Onderbuik gevoel volgen? Objectief advies nodig

Dag forumleden,

Ik lees al een tijdje anoniem mee. Maar sinds een aantal maanden heb ik behoefte aan advies op mijn eigen verhaal, nu is het toch echt tijd.

Mijn partner en ik zijn al bijna een jaar samen, vrij pril dus. We stormen door onze prille tijd heen, met ups en downs. Toch merk ik vrij giftig gedrag op, wat steeds toeneemt en ik maak me steeds meer zorgen. Ik zal een verknopt verhaal vertellen, zo onpartijdig mogelijk... Wat natuurlijk lastig is vanuit 1 kant.

Zo'n twee jaar geleden ontmoeten we elkaar en ik was niet echt geïnteresseerd. Toen ik in een relatiebreuk zat met mijn ex, raakte we aan de babbel en dit klikte vrijwel meteen. Het wakkerde een verliefdheid aan. Al snel spendeerde we veel tijd samen en was ik vaak bij hem (60+ min rijden). Toen ik een eigen woning kreeg, bleef dit routine. Al snel bleek dat hij niet graag moeite deed om mij te bezoeken, vanwege de omgeving. Wat ik enigsinds kan snappen, maar wel moeilijk vond. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd omdat dit veel teleurstelling teweegbracht en ik vond dat het niet waard.

Er begonnen rare dingen naar boven te komen. Zo heeft hij camera's in zijn woonkamer hangen, zogezegd voor inbrekers. Deze draaide ook wanneer ik er was. Ik heb daar de nodige ruzies over gemaakt omdat ik me ongemakkelijk voelde wanneer ik er was. Na veel over en weer geruzie doet hij ze uit wanneer ik er ben. Maar ook niet altijd, zogezegd vergeet hij dat wel eens. Ik merk daarbij dat de buiten camera altijd blijft draaien, wat ik wel begrijp. Maar als hij eerder dan mij slaapt en ik ga roken, merk ik dat hij sochtends de camera beelden bekijkt omdat hij weet hoelaat ik mijn laatste sigaret heb gerookt. Hier heb ik me reeds bij neergeled, alles went zegmaar. Het is niet gezond en ik ben me ervan bewust.

Hij is vrij jaloers aangelegd en heeft het veel over vreemdgaan en de verhalen die hij hoort om hem heen. Na enkele maanden merkte ik dat mijn jaloezie en wantrouwen ook begon toe te nemen. Ik merkte dat het piekeren en nadenken alleen maar toenam en ik veel dingen in twijfel begon te trekken.
Onderhand heb ik mijn mannelijke vrienden opgegeven uit liefde voor hem. Hijzelf heeft een beste vriendin waar hij lange tijd nog contact mee had gehad, waaronder ook seks etc ( buiten onze relatie ). Maar op de momenten dat zij er was werden er veel seksuele getinte opmerkingen naar elkaar gemaakt. Zoals " en kreeg je daar een natte spleet van? ". Ik werd ongemakkelijk van spanning tussen die twee en ik heb bijna geeist dat zij hun contact stop zouden zetten. Dit heb ik nog nooit gedaan in mijn leven, een vriendschap kom je niet tussen. Maar omdat ik zoveel heb opgegeven aan mensen waar ik niet eens een seksueel verleden mee had, kon ik dit moeilijk verkroppen.

De onzekerheden namen enkel maar toe. Hij trekt zich meerdere malen terug in een buiten verblijf in de tuin op het moment dat ik er ben en blijft daar soms een uur zitten, zogezegd om te blowen zodat de buren er geen last van hebben. Nu heb ik hem een aantal keer betrapt dat ie daar met zichzelf aan de gang is. Het maakt me onzeker, vooral omdat ik geen dame ben met een laag libido.
Vanavond barste mijn vertrouwen nog meer. Hij maakt wel eens filmpjes van 'de daad' als we dus bezig zijn. Hij beweert dat dit voor zichzelf is, wat ik ook geloof. Maar wanneer ik vraag om deze beelden van mij en hem aan mij door te sturen, wordt dit geweigerd. Onder het mom dat hij wel eens wat mee heeft gemaakt dat er beelden online zijn gegaan van hem, herkenbaar in beeld. Maar in mijn ogen niet logisch. Hij filmt vanuit zijn oogpunt, ik ben de enige herkenbaar. Nu twijfel ik enorm aan de reden van de weigering en word hij boos als ik vraag of de beelden online staan. Hij beschuldigt me dat ik de avond heb verpest omdat ik erover doordramde. Maar ik wil de filmpjes en mijn onderbuik gevoel werd alleen maar erger wanneer hij zo raar deed over het versturen van de filmpjes. Dit kwam omdat ik hem in normale toestant filmde en hij mij verplichtte het filmpje te verwijderen, waardoor ik begon over al die filmpjes die hij van mij had. Uiteindelijk eindigde hij de discussie met ' alles wordt verwijderd, ik niks, jij niks'.

Al de dingen bij elkaar baren me zorgen. Ik hou zoveel van hem en ik leef in een realiteit dat ik hem niet wil verliezen.
Zijn jaloezie komt door het bedrog van zijn ex, 2 jaar lang. Daardoor verwacht hij van mij dat ik altijd laat weten waar ik ben en of ik ben aangekomen op een bestemming. Uit respect doe ik dit vaak netjes. Wanneer ik dit vergeet kan dit een grote ruzie opleveren.
Ik wil hem niet onzeker maken of bang, maar dit vreet me op. Mijn onderbuikgevoel speelt vaker op de laatste tijd, het maakt me onzeker en eenzaam.

Ik heb hem al betrapt op leugens. Waaronder dat hij seks met me had toen ik sliep. Ik werd halverwege wakker en besloot te doen alsof ik sliep. Hij ontkent dit tot de dag van vandaag. Ook toen heeft hij opnames gemaakt, ik ben bang dat ik daarom de filmpjes niet mag zien. Ik ben bang dat deze opnames ergens op het internet staan, zonder dat ik dit weet. En misschien wel meer gebeurtenissen. Ook wanneer hij werd betrapt in het buitenverblijf, uiteindelijk heeft hij toegegeven dat hij pornofilmpjes zat te kijken. Ik twijfel enorm of hij een seksverslaving heeft met een afwijkende voorkeur. Of misschien haal ik dingen in mijn hoofd die totaal niet stroken met de werkelijkheid. Ik word gek van de twijfel en de onderbuikgevoelens.

Meerdere mensen hebben me wel gewaarschuwd, echter zijn dit mensen die hem niet goed kennen en die enkel zijn claimerige gedrag hebben gezien. Ik weet niet of ik daarop kan bouwen.
Er is veel frictie en ik merk dat hij vaak bozig en geïrriteerd is en ik heb het gevoel dat dit door mij komt. Na veel gesprekken is zijn kritiek tegenover mij wel afgenomen. Ik doe veel voor die man en kreeg daar weinig waardering voor. Dat maakte me vaak verdrietig en ik heb daar over gepraat, dit is wel aangeslaan. Daardoor merk ik dat hij in dingen wel wil veranderen om deze relatie te laten werken.

Maar ik ben bang dat hij een dubbelleven lijdt en ik de man niet echt ken, zoals hij zich voordoet. Ik heb al op het punt gestaan om bij hem weg te gaan en toen stond hij ineens voor me deur. Iets wat hij niet snel zou doen, daaruit besloot ik dit nog een kans te geven. Maar ik ben bang dat ik in een val zit dat mij enkel maar meer opslurbt. Hij is dominant en vrij eogistisch (naar eigen zeggen), heeft veel kritiek op alles en iedereen. Ik vraag me echt af waar die woede vandaan komt en of ik hem ooit gelukkig kan maken, of hij mij. Ik zou zo graag zien dat dit werkt en ik zou zo graag advies willen hoe ik dit moet aanpakken. Ik merk dat ik de laatste tijd ook niet makkelijk ben, ik merk dat ik jaloers begin te worden en dingen begin te overdenken. Ik merk dat ik mezelf een beetje aan het kwijtraken ben. Ik merk dat er wil is naar verandering, van beide kanten, maar de werkelijke vraag is.... Is dit niet te giftig om aan te werken?

Dit is nog een verknopt verhaal van alles wat er is gebeurd. Vragen mag altijd. Indien mensen dit verhaal herkennen, dan hoor ik dit graag

Assiral schreef: ↑

10-01-2023 20:14

Hoe ver ben je met hulp zoeken? Zijn daar al vorderingen in?

Hey, ja... Ik heb momenteel meetings... En moet enkel nog wachten op 1 op 1 hulp van de psycholoog.

Doreia* schreef: ↑

10-01-2023 20:20

Lieverd,
Jij verdient het dat iemand je onvoorwaardelijk lief vind. Dat dit niet af hangt van of je precies doet wat de ander zegt.

Jij weet niet beter dan dat wanneer je nieuwe mensen leert kennen, je dan een verandering moet ondergaan zodat de ander je lief vind. Zo is het je geleerd en je weet daarin niet beter.

Je bent genoeg zoals je bent.
Je bent al klaar.
Niemand hoeft jou te verbeteren, je bent al goed zoals je bent.

Jij verdient iemand die je goed vind zoals je bent, een vrolijke, spontane, sprankelende vrouw die een ander nooit zou kwetsen en die goud waard is. Nu alleen nog iemand vinden die dat op waarde weet te schatten. Te beginnen met de persoon die je in de spiegel ziet

Dat is lief... Maar eigenlijk... Dat heb ik tot in mijn 30ige jaren niet gehad. Vooral door mezelf. Hoe kan ik dat nu verwachten van iemand?

Doreia* schreef: ↑

10-01-2023 20:20

Lieverd,
Jij verdient het dat iemand je onvoorwaardelijk lief vind. Dat dit niet af hangt van of je precies doet wat de ander zegt.

Jij weet niet beter dan dat wanneer je nieuwe mensen leert kennen, je dan een verandering moet ondergaan zodat de ander je lief vind. Zo is het je geleerd en je weet daarin niet beter.

Je bent genoeg zoals je bent.
Je bent al klaar.
Niemand hoeft jou te verbeteren, je bent al goed zoals je bent.

Jij verdient iemand die je goed vind zoals je bent, een vrolijke, spontane, sprankelende vrouw die een ander nooit zou kwetsen en die goud waard is. Nu alleen nog iemand vinden die dat op waarde weet te schatten. Te beginnen met de persoon die je in de spiegel ziet

Dat is lief... Maar eigenlijk... Dat heb ik tot in mijn 30ige jaren niet gehad. Vooral door mezelf. Hoe kan ik dat nu verwachten van iemand?

samarinde schreef: ↑

10-01-2023 20:28

Nou ja, het is niet heel uitzonderlijk of gek om te kiezen voor de gemakkelijke weg. Nu heb je tijd om na te denken en vooruit te kijken. Dat zou je niet hebben gehad als je halsoverkop bij hem was weggegaan. In die zin zou je het een strategische keuze kunnen noemen.

Je moet proberen om niet alles in het negatieve te trekken. Misschien is deze beslissing (om terug te gaan) wel heel instinctief en intelligent geweest: nu heb je de mogelijkheid om een plan voor jezelf te maken (wat wil ik, hoe pak ik het aan, wanneer hak ik de knoop door?) en daar rustig naartoe te werken. Niet ál te rustig, hè?

Blijf vooral nadenken over wat je te weten bent gekomen over je vriend. Houd dat steeds in je achterhoofd en schat de situatie zo helder mogelijk in: ben je nu veilig, en blíjf je veilig als je de relatie straks verbreekt? Jij bent de enige die dat kan inschatten. Handel daarnaar. Ben je niet veilig voor je gevoel, doe dan een beroep op vrienden/familie of een instantie (en doe daar vast onderzoek naar). Wees voorbereid. Beschouw deze periode als stilte voor de storm. Je kunt jezelf nu ‘bewapenen’ en een strategisch plan maken.

Niet negatief zijn en jezelf de schuld geven, en voorál niet wegzakken in zelfmedelijden of slachtoffergedrag, want dat is nou precies het gevaar van kiezen voor de gemakkelijke weg. De kracht van die keuze is dat jij de slimste bent van jullie twee - jij weet iets wat hij nog niet weet, namelijk dat jij binnenkort vrij bent.

Sterkte!

Zo heb ik dat nog niet gevoeld.
Maar inderdaad... Ik voelde me lichamelijk zo erg achteruit gaan dat dit mij rust gaf. En het gaat nu "oke". Ik probeer mijn verwachtingspatroon nu gewoon naar beneden te schalen en helicopter view te blijven gebruiken.
Dat is enorm moeilijk.
Ik merk dat al die focus nu daarop ligt... En niet meer op mijn werd of andere dingen. Ik weet maar niet dat balans te vinden precies.

Beste mensen,

Ik had besloten om even niet meer te kijken op het forum om wat rust te krijgen en me voor te bereiden op de vervolg stappen.
Vandaag bij de politie geweest en ook bij de dokter. Heb om hulp gevraagd en dit komt er.
Het gekke is... Na dit incident staan de cameras niet meer aan en is hij poeslief. Hij zegt dat het komt omdat mijn gedrag is veranderd.... Misschien klopt dat ook wel. Maar ik ben moe... Het feit dat de cameras niet meer aanstaan laat me weer denken... Hij heeft de controle niet meer nodig... Hij wist ook precies te vertellen wat ik deed als ik niet bij hem was... En vermoedde ik spyware...maar soms denk ik dat ik mezelf aan het gekmaken ben.... Ik hoop dat alle hulp gaat baten.
En ja, ik schaam me enorm voor deze situatie.