Relaties
alle pijlers
Moet verhaal even kwijt
vrijdag 31 december 2021 om 03:39
Ben een jonge vrouw, getrouwd en twee zoontjes van 2,5 jaar en een paar maanden. Sinds de tweede zwangerschap die onverwacht was en waar we (te) laat achter kwamen, loopt het stroef in onze relatie. Ik zag het namelijk helemaal niet zitten om een tweede kindje te krijgen, om enkele redenen, voornamelijk omdat ik mijn handen nog vol had aan onze oudste zoon en ik me afvroeg hoe ik twee kinderen goed de aandacht zou
Kunnen geven als ze nog zo klein zijn allebei.
Daardoor heb ik stress, veel stress. Eerder prikkelbaar, boos. Anders ben ik zo niet. Mijn man heeft hier veel moeite mee en maakt voor mijn gevoel ontactische opmerkingen of zegt niks of doet niks om me te steunen. Althans, zo voelt het.
Ik weet heel goed dat ik niet zo snel boos moet worden, daar logt mijn aandeel. Ik trek het gewoon niet meer, daar komt het denk ik door. Heb t gevoel niet tot hem door te dringen.
Ik wil het liefst nu uit elkaar omdat we vaak ruzie hebben en dat lijkt me niet goed voor de kids. Ik kan heel weinig meer van hem hebben. Mijn respect is ook nagenoeg verdwenen nadat ik (echt per toeval!) ontdekt heb dat hij porno kijkt, wat nog helemaal geen punt is, maar daar vervolgens niet eerlijk over is en ook nog ondeugende appjes naar een collega van hem (toen ik later wel bewust in zijn telefoon keek omdat het vertrouwen onderhand aardig weg is).
Ik ben nu even een paar dagen bij hem weg met de kids om te kijken hoe dat is.
Hij wil verder trouwens, volgens mij vooral omdat hij niet wil scheiden vanwege de kinderen.
Ik wil graag even spuien en misschien wat tips.
Misschien had ik dit meteen moeten zeggen, maar ik ben ontzettend dom geweest zelf om met hem te trouwen en voor ons eerste kind te gaan, dat geef ik graag toe!! Ik heb het idee me compleet in hem vergist e hebben. Dat het wel ging toen ik hem niet zo nodig had, maar nu ik hem nodig heb niet. Tenminste, dat is mijn gedachte en gevoel nu?!
Kunnen geven als ze nog zo klein zijn allebei.
Daardoor heb ik stress, veel stress. Eerder prikkelbaar, boos. Anders ben ik zo niet. Mijn man heeft hier veel moeite mee en maakt voor mijn gevoel ontactische opmerkingen of zegt niks of doet niks om me te steunen. Althans, zo voelt het.
Ik weet heel goed dat ik niet zo snel boos moet worden, daar logt mijn aandeel. Ik trek het gewoon niet meer, daar komt het denk ik door. Heb t gevoel niet tot hem door te dringen.
Ik wil het liefst nu uit elkaar omdat we vaak ruzie hebben en dat lijkt me niet goed voor de kids. Ik kan heel weinig meer van hem hebben. Mijn respect is ook nagenoeg verdwenen nadat ik (echt per toeval!) ontdekt heb dat hij porno kijkt, wat nog helemaal geen punt is, maar daar vervolgens niet eerlijk over is en ook nog ondeugende appjes naar een collega van hem (toen ik later wel bewust in zijn telefoon keek omdat het vertrouwen onderhand aardig weg is).
Ik ben nu even een paar dagen bij hem weg met de kids om te kijken hoe dat is.
Hij wil verder trouwens, volgens mij vooral omdat hij niet wil scheiden vanwege de kinderen.
Ik wil graag even spuien en misschien wat tips.
Misschien had ik dit meteen moeten zeggen, maar ik ben ontzettend dom geweest zelf om met hem te trouwen en voor ons eerste kind te gaan, dat geef ik graag toe!! Ik heb het idee me compleet in hem vergist e hebben. Dat het wel ging toen ik hem niet zo nodig had, maar nu ik hem nodig heb niet. Tenminste, dat is mijn gedachte en gevoel nu?!
maandag 3 januari 2022 om 14:46
Ik kwam er ook pas na de zwangerschap achter dat mijn man er andere ideeën op na hield wat de rol van man en vrouw betreft. Een keer in de week stofzuigen zodat hij zich vervolgens op zijn borst kon kloppen. Vervelend dat je daar nu achter moet komen. Je moet NU voor jezelf opkomen en kijken naar wat jij wilt en nodig hebt. Als dat werken of een weekend ertussenuit is, dan moet je dat doorzetten. Want hij gaat niet uit zichzelf ineens zeggen dat jij jouw ideeën prima vindt. Je moet (helaas, want je bent al moe en wanhopig) doorpakken en de boel op scherp zetten, zodat hij inziet dat er wat moet veranderen.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
maandag 3 januari 2022 om 15:13
Okay, je hebt dus een onwillige bokkenlul als man. Mannen kunnen dat namelijk prima maar zolang dit soort bokkenlullen de ruimte krijgen blijven ze lekker hangen in hun rol. Daar hebben ze alle voordeel bij. Zij kunnen namelijk carrière maken, kunnen de deur achter zich dichttrekken zonder iets te hoeven regelen, lekker afschakelen na het werk en soms strooien ze eens een kruimeltje en trekken een stofzuiger door het pand.Lotus95 schreef: ↑03-01-2022 05:56We gaan het proberen.
Heb ook gevraagd voor ik wegging of hij die dagen wilde gebruiken om na te denken en op te schrijven hoe hij dingen ziet en verder wil. En ik ook. Dit heeft hij niet gedaan.
Maar goed, we zouden weer kunnen gaan praten met de hoop dat hij dit keer onthoudt waar we over gesproken hebben. Heb al vaker gezegd dat zijn standpunt ouderwets is, maar dan zegt hij dat zijn moeder t ook zo deed. Hij is de kostwinner en vindt dat hij daarmee zijn taak doet en alles extra is bonus voor mij vindt hij (denk aan de kinderen eens in bad doen, een keertje koken, etc). Dat ging altijd wel goed, tot we nu twee kinderen hebben. Hij snapt dus mijn ‘probleem’ niet en ik ben degene die veranderd is.
Verder heb ik al aangegeven dat ik graag wil dat hij naar me luistert als ik even wil spuien over een pittige dag bijvoorbeeld, maar hij beroept zich heel vaak met dingen op zijn man zijn en zegt dat mannen dat niet kunnen.
Wat jij moet beseffen is dat jullie met zijn tweeën in een relatie zitten en dat jullie dus ook met zijn tweeën over dit soort dingen moeten beslissen en niet hij alleen. Hij vindt dit, hij vindt dat, hij is ouderwets, hij wil liever niet zus en zo. Jij hebt ook iets te willen. Dan beroep jij je maar op je vrouw zijn, dat je ab-so-luut moet multitasken en dus meer moet werken. Is hij het er niet mee eens? Sorry, je kunt niet anders want vrouw. En dat zijn moeder het zo deed? Sorry, de moderne vrouw is héél anders natuurlijk en wordt hormonaal gedreven tot meerdere taken.
Bereid je voor op een hoop strijd want als jij extra (=normaal) wilt werken, dan komt hij er natuurlijk niet meer mee weg om soms eens "als bonus" een poot uit te steken thuis. Het is namelijk helemaal niet de bedoeling dat hij zijn voordelen opgeeft.
En dan is het tijd voor de hamvraag: is jullie relatie sterk genoeg om weer een gezamenlijk fundament te vinden want als je zo doorgaat leef jij een paar decennia zoals hij het wil en kom jij niet aan bod.
WAT WIL JIJ?
maandag 3 januari 2022 om 15:21
Je wil dit kind niet en hij wel en je reageert je constant op hem af zodat hij er van doordrongen is dat jij dit kind eigenlijk helemaal niet wil. Ergens kan ik me wel voorstellen dat hij niet aardig tegen je is en je niet ondersteund want hoe ondersteun je je vrouw die, zwanger en al, het kind niet wil?
Daarnaast vind ik het een makkelijk excuus om te zeggen dat hij niet goed de kinderen kan verzorgen, hoeveel kans geef je hem? Veel moeders komen in de problemen qua energie en tijd omdat man het niet exact zou doen zoals de vrouw het wil?
Je kan je huwelijk nu opblazen en alles wat hij doet en zegt onder een vergrootglas leggen maar het klinkt alsof je veel meer zou hebben aan een goed gesprek met therapeut over hoe je met een ongewenste zwangerschap omgaat.
Daarnaast vind ik het een makkelijk excuus om te zeggen dat hij niet goed de kinderen kan verzorgen, hoeveel kans geef je hem? Veel moeders komen in de problemen qua energie en tijd omdat man het niet exact zou doen zoals de vrouw het wil?
Je kan je huwelijk nu opblazen en alles wat hij doet en zegt onder een vergrootglas leggen maar het klinkt alsof je veel meer zou hebben aan een goed gesprek met therapeut over hoe je met een ongewenste zwangerschap omgaat.
