moest er een hele hoop administratie geregeld worden. De laatste dagen ben ik druk bezig met haar huis leeghalen. De sleutel moet ik op 10-10 inleveren bij de woningbouw.
Als ik whatsapp open zie ik ons gesprek nog staan. Zo vreemd…
Ik weet ook niet wat ik met sommige spullen moet doen. Wat bewaar je en wat gooi je weg? Wat kun je houden als herinnering…
Ik heb nu bewaard:
-grote zwart/witte vaas
-heuptasje( waarmee ze gesprongen is)
-leesboek ‘Kom niet aan mijn kinderen’ ( in dit boek was ze aan het lezen)
-armbandje( mijn laatste kado aan haar)
-aanvraag euthanasie papieren inclusief levensverhaal
- make up tasje( stond altijd op tafel als ik op bezoek kwam)
Van de Dela had ik haar schoenen teruggekregen maar deze heb ik toch maar weggegooid. De meeste kleding heb ik opgestuurd naar mijn schoonfamilie in het buitenland en de rest in een kledingbak. Verder staat er nog een hele hoop decoratie en andere dingen..
zondag 18 september 2022 om 11:02
Je hoeft niet van alles afscheid te nemen nu al hè, als je nog twee (of vier) verhuisdozen vol verzameld is dat ook prima. Die zet je in de kelder en dan ga je volgend jaar weer eens kijken, gewoon omdat nu alles weg doen, in deze heel kwetsbare periode, niet een goed idee is.
Hoe voel je je verder? Kan je ook een beetje genieten van je moppie?
Hoe voel je je verder? Kan je ook een beetje genieten van je moppie?
zondag 18 september 2022 om 11:22
MariaDeJong schreef: ↑18-09-2022 11:02Je hoeft niet van alles afscheid te nemen nu al hè, als je nog twee (of vier) verhuisdozen vol verzameld is dat ook prima. Die zet je in de kelder en dan ga je volgend jaar weer eens kijken, gewoon omdat nu alles weg doen, in deze heel kwetsbare periode, niet een goed idee is.
Hoe voel je je verder? Kan je ook een beetje genieten van je moppie?
Dit. Eerst wellicht een boel spullen opslaan zou ik doen denk ik. Het is wel heel veel en emotioneel allemaal.
Veel sterkte en kracht de komende tijd
zondag 18 september 2022 om 13:02
Heel veel sterkte!PickingUpThePieces schreef: ↑18-09-2022 10:58Ik ben opgelucht dat de crematie achter de rug is. Het besef dat ze echt niet meer terugkomt krijg ik nu pas.
Vervolgens moest er een hele hoop administratie geregeld worden. De laatste dagen ben ik druk bezig met haar huis leeghalen. De sleutel moet ik op 10-10 inleveren bij de woningbouw.
Als ik whatsapp open zie ik ons gesprek nog staan. Zo vreemd…
Ik weet ook niet wat ik met sommige spullen moet doen. Wat bewaar je en wat gooi je weg? Wat kun je houden als herinnering…
Ik heb nu bewaard:
-grote zwart/witte vaas
-heuptasje( waarmee ze gesprongen is)
-leesboek ‘Kom niet aan mijn kinderen’ ( in dit boek was ze aan het lezen)
-armbandje( mijn laatste kado aan haar)
-aanvraag euthanasie papieren inclusief levensverhaal
- make up tasje( stond altijd op tafel als ik op bezoek kwam)
Van de Dela had ik haar schoenen teruggekregen maar deze heb ik toch maar weggegooid. De meeste kleding heb ik opgestuurd naar mijn schoonfamilie in het buitenland en de rest in een kledingbak. Verder staat er nog een hele hoop decoratie en andere dingen..
Het is inderdaad zo dat je later rustig nog wat dozen kunt bekijken die je bewaard hebt.
Dat hoeft niet nu allemaal.
Neem je tijd voor je rouw meis.
Dikke knuffel voor jou en je kleine meisje.
zondag 18 september 2022 om 14:12
Wow wat knap dat je zo’n mooi persoonlijk gedicht hebt kunnen schrijven en voorlezen ook nog. Waar haal je het vandaan joh?
En moeilijk he die spullen. Heel veel dat je niet wilt hebben maar ook niet weg wilt doen. Bij mij tenminste. Ik heb veel weggegeven aan mijn tante. Maar ook veel toch maar naar de kringloop. Het idee van Marie Kondo vind ik mooi dat je spullen bedankt voor wat ze voor je hebben betekend, om er nu dan afstand van te doen.
Moet je alles alleen doen qua regelen?
En moeilijk he die spullen. Heel veel dat je niet wilt hebben maar ook niet weg wilt doen. Bij mij tenminste. Ik heb veel weggegeven aan mijn tante. Maar ook veel toch maar naar de kringloop. Het idee van Marie Kondo vind ik mooi dat je spullen bedankt voor wat ze voor je hebben betekend, om er nu dan afstand van te doen.
Moet je alles alleen doen qua regelen?
zondag 18 september 2022 om 21:02
Dank voor de tips! Inderdaad een goed idee om meerdere dozen te bewaren. Wegdoen kan altijd later nog. Ik weet ook niet waarom ik het gevoel heb dat ik nu al definitieve keuzes moet maken.
Ik heb het whatsappgesprek opgeslagen in mijn documenten en doorgestuurd naar mijn e-mail. Ook een hele goede tip mocht mijn telefoon ooit crashen.
Gelukkig heb ik 2 vriendinnen die af en toe meegaan naar mijn moeders huis om mee te helpen met opruimen of mijn dochter bezig te houden terwijl ik door het huis ga of afspraken heb. Helaas is er in de directe familie niemand betrokken dus komt het meeste wel op mijn schouders terecht.
Afgelopen week was ook emotioneel erg zwaar. Ik heb de camerabeelden bekeken op het bureau met een familieagent. Dit was mijn moeders laatste uur. Deze beelden blijven maar door mijn hoofd spoken. Het is zo vreemd om haar te zien. Ze komt aangefietst… ziet de voordeur die klemt. Glipt meteen naar binnen om vervolgens 8 minuten later buiten te komen en terug te keren naar huis. Nog geen 10 minuten later is ze weer terug (waarschijnlijk MET een krukje) om vervolgens nog 30 min in de flat te verblijven voordat ze echt springt. Het springen of vallen zelf zag je niet. Je zag enkel “iets” wat leek op een lichtgevende tennisbal voorbij flitsen in minder dan een seconde tussen 2 auto’s door. De agent zei dat het logisch was aangezien het met 200KM per uur gaat. Ik hoop zo erg dat ze geen spijt heeft gehad toen ze de balustrade over ging en dat ze geen pijn heeft gehad…
Ik had bij de familieagent aangegeven graag in contact te komen met degene die haar gevonden had. Wellicht had deze persoon een trauma opgelopen en kon ik dit verminderen door uitleg te geven over haar leven en doodswens. Nou dit bleek een 20 jarige “ amateur gangster rapper” te zijn die zei wel ergere dingen meegemaakt te hebben. Behoorlijk lullig maar hij dacht dat zij een “slapende junkie” was onderaan de flat(terwijl mijn moeder een verzorgde vrouw was die er voor haar 48 jaar super uitzag) Hij begon dus op een afstand van 5 meter te filmen en te roepen “hee mevrouw hee mevrouw”. Waarschijnlijk dacht hij dat hij een hilarisch filmpje voor social media zou hebben. Pas toen hij op 10cm afstand van haar gezicht was en haar van boven naar beneden filmde en haar benen zag besefte hij wat er was gebeurd en belde hij 112. Hij heeft mij dit filmpje gestuurd maar ik heb het zelf nog niet gekeken. Ik durf dat niet aan. Mijn vriendin heeft het wel gezien. Ergens waardeer ik zijn eerlijkheid maar aan de andere kant vind ik het zwaar respectloos en hoop ik dat dit filmpje niet op internet rondgaat
Ik heb het whatsappgesprek opgeslagen in mijn documenten en doorgestuurd naar mijn e-mail. Ook een hele goede tip mocht mijn telefoon ooit crashen.
Gelukkig heb ik 2 vriendinnen die af en toe meegaan naar mijn moeders huis om mee te helpen met opruimen of mijn dochter bezig te houden terwijl ik door het huis ga of afspraken heb. Helaas is er in de directe familie niemand betrokken dus komt het meeste wel op mijn schouders terecht.
Afgelopen week was ook emotioneel erg zwaar. Ik heb de camerabeelden bekeken op het bureau met een familieagent. Dit was mijn moeders laatste uur. Deze beelden blijven maar door mijn hoofd spoken. Het is zo vreemd om haar te zien. Ze komt aangefietst… ziet de voordeur die klemt. Glipt meteen naar binnen om vervolgens 8 minuten later buiten te komen en terug te keren naar huis. Nog geen 10 minuten later is ze weer terug (waarschijnlijk MET een krukje) om vervolgens nog 30 min in de flat te verblijven voordat ze echt springt. Het springen of vallen zelf zag je niet. Je zag enkel “iets” wat leek op een lichtgevende tennisbal voorbij flitsen in minder dan een seconde tussen 2 auto’s door. De agent zei dat het logisch was aangezien het met 200KM per uur gaat. Ik hoop zo erg dat ze geen spijt heeft gehad toen ze de balustrade over ging en dat ze geen pijn heeft gehad…
Ik had bij de familieagent aangegeven graag in contact te komen met degene die haar gevonden had. Wellicht had deze persoon een trauma opgelopen en kon ik dit verminderen door uitleg te geven over haar leven en doodswens. Nou dit bleek een 20 jarige “ amateur gangster rapper” te zijn die zei wel ergere dingen meegemaakt te hebben. Behoorlijk lullig maar hij dacht dat zij een “slapende junkie” was onderaan de flat(terwijl mijn moeder een verzorgde vrouw was die er voor haar 48 jaar super uitzag) Hij begon dus op een afstand van 5 meter te filmen en te roepen “hee mevrouw hee mevrouw”. Waarschijnlijk dacht hij dat hij een hilarisch filmpje voor social media zou hebben. Pas toen hij op 10cm afstand van haar gezicht was en haar van boven naar beneden filmde en haar benen zag besefte hij wat er was gebeurd en belde hij 112. Hij heeft mij dit filmpje gestuurd maar ik heb het zelf nog niet gekeken. Ik durf dat niet aan. Mijn vriendin heeft het wel gezien. Ergens waardeer ik zijn eerlijkheid maar aan de andere kant vind ik het zwaar respectloos en hoop ik dat dit filmpje niet op internet rondgaat
zondag 18 september 2022 om 22:04
zondag 18 september 2022 om 22:59
Ach jemig wat een rotfilmpje zeg, maar idd wel eerlijk dat hij dit zo volledig aan je heeft verteld en supergoed dat je het niet zelf al hebt gekeken maar een vriendin hebt gevraagd.
Ik begrijp de haast vanwege de opzegdatum van het huis, maar dat geeft wel druk kan ik me voorstellen. Zou je haar spullen niet kunnen opslaan voor nu? Dat je daar later nog eens rustig de tijd voor neemt om erdoor heen te gaan?
Ik vind het ontzettend goed dat je hier van je af komt schrijven. Echt! Blijf dat vooral doen en doe alles maar stap voor stap, uur voor uur. En alles wat niet nu hoeft, kan ook een andere keer. Je bent er zelf ook nog he en je hebt ook nog een kleintje. Sterkte en kracht gewenst!
Ik begrijp de haast vanwege de opzegdatum van het huis, maar dat geeft wel druk kan ik me voorstellen. Zou je haar spullen niet kunnen opslaan voor nu? Dat je daar later nog eens rustig de tijd voor neemt om erdoor heen te gaan?
Ik vind het ontzettend goed dat je hier van je af komt schrijven. Echt! Blijf dat vooral doen en doe alles maar stap voor stap, uur voor uur. En alles wat niet nu hoeft, kan ook een andere keer. Je bent er zelf ook nog he en je hebt ook nog een kleintje. Sterkte en kracht gewenst!
dinsdag 20 september 2022 om 12:04
Wat ontzettend naar dat het op beeld staat. Ik mag aannemen dat bij dit niet op internet gaat rondstrooien idd en hij is eerlijk naar jou toe, hoe moeilijk dat ook is.
Voor wat betreft de spullen: toen de moeder van mijn moeder overleed hadden ze ook dit dilemma. Veel dingen werden afgegeven aan het Leger des Heils, sieraden verdeeld en de dingen waar over getwijfeld werd even apart gezet voor een later moment. Wat MariaDeJong ook schrijft: je hoeft niet nu te beslissen over alles natuurlijk. Wens je kracht en sterkte toe.
Voor wat betreft de spullen: toen de moeder van mijn moeder overleed hadden ze ook dit dilemma. Veel dingen werden afgegeven aan het Leger des Heils, sieraden verdeeld en de dingen waar over getwijfeld werd even apart gezet voor een later moment. Wat MariaDeJong ook schrijft: je hoeft niet nu te beslissen over alles natuurlijk. Wens je kracht en sterkte toe.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 20 september 2022 om 12:05
En dit. Later kun je dingen uitzoeken wanneer jij daar klaar voor bent.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zaterdag 24 september 2022 om 22:10
Inmiddels is het huis bijna leeg. Alle meubels zijn opgehaald. De woningbouw heeft een rondje door de woning gedaan en me een lijstje gegeven met wat er allemaal nog moet gebeuren. Aanstaande maandag ga ik samen met een vriendin en behulpzame buurvrouw hieraan beginnen.
Over ongeveer 2 weken kan ik de as ophalen. Ik heb al online gekeken naar verschillende urnen. Nu vraag ik me af moet ik een urn kiezen die mijn moeder mooi had gevonden of juist iets wat ik mooi vind? Ook weet ik nog niet wat ik met de as ga doen. We (moeder en ik) hadden “afgesproken” dat ik haar thuis zou neerzetten omdat uitstrooien(wat zij wilde) voor mij geen optie was. In ieder geval toen en nu niet, wie weet in de toekomst. Nu zegt haar broer dat hierdoor de nabestaanden haar niet kunnen bezoeken of dan bij mij thuis langs moeten komen. Ondanks dat de mensen die haar zouden bezoeken op een hand te tellen zijn twijfel ik hierdoor. Ontneem ik nu anderen iets? Moet ik me aan mijn afspraak met mijn moeder houden?
Over ongeveer 2 weken kan ik de as ophalen. Ik heb al online gekeken naar verschillende urnen. Nu vraag ik me af moet ik een urn kiezen die mijn moeder mooi had gevonden of juist iets wat ik mooi vind? Ook weet ik nog niet wat ik met de as ga doen. We (moeder en ik) hadden “afgesproken” dat ik haar thuis zou neerzetten omdat uitstrooien(wat zij wilde) voor mij geen optie was. In ieder geval toen en nu niet, wie weet in de toekomst. Nu zegt haar broer dat hierdoor de nabestaanden haar niet kunnen bezoeken of dan bij mij thuis langs moeten komen. Ondanks dat de mensen die haar zouden bezoeken op een hand te tellen zijn twijfel ik hierdoor. Ontneem ik nu anderen iets? Moet ik me aan mijn afspraak met mijn moeder houden?
zondag 25 september 2022 om 10:41
Ik zou een urn kiezen die jij mooi vindt.
Mijn vader "zit" ook in een urn die ik mooi vindt en passend bij m'n huis!
Als je dit wilt (en hebt afgesproken met je moeder) dan moet je dat doen. Je zou eventueel kunnen vragen of zij iets van as zouden willen voor in een sieraad?
Er is altijd wel wat met familie is mijn ervaring!
Mijn vader "zit" ook in een urn die ik mooi vindt en passend bij m'n huis!
Als je dit wilt (en hebt afgesproken met je moeder) dan moet je dat doen. Je zou eventueel kunnen vragen of zij iets van as zouden willen voor in een sieraad?
Er is altijd wel wat met familie is mijn ervaring!
maandag 26 september 2022 om 17:09
Kies gerust een urn die jij mooi vindt. Jij moet ernaar kijken.
Misschien helpt het je ook om te bedenken dat wat je nu ook kiest, over een (paar) jaar kun je van mening/gevoel/gedachten veranderen.
Misschien wil je de urn nu thuis neerzetten en over een jaar alsnog de as uitstrooien. Dat kan allemaal.
Misschien is het fijn om met je broer op 1 lijn te zitten. Verder kun je met alles en iedereen rekening gaan houden maar vraag je af hoe nodig het is dat je dat doet.
Misschien helpt het je ook om te bedenken dat wat je nu ook kiest, over een (paar) jaar kun je van mening/gevoel/gedachten veranderen.
Misschien wil je de urn nu thuis neerzetten en over een jaar alsnog de as uitstrooien. Dat kan allemaal.
Misschien is het fijn om met je broer op 1 lijn te zitten. Verder kun je met alles en iedereen rekening gaan houden maar vraag je af hoe nodig het is dat je dat doet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
