Onderbuik gevoel volgen? Objectief advies nodig

Dag forumleden,

Ik lees al een tijdje anoniem mee. Maar sinds een aantal maanden heb ik behoefte aan advies op mijn eigen verhaal, nu is het toch echt tijd.

Mijn partner en ik zijn al bijna een jaar samen, vrij pril dus. We stormen door onze prille tijd heen, met ups en downs. Toch merk ik vrij giftig gedrag op, wat steeds toeneemt en ik maak me steeds meer zorgen. Ik zal een verknopt verhaal vertellen, zo onpartijdig mogelijk... Wat natuurlijk lastig is vanuit 1 kant.

Zo'n twee jaar geleden ontmoeten we elkaar en ik was niet echt geïnteresseerd. Toen ik in een relatiebreuk zat met mijn ex, raakte we aan de babbel en dit klikte vrijwel meteen. Het wakkerde een verliefdheid aan. Al snel spendeerde we veel tijd samen en was ik vaak bij hem (60+ min rijden). Toen ik een eigen woning kreeg, bleef dit routine. Al snel bleek dat hij niet graag moeite deed om mij te bezoeken, vanwege de omgeving. Wat ik enigsinds kan snappen, maar wel moeilijk vond. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd omdat dit veel teleurstelling teweegbracht en ik vond dat het niet waard.

Er begonnen rare dingen naar boven te komen. Zo heeft hij camera's in zijn woonkamer hangen, zogezegd voor inbrekers. Deze draaide ook wanneer ik er was. Ik heb daar de nodige ruzies over gemaakt omdat ik me ongemakkelijk voelde wanneer ik er was. Na veel over en weer geruzie doet hij ze uit wanneer ik er ben. Maar ook niet altijd, zogezegd vergeet hij dat wel eens. Ik merk daarbij dat de buiten camera altijd blijft draaien, wat ik wel begrijp. Maar als hij eerder dan mij slaapt en ik ga roken, merk ik dat hij sochtends de camera beelden bekijkt omdat hij weet hoelaat ik mijn laatste sigaret heb gerookt. Hier heb ik me reeds bij neergeled, alles went zegmaar. Het is niet gezond en ik ben me ervan bewust.

Hij is vrij jaloers aangelegd en heeft het veel over vreemdgaan en de verhalen die hij hoort om hem heen. Na enkele maanden merkte ik dat mijn jaloezie en wantrouwen ook begon toe te nemen. Ik merkte dat het piekeren en nadenken alleen maar toenam en ik veel dingen in twijfel begon te trekken.
Onderhand heb ik mijn mannelijke vrienden opgegeven uit liefde voor hem. Hijzelf heeft een beste vriendin waar hij lange tijd nog contact mee had gehad, waaronder ook seks etc ( buiten onze relatie ). Maar op de momenten dat zij er was werden er veel seksuele getinte opmerkingen naar elkaar gemaakt. Zoals " en kreeg je daar een natte spleet van? ". Ik werd ongemakkelijk van spanning tussen die twee en ik heb bijna geeist dat zij hun contact stop zouden zetten. Dit heb ik nog nooit gedaan in mijn leven, een vriendschap kom je niet tussen. Maar omdat ik zoveel heb opgegeven aan mensen waar ik niet eens een seksueel verleden mee had, kon ik dit moeilijk verkroppen.

De onzekerheden namen enkel maar toe. Hij trekt zich meerdere malen terug in een buiten verblijf in de tuin op het moment dat ik er ben en blijft daar soms een uur zitten, zogezegd om te blowen zodat de buren er geen last van hebben. Nu heb ik hem een aantal keer betrapt dat ie daar met zichzelf aan de gang is. Het maakt me onzeker, vooral omdat ik geen dame ben met een laag libido.
Vanavond barste mijn vertrouwen nog meer. Hij maakt wel eens filmpjes van 'de daad' als we dus bezig zijn. Hij beweert dat dit voor zichzelf is, wat ik ook geloof. Maar wanneer ik vraag om deze beelden van mij en hem aan mij door te sturen, wordt dit geweigerd. Onder het mom dat hij wel eens wat mee heeft gemaakt dat er beelden online zijn gegaan van hem, herkenbaar in beeld. Maar in mijn ogen niet logisch. Hij filmt vanuit zijn oogpunt, ik ben de enige herkenbaar. Nu twijfel ik enorm aan de reden van de weigering en word hij boos als ik vraag of de beelden online staan. Hij beschuldigt me dat ik de avond heb verpest omdat ik erover doordramde. Maar ik wil de filmpjes en mijn onderbuik gevoel werd alleen maar erger wanneer hij zo raar deed over het versturen van de filmpjes. Dit kwam omdat ik hem in normale toestant filmde en hij mij verplichtte het filmpje te verwijderen, waardoor ik begon over al die filmpjes die hij van mij had. Uiteindelijk eindigde hij de discussie met ' alles wordt verwijderd, ik niks, jij niks'.

Al de dingen bij elkaar baren me zorgen. Ik hou zoveel van hem en ik leef in een realiteit dat ik hem niet wil verliezen.
Zijn jaloezie komt door het bedrog van zijn ex, 2 jaar lang. Daardoor verwacht hij van mij dat ik altijd laat weten waar ik ben en of ik ben aangekomen op een bestemming. Uit respect doe ik dit vaak netjes. Wanneer ik dit vergeet kan dit een grote ruzie opleveren.
Ik wil hem niet onzeker maken of bang, maar dit vreet me op. Mijn onderbuikgevoel speelt vaker op de laatste tijd, het maakt me onzeker en eenzaam.

Ik heb hem al betrapt op leugens. Waaronder dat hij seks met me had toen ik sliep. Ik werd halverwege wakker en besloot te doen alsof ik sliep. Hij ontkent dit tot de dag van vandaag. Ook toen heeft hij opnames gemaakt, ik ben bang dat ik daarom de filmpjes niet mag zien. Ik ben bang dat deze opnames ergens op het internet staan, zonder dat ik dit weet. En misschien wel meer gebeurtenissen. Ook wanneer hij werd betrapt in het buitenverblijf, uiteindelijk heeft hij toegegeven dat hij pornofilmpjes zat te kijken. Ik twijfel enorm of hij een seksverslaving heeft met een afwijkende voorkeur. Of misschien haal ik dingen in mijn hoofd die totaal niet stroken met de werkelijkheid. Ik word gek van de twijfel en de onderbuikgevoelens.

Meerdere mensen hebben me wel gewaarschuwd, echter zijn dit mensen die hem niet goed kennen en die enkel zijn claimerige gedrag hebben gezien. Ik weet niet of ik daarop kan bouwen.
Er is veel frictie en ik merk dat hij vaak bozig en geïrriteerd is en ik heb het gevoel dat dit door mij komt. Na veel gesprekken is zijn kritiek tegenover mij wel afgenomen. Ik doe veel voor die man en kreeg daar weinig waardering voor. Dat maakte me vaak verdrietig en ik heb daar over gepraat, dit is wel aangeslaan. Daardoor merk ik dat hij in dingen wel wil veranderen om deze relatie te laten werken.

Maar ik ben bang dat hij een dubbelleven lijdt en ik de man niet echt ken, zoals hij zich voordoet. Ik heb al op het punt gestaan om bij hem weg te gaan en toen stond hij ineens voor me deur. Iets wat hij niet snel zou doen, daaruit besloot ik dit nog een kans te geven. Maar ik ben bang dat ik in een val zit dat mij enkel maar meer opslurbt. Hij is dominant en vrij eogistisch (naar eigen zeggen), heeft veel kritiek op alles en iedereen. Ik vraag me echt af waar die woede vandaan komt en of ik hem ooit gelukkig kan maken, of hij mij. Ik zou zo graag zien dat dit werkt en ik zou zo graag advies willen hoe ik dit moet aanpakken. Ik merk dat ik de laatste tijd ook niet makkelijk ben, ik merk dat ik jaloers begin te worden en dingen begin te overdenken. Ik merk dat ik mezelf een beetje aan het kwijtraken ben. Ik merk dat er wil is naar verandering, van beide kanten, maar de werkelijke vraag is.... Is dit niet te giftig om aan te werken?

Dit is nog een verknopt verhaal van alles wat er is gebeurd. Vragen mag altijd. Indien mensen dit verhaal herkennen, dan hoor ik dit graag

Doreia* schreef: ↑

16-02-2023 09:43

Jij probeert hem nu te beïnvloeden door snel op zijn appjes te reageren.
Kijken of dat werkt.
Dat is je knop bij hem.

Kijken of hij verandert als je hem geeft wat hij wil.

Maar die route heb je al talloze malen bewandeld, er ligt een heel uitgesleten pad op deze weg.

Dit is je dopamine rush. Elke keer als hij je aandacht komt halen, krijgt je lijf een adrenaline rush en moet je weer reageren. Je weet niet eens meer hoe het is om zonder die instant adrenaline de dag door te komen.
Ik weet waar je staat, ik moest het ook altijd komen halen. Drama, adrenaline, er gebeurt iets in mijn leven.

Waarom laat je hem niet gewoon appen, bellen, idioot doen en zet je dan de telefoon niet gewoon rustig uit op zulke momenten?
Hij zit meer dan een uur gaans van je vandaan! Wat zou je gebeuren als je dat doet? Je bent hem niets meer verplicht. Het is hartstikke uit. Je hoeft hem nooit meer te zien of te spreken he? Je bent hem niets meer verplicht.

Oke, zo heb ik het inderdaad nog niet bekeken.
Dat is inderdaad wat ik doe.
Ik moet mezelf echt dwingen om mijn telefoon weg te leggen. Maar ook vind ik dat moeilijk, omdat het toch weer een afleiding is van mijn eigen gedachten.
De mobiele telefoon had ook gewoon nooit uitgevonden moeten worden
Maar dit zet me wel aan het denken.

Explorista schreef: ↑

16-02-2023 09:42

Vetomiep,
Je mag naar vrienden toe.
Je mag friet eten bij een frietkot.
Je mag luidkeels "I will survive" meezingen. (Nou, niet te hard vanwege de buren.)

Je hoeft hem niet te vertellen wat je gaat doen.
Je hoeft hem geen uitleg te geven.
Je hoeft de telefoon niet op te nemen.

Je hebt zulke goede inzichten. Je mag je eigen leven leiden.

In mijn hart weet ik dit inderdaad wel.
Maar mijn gevoel zit er zo tegenaan te schoppen. En dat eeuwige schuldgevoel dat ik niet kan loslaten.
arghhh.... ik word soms gek van mezelf.

Anderlicht schreef: ↑

16-02-2023 09:55

Zolang je nog zo met hem bezig bent ( via terug appen en hier op het forum of met vrienden) voed je jouw verslaving.
Jouw verslaving zit niet in het daadwerkelijke contact maar “ hem “ als project in je leven. Zolang hij jouw project is kom je niet toe aan jezelf ( jouw pijn, afwijzing en verdriet uit jouw jeugd en eerdere ervaringen wat door hem nu getriggerd wordt) en daar zit juist de kern van het probleem en oplossing.
Dit kan je niet alleen. Zoek hier gerichte hulp voor.

Dat ga ik krijgen
Hij is nog altijd het centrum van mijn leven momenteel.
Zolang ik het zelf niet hoef te zijn.......

S-Groot schreef: ↑

16-02-2023 10:03

Dit is het punt waar het om draait. Jij wil zijn aandacht niet verliezen, jij wil niet dat hij stopt met contact opnemen met je, dat hij door gaat met zijn leven, zonder jou. Je wil hem nog steeds niet kwijt. En dáárom ga je hem appen. Want als je dat niet doet, dan gaat hij zijn interesse in jou verliezen. Dat wil je niet, dus gebruik jij dat appen om een lijntje te houden. En jij weet heel goed dat hij gaat appen als jij zegt dat je naar vrienden gaat, je drukt dus heel bewust op die knop.

Nou nee, als ik namelijk niks laat weten... dan gaat hij juist veel meer appen en bellen en stalken.
Dat wil ik juist niet. Ik wil eerlijk tegen hem zijn....
Ik kies eigenlijk juist de momenten uit waarvan ik weet dat hij zelf druk is.... zodat ik een rustig avondje kan hebben. Niet wetende dat hij de plannen voor gisteravond had afgezegd.
Ik wist dit weldegelijk niet.
Toch denk ik dat je hierin niet juist zit.

Doreia* schreef: ↑

16-02-2023 10:12

Waarom moet jij zijn agenda kennen?
Waarom moet hij jouw agenda kennen?
Waarom moeten jullie van elkaars reilen en zeilen op de hoogte zijn?

Je kunt zélf stoppen met je telefoon. De telefoon aan een ander geven op zo'n avond. Zeggen dat je hem de komende 3 uur niet wilt vasthouden. Omdat je weet dat hij door de telefoon wil kruipen om je gedachten naar hem te krijgen.

Maar daar kies je niet voor.

Want wat S-Groot zegt, dat is de kern. Dat is je angst:
Wat als hij verder gaat zonder mij? Wat als hij me NIET meer contacteert? Wat moet ik met mijn leven zonder hem?

Maar ik hoef het niet te weten van hem.
Hij deelt dit zelf altijd mee.

Ik kom wel steeds dichter bij het punt dat ik wil loslaten. Die momenten voel ik wel steeds meer.
Op momenten kan ik ook veel beter afstand nemen. Maar het is met vallen en opstaan.
Het moment gaat komen hoor.

S-Groot schreef: ↑

16-02-2023 10:16

Ten eerste: je kunt gewoon de vliegtuigstand erop zetten. Maar dat wil jij niet, want je zoekt die continue aandacht.

Ten tweede: je kunt ook gewoon NIET appen dat je weg gaat maar gewoon zoals anders reageren als hij appt. Maar ook dat wil je niet, je wíl juist op dat knopje drukken bij hem en conflict uitlokken zodat hij je lekker afleidt van jezelf.

Ik begrijp dat het makkelijker is om te denken dat jij dit alleen maar uit de goedheid van je hart doet, dat 'eerlijk' zijn en appen. Maar dat hou je jezelf voor om wederom niet naar je ware motieven te kijken en niet naar je enorme behoefte waar je niet mee aan de slag durft.

Oke, ik ga hier eens goed over nadenken.
Ik heb juist het idee dat ik het conflict uitlok als ik onbereikbaar ben. Dan krijg ik namelijk enorm veel shit over me heen. Verwijten etc... en dat probeer ik denk ik meer te vermijden dan dat ik die aandacht wil...
Maarja, misschien zit ik verkeerd daarin...

Krukje306 schreef: ↑

16-02-2023 10:20

Dit is precies wat ik ook deed. Ik weet niet of het te maken heeft met op elkaars knopjes drukken. Vooor mij was het contact houden meer een soort zoethoudertje voor hem zodat het niet zou escaleren. Want daar was ik doodsbang voor. Voor zijn terreur als ik niet meer zou reageren. Kan het zijn dat dit bij jou ook het geval is? Dat je bang bent voor de gevolgen als je het echt helemaal afkapt?

Ja daar denk ik namelijk enorm vaak aan.
Ik weet niet wat ie gaat doen.
Maar ikzelf heb ook nog gevoel voor hem.

Doreia* schreef: ↑

16-02-2023 10:29

Je kunt ook reageren met emoticons.
Duimpjes op zijn appjes.

Dus als hij appt: ik zit vanavond lekker met een heel stel vrienden te blowen!
Dat jij daar een duimpje op gooit.

En als hij appt: ik vermaak me fantastisch hier!
Dat jij daar een duimpje op gooit.

En als hij zegt: wat doe je nu?
Dat je daar niet op reageert.
En als hij dan: ??? appt, dat je zegt: fijn dat je een leuke avond hebt.
Dan zal hij beginnen te zuigen. Dan mag je de telefoon wegleggen. Want dan weet je dat het om jouw gaat, maar om hemzelf.

Maar dus niet voeden.

Maar dan voed ik hem juist toch ook?
Als ik die dingen begin te doen, dan zal er echt een ellende aankomen. Verwijten met hoe slecht mens ik wel niet ben en hoe kan ik dit hem aandoen... etc...
Ik heb der gewoon geen zin in. En misschien ook niet om mee weeral zo slecht over mezelf te voelen.

hanke321 schreef: ↑

16-02-2023 10:54

"Als.... dan...."

Dit is dramatisch redeneren, ervoor kiezen om hem te geloven terwijl je weet dat het niet klopt

En zelfmedelijden.

Geen zin hebben je naar te voelen over jezelf is ook een tactiek om de werkelijkheid niet onder ogen te zien. Om niet eerlijk te zijn over jezelf en je motieven.

Ik vind het soms wel oneerlijk eigenlijk. Ik weet dat ik dingen misschien niet wil voelen etc.
Maar ik zoek er hulp bij en ik wil mijn eigen fouten wel onder ogen krijgen. Ik krijg therapie binnenkort voor trauma.
Ik kan moeilijk loslaten inderdaad, dat weet ik van mezelf. Ook dat ik angsten heb. Ik wil mijn fouten zeker wel onder ogen zien en er aan werken. Ik heb er ook hulp bij nodig.