Relaties
alle pijlers
Onbereikbare liefde loslaten
zondag 19 juli 2020 om 14:10
Hi allemaal,
Ik zit de laatste tijd met een nogal ingewikkeld probleem, en ben benieuwd of er misschien meer zijn die dit herkennen/tips voor mij hebben.
Het begon ongeveer twee jaar geleden. Ik was verhuisd van de stad naar een dorp in de buurt en besloot hier lid te worden van de sportschool. Hier werkte een ontzettend leuke dame, ik merkte dat ik haar steeds interessanter begon te vinden, mijn hart een sprongetje maakte als zij er was, en ik het fijn vond wanneer zij me aandacht gaf. Goed, ik ben bi, maar ik schrok een beetje van mijn eigen obsessieve gevoel. Domme ik heb na een jaar toegezegd op een baan bij de desbetreffende fitness, een beetje extra geld, leuke sfeer, ik doe het met plezier, en een groot voordeel was dat ik haar dan vaker zou zien. Maar nu komt mijn probleem.. ik heb een leuke man ontmoet, we zijn al een tijdje aan het daten, maar ik blijf twijfelen of ik een relatie wil. Ik denk nog steeds veel aan mijn collega, ondanks dat ik 100% zeker weet dat het niks tussen ons gaat worden (wat gek genoeg misschien wel niet eens mijn bedoeling is), ik krijg haar niet uit mn hoofd. Nu is het voor mij onmogelijk om haar uit mijn leven te ‘blokkeren’, ik wil immers mijn baan niet opgeven omdat ik hier gewoon enorm veel plezier uithaal. Het zou gewoon heel stom zijn als ik een leuke man laat lopen om vervolgens aan iemand te blijven plakken die onbereikbaar is, het is ook zeer vermoeiend.
Ik weet niet zo goed hoe ik dit aan moet pakken. Zij weet niets van mijn gevoelens voor haar (wat ook absoluut zo moet blijven). Ik weet al vanaf het eerste moment dat het tussen ons niks gaat worden maar ik denk zo vaak aan haar dat ik er zelf een beetje bang van word. Het was (denk ik?) leuk tijdverdrijf om een beetje achter haar aan te zitten, een uitdaging om haar aandacht te krijgen en nonchalant te blijven, een soort spelletje met mezelf? Maar goed, stom, het beperkt me nu wel in een eventueel toekomstige relatie..
Ik hoop dat iemand tips heeft, of iets soortgelijks heeft meegemaakt.
Ik zit de laatste tijd met een nogal ingewikkeld probleem, en ben benieuwd of er misschien meer zijn die dit herkennen/tips voor mij hebben.
Het begon ongeveer twee jaar geleden. Ik was verhuisd van de stad naar een dorp in de buurt en besloot hier lid te worden van de sportschool. Hier werkte een ontzettend leuke dame, ik merkte dat ik haar steeds interessanter begon te vinden, mijn hart een sprongetje maakte als zij er was, en ik het fijn vond wanneer zij me aandacht gaf. Goed, ik ben bi, maar ik schrok een beetje van mijn eigen obsessieve gevoel. Domme ik heb na een jaar toegezegd op een baan bij de desbetreffende fitness, een beetje extra geld, leuke sfeer, ik doe het met plezier, en een groot voordeel was dat ik haar dan vaker zou zien. Maar nu komt mijn probleem.. ik heb een leuke man ontmoet, we zijn al een tijdje aan het daten, maar ik blijf twijfelen of ik een relatie wil. Ik denk nog steeds veel aan mijn collega, ondanks dat ik 100% zeker weet dat het niks tussen ons gaat worden (wat gek genoeg misschien wel niet eens mijn bedoeling is), ik krijg haar niet uit mn hoofd. Nu is het voor mij onmogelijk om haar uit mijn leven te ‘blokkeren’, ik wil immers mijn baan niet opgeven omdat ik hier gewoon enorm veel plezier uithaal. Het zou gewoon heel stom zijn als ik een leuke man laat lopen om vervolgens aan iemand te blijven plakken die onbereikbaar is, het is ook zeer vermoeiend.
Ik weet niet zo goed hoe ik dit aan moet pakken. Zij weet niets van mijn gevoelens voor haar (wat ook absoluut zo moet blijven). Ik weet al vanaf het eerste moment dat het tussen ons niks gaat worden maar ik denk zo vaak aan haar dat ik er zelf een beetje bang van word. Het was (denk ik?) leuk tijdverdrijf om een beetje achter haar aan te zitten, een uitdaging om haar aandacht te krijgen en nonchalant te blijven, een soort spelletje met mezelf? Maar goed, stom, het beperkt me nu wel in een eventueel toekomstige relatie..
Ik hoop dat iemand tips heeft, of iets soortgelijks heeft meegemaakt.
zondag 19 juli 2020 om 16:00
Misschien beginnen met het geen liefde noemen maar een zelf gecreëerde obsessie. Je hart maakte een sprongetje en vanaf toen ben je mentaal aan het fantasieën en dromen geslagen. Die creatie is een eigen leven gaan leiden en je hebt er geen vat meer op denk je.
Maar dat heb je wel want liefde is het echt niet, dat verstoort je leven namelijk niet dat verrijkt het alleen maar. Ongeacht of de ander je wel of niet ziet staan.
Maar dat heb je wel want liefde is het echt niet, dat verstoort je leven namelijk niet dat verrijkt het alleen maar. Ongeacht of de ander je wel of niet ziet staan.
zondag 19 juli 2020 om 16:12
Kroonprinses schreef: ↑19-07-2020 16:00Misschien beginnen met het geen liefde noemen maar een zelf gecreëerde obsessie. Je hart maakte een sprongetje en vanaf toen ben je mentaal aan het fantasieën en dromen geslagen. Die creatie is een eigen leven gaan leiden en je hebt er geen vat meer op denk je.
Maar dat heb je wel want liefde is het echt niet, dat verstoort je leven namelijk niet dat verrijkt het alleen maar. Ongeacht of de ander je wel of niet ziet staan.
Dat is juist verliefdheid!
zondag 19 juli 2020 om 16:26
Kroonprinses schreef: ↑19-07-2020 16:14Daar zou je dan toch lekker van kunnen genieten? Wat ik lees is een hoop gedenk en gehunker waar ze in vastloopt.
Dat hoort er toch bij als je 20 bent. Zolang het niet helemaal misloopt blijft het gevoel van euforie toch overheersen
zondag 19 juli 2020 om 23:28
Bedankt voor de reacties!
Een andere sportschool lijkt me gewoon erg jammer aangezien mijn vrienden ook bij deze sportschool sporten, ik nieuwe mensen heb ontmoet en ik het gewoon een fijne plek vind. Ik heb ook niet het gevoel “het ene of het andere”. De man in kwestie is echt enorm leuk, het klikt tussen ons, dat heb ik zeker niet bij andere mannen. Ik zou het gewoon enorm jammer vinden om hem te laten lopen omdat ik al mijn energie in haar steek/aan haar denk. Eerlijk gezegd heb ik totaal geen hoop op dat het wat tussen ons gaat worden, maar op 1 of andere manier houdt het me nog steeds bezig. Ook weet ik dat ze in mijn beleving leuker/knapper/etc. Is dan dat ze werkelijk is. Waarschijnlijk als zij vanaf het begin had laten merken dat zij mij zou zien zitten, het een stuk minder interessant zou zijn.
Ik baal gewoon ontzettend van mijn gevoelens en emoties op het moment
. Ook omdat ik zelf donders goed weet dat het niks zal gaan worden, maar er toch zo aan vast blijf houden. Hoop toch echt dat mn verstand wat beter gaat samenwerken met de rest hehe.
Een andere sportschool lijkt me gewoon erg jammer aangezien mijn vrienden ook bij deze sportschool sporten, ik nieuwe mensen heb ontmoet en ik het gewoon een fijne plek vind. Ik heb ook niet het gevoel “het ene of het andere”. De man in kwestie is echt enorm leuk, het klikt tussen ons, dat heb ik zeker niet bij andere mannen. Ik zou het gewoon enorm jammer vinden om hem te laten lopen omdat ik al mijn energie in haar steek/aan haar denk. Eerlijk gezegd heb ik totaal geen hoop op dat het wat tussen ons gaat worden, maar op 1 of andere manier houdt het me nog steeds bezig. Ook weet ik dat ze in mijn beleving leuker/knapper/etc. Is dan dat ze werkelijk is. Waarschijnlijk als zij vanaf het begin had laten merken dat zij mij zou zien zitten, het een stuk minder interessant zou zijn.
Ik baal gewoon ontzettend van mijn gevoelens en emoties op het moment
. Ook omdat ik zelf donders goed weet dat het niks zal gaan worden, maar er toch zo aan vast blijf houden. Hoop toch echt dat mn verstand wat beter gaat samenwerken met de rest hehe.
