Relaties
alle pijlers
Moeder overleden door zelfmoord, baby 4 weken oud
vrijdag 2 september 2022 om 03:14
Hoi allemaal,
Ik heb eerder onder de naam Crazy74 geschreven over mijn moeder. Topic heette “ Hoe kan ik er zijn voor mijn depressieve moeder”.
Helaas is mijn moeder afgelopen dinsdagnacht van een flat gesprongen. Ondanks haar depressieve geschiedenis, haar eerdere pogingen en de lopende aanvraag voor euthanasie heb ik dit niet zien aankomen. Ik ben er kapot van vooral omdat ze op 29 juli voor het eerst oma is geworden.
Het onderwerp de dood was niet vreemd voor ons om over te praten. Ik grapte tijdens mijn zwangerschap “ geen gekke dingen doen hè, ik wil wel foto’s van jou met mijn dochter zodat ze later iets heeft om naar te kijken. Mijn moeder knikte braaf. Ze had weleens gekke buien maar ik hoopte dat tegen die tijd dat haar euthanasie aanvraag behandeld zou worden ze allang van gedachte was veranderd. 6 augustus ben ik op bezoek gegaan en heeft ze mijn dochter in haar armen gehad en heb ik 3 foto’s gemaakt. Niet wetende dat dit het laatste bezoekje zou zijn. Ook heeft zij letterlijk op 29 augustus om 23:30 een flat gevonden waar ze naar binnen kon en was ze om 00:15 dood. Mijn dochter was dus precies 1 maand oud. Helaas heeft zij geen afscheidsbrief voor mij achter gelaten waardoor ik met veel vragen achterblijf.
Ik zou nu eigenlijk nog op een roze wolk moeten zitten maar ik zie dit als een hele donkere periode ondanks dat mijn moeder nu eindelijk de rust heeft die ze 30 jaar zocht. Er komt van alles op me af wat ik moet regelen en ik heb amper tijd om te genieten van mijn dochter. Ik twijfel of ik me überhaupt kan ziekmelden tijdens mijn bevallingsverlof en hoe dit werkt. Hoe ga ik dit ooit verwerken? Ik had nog zoveel willen zeggen tegen haar…
Ik heb eerder onder de naam Crazy74 geschreven over mijn moeder. Topic heette “ Hoe kan ik er zijn voor mijn depressieve moeder”.
Helaas is mijn moeder afgelopen dinsdagnacht van een flat gesprongen. Ondanks haar depressieve geschiedenis, haar eerdere pogingen en de lopende aanvraag voor euthanasie heb ik dit niet zien aankomen. Ik ben er kapot van vooral omdat ze op 29 juli voor het eerst oma is geworden.
Het onderwerp de dood was niet vreemd voor ons om over te praten. Ik grapte tijdens mijn zwangerschap “ geen gekke dingen doen hè, ik wil wel foto’s van jou met mijn dochter zodat ze later iets heeft om naar te kijken. Mijn moeder knikte braaf. Ze had weleens gekke buien maar ik hoopte dat tegen die tijd dat haar euthanasie aanvraag behandeld zou worden ze allang van gedachte was veranderd. 6 augustus ben ik op bezoek gegaan en heeft ze mijn dochter in haar armen gehad en heb ik 3 foto’s gemaakt. Niet wetende dat dit het laatste bezoekje zou zijn. Ook heeft zij letterlijk op 29 augustus om 23:30 een flat gevonden waar ze naar binnen kon en was ze om 00:15 dood. Mijn dochter was dus precies 1 maand oud. Helaas heeft zij geen afscheidsbrief voor mij achter gelaten waardoor ik met veel vragen achterblijf.
Ik zou nu eigenlijk nog op een roze wolk moeten zitten maar ik zie dit als een hele donkere periode ondanks dat mijn moeder nu eindelijk de rust heeft die ze 30 jaar zocht. Er komt van alles op me af wat ik moet regelen en ik heb amper tijd om te genieten van mijn dochter. Ik twijfel of ik me überhaupt kan ziekmelden tijdens mijn bevallingsverlof en hoe dit werkt. Hoe ga ik dit ooit verwerken? Ik had nog zoveel willen zeggen tegen haar…
maandag 26 september 2022 om 17:19
Och wat vreselijk! Gecondoleerd en veel sterkte.
Neem contact op met HR hoe het werktechnisch zit. Praat met een deskundige, en heb je misschien de kracht om het van je af te schrijven? Ik heb namelijk spijt dat ik in de moeilijkste periode van mijn leven geen dagboek heb bijgehouden.
Dikke knuf.
Neem contact op met HR hoe het werktechnisch zit. Praat met een deskundige, en heb je misschien de kracht om het van je af te schrijven? Ik heb namelijk spijt dat ik in de moeilijkste periode van mijn leven geen dagboek heb bijgehouden.
Dikke knuf.
anoniem_63ff98564c151 wijzigde dit bericht op 26-09-2022 17:24
Reden: Extra
Reden: Extra
72.33% gewijzigd
dinsdag 27 september 2022 om 21:47
Lieve pickingupthepieces,
Gecondoleerd met het verlies van je moeder!
Ik was aan t googelen omdat ik aan mijn moeder dacht en verdrietig ben.
Toen kwam ik op dit forum terecht.
Het was net alsof ik mijn eigen verhaal las.
Ik herken heel veel in je verhaal.
Mijn moeder heeft een aantal jaar geleden er einde aan gemaakt. Nadat ze vele pogingen had gedaan de laatste 30 jaar.
Mijn dochter was toen ook jong.
Ik hoop dat je steun om je heen hebt?
Dat mensen je kunnen helpen?
Er komt zoveel op je af hè?
En ookal heeft ze meerdere pogingen gedaan toch is het een enorme schok.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe!
Als je wil mag je me mailen.
(Ik weet niet precies hoe het werkt op dit forum en of we mogen mailen?)
Gecondoleerd met het verlies van je moeder!
Ik was aan t googelen omdat ik aan mijn moeder dacht en verdrietig ben.
Toen kwam ik op dit forum terecht.
Het was net alsof ik mijn eigen verhaal las.
Ik herken heel veel in je verhaal.
Mijn moeder heeft een aantal jaar geleden er einde aan gemaakt. Nadat ze vele pogingen had gedaan de laatste 30 jaar.
Mijn dochter was toen ook jong.
Ik hoop dat je steun om je heen hebt?
Dat mensen je kunnen helpen?
Er komt zoveel op je af hè?
En ookal heeft ze meerdere pogingen gedaan toch is het een enorme schok.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe!
Als je wil mag je me mailen.
(Ik weet niet precies hoe het werkt op dit forum en of we mogen mailen?)
woensdag 28 september 2022 om 23:53
Ik heb inmiddels een mooie urn uitgekozen die bij mij thuis komt te staan. Een zwarte druppel met een gouden hartje.
Sinds vandaag heb ik toegang tot haar bankzaken gekregen. Voor iemand die altijd van de bijstand geleefd heeft, is er toch wat spaargeld waardoor ik me geen zorgen hoef te maken over energierekeningen of andere eventuele verassingen. Alle klusjes in en om het huis zijn ook klaar. Ik hoef enkel de boel nog even te poetsen voor ik de sleutels inlever. Mijn gevoelens gaan alle kanten op. De ene dag ben ik boos, dan weer verdrietig en dan weer opgelucht. Ik heb nog steeds heel veel vragen die onbeantwoord blijven. Ook zijn het vaak kleine details waarvan anderen denken “ dat is toch helemaal niet belangrijk”. Ik zou zo graag het vanaf het begin tot aan het einde duidelijk hebben.
Vandaag zag ik na wat gespeur op haar mobiel dat ze op 29-8 om 23:14 zichzelf heeft uitgeschreven van haar favoriete datingsite paiq. Ook op dat tijdstip heeft ze een pikante mailconversatie gewist met een kerel die ze regelmatig sprak. Dit is vreemd voor mij aangezien mijn moeder buiten geen internet had en om 23:26 bij de flat was voor de eerste keer. Het kan kloppen omdat het vanaf haar huis 3 minuten fietsen is. Dat wijst er voor mij op dat ze al eerder die avond ontdekt heeft dat de deur van die flat ontregeld was maar dat de camerabeelden niet zover terug zijn bekeken. Op de camerabeelden bij de politie zie ik haar aankomen op de fiets om 23:26, ze zet haar fiets op slot voor de deur en gaat direct naar binnen zonder echt aan de deur te voelen. Vervolgens komt ze om 23:34 weer naar buiten om te vertrekken naar huis. Dan komt ze om 23:45 weer terug en fietst ze nog langs de zijkant van de flat bij de parkeerplaats en kijkt ze hoe hoog het is en waar ze ongeveer terecht zou komen. Ze gaat dan opnieuw naar binnen in de flat en valt om 00:13. De politie vond op de 8e etage een opvouwbaar krukje en denken dat ze deze om 23:34 is gaan halen.
Ik blijf maar puzzelen en ik weet niet waarom. Wat als ik het had aangevoeld en haar op t laatste moment gebeld had. Wat als iemand haar in dat halfuur op de 8e etage ontdekt had. Wat als…. Zelf weet ik heel goed dat dit enkel uitstel van executie geweest zou zijn maar toch is het zo pijnlijk
Sinds vandaag heb ik toegang tot haar bankzaken gekregen. Voor iemand die altijd van de bijstand geleefd heeft, is er toch wat spaargeld waardoor ik me geen zorgen hoef te maken over energierekeningen of andere eventuele verassingen. Alle klusjes in en om het huis zijn ook klaar. Ik hoef enkel de boel nog even te poetsen voor ik de sleutels inlever. Mijn gevoelens gaan alle kanten op. De ene dag ben ik boos, dan weer verdrietig en dan weer opgelucht. Ik heb nog steeds heel veel vragen die onbeantwoord blijven. Ook zijn het vaak kleine details waarvan anderen denken “ dat is toch helemaal niet belangrijk”. Ik zou zo graag het vanaf het begin tot aan het einde duidelijk hebben.
Vandaag zag ik na wat gespeur op haar mobiel dat ze op 29-8 om 23:14 zichzelf heeft uitgeschreven van haar favoriete datingsite paiq. Ook op dat tijdstip heeft ze een pikante mailconversatie gewist met een kerel die ze regelmatig sprak. Dit is vreemd voor mij aangezien mijn moeder buiten geen internet had en om 23:26 bij de flat was voor de eerste keer. Het kan kloppen omdat het vanaf haar huis 3 minuten fietsen is. Dat wijst er voor mij op dat ze al eerder die avond ontdekt heeft dat de deur van die flat ontregeld was maar dat de camerabeelden niet zover terug zijn bekeken. Op de camerabeelden bij de politie zie ik haar aankomen op de fiets om 23:26, ze zet haar fiets op slot voor de deur en gaat direct naar binnen zonder echt aan de deur te voelen. Vervolgens komt ze om 23:34 weer naar buiten om te vertrekken naar huis. Dan komt ze om 23:45 weer terug en fietst ze nog langs de zijkant van de flat bij de parkeerplaats en kijkt ze hoe hoog het is en waar ze ongeveer terecht zou komen. Ze gaat dan opnieuw naar binnen in de flat en valt om 00:13. De politie vond op de 8e etage een opvouwbaar krukje en denken dat ze deze om 23:34 is gaan halen.
Ik blijf maar puzzelen en ik weet niet waarom. Wat als ik het had aangevoeld en haar op t laatste moment gebeld had. Wat als iemand haar in dat halfuur op de 8e etage ontdekt had. Wat als…. Zelf weet ik heel goed dat dit enkel uitstel van executie geweest zou zijn maar toch is het zo pijnlijk
donderdag 29 september 2022 om 00:00
Wat bijzonder maar verdrietig voor jou om te lezen dat onze verhalen zoveel overeenkomsten hebben. Ik heb je een privéberichtje gestuurdDolfijntje schreef: ↑27-09-2022 21:47Lieve pickingupthepieces,
Gecondoleerd met het verlies van je moeder!
Ik was aan t googelen omdat ik aan mijn moeder dacht en verdrietig ben.
Toen kwam ik op dit forum terecht.
Het was net alsof ik mijn eigen verhaal las.
Ik herken heel veel in je verhaal.
Mijn moeder heeft een aantal jaar geleden er einde aan gemaakt. Nadat ze vele pogingen had gedaan de laatste 30 jaar.
Mijn dochter was toen ook jong.
Ik hoop dat je steun om je heen hebt?
Dat mensen je kunnen helpen?
Er komt zoveel op je af hè?
En ookal heeft ze meerdere pogingen gedaan toch is het een enorme schok.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe!
Als je wil mag je me mailen.
(Ik weet niet precies hoe het werkt op dit forum en of we mogen mailen?)
donderdag 29 september 2022 om 00:02
donderdag 29 september 2022 om 21:46
Beste TS,
Per toeval stuitte ik op dit topic en heb ik even een account aangemaakt...
Als eerste wil ik je veel sterkte toewensen
Ik zit in een soortgelijke situatie met mijn moeder... alleen is dit alweer (of eigenlijk pas) 2 jaar terug. Het voelt nog steeds als vorige maand...
Als je behoefte hebt om hier wat meer prive contact over te hebben, voel je vrij te pben... dan zal ik je gerust mijn verhaal doen. Wellicht helpen we elkaar hier mee...
Nogmaals veel sterkte, en ga vooral dingen doen die je wilt doen!
Per toeval stuitte ik op dit topic en heb ik even een account aangemaakt...
Als eerste wil ik je veel sterkte toewensen
Ik zit in een soortgelijke situatie met mijn moeder... alleen is dit alweer (of eigenlijk pas) 2 jaar terug. Het voelt nog steeds als vorige maand...
Als je behoefte hebt om hier wat meer prive contact over te hebben, voel je vrij te pben... dan zal ik je gerust mijn verhaal doen. Wellicht helpen we elkaar hier mee...
Nogmaals veel sterkte, en ga vooral dingen doen die je wilt doen!
donderdag 29 september 2022 om 22:46
Ik snap wel dat je puzzelt, ik had dat ook toen mijn moeder plots overleed. Eigenlijk wil je dat er een optie was geweest dat het niet gebeurd was. Maar je moeder heeft het zo te lezen wel duidelijk gepland. Wat je zegt het zou uiteindelijk uitstel geweest, maar kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt, want elk extra stukje tijd zou kostbaar zijn geweest.
donderdag 29 september 2022 om 22:55
Ik bleef ook maar puzzelen en puzzelen na de zelfdoding van mn zus. Het hoort erbij, je probeert orde te scheppen in chaos. Totdat je echt beseft dat die laatste puzzelstuk ontbreekt en je de puzzel niet af kunt maken, en je dat kunt accepteren. Dat kost echt tijd. Heel veel sterkte en kracht gewenst in deze vreselijk moeilijke tijd.
vrijdag 30 september 2022 om 00:23
TO, ik twijfel om te reageren, maar doe toch een poging...
Allereerst
, want wat ontzettend klote!!! Sterkte met alles.
Mijn vader heeft zelfmoord gepleegd, inmiddels vele jaren geleden. Het slijt. Hoewel niet echt, en toch wel. De vragen blijven, omdat je nooit tot een antwoord komt. Je moeder zal je nooit kunnen vertellen wat je wilt weten. Mijn vader had wel een afscheidsbrief, maar ik had die misschien liever niet gehad... Levert ook weer vragen op. Alles levert vragen op. Alle laatste gesprekken die je gevoerd hebt. Of die je juist niet gevoerd hebt. Had je niet...? Nee, je had niet. Je had helemaal niets kunnen doen om dit te voorkomen, echt níets! Had je je moeder deze avond tijdig gebeld, dan had ze een andere avond gegaan. Ze móest gaan en niemand, echt niemand had haar tegen kunnen houden.
En ik weet, hear hear, want ik moet het mezelf nog heel vaak zeggen. Het blijft moeilijk, want het is moeilijk. Ik ben er zelf bekend mee, en ondanks dat, ondanks het wéten hoe het werkt, is het verrekte lastig te verkroppen. Sterkte!
En lucht vooral je hart, waar en tegen wie ook, want erover praten/schrijven werkt helend! (Verzwijgen slopend: schroom je echt niet om tegen mensen te zeggen hoe het zit als ze ernaar vragen. Ze zullen zich misschien even ongemakkelijk voelen, maar dat overleven ze wel. Het is zoals het is!!)
Sterkte, je komt hier doorheen!
Allereerst
, want wat ontzettend klote!!! Sterkte met alles.Mijn vader heeft zelfmoord gepleegd, inmiddels vele jaren geleden. Het slijt. Hoewel niet echt, en toch wel. De vragen blijven, omdat je nooit tot een antwoord komt. Je moeder zal je nooit kunnen vertellen wat je wilt weten. Mijn vader had wel een afscheidsbrief, maar ik had die misschien liever niet gehad... Levert ook weer vragen op. Alles levert vragen op. Alle laatste gesprekken die je gevoerd hebt. Of die je juist niet gevoerd hebt. Had je niet...? Nee, je had niet. Je had helemaal niets kunnen doen om dit te voorkomen, echt níets! Had je je moeder deze avond tijdig gebeld, dan had ze een andere avond gegaan. Ze móest gaan en niemand, echt niemand had haar tegen kunnen houden.
En ik weet, hear hear, want ik moet het mezelf nog heel vaak zeggen. Het blijft moeilijk, want het is moeilijk. Ik ben er zelf bekend mee, en ondanks dat, ondanks het wéten hoe het werkt, is het verrekte lastig te verkroppen. Sterkte!
En lucht vooral je hart, waar en tegen wie ook, want erover praten/schrijven werkt helend! (Verzwijgen slopend: schroom je echt niet om tegen mensen te zeggen hoe het zit als ze ernaar vragen. Ze zullen zich misschien even ongemakkelijk voelen, maar dat overleven ze wel. Het is zoals het is!!)
Sterkte, je komt hier doorheen!
donderdag 6 oktober 2022 om 12:03
Dank voor al jullie lieve reacties, advies en betrokkenheid. Dit doet me goed.
Hier is het een tijdje heel slecht gegaan. 4 dagen depri op bed gelegen met mijn dochter en niet naar buiten geweest. Gelukkig heb ik mezelf daarna weer herpakt en gedwongen weer wat te ondernemen buitenshuis. Veel geshopt online en in de outlets. Niet erg verstandig
Ook kadootjes gekocht voor mijn dochter van mijn moeders geld en in laten pakken.
Maandag en gisteren ben ik nog in het huis geweest en aanstaande maandag ga ik voor de laatste keer om de sleutels in te leveren bij de woningbouw.
Dinsdag komt mijn leidinggevende samen met HR op huis/kraambezoek. Ik heb met beiden goed contact. Ik heb me vorige week ziekgemeld bij mijn leidinggevende.
Ook kan ik op korte termijn weer terug bij mijn oude psycholoog die mijn hele geschiedenis kent en per toeval mijn moeder. Hopelijk gaan de gesprekken wat meer rust geven.
Ik merk dat ik nog heel erg in de vechtmodus zit, zoekende naar een verantwoordelijke van dit drama terwijl ik weet dat de enige verantwoordelijke mijn moeder is. Ik geef de schuld aan mijn vader, aan zijn ouders, beiden buren en de complete zorgverlening. Vorig jaar in de zomer hebben de buren haar complete schutting met klim-op snachts scheldend omgeduwd. Ik mocht absoluut niet aan de deur of de woningbouw/politie bellen van mijn moeder. Nu zag ik afgelopen maandagavond tijdens het naar binnen halen van de groene bak de “beruchte buurjongen”. Direct sprak ik hem aan zonder na te denken. Hij ontkende alles en toen ik hem met foto’s confronteerde kwam hij met een of ander slap verhaal dat hij en zijn vrienden de heg aan het knippen waren en dat deze toen los schoot. Hij wilde mijn moeder niet voor leugenaar uitmaken omdat ze dood was en zichzelf niet kon verdedigen maar haar verhaal klopte natuurlijk niet. Aangegeven dat hij wel een heel makkelijk slachtoffer heeft uitgekozen en dat als dat hier was gebeurd, mijn man hem was komen halen. Daarop zei hij weer dat hij zichzelf niet liet bedreigen. Na een hoop gediscussieer en toen zijn moeder zich er inmiddels ook in mengde besloot ik maar af te ronden. Ik heb nog gezegd dat ik begrijp dat die klimop heeeeel vervelend is maar dat ALS hij het wel gedaan heeft hij een vieze klootzak is. Eindstand… niks mee bereikt. De hele nacht met hartkloppingen wakker gelegen om niks
Moeilijk om het zoeken naar antwoorden en schuldigen op te geven. Hopelijk komt er met de tijd meer rust.
Hier is het een tijdje heel slecht gegaan. 4 dagen depri op bed gelegen met mijn dochter en niet naar buiten geweest. Gelukkig heb ik mezelf daarna weer herpakt en gedwongen weer wat te ondernemen buitenshuis. Veel geshopt online en in de outlets. Niet erg verstandig
Ook kadootjes gekocht voor mijn dochter van mijn moeders geld en in laten pakken.Maandag en gisteren ben ik nog in het huis geweest en aanstaande maandag ga ik voor de laatste keer om de sleutels in te leveren bij de woningbouw.
Dinsdag komt mijn leidinggevende samen met HR op huis/kraambezoek. Ik heb met beiden goed contact. Ik heb me vorige week ziekgemeld bij mijn leidinggevende.
Ook kan ik op korte termijn weer terug bij mijn oude psycholoog die mijn hele geschiedenis kent en per toeval mijn moeder. Hopelijk gaan de gesprekken wat meer rust geven.
Ik merk dat ik nog heel erg in de vechtmodus zit, zoekende naar een verantwoordelijke van dit drama terwijl ik weet dat de enige verantwoordelijke mijn moeder is. Ik geef de schuld aan mijn vader, aan zijn ouders, beiden buren en de complete zorgverlening. Vorig jaar in de zomer hebben de buren haar complete schutting met klim-op snachts scheldend omgeduwd. Ik mocht absoluut niet aan de deur of de woningbouw/politie bellen van mijn moeder. Nu zag ik afgelopen maandagavond tijdens het naar binnen halen van de groene bak de “beruchte buurjongen”. Direct sprak ik hem aan zonder na te denken. Hij ontkende alles en toen ik hem met foto’s confronteerde kwam hij met een of ander slap verhaal dat hij en zijn vrienden de heg aan het knippen waren en dat deze toen los schoot. Hij wilde mijn moeder niet voor leugenaar uitmaken omdat ze dood was en zichzelf niet kon verdedigen maar haar verhaal klopte natuurlijk niet. Aangegeven dat hij wel een heel makkelijk slachtoffer heeft uitgekozen en dat als dat hier was gebeurd, mijn man hem was komen halen. Daarop zei hij weer dat hij zichzelf niet liet bedreigen. Na een hoop gediscussieer en toen zijn moeder zich er inmiddels ook in mengde besloot ik maar af te ronden. Ik heb nog gezegd dat ik begrijp dat die klimop heeeeel vervelend is maar dat ALS hij het wel gedaan heeft hij een vieze klootzak is. Eindstand… niks mee bereikt. De hele nacht met hartkloppingen wakker gelegen om niks
Moeilijk om het zoeken naar antwoorden en schuldigen op te geven. Hopelijk komt er met de tijd meer rust.
donderdag 6 oktober 2022 om 23:29
Oef wat is dit herkenbaar. Om allerlei redenen.
De boosheid die je voelt herken ik. En de schuld bij iedereen en alles willen neerleggen ook. De oneindige puzzel en de 'wat als en stel dat' ook. Het is allemaal ontzettend herkenbaar en hoort bij het rouwen heb ik geleerd. Ik weet dat ik nog meer verdrietige dingen ga meemaken en ik weet nu wat ik kan doen om mezelf te helpen.
Ben voor nu maar heel zacht voor jezelf. Gun jezelf je boosheid, je shoppinggedrag, de cadeautjes voor je dochter en wellicht ook alle andere dingen. Veroordeel jezelf niet nu, je bent in de rouw en je bent boos en verdrietig. En terecht. Allemaal helemaal normaal. Dit kost tijd, maar het wordt minder echt!
Super dat je bij je eigen psycholoog terecht kunt. Dan hoef je niet van voren af aan te beginnen. Wat uiteindelijk voor mij de doorbraak was, was dat ik me tijdens mijn ziekmelding een vakantie naar de zon heb gegund. Andere omgeving, alle tijd om te rouwen en alleen maar rekening houden met mijn behoeftes, Ook jij zult een manier vinden om hiermee om te gaan.
Veel sterkte en zelfliefde gewenst!
De boosheid die je voelt herken ik. En de schuld bij iedereen en alles willen neerleggen ook. De oneindige puzzel en de 'wat als en stel dat' ook. Het is allemaal ontzettend herkenbaar en hoort bij het rouwen heb ik geleerd. Ik weet dat ik nog meer verdrietige dingen ga meemaken en ik weet nu wat ik kan doen om mezelf te helpen.
Ben voor nu maar heel zacht voor jezelf. Gun jezelf je boosheid, je shoppinggedrag, de cadeautjes voor je dochter en wellicht ook alle andere dingen. Veroordeel jezelf niet nu, je bent in de rouw en je bent boos en verdrietig. En terecht. Allemaal helemaal normaal. Dit kost tijd, maar het wordt minder echt!
Super dat je bij je eigen psycholoog terecht kunt. Dan hoef je niet van voren af aan te beginnen. Wat uiteindelijk voor mij de doorbraak was, was dat ik me tijdens mijn ziekmelding een vakantie naar de zon heb gegund. Andere omgeving, alle tijd om te rouwen en alleen maar rekening houden met mijn behoeftes, Ook jij zult een manier vinden om hiermee om te gaan.
Veel sterkte en zelfliefde gewenst!
dinsdag 11 oktober 2022 om 00:56
Ben ik weer…
Vandaag kenbaar gemaakt aan de overige familieleden dat ik de urn toch echt mee naar huis ga nemen ondanks hun wensen. Dit is namelijk hetgeen wat ik met mijn moeder afgesproken had. Behoorlijk lastig voor mij omdat er ook een duidelijke wens bij mama’s broer en moeder aanwezig is en ik de as niet wil verdelen maar uiteraard ook niet nog meer ruzie wil. Ik heb momenteel al genoeg ellende met mijn vader en de familie van zijn kant omdat zij niet uitgenodigd waren op de uitvaart. Nu ben ik bang voor ruzie met de familie van mijn moeders kant(ookal was er minimaal contact). Ik ben eerlijk en open geweest hierover en hoop dat dit niet verder gaat escaleren.
De woningbouw is vanmiddag langsgekomen en heeft gelukkig geen extra kosten in rekening gebracht. Bij de eerste opname was een rekening van €2500 vastgesteld. Hun hele to-do lijst tot paden onkruidvrij maken, kroonsteentjes aanbrengen, plinten en roosters poetsen heb ik uitgevoerd en godzijdank niet voor niks. Ik geef dit geld liever aan een goed doel dan aan hun. Ik ben opgelucht dat dit achter de rug is. Wel voel ik mij verdrietig omdat ik nooit meer in het huis zal komen. Nooit meer met mijn moeder samen op de bank liggen kletsen en lachen. Ik blijf denken aan alle herinneringen die we in dat huis hebben gemaakt de afgelopen 16 jaar….
Zou ik nu wat meer rust gaan vinden?
Vandaag kenbaar gemaakt aan de overige familieleden dat ik de urn toch echt mee naar huis ga nemen ondanks hun wensen. Dit is namelijk hetgeen wat ik met mijn moeder afgesproken had. Behoorlijk lastig voor mij omdat er ook een duidelijke wens bij mama’s broer en moeder aanwezig is en ik de as niet wil verdelen maar uiteraard ook niet nog meer ruzie wil. Ik heb momenteel al genoeg ellende met mijn vader en de familie van zijn kant omdat zij niet uitgenodigd waren op de uitvaart. Nu ben ik bang voor ruzie met de familie van mijn moeders kant(ookal was er minimaal contact). Ik ben eerlijk en open geweest hierover en hoop dat dit niet verder gaat escaleren.
De woningbouw is vanmiddag langsgekomen en heeft gelukkig geen extra kosten in rekening gebracht. Bij de eerste opname was een rekening van €2500 vastgesteld. Hun hele to-do lijst tot paden onkruidvrij maken, kroonsteentjes aanbrengen, plinten en roosters poetsen heb ik uitgevoerd en godzijdank niet voor niks. Ik geef dit geld liever aan een goed doel dan aan hun. Ik ben opgelucht dat dit achter de rug is. Wel voel ik mij verdrietig omdat ik nooit meer in het huis zal komen. Nooit meer met mijn moeder samen op de bank liggen kletsen en lachen. Ik blijf denken aan alle herinneringen die we in dat huis hebben gemaakt de afgelopen 16 jaar….
Zou ik nu wat meer rust gaan vinden?
dinsdag 11 oktober 2022 om 20:17
woensdag 12 oktober 2022 om 08:30
Ik snap het wel. Of in ieder geval een gedeelte van de as. Het was hun zus en de dochter van de oma van TO. Maar afspraak is afspraak en dus goed wat je hebt gedaan. Al had ik denk ik wel een klein gedeelte van de as afgestaan mits er een goede band was met moeder, anders niet.Underhype schreef: ↑11-10-2022 20:17Damn je krijgt het wel voor je kiezen. Knap van je dat je het huis zonder extra kosten kon opleveren, zal behoorlijke klus geweest zijn. En dat gedoe met de urn... Hoezo zou je de urn van je zus willen hebben terwijl er een dochter is? Goed dat je hem mee naar huis neemt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
