Onderbuik gevoel volgen? Objectief advies nodig

Dag forumleden,

Ik lees al een tijdje anoniem mee. Maar sinds een aantal maanden heb ik behoefte aan advies op mijn eigen verhaal, nu is het toch echt tijd.

Mijn partner en ik zijn al bijna een jaar samen, vrij pril dus. We stormen door onze prille tijd heen, met ups en downs. Toch merk ik vrij giftig gedrag op, wat steeds toeneemt en ik maak me steeds meer zorgen. Ik zal een verknopt verhaal vertellen, zo onpartijdig mogelijk... Wat natuurlijk lastig is vanuit 1 kant.

Zo'n twee jaar geleden ontmoeten we elkaar en ik was niet echt geïnteresseerd. Toen ik in een relatiebreuk zat met mijn ex, raakte we aan de babbel en dit klikte vrijwel meteen. Het wakkerde een verliefdheid aan. Al snel spendeerde we veel tijd samen en was ik vaak bij hem (60+ min rijden). Toen ik een eigen woning kreeg, bleef dit routine. Al snel bleek dat hij niet graag moeite deed om mij te bezoeken, vanwege de omgeving. Wat ik enigsinds kan snappen, maar wel moeilijk vond. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd omdat dit veel teleurstelling teweegbracht en ik vond dat het niet waard.

Er begonnen rare dingen naar boven te komen. Zo heeft hij camera's in zijn woonkamer hangen, zogezegd voor inbrekers. Deze draaide ook wanneer ik er was. Ik heb daar de nodige ruzies over gemaakt omdat ik me ongemakkelijk voelde wanneer ik er was. Na veel over en weer geruzie doet hij ze uit wanneer ik er ben. Maar ook niet altijd, zogezegd vergeet hij dat wel eens. Ik merk daarbij dat de buiten camera altijd blijft draaien, wat ik wel begrijp. Maar als hij eerder dan mij slaapt en ik ga roken, merk ik dat hij sochtends de camera beelden bekijkt omdat hij weet hoelaat ik mijn laatste sigaret heb gerookt. Hier heb ik me reeds bij neergeled, alles went zegmaar. Het is niet gezond en ik ben me ervan bewust.

Hij is vrij jaloers aangelegd en heeft het veel over vreemdgaan en de verhalen die hij hoort om hem heen. Na enkele maanden merkte ik dat mijn jaloezie en wantrouwen ook begon toe te nemen. Ik merkte dat het piekeren en nadenken alleen maar toenam en ik veel dingen in twijfel begon te trekken.
Onderhand heb ik mijn mannelijke vrienden opgegeven uit liefde voor hem. Hijzelf heeft een beste vriendin waar hij lange tijd nog contact mee had gehad, waaronder ook seks etc ( buiten onze relatie ). Maar op de momenten dat zij er was werden er veel seksuele getinte opmerkingen naar elkaar gemaakt. Zoals " en kreeg je daar een natte spleet van? ". Ik werd ongemakkelijk van spanning tussen die twee en ik heb bijna geeist dat zij hun contact stop zouden zetten. Dit heb ik nog nooit gedaan in mijn leven, een vriendschap kom je niet tussen. Maar omdat ik zoveel heb opgegeven aan mensen waar ik niet eens een seksueel verleden mee had, kon ik dit moeilijk verkroppen.

De onzekerheden namen enkel maar toe. Hij trekt zich meerdere malen terug in een buiten verblijf in de tuin op het moment dat ik er ben en blijft daar soms een uur zitten, zogezegd om te blowen zodat de buren er geen last van hebben. Nu heb ik hem een aantal keer betrapt dat ie daar met zichzelf aan de gang is. Het maakt me onzeker, vooral omdat ik geen dame ben met een laag libido.
Vanavond barste mijn vertrouwen nog meer. Hij maakt wel eens filmpjes van 'de daad' als we dus bezig zijn. Hij beweert dat dit voor zichzelf is, wat ik ook geloof. Maar wanneer ik vraag om deze beelden van mij en hem aan mij door te sturen, wordt dit geweigerd. Onder het mom dat hij wel eens wat mee heeft gemaakt dat er beelden online zijn gegaan van hem, herkenbaar in beeld. Maar in mijn ogen niet logisch. Hij filmt vanuit zijn oogpunt, ik ben de enige herkenbaar. Nu twijfel ik enorm aan de reden van de weigering en word hij boos als ik vraag of de beelden online staan. Hij beschuldigt me dat ik de avond heb verpest omdat ik erover doordramde. Maar ik wil de filmpjes en mijn onderbuik gevoel werd alleen maar erger wanneer hij zo raar deed over het versturen van de filmpjes. Dit kwam omdat ik hem in normale toestant filmde en hij mij verplichtte het filmpje te verwijderen, waardoor ik begon over al die filmpjes die hij van mij had. Uiteindelijk eindigde hij de discussie met ' alles wordt verwijderd, ik niks, jij niks'.

Al de dingen bij elkaar baren me zorgen. Ik hou zoveel van hem en ik leef in een realiteit dat ik hem niet wil verliezen.
Zijn jaloezie komt door het bedrog van zijn ex, 2 jaar lang. Daardoor verwacht hij van mij dat ik altijd laat weten waar ik ben en of ik ben aangekomen op een bestemming. Uit respect doe ik dit vaak netjes. Wanneer ik dit vergeet kan dit een grote ruzie opleveren.
Ik wil hem niet onzeker maken of bang, maar dit vreet me op. Mijn onderbuikgevoel speelt vaker op de laatste tijd, het maakt me onzeker en eenzaam.

Ik heb hem al betrapt op leugens. Waaronder dat hij seks met me had toen ik sliep. Ik werd halverwege wakker en besloot te doen alsof ik sliep. Hij ontkent dit tot de dag van vandaag. Ook toen heeft hij opnames gemaakt, ik ben bang dat ik daarom de filmpjes niet mag zien. Ik ben bang dat deze opnames ergens op het internet staan, zonder dat ik dit weet. En misschien wel meer gebeurtenissen. Ook wanneer hij werd betrapt in het buitenverblijf, uiteindelijk heeft hij toegegeven dat hij pornofilmpjes zat te kijken. Ik twijfel enorm of hij een seksverslaving heeft met een afwijkende voorkeur. Of misschien haal ik dingen in mijn hoofd die totaal niet stroken met de werkelijkheid. Ik word gek van de twijfel en de onderbuikgevoelens.

Meerdere mensen hebben me wel gewaarschuwd, echter zijn dit mensen die hem niet goed kennen en die enkel zijn claimerige gedrag hebben gezien. Ik weet niet of ik daarop kan bouwen.
Er is veel frictie en ik merk dat hij vaak bozig en geïrriteerd is en ik heb het gevoel dat dit door mij komt. Na veel gesprekken is zijn kritiek tegenover mij wel afgenomen. Ik doe veel voor die man en kreeg daar weinig waardering voor. Dat maakte me vaak verdrietig en ik heb daar over gepraat, dit is wel aangeslaan. Daardoor merk ik dat hij in dingen wel wil veranderen om deze relatie te laten werken.

Maar ik ben bang dat hij een dubbelleven lijdt en ik de man niet echt ken, zoals hij zich voordoet. Ik heb al op het punt gestaan om bij hem weg te gaan en toen stond hij ineens voor me deur. Iets wat hij niet snel zou doen, daaruit besloot ik dit nog een kans te geven. Maar ik ben bang dat ik in een val zit dat mij enkel maar meer opslurbt. Hij is dominant en vrij eogistisch (naar eigen zeggen), heeft veel kritiek op alles en iedereen. Ik vraag me echt af waar die woede vandaan komt en of ik hem ooit gelukkig kan maken, of hij mij. Ik zou zo graag zien dat dit werkt en ik zou zo graag advies willen hoe ik dit moet aanpakken. Ik merk dat ik de laatste tijd ook niet makkelijk ben, ik merk dat ik jaloers begin te worden en dingen begin te overdenken. Ik merk dat ik mezelf een beetje aan het kwijtraken ben. Ik merk dat er wil is naar verandering, van beide kanten, maar de werkelijke vraag is.... Is dit niet te giftig om aan te werken?

Dit is nog een verknopt verhaal van alles wat er is gebeurd. Vragen mag altijd. Indien mensen dit verhaal herkennen, dan hoor ik dit graag

samarinde schreef: ↑

16-02-2023 19:26

Interessant om alle verschillende antwoorden op deze vraag te lezen. Ik denk: controle. Of eigenlijk: de illusie van controle, want je weet zelf ook dat het je niets oplevert, maar je bent nu eenmaal zo door hem (en zijn gekte) geconditioneerd. Zo heb je het tijdens jullie relatie steeds gedaan, omdat het de enige manier was om hem min of meer ‘normaal’ te laten doen. En dat is dus een vorm van controledwang die je nu nog steeds beschouwt als je laatste strohalm. Want géén controle hebben = eng, ruzie, misbruik, angst. Als hij zich koest houdt, kun jij ademen. Je vergeet alleen dat het niet meer nodig is, want het is uit. Maar die ingesleten gewoonte laat je niet zo gemakkelijk los.

Ik had langdurig een stalker die mij vaak achtervolgde in zijn auto. Ik wist op een gegeven moment waar die auto ongeveer bij mij in de buurt geparkeerd stond. Ik móest dagelijks controleren of die auto er stond, of weg was, of was verplaatst. Dat gaf mij een soort houvast, want verder had ik NUL controle over de situatie. Maar het sloeg nergens op! Het was een totale illusie. Sterker, ik werd zélf een soort stalker En toch kon ik er niet mee stoppen. Want als ik niet ging controleren, was álles onzeker en gestoord en surreëel en dit was mijn enige strohalm.

Zoiets is dit ook, denk ik. Als in jouw wereld niets meer klopt, ga je automatisch op zoek naar iets waar je wél grip op hebt (nee: denkt te hebben). Jij denkt dat deze mafkees gesust wordt door jouw berichtjes. Maar dat is niet zo, dat weet je zelf ook. Alles is een spel. Hij speelt de kalme, teleurgestelde man omdat hij je nu niet wil wegjagen, maar zodra jij het spel weer serieus gaat meespelen, gaan al zijn trucendozen weer open en heb je niets bereikt met je toegeeflijkheid.

Hey,

Hoe ben je uiteindelijk hier uitgekomen?
Want ik merk inderdaad dat ik best wel, met momenten, ook het controlerende gedrag overneem. Echt bizar en tot sommige punten dat ik mezelf helemaal niet meer herken.

Yep schreef: ↑

16-02-2023 16:53

Je stelt hem gerust, omdat dat jou gerust stelt..
M.a.w. jij bent pas gelukkig, als hij gelukkig is.
Maar hij is pas gelukkig als hij volledige controle over jou heeft; over jouw gedachten, jouw doen en jouw laten. Hij wil namelijk boven jou staan, de baas zijn over jou. Hij heeft deze macht nodig om zich goed te voelen.
Hij is pas gelukkig als jij je volledig onderwerpt aan hem, en dus zonder enige tegenspraak gehoor geeft aan zijn (idiote) wensen en eisen. (bijvoorbeeld het filmen tijdens de seks). Als hij kan doen wat hij wil (met jou); wat het ook is. Zonder enige tegenspraak van jouw kant.
Hij is dus pas gelukkig als jij geen eigen wil meer hebt, als je je eigenwaarde opgeeft voor hem… Als hij kan doen met je, wat hij wil, zonder dat jij daar tegen in opstand komt.
Om dat te kunnen bereiken moet hij je emotioneel kapot maken; moet hij zorgen dat jij niet meer voor jezelf op durft te komen. Dit krijgt hij alleen voor elkaar door jouw eigenwaarde beetje bij beetje af te breken. Iemand met weinig eigenwaarde zal zijn gedrag nl. wel toestaan, en letterlijk kruipen voor zijn goedkeuring en aandacht. Jouw afhankelijkheid, jouw onderdanigheid naar hem toe, is zijn kick, voedt zijn ego..

Bijv. als jullie ruzie hebben, dan zul JIJ degene zijn die het moet goedmaken (ook al is hij degene die zich heeft misdragen). Want JIJ hebt je (in zijn ogen) misdragen. JIJ bent verantwoordelijk voor deze ruzie. Hij kickt op drama, want dat is voor hem de gelegenheid dat jij je best gaat doen voor hem. Jij gaat smeken, pleasen, excuses aanbieden aan hem, want je wil niet dat hij boos op je is. Zijn boosheid maakt jou ongelukkig en gestresst. En jouw boosheid maakt hem gelukkig.
Jouw onderdanigheid geeft hem zo’n kick, dat hij je weer een kans geeft.
Jij ziet dit als aandacht, als liefde, bevestiging, dat hij jou vergeeft, en dit geeft jou weer een enorme kick. Een enorme stoot aan endorfine...
Ook al brokkelt beetje bij beetje je eigenwaarde af. Dat is de prijs die er tegenover staat...
Want je durft niet meer tegen hem in te gaan, om te voorkomen dat hij boos op je wordt. Jij hebt dus niks te zeggen in deze relatie. Hij is degene die alles bepaalt, en jij bent degene die hem moet gehoorzamen.

En zo blijft deze ongezonde dynamiek in stand, omdat jullie elkaar nodig hebben voor jullie kicks.
Hij zal uiteindelijk steeds sterker, groter en machtiger worden, en jij steeds zwakker, kleiner en banger.. Hij parasiteert als het ware op je. Hij zal al je levenskracht en levensvreugde uit je zuigen. Totdat je breekt..
Want uiteindelijk, als je te lang hier in mee blijft gaan, zal hij je emotioneel zó uitputten dat je nog maar een schim zult zijn van wie je was, zonder eigen wil, zonder eigenwaarde... Emotioneel helemaal kapot gemaakt..
Ik hoop dat je het niet zo ver laat komen, Vetomiep..

Oké, het lukt je niet om in 1 x de pleister eraf te trekken, maar dat hoeft ook niet. Dan maar heel langzaam die pleister los trekken, als jou dat minder stress geeft..
Maar het goede nieuws is dat die pleister al iets losser komt, want al enige tijd ben je niet meer naar hem toe gegaan. Yessss!!
En áls het je lukt om dit vol te BLIJVEN houden, om niet meer met hem af te spreken, om niet meer naar hem toe te gaan, dan zit je echt op de goede weg. Dan zullen je gevoelens voor hem de komende weken/maanden uiteindelijk heeeeeeeeel langzaam gaan afnemen. En op een dag, als je gevoelens voor hem dusdanig zijn afgezwakt, zal de behoefte om nog contact met hem op te nemen helemaal weg zijn..
Dan zul je hem los kunnen laten en ben je weer vrij.

Bedankt voor je berichtje.
Je schets de situatie waar ik dus 10+ jaar geleden als een wrak ben uitgekomen. Jaren therapie voor heb gehad.
Dat heeft toen 7 jaar geduurd + een nasleep van bijna 6 jaar. Het bizarre is wel, dat dat niet in maanden is begonnen maar pas na ongeveer 2 jaar echt begon te escaleren. Al waren er in de beginjaren zeker veel rode vlaggen.

In deze relatie begon het al met 3 maanden.
Ergens moet ik er niet aan denken hoe deze relatie er had uitgezien als we 7 jaar verder waren.
Maar ik herken wel het meisje van toen weer. De momenten van angst, paniek, onzekerheid en eenzaamheid.
Daarna heb ik nog wel relaties gehad en die verliepen helemaal niet zo en was ik een totaal andere meid.
Dat overanalyseren helpt natuurlijk niet maar ik ben wel nieuwsgierig waar deze correlaties vandaan komen. Dat ik dit in de toekomst meteen kan herkennen en dat de rug kan toekeren.
Ik ben overtuigd dat therapie daar zeker bij zal gaan helpen. En zoals sommige hier zeggen, dat dat niet zal werken alvorens ik het contact heb verbroken vind ik moeilijk.
De instantie waar ik dinsdag weer terug moet, kaartte wel aan dat dit een probleem is die ze heel vaak zien bij dit soort relaties. En dat daar zeker ondersteuning bij kan worden geboden.

Elmervrouw schreef: ↑

17-02-2023 17:28

Dit is je dus eerder overkomen, en je zegt dat het nu al begon met 3 maanden.
Tussendoor heb je wél normale relaties gehad. Hoe kan het dat je hier nog een keer intrapt, terwijl je hebt kunnen voelen hoe het ook kan?
(Oprechte vraag.)

Omdat dit totaal anders verloopt. Ik begin de correlatie pas nu een beetje door te krijgen.

hanke321 schreef: ↑

18-02-2023 17:21

Hoe verloopt je weekend Vetomiep? Kom je een beetje aan de dingen die je fijn vindt toe? Uit isolement? Slaap je een beetje? Kun je ondanks carnaval nuchter blijven?

Hey,

Ik ben momenteel bij een vriendin. We pakken wat fotografie op. Doen wat spelletjes en het verloopt rustig.
Voel me wel goed. Kan weer goed eten momenteel. Dat zal wel weer veranderen als ik thuis ben.
Dus het er even van nemen nu
Thnx!

Hallo forumers.

Hier toch een berichtje met een update.
Na toch een tijd met veel ellende is het eindelijk allemaal goed achter de rug.

Toen ik het had uitgemaakt begon eigenlijk de hele ellende +10.
Uiteindelijk helemaal verlost geraakt ervan.

Na lange tijd kan ik weer normaal eten, is mijn eetlust terug. Lach ik weer en ervaar ik geen spanning meer.
Geen hartkloppingen en stress. Alles is geblokkeerd en ik hoor niks meer van hem.

Heb ondertussen iemand heel lief ontmoet en dat helpt ook enorm!
Nog een hoop te verwerken, maar het gaat goed met me!

Ik wil jullie allemaal bedanken! Want het begon met dit verhaal op dit forum!