Nog bezig met scheiding man nieuwe vriendin

Sad schreef: ↑

14-02-2023 06:48

Nu ga ik heel kort door de bocht misschien, maar lees ik nu dat het mijn eigen schuld is dat ik hier achter ben gekomen en daarom maar op de blaren moet zitten? Wat niet weet, deert niet? Daar ben ik allergisch voor sinds de affaire. Ik vind het inderdaad lastig dat ik nu meebetaal aan zijn nieuwe relatie. Dat zij mogelijk in ons huis al rondloopt. Ik heb daar zeventien jaar gewoond al onze kinderen zijn daar geboren. Ik ben nog afscheid aan het nemen daarvan. En voor de duidelijkheid. Ik heb eind september de sleutel gekregen van het huis waar ik nu woon. Ik ben begin november gestart met het inrichten. Een paar weken daarna zijn de kinderen voor het eerst komen slapen. Vanaf dat moment is er niet 1 moment meer geweest dat we rustig samen hebben gezeten om zaken te verdelen of het over de kinderen te hebben. We zijn bij een mediator, maar die geeft steeds zaken aan waar we over na moeten denken, moeten bespreken, maar dat doet hij niet. Ik vraag daar wel naar, maar hij maakt daar geen tijd voor. Hij zet de kinderen af en is vijf minuten later weer weg. Dat steekt. We zijn niet met ruzie uit elkaar gegaan en ik dacht deze laatste meters in ieder geval samen in gesprek te kunnen regelen. Het is tussen ons tweeën qua communicatie al moeilijk genoeg en nu is er ook al een ander waar tijd en aandacht naar toe gaat. Los van de angst dat deze persoon ook nog een rol gaat spelen in wat wij samen zouden afspreken. Ik ben daar nog niet klaar voor. Er valt nog veel af te wikkelen, maar ik merkte al dat hij daar geen tijd meer voor vrij maakt. Zijn aandacht ligt al elders. En het is niet zo dat dat niet mag van mij, maar het zou minder pijnlijk zijn als alle mogelijke lijntjes zouden zijn doorgesneden. Daarnaast zou ik het prettiger hebben gevonden als hij zijn aandacht in eerste instantie op de kinderen zou richten. Zij hebben het nu niet makkelijk. Er speelt van alles bij hen en hij is al door naar het volgende. En ja, ik heb heel veel van hem geaccepteerd tijdens ons huwelijk, het draaide altijd om hem. Ik vind het niet erg om veel te geven zolang wij beiden gelukkig waren. Maar ik was niet gelukkig, ik voelde dat er geen aandacht voor mij was. Toen ik er zelf achter kwam dat hij ook nog eens een ander had, werd ik wel boos dat er naast wat ik hem allemaal al gaf, hij zonder dat ik het wist ook nog heel veel extra nam. Dat steekt. M.a.w. Ik voel me tekort gedaan. En ook nu neemt hij vrijheden waar ik nog niet klaar voor ben. Van dat laatste besef ik dat ik daar niets meer over te zeggen heb, neemt niet weg dat ik er wel wat bij voel. Het is lastig om jullie helemaal mee te nemen in een relatie van achtentwintig jaar en ik kan me voorstellen dat ik mogelijk als een controlfreak overkom. Dat is echter verre van de waarheid. Ik had wel een man die zich zo egoïstisch als een kind gedroeg en weinig open was over wat er in hem omging. Hij deed heel veel stiekem en (weet ik nu achteraf) loog veel. En dat liegen doet zo’n pijn. Alsof je het niet waard bent om eerlijk tegen te zijn. Ook voelt het als een onderschatting van mijn intelligentie dat ik zijn leugens niet zou doorzien. Ik ben het gaan voelen als een uitdaging om zijn ballonnetjes door te prikken en de waarheid boven tafel te krijgen. In dit geval is dat niet bewust gebeurd, maar ik besef dat ik dat gedrag mag gaan aanpassen op alleen de zaken die de kinderen zouden kunnen raken.

72Jelle schreef: ↑

14-02-2023 09:34

To, waarom betaal je nog mee aan zijn huis?

Sad schreef: ↑

14-02-2023 09:16

Ik snap wel dat jullie zonder achtergrond zo redeneren maar begrijp ook even dat wij hier al afspraken over hadden. Als alles geregeld was, hadden daar geen spullen meer van mij gestaan en was ik daar niet geweest. We wonen dichtbij elkaar zodat we makkelijk bij elkaar binnen kunnen lopen. Dat dat na verloop van tijd en als er anderen in het spel kwamen, zou veranderen dat wisten we allebei. Kennelijk hadden we een ander beeld bij ‘na verloop van tijd’. Ik ben juist mijn spullen gaan halen, omdat ik dacht dat hij mogelijk snel een relatie zou hebben en dat ik geen prettig idee vind dat zij nog lingerie van mij daar zou aantreffen. Ik voel me aangevallen door deze reactie. Ik heb niet lopen vissen en conclusies getrokken. Ik heb hem een vraag gesteld, is dat verboden? Hoezo is het niet mijn huis. Ik betaal er toch ook nog voor. En als hij wil dat ik er niet kom als hij er niet is had hij dat ook kunnen aangeven. Maar hij is er bijna nooit en de kinderen hebben wel af en toe spullen nodig. We moeten allemaal nog wennen aan wat er in beide huizen nodig is. Ik sta helemaal open voor het maken van afspraken, maar hij houdt er zich niet aan. Hij geeft ook niet aan wat hij van mij verwacht want hij praat niet en ondertussen krijg ik wel veel verwijten. Voelt niet als eerlijk.

Sad schreef: ↑

14-02-2023 09:36

Dat wij het eerst samen zouden regelen, afronden en het goed zouden doen voor de kinderen. Dat we een open communicatie zouden houden voor hen. Dat we er samen zouden zijn als ouders voor hen. Dat we zouden bespreken wie wat houdt van de spullen, hoe af te rekenen enz. Dat we dat samen zouden doen en dat er nog geen anderen bij betrokken zouden zijn. Ik ben van alles aan het communiceren en regelen voor onze zoon die problemen heeft op school en hij doet niet mee. Het steekt mij dat ik bezig ben daaraan te trekken en hij met ‘andere’ dingen bezig is. Het gezamenlijke huis is veel groter. Ik heb daar veel achtergelaten omdat ik het gewoonweg niet kan plaatsen. Hij is als een gek gaan opruimen en heeft alles verplaatst. Ik heb niet eens meer zicht op wat er allemaal was en dat moet nog wel afgerekend worden. Uiteindelijk komt het erop neer dat hij mij eerder heeft laten zien dat hij niet betrouwbaar is, ook als het om geld en spullen gaat. Ik probeer er voor te zorgen dat het nu goed geregeld wordt en ik niet weer ‘verrast of belazerd’ wordt.

Sad schreef: ↑

14-02-2023 09:42

Zijn wij zo langzaam in het regelen van zaken dan? Afspraak was eerst voor mij en de kinderen een huis regelen en vervolgens de scheiding regelen. Financieel zijn wij nog niet gescheiden dus alles is nog van ons samen. Het huis waar hij woont en het huis waar ik woon. Het geld dat op zijn bankrekening staat en het geld dat op mijn bankrekening staat en ook de spaarrekeningen. Met alles wat er in ons leven ook nog speelt, werk, kinderen, school en de emoties van een scheiding, heb je dat toch niet zo maar geregeld? Zeker niet als daar geen tijd voor wordt gemaakt.

Sad schreef: ↑

14-02-2023 09:42

Zijn wij zo langzaam in het regelen van zaken dan? Afspraak was eerst voor mij en de kinderen een huis regelen en vervolgens de scheiding regelen. Financieel zijn wij nog niet gescheiden dus alles is nog van ons samen. Het huis waar hij woont en het huis waar ik woon. Het geld dat op zijn bankrekening staat en het geld dat op mijn bankrekening staat en ook de spaarrekeningen. Met alles wat er in ons leven ook nog speelt, werk, kinderen, school en de emoties van een scheiding, heb je dat toch niet zo maar geregeld? Zeker niet als daar geen tijd voor wordt gemaakt.

Sad schreef: ↑

14-02-2023 10:11

Voorlopig even mijn laatste bericht want ik merk dat het mij veel doet en dat ik me aangevallen voel en de behoefte heb om het uit te leggen. Probeer je even in mij te verplaatsen zonder te denken dat jij het anders gedaan zou hebben. Dit is hoe wij het besproken hebben. We hebben afgesproken dat het eerste belang was dat de kinderen ook bij mij een goed huis zouden hebben. Al het andere zou later in overleg gebeuren. We hebben gezamenlijk geklust aan de woning en gereedschap is veel op en neer gegaan. Dus veel bij elkaar binnenlopen. Er is eerder ook gesproken over nog niet scheiden, maar alleen een financiële bijdrage voor de kinderen en het zo nog even te houden. Toen de kinderen al een aantal weken bij mij kwamen en er geen sprake meer was van een financiële bijdrage merkte ik dat er nauwelijks meer gecommuniceerd werd vanuit de andere kant. Op dat moment begon ik de druk te voelen het wel te regelen omdat ik dat niet wilde doen als er anderen in het doel zouden komen. Dan praat je ineens niet meer samen over de financiën, maar gaan er andere belangen meespelen. vandaar de stap naar de mediator waar wij voor de kerst een kennismakingsgesprek hadden en het regelen van de financiën en de scheiding is gestart. Dat is zeven weken geleden en als je kerst en oud en nieuw niet meerekent vijf weken. Er wordt nergens over gecommuniceerd buiten de afspraken met de mediator ondanks dat ik daar wel om vraag. Maar ja, ik kan hem niet dwingen en ondertussen staan er veel spullen in zijn/ons huis die een waarde vertegenwoordigen. Ik kan heel weinig meenemen, mijn huis is niet zo groot dus er valt veel af te rekenen. Ik heb er dus belang bij dat ik enigszins zicht op die spullen houd zolang er nog niet afgerekend is. Hij heeft nooit gevraagd of ik mijn sleutel wilde inleveren. Ik had zelf de laatste tijd het gevoel dat ik daar niet meer welkom was en was van plan bij gelegenheid met hem te bespreken of hij wilde dat ik de sleutel zou inleveren. Maar ik ben toch niet de enige die communicatie moet initiëren dat kan hij toch ook. Overigens hebben we de omgekeerde situatie ook gehad dat hij apart woonde en ook nog een sleutel van ons huis had. Hij kwam ok geregeld binnenlopen. Ik merk dat veel van jullie heel zwart-wit denken, als het over is, is het over. En dat mag natuurlijk ook, maar dat is niet zoals wij het in onze situatie voor ogen hadden. Hij wilde graag dat ik in de buurt bleef wonen juist om het samen te kunnen doen. Dat blijkt nu toch anders te verlopen.