Relaties
alle pijlers
Nog bezig met scheiding man nieuwe vriendin
maandag 13 februari 2023 om 11:11
De scheiding is nog niet afgewikkeld. Drie gesprekken gehad. En ik kom er nu per ongeluk achter dat man al bij nieuwe vriendin aan het overnachten was. Hij kent haar ‘al’ drie weken. Kwam nu goed uit, want kinderen waren bij mij. En ik ben toch al vier (klopt niet) maanden het huis uit? Ik vind het na een huwelijk van 18 en samenzijn van 28 jaar, heel snel en ben er erg verdrietig over. Waarom moet dit zo?
dinsdag 14 februari 2023 om 02:25
Bij een volgende relatie niet 6 jaar lang keer op keer dingen ontdekken en dan toch de relatie voortzetten. Dan is al je detective-werk voor niets.Sad schreef: ↑13-02-2023 21:21Hij is boos op mij dat ik erachter kwam. Hij is in het huis blijven wonen en ik ging nog wat spullen uit ons huis halen. Die zijn zelfs helemaal nog niet verdeeld. Ik was er met de kinderen de avond ervoor ook geweest en ik zag die ochtend dat het bed onbeslapen was. Mijn dochter had haar borstel erop laten liggen en die lag er nog steeds. Ik heb hem gebeld en gevraagd of hij bij een vriendin was. Nadat hij probeerde van gesprek te veranderen, vroeg ik het nog een keer en gaf hij toe. Hij is nu dus boos op mij want waarom was ik daar zo vroeg en ik zal wel weer aan het zoeken zijn geweest. Hij refereert daarmee aan zijn affaire waarover hij niets zelf heeft losgelaten, maar waar ik alle informatie zelf moest ontdekken. Alles werd steeds ontkend totdat ik bewijs had. Keer op keer zes jaar lang. Het klopt dat ik in detective mode ga, zodra ik voel dat er iets niet klopt. Er komt dan een soort van adrenaline stoot die mij drijft. Compleet met hartkloppingen. Het feit dat ik erachter kwam verandert toch niets aan het feit dat hij een nieuwe vriendin heeft? En daar had ik toch echt geen hand in. Dat heeft hij zelf gedaan.
dinsdag 14 februari 2023 om 06:31
Je zult afscheid moeten gaan nemen. Het is shit, geloof mij ik heb in jouw situatie gezeten inclusief vreemd gaande man etc. Die dus voordat ik wist dat ik ging scheiden al een nieuwe partner had. Mijn enige eis was zolang je nog thuis woont spreek je niet met haar af. Wij hoeven daar nu nog niet met geconfronteerd te worden.
Hij was dus heel snel vertrokken en vanaf dat moment mocht hij van mij ook doen wat hij wilde.
Laat controleren los, laat het idee dat hij bij jou hoort los, laat je gevoelens zover mogelijk los. Vanaf nu hebben jullie een ‘zakelijke’ relatie. Als jullie al apart wonen kunnen jullie ook de financiën al splitten. Wij hebben dat toen ook al juist vanwege deze reden gedaan. Eigen rekeningen, en niks meer gezamenlijk.
Afstand gaan nemen maar daar moet je jezelf echt toe dwingen en dat doet pijn
Hij was dus heel snel vertrokken en vanaf dat moment mocht hij van mij ook doen wat hij wilde.
Laat controleren los, laat het idee dat hij bij jou hoort los, laat je gevoelens zover mogelijk los. Vanaf nu hebben jullie een ‘zakelijke’ relatie. Als jullie al apart wonen kunnen jullie ook de financiën al splitten. Wij hebben dat toen ook al juist vanwege deze reden gedaan. Eigen rekeningen, en niks meer gezamenlijk.
Afstand gaan nemen maar daar moet je jezelf echt toe dwingen en dat doet pijn
dinsdag 14 februari 2023 om 06:31
Sow wel een heel topic. Dat weerlegt inderdaad volledig dat mannen dit significant vaker flikken dan vrouwen /screativeguy schreef: ↑13-02-2023 14:24Inderdaad. Dit topic is hier maar weer een bewijs van. relaties/ik-heb-mijn-man-bedrogen-hoe-n ... ges/496486
Maar ik snap heel goed dat TO dit moeilijk vindt, net zoals de man in het zojuist genoemde topic.
dinsdag 14 februari 2023 om 06:48
Nu ga ik heel kort door de bocht misschien, maar lees ik nu dat het mijn eigen schuld is dat ik hier achter ben gekomen en daarom maar op de blaren moet zitten? Wat niet weet, deert niet? Daar ben ik allergisch voor sinds de affaire. Ik vind het inderdaad lastig dat ik nu meebetaal aan zijn nieuwe relatie. Dat zij mogelijk in ons huis al rondloopt. Ik heb daar zeventien jaar gewoond al onze kinderen zijn daar geboren. Ik ben nog afscheid aan het nemen daarvan. En voor de duidelijkheid. Ik heb eind september de sleutel gekregen van het huis waar ik nu woon. Ik ben begin november gestart met het inrichten. Een paar weken daarna zijn de kinderen voor het eerst komen slapen. Vanaf dat moment is er niet 1 moment meer geweest dat we rustig samen hebben gezeten om zaken te verdelen of het over de kinderen te hebben. We zijn bij een mediator, maar die geeft steeds zaken aan waar we over na moeten denken, moeten bespreken, maar dat doet hij niet. Ik vraag daar wel naar, maar hij maakt daar geen tijd voor. Hij zet de kinderen af en is vijf minuten later weer weg. Dat steekt. We zijn niet met ruzie uit elkaar gegaan en ik dacht deze laatste meters in ieder geval samen in gesprek te kunnen regelen. Het is tussen ons tweeën qua communicatie al moeilijk genoeg en nu is er ook al een ander waar tijd en aandacht naar toe gaat. Los van de angst dat deze persoon ook nog een rol gaat spelen in wat wij samen zouden afspreken. Ik ben daar nog niet klaar voor. Er valt nog veel af te wikkelen, maar ik merkte al dat hij daar geen tijd meer voor vrij maakt. Zijn aandacht ligt al elders. En het is niet zo dat dat niet mag van mij, maar het zou minder pijnlijk zijn als alle mogelijke lijntjes zouden zijn doorgesneden. Daarnaast zou ik het prettiger hebben gevonden als hij zijn aandacht in eerste instantie op de kinderen zou richten. Zij hebben het nu niet makkelijk. Er speelt van alles bij hen en hij is al door naar het volgende. En ja, ik heb heel veel van hem geaccepteerd tijdens ons huwelijk, het draaide altijd om hem. Ik vind het niet erg om veel te geven zolang wij beiden gelukkig waren. Maar ik was niet gelukkig, ik voelde dat er geen aandacht voor mij was. Toen ik er zelf achter kwam dat hij ook nog eens een ander had, werd ik wel boos dat er naast wat ik hem allemaal al gaf, hij zonder dat ik het wist ook nog heel veel extra nam. Dat steekt. M.a.w. Ik voel me tekort gedaan. En ook nu neemt hij vrijheden waar ik nog niet klaar voor ben. Van dat laatste besef ik dat ik daar niets meer over te zeggen heb, neemt niet weg dat ik er wel wat bij voel. Het is lastig om jullie helemaal mee te nemen in een relatie van achtentwintig jaar en ik kan me voorstellen dat ik mogelijk als een controlfreak overkom. Dat is echter verre van de waarheid. Ik had wel een man die zich zo egoïstisch als een kind gedroeg en weinig open was over wat er in hem omging. Hij deed heel veel stiekem en (weet ik nu achteraf) loog veel. En dat liegen doet zo’n pijn. Alsof je het niet waard bent om eerlijk tegen te zijn. Ook voelt het als een onderschatting van mijn intelligentie dat ik zijn leugens niet zou doorzien. Ik ben het gaan voelen als een uitdaging om zijn ballonnetjes door te prikken en de waarheid boven tafel te krijgen. In dit geval is dat niet bewust gebeurd, maar ik besef dat ik dat gedrag mag gaan aanpassen op alleen de zaken die de kinderen zouden kunnen raken.
dinsdag 14 februari 2023 om 06:54
Het probleem is dat hij het recht heeft om die vrijheden te nemen. Jullie huwelijk is voorbij. En hoe jij erachter komt doet er niet toe. Hij mag het doen. Je kunt hem niks verwijten. Wat tijdens jullie huwelijk gebeurt is staat los van wat nu gebeurt. Dat jij het te snel vind doet er in feite niet aan toe want dat maakt nu niet meer uit.
dinsdag 14 februari 2023 om 06:59
Even kort en hard: je hebt jezelf weggecijferd, daar veel te weinig voor teruggekregen en daar ben je nu boos over. Dat snap ik heel goed. Boos zijn is ook heel goed. Gebruik die energie om voor jezelf op te komen. Maar je koos zelf om veel te geven. De relatie tussen jullie komt niet alleen door hem.
Als je wil dat jullie dingen bespreken over de scheiding en de kinderen, zeg dat tegen hem. Detective gaan spelen over zijn nachten gaat niet helpen, want dat is echt niet je eerste prioriteit. En hij gaat met zijn hakken in het zand dan.
Als je wil dat jullie dingen bespreken over de scheiding en de kinderen, zeg dat tegen hem. Detective gaan spelen over zijn nachten gaat niet helpen, want dat is echt niet je eerste prioriteit. En hij gaat met zijn hakken in het zand dan.
dinsdag 14 februari 2023 om 07:08
Ik wil het graag goed uit leggen en merk dat ik het lastig vind. Waar het op neer komt is, toen we uit elkaar gaan bespraken, er is gezegd dat we veel in overleg zouden doen. Dat komt niet van mij, maar meer van hem. Nu blijkt dat daar helemaal geen sprake van is. En loop ik achter de feiten aan. Ik overleg alles nog en hij niet. Dat maakt dat er nu ineens druk komt te liggen om bepaalde zaken te regelen waar die druk er eerst minder was. Ook blijkt nu dat wat er in het ouderschapsplan staat dat in overleg zou kunnen helemaal niet van toepassing is. Hij overlegt niet en ik kan er niet op vertrouwen dat hij de waarheid spreekt of zijn afspraken nakomt. Mss gek om dat zo te denken maar dat hij nu deze relatie al heeft en de manier waarop hij de afgelopen tijd met de dingen is omgegaan geeft mij het gevoel dat ook hierin mijn toekomstbeeld niet klopt. En ik ben nog bezig afscheid te nemen van het ‘oude’ toekomstbeeld dat ik had van samen oud worden. Ik krijg een stoomcursus in ‘Neem afscheid van en leer je (ex)man kennen’ in drie maanden.
dinsdag 14 februari 2023 om 07:08
Lieve TO, je bent gewoon heel erg boos en verdrietig. Dat lijkt me niet meer dan logisch.
Alleen stap je daarmee weer volop in het patroon dat ontstond tijdens jullie huwelijk. Hij doet precies waar hij zin in heeft, jij probeert hem soort van op het juiste pad te houden. Deze man vindt het wel prima zo.
Concentreer je op jezelf en je kinderen. Als hij niet meewerkt aan de verdeling van de boedel, schakel een advocaat in. Neem afstand van hem en zijn fratsen. Of probeer dat in ieder geval, want het is in de praktijk niet heel makkelijk. Wat hij doet en voelt is niet meer belangrijk.
voor jou.
Alleen stap je daarmee weer volop in het patroon dat ontstond tijdens jullie huwelijk. Hij doet precies waar hij zin in heeft, jij probeert hem soort van op het juiste pad te houden. Deze man vindt het wel prima zo.
Concentreer je op jezelf en je kinderen. Als hij niet meewerkt aan de verdeling van de boedel, schakel een advocaat in. Neem afstand van hem en zijn fratsen. Of probeer dat in ieder geval, want het is in de praktijk niet heel makkelijk. Wat hij doet en voelt is niet meer belangrijk.
voor jou.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
dinsdag 14 februari 2023 om 07:13
Je moet je op jezelf en je kinderen focussen. Zorg dat jij je dingetjes op orde hebt en wat hij doet mag die zelf weten. Reken nergens meer op, dat is het beste. Anders krijg je alleen maar teleurstelling op teleurstelling. Sommige mensen (ja soms ook vrouwen) zijn gewoon waardeloos en eikels en die verander je niet
dinsdag 14 februari 2023 om 07:55
Ik hoop oprecht dat het gevoel van onrecht en het gevoel van tekort gedaan worden dat je beschrijft enkel hier beschreven wordt of wordt besproken bij een therapeut.Sad schreef: ↑14-02-2023 06:48Nu ga ik heel kort door de bocht misschien, maar lees ik nu dat het mijn eigen schuld is dat ik hier achter ben gekomen en daarom maar op de blaren moet zitten? Wat niet weet, deert niet? Daar ben ik allergisch voor sinds de affaire. Ik vind het inderdaad lastig dat ik nu meebetaal aan zijn nieuwe relatie. Dat zij mogelijk in ons huis al rondloopt. Ik heb daar zeventien jaar gewoond al onze kinderen zijn daar geboren. Ik ben nog afscheid aan het nemen daarvan. En voor de duidelijkheid. Ik heb eind september de sleutel gekregen van het huis waar ik nu woon. Ik ben begin november gestart met het inrichten. Een paar weken daarna zijn de kinderen voor het eerst komen slapen. Vanaf dat moment is er niet 1 moment meer geweest dat we rustig samen hebben gezeten om zaken te verdelen of het over de kinderen te hebben. We zijn bij een mediator, maar die geeft steeds zaken aan waar we over na moeten denken, moeten bespreken, maar dat doet hij niet. Ik vraag daar wel naar, maar hij maakt daar geen tijd voor. Hij zet de kinderen af en is vijf minuten later weer weg. Dat steekt. We zijn niet met ruzie uit elkaar gegaan en ik dacht deze laatste meters in ieder geval samen in gesprek te kunnen regelen. Het is tussen ons tweeën qua communicatie al moeilijk genoeg en nu is er ook al een ander waar tijd en aandacht naar toe gaat. Los van de angst dat deze persoon ook nog een rol gaat spelen in wat wij samen zouden afspreken. Ik ben daar nog niet klaar voor. Er valt nog veel af te wikkelen, maar ik merkte al dat hij daar geen tijd meer voor vrij maakt. Zijn aandacht ligt al elders. En het is niet zo dat dat niet mag van mij, maar het zou minder pijnlijk zijn als alle mogelijke lijntjes zouden zijn doorgesneden. Daarnaast zou ik het prettiger hebben gevonden als hij zijn aandacht in eerste instantie op de kinderen zou richten. Zij hebben het nu niet makkelijk. Er speelt van alles bij hen en hij is al door naar het volgende. En ja, ik heb heel veel van hem geaccepteerd tijdens ons huwelijk, het draaide altijd om hem. Ik vind het niet erg om veel te geven zolang wij beiden gelukkig waren. Maar ik was niet gelukkig, ik voelde dat er geen aandacht voor mij was. Toen ik er zelf achter kwam dat hij ook nog eens een ander had, werd ik wel boos dat er naast wat ik hem allemaal al gaf, hij zonder dat ik het wist ook nog heel veel extra nam. Dat steekt. M.a.w. Ik voel me tekort gedaan. En ook nu neemt hij vrijheden waar ik nog niet klaar voor ben. Van dat laatste besef ik dat ik daar niets meer over te zeggen heb, neemt niet weg dat ik er wel wat bij voel. Het is lastig om jullie helemaal mee te nemen in een relatie van achtentwintig jaar en ik kan me voorstellen dat ik mogelijk als een controlfreak overkom. Dat is echter verre van de waarheid. Ik had wel een man die zich zo egoïstisch als een kind gedroeg en weinig open was over wat er in hem omging. Hij deed heel veel stiekem en (weet ik nu achteraf) loog veel. En dat liegen doet zo’n pijn. Alsof je het niet waard bent om eerlijk tegen te zijn. Ook voelt het als een onderschatting van mijn intelligentie dat ik zijn leugens niet zou doorzien. Ik ben het gaan voelen als een uitdaging om zijn ballonnetjes door te prikken en de waarheid boven tafel te krijgen. In dit geval is dat niet bewust gebeurd, maar ik besef dat ik dat gedrag mag gaan aanpassen op alleen de zaken die de kinderen zouden kunnen raken.
Ik bedoel het niet lullig, want ik weet precies wat je voelt en hoe het voelt. Zoals ik al schreef ben ik hier door heen gegaan het afgelopen jaar.
Wat jij voelt en hoe jij het ziet, daar is hij niet mee bezig. Dat is moeilijk te snappen, al helemaal als je voor je gevoel 28 jaar lang alles hebt gegeven en nu opzij wordt gezet.
Je zult moeten accepteren dat niet iedereen hetzelfde is en kennelijk heel makkelijk alles opzij kunnen zetten. Vooral als er iemand anders in het spel is.
Je zou hem als een klein kind kunnen zien die alleen maar aan zichzelf denkt.
En dat zul jij dus ook moeten doen. Goed aan jezelf denken.
Het einde van zo’n relatie legt vaak de patronen bloot die in de voorgaande jaren zijn ontstaan binnen de relatie. Met als doel om meer voor jezelf te kiezen ipv zijn belangen.
Dat wordt nu jouw les en je zult zien dat je steeds meer bij jezelf komt te staan. Zonder jezelf te kort te doen.
De afgelopen 28 jaar waren niet voor niets en worden je niet afgenomen. Je was er bij en hoe jij was in die relatie was je eigen (onbewuste) keuze.
Nu moet je anders kiezen.
Mijn advies is om je boosheid en gevoel van te kort gedaan worden bij jezelf te houden of op jezelf te projecteren. Niet dat je boos op jezelf moeten zijn, maar wel jezelf afvragen waarom je dit altijd geaccepteerd hebt, terwijl je het hem nu kwalijk neemt. Dat is niet eerlijk, want jij hebt het geaccepteerd.
Ik wens je megaveel sterkte. En blijf lekker schrijven. Het lucht op en ik denk dat je ook gezonde reacties krijgt.
Het doet pijn. Maar over een jaar kijk je er heel anders naar en denk je bij jezelf: wat heb ik mijzelf te kort gedaan. Wat vond ik mijzelf weinig waard.
Nu mag ik er zijn en neem ik nooit meer genoegen met minder!
dinsdag 14 februari 2023 om 07:55
Ik hoop oprecht dat het gevoel van onrecht en het gevoel van tekort gedaan worden dat je beschrijft enkel hier beschreven wordt of wordt besproken bij een therapeut.Sad schreef: ↑14-02-2023 06:48Nu ga ik heel kort door de bocht misschien, maar lees ik nu dat het mijn eigen schuld is dat ik hier achter ben gekomen en daarom maar op de blaren moet zitten? Wat niet weet, deert niet? Daar ben ik allergisch voor sinds de affaire. Ik vind het inderdaad lastig dat ik nu meebetaal aan zijn nieuwe relatie. Dat zij mogelijk in ons huis al rondloopt. Ik heb daar zeventien jaar gewoond al onze kinderen zijn daar geboren. Ik ben nog afscheid aan het nemen daarvan. En voor de duidelijkheid. Ik heb eind september de sleutel gekregen van het huis waar ik nu woon. Ik ben begin november gestart met het inrichten. Een paar weken daarna zijn de kinderen voor het eerst komen slapen. Vanaf dat moment is er niet 1 moment meer geweest dat we rustig samen hebben gezeten om zaken te verdelen of het over de kinderen te hebben. We zijn bij een mediator, maar die geeft steeds zaken aan waar we over na moeten denken, moeten bespreken, maar dat doet hij niet. Ik vraag daar wel naar, maar hij maakt daar geen tijd voor. Hij zet de kinderen af en is vijf minuten later weer weg. Dat steekt. We zijn niet met ruzie uit elkaar gegaan en ik dacht deze laatste meters in ieder geval samen in gesprek te kunnen regelen. Het is tussen ons tweeën qua communicatie al moeilijk genoeg en nu is er ook al een ander waar tijd en aandacht naar toe gaat. Los van de angst dat deze persoon ook nog een rol gaat spelen in wat wij samen zouden afspreken. Ik ben daar nog niet klaar voor. Er valt nog veel af te wikkelen, maar ik merkte al dat hij daar geen tijd meer voor vrij maakt. Zijn aandacht ligt al elders. En het is niet zo dat dat niet mag van mij, maar het zou minder pijnlijk zijn als alle mogelijke lijntjes zouden zijn doorgesneden. Daarnaast zou ik het prettiger hebben gevonden als hij zijn aandacht in eerste instantie op de kinderen zou richten. Zij hebben het nu niet makkelijk. Er speelt van alles bij hen en hij is al door naar het volgende. En ja, ik heb heel veel van hem geaccepteerd tijdens ons huwelijk, het draaide altijd om hem. Ik vind het niet erg om veel te geven zolang wij beiden gelukkig waren. Maar ik was niet gelukkig, ik voelde dat er geen aandacht voor mij was. Toen ik er zelf achter kwam dat hij ook nog eens een ander had, werd ik wel boos dat er naast wat ik hem allemaal al gaf, hij zonder dat ik het wist ook nog heel veel extra nam. Dat steekt. M.a.w. Ik voel me tekort gedaan. En ook nu neemt hij vrijheden waar ik nog niet klaar voor ben. Van dat laatste besef ik dat ik daar niets meer over te zeggen heb, neemt niet weg dat ik er wel wat bij voel. Het is lastig om jullie helemaal mee te nemen in een relatie van achtentwintig jaar en ik kan me voorstellen dat ik mogelijk als een controlfreak overkom. Dat is echter verre van de waarheid. Ik had wel een man die zich zo egoïstisch als een kind gedroeg en weinig open was over wat er in hem omging. Hij deed heel veel stiekem en (weet ik nu achteraf) loog veel. En dat liegen doet zo’n pijn. Alsof je het niet waard bent om eerlijk tegen te zijn. Ook voelt het als een onderschatting van mijn intelligentie dat ik zijn leugens niet zou doorzien. Ik ben het gaan voelen als een uitdaging om zijn ballonnetjes door te prikken en de waarheid boven tafel te krijgen. In dit geval is dat niet bewust gebeurd, maar ik besef dat ik dat gedrag mag gaan aanpassen op alleen de zaken die de kinderen zouden kunnen raken.
Ik bedoel het niet lullig, want ik weet precies wat je voelt en hoe het voelt. Zoals ik al schreef ben ik hier door heen gegaan het afgelopen jaar.
Wat jij voelt en hoe jij het ziet, daar is hij niet mee bezig. Dat is moeilijk te snappen, al helemaal als je voor je gevoel 28 jaar lang alles hebt gegeven en nu opzij wordt gezet.
Je zult moeten accepteren dat niet iedereen hetzelfde is en kennelijk heel makkelijk alles opzij kunnen zetten. Vooral als er iemand anders in het spel is.
Je zou hem als een klein kind kunnen zien die alleen maar aan zichzelf denkt.
En dat zul jij dus ook moeten doen. Goed aan jezelf denken.
Het einde van zo’n relatie legt vaak de patronen bloot die in de voorgaande jaren zijn ontstaan binnen de relatie. Met als doel om meer voor jezelf te kiezen ipv zijn belangen.
Dat wordt nu jouw les en je zult zien dat je steeds meer bij jezelf komt te staan. Zonder jezelf te kort te doen.
De afgelopen 28 jaar waren niet voor niets en worden je niet afgenomen. Je was er bij en hoe jij was in die relatie was je eigen (onbewuste) keuze.
Nu moet je anders kiezen.
Mijn advies is om je boosheid en gevoel van te kort gedaan worden bij jezelf te houden of op jezelf te projecteren. Niet dat je boos op jezelf moeten zijn, maar wel jezelf afvragen waarom je dit altijd geaccepteerd hebt, terwijl je het hem nu kwalijk neemt. Dat is niet eerlijk, want jij hebt het geaccepteerd.
Ik wens je megaveel sterkte. En blijf lekker schrijven. Het lucht op en ik denk dat je ook gezonde reacties krijgt.
Het doet pijn. Maar over een jaar kijk je er heel anders naar en denk je bij jezelf: wat heb ik mijzelf te kort gedaan. Wat vond ik mijzelf weinig waard.
Nu mag ik er zijn en neem ik nooit meer genoegen met minder!
dinsdag 14 februari 2023 om 07:59
in die eerste periode na ons uit elkaar gaan heb ik mezelf echt op de voorgrond gezet. Gevochten voor wat ik vond dat ik recht op had. Gevochten voor mijn kinderen. En dan is het goed om af en toe boos te zijn. Het heeft weinig zin maar het is wel goed want dan weet je waar je voor bezig bent. Maar je moet je wel realiseren dat je de situatie niet kunt veranderen en dat je ook niet terugkunt. Je kunt alleen vooruit. En je moet vooruit op de manier die voor jou goed is en voor je kinderen goed is. Daar moet je nu mee bezig zijn.
dinsdag 14 februari 2023 om 08:09
Lieve sad, deze man was niet betrouwbaar tijdens jullie huwelijk, hij ging vreemd. Dus dat hij nu weer dingen zegt en belooft die niet gebeuren past in dat patroon, toch? Ik zou proberen hard aan de slag te gaan met je op jezelf en je kinderen, jullie wensen en verlangens richten en daar prioriteit aan geven. Wat hebben jullie, met elkaar en wat heb jij, alleen, nodig?
aikidoka wijzigde dit bericht op 14-02-2023 10:39
5.53% gewijzigd
dinsdag 14 februari 2023 om 08:22
.lonelycat schreef: ↑14-02-2023 06:54Het probleem is dat hij het recht heeft om die vrijheden te nemen. Jullie huwelijk is voorbij. En hoe jij erachter komt doet er niet toe. Hij mag het doen. Je kunt hem niks verwijten. Wat tijdens jullie huwelijk gebeurt is staat los van wat nu gebeurt. Dat jij het te snel vind doet er in feite niet aan toe want dat maakt nu niet meer uit.
Dat snap ik, maar hij hoeft mij ook niet te verwijten dat ik het weet en er gevoelens bij heb. We hadden hierover ook afspraken gemaakt. En ik had ook hier niet op moeten vertrouwen dat hij deze na zou komen. Naïeve ik.
dinsdag 14 februari 2023 om 08:50
Ik weet dat ik veel geaccepteerd heb en dat ligt ook bij mij. Ik sta daar ook nog steeds achter ik kreeg daar, dacht ik, ook iets voor terug. Totdat ik in een depressie geraakte en merkte dat ik er eigenlijk altijd al alleen voorstond. Daarna ben ik meer voor mezelf gaan opkomen en dat was niet gewenst thuis. Dus besloot man zij aandacht op een ander te richten en daar was de affaire. Toen die uitkwam wilde man mij echt niet kwijt, maar is niet in beweging gekomen. Ik wilde vooral ons gezin behouden en dacht dat dit onze kans was om weer in balans te komen samen. Hij zei dat hij dat ook wilde maar het bleef bij woorden. Ik ben verdrietig en boos, ook op mezelf, dat nu blijkt dat ik de helft nog niet wist van wat ik allemaal ‘accepteerde’ of toeliet. En ja, ik ben in therapie en traumatherapie want er is veel gebeurd die afgelopen jaren. Ik ben aan het beseffen wat de werkelijkheid was de afgelopen jaren eigenlijk was. En ik ben boos op mezelf maar mag ik ook een beetje boos zijn op de persoon die mij een wereld voorspiegelde die niet bestond en mij een loer draaide? Er zijn veel mensen die vragen waarom ik het allemaal niet doorhad. Daarop is maar een simpel antwoord, hij loog en ik heb hem lang vertrouwd. En ik dacht wel eens dat hij over zaken loog, maar de enige manier om dat te ontkrachten is bewijs vinden. Tegelijkertijd zeiden diezelfde mensen dat ik hem na de affaire moest vertrouwen als hij zei dat hij geen contact meer met zijn affairepartner had, want dat zei hij ook tegen hen. Ook dat bleek een leugen. Het is een gekmakende dynamiek waarin je terecht komt en waarin je omgeving ook hele aparte dubbele gezichten laat zien. Ik ben naïef, omdat ik hem geloofde terwijl zijzelf zeiden dat ik hem moest geloven. Na dit alles is therapie geen overbodige luxe en ook dat kost geld.
dinsdag 14 februari 2023 om 08:54
Ik vind dit eigenlijk niet ondiscreet. Jij hebt zelf lopen vissen en vragen en conclusies wezen trekken. Hij kon ook bij een vriend geslapen hebben bijvoorbeeld, het gaat je gewoon niks eigenlijk. Je hebt er zelf naar gevraagd. Moet hij dan liegen? Als je iets niet wil weten dan moet je het niet vragen.Sad schreef: ↑13-02-2023 21:21Hij is boos op mij dat ik erachter kwam. Hij is in het huis blijven wonen en ik ging nog wat spullen uit ons huis halen. Die zijn zelfs helemaal nog niet verdeeld. Ik was er met de kinderen de avond ervoor ook geweest en ik zag die ochtend dat het bed onbeslapen was. Mijn dochter had haar borstel erop laten liggen en die lag er nog steeds. Ik heb hem gebeld en gevraagd of hij bij een vriendin was. Nadat hij probeerde van gesprek te veranderen, vroeg ik het nog een keer en gaf hij toe. Hij is nu dus boos op mij want waarom was ik daar zo vroeg en ik zal wel weer aan het zoeken zijn geweest. Hij refereert daarmee aan zijn affaire waarover hij niets zelf heeft losgelaten, maar waar ik alle informatie zelf moest ontdekken. Alles werd steeds ontkend totdat ik bewijs had. Keer op keer zes jaar lang. Het klopt dat ik in detective mode ga, zodra ik voel dat er iets niet klopt. Er komt dan een soort van adrenaline stoot die mij drijft. Compleet met hartkloppingen. Het feit dat ik erachter kwam verandert toch niets aan het feit dat hij een nieuwe vriendin heeft? En daar had ik toch echt geen hand in. Dat heeft hij zelf gedaan.
Verder vind ik eigenlijk dat jij niet daar in dat huis hoort zonder hem. Dat soort dingen kan je beter niet meer afspreken. Het voelt misschien nog als jouw huis en als vanzelfsprekend maar dat is het niet meer. Om je te beschermen tegen dat soort dingen kan je beter alleen afspreken als hij er is en de sleutel terug geven.
dinsdag 14 februari 2023 om 08:58
To, al je gevoelens zijn heel logisch. Probeer die boosheid in te zetten om nu heel gericht en kordaat ( liefst met een eigen advocaat) de zaken rondom de scheiding af te ronden.
Op het zakelijke vlak onafhankelijk zijn, geeft veel rust. Zo gauw de nieuwe vrouw meer in beeld komt, wordt het alleen maar lastiger om dingen te regelen. Dus doe dat zo snel mogelijk!
Daarna is er tijd voor de emotionele verwerking. Sterkte.
Op het zakelijke vlak onafhankelijk zijn, geeft veel rust. Zo gauw de nieuwe vrouw meer in beeld komt, wordt het alleen maar lastiger om dingen te regelen. Dus doe dat zo snel mogelijk!
Daarna is er tijd voor de emotionele verwerking. Sterkte.
dinsdag 14 februari 2023 om 09:02
dinsdag 14 februari 2023 om 09:03
De laatste alinea van coderood bedoel ik ook met dat het daadwerkelijke scheiden van levens lastig en pijnlijk, maar wel nodig is. Ik denk ook dat daarbij hoort dat je niet zomaar meer het huis, waar je niet meer woont, in komt. Hoe onnatuurlijk dat ook voelt omdat je kinderen er (deels?) nog wonen, een deel van jouw spullen er ligt en je er jaren hebt gewoond. Je hebt je eigen plek en het is voor iedereen beter als daar ook duidelijkheid over is, óók voor de kinderen. Dus spreek af wanneer je iets komt halen en kom dan op dát moment, niet eerder of later. Het kan ook goed zijn om dat te doen op momenten dat hij thuis is. Dat is misschien pijnlijker, maar daar rondlopen terwijl je er niet meer woont, past ook niet helemaal meer. Het is niet meer jouw huis, dus zorg dat jouw spullen er ook niet meer liggen. Trek het uit elkaar, echt, dat is voor iedereen beter. En als hij daarin aanklooit, dan zal jij het voortouw moeten nemen.
dinsdag 14 februari 2023 om 09:16
Ik snap wel dat jullie zonder achtergrond zo redeneren maar begrijp ook even dat wij hier al afspraken over hadden. Als alles geregeld was, hadden daar geen spullen meer van mij gestaan en was ik daar niet geweest. We wonen dichtbij elkaar zodat we makkelijk bij elkaar binnen kunnen lopen. Dat dat na verloop van tijd en als er anderen in het spel kwamen, zou veranderen dat wisten we allebei. Kennelijk hadden we een ander beeld bij ‘na verloop van tijd’. Ik ben juist mijn spullen gaan halen, omdat ik dacht dat hij mogelijk snel een relatie zou hebben en dat ik geen prettig idee vind dat zij nog lingerie van mij daar zou aantreffen. Ik voel me aangevallen door deze reactie. Ik heb niet lopen vissen en conclusies getrokken. Ik heb hem een vraag gesteld, is dat verboden? Hoezo is het niet mijn huis. Ik betaal er toch ook nog voor. En als hij wil dat ik er niet kom als hij er niet is had hij dat ook kunnen aangeven. Maar hij is er bijna nooit en de kinderen hebben wel af en toe spullen nodig. We moeten allemaal nog wennen aan wat er in beide huizen nodig is. Ik sta helemaal open voor het maken van afspraken, maar hij houdt er zich niet aan. Hij geeft ook niet aan wat hij van mij verwacht want hij praat niet en ondertussen krijg ik wel veel verwijten. Voelt niet als eerlijk.coderood schreef: ↑14-02-2023 08:54Ik vind dit eigenlijk niet ondiscreet. Jij hebt zelf lopen vissen en vragen en conclusies wezen trekken. Hij kon ook bij een vriend geslapen hebben bijvoorbeeld, het gaat je gewoon niks eigenlijk. Je hebt er zelf naar gevraagd. Moet hij dan liegen? Als je iets niet wil weten dan moet je het niet vragen.
Verder vind ik eigenlijk dat jij niet daar in dat huis hoort zonder hem. Dat soort dingen kan je beter niet meer afspreken. Het voelt misschien nog als jouw huis en als vanzelfsprekend maar dat is het niet meer. Om je te beschermen tegen dat soort dingen kan je beter alleen afspreken als hij er is en de sleutel terug geven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
