Relaties
alle pijlers
Moeilijke periode!
zondag 1 juni 2025 om 22:01
Dames,
Ik ben 8 maanden geleden vader geworden van een fantastisch zoontje. Helaas gaat het wat minder tussen mij en mijn vrouw, we zijn inmiddels 15 jaar samen, maar de afgelopen maanden zijn wel een dieptepunt.
De situatie is als volgt….
Mijn vrouw was niet gelukkig op haar werk en ze besloot om na haar max verlof + VSO om even een break te nemen. Begrijpelijk, want ze liep bijna tegen een burnout aan.
Nu hebben wij net een renovatieproject gekocht en duurt de verbouwing minimaal een jaar. Met mijn inkomen alleen kunnen wij de dubbele lasten makkelijk dragen, alleen moeten we dan wel op de centen passen. Even geen vakantie etc.
Mijn vrouw is een fantastische overbezorgde lieve moeder voor ons zoontje, maar ik denk dat haar wereld te klein aan het worden is. Deels reageert ze dit op mij af en ik kan veel hebben maar de druk van mijn werk, renovatie, baby en geen rust kunnen vinden thuis... Breekt mij eigenlijk een beetje op. Ik merk dat ik steeds vaker opmerkingen maak als "prima joh, hier heb je alvast ook mijn excuses voor de rest van de avond" of "Is er nog iets dat jou tevreden maakt? Of is alles kommer en kwel?"
Het stomme is... het gaat vaak over zulke kleine huishoudelijke zaken zoals niet perfect stofzuigen of een pan vergeten bij het inruimen van de vaatwasser of te wild spelen met de kleine...
We hebben ook al sinds we weten dat ze zwanger is geen seks gehad, dus dat is 17 maanden geleden. Ze voelde zich een tijdje na haar bevalling niet "sexy" en wilde eigenlijk met rust gelaten worden. Ik heb het stug geprobeerd tot 3 maanden terug en toen kregen wij ruzie en zei ik iets waar ik niet trots op ben. Namelijk " We zijn net broer en zus, elke dag gezeik en gedoe maar nooit seks of zijn we intiem"
Hier had ik echt spijt van want ik zag dat dit haar enorm pijn deed. Ze zag dat ik woest was en het meende, dus mijn excuses kwamen ook niet aan.
Ik ben op een punt gekomen van quiet quitting, ik doe het toch wel verkeerd of fout en dus ga ik maar door de motions. Het levert in ieder geval geen gezeik of gehuil op.
Ik hou van mijn vrouw en zoontje, dus we gaan niet uit elkaar, iig als het aan mij ligt..
Tips?
Groet,
Reabea
Ik ben 8 maanden geleden vader geworden van een fantastisch zoontje. Helaas gaat het wat minder tussen mij en mijn vrouw, we zijn inmiddels 15 jaar samen, maar de afgelopen maanden zijn wel een dieptepunt.
De situatie is als volgt….
Mijn vrouw was niet gelukkig op haar werk en ze besloot om na haar max verlof + VSO om even een break te nemen. Begrijpelijk, want ze liep bijna tegen een burnout aan.
Nu hebben wij net een renovatieproject gekocht en duurt de verbouwing minimaal een jaar. Met mijn inkomen alleen kunnen wij de dubbele lasten makkelijk dragen, alleen moeten we dan wel op de centen passen. Even geen vakantie etc.
Mijn vrouw is een fantastische overbezorgde lieve moeder voor ons zoontje, maar ik denk dat haar wereld te klein aan het worden is. Deels reageert ze dit op mij af en ik kan veel hebben maar de druk van mijn werk, renovatie, baby en geen rust kunnen vinden thuis... Breekt mij eigenlijk een beetje op. Ik merk dat ik steeds vaker opmerkingen maak als "prima joh, hier heb je alvast ook mijn excuses voor de rest van de avond" of "Is er nog iets dat jou tevreden maakt? Of is alles kommer en kwel?"
Het stomme is... het gaat vaak over zulke kleine huishoudelijke zaken zoals niet perfect stofzuigen of een pan vergeten bij het inruimen van de vaatwasser of te wild spelen met de kleine...
We hebben ook al sinds we weten dat ze zwanger is geen seks gehad, dus dat is 17 maanden geleden. Ze voelde zich een tijdje na haar bevalling niet "sexy" en wilde eigenlijk met rust gelaten worden. Ik heb het stug geprobeerd tot 3 maanden terug en toen kregen wij ruzie en zei ik iets waar ik niet trots op ben. Namelijk " We zijn net broer en zus, elke dag gezeik en gedoe maar nooit seks of zijn we intiem"
Hier had ik echt spijt van want ik zag dat dit haar enorm pijn deed. Ze zag dat ik woest was en het meende, dus mijn excuses kwamen ook niet aan.
Ik ben op een punt gekomen van quiet quitting, ik doe het toch wel verkeerd of fout en dus ga ik maar door de motions. Het levert in ieder geval geen gezeik of gehuil op.
Ik hou van mijn vrouw en zoontje, dus we gaan niet uit elkaar, iig als het aan mij ligt..
Tips?
Groet,
Reabea
maandag 2 juni 2025 om 11:40
maandag 2 juni 2025 om 11:43
Jullie lijken elkaar kwijtgeraakt te zijn in de hitte van de hectiek. Wat ik niet uit je verhaal kan opmaken is of jullie hier al een doodnormaal, goed gesprek over gevoerd hebben. Je schrijft dat ze overbezorgd is, is een avondje oppas regelen en tijd voor elkaar maken een optie?
Jullie communiceren nu in verwijten, jij doet alles fout, zij wordt boos en jij reageert defensief, dat is niet constructief.
Ga om tafel, maak een goed, haalbaar plan voor die stomme verbouwing en luister naar haar wensen en noden. Wees ook heel duidelijk over waar jouw wensen liggen en dan raad ik je vooral aan seks als bijzaak te noemen. Seks kan weer ontstaan als er verbinding is en niet een dag eerder, richt je daar dus op. Word een team als het gaat om huis en kind en facilitair elkaar in wensen en verlangens. Dan vind je de verbinding weer terug.
Jullie communiceren nu in verwijten, jij doet alles fout, zij wordt boos en jij reageert defensief, dat is niet constructief.
Ga om tafel, maak een goed, haalbaar plan voor die stomme verbouwing en luister naar haar wensen en noden. Wees ook heel duidelijk over waar jouw wensen liggen en dan raad ik je vooral aan seks als bijzaak te noemen. Seks kan weer ontstaan als er verbinding is en niet een dag eerder, richt je daar dus op. Word een team als het gaat om huis en kind en facilitair elkaar in wensen en verlangens. Dan vind je de verbinding weer terug.
.
maandag 2 juni 2025 om 11:45
Daarom moeten ze in gesprek en de verhoudingen herstellen denk ik. Nu is TO alleen verantwoordelijk voor de financiële kant en zijn vrouw voor de zorg van hun kindje. Het huishouden zal ook wel grotendeels op zijn vrouw aankomen, wat ik ook begrijp want TO zal naast zijn werk ook het overzicht op de renovatie moeten hebben en daar dingen voor moeten regelen.
Het voelt niet als eerlijk verdeeld. Daarom zou ik zeggen vrouw gaat weer werken, TO gaat minder werken.
Sur mes cahiers d’écolier
Sur mon pupitre et les arbres
Sur le sable sur la neige
J’écris ton nom
Liberté
Paul Eluard
Sur mon pupitre et les arbres
Sur le sable sur la neige
J’écris ton nom
Liberté
Paul Eluard
maandag 2 juni 2025 om 12:42
Zo zie ik het ook.Rooss4.0 schreef: ↑02-06-2025 11:43Jullie lijken elkaar kwijtgeraakt te zijn in de hitte van de hectiek. Wat ik niet uit je verhaal kan opmaken is of jullie hier al een doodnormaal, goed gesprek over gevoerd hebben. Je schrijft dat ze overbezorgd is, is een avondje oppas regelen en tijd voor elkaar maken een optie?
Jullie communiceren nu in verwijten, jij doet alles fout, zij wordt boos en jij reageert defensief, dat is niet constructief.
Ga om tafel, maak een goed, haalbaar plan voor die stomme verbouwing en luister naar haar wensen en noden. Wees ook heel duidelijk over waar jouw wensen liggen en dan raad ik je vooral aan seks als bijzaak te noemen. Seks kan weer ontstaan als er verbinding is en niet een dag eerder, richt je daar dus op. Word een team als het gaat om huis en kind en facilitair elkaar in wensen en verlangens. Dan vind je de verbinding weer terug.
En ik denk dat jullie beide uit het passief agressieve moeten komen. Dat is echt funest voor je relatie. Je kunt weinig anders dan daar zelf mee beginnen, hoe lastig ook. Loop desnoods even weg (wel aangeven) en probeer het later nog eens
Het is zoals het is
maandag 2 juni 2025 om 13:10
Inderdaad, 8 maanden is niks, hormonaal gezien alleen al en dan hebben we het nog niet eens over lichamelijk. Ik heb zelf (na 2 babies) eigenlijk alleen nog echt zin rond mijn ovulatie helaas ookal ben ik gesteriliseerd en wil ik echt geen baby meer maar mijn lijf denkt wel hoppaaa.
Heeft ze alweer een 'normale' cyclus? Heb je enig idee? Heeft ze littekens, voelt er iets anders dan eerst? Er kan veel veranderd zijn dat je niet eens hoeft te zien aan haar. Wat eerst voor je werkte trouwens aan voorspel etc werkt nu misschien niet meer. Ik zou nog eens opnieuw een gesprek aangaan op een goed moment om te begrijpen wat er gaande is en wat ze graag zou willen.
Heeft ze alweer een 'normale' cyclus? Heb je enig idee? Heeft ze littekens, voelt er iets anders dan eerst? Er kan veel veranderd zijn dat je niet eens hoeft te zien aan haar. Wat eerst voor je werkte trouwens aan voorspel etc werkt nu misschien niet meer. Ik zou nog eens opnieuw een gesprek aangaan op een goed moment om te begrijpen wat er gaande is en wat ze graag zou willen.
maandag 2 juni 2025 om 19:44
Zoals TO het schetst zie ik een zorgzame en betrokken vader en partner.
Ik ben niet zo van de traditionele rolverdelingen en kan niet zo goed begrijpen dat moeders voltijd met een baby thuis kunnen blijven.
In mijn beleving is het juist voor iedereen belangrijk om een eigen (werk) kring te hebben en een zekere mate van onafhankelijkheid en uitdaging te houden.
Ik begrijp dus ook nooit zo goed dat vrouwen “zomaar” kunnen beslissen dat ze stoppen met werken, en dat mannen hier zomaar mee akkoord gaan. Je creeert een afhankelijke situatie die in veel gevallen voor beide kanten niet prettig uitpakt.
Maar als je dan voor een traditionele rolverdeling kiest, dan is de rolverdeling helder: man zorgt voor brood op de plank, en vrouw zorgt voor gezin en huishouden.
TO zorgt niet alleen voor brood op de plank maar zorgt ook nog voor een nieuw nest en geeft aandacht aan zijn kind, en pakt ook nog huishoudelijke taken op terwijl zijn vrouw full time thuis zit te moederen.
Dan ontstaat het bijkomende probleem dat zijn vrouw niet gelukkig is, en het nodig vindt om dit te uiten door te vitten op man, en dan op basis van non-issues (vaat verkeerd plaatst, huishouden niet op orde etc?), joehoe, dat zijn niet zijn verantwoordelijkheden toch?
En dan moet hij dit accepteren want vrouw zit nog vol met hormonen.
Ik blijf dat toch wel vreemd vinden dat er dan nog steeds meer rekening met de vrouw moeten houden dan met de man. Zij is ook volwassen, en zij kan ook bedenken dat dit niet helemaal oke is dat ze op deze manier reageert.
Zij kan ook de stap zetten om het gesprek te openen om uit klaren wat er nu in haar beleving aan de hand is, en kijken hoe het anders zou kunnen.
Jullie zijn nu twee eilandjes waar 1 van de eilandjes probeert alles te blijven redden, en het andere eilandje dieper de zee in zakt.
TO, ik denk dat het tijd is voor een goed gesprek, en jij zult hier de leiding in moeten nemen. Je vrouw moet weer gaan werken, de zorg voor kind en huis moet herverdeeld worden, zodat jullie dit samen doen, en de renovatie moet ook een gedeelde verantwoordelijkheid worden waar jullie samen mee bezig kunnen zijn.
Enneh, al zullen de meeste mannen je frustratie over meer dan een jaar geen seks hebben kunnen begrijpen, je uitspraken zijn helaas niet helpend om dat op te lossen.
Ik ben bang dat als je je relatie en je gezin wilt redden de komende maanden alles wat met seks en intimiteit te maken heeft ver naar onderen op je lijstje moet schuiven en er op moet vertrouwen dat als de verbinding tussen jullie weer terug is, er weer ruimte is voor genegenheid en intimiteit.
Ik ben niet zo van de traditionele rolverdelingen en kan niet zo goed begrijpen dat moeders voltijd met een baby thuis kunnen blijven.
In mijn beleving is het juist voor iedereen belangrijk om een eigen (werk) kring te hebben en een zekere mate van onafhankelijkheid en uitdaging te houden.
Ik begrijp dus ook nooit zo goed dat vrouwen “zomaar” kunnen beslissen dat ze stoppen met werken, en dat mannen hier zomaar mee akkoord gaan. Je creeert een afhankelijke situatie die in veel gevallen voor beide kanten niet prettig uitpakt.
Maar als je dan voor een traditionele rolverdeling kiest, dan is de rolverdeling helder: man zorgt voor brood op de plank, en vrouw zorgt voor gezin en huishouden.
TO zorgt niet alleen voor brood op de plank maar zorgt ook nog voor een nieuw nest en geeft aandacht aan zijn kind, en pakt ook nog huishoudelijke taken op terwijl zijn vrouw full time thuis zit te moederen.
Dan ontstaat het bijkomende probleem dat zijn vrouw niet gelukkig is, en het nodig vindt om dit te uiten door te vitten op man, en dan op basis van non-issues (vaat verkeerd plaatst, huishouden niet op orde etc?), joehoe, dat zijn niet zijn verantwoordelijkheden toch?
En dan moet hij dit accepteren want vrouw zit nog vol met hormonen.
Ik blijf dat toch wel vreemd vinden dat er dan nog steeds meer rekening met de vrouw moeten houden dan met de man. Zij is ook volwassen, en zij kan ook bedenken dat dit niet helemaal oke is dat ze op deze manier reageert.
Zij kan ook de stap zetten om het gesprek te openen om uit klaren wat er nu in haar beleving aan de hand is, en kijken hoe het anders zou kunnen.
Jullie zijn nu twee eilandjes waar 1 van de eilandjes probeert alles te blijven redden, en het andere eilandje dieper de zee in zakt.
TO, ik denk dat het tijd is voor een goed gesprek, en jij zult hier de leiding in moeten nemen. Je vrouw moet weer gaan werken, de zorg voor kind en huis moet herverdeeld worden, zodat jullie dit samen doen, en de renovatie moet ook een gedeelde verantwoordelijkheid worden waar jullie samen mee bezig kunnen zijn.
Enneh, al zullen de meeste mannen je frustratie over meer dan een jaar geen seks hebben kunnen begrijpen, je uitspraken zijn helaas niet helpend om dat op te lossen.
Ik ben bang dat als je je relatie en je gezin wilt redden de komende maanden alles wat met seks en intimiteit te maken heeft ver naar onderen op je lijstje moet schuiven en er op moet vertrouwen dat als de verbinding tussen jullie weer terug is, er weer ruimte is voor genegenheid en intimiteit.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
