Relaties
alle pijlers
Moeilijke schoonmoeder
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:01
Hallo allemaal,
Graag zou ik met jullie willen praten over moeilijke en vervelende schoonmoeders en jullie ervaringen daarmee.
Ik lees op dit forum best vaak problemen met schoonmoeder dus ik denk, ik open een topic hierover. Kan ik mijn hart ook even luchten......
Ook ik heb dus een vreselijke schoonmoeder. Sinds mijn man en ik zijn gaan samenwonen is het eigenlijk begonnen ( stoken, manipuleren, verwijten, sarcastische opmerkingen, haar suikerziekte als wapen gebruiken (niet tegen mij in gaan, want ik heb suikerziekte), mijn man op zijn werk bellen om verhaal te halen over dingen die ze zelf insinueert en blijven volhouden dat het WEL zo is...) Het liep de spuigaten uit. We kregen zielige brieven met daarin haar hele levensverhaal... Waarom weet ik niet, maar het was een vervelende manier van aandacht trekken. Ze is gewoon hertrouwd dus niet een eenzame zielige vrouw.
Mijn man en ik hebben al eens een gesprek met haar gehad over het feit dat wij haar gedrag moeilijk vinden en of ze rekening met onze gevoelens wilde houden.. Ze deed alsof ze niet wist waar we het over hadden en werd zelfs boos, hoe konden we zo tegen haar doen? Ze zei dat ze een hart van goud had ( als je haar kent, lach je echt om deze uitspraak, wie zegt dat ook van zichzelf eigenlijk?)
Wij goede hoop op een beter contact en de hoop dat ze wat meer rekening met ons ging houden in de toekomst... Maar helaas, het ging van kwaad tot erger.... ( vooral dat roddelen over mij en dingen speculeren waar geen bal van waar was deed mij pijn) Zo zou ik haar zoon bij haar hebben weggehouden.... en zo zou ik de aanstichter zijn van het gesprek over haar gedrag. Ze noemde ons tegen haar ex, de vader van mijn man ( die haar volgens haar mishandeld heeft en wie ze intens haat) vuile leugenaars (?)
Toen ik zwanger was haalde ze ook het bloed onder mijn nagels vandaan door te zeggen dat mijn bekkeninstabiliteit onzin was. Erg pijnlijk als je iedere dag door je benen zakt met een dikke buik.
Maar goed ik ben weer lekker op dreef, de druppel was dus dat ze tegen mijn man door de telefoon schreeuwde; DAT WIJF VAN JE KAN IK WEL KELEN!! Zo vol haat..... ( ik hoorde het omdat de luidspreker aan stond.)
Sinds ze dit gezegd heeft kan ik haar niet meer zien, dit ging te ver! Ik ben altijd beleefd gebleven ondanks haar sarcastische en cynische opmerkingen.
Daarna stuurde ze nog een kaartje aan mij met de tekst; ik kan een rechtzaak tegen jou aanspannen omdat ik mijn kleinkind niet mag zien. Dan denk ik: Hallo? en je eigen zoon dan? Je hebt de relatie met je zoon wel erg op het spel gezet.. je ging maar door en door.... ondanks ons gesprek.
Nu heb ik het gevoel dat ze ons kind gebruikt als wapen dat ze recht heeft om ons te zien.. Ik ben een heel sociaal voelend mens en ik zou nooit zomaar het contact met mijn schoonmoeder verbreken.. zeker niet als er kleinkinderen in het spel zijn, maar ze heeft zoveel kansen gehad en ze maakt mij nerveus en onzeker ( iedere keer als de telefoon gaat en ik zie dat zij het is krijg ik hartkloppingen ) . En ik vraag mij af of ze überhaupt warme, moederlijke gevoelens met haar meedraagt. Het draait allemaal om haar... hoe zij zich voelt, wat zij van iets vindt.
Ze heeft mijn zoon ook niet echt gezond groot gebracht met haar verschillende (drugsverslaafde!) vriendjes. Als jong jongetje zag hij de ene man na de andere in haar leven komen en weer gaan.
Oh het spijt me voor dit enorme verhaal.... het lucht mij wel op... want ik lig er soms wakker van.
Ik hoop dat ik met jullie ervaringen kan uitwisselen en hoe jullie daarmee zijn omgegaan. Want het is soms wat met die schoonmoeders...
Groetjes
Graag zou ik met jullie willen praten over moeilijke en vervelende schoonmoeders en jullie ervaringen daarmee.
Ik lees op dit forum best vaak problemen met schoonmoeder dus ik denk, ik open een topic hierover. Kan ik mijn hart ook even luchten......
Ook ik heb dus een vreselijke schoonmoeder. Sinds mijn man en ik zijn gaan samenwonen is het eigenlijk begonnen ( stoken, manipuleren, verwijten, sarcastische opmerkingen, haar suikerziekte als wapen gebruiken (niet tegen mij in gaan, want ik heb suikerziekte), mijn man op zijn werk bellen om verhaal te halen over dingen die ze zelf insinueert en blijven volhouden dat het WEL zo is...) Het liep de spuigaten uit. We kregen zielige brieven met daarin haar hele levensverhaal... Waarom weet ik niet, maar het was een vervelende manier van aandacht trekken. Ze is gewoon hertrouwd dus niet een eenzame zielige vrouw.
Mijn man en ik hebben al eens een gesprek met haar gehad over het feit dat wij haar gedrag moeilijk vinden en of ze rekening met onze gevoelens wilde houden.. Ze deed alsof ze niet wist waar we het over hadden en werd zelfs boos, hoe konden we zo tegen haar doen? Ze zei dat ze een hart van goud had ( als je haar kent, lach je echt om deze uitspraak, wie zegt dat ook van zichzelf eigenlijk?)
Wij goede hoop op een beter contact en de hoop dat ze wat meer rekening met ons ging houden in de toekomst... Maar helaas, het ging van kwaad tot erger.... ( vooral dat roddelen over mij en dingen speculeren waar geen bal van waar was deed mij pijn) Zo zou ik haar zoon bij haar hebben weggehouden.... en zo zou ik de aanstichter zijn van het gesprek over haar gedrag. Ze noemde ons tegen haar ex, de vader van mijn man ( die haar volgens haar mishandeld heeft en wie ze intens haat) vuile leugenaars (?)
Toen ik zwanger was haalde ze ook het bloed onder mijn nagels vandaan door te zeggen dat mijn bekkeninstabiliteit onzin was. Erg pijnlijk als je iedere dag door je benen zakt met een dikke buik.
Maar goed ik ben weer lekker op dreef, de druppel was dus dat ze tegen mijn man door de telefoon schreeuwde; DAT WIJF VAN JE KAN IK WEL KELEN!! Zo vol haat..... ( ik hoorde het omdat de luidspreker aan stond.)
Sinds ze dit gezegd heeft kan ik haar niet meer zien, dit ging te ver! Ik ben altijd beleefd gebleven ondanks haar sarcastische en cynische opmerkingen.
Daarna stuurde ze nog een kaartje aan mij met de tekst; ik kan een rechtzaak tegen jou aanspannen omdat ik mijn kleinkind niet mag zien. Dan denk ik: Hallo? en je eigen zoon dan? Je hebt de relatie met je zoon wel erg op het spel gezet.. je ging maar door en door.... ondanks ons gesprek.
Nu heb ik het gevoel dat ze ons kind gebruikt als wapen dat ze recht heeft om ons te zien.. Ik ben een heel sociaal voelend mens en ik zou nooit zomaar het contact met mijn schoonmoeder verbreken.. zeker niet als er kleinkinderen in het spel zijn, maar ze heeft zoveel kansen gehad en ze maakt mij nerveus en onzeker ( iedere keer als de telefoon gaat en ik zie dat zij het is krijg ik hartkloppingen ) . En ik vraag mij af of ze überhaupt warme, moederlijke gevoelens met haar meedraagt. Het draait allemaal om haar... hoe zij zich voelt, wat zij van iets vindt.
Ze heeft mijn zoon ook niet echt gezond groot gebracht met haar verschillende (drugsverslaafde!) vriendjes. Als jong jongetje zag hij de ene man na de andere in haar leven komen en weer gaan.
Oh het spijt me voor dit enorme verhaal.... het lucht mij wel op... want ik lig er soms wakker van.
Ik hoop dat ik met jullie ervaringen kan uitwisselen en hoe jullie daarmee zijn omgegaan. Want het is soms wat met die schoonmoeders...
Groetjes
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:41
Ik heb ook zo'n schoonmoeder.
Ze zit de hele dag op haar kont en doet echt niks haar vriend is haar loop hondje.
mijn man heeft daar eens gips platen en behangen noem maar op om hun huisje wat netter er uit te laten zien want het zag er niet uit.
In die tijd heb ik hun toen geholpen met de huishouding 2 dagen voor 25 gulden ook omdat ik met de bus heen en weer moest reizen.
Al snel merkte ik dat ik een hulpje was en had daar geen zin in.
Op een dag zei ze van dat ik niet meer hoefde te komen. De reden mocht ik wel weten.
Maar dat hoefde van mij niet ik was er al lang klaar mee.
Maar ja mijn man wou het wel weten dus die heeft dit gevraagt.
Haar antwoord was ze vergat de hoekje en gatjes.
Dit was echt een stomp in mijn maag omdat het daar toen zo netjes eruit zag dat mijn man er ook weer durfde te eten bij hun.
Nu is het weer echt vies in hun huis onze kids durven we daar niet te laten spelen.
Ook stinkt het daar als je daar weg gaat kun je meteen douche.
Ook met de 1e verjaardag van mijn dochter had ze haar mond weer open over de kerst en ook iedereen moest het weten dat wij niet mee gingen met hun te uit eten.(je mag best weten dat mijn man zich voor zijn moeder schaamt)
Ook wou mijn man hulp voor hun regelen maar dat werd een echte toneel stuk bij der en ze wou er ook niks van weten.
Mijn man schaamde zich kapot ook omdat zei heel hardt riep nee hoor dit hoeft toch niet tegen de man van die instanstie.
Ze zit de hele dag op haar kont en doet echt niks haar vriend is haar loop hondje.
mijn man heeft daar eens gips platen en behangen noem maar op om hun huisje wat netter er uit te laten zien want het zag er niet uit.
In die tijd heb ik hun toen geholpen met de huishouding 2 dagen voor 25 gulden ook omdat ik met de bus heen en weer moest reizen.
Al snel merkte ik dat ik een hulpje was en had daar geen zin in.
Op een dag zei ze van dat ik niet meer hoefde te komen. De reden mocht ik wel weten.
Maar dat hoefde van mij niet ik was er al lang klaar mee.
Maar ja mijn man wou het wel weten dus die heeft dit gevraagt.
Haar antwoord was ze vergat de hoekje en gatjes.
Dit was echt een stomp in mijn maag omdat het daar toen zo netjes eruit zag dat mijn man er ook weer durfde te eten bij hun.
Nu is het weer echt vies in hun huis onze kids durven we daar niet te laten spelen.
Ook stinkt het daar als je daar weg gaat kun je meteen douche.
Ook met de 1e verjaardag van mijn dochter had ze haar mond weer open over de kerst en ook iedereen moest het weten dat wij niet mee gingen met hun te uit eten.(je mag best weten dat mijn man zich voor zijn moeder schaamt)
Ook wou mijn man hulp voor hun regelen maar dat werd een echte toneel stuk bij der en ze wou er ook niks van weten.
Mijn man schaamde zich kapot ook omdat zei heel hardt riep nee hoor dit hoeft toch niet tegen de man van die instanstie.
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:47
Hoi Scorpion,
Ik heb gelukkig een prima schoonmoeder. De enige overeenkomst met die van jou is dat ze suikerziekte heeft... Dus het enige wat ik je kan vertellen is dat die van jou echt klinkt als een exemplaar uit de hel. Je schrijft dat je je kinderen hun oma niet wilt ontnemen, maar ten koste van alles contact houden is misschien niet goed voor jezelf (en daarmee ook voor hen)? Misschien zou je man in ieder geval de telefoon kunnen beantwoorden/ bezoekjes kunnen doen? Is er evt. met haar man meer bespreekbaar dan met haar?
Maarre... ik denk dat je onder de pijler 'relaties' wat meer lotgenoten e.d. zult vinden. Misschien kun je vragen of het topic verplaatst kan worden?
Ik heb gelukkig een prima schoonmoeder. De enige overeenkomst met die van jou is dat ze suikerziekte heeft... Dus het enige wat ik je kan vertellen is dat die van jou echt klinkt als een exemplaar uit de hel. Je schrijft dat je je kinderen hun oma niet wilt ontnemen, maar ten koste van alles contact houden is misschien niet goed voor jezelf (en daarmee ook voor hen)? Misschien zou je man in ieder geval de telefoon kunnen beantwoorden/ bezoekjes kunnen doen? Is er evt. met haar man meer bespreekbaar dan met haar?
Maarre... ik denk dat je onder de pijler 'relaties' wat meer lotgenoten e.d. zult vinden. Misschien kun je vragen of het topic verplaatst kan worden?
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:29
Hoi,
Het cliche over schoonmoeders is echt waar: ze kunnen verschrikkelijk zijn! Ik dacht -misschien naief- dat als je zelf normaal en vriendelijk doet, je ook wel een normale of tenminste beleefde houding terug kan verwachten maar niets is minder waar. 'die van mij' negeerde mij in het begin totaal, nooit enige interesse in wat dan ook. Mijn moeder stuurde een kaartje toen wij gingen samenwonen, zij doet niks. Toen ze na een half jaar eventjes langskwam zei ze niets over het huis en hoe het veranderd was nu mijn spullen erin stonden. Ze negeert me dus eigenlijk nog steeds!! Ik moet zeggen dat het wel iets beter wordt, maar alleen omdat ik mega aardig tegen haar doe en ik ben ook niet van plan om dat de rest van mijn leven vol te houden. Het lijkt wel of je een achterstand hebt, sowieso, die niet in te halen valt, wat je ook doet. Vriendlief snapt het niet echt, vindt het ook apart, maar treedt er ook niet echt tegenop. ik vind dat hij mij een beetje moet 'promoten' maar het lijkt wel of hij ook niet meer normaal/ontspannen kan doen als zijn ouders er zijn. Het zijn ook allemaal van die vileine kleine dingen waar ook niet direct een groot issue van gemaakt hoeft te worden, maar alles bij elkaar opgeteld vind ik het gewoon echt een onvriendelijk mens!!! En ik voel me totaal niet op mijn gemak als ik bij haar in de buurt ben omdat ze zo kritisch is... Word ik echt verdrietig van.
Iemand tips?! Hoe krijg je zo'n type ertoe om zich normaal te gedragen?! Zou het jaloezie zijn??
Het cliche over schoonmoeders is echt waar: ze kunnen verschrikkelijk zijn! Ik dacht -misschien naief- dat als je zelf normaal en vriendelijk doet, je ook wel een normale of tenminste beleefde houding terug kan verwachten maar niets is minder waar. 'die van mij' negeerde mij in het begin totaal, nooit enige interesse in wat dan ook. Mijn moeder stuurde een kaartje toen wij gingen samenwonen, zij doet niks. Toen ze na een half jaar eventjes langskwam zei ze niets over het huis en hoe het veranderd was nu mijn spullen erin stonden. Ze negeert me dus eigenlijk nog steeds!! Ik moet zeggen dat het wel iets beter wordt, maar alleen omdat ik mega aardig tegen haar doe en ik ben ook niet van plan om dat de rest van mijn leven vol te houden. Het lijkt wel of je een achterstand hebt, sowieso, die niet in te halen valt, wat je ook doet. Vriendlief snapt het niet echt, vindt het ook apart, maar treedt er ook niet echt tegenop. ik vind dat hij mij een beetje moet 'promoten' maar het lijkt wel of hij ook niet meer normaal/ontspannen kan doen als zijn ouders er zijn. Het zijn ook allemaal van die vileine kleine dingen waar ook niet direct een groot issue van gemaakt hoeft te worden, maar alles bij elkaar opgeteld vind ik het gewoon echt een onvriendelijk mens!!! En ik voel me totaal niet op mijn gemak als ik bij haar in de buurt ben omdat ze zo kritisch is... Word ik echt verdrietig van.
Iemand tips?! Hoe krijg je zo'n type ertoe om zich normaal te gedragen?! Zou het jaloezie zijn??
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:32
Ik vind het heel goed dat jullie het contact hebben verbroken. De enige oplossing is inderdaad afstand nemen van zo'n vrouw. Zij lijkt mij rijp voor een inrichting als ik dit zo hoor, zij lijkt mij erg gefrustreerd. Klinkt grof, maar hoe zij zich opstelt naar jou en naar je man toe, verschrikkelijk. Dit hoef je van niemand te pikken en zeer zeker niet van familie. Ik denk dat dit ook de enige manier is om haar duidelijk te maken dat jullie dit niet accepteren. Het kan lang duren, maar er komt volgens mij wel een dag dat je schoonmoeder inziet dat haar gedrag niet door de beugel kan. Ikzelf zit ook in een zelfde situatie en na een verbroken contact van 2,5 jaar is het stukje bij beetje weer aan het herstellen echter wel op onze voorwaarden! De afstand blijft en dat wil ik graag zo houden. Jij sterkte en ik vind het (nogmaals) een hele goede beslissing het contact te verbreken!
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:34
Hey pipo!
Als ik het zo lees kan dat inderdaad wel eens jaloezie zijn! Haar zoontje beschouwd jou nu als een hele belangrijke vrouw in zijn leven en dat is zij op de eerste plaats altijd voor hem geweest. Nu deelt je vriend lief en leed met jou en mevrouw voelt zich op de tweede plaats staan. En wat doen vrouwen vaak als ze jaloers zijn> iemand negeren of valse opmerkingen maken. Niets is zo pijnlijk als genegeerd worden. En dat weten de meeste vrouwen best.
Als ik het zo lees kan dat inderdaad wel eens jaloezie zijn! Haar zoontje beschouwd jou nu als een hele belangrijke vrouw in zijn leven en dat is zij op de eerste plaats altijd voor hem geweest. Nu deelt je vriend lief en leed met jou en mevrouw voelt zich op de tweede plaats staan. En wat doen vrouwen vaak als ze jaloers zijn> iemand negeren of valse opmerkingen maken. Niets is zo pijnlijk als genegeerd worden. En dat weten de meeste vrouwen best.
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:40
Hey Scorpion,
Dankje! Jouw verhaal klinkt trouwens stukken heftiger dan dat van mij... Sterkte!
Maar inderdaad: zal we jaloezie zijn... Bij vorige vriendinnen van mn vriend gebeurde het ook (nog erger schijnt). Wat ik niet snap: waarom moet je als schoonkind zo je best doen, en hoef je van je schoonfamilie niks te verwachten? Het is net alsof de verhoudingen totaal scheef zijn in zo'n situatie. Maar ze krijgt mij er echt niet onder hoor, want ik ben gek op haar zoon en daar verandert zij niks aan! Denken jullie trouwens dat schoonmoeders zo erg kunnen zijn dat daarom een relatie verbroken wordt??
Dankje! Jouw verhaal klinkt trouwens stukken heftiger dan dat van mij... Sterkte!
Maar inderdaad: zal we jaloezie zijn... Bij vorige vriendinnen van mn vriend gebeurde het ook (nog erger schijnt). Wat ik niet snap: waarom moet je als schoonkind zo je best doen, en hoef je van je schoonfamilie niks te verwachten? Het is net alsof de verhoudingen totaal scheef zijn in zo'n situatie. Maar ze krijgt mij er echt niet onder hoor, want ik ben gek op haar zoon en daar verandert zij niks aan! Denken jullie trouwens dat schoonmoeders zo erg kunnen zijn dat daarom een relatie verbroken wordt??
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:40
Dat hoop ik ook bikefan, dat er een dag komt waarbij ze beseft dat haar gedrag averechts heeft gewerkt en dat ze niet het slachtoffer is.
Het is niet eerlijk dat wij nu in haar woonplaats worden zwartgemaakt. Gelukkig wonen we ver vandaan.
Ik weet dat ze de boel zo verdraaid dat het lijkt alsof wij de gemene, ondankbare contactverbrekers zijn.
Mag ik vragen bikefan wat de aanleiding was van jullie contactbreuk van 2,5 jaar? Je hoeft het niet te vertellen natuurlijk.
Het is niet eerlijk dat wij nu in haar woonplaats worden zwartgemaakt. Gelukkig wonen we ver vandaan.
Ik weet dat ze de boel zo verdraaid dat het lijkt alsof wij de gemene, ondankbare contactverbrekers zijn.
Mag ik vragen bikefan wat de aanleiding was van jullie contactbreuk van 2,5 jaar? Je hoeft het niet te vertellen natuurlijk.
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:42
Nou ja dat mag ze proberen, maar grootouders hebben nog altijd geen recht op hun kleinkinderen bij mijn weten.
Laat je daarmee niet chanteren!
Ik herken het wel deels, mijn schoonmoeder gaat hier voor mij al lange tijd als loeder door het leven. Echter Manmik en Zoonmik kunnen wel goed met haar opschieten dus ik hou me in. Tegenwoordig bedoelt ze het wel goed, maar komt het er 'alleen' maar rottig uit.
Wat hier geholpen heeft is gewoon anderhalf jaar contact weigeren en daarna contact op mijn voorwaarden aangaan: dus als je niet beleefd tegen me kan doen omwille van je zoon, dan kun je weg blijven. Ik doe ook beleefd tegen jou omwille van je zoon, dus dat verwacht ik ook van jou. We hoeven geen hartsvriendinnen te worden, zolang we maar lang genoeg samen in één kamer kunnen zijn zonder elkaar af te maken.
Dat vond ze eerst erg moeilijk: letterlijke woorden waren; ik ga toch geen toneelspelen? Toen heeft Manmik dus gezegd dat hij dat wel van haar verwachtte. Zo van; je doet maar voor mij alsof je haar enigzins aardig vindt en anders blijf je maar weg
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:44
Pipo, volgens mij kunnen schoonmoeder inderdaad zo erg zijn dat relaties op de klippen lopen...
De mijne kon goed stoken of ons tegen elkaar opzetten. Gelukkig was onze relatie sterk genoeg. Maar we hebben in het begin best veel ruzie gehad. ( ik was weer boos op mijn man omdat zij had iets had gezegd wat mijn man gezegd zou hebben, wat achteraf Helemaal niet waar bleek te zijn)
Ik zal noooooooooit zo'n schoonmoeder worden, dat beloof ik mijn kind nu al!
De mijne kon goed stoken of ons tegen elkaar opzetten. Gelukkig was onze relatie sterk genoeg. Maar we hebben in het begin best veel ruzie gehad. ( ik was weer boos op mijn man omdat zij had iets had gezegd wat mijn man gezegd zou hebben, wat achteraf Helemaal niet waar bleek te zijn)
Ik zal noooooooooit zo'n schoonmoeder worden, dat beloof ik mijn kind nu al!
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:49
Hoi pipo is je vriend enigst kind van je schoonmoeder.
Dit heeft mijn schoonmoeder nog heel erg mijn jonkje dit mijn jonkje dat
mijn man is enigste van haar.Ze wil me man knuffel en kussen heel normaal van een moeder maar zei doet het op een overdreven manier.
En mijn man houd er niet van en ketst dit af en zegt haar ook alles eerlijk en dat kan soms heel hard wezen.(Ook met andere dingen)
Ik had ook weleens het gevoel of dat ik haar kind af had gepakt en dat ze dat niet kon accepteren. zo reageerde ze soms ook.
Zei zegt dat het niet zo is maar aan de andere kant ???? voor mij
Dit heeft mijn schoonmoeder nog heel erg mijn jonkje dit mijn jonkje dat
mijn man is enigste van haar.Ze wil me man knuffel en kussen heel normaal van een moeder maar zei doet het op een overdreven manier.
En mijn man houd er niet van en ketst dit af en zegt haar ook alles eerlijk en dat kan soms heel hard wezen.(Ook met andere dingen)
Ik had ook weleens het gevoel of dat ik haar kind af had gepakt en dat ze dat niet kon accepteren. zo reageerde ze soms ook.
Zei zegt dat het niet zo is maar aan de andere kant ???? voor mij
vrijdag 19 oktober 2007 om 14:57
Hi Fancy,
Nee, hij is niet de enige, maar wel de oudste zoon. Ik denk dat zoon-moeder wel een bijzondere band is, maar op een gegeven moment moet je je kind wel loslaten toch?! en wees blij voor hem dat hij een leuke partner heeft (ahum, dat durf ik wel over mezelf te zeggen
Wel goed dat jou man dat zelf ook aangeeft dat ze afstand moet nemen! heb het idee dat mijn vriend het soms niet durft te zeggen om maar de vrede te bewaren of omdat hij bang is voor haar ofzo.
Ze claimt hem wel behoorlijk. Ze probeert bijvoorbeeld altijd naast hem te zitten met eten enzo, en ik zit dan weer ergens tussen, terwijl voor de rest iedereen naast zijn/haar partner zit... Voel me dan echt zo'n aanhangsel. Heb dit nu wel tegen mijn vriend gezegd (die heeft volgens mij niks door soms?) en hij let er nu wel meer op.
En ze is altijd ontevreden... Altijd chagrijnig, nooit vrolijk of lachen en je weet niet wat er aan de hand is. Vind het niet erg als iemand chaggo is, maar zeg even wat er is ofzo?! Nu denk je toch dat het aan jou ligt...
Nee, hij is niet de enige, maar wel de oudste zoon. Ik denk dat zoon-moeder wel een bijzondere band is, maar op een gegeven moment moet je je kind wel loslaten toch?! en wees blij voor hem dat hij een leuke partner heeft (ahum, dat durf ik wel over mezelf te zeggen
Wel goed dat jou man dat zelf ook aangeeft dat ze afstand moet nemen! heb het idee dat mijn vriend het soms niet durft te zeggen om maar de vrede te bewaren of omdat hij bang is voor haar ofzo.Ze claimt hem wel behoorlijk. Ze probeert bijvoorbeeld altijd naast hem te zitten met eten enzo, en ik zit dan weer ergens tussen, terwijl voor de rest iedereen naast zijn/haar partner zit... Voel me dan echt zo'n aanhangsel. Heb dit nu wel tegen mijn vriend gezegd (die heeft volgens mij niks door soms?) en hij let er nu wel meer op.
En ze is altijd ontevreden... Altijd chagrijnig, nooit vrolijk of lachen en je weet niet wat er aan de hand is. Vind het niet erg als iemand chaggo is, maar zeg even wat er is ofzo?! Nu denk je toch dat het aan jou ligt...
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:07
Hallo allemaal,
Ik heb ook een minder leuke schoonmoeder. Het is niet zo, net als bij jullie, dat ze zichtbaar vervelend doet, maar het zijn meer de kleine dingen waar ik me aan erger. Het feit dat ze altijd zelf aan het woord wil zijn en niet echt geïnteresseerd is in wat ik te zeggen heb. Als ik wat vertel over mezelf of over mijn leven, dan is ze dat de volgende week weer vergeten. HEt klikt dus gewoon niet..Mijn vriend snapt het allemaal wat minder goed, al geeft hij wel toe dat zijn moeder moeite heeft met hem los te laten en dat ze nogal veel aandacht nodig heeft. Het feit dat ze niet werkt, en nooit heeft gewerkt, zal wel een rol spelen. Ze heeft natuurlijk weinig te doen de hele dag, dus wil ze voortdurend bij haar kinderen zijn..
Maar goed, je moet toch emt je schoonouders proberen te leven..hoe moeilijk dat soms ook is.
Waar ik me wel aan erger is dat mijn vriend niet tegen zijn moeder in durft te gaan. Ze heeft dus ook nooit een weerwoord gehad van haar kinderen. Hoe is dat bij jullie eigenlijk?? Ik denk dat dat namelijk wel zou schelen, misschien dat ze dan snapt dat hij niet van haar is.
Ik heb ook een minder leuke schoonmoeder. Het is niet zo, net als bij jullie, dat ze zichtbaar vervelend doet, maar het zijn meer de kleine dingen waar ik me aan erger. Het feit dat ze altijd zelf aan het woord wil zijn en niet echt geïnteresseerd is in wat ik te zeggen heb. Als ik wat vertel over mezelf of over mijn leven, dan is ze dat de volgende week weer vergeten. HEt klikt dus gewoon niet..Mijn vriend snapt het allemaal wat minder goed, al geeft hij wel toe dat zijn moeder moeite heeft met hem los te laten en dat ze nogal veel aandacht nodig heeft. Het feit dat ze niet werkt, en nooit heeft gewerkt, zal wel een rol spelen. Ze heeft natuurlijk weinig te doen de hele dag, dus wil ze voortdurend bij haar kinderen zijn..
Maar goed, je moet toch emt je schoonouders proberen te leven..hoe moeilijk dat soms ook is.
Waar ik me wel aan erger is dat mijn vriend niet tegen zijn moeder in durft te gaan. Ze heeft dus ook nooit een weerwoord gehad van haar kinderen. Hoe is dat bij jullie eigenlijk?? Ik denk dat dat namelijk wel zou schelen, misschien dat ze dan snapt dat hij niet van haar is.
vrijdag 19 oktober 2007 om 15:18
:
Hi Fancy,
Nee, hij is niet de enige, maar wel de oudste zoon. Ik denk dat zoon-moeder wel een bijzondere band is, maar op een gegeven moment moet je je kind wel loslaten toch?!
Fancy zegt: zeker weten moet ze dit in zien.
en wees blij voor hem dat hij een leuke partner heeft (ahum, dat durf ik wel over mezelf te zeggen
Fancy: Mijn man mag zijn moeder ook zo en zo niet erg (Hekel )kan ik niet zeggen dit vind ik een te groot woord. Hij heeft ook voor ons genoeg met haar mee gemaakt dat hij gewoon niet veel van der moet weten.
heb het idee dat mijn vriend het soms niet durft te zeggen om maar de vrede te bewaren of omdat hij bang is voor haar ofzo.
Fancy:dit is ook moeilijk en je moet sterk in de schoenen staan als je dat aan durft.
Ze claimt hem wel behoorlijk. Ze probeert bijvoorbeeld altijd naast hem te zitten met eten enzo, en ik zit dan weer ergens tussen, terwijl voor de rest iedereen naast zijn/haar partner zit... Voel me dan echt zo'n aanhangsel. Heb dit nu wel tegen mijn vriend gezegd (die heeft volgens mij niks door soms?) en hij let er nu wel meer op.
En ze is altijd ontevreden... Altijd chagrijnig, nooit vrolijk of lachen en je weet niet wat er aan de hand is. Vind het niet erg als iemand chaggo is, maar zeg even wat er is ofzo?! Nu denk je toch dat het aan jou ligt...
Fancy: dat voelt ook echt niet fijn dat chaggo gedoe je hebt dan meteen van doe ik wat verkeerd??
En als het zo is kan ze het toch tegen je zeggen weet jij ook meteen hoe ze over je denkt.
en je kunt een weer woord zeggen.
vrijdag 19 oktober 2007 om 18:43
Misschien dat de kinderen geen weerwoord tegen haar durven te geven omdat ze anders de boel geestelijk manipuleert ( ik heb altijd voor jullie gezorg... iets in die trant? ) Of omdat ze een dominante vrouw is die geen weerwoord wil horen omdat haar wil wet is? Ik weet het niet hoor?
Mijn man had vroeger ook nooit een weerwoord. Anders had hij geen leven thuis. Ze ging of heel zielig doen ( hoe durf je zo tegen je moeder in te gaan die jou altijd verzorgd heeft in te gaan en ik heb suikerziekte ) of ze werd heel boos. Sinds hij uit huis is heeft hij wel een weerwoord, puur door het feit dat hij niet meer in 1 huis hoeft te leven met haar. Wat denkt zij natuurlijk; Dat komt door haar! Maar mensen die mij een beetje kennen weten dat ik zo niet in elkaar steek. Dus het geeft al aan dat ze niet eens de moeite heeft genomen om mij te leren kennen. Ze oordeelt en insinueert liever dan dat ze eens eerlijk naar zichzelf kijkt.... Ik heb haar ook na dat beruchte telefoontje een brief geschreven met alles wat mij dwars zat. Wat zei ze later tegen mijn man door de telefoon? Dat mens is psychisch gestoord! Pff als ik er aan terug denk gaat mijn bloed weer koken. Zo onredelijk!
vrijdag 19 oktober 2007 om 18:50
Scorpion 80: ik kan eigenlijk niet zeggen waarom het contact is verbroken. Er is namelijk heel iets idioots en ook bijzonder dus herkenbaar voor anderen. Daarom vertel ik het liever niet. Een en ander heeft een enorme impact gehad op onze totale gezinsleven (inclusief onze kinderen). Daarom ben ik heel blij dat wij destijds het contact verbroken hebben. Het zal ook nooit meer goed komen ondanks dat er weer contact is.
vrijdag 19 oktober 2007 om 18:55
Hoi bikefan! ( superlieve hond op je avatar!)
Geeft niet hoor, ik snap het. Wat dat betreft ben je misschien net als ik, als iemand je eenmaal echt iets vreselijks heeft aangedaan je dat moeilijk kan vergeten en dat het contact nooit meer normaal kan worden. Ik vind het wel knap dat je, ondanks die gebeurtenis, toch het contact in zekere zin, hersteld hebt...
Zit je nog met kromme tenen als je bij haar in de buurt bent of denk je; je doet maar, mij raak je toch niet meer?
Geeft niet hoor, ik snap het. Wat dat betreft ben je misschien net als ik, als iemand je eenmaal echt iets vreselijks heeft aangedaan je dat moeilijk kan vergeten en dat het contact nooit meer normaal kan worden. Ik vind het wel knap dat je, ondanks die gebeurtenis, toch het contact in zekere zin, hersteld hebt...
Zit je nog met kromme tenen als je bij haar in de buurt bent of denk je; je doet maar, mij raak je toch niet meer?
zaterdag 20 oktober 2007 om 09:43
Nou om eerlijk te zijn heb ik daar ook wel eens aan getwijfeld. Ze heeft een raar leven achter de rug. En ik wil iemand daar helemaal niet op veroordelen. Maar aangezien dat ik ook voor vanalles wordt uitgemaakt doe ik dat wel. Het is al er genoeg om een psychische ziekte te hebben.
Toen het contact nog goed was ( of goed...) vertelde ze mij heel veel verhalen.. de meest intieme dingen kwam ik te weten, waar ik helemaal niet op zat te wachten. Destijds merkte ik dat onze normen en waarden wel ver uit elkaar lagen. Ik neem iemand echt wel zoals hij is... en iedereen denkt anders...maar als jij doelbewust mensen gaat kwetsen dat is oneerlijk.
Ze is bv toen mijn man 2 jaar was, naar een blijf-van-lijf-huis gevlucht omdat ze mishandeld werd door haar man. Een heel drama met politie erbij en de hele mikmak. Wat bleek nou? Ze had het kunstgebit van mijn schoonvader kapot geslagen (!) en ze heeft daarna een blousje van haar zelf gepakt en kapot geschreurd. Ze belt vervolgens 112 met de melding dat ze mishandeld is..... en zo komen ze haar ophalen met haar zoontje. Ze wist wilde weg van haar man, maar wist niet waar ze terecht kon, dus heeft ze deze dramavoorstelling bedacht.. Ik weet dat dit gelogen is omdat ik haar ken ( ze heeft in al die jaren zoveel verzonnen en gelogen) en omdat ik mijn schoonvader ken. Mijn man geloofd het verhaal ook niet meer... hij is zijn hele leven gehersenspoeld over zijn slechte vader. Maar hij heeft altijd meer liefde en steun van zijn vader gehad.En zijn vader heeft hem met geen poot aangeraakt in al die jaren ......zijn moeder daarintegen wel...
Al met al is het een triest gedoe... vooral voor mijn man... Ik weet nog goed toen mijn schoonmoeder mijn moeder voor het eerst ontmoette.... het was bij ons thuis en op een gegeven moment zegt mijn schoonmoeder uit het niets; K ( naam van mijn vriend) is ook maar van een one-night-stand, tja een vrouw wil ook wel een wat.....!!! En dan zo vies lachen erbij.... Is dit nou een lieve, warme moeder??? Mijn vriend wist van niets, hij had dit nog nooit gehoord en nu verteld ze dit even tussen neus en lippen door bij het eerste keer ontmoeten met mijn moeder. We zaten erbij toen ze dat zei, en ik kan je zeggen dat mijn man spierwit zag!
Nou weer een heel verhaal.... er zit vanalles opgekropt geloof ik!
Toen het contact nog goed was ( of goed...) vertelde ze mij heel veel verhalen.. de meest intieme dingen kwam ik te weten, waar ik helemaal niet op zat te wachten. Destijds merkte ik dat onze normen en waarden wel ver uit elkaar lagen. Ik neem iemand echt wel zoals hij is... en iedereen denkt anders...maar als jij doelbewust mensen gaat kwetsen dat is oneerlijk.
Ze is bv toen mijn man 2 jaar was, naar een blijf-van-lijf-huis gevlucht omdat ze mishandeld werd door haar man. Een heel drama met politie erbij en de hele mikmak. Wat bleek nou? Ze had het kunstgebit van mijn schoonvader kapot geslagen (!) en ze heeft daarna een blousje van haar zelf gepakt en kapot geschreurd. Ze belt vervolgens 112 met de melding dat ze mishandeld is..... en zo komen ze haar ophalen met haar zoontje. Ze wist wilde weg van haar man, maar wist niet waar ze terecht kon, dus heeft ze deze dramavoorstelling bedacht.. Ik weet dat dit gelogen is omdat ik haar ken ( ze heeft in al die jaren zoveel verzonnen en gelogen) en omdat ik mijn schoonvader ken. Mijn man geloofd het verhaal ook niet meer... hij is zijn hele leven gehersenspoeld over zijn slechte vader. Maar hij heeft altijd meer liefde en steun van zijn vader gehad.En zijn vader heeft hem met geen poot aangeraakt in al die jaren ......zijn moeder daarintegen wel...
Al met al is het een triest gedoe... vooral voor mijn man... Ik weet nog goed toen mijn schoonmoeder mijn moeder voor het eerst ontmoette.... het was bij ons thuis en op een gegeven moment zegt mijn schoonmoeder uit het niets; K ( naam van mijn vriend) is ook maar van een one-night-stand, tja een vrouw wil ook wel een wat.....!!! En dan zo vies lachen erbij.... Is dit nou een lieve, warme moeder??? Mijn vriend wist van niets, hij had dit nog nooit gehoord en nu verteld ze dit even tussen neus en lippen door bij het eerste keer ontmoeten met mijn moeder. We zaten erbij toen ze dat zei, en ik kan je zeggen dat mijn man spierwit zag!
Nou weer een heel verhaal.... er zit vanalles opgekropt geloof ik!
