Omslag vriendin na nieuwe relatie en zorgen.

VGM1980 schreef: ↑

16-03-2025 10:07

Ik heb ook zo een vriendin gehad en op een gegeven moment was gewoon de rek er uit voor mij. Ik heb haar nooit laten vallen maar ze is 20 jaar bij hem gebleven. De eerste jaren bleef ik haar ook braaf steunen en alles aanhoren, daarna zagen en spraken we elkaar nog maar 1 x per jaar. Dat was dan buitenshuis want ze mocht niet meer van hem bij mij komen en ze mocht ook geen bezoek ontvangen (van niemand niet)
Toen ze eindelijk bij hem weg ging heb ik haar met open armen, zonder enige ' told you so' ontvangen. Halfjaar later had ze weer een nieuwe partner. Gelukkig een veel leuker exemplaar maar ook gelijk weer in de ban van hem en ik ben ergens op de achtergrond. Ik heb al heel lang besloten dat het okay is, maar wel op de achtergrond. Het moet niet jou energie gaan kosten.

Ja, sommige mensen zijn zo, partner gaat voor op alles. Prima, maar ik ga ook gewoon lekker door. En ja, als iemand jaren min of meer uit beeld verdwijnt verandert er toch wat, want ik leef en groei ook door. Dan kan het zijn dat je minder bij elkaar past. Die vriendin die ik had is echt naar de tweede cirkel verhuisd. Hoe iemand met partners omgaat is ook deel van iemands persoonlijkheid.

Had ook een vriendin die jong helemaal opging in haar partner. Geen tiran of narcist ofzo. Wij waren allemaal nog jong en gingen veel uit, waar zij heel jong huisje boompje beestje had, en de tijd van uitgaan lag “achter haar” zoals ze dat toen zei. Nou prachtig, alle geluk gewenst. Wij zijn dan te blijkbaar nog niet niet volwassen genoeg.

20 jaar later gaat het uit, en ze moet natuurlijk weer op zoek. Dus ze komt weer bovendrijven en wil weer uit. Nu zijn we opeens allemaal ingekakt omdat we niet meer van donderdag tot zondag in de kroeg staan (en wij gaan nota bene nog relatief veel uit!). Nee, je kunt niet de draad oppakken waar je ‘m 20 jaar terug hebt laten vallen. En ja, er hebben zich bepaalde dingen gevormd waar zij geen onderdeel meer van was. Zo is het leven.

Ik vind het een ander iets als iemand opgaat in een partner. Dat is niet leuk voor vriendinnen, maar als op de partner niets aan te merken is… maar als het dan uitgaat, dan is het alleen wel lastig om de vriendschappen weer op te pakken.

Ik ben zelf eigenlijk best saai: ik werk door de week veel en in het weekend gaat veel tijd op aan gezin, uiteten, bezoekjes aan exposities, etc. Ik heb dus niet altijd zin in late feestjes, hangen in de kroeg, etc. De meeste vriendinnen staan er ook zo in. De tijd van de late feestjes ligt achter ons.

Ik vind het wel moeilijk wanneer een partner zich ontpopt tot een ware parasiet. Onwaarheden vertelt en rotzooi trapt op geraffineerde wijze. Als een vriendin daar dan blind voor is, maar je wel meegezogen wordt in de ellende, is het voortzetten van een vriendschap lastig en kun je elkaar soms beter loslaten.

Ik denk dat je ook in een vriendschap moet wegen hoe de relatie is, zoals je dat bij een romantische relatie ook doet. Als een partner niet goed voor je is, adviseren we mensen doorgaans om de relatie te verbreken. Ik sta er wat dat betreft hetzelfde in bij een vriendschap. En dat is echt niet hup na de eerste teleurstelling. Maar als een vriendschap niet meer gelijkwaardig aanvoelt, dan kan dat ook een moment zijn om te bedenken of de vriendschap het nog wel waard is of dat het trekken en sleuren wordt aan een dood paard. En waar die grens ligt voor mensen, zal voor iedereen persoonlijk zijn. Je kunt mensen niet laten doen wat jij wil, je kunt hooguit zelf doen wat het gezondst is voor jou.

Heb je jouw vriendin al mee kunnen nemen op je uitje? Voelde het weer een beetje ontspannen?