Onderbuik gevoel volgen? Objectief advies nodig

Dag forumleden,

Ik lees al een tijdje anoniem mee. Maar sinds een aantal maanden heb ik behoefte aan advies op mijn eigen verhaal, nu is het toch echt tijd.

Mijn partner en ik zijn al bijna een jaar samen, vrij pril dus. We stormen door onze prille tijd heen, met ups en downs. Toch merk ik vrij giftig gedrag op, wat steeds toeneemt en ik maak me steeds meer zorgen. Ik zal een verknopt verhaal vertellen, zo onpartijdig mogelijk... Wat natuurlijk lastig is vanuit 1 kant.

Zo'n twee jaar geleden ontmoeten we elkaar en ik was niet echt geïnteresseerd. Toen ik in een relatiebreuk zat met mijn ex, raakte we aan de babbel en dit klikte vrijwel meteen. Het wakkerde een verliefdheid aan. Al snel spendeerde we veel tijd samen en was ik vaak bij hem (60+ min rijden). Toen ik een eigen woning kreeg, bleef dit routine. Al snel bleek dat hij niet graag moeite deed om mij te bezoeken, vanwege de omgeving. Wat ik enigsinds kan snappen, maar wel moeilijk vond. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd omdat dit veel teleurstelling teweegbracht en ik vond dat het niet waard.

Er begonnen rare dingen naar boven te komen. Zo heeft hij camera's in zijn woonkamer hangen, zogezegd voor inbrekers. Deze draaide ook wanneer ik er was. Ik heb daar de nodige ruzies over gemaakt omdat ik me ongemakkelijk voelde wanneer ik er was. Na veel over en weer geruzie doet hij ze uit wanneer ik er ben. Maar ook niet altijd, zogezegd vergeet hij dat wel eens. Ik merk daarbij dat de buiten camera altijd blijft draaien, wat ik wel begrijp. Maar als hij eerder dan mij slaapt en ik ga roken, merk ik dat hij sochtends de camera beelden bekijkt omdat hij weet hoelaat ik mijn laatste sigaret heb gerookt. Hier heb ik me reeds bij neergeled, alles went zegmaar. Het is niet gezond en ik ben me ervan bewust.

Hij is vrij jaloers aangelegd en heeft het veel over vreemdgaan en de verhalen die hij hoort om hem heen. Na enkele maanden merkte ik dat mijn jaloezie en wantrouwen ook begon toe te nemen. Ik merkte dat het piekeren en nadenken alleen maar toenam en ik veel dingen in twijfel begon te trekken.
Onderhand heb ik mijn mannelijke vrienden opgegeven uit liefde voor hem. Hijzelf heeft een beste vriendin waar hij lange tijd nog contact mee had gehad, waaronder ook seks etc ( buiten onze relatie ). Maar op de momenten dat zij er was werden er veel seksuele getinte opmerkingen naar elkaar gemaakt. Zoals " en kreeg je daar een natte spleet van? ". Ik werd ongemakkelijk van spanning tussen die twee en ik heb bijna geeist dat zij hun contact stop zouden zetten. Dit heb ik nog nooit gedaan in mijn leven, een vriendschap kom je niet tussen. Maar omdat ik zoveel heb opgegeven aan mensen waar ik niet eens een seksueel verleden mee had, kon ik dit moeilijk verkroppen.

De onzekerheden namen enkel maar toe. Hij trekt zich meerdere malen terug in een buiten verblijf in de tuin op het moment dat ik er ben en blijft daar soms een uur zitten, zogezegd om te blowen zodat de buren er geen last van hebben. Nu heb ik hem een aantal keer betrapt dat ie daar met zichzelf aan de gang is. Het maakt me onzeker, vooral omdat ik geen dame ben met een laag libido.
Vanavond barste mijn vertrouwen nog meer. Hij maakt wel eens filmpjes van 'de daad' als we dus bezig zijn. Hij beweert dat dit voor zichzelf is, wat ik ook geloof. Maar wanneer ik vraag om deze beelden van mij en hem aan mij door te sturen, wordt dit geweigerd. Onder het mom dat hij wel eens wat mee heeft gemaakt dat er beelden online zijn gegaan van hem, herkenbaar in beeld. Maar in mijn ogen niet logisch. Hij filmt vanuit zijn oogpunt, ik ben de enige herkenbaar. Nu twijfel ik enorm aan de reden van de weigering en word hij boos als ik vraag of de beelden online staan. Hij beschuldigt me dat ik de avond heb verpest omdat ik erover doordramde. Maar ik wil de filmpjes en mijn onderbuik gevoel werd alleen maar erger wanneer hij zo raar deed over het versturen van de filmpjes. Dit kwam omdat ik hem in normale toestant filmde en hij mij verplichtte het filmpje te verwijderen, waardoor ik begon over al die filmpjes die hij van mij had. Uiteindelijk eindigde hij de discussie met ' alles wordt verwijderd, ik niks, jij niks'.

Al de dingen bij elkaar baren me zorgen. Ik hou zoveel van hem en ik leef in een realiteit dat ik hem niet wil verliezen.
Zijn jaloezie komt door het bedrog van zijn ex, 2 jaar lang. Daardoor verwacht hij van mij dat ik altijd laat weten waar ik ben en of ik ben aangekomen op een bestemming. Uit respect doe ik dit vaak netjes. Wanneer ik dit vergeet kan dit een grote ruzie opleveren.
Ik wil hem niet onzeker maken of bang, maar dit vreet me op. Mijn onderbuikgevoel speelt vaker op de laatste tijd, het maakt me onzeker en eenzaam.

Ik heb hem al betrapt op leugens. Waaronder dat hij seks met me had toen ik sliep. Ik werd halverwege wakker en besloot te doen alsof ik sliep. Hij ontkent dit tot de dag van vandaag. Ook toen heeft hij opnames gemaakt, ik ben bang dat ik daarom de filmpjes niet mag zien. Ik ben bang dat deze opnames ergens op het internet staan, zonder dat ik dit weet. En misschien wel meer gebeurtenissen. Ook wanneer hij werd betrapt in het buitenverblijf, uiteindelijk heeft hij toegegeven dat hij pornofilmpjes zat te kijken. Ik twijfel enorm of hij een seksverslaving heeft met een afwijkende voorkeur. Of misschien haal ik dingen in mijn hoofd die totaal niet stroken met de werkelijkheid. Ik word gek van de twijfel en de onderbuikgevoelens.

Meerdere mensen hebben me wel gewaarschuwd, echter zijn dit mensen die hem niet goed kennen en die enkel zijn claimerige gedrag hebben gezien. Ik weet niet of ik daarop kan bouwen.
Er is veel frictie en ik merk dat hij vaak bozig en geïrriteerd is en ik heb het gevoel dat dit door mij komt. Na veel gesprekken is zijn kritiek tegenover mij wel afgenomen. Ik doe veel voor die man en kreeg daar weinig waardering voor. Dat maakte me vaak verdrietig en ik heb daar over gepraat, dit is wel aangeslaan. Daardoor merk ik dat hij in dingen wel wil veranderen om deze relatie te laten werken.

Maar ik ben bang dat hij een dubbelleven lijdt en ik de man niet echt ken, zoals hij zich voordoet. Ik heb al op het punt gestaan om bij hem weg te gaan en toen stond hij ineens voor me deur. Iets wat hij niet snel zou doen, daaruit besloot ik dit nog een kans te geven. Maar ik ben bang dat ik in een val zit dat mij enkel maar meer opslurbt. Hij is dominant en vrij eogistisch (naar eigen zeggen), heeft veel kritiek op alles en iedereen. Ik vraag me echt af waar die woede vandaan komt en of ik hem ooit gelukkig kan maken, of hij mij. Ik zou zo graag zien dat dit werkt en ik zou zo graag advies willen hoe ik dit moet aanpakken. Ik merk dat ik de laatste tijd ook niet makkelijk ben, ik merk dat ik jaloers begin te worden en dingen begin te overdenken. Ik merk dat ik mezelf een beetje aan het kwijtraken ben. Ik merk dat er wil is naar verandering, van beide kanten, maar de werkelijke vraag is.... Is dit niet te giftig om aan te werken?

Dit is nog een verknopt verhaal van alles wat er is gebeurd. Vragen mag altijd. Indien mensen dit verhaal herkennen, dan hoor ik dit graag

hanke321 schreef: ↑

16-02-2023 11:11

Maar meid, het is toch ook oneerlijk dat zo'n klootviool misbruik van je heeft gemaakt? En waar je bent opgegroeid en wat dat met je heeft gedaan wás toch ook oneerlijk?

Alleen is het oneerlijke óók dat jij als volwassene mag leren om te gaan met de schade. En daarin zet je zeker stappen. Alleen nu in het vooruitzicht van trauma behandeling lijkt het erop dat je nog even extra in gebruik, in de verslaving schiet. En daar reageer ik, en ook anderen op.

Je hebt denk ik gelijk.
Maar ik merk ook dat het wel iets minder wordt met veel momenten.
Drie weken was er stress. Nu is dat enkel met momenten.

hagelslagjes schreef: ↑

16-02-2023 11:25

Waarom vind je het nu nog belangrijk dat hij een positief oordeel over je geeft?

Goh, dat weet ik eigenlijk niet.
Daar heb ik geen antwoord op.

Doreia* schreef: ↑

16-02-2023 11:25

Onderzoek eens welk gevoel dat is?

Ik heb ook gevoel voor Facebook. Ik wil dat niet loslaten. Ook al kost me dat ook wel veel teleurstelling, als er weer niets echt nuttigs te zien en te lezen was.

Ik heb ook gevoel voor dit forum. Toen het dreigde te sluiten was ik echt ontdaan. Wist ik even niet wat te denken. Zat er extra veel op, omdat het eindig zou zijn en dan nooit meer terug zou komen. Nooit meer even mijn rondje, mijn adviezen, mijn vermaak, mijn lach. En de immense opluchting dat het hier toch bleef bestaan.

Wat bedoel je met welk gevoel?

Krukje306 schreef: ↑

16-02-2023 11:55

Ik ben uiteindelijk een periode vertrokken in de hoop mezelf terug te krijgen. Weer de kracht in mezelf te vinden om hem aan te kunnen. Ik was helemaal leeggezogen door hem. En toen ik na maanden terug kwam begin de terreur vanaf dag 1. Het was precies de hel waar ik bang voor was. Maar ik had nu de kracht om het aan te gaan.

Ik ben er nog niet helemaal vanaf maar het einde is in zicht. Ben wel weer helemaal naar de kloten (Burnout) maar ben toch trots op mezelf dat ik de strijd aan ben gegaan. Wat een idioot, wat een gekkenhuis pffff. Dus dit topic triggert een hoop bij mij. En ik leer ook veel van de commentaren.

Hoelang heeft/ of speelt dit bij jou al?

Yep schreef: ↑

16-02-2023 12:13

Ik denk dat deze relatie voor Vetomiep toch op een of andere manier voor haar vertrouwd aanvoelt, hoe gek dat ook klinkt.

Ik heb wel eens een documentaire gezien over wilde dieren die járenlang in een kooi geleefd hadden.
Toen ze na zoveel jaren bevrijd werden en hun kooien opengezet werden en hun vrijheid dus eindelijk terug kregen, duurde het heel erg lang, enkele maanden zelfs, voordat ze uiteindelijk hun kooi, hun veilige plekje tussen die tralies, definitief durfden te verlaten...
Bij het minste stukje angst, renden ze namelijk weer terug naar die kooi.
In die kleine kooi, achter de tralies, voelden ze zich veiliger dan in de vrije natuur....

Is het gek als ik zeg dat ik dit stukje herken?
Maaaaaar.... ik liep vroeger bijvoorbeeld juist ook veel weg. En nog altijd heb ik een bepaald vluchtgedrag. Alleen juist niet in de situaties waarin het zou moeten. Waar dat vandaan komt, dat weet ik dus niet.

Yep schreef: ↑

16-02-2023 12:13

Ik denk dat deze relatie voor Vetomiep toch op een of andere manier voor haar vertrouwd aanvoelt, hoe gek dat ook klinkt.

Ik heb wel eens een documentaire gezien over wilde dieren die járenlang in een kooi geleefd hadden.
Toen ze na zoveel jaren bevrijd werden en hun kooien opengezet werden en hun vrijheid dus eindelijk terug kregen, duurde het heel erg lang, enkele maanden zelfs, voordat ze uiteindelijk hun kooi, hun veilige plekje tussen die tralies, definitief durfden te verlaten...
Bij het minste stukje angst, renden ze namelijk weer terug naar die kooi.
In die kleine kooi, achter de tralies, voelden ze zich veiliger dan in de vrije natuur....

Als ik er zo over nadenk... Ik liep als kind altijd weg van dezelfde situatie en rende dus eigenlijk naar een soortgelijke situatie om me daar dan wel veilig te voelen.
Dat is toch raar? Dat klopt toch niet?
En die situatie kan ik dan vervolgens niet loslaten. Oke dat geeft wel weer voer om na te denken.

Frizz schreef: ↑

16-02-2023 13:41

Het spijt me dat ik het zeg, maar het is toch verschrikkelijk dat je ergens op bezoek gaat en dan de hele tijd gaat zitten appen en bellen? Dat vind ik ook vanuit jou erg onvolwassen gedrag.
Als je een ‘verse’ vriendin was zou ik dat meteen weer laten verwateren, als je een goede vriendin was had ik als gastvrouw echt m’n grenzen aangegeven; ben je hier bij mij om het samen gezellig te hebben of je gaat lekker elders zitten appen en bellen.

Dat heb ik dus niet gedaan. Hij belde me toen ik daar was.
Ik heb niet de hele tijd zitten appen. Zag wel berichten binnenkomen maar reageerde niet meteen.
Zelf haat ik dat ook als men zo vaak op hun telefoon zitten. Dat doe ik dus ook niet.
wel als ik op het toilet zit of soms tussendoor even een klein appje als de ander naar het toilet ofzo is.

Frizz schreef: ↑

16-02-2023 13:41

Het spijt me dat ik het zeg, maar het is toch verschrikkelijk dat je ergens op bezoek gaat en dan de hele tijd gaat zitten appen en bellen? Dat vind ik ook vanuit jou erg onvolwassen gedrag.
Als je een ‘verse’ vriendin was zou ik dat meteen weer laten verwateren, als je een goede vriendin was had ik als gastvrouw echt m’n grenzen aangegeven; ben je hier bij mij om het samen gezellig te hebben of je gaat lekker elders zitten appen en bellen.

Over dat antwoorden, was voordat ik de auto uitstapte en reageerde onderweg in spraak berichten.