Onderbuik gevoel volgen? Objectief advies nodig

Dag forumleden,

Ik lees al een tijdje anoniem mee. Maar sinds een aantal maanden heb ik behoefte aan advies op mijn eigen verhaal, nu is het toch echt tijd.

Mijn partner en ik zijn al bijna een jaar samen, vrij pril dus. We stormen door onze prille tijd heen, met ups en downs. Toch merk ik vrij giftig gedrag op, wat steeds toeneemt en ik maak me steeds meer zorgen. Ik zal een verknopt verhaal vertellen, zo onpartijdig mogelijk... Wat natuurlijk lastig is vanuit 1 kant.

Zo'n twee jaar geleden ontmoeten we elkaar en ik was niet echt geïnteresseerd. Toen ik in een relatiebreuk zat met mijn ex, raakte we aan de babbel en dit klikte vrijwel meteen. Het wakkerde een verliefdheid aan. Al snel spendeerde we veel tijd samen en was ik vaak bij hem (60+ min rijden). Toen ik een eigen woning kreeg, bleef dit routine. Al snel bleek dat hij niet graag moeite deed om mij te bezoeken, vanwege de omgeving. Wat ik enigsinds kan snappen, maar wel moeilijk vond. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd omdat dit veel teleurstelling teweegbracht en ik vond dat het niet waard.

Er begonnen rare dingen naar boven te komen. Zo heeft hij camera's in zijn woonkamer hangen, zogezegd voor inbrekers. Deze draaide ook wanneer ik er was. Ik heb daar de nodige ruzies over gemaakt omdat ik me ongemakkelijk voelde wanneer ik er was. Na veel over en weer geruzie doet hij ze uit wanneer ik er ben. Maar ook niet altijd, zogezegd vergeet hij dat wel eens. Ik merk daarbij dat de buiten camera altijd blijft draaien, wat ik wel begrijp. Maar als hij eerder dan mij slaapt en ik ga roken, merk ik dat hij sochtends de camera beelden bekijkt omdat hij weet hoelaat ik mijn laatste sigaret heb gerookt. Hier heb ik me reeds bij neergeled, alles went zegmaar. Het is niet gezond en ik ben me ervan bewust.

Hij is vrij jaloers aangelegd en heeft het veel over vreemdgaan en de verhalen die hij hoort om hem heen. Na enkele maanden merkte ik dat mijn jaloezie en wantrouwen ook begon toe te nemen. Ik merkte dat het piekeren en nadenken alleen maar toenam en ik veel dingen in twijfel begon te trekken.
Onderhand heb ik mijn mannelijke vrienden opgegeven uit liefde voor hem. Hijzelf heeft een beste vriendin waar hij lange tijd nog contact mee had gehad, waaronder ook seks etc ( buiten onze relatie ). Maar op de momenten dat zij er was werden er veel seksuele getinte opmerkingen naar elkaar gemaakt. Zoals " en kreeg je daar een natte spleet van? ". Ik werd ongemakkelijk van spanning tussen die twee en ik heb bijna geeist dat zij hun contact stop zouden zetten. Dit heb ik nog nooit gedaan in mijn leven, een vriendschap kom je niet tussen. Maar omdat ik zoveel heb opgegeven aan mensen waar ik niet eens een seksueel verleden mee had, kon ik dit moeilijk verkroppen.

De onzekerheden namen enkel maar toe. Hij trekt zich meerdere malen terug in een buiten verblijf in de tuin op het moment dat ik er ben en blijft daar soms een uur zitten, zogezegd om te blowen zodat de buren er geen last van hebben. Nu heb ik hem een aantal keer betrapt dat ie daar met zichzelf aan de gang is. Het maakt me onzeker, vooral omdat ik geen dame ben met een laag libido.
Vanavond barste mijn vertrouwen nog meer. Hij maakt wel eens filmpjes van 'de daad' als we dus bezig zijn. Hij beweert dat dit voor zichzelf is, wat ik ook geloof. Maar wanneer ik vraag om deze beelden van mij en hem aan mij door te sturen, wordt dit geweigerd. Onder het mom dat hij wel eens wat mee heeft gemaakt dat er beelden online zijn gegaan van hem, herkenbaar in beeld. Maar in mijn ogen niet logisch. Hij filmt vanuit zijn oogpunt, ik ben de enige herkenbaar. Nu twijfel ik enorm aan de reden van de weigering en word hij boos als ik vraag of de beelden online staan. Hij beschuldigt me dat ik de avond heb verpest omdat ik erover doordramde. Maar ik wil de filmpjes en mijn onderbuik gevoel werd alleen maar erger wanneer hij zo raar deed over het versturen van de filmpjes. Dit kwam omdat ik hem in normale toestant filmde en hij mij verplichtte het filmpje te verwijderen, waardoor ik begon over al die filmpjes die hij van mij had. Uiteindelijk eindigde hij de discussie met ' alles wordt verwijderd, ik niks, jij niks'.

Al de dingen bij elkaar baren me zorgen. Ik hou zoveel van hem en ik leef in een realiteit dat ik hem niet wil verliezen.
Zijn jaloezie komt door het bedrog van zijn ex, 2 jaar lang. Daardoor verwacht hij van mij dat ik altijd laat weten waar ik ben en of ik ben aangekomen op een bestemming. Uit respect doe ik dit vaak netjes. Wanneer ik dit vergeet kan dit een grote ruzie opleveren.
Ik wil hem niet onzeker maken of bang, maar dit vreet me op. Mijn onderbuikgevoel speelt vaker op de laatste tijd, het maakt me onzeker en eenzaam.

Ik heb hem al betrapt op leugens. Waaronder dat hij seks met me had toen ik sliep. Ik werd halverwege wakker en besloot te doen alsof ik sliep. Hij ontkent dit tot de dag van vandaag. Ook toen heeft hij opnames gemaakt, ik ben bang dat ik daarom de filmpjes niet mag zien. Ik ben bang dat deze opnames ergens op het internet staan, zonder dat ik dit weet. En misschien wel meer gebeurtenissen. Ook wanneer hij werd betrapt in het buitenverblijf, uiteindelijk heeft hij toegegeven dat hij pornofilmpjes zat te kijken. Ik twijfel enorm of hij een seksverslaving heeft met een afwijkende voorkeur. Of misschien haal ik dingen in mijn hoofd die totaal niet stroken met de werkelijkheid. Ik word gek van de twijfel en de onderbuikgevoelens.

Meerdere mensen hebben me wel gewaarschuwd, echter zijn dit mensen die hem niet goed kennen en die enkel zijn claimerige gedrag hebben gezien. Ik weet niet of ik daarop kan bouwen.
Er is veel frictie en ik merk dat hij vaak bozig en geïrriteerd is en ik heb het gevoel dat dit door mij komt. Na veel gesprekken is zijn kritiek tegenover mij wel afgenomen. Ik doe veel voor die man en kreeg daar weinig waardering voor. Dat maakte me vaak verdrietig en ik heb daar over gepraat, dit is wel aangeslaan. Daardoor merk ik dat hij in dingen wel wil veranderen om deze relatie te laten werken.

Maar ik ben bang dat hij een dubbelleven lijdt en ik de man niet echt ken, zoals hij zich voordoet. Ik heb al op het punt gestaan om bij hem weg te gaan en toen stond hij ineens voor me deur. Iets wat hij niet snel zou doen, daaruit besloot ik dit nog een kans te geven. Maar ik ben bang dat ik in een val zit dat mij enkel maar meer opslurbt. Hij is dominant en vrij eogistisch (naar eigen zeggen), heeft veel kritiek op alles en iedereen. Ik vraag me echt af waar die woede vandaan komt en of ik hem ooit gelukkig kan maken, of hij mij. Ik zou zo graag zien dat dit werkt en ik zou zo graag advies willen hoe ik dit moet aanpakken. Ik merk dat ik de laatste tijd ook niet makkelijk ben, ik merk dat ik jaloers begin te worden en dingen begin te overdenken. Ik merk dat ik mezelf een beetje aan het kwijtraken ben. Ik merk dat er wil is naar verandering, van beide kanten, maar de werkelijke vraag is.... Is dit niet te giftig om aan te werken?

Dit is nog een verknopt verhaal van alles wat er is gebeurd. Vragen mag altijd. Indien mensen dit verhaal herkennen, dan hoor ik dit graag

Doreia* schreef: ↑

15-02-2023 15:15

Ook dat, stoppen met drinken, is echt goed nieuws.

Mooi ook om te zien dat je het controlerende van hem doorziet. En het aantrekken en afstoten. En ik meen er ook uit te proeven dat je nu ook snapt dat het niet jouw probleem is dat hij zich zo gedraagt. Maar dat je snapt dat dit is wie hij is en dat hij niet anders kán dan dit.

En dan kom je er straks zomaar op een dag in de nabije toekomst achter dat het je langzamerhand een beetje de keel uit begint te hangen, dat voorspelbare : 'Wat heb je gedaan?'' Waar was je?' 'Je hebt zeker al een nieuwe vriend he?'

Zeker als je net een heel fijn en leuk uitje had, een echt goede werkdag waarin alles lukte of gewoon omdat je een vrolijke bui hebt die hij dan weer komt vergallen met zijn negativiteit. Dan opeens valt het doek en denk je: jemig vent! Wat een gezeur!

En dan is zijn macht definitief ten einde over jou.

Momenteel kan hij er niet tegen dat ik lol maak met mijn vrienden.
Hij zei letterlijk: "Ik hoor het leuk te hebben met je. Niet iemand anders, ookal zijn het vrienden".
Toen dacht ik wel, dit kan je echt niet zeggen.
Het ene moment doet ie alsof het hem niet interesseert en het andere moment wilt ie weten waar ik ben en met wie of gaat hij bellen. Vaak als ik van huis ben.

Maarja.
In mijn verstand weet ik het allemaal wel, in mijn gevoel dus totaal niet meer. Een vriend van me zei, je lijkt het stockholm syndroom te bevechten.
Dat zette me wel aan het denken.

Yara schreef: ↑

15-02-2023 15:24

De tip van Doreia om het contact uit te stellen of af te zwakken kan zeker helpen. Het helpt je ook om leren je emoties naar hem uit te stellen, om zelf je eigen emoties te leren ‘ownen’, of anders gezegd je verantwoordelijkheid te nemen voor je emoties. Niet makkelijk maar elke keer als het je lukt, dan kan je langzaam meer vanuit jezelf gaan reageren, waar je dan heel trots op mag zijn. Dat helpt al een stukje om je eigenwaarde te verhogen, dat hij minder invloed en vat op jou heeft. Misschien wel interessant om mee te oefenen. Wat brengt het contact jou nog?

Zowel met als zonder hem vind ik het niet gek dat je nog veel stress in je lichaam voelt. Met hem sta je steeds een soort van alert, aangezien hij niet de meest voorspelbare en stabiele factor is. Zonder hem kun je ook stress ervaren omdat hij ergens ook weer wel veilig voor jou voelde, ook het gemis kan zorgen voor stress. Alleen is dat iets waar je vanaf komt, met de tijd.

Heb je iets van hulp? Dat kan je namelijk ook helpen om focus aan te brengen. Mijn valkuil was bijvoorbeeld alles willen begrijpen; mezelf, de ander, de dynamiek, hoe ik hierin terecht was gekomen, m’n jeugd en zocht vooral veel afleiding. Keerzijde was dat ik dermate veel in mijn hoofd ging zitten (al die info) of mezelf afleidde, dat ik daardoor verder van mijn gevoel af kwam te staan. Dat hoeft bij jou niet te gebeuren maar wat ik wil zeggen, let op je lichaam en probeer je rust te nemen. In die zin mijn complimenten dat je het forum af en toe juist even links laat liggen en hier komt wanneer dat voor jou goed voelt

Sterkte en zorg goed voor jezelf.

Hey,

Bedankt voor de tip. Dat moet ik inderdaad proberen. Soms is het ook goed om even niet te reageren of veel later. Want ik reageer zelf ook vaak vanuit emotie. Zeg en doe dingen wat ik niet had willen doen.
Ik moet dat echt gaan oefenen.
Maar ik merk wel dat als ik er wat tijd tussen laat dat hij me vaak gaat bellen.
Maar ik ga dit zeker proberen.

Binnenkort krijg ik traumatherapie. Dus ben benieuwd. Mijn probleem zit hem vooral in het overdenken, het constant overdenken van alles.
Mijn grootste vijand is toch echt mijn eigen gedachten. En vaak ben ik ook juist heel bang voor mijn eigen gedachten, voor het gevoel dat het me geeft. Daarom vind ik het alleen zijn zo enorm vervelend. Dan ben ik alleen met al die gedachtes.

Doreia* schreef: ↑

15-02-2023 15:38

Hij moet, zal en wil die controle over je blijven hebben. Geen grens word gerespecteerd door hem. Je moet en zal aan hem denken!
In dat opzicht zit hij ook aan jou gevangen. Hij heeft ook geen enkele andere dagbesteding dan jou de hele dag lastig vallen immers.

Toch weer de tip om je telefoon overdag of in de avond weg te leggen. Op stil en uit je bereik. Alles om je te helpen het contact te vertragen.

Hij doet het met momenten. Vooral eigenlijk als hij al uren niks meer heeft gehoord. Dan lijkt ie in paniek te schieten ofzo.
Wel heeft ie weer contact met die oude scharrel van hem.
Toen ik zei dat het me niet meer uitmaakte, leek het hem iets te doen.
Ik probeer langzaam de macht weer terug te pakken.

Doreia* schreef: ↑

15-02-2023 15:46

Hij is dan helemaal niet in paniek. Zo belangrijk ben je niet. Jij bent zijn verslaving. Ook hij kan de telefoon niet wegleggen zonder je even een por te hebben gegeven. Een dag Vetomiep niet gecontact is een dag niet geleefd. Je bent zijn live social media. Meer niet. Echt niet.

En zo zie je, dat het niet gaat om liefde maar om macht.
Wie is de baas van jouw lichaam?
Wie is de baas van jouw gevoelens?
Wie is de baas van jouw emoties?
Wie is de baas van jouw tijd en tijdsinvulling?

Ik verklap het alvast: niet hij.

Ik verwar zijn dominatie en controledrang inderdaad als liefde. Iets wat hij altijd heeft benadrukt dat dat het was. Een vorm van vrijlating zou juist geen liefde zijn. Ik merk dat dat mijn perceptie van liefde echt wel heeft veranderd. Of misschien zelfs heeft beschadigd. Ik merkte zelf ook dat ik diezelfde controledrang op sommige momenten zelfs overnam.
Zo ben ik nooit geweest! En zo wil ik ook niet worden.
Ik snap ook niet dat dit ooit zo heeft kunnen gebeuren in zo'n korte tijd!

Yara schreef: ↑

15-02-2023 20:37

Deels eens, ik vermoed dat zo iemand het zelf ook ‘nodig’ heeft om bijvoorbeeld die nieuwe of gerecyclede ‘voeding’ onder de neus van de ander te wrijven om een paar redenen. Inderdaad, om een reactie van je los te peuteren, positief of negatief, voor zijn eigen vermaak en vooral aandacht. En het is ook om eigen zelfbeeld te bevestigen. Kom niet aan hun, de ander is het probleem, ze moeten zichzelf geloven, om zich goed te blijven voelen. En zolang oude, nieuwe of gerecyclede voeding aan hun behoeftes voldoen, kan het heel lang goed gaan, kunnen ze gelukkig zijn, totdat de ander ineens linksaf wil.

Wat ik een verhelderend inzicht vond, is (zonder het goed te praten) dat in zo’n dynamiek beiden best wat overeenkomsten hebben. Beiden worstelen vaak onbewust met trauma’s uit het verleden waarbij beiden al jong hebben geleerd dat je niet goed genoeg bent zoals je bent, de een maakt zich groot (zelfverheerlijking, superioriteitsgevoel) en de ander bijvoorbeeld weer inschikkelijk om maar aardig gevonden te worden. Beiden hebben geleerd om af te sluiten van diepe gevoelens (je ware zelf) en zitten veelal in het hoofd, tenzij bezig met iets als werk of hobby. Vaak verslavingsgevoelig (blowen, drinken, kopen, aandacht, kicks op gebied van seks), er moet iets opgevuld worden want anders gevoel van leegte en/of waardeloosheid, depressie, minderwaardigheid oid. Vaak beiden controlerend, de een met bijvoorbeeld dominantie en de ander controlerend om de ander te willen veranderen. Beiden willen iets bij de ander halen om maar niet die leegte te voelen. Het valt me op dat in dit soort ongezonde dynamieken beiden behoeftig zijn, de een in het controlerende en de ander qua aandacht vragen, bevestiging willen voelen. Ook al handelen beiden verschillend, beiden hebben dus hun eigen overlevingsmechanismes. Beetje gechargeerd hoor, het kan dus een interessant kijkje in jezelf zijn en je helpen je eigen patronen en gevoelens te doorvoelen zodat je die zelf ook weer kan gaan helen.

En, Veto, je kan hemel en aarde bewegen. Als hij alleen maar naar jou kan wijzen, dat jij het probleem bent en hij zelf vooral niet, dan is dat hulpeloos. Hij wil niet veranderen, dat kan hij ook niet zonder professionele hulp. Gelukkig ben jij daar niet verantwoordelijk voor. Alleen jij voor jezelf. En kijk, je zoekt hulp, je reflecteert, neemt de tijd, je hebt vrienden en je hebt hobby’s. Het kost gewoon tijd om weer tot jezelf te komen, gun jezelf dat.

Je mag met heel veel compassie naar jezelf kijken als ik lees waar je vandaan komt.

Ik denk dat je hier heel erg gelijk in hebt.

Doreia* schreef: ↑

15-02-2023 16:02

En hier zit weer een mega stap in inzicht.

Hij weet ook niet wat liefde is hoor. Iemand waar je verliefd op bent, moet je niet willen smoren en willen onderdrukken. Die wil je toch vrolijk, blij, gezellig, opgewekt en het leven zien vieren. Dat je partner het best mogelijke leven leeft wat maar mogelijk is.
Alles wat dat onderdrukt is geen liefde.

Zie het als 2 poppetjes die tegenover elkaar staan. Maar het ene staat op de grond en de andere staat op een podium.
Het poppetje op de grond kan het niet uitstaan dat het andere poppetje op het podium staat. Het wil gelijk aan elkaar staan.

Nu kan het poppetje op de grond 2 dingen doen:
1. Zelf hard gaan werken, zodat diegene omhoog komt en naast de ander op het podium komt te staan. Dat is hard werken voor het poppetje.
2. Zijn pijl en boog pakken en de ander op het podium bestoken met pijlen, schelden, commanderen, roepen, wenken en wat dan ook net zolang tot het poppetje op het podium naast de ander op de grond komt te staan.

In dat licht bekeken, weet jij wel welke tactiek hij heeft gekozen.
En ook waarom jij daar op de grond niet gelukkig bent. Want jij hoort op het podium te staan, vrolijk te zijn. Niet in zijn zure omgeving.

Ja zo voelt het ook.
Gister was ik naar vrienden in Nederland gereden. Had een heerlijke avond. Maar dat werd vrijwel verpest weer door hem. Hij begon weer te appen en te bellen. En praatte me een schuldgevoel aan, waarvan mijn vrienden ook zeiden.... dit is echt onbeschoft.
Na een gesprek met een vriendin van me, die erg thuis is in de psychologie, vertelde me dat ze veel kenmerken van toch wel narcisme herkende in zijn gedrag en patronen. Of dit waar is, weet ik natuurlijk niet. Ik heb in het verleden met een narcist geleefd en dat was toch anders. Alhoewel de kern naar hetzelfde wijst. Maarja er zijn natuurlijk verschillen.

Toch maar even gister Dr Phil opgezet met phil in the blanks over narcisme. En als ik heel eerlijk ben, wees alles erop. De eeuwige kritiek op iedereen om hem heen, waaronder ook mijn omgeving.
Dr Phil haalde ook aan dat vaak mensen die zeer agressief zijn in het verkeer vaak een correlatie hebben met narcisme. De verwachting dat iedereen maar aan de kant gaat voor hen, niemand een eigen leven heeft etc. Dit is ook exact wat mijn ex doet. Elke dag zit hij in verkeersruzies. Maarja dat zijn details.
In het middelpunt staan heeft hij ook een handje van maar op een aparte manier.
Alles moet om hem draaien.
Ik weet het niet. Zoals al eerder gezegd in dit forum, is dit misschien zijn muur. Ik heb geen idee.

S-Groot schreef: ↑

16-02-2023 08:26

Waarom doe je dit? Wat weerhoudt je ervan om vóórdat hij begint met appen en bellen je telefoon op vliegtuigstand te zetten? Heb je zijn continue aandacht nodig? Want je weet heel goed dat hij gaat appen en als je niet reageert ook gaat bellen, dus van tevoren weet je al dat dit gaat gebeuren. En toch kies je daar blijkbaar heel bewust voor. Om vervolgens te klagen dat hij je avond verpest.

Je benoemt hierboven nergens jouw aandeel maar komt meteen met een hele analyse over hem. Het is echt heel veel interessanter en gezonder om naar je eigen gedrag te kijken. Daar ligt namelijk de sleutel.

Je hebt gelijk, ik heb hier een heel groot aandeel in.
Ik heb hem telkens geantwoord ook zodat hij niet zou bellen. Ik weet dat ik hier ook de controle in wil houden. Ik wil hem niet kwetsen door hem te negeren... Ik weet niet waarom ik dat doe.
Misschien ben ik gewoon verslaafd aan hem en het contact.
Dat is een goede vraag, of ik zijn aandacht nodig heb. Dat weet ik eigenlijk niet goed. Ik mis hem, zoals hij was in het begin. En die hoop heb ik diep van binnen nog, dat is iets wat ik niet kan loslaten. Ik weet niet of dit is omdat ik het moeilijk vind om alleen te zijn of omdat ik nog van hem hou. Ik weet het niet.
Ik wil hem niet analyseren, ik zeg gewoon waar ik over nagedacht heb, na diverse opmerkingen van mensen in mijn omgeving.

Doreia* schreef: ↑

16-02-2023 09:04

Je kiest een verkeerde tactiek om hem te beteugelen.
Je kiest voor veel contact, wat hij afdwingt, om hem te beletten vérder te gaan.

Maar dat is niet de weg die je moet gaan. Want je leert hem, je dresseert hem, dat hij nu bellen in kan gaan zetten om je aan de lijn te laten lopen.

Beter blokkeer je hem op momenten dat je het gezellig hebt met vrienden. En dan natuurlijk het liefst nooit meer deblokkeren.
Maar zoals jij verslaafd bent aan hém, zo is hij dat aan jou.

Jullie zijn elkaar videospel, waar je dagelijks op inlogt.
Hij om zijn frustratie kwijt te raken en te zien hoe jij door idiote hoepels springt voor hem.
Jij om te zien of hij je niet is vergeten.

Stop daarmee.
Echt.
Dit heb je zelf in de hand. Dit stuk is je eigen verantwoordelijkheid die je pakken moet. Moet.

Ja, jullie hebben allemaal gelijk.
Ik merk wel dat ik steeds dichter bij het punt kom. Mijn gevoel begint wel langzamerhand af te nemen. Het is nog heel wisselend.
Het is denk ik het verlangen dat iemand je liefhebt. En misschien is zijn aandacht inderdaad een vorm van liefde die bekend is voor mij ofzo. Of ja, zoals sommige zeggen, aandacht.
Ik moet wel zeggen dat ik dit niet eerder in relaties heb gehad. In die slechte relatie van 10 jaar terug, merk ik wel gelijkaardig gedrag van mezelf. Het is raar hoe je gedrag veranderd bij een bepaalde dynamiek.

Doreia* schreef: ↑

16-02-2023 09:28

Jij merkt ook dat je gedrag hém beinvloedt.
Actie - reactie.
Dus wat gebeurt er als jij bij hem op dát knopje drukt. Oeh, dat is interessant! Dan druk ik er nog eens op, kijken wat er dan gebeurt.
En nu doe ik het eens zó, kijken wat hij dan doet. Oh wauw, dit is grappig!

Dit is hoe ik emotioneel instabiele mensen inmiddels herken. Dat ze springen als ik op een knopje druk. Of dat mensen dit uit alle macht bij mij proberen. Die rammen op mijn knoppen om een reactie uit te willen lokken.

Nogmaals:
Dit heeft NIETS met liefde te maken.
Maar alles met uitlokken, kijken wat er gebeurt, experimenteren met macht, invloed, aan de touwtjes trekken om een reactie te krijgen.
Vermaak.
Tijdverdrijf.
Drama.

Maar liefde, dat is dit niet.

Maar zo voelt dat niet.
Ik bedoel. Ik wilde gister naar vrienden gaan, niet om hem te kloten. Ik wilde gewoon weg van huis.
Ik voel me verplicht om iets te laten weten, nog altijd. En dan komt de stress. Juist omdat ik eigenlijk geen gezeur wil en ik weet dat het er komt en ik wil hem juist niet kloten. Normaal ben ik geneigd juist die dingen niet meer te doen, omdat hij het niet leuk vindt als ik dat doe. Nu verplicht ik mezelf gewoon naar vrienden te gaan als ik daar zin in hebt. Niet om knopjes in te drukken, gewoon om mijn eigen leven weer op te pakken.
Misschien zie ik het niet ofzo... maar ik heb niet het idee dat ik zijn knopjes aan het indrukken ben. Ik probeerde dat voorheen altijd te vermijden juist. Nu kies ik eigenlijk meer voor mezelf dan voor hem. Als dat de knop is, tja... dan weet ik het ook niet meer.