Relaties
alle pijlers
nog één keer praten met ex
zaterdag 29 december 2007 om 12:39
6 weken geleden is mijn relatie van 2,5 jaar beeidigd. Ik heb daar echt heel veel verdriet van en voel me heel schuldig. Ik zal even heel kort vertellen hoe het in elkaar zat:
2,5 jaar geleden werd ik voor het eerst verliefd op een vrouw. We kregen een relatie, en ik was echt helemaal hoteldebotel van haar. Toch vond ik het erg moeilijk om te accepteren dat ik verliefd was geworden op haar, ik moest echt mijn beeld over mezelf aanpassen zeg maar. Wat ontzettend stom is, is dat de relatie voor mijn ouders en vriendinnen altijd geheim gebleven is. Voor haar ouders en vriendinnen niet.
Een half jaar geleden kón ik niet meer, ik moest voor mezelf de boel op een rijtje zetten. Zij is daar heel erg van geschrokken. Ze heeft me altijd alle tijd van de wereld gegeven om alles uit te zoeken, maar toen is er iets geknapt. Ze wist niet meer waar ze zo voor aan het vechten was.
Ik heb dat half jaar ook echt nodig gehad, maar het stomme is dat ik haar nooit verteld heb wat er al die tijd in mijn hoofd zat, wat ik dacht en voelde. En dat is zo stom omdat ik juist steeds meer voelde dat het goed zat, dat ik enorm van haar houd en dat ik met haar verder wilde. Ik had me echter voorgenomen dat ik na moest denken en pas als ik ALLES op een rijtje had kon ik haar (voor mijn gevoel) weer zekerheid geven....
En nu heeft zij dus de keus gemaakt er mee te stoppen. Ze houdt nog van me, maar kan het niet meer....een relatie met mij hebben. Haar gevoel is ook weg zegt ze.
Gisteren kreeg ik een kaartje. Daar stond in dat ze eigenlijk geen contact meer wil, maar omdat ik heel graag met haar wil praten wil ze dat dan nog wel.
Ik wil haar zo graag alles uitleggen en vertellen dat ik met haar verder wil, maar het lijkt allemaal zo weinig zin meer te hebben. Ik mis haar zo vreselijk en vind het zo moeilijk dat ik eindelijk geaccepteerd had dat ik ook met een vrouw gelukkig kon zijn en nu moet accepteren dat het niet meer kan.....
Ik voel me nu ook zo ontzettend schuldig tegenover haar dat ik "ons" zo lang geheim gehouden heb
ik heb daar zo'n spijt van.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen en wat ik moet zeggen....
2,5 jaar geleden werd ik voor het eerst verliefd op een vrouw. We kregen een relatie, en ik was echt helemaal hoteldebotel van haar. Toch vond ik het erg moeilijk om te accepteren dat ik verliefd was geworden op haar, ik moest echt mijn beeld over mezelf aanpassen zeg maar. Wat ontzettend stom is, is dat de relatie voor mijn ouders en vriendinnen altijd geheim gebleven is. Voor haar ouders en vriendinnen niet.
Een half jaar geleden kón ik niet meer, ik moest voor mezelf de boel op een rijtje zetten. Zij is daar heel erg van geschrokken. Ze heeft me altijd alle tijd van de wereld gegeven om alles uit te zoeken, maar toen is er iets geknapt. Ze wist niet meer waar ze zo voor aan het vechten was.
Ik heb dat half jaar ook echt nodig gehad, maar het stomme is dat ik haar nooit verteld heb wat er al die tijd in mijn hoofd zat, wat ik dacht en voelde. En dat is zo stom omdat ik juist steeds meer voelde dat het goed zat, dat ik enorm van haar houd en dat ik met haar verder wilde. Ik had me echter voorgenomen dat ik na moest denken en pas als ik ALLES op een rijtje had kon ik haar (voor mijn gevoel) weer zekerheid geven....
En nu heeft zij dus de keus gemaakt er mee te stoppen. Ze houdt nog van me, maar kan het niet meer....een relatie met mij hebben. Haar gevoel is ook weg zegt ze.
Gisteren kreeg ik een kaartje. Daar stond in dat ze eigenlijk geen contact meer wil, maar omdat ik heel graag met haar wil praten wil ze dat dan nog wel.
Ik wil haar zo graag alles uitleggen en vertellen dat ik met haar verder wil, maar het lijkt allemaal zo weinig zin meer te hebben. Ik mis haar zo vreselijk en vind het zo moeilijk dat ik eindelijk geaccepteerd had dat ik ook met een vrouw gelukkig kon zijn en nu moet accepteren dat het niet meer kan.....
Ik voel me nu ook zo ontzettend schuldig tegenover haar dat ik "ons" zo lang geheim gehouden heb
ik heb daar zo'n spijt van. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen en wat ik moet zeggen....
zaterdag 29 december 2007 om 13:34
Als iemands liefde over is dan kun je daar weinig aan doen. Toch kan ik me voorstellen dat jij graag wilt vertellen hoe jij het afgelopen half jaar hebt gevoeld en alles hebt ervaren. Jammer dat je dat in dit half jaar niet hebt kunnen doen. Want daardoor heb je er zelf voor gezorgd dat je ging vervreemden van haar. Dat je afstand van haar nam en daarmee nam zij ook afstand van jou. Iemand kan nog zoveel van je houden maar als je het gevoel hebt alleen te zijn in de relatie, alles alleen te moeten doen, de liefde niet terugkrijgt (of zo ervaart) van de ander. Dan gaat er veel kapot van binnen bij de ander. Dus logisch gevolg is dan ze op den duur niet meer van je houdt. Je zou in een brief alles kunnen uitleggen en die naar haar opsturen. Ik weet niet of het veel helpt. Soms als iets kapot is valt het niet meer te maken. Soms nog wel. Enige wat je hiervan kunt leren is dat je hoewel je dingen zelf moet doorstaan en moet uitvinden. Je de ander daar toch op een of andere manier deelgenoot van moet maken. Niet enkel omdat je het niet in je eentje hoeft te doen maar ook omdat je samen in een relatie zit. Er samen voor kunt knokken. Dingen delen hoe klein ze ook zijn, of hoe moeilijk het ook is zorgt voor een band. Die band heb je nodig om elkaar (en ook jezelf) ergens doorheen te slepen. Natuurlijk moet een goede relatie bestand zijn tegen moeilijke periodes. Maar je afsluiten voor de ander, je alleen maken en vervreemden van de ander zorgt er niet voor dat je die band behoudt. Doet meer schade aanbrengen dan goeds. Ik wens je veel sterkte
zaterdag 29 december 2007 om 13:36
Hey Sammie500,
Het enige wat je nog kan doen is tijdens dit laatste gesprek nog eens duidelijk verwoorden wat je voelt, hoe jij het ervaren hebt (die afstand) en hoe jij het nu ziet voor jou dan.
Misschien dat ze er toch nog eens over gaat denken dan. Je weet het het nooit. Maar als zij van haar kant niet meer wilt, moet je dat ook accepteren, hoe moeilijk dat ook is. Ze zegt dat het gevoel er bij haar niet meer is, tja, als dat weg is, krijg je dat ook zomaar niet terug, hé.
Push niet, praat vooral van jou kant uit (ik-boodschappen) en wees gewoon nog 1 maal heel oprecht over jouw gevoelens. Denk dat je niet meer kan doen.
Sterkte!
Het enige wat je nog kan doen is tijdens dit laatste gesprek nog eens duidelijk verwoorden wat je voelt, hoe jij het ervaren hebt (die afstand) en hoe jij het nu ziet voor jou dan.
Misschien dat ze er toch nog eens over gaat denken dan. Je weet het het nooit. Maar als zij van haar kant niet meer wilt, moet je dat ook accepteren, hoe moeilijk dat ook is. Ze zegt dat het gevoel er bij haar niet meer is, tja, als dat weg is, krijg je dat ook zomaar niet terug, hé.
Push niet, praat vooral van jou kant uit (ik-boodschappen) en wees gewoon nog 1 maal heel oprecht over jouw gevoelens. Denk dat je niet meer kan doen.
Sterkte!
zaterdag 29 december 2007 om 14:55
Een harde les om te leren, dat je sámen in een relatie zit en de ander niet kan raden wat er in je hoofd omgaat. Je hebt onbewust jullie sámen langzaamaan kapot gemaakt.
Zoals je het hier neerzet, kun je dat aan haar vertellen? Als het gevoel bij je ex weg is, doe je hier helaas niets meer aan. Aangezien zij het liefst geen contact meer met je wil, maar een gesprek nog wel zou aangaan, zou ik denken dat het haar erg veel pijn heeft gedaan/doet. Dit kan betekenen, dat haar gevoel voor jou heel diep zit/heeft gezeten.
Nee heb je, ja kun je krijgen. Als je nu 100% zeker bent, dat je een relatie met haar naast willen ook kunt hebben, ook naar je omgeving toe, zou ik het gesprek gewoon aangaan. Twijfel je ergens nog steeds, doe het dan niet, dan maakt het alleen maar meer kapot.
Mocht ze er nog voor open staan, verwacht niet direct de oude sfeer/relatie terug te krijgen. Ze zal dan weer vertrouwen in je moeten krijgen. Je zult deels van voor af aan moeten beginnen om haar te laten zien, dat het waar is wat je zegt. Mocht ze echt niet meer willen, neem dan je verlies en verwerk je verdriet. Trekken aan een dood paard werkt niet.
Sterkte!
Zoals je het hier neerzet, kun je dat aan haar vertellen? Als het gevoel bij je ex weg is, doe je hier helaas niets meer aan. Aangezien zij het liefst geen contact meer met je wil, maar een gesprek nog wel zou aangaan, zou ik denken dat het haar erg veel pijn heeft gedaan/doet. Dit kan betekenen, dat haar gevoel voor jou heel diep zit/heeft gezeten.
Nee heb je, ja kun je krijgen. Als je nu 100% zeker bent, dat je een relatie met haar naast willen ook kunt hebben, ook naar je omgeving toe, zou ik het gesprek gewoon aangaan. Twijfel je ergens nog steeds, doe het dan niet, dan maakt het alleen maar meer kapot.
Mocht ze er nog voor open staan, verwacht niet direct de oude sfeer/relatie terug te krijgen. Ze zal dan weer vertrouwen in je moeten krijgen. Je zult deels van voor af aan moeten beginnen om haar te laten zien, dat het waar is wat je zegt. Mocht ze echt niet meer willen, neem dan je verlies en verwerk je verdriet. Trekken aan een dood paard werkt niet.
Sterkte!
zaterdag 29 december 2007 om 15:49
Oe ik snap je ex wel! Dat doet natuurlijk ontzettend pijn dan jij haar voor iedereen verborgen hebt gehouden.En als ze zegt dat haar gevoel voor je weg is dan blijft er niet veel meer over lijkt me.Helaas kun je niet iemand dwingen van je te houden, kon dat maar.
Ben je nu wel eerlijk tegenover je ouders en vriendinnen dat je met haar een relatie hebt gehad??? Misschien is dat de eerste stap.
Wees eerlijk over je gevoelens tegen andere, zorg dat je haar niets als nog wegduwt in en hoekje, misschien dat ze dan ergens het gevoel krijgt dat ze toch wat waard was.
Want als mijn vriendin mij geheim zou houden voor haar ouders en vrienden dan zou ik me knap waardeloos voelen.
Ben je nu wel eerlijk tegenover je ouders en vriendinnen dat je met haar een relatie hebt gehad??? Misschien is dat de eerste stap.
Wees eerlijk over je gevoelens tegen andere, zorg dat je haar niets als nog wegduwt in en hoekje, misschien dat ze dan ergens het gevoel krijgt dat ze toch wat waard was.
Want als mijn vriendin mij geheim zou houden voor haar ouders en vrienden dan zou ik me knap waardeloos voelen.
zaterdag 29 december 2007 om 16:27
Dankjewel voor jullie reacties. Ik twijfel helemaal niet meer, ik weet zo ontzettend zeker dat ik met haar verder wil. Ik heb het alle belangrijke mensen nu ook verteld, hoe slecht die timing ook is. En niemand reageert vervelend, waar ik altijd zo bang voor was. Ik was zo ontzettend bang voor reacties.
Ik wéét dat haar gevoel voor mij heel diep zat, dat heeft ze me ook altijd verzekerd. Ze zei ook altijd dat ze op me zou wachten, dat zij er nooit een punt achter zou zetten, dat haar gevoel voor mij zo zeker was. Dat ze dat nu wel gedaan heeft zegt misschien al genoeg. En ik dat ik dat zelf in de hand gewerkt heb maakt het zo ontzettend ***.
Ik weet dat ik haar gevoel niet terug kan toveren, hoe graag ik dat ook zou willen. Maar ik ben zo bang om het weer verkeerd aan te pakken. Zij zegt dat als we voor elkaar gemaakt zijn dat we dan ooit wel weer bij elkaar komen. Ik wil haar laten zien dat ze me kan vertrouwen, dat het echt zo ontzettend waar ik wat ik zeg......maar hoe??
Ik wéét dat haar gevoel voor mij heel diep zat, dat heeft ze me ook altijd verzekerd. Ze zei ook altijd dat ze op me zou wachten, dat zij er nooit een punt achter zou zetten, dat haar gevoel voor mij zo zeker was. Dat ze dat nu wel gedaan heeft zegt misschien al genoeg. En ik dat ik dat zelf in de hand gewerkt heb maakt het zo ontzettend ***.
Ik weet dat ik haar gevoel niet terug kan toveren, hoe graag ik dat ook zou willen. Maar ik ben zo bang om het weer verkeerd aan te pakken. Zij zegt dat als we voor elkaar gemaakt zijn dat we dan ooit wel weer bij elkaar komen. Ik wil haar laten zien dat ze me kan vertrouwen, dat het echt zo ontzettend waar ik wat ik zeg......maar hoe??
zaterdag 29 december 2007 om 16:32
Mik, je hebt helemaal gelijk! Dat is ook wat ik mezelf nu zo kwalijk neem. Natuurlijk heb ik dat altijd wel gevoeld, dat het niet eerlijk was tegenover haar en dat ik haar tekort deed. Maar dan kwam altijd de reactie: neem je tijd, ik heb ook veel tijd nodig gehad toen ik voor het eerst verliefd werd op een vrouw.
Maar 2,5 jaar is veel te lang om te wachten, wat moet zij wel niet gevoeld en gedacht hebben......daar kan ik zo enorm verdrietig van worden. Dat ik degene waar ik zoveel van houd (maar dat niet duidelijk genoeg kon laten merken omdat er zoveel in de weg zat) nu kwijt ben door mijn eigen gedachten die in cirkeltjes bleven draaien.
Wat ik ook zo moeilijk vind is dat ze zegt dat ze het ook tot een week of 2 voor het uitging geprobeerd heeft. Ik werd daar heel blij van en nog zekerder van mijn gevoel, maar ik heb haar dat ook weer niet laten merken. Eerst moest alles duidelijk zijn en dan pas kon ik er met haar over praten.....vond ik. Zo ontzettend stom!
Maar 2,5 jaar is veel te lang om te wachten, wat moet zij wel niet gevoeld en gedacht hebben......daar kan ik zo enorm verdrietig van worden. Dat ik degene waar ik zoveel van houd (maar dat niet duidelijk genoeg kon laten merken omdat er zoveel in de weg zat) nu kwijt ben door mijn eigen gedachten die in cirkeltjes bleven draaien.
Wat ik ook zo moeilijk vind is dat ze zegt dat ze het ook tot een week of 2 voor het uitging geprobeerd heeft. Ik werd daar heel blij van en nog zekerder van mijn gevoel, maar ik heb haar dat ook weer niet laten merken. Eerst moest alles duidelijk zijn en dan pas kon ik er met haar over praten.....vond ik. Zo ontzettend stom!
zaterdag 29 december 2007 om 18:17
Praat gewoon met haar en zeg wat je allemaal doorgemaakt hebt en dat je er achteraf heel veel spijt van heb dat het zo gelopen is. en vertel har dat je nu weet dat je er voor 100% voor kan en wil gaan en dat je voor haar gaat vechten. en ik zou haar ook vertellen dat je nu ook iedereen op de hoogte stelt van jullie relatie (en doe dat dan ook).
Heel veel succes en ik hoop dat julie liefde groot genoeg is om hier uit te komen.
Heel veel succes en ik hoop dat julie liefde groot genoeg is om hier uit te komen.
zondag 30 december 2007 om 16:18
Ik heb haar laten weten dat ik heel graag nog een keer met haar praat. Wil haar inderdaad uitleggen wat mijn gevoel en gedachten bij het afgelopen half jaar waren....ook al had ik dat beter toen kunnen doen! Ik heb alleen nog niks terug gehoord (en wat word je daar zenuwachtig van!!!)
Maar denken jullie echt dat ik moet zeggen dat ik voor haar ga vechten? Want dat wil ik wel, en ik zou er ook alles voor doen om haar dat te laten zien, maar het lijkt me zo stalkerig overkomen.....
Maar denken jullie echt dat ik moet zeggen dat ik voor haar ga vechten? Want dat wil ik wel, en ik zou er ook alles voor doen om haar dat te laten zien, maar het lijkt me zo stalkerig overkomen.....
donderdag 3 januari 2008 om 16:56
donderdag 3 januari 2008 om 17:09
Ze houdt van je maar haar gevoel is weg.....wat tegenstrijdig !?
Ik denk dat je moet laten zien dat je écht voor haar gaat , helemaal , zonder twijfels .
Ik zou niet zeggen dat iedereen positief reageerde en je dusssss daarom........ maar dat je iedereen verteld hebt hoe stom je bent geweest om haar te laten lopen .
Ik zou een mooie ring kopen , dan mag ze kiezen of ze hem met trots draagt als zijnde 'de jouwe " of ze mag hem in een kastje leggen als (bitter)zoete herinnering aan wat was en misschien had kunnen zijn.........
Ik denk dat je moet laten zien dat je écht voor haar gaat , helemaal , zonder twijfels .
Ik zou niet zeggen dat iedereen positief reageerde en je dusssss daarom........ maar dat je iedereen verteld hebt hoe stom je bent geweest om haar te laten lopen .
Ik zou een mooie ring kopen , dan mag ze kiezen of ze hem met trots draagt als zijnde 'de jouwe " of ze mag hem in een kastje leggen als (bitter)zoete herinnering aan wat was en misschien had kunnen zijn.........
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 3 januari 2008 om 22:58
Ze is vandaag geweest....ik was mega gestresst!! Maar we hebben heel fijn zitten praten, ze was ontzettend lief. Hebben ook echt nog zitten knuffelen, toen ze kwam en toen ze wegging. Dat voelde heel goed natuurlijk, maar is ergens ook wel weer verwarrend. Maar ben voornamelijk heel blij dat ze uberhaupt naar me geluisterd heeft, dat geeft me wel rust. Nu weet ze wat ik voel, dat iedereen het nu weet, dat ik voor haar wil gaan en heel veel van haar houd en hoe het het afgelopen jaar in mijn hoofd gewerkt heeft.
Het vervelende is alleen dat ik dat niet kán doen (voor haar gáán), want ze wil toch echt geen contact (voorlopig??). Ze denkt dat dat dingen kapot maakt, ze weet niet hoe ze zich dan moet gedragen, denkt dat het gekunsteld wordt omdat het ongemakkelijk is, en ik wil natuurlijk meer van "ons" dan zij dus zou het niet gelijkwaaridg zijn. Dat laatste is natuurlijk ook wel zo, maar ik merk aan mezelf dat ik ook rustig wordt van haar af en toe even spreken. Gewoon om te weten dat ze niet helemaal uit mn leven is. Uiteindelijk hebben we afgesproken dat degene die behoefte heeft aan "iets leuk doen" dat aangeeft en dat de ander dan bepaalt of zij ook al wil.
Ik had een brief geschreven die ik haar voorgelezen heb, omdat ik bang was dat ik dingen zou vergeten of net verkeerd zou zeggen. Daar heeft ze echt naar geluisterd en op gereageerd. Een van de dingen was: "mijn verstand zegt nu dat we verder kunnen samen, niks staat meer in de weg. Maar mijn gevoel zegt niks nu, en daarom weet ik dat het over is tussen ons". We hebben ook een heleboel momenten anders beleefd blijkt nu, ik werd vaak heel blij van iets de laatste tijd terwijl zij dan juist een knagend gevoel kreeg van "het werkt niet meer"
Oh, wat heb ik een spijt van niet praten samen
Nou ja, toen ze wegging dus ook nog staan kroelen, ze zei dat ze binnenkort weer een keertje langskomt, dat ze hoopt dat ik uit de put kom (naast het verdriet om haar loop ik nu ook bij psycholoog omdat ik dat eeuwige piekeren en perfectionistisch zijn wil veranderen) en dat ik haar zeker moet bellen als ik daar behoefte aan heb.
Moeilijk.....ik ben echt heel blij dat we gepraat hebben, ben er opgelucht door, maar waar ik stiekem heel erg op hoopte is er niet uitgekomen. En ik ben er toch wel van in de war, omdat ze zo lief was. Maar ze was ook wel heel duidelijk.
Wat denken jullie??? Vooral ook over dat "leuke dingen doen samen" ook al is er geen relatie meer?
Het vervelende is alleen dat ik dat niet kán doen (voor haar gáán), want ze wil toch echt geen contact (voorlopig??). Ze denkt dat dat dingen kapot maakt, ze weet niet hoe ze zich dan moet gedragen, denkt dat het gekunsteld wordt omdat het ongemakkelijk is, en ik wil natuurlijk meer van "ons" dan zij dus zou het niet gelijkwaaridg zijn. Dat laatste is natuurlijk ook wel zo, maar ik merk aan mezelf dat ik ook rustig wordt van haar af en toe even spreken. Gewoon om te weten dat ze niet helemaal uit mn leven is. Uiteindelijk hebben we afgesproken dat degene die behoefte heeft aan "iets leuk doen" dat aangeeft en dat de ander dan bepaalt of zij ook al wil.
Ik had een brief geschreven die ik haar voorgelezen heb, omdat ik bang was dat ik dingen zou vergeten of net verkeerd zou zeggen. Daar heeft ze echt naar geluisterd en op gereageerd. Een van de dingen was: "mijn verstand zegt nu dat we verder kunnen samen, niks staat meer in de weg. Maar mijn gevoel zegt niks nu, en daarom weet ik dat het over is tussen ons". We hebben ook een heleboel momenten anders beleefd blijkt nu, ik werd vaak heel blij van iets de laatste tijd terwijl zij dan juist een knagend gevoel kreeg van "het werkt niet meer"
Oh, wat heb ik een spijt van niet praten samen
Nou ja, toen ze wegging dus ook nog staan kroelen, ze zei dat ze binnenkort weer een keertje langskomt, dat ze hoopt dat ik uit de put kom (naast het verdriet om haar loop ik nu ook bij psycholoog omdat ik dat eeuwige piekeren en perfectionistisch zijn wil veranderen) en dat ik haar zeker moet bellen als ik daar behoefte aan heb.
Moeilijk.....ik ben echt heel blij dat we gepraat hebben, ben er opgelucht door, maar waar ik stiekem heel erg op hoopte is er niet uitgekomen. En ik ben er toch wel van in de war, omdat ze zo lief was. Maar ze was ook wel heel duidelijk.
Wat denken jullie??? Vooral ook over dat "leuke dingen doen samen" ook al is er geen relatie meer?
