Relaties
alle pijlers
Moet verhaal even kwijt
vrijdag 31 december 2021 om 03:39
Ben een jonge vrouw, getrouwd en twee zoontjes van 2,5 jaar en een paar maanden. Sinds de tweede zwangerschap die onverwacht was en waar we (te) laat achter kwamen, loopt het stroef in onze relatie. Ik zag het namelijk helemaal niet zitten om een tweede kindje te krijgen, om enkele redenen, voornamelijk omdat ik mijn handen nog vol had aan onze oudste zoon en ik me afvroeg hoe ik twee kinderen goed de aandacht zou
Kunnen geven als ze nog zo klein zijn allebei.
Daardoor heb ik stress, veel stress. Eerder prikkelbaar, boos. Anders ben ik zo niet. Mijn man heeft hier veel moeite mee en maakt voor mijn gevoel ontactische opmerkingen of zegt niks of doet niks om me te steunen. Althans, zo voelt het.
Ik weet heel goed dat ik niet zo snel boos moet worden, daar logt mijn aandeel. Ik trek het gewoon niet meer, daar komt het denk ik door. Heb t gevoel niet tot hem door te dringen.
Ik wil het liefst nu uit elkaar omdat we vaak ruzie hebben en dat lijkt me niet goed voor de kids. Ik kan heel weinig meer van hem hebben. Mijn respect is ook nagenoeg verdwenen nadat ik (echt per toeval!) ontdekt heb dat hij porno kijkt, wat nog helemaal geen punt is, maar daar vervolgens niet eerlijk over is en ook nog ondeugende appjes naar een collega van hem (toen ik later wel bewust in zijn telefoon keek omdat het vertrouwen onderhand aardig weg is).
Ik ben nu even een paar dagen bij hem weg met de kids om te kijken hoe dat is.
Hij wil verder trouwens, volgens mij vooral omdat hij niet wil scheiden vanwege de kinderen.
Ik wil graag even spuien en misschien wat tips.
Misschien had ik dit meteen moeten zeggen, maar ik ben ontzettend dom geweest zelf om met hem te trouwen en voor ons eerste kind te gaan, dat geef ik graag toe!! Ik heb het idee me compleet in hem vergist e hebben. Dat het wel ging toen ik hem niet zo nodig had, maar nu ik hem nodig heb niet. Tenminste, dat is mijn gedachte en gevoel nu?!
Kunnen geven als ze nog zo klein zijn allebei.
Daardoor heb ik stress, veel stress. Eerder prikkelbaar, boos. Anders ben ik zo niet. Mijn man heeft hier veel moeite mee en maakt voor mijn gevoel ontactische opmerkingen of zegt niks of doet niks om me te steunen. Althans, zo voelt het.
Ik weet heel goed dat ik niet zo snel boos moet worden, daar logt mijn aandeel. Ik trek het gewoon niet meer, daar komt het denk ik door. Heb t gevoel niet tot hem door te dringen.
Ik wil het liefst nu uit elkaar omdat we vaak ruzie hebben en dat lijkt me niet goed voor de kids. Ik kan heel weinig meer van hem hebben. Mijn respect is ook nagenoeg verdwenen nadat ik (echt per toeval!) ontdekt heb dat hij porno kijkt, wat nog helemaal geen punt is, maar daar vervolgens niet eerlijk over is en ook nog ondeugende appjes naar een collega van hem (toen ik later wel bewust in zijn telefoon keek omdat het vertrouwen onderhand aardig weg is).
Ik ben nu even een paar dagen bij hem weg met de kids om te kijken hoe dat is.
Hij wil verder trouwens, volgens mij vooral omdat hij niet wil scheiden vanwege de kinderen.
Ik wil graag even spuien en misschien wat tips.
Misschien had ik dit meteen moeten zeggen, maar ik ben ontzettend dom geweest zelf om met hem te trouwen en voor ons eerste kind te gaan, dat geef ik graag toe!! Ik heb het idee me compleet in hem vergist e hebben. Dat het wel ging toen ik hem niet zo nodig had, maar nu ik hem nodig heb niet. Tenminste, dat is mijn gedachte en gevoel nu?!
zaterdag 1 januari 2022 om 16:38
Mijn eerste idee was, maak nooit zulke levensveranderende beslissingen als je zelf op bent. De kans dat je een verkeerde keuze maakt als je ovrrspannen bent is groot.
Weet hij waar je mee zit. Hebben jullie samen al gekeken of en hoe hij je jet beste kan ondersteunen?
Je geeft zelf aan dat het stroef loopt na de 2e zwangerschap. Maar verdrop dat je nooit had mieten trouwen en aan de eerste had moeten beginnen. Dat is nogal een verschil als je opzoek bent naar een oplossing.
Weet hij waar je mee zit. Hebben jullie samen al gekeken of en hoe hij je jet beste kan ondersteunen?
Je geeft zelf aan dat het stroef loopt na de 2e zwangerschap. Maar verdrop dat je nooit had mieten trouwen en aan de eerste had moeten beginnen. Dat is nogal een verschil als je opzoek bent naar een oplossing.
zaterdag 1 januari 2022 om 16:59
Het komt op mij over dat er wat mis is met jouw humeur.
Dat hij daar wat van vind of zegt… en dat je dat niet kan handelen.
Hij accepteert het dat het nu wat minder tof gaat en wil (nog) door met de relatie.
Klinkt mij meer als een soort van geagiteerde depressie van jouw kant dan dat zijn liefde op is voor jou.
Zou nu niets beslissen maar professionele hulp zoeken geen optie zijn?
Dat hij daar wat van vind of zegt… en dat je dat niet kan handelen.
Hij accepteert het dat het nu wat minder tof gaat en wil (nog) door met de relatie.
Klinkt mij meer als een soort van geagiteerde depressie van jouw kant dan dat zijn liefde op is voor jou.
Zou nu niets beslissen maar professionele hulp zoeken geen optie zijn?
gm65 wijzigde dit bericht op 01-01-2022 17:09
1.15% gewijzigd
zaterdag 1 januari 2022 om 17:57
zondag 2 januari 2022 om 01:51
zondag 2 januari 2022 om 12:24
Je bent nu een paar dagen weg met de kinderen, maar is het een idee om de kinderen bij hem te laten en er zelf even tussenuit te gaan? Laat hem het maar even lekker uitzoeken dan, als het allemaal wel meevalt volgens hem
zondag 2 januari 2022 om 12:27
Ja, logisch, zo jong en dan al trouwen en twee kinderen. Dat is natuurlijk klote. Maar daar verander je nu nou eenmaal niks meer aan. In hoeverre neemt hij de zorg van de kinderen op zich, omdat je aangeeft het niet meer aan te kunnen?
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
maandag 3 januari 2022 om 00:57
Goed idee, daar zou ik wel aan toe zijn en dan kan hij ervaren hoe het is, alleen denk ik dat het de kinderen niet ten goede komt.
Af en toe hoor ik hem ook wel, dat het toch niet meevalt, als hij op mijn verzoek s avonds het speentje moet geven. Dan vindt hij 5x er naar toe gaan al vermoeiend en dan mag ik weer, maar dat lijkt hij snel weer vergeten te zijn.
maandag 3 januari 2022 om 00:58
Weinig, naar mijn beleving, hij vindt echter dat hij me veel of in ieder geval vaak genoeg helpt. Ik ben de moeder, dus de spil zegt hij.
maandag 3 januari 2022 om 01:00
maandag 3 januari 2022 om 01:05
Omdat ik me vergist heb in zijn behulpzaamheid en zorgzaamheid. Die ik wel nodig heb nu in de zorg voor de jongens. Ik ben te snel met hem in zee gegaan. Dat zal komen door mijn jeugdige onbeZonnenheid kan je wel zeggen en doordat ik bij hem eindelijk de liefde dacht te vinden waar ik altijd naar snakte. Begrijpelijk maar stom.
Hij is 9 jaar ouder en had nota bene een grotere kinderwens dan ik.
maandag 3 januari 2022 om 01:08
Dat begrijp ik, dat zeggen ze vaker over de eerste 1000 dagen.EsterInside schreef: ↑01-01-2022 16:41Ik zou op dit moment geen grote besluiten nemen. Dat is mijn voornaamste advies.
Echter, hoe dan verder??
Gesprekken hebben we (geprobeerd) e voeren. Laatst hadden we zelfs wel een goed gesprek erover.
Echter, de volgende dag wist hij werkelijk niet meer waarover we gepraat hadden! Dan verandert er dus ooo niks. Dit was echter heel normaal voor een man, zei hij.
Toen ik vervolgens de ondeugende appjes naar een collega ontdekte, was de maat bij mij wel even vol en ben ik een paar dagen weggegaan. Naar familie .
Daar had ik best langer willen blijven, maar dat was niet mogelijk zonder hen op de hoogte te stellen van ee situatie en dat wil(de) ik nog niet.
maandag 3 januari 2022 om 04:56
Het kan zijn dat er bij jullie best wel goede mogelijkheden zijn om voort te gaan maar ik denk dat jullie hele open gesprekken moeten hebben over jullie rol als vader en moeder. Hoe zien jullie dit beiden ingevult. Delen jullie de zorg 50/50? Wat verwacht je van elkaar. Waar heb je steun nodig van je partner?
Heel belangrijk dat jij ook aangeeft wat voor steun je verwacht, hoe je het moederschap ziet en hem mededeelt wat je moeilijk vind. Alleen op die manier kan hij goed inspringen en initiatief nemen.
Je vertelt dat hij erg graag kinderen wilde. Misschien nu het moment om rond de tafel te zitten en hem laten vertellen hoe hij zijn rol als vader ziet. Hoe wil hij die invullen?
Ik denk dat je dan ook kan zeggen dat zijn opvatting dat moeder spil van het gezin is giga ouderwets en achterhaald is.
maandag 3 januari 2022 om 05:45
Nee, dat heeft hij niet.
Ik ga binnenkort weer beginnen met werken. 1 dag per week. Dan past zijn moeder op. Hij wilde graag dat ik werk zou minderen, is een beetje ouderwets in die dingen inderdaad.
Ik zou nu met 2 kinderen meer willen werken om er wat vaker uit te zijn en de horizon te verbreden, maar dat vindt hij geen goed idee.
maandag 3 januari 2022 om 05:56
We gaan het proberen.Verbinder schreef: ↑03-01-2022 04:56Het kan zijn dat er bij jullie best wel goede mogelijkheden zijn om voort te gaan maar ik denk dat jullie hele open gesprekken moeten hebben over jullie rol als vader en moeder. Hoe zien jullie dit beiden ingevult. Delen jullie de zorg 50/50? Wat verwacht je van elkaar. Waar heb je steun nodig van je partner?
Heel belangrijk dat jij ook aangeeft wat voor steun je verwacht, hoe je het moederschap ziet en hem mededeelt wat je moeilijk vind. Alleen op die manier kan hij goed inspringen en initiatief nemen.
Je vertelt dat hij erg graag kinderen wilde. Misschien nu het moment om rond de tafel te zitten en hem laten vertellen hoe hij zijn rol als vader ziet. Hoe wil hij die invullen?
Ik denk dat je dan ook kan zeggen dat zijn opvatting dat moeder spil van het gezin is giga ouderwets en achterhaald is.
Heb ook gevraagd voor ik wegging of hij die dagen wilde gebruiken om na te denken en op te schrijven hoe hij dingen ziet en verder wil. En ik ook. Dit heeft hij niet gedaan.
Maar goed, we zouden weer kunnen gaan praten met de hoop dat hij dit keer onthoudt waar we over gesproken hebben. Heb al vaker gezegd dat zijn standpunt ouderwets is, maar dan zegt hij dat zijn moeder t ook zo deed. Hij is de kostwinner en vindt dat hij daarmee zijn taak doet en alles extra is bonus voor mij vindt hij (denk aan de kinderen eens in bad doen, een keertje koken, etc). Dat ging altijd wel goed, tot we nu twee kinderen hebben. Hij snapt dus mijn ‘probleem’ niet en ik ben degene die veranderd is.
Verder heb ik al aangegeven dat ik graag wil dat hij naar me luistert als ik even wil spuien over een pittige dag bijvoorbeeld, maar hij beroept zich heel vaak met dingen op zijn man zijn en zegt dat mannen dat niet kunnen.
maandag 3 januari 2022 om 06:03
Maar……leef niet zo langs zijn ideeen. Sta op en ga meer vanuit jezelf leven. Als in……..je bent helemaal gelijk aan je partner en ga kijken wat je in het leven belangrijk vindt, naast je kinderen. Sta voor jezelf en zet jezelf neer
Je komt gelaten over.
maandag 3 januari 2022 om 07:21
Ehmm pardon en dat laat jij toe? Je hebt toch echt zelf je ontslagbrief geschreven neem ik aan na je eerste zwangerschap? Waarom heb je dat niet als punt neergelegd voordat je zwanger werd?Lotus95 schreef: ↑03-01-2022 05:45Nee, dat heeft hij niet.
Ik ga binnenkort weer beginnen met werken. 1 dag per week. Dan past zijn moeder op. Hij wilde graag dat ik werk zou minderen, is een beetje ouderwets in die dingen inderdaad.
Ik zou nu met 2 kinderen meer willen werken om er wat vaker uit te zijn en de horizon te verbreden, maar dat vindt hij geen goed idee.
Jij kunt ook gewoon zeggen en eisen dat je meer gaat werken, opvang regelen en hem vragen een dag minder te gaan werken. Waarom laat je je daarin tegenhouden?
maandag 3 januari 2022 om 13:36
Maar dat wist je toch niet voor je met hem trouwde? Sla jezelf nou niet voor je kop voor dingen die je niet kon weten van tevoren.Lotus95 schreef: ↑03-01-2022 01:05Omdat ik me vergist heb in zijn behulpzaamheid en zorgzaamheid. Die ik wel nodig heb nu in de zorg voor de jongens. Ik ben te snel met hem in zee gegaan. Dat zal komen door mijn jeugdige onbeZonnenheid kan je wel zeggen en doordat ik bij hem eindelijk de liefde dacht te vinden waar ik altijd naar snakte. Begrijpelijk maar stom.
Hij is 9 jaar ouder en had nota bene een grotere kinderwens dan ik.
maandag 3 januari 2022 om 14:07
Met de vuist op tafel slaan en in gesprek.
Jij wilt ook werken, dus dat gaat gebeuren.
Hij neemt maar ouderschapsverlof op om er voor zijn kinderen te zijn, en ervoor te zorgen. Jammer dat dit niet vantevoren beter is geregeld maar het is nog niet te laat en uit elkaar gaan kan altijd nog. Evt relatietherapie?
En die appjes van hem naar een ander vind ik ook een groot probleem.
Jij wilt ook werken, dus dat gaat gebeuren.
Hij neemt maar ouderschapsverlof op om er voor zijn kinderen te zijn, en ervoor te zorgen. Jammer dat dit niet vantevoren beter is geregeld maar het is nog niet te laat en uit elkaar gaan kan altijd nog. Evt relatietherapie?
En die appjes van hem naar een ander vind ik ook een groot probleem.
