Relaties
alle pijlers
Moeilijke schoonmoeder
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:01
Hallo allemaal,
Graag zou ik met jullie willen praten over moeilijke en vervelende schoonmoeders en jullie ervaringen daarmee.
Ik lees op dit forum best vaak problemen met schoonmoeder dus ik denk, ik open een topic hierover. Kan ik mijn hart ook even luchten......
Ook ik heb dus een vreselijke schoonmoeder. Sinds mijn man en ik zijn gaan samenwonen is het eigenlijk begonnen ( stoken, manipuleren, verwijten, sarcastische opmerkingen, haar suikerziekte als wapen gebruiken (niet tegen mij in gaan, want ik heb suikerziekte), mijn man op zijn werk bellen om verhaal te halen over dingen die ze zelf insinueert en blijven volhouden dat het WEL zo is...) Het liep de spuigaten uit. We kregen zielige brieven met daarin haar hele levensverhaal... Waarom weet ik niet, maar het was een vervelende manier van aandacht trekken. Ze is gewoon hertrouwd dus niet een eenzame zielige vrouw.
Mijn man en ik hebben al eens een gesprek met haar gehad over het feit dat wij haar gedrag moeilijk vinden en of ze rekening met onze gevoelens wilde houden.. Ze deed alsof ze niet wist waar we het over hadden en werd zelfs boos, hoe konden we zo tegen haar doen? Ze zei dat ze een hart van goud had ( als je haar kent, lach je echt om deze uitspraak, wie zegt dat ook van zichzelf eigenlijk?)
Wij goede hoop op een beter contact en de hoop dat ze wat meer rekening met ons ging houden in de toekomst... Maar helaas, het ging van kwaad tot erger.... ( vooral dat roddelen over mij en dingen speculeren waar geen bal van waar was deed mij pijn) Zo zou ik haar zoon bij haar hebben weggehouden.... en zo zou ik de aanstichter zijn van het gesprek over haar gedrag. Ze noemde ons tegen haar ex, de vader van mijn man ( die haar volgens haar mishandeld heeft en wie ze intens haat) vuile leugenaars (?)
Toen ik zwanger was haalde ze ook het bloed onder mijn nagels vandaan door te zeggen dat mijn bekkeninstabiliteit onzin was. Erg pijnlijk als je iedere dag door je benen zakt met een dikke buik.
Maar goed ik ben weer lekker op dreef, de druppel was dus dat ze tegen mijn man door de telefoon schreeuwde; DAT WIJF VAN JE KAN IK WEL KELEN!! Zo vol haat..... ( ik hoorde het omdat de luidspreker aan stond.)
Sinds ze dit gezegd heeft kan ik haar niet meer zien, dit ging te ver! Ik ben altijd beleefd gebleven ondanks haar sarcastische en cynische opmerkingen.
Daarna stuurde ze nog een kaartje aan mij met de tekst; ik kan een rechtzaak tegen jou aanspannen omdat ik mijn kleinkind niet mag zien. Dan denk ik: Hallo? en je eigen zoon dan? Je hebt de relatie met je zoon wel erg op het spel gezet.. je ging maar door en door.... ondanks ons gesprek.
Nu heb ik het gevoel dat ze ons kind gebruikt als wapen dat ze recht heeft om ons te zien.. Ik ben een heel sociaal voelend mens en ik zou nooit zomaar het contact met mijn schoonmoeder verbreken.. zeker niet als er kleinkinderen in het spel zijn, maar ze heeft zoveel kansen gehad en ze maakt mij nerveus en onzeker ( iedere keer als de telefoon gaat en ik zie dat zij het is krijg ik hartkloppingen ) . En ik vraag mij af of ze überhaupt warme, moederlijke gevoelens met haar meedraagt. Het draait allemaal om haar... hoe zij zich voelt, wat zij van iets vindt.
Ze heeft mijn zoon ook niet echt gezond groot gebracht met haar verschillende (drugsverslaafde!) vriendjes. Als jong jongetje zag hij de ene man na de andere in haar leven komen en weer gaan.
Oh het spijt me voor dit enorme verhaal.... het lucht mij wel op... want ik lig er soms wakker van.
Ik hoop dat ik met jullie ervaringen kan uitwisselen en hoe jullie daarmee zijn omgegaan. Want het is soms wat met die schoonmoeders...
Groetjes
Graag zou ik met jullie willen praten over moeilijke en vervelende schoonmoeders en jullie ervaringen daarmee.
Ik lees op dit forum best vaak problemen met schoonmoeder dus ik denk, ik open een topic hierover. Kan ik mijn hart ook even luchten......
Ook ik heb dus een vreselijke schoonmoeder. Sinds mijn man en ik zijn gaan samenwonen is het eigenlijk begonnen ( stoken, manipuleren, verwijten, sarcastische opmerkingen, haar suikerziekte als wapen gebruiken (niet tegen mij in gaan, want ik heb suikerziekte), mijn man op zijn werk bellen om verhaal te halen over dingen die ze zelf insinueert en blijven volhouden dat het WEL zo is...) Het liep de spuigaten uit. We kregen zielige brieven met daarin haar hele levensverhaal... Waarom weet ik niet, maar het was een vervelende manier van aandacht trekken. Ze is gewoon hertrouwd dus niet een eenzame zielige vrouw.
Mijn man en ik hebben al eens een gesprek met haar gehad over het feit dat wij haar gedrag moeilijk vinden en of ze rekening met onze gevoelens wilde houden.. Ze deed alsof ze niet wist waar we het over hadden en werd zelfs boos, hoe konden we zo tegen haar doen? Ze zei dat ze een hart van goud had ( als je haar kent, lach je echt om deze uitspraak, wie zegt dat ook van zichzelf eigenlijk?)
Wij goede hoop op een beter contact en de hoop dat ze wat meer rekening met ons ging houden in de toekomst... Maar helaas, het ging van kwaad tot erger.... ( vooral dat roddelen over mij en dingen speculeren waar geen bal van waar was deed mij pijn) Zo zou ik haar zoon bij haar hebben weggehouden.... en zo zou ik de aanstichter zijn van het gesprek over haar gedrag. Ze noemde ons tegen haar ex, de vader van mijn man ( die haar volgens haar mishandeld heeft en wie ze intens haat) vuile leugenaars (?)
Toen ik zwanger was haalde ze ook het bloed onder mijn nagels vandaan door te zeggen dat mijn bekkeninstabiliteit onzin was. Erg pijnlijk als je iedere dag door je benen zakt met een dikke buik.
Maar goed ik ben weer lekker op dreef, de druppel was dus dat ze tegen mijn man door de telefoon schreeuwde; DAT WIJF VAN JE KAN IK WEL KELEN!! Zo vol haat..... ( ik hoorde het omdat de luidspreker aan stond.)
Sinds ze dit gezegd heeft kan ik haar niet meer zien, dit ging te ver! Ik ben altijd beleefd gebleven ondanks haar sarcastische en cynische opmerkingen.
Daarna stuurde ze nog een kaartje aan mij met de tekst; ik kan een rechtzaak tegen jou aanspannen omdat ik mijn kleinkind niet mag zien. Dan denk ik: Hallo? en je eigen zoon dan? Je hebt de relatie met je zoon wel erg op het spel gezet.. je ging maar door en door.... ondanks ons gesprek.
Nu heb ik het gevoel dat ze ons kind gebruikt als wapen dat ze recht heeft om ons te zien.. Ik ben een heel sociaal voelend mens en ik zou nooit zomaar het contact met mijn schoonmoeder verbreken.. zeker niet als er kleinkinderen in het spel zijn, maar ze heeft zoveel kansen gehad en ze maakt mij nerveus en onzeker ( iedere keer als de telefoon gaat en ik zie dat zij het is krijg ik hartkloppingen ) . En ik vraag mij af of ze überhaupt warme, moederlijke gevoelens met haar meedraagt. Het draait allemaal om haar... hoe zij zich voelt, wat zij van iets vindt.
Ze heeft mijn zoon ook niet echt gezond groot gebracht met haar verschillende (drugsverslaafde!) vriendjes. Als jong jongetje zag hij de ene man na de andere in haar leven komen en weer gaan.
Oh het spijt me voor dit enorme verhaal.... het lucht mij wel op... want ik lig er soms wakker van.
Ik hoop dat ik met jullie ervaringen kan uitwisselen en hoe jullie daarmee zijn omgegaan. Want het is soms wat met die schoonmoeders...
Groetjes
vrijdag 2 november 2007 om 22:10
Hoi, scorpio
Blij jouw verhaal eens gehoord te hebben. Ik zit in dezelfde situatie. Een schoonmoeder die het haar niets ontziet om ons uit elkaar te halen. Geen zee te diep, en geen berg te hoog.
De beste oplossing zoals hier wordt aangehaald, is afstand te nemen. Dat lijkt volgens mij ook de beste redenering, ware het niet dat m'n vriendin te sterk verbonden is met haar moeder. Heb haar gezegd keuzes te moeten maken. De strijd om haar ben ik stilletjes aan aan het verliezen. We zijn allebei 25j, dan vind ik de tijd rijp om beslissingen te nemen.
Er is zelfs al es een breuk geweest tussen ons, maar we kozen voor de 2de kans, hoewel ik hierin niet veel geloof in hecht. En zo was het, met de schoonmoeder wordt het erger en erger.
Ik denk dat er dan op termijn waarschijnlijk niets anders op zit dan er een streep onder te trekken, hoe graag ik ook van haar hou.
groetjes
Blij jouw verhaal eens gehoord te hebben. Ik zit in dezelfde situatie. Een schoonmoeder die het haar niets ontziet om ons uit elkaar te halen. Geen zee te diep, en geen berg te hoog.
De beste oplossing zoals hier wordt aangehaald, is afstand te nemen. Dat lijkt volgens mij ook de beste redenering, ware het niet dat m'n vriendin te sterk verbonden is met haar moeder. Heb haar gezegd keuzes te moeten maken. De strijd om haar ben ik stilletjes aan aan het verliezen. We zijn allebei 25j, dan vind ik de tijd rijp om beslissingen te nemen.
Er is zelfs al es een breuk geweest tussen ons, maar we kozen voor de 2de kans, hoewel ik hierin niet veel geloof in hecht. En zo was het, met de schoonmoeder wordt het erger en erger.
Ik denk dat er dan op termijn waarschijnlijk niets anders op zit dan er een streep onder te trekken, hoe graag ik ook van haar hou.
groetjes
zaterdag 3 november 2007 om 20:09
Geen goede relatie met schoonmoeder gehad. Alsmaar bemoeien, kon echt niet mezelf zijn. Op één of andere manier kon ze het volgens mij niet hebben dat ik nu de dingen deed die zij altijd voor haar zoon deed. Ik moest het op dezelfde manier doen vond ze. Mijn dochter vond het ook niet fijn bij haar. Verplichtingen, telkens maar verplichtingen nakomen. Zo geforceerd allemaal. Nu inmiddels exschoonmoeder is nog erger... Dreigt ook met vanalles vanwege haar kleinkind o.a. advocaat.
De keuze zoals jullie hebben gemaakt is alleen maar beter. Het is jullie leven, jammer alleen dat jullie er niet over kunnen praten samen. Misschien dat je man ooit zover is. Misschien is het te heftig allemaal, de vrouw van wie hij houdt kan het niet vinden met z'n moeder. Kan natuurlijk bepaalde gevoelens te weeg brengen bij hem die hij nu nog niet kan bespreken.
Eigen gezin is toch heel belangrijk, fijner zou de harmonie in de hele familie zijn. Maar geniet als gezin!
De keuze zoals jullie hebben gemaakt is alleen maar beter. Het is jullie leven, jammer alleen dat jullie er niet over kunnen praten samen. Misschien dat je man ooit zover is. Misschien is het te heftig allemaal, de vrouw van wie hij houdt kan het niet vinden met z'n moeder. Kan natuurlijk bepaalde gevoelens te weeg brengen bij hem die hij nu nog niet kan bespreken.
Eigen gezin is toch heel belangrijk, fijner zou de harmonie in de hele familie zijn. Maar geniet als gezin!
