Relaties
alle pijlers
Ook bedrogen....
vrijdag 4 april 2008 om 19:51
Afgelopen woensdag ben ik er bij toeval achtergekomen dat mijn man met een andere vrouw sex heeft gehad. Nu was ons huwelijk de laatste tijd niet optimaal, maar ik had wel het idee dat we de laatste maanden stapjes in de goede richting aan het maken waren. Wat een ongelooflijke klap is dit zeg! Ik ben er beroerd en ziek van, kan niet eten en m'n gedachten op een rijtje krijgen al helemaal niet. Het gekke is dat ik er woensdag en gisteren normaal over heb kunnen praten met hem. De furieuze woede en het misselijkmakende verdriet begint nu eigenlijk pas. In overleg heeft hij een paar dagen ander onderkomen gevonden, maar ik heb hem net gebeld en hem voor alles uitgemaakt wat maar uit m'n mond kwam. Ik heb gegild en geschreeuwd tegen hem, gehuild (de buren zullen wel gedacht hebben, maar dat terzijde). Ik heb gezegd dat ik hem haat. En dat ik haar haat. Ik heb haar een hoer en een slet genoemd. Ik kan er niet over uit dat hij me dit aandoet. En grote god...ik ben gek op hem!! Ondanks dit ben ik gek op hem. Wat moet ik nu?
Het is misschien een wat warrig verhaal, maar ik moet het even kwijt en typ gewoon even in wat ik voel en denk. Ik lees vaak op het forum en er zijn veel meiden die belazerd worden. Ik wil jullie gewoon laten weten dat ik begrijp hoe jullie je voelen.
Ik ben bang. Bang voor wat gaat komen. Bang dat hij nu gezellig samen is met dat mens (hij zegt van niet). Bang dat ik hem voor altijd kwijt ben. Ik voel me zo intens verdrietig. Ik weet dat dit het zoveelste verhaal is van een vrouw wiens man vreemd is gegaan, maar wat een pijn doet dit, zeg!
Het is misschien een wat warrig verhaal, maar ik moet het even kwijt en typ gewoon even in wat ik voel en denk. Ik lees vaak op het forum en er zijn veel meiden die belazerd worden. Ik wil jullie gewoon laten weten dat ik begrijp hoe jullie je voelen.
Ik ben bang. Bang voor wat gaat komen. Bang dat hij nu gezellig samen is met dat mens (hij zegt van niet). Bang dat ik hem voor altijd kwijt ben. Ik voel me zo intens verdrietig. Ik weet dat dit het zoveelste verhaal is van een vrouw wiens man vreemd is gegaan, maar wat een pijn doet dit, zeg!
Life is like a box of chocolates, you never know what you gonna get....
vrijdag 4 april 2008 om 20:06
Meid ik weet precies wat je doormaakt. Ikzelf ben er in september achtergekomen dat mijn vriend sex heeft gehad met zijn collega (tiep sletterig fotomodelletje). Ik ben die avond helemaal gek geworden en gek genoeg daarna was ik rustig.
Wat mij heel erg heeft geholpen is het advies, neem geen overhaaste beslissingen. Wij hebben een kindje, dus ik ben niet direct bij hem weg gegaan al had ik dat wel gewild op dat moment. Maar weggaan kan altijd nog.
Bedenk wel dat het heel lang duurt. Ik ben nu over het ergste heen, en kan verder met mijn leven en relatie, mede door relatietherapie, maar heb het soms ook heel erg moeilijk. Kan heel veel opmerkingen naar zijn hoofd gooien in de richting van die slet.
Ook op haar ben ik heel boos geweest mede omdat ze de situatie kent aangezien ze zijn collega is, ze woont zelf ook samen. Ze kan iedereen krijgen en pakt mijn vent op het moment dat het bij ons ook even niet helemaal lekker voelt. Lekker makkelijk.
Ik weet zo hoe je je voelt en vergis je niet dit gaat lang duren. Praten, praten, praten dat is het enige dat helpt.
sterkte
Wat mij heel erg heeft geholpen is het advies, neem geen overhaaste beslissingen. Wij hebben een kindje, dus ik ben niet direct bij hem weg gegaan al had ik dat wel gewild op dat moment. Maar weggaan kan altijd nog.
Bedenk wel dat het heel lang duurt. Ik ben nu over het ergste heen, en kan verder met mijn leven en relatie, mede door relatietherapie, maar heb het soms ook heel erg moeilijk. Kan heel veel opmerkingen naar zijn hoofd gooien in de richting van die slet.
Ook op haar ben ik heel boos geweest mede omdat ze de situatie kent aangezien ze zijn collega is, ze woont zelf ook samen. Ze kan iedereen krijgen en pakt mijn vent op het moment dat het bij ons ook even niet helemaal lekker voelt. Lekker makkelijk.
Ik weet zo hoe je je voelt en vergis je niet dit gaat lang duren. Praten, praten, praten dat is het enige dat helpt.
sterkte
vrijdag 4 april 2008 om 20:07
Ik ken het niet uit eigen ervaring maar even een voor je. Moeilijk te zeggen wat je moet doen, hangt er ook vanaf of het een lange relatie was tussen hem en zijn minnares of een "slippertje". Iig veel sterkte wat je nodig zal hebben. Goed dat je alles eruit gegooid hebt. Mocht je verder met hem willen is het misschien goed om samen hulp te zoeken. Ik wens je veel sterkte en moed om je verloren vertrouwen terug te krijgen of dat je alleen doorgaat.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
vrijdag 4 april 2008 om 20:28
knuffeltjezacht een hele dikke Je boosheid, woede en verdriet die zitten er nog wel een poosje. En dan toch ook nog van hem houden. Heel verwarrend en moeilijk.
Geen overhaaste beslissingen en de komende dagen even alles over je heen laten komen aan gevoelens. Het is nu nog zo vers, rationeel nadenken, etc gaat nog even niet.
Maar vergeet niet, hoe erg, hoe hard hoe pijnlijk, het hoeft niet het einde van je relatie te zijn.
Geen overhaaste beslissingen en de komende dagen even alles over je heen laten komen aan gevoelens. Het is nu nog zo vers, rationeel nadenken, etc gaat nog even niet.
Maar vergeet niet, hoe erg, hoe hard hoe pijnlijk, het hoeft niet het einde van je relatie te zijn.
vrijdag 4 april 2008 om 21:09
helaas moet ik zeggen: join the club. Ik was dan wel niet getrouwd, ik woonde samen. Het is erg pijnlijk allemaal, emoties donderen over je heen. Je hoort het altijd over anderen, jou overkomt dat niet. Wat er ook gebeurd, jij hebt een relatie waarin er respect is. Liegen en dit soort truucjes flikken jullie elkaar niet. Dat is alleen voor van die sjonnie-relaties, of van die aftandse giftige typjes. Nee, zo ben jij niet. En ineens !boink!, dat verhaaltje dat altijd over anderen gaat, gaat ineens over jou. Heel veel sterkte, gedraag je moedig en sterk tegenover hem! Laat hem je niet klein krijgen, ga niet smeken, ga niet gillen en janken en schreeuwen tegen hem (je hebt het er al 1x uitgegooid). Noem die ander geen hoer of slet. Zorg dat jij uit dit verhaal met opgeheven hoofd en zelfresepct kunt weglopen. Gun hem je trots niet. Dat is wat ik je kan meegegeven, voor wat het waard is.
vrijdag 4 april 2008 om 21:10
Dank jullie wel alvast voor de reacties. Ook wij hebben een kindje en ik wil ook niet direct denken aan weggaan.
Mijn man heeft het ook met zijn collega gedaan. Een vrouw die in scheiding ligt en hem blijkbaar de aandacht heeft gegeven die hij nodig had. Ik neem het haar zo kwalijk. Haar eigen huwelijk naar de klote en dan ook nog een ander huwelijk over het randje helpen? How low can you go. Ik weet ook wie het is en ik heb vanmiddag op het punt gestaan haar te bellen en haar eens even flink de waarheid te vertellen. Maar goed, heb me toch ingehouden. Als het echt waar is, was dit eenmalig. Een slippertje dus. Maar ik kan er niet bij dat hij gewoon zijn leuter in een ander gat heeft gestoken (sorry dat ik het zo omschrijf), echt walgelijk.
Ik heb nu het idee dat mijn verdriet nooit meer overgaat, maar rationeel weet ik dat dat natuurlijk niet zo is. Toen ik vanmiddag die woedeaanval had, was mijn kindje niet thuis, maar nu inmiddels wel, dus ik ben nu natuurlijk weer de vrolijke moeder. Het helpt natuurlijk wel, omdat ik mijn aandacht op hem moet richten en geen tijd heb om mijn gedachten ergens anders op te laten gaan.
Dopey, hoe heb jij dat gedaan met je kindje? Is hij op een leeftijd om dingen te kunnen begrijpen. Ik heb mijn zoontje nu verteld dat papa onverwachts een paar dagen op cursus is.
Mijn man heeft het ook met zijn collega gedaan. Een vrouw die in scheiding ligt en hem blijkbaar de aandacht heeft gegeven die hij nodig had. Ik neem het haar zo kwalijk. Haar eigen huwelijk naar de klote en dan ook nog een ander huwelijk over het randje helpen? How low can you go. Ik weet ook wie het is en ik heb vanmiddag op het punt gestaan haar te bellen en haar eens even flink de waarheid te vertellen. Maar goed, heb me toch ingehouden. Als het echt waar is, was dit eenmalig. Een slippertje dus. Maar ik kan er niet bij dat hij gewoon zijn leuter in een ander gat heeft gestoken (sorry dat ik het zo omschrijf), echt walgelijk.
Ik heb nu het idee dat mijn verdriet nooit meer overgaat, maar rationeel weet ik dat dat natuurlijk niet zo is. Toen ik vanmiddag die woedeaanval had, was mijn kindje niet thuis, maar nu inmiddels wel, dus ik ben nu natuurlijk weer de vrolijke moeder. Het helpt natuurlijk wel, omdat ik mijn aandacht op hem moet richten en geen tijd heb om mijn gedachten ergens anders op te laten gaan.
Dopey, hoe heb jij dat gedaan met je kindje? Is hij op een leeftijd om dingen te kunnen begrijpen. Ik heb mijn zoontje nu verteld dat papa onverwachts een paar dagen op cursus is.
Life is like a box of chocolates, you never know what you gonna get....
vrijdag 4 april 2008 om 21:15
Carlice, ik zag je reactie net pas.
Aan de ene kant wil ik me emotioneel opstellen om hem een flink schuldgevoel te geven. Aan de andere kant wil ik ook m'n hoofd opheffen, trots zijn en hem laten merken dat ik me niet laat kennen en dat ik de sterkste ben.
Voel me alleen niet zo. Ik wil dat hij me in z'n armen neemt en zegt dat alles goed komt. Hoe stom het ook klinkt, maar dat gevoel heb ik nu.
En je hebt gelijk, je denkt dat het je niet overkomt, het is een ver-van-mijn-bed-show....totdat....tja....
Aan de ene kant wil ik me emotioneel opstellen om hem een flink schuldgevoel te geven. Aan de andere kant wil ik ook m'n hoofd opheffen, trots zijn en hem laten merken dat ik me niet laat kennen en dat ik de sterkste ben.
Voel me alleen niet zo. Ik wil dat hij me in z'n armen neemt en zegt dat alles goed komt. Hoe stom het ook klinkt, maar dat gevoel heb ik nu.
En je hebt gelijk, je denkt dat het je niet overkomt, het is een ver-van-mijn-bed-show....totdat....tja....
Life is like a box of chocolates, you never know what you gonna get....
vrijdag 4 april 2008 om 22:23
knuffeltje, je zegt ik wil dat hij me in zijn armen neemt en zegt dat alles goed komt. Zo herkenbaar, ambivalentie, boos zijn op iemand en van diezelfde persoon troost willen. En als hij je in je armen neemt duw je hem na 30 seconden weg. De ingewikkelde wereld van emoties.
Als je verder wilt, of nog niet bij hem weg wilt, toon je emoties dan. Wees eerlijk naar hem. En een hele nare, probeer je niet met haar bezig te houden. Ze heeft je man niet gedwongen, hij had gewoon nee kunnen zeggen. Heel moeilijk om dit te accepteren maar helaas is het zo.
Wel heel goed voor jezelf en je kindje zorgen, jullie staan nu op nummer 1, je partner heeft nu even geen rol in jullie leven. Jullie moeten samen staande blijven, je kind heeft jou nu nodig nu papa op cursus is. Keihard, maar wel een reden om door te gaan en structuur te houden.
Heel veel sterkte knuffeltje,
Als je verder wilt, of nog niet bij hem weg wilt, toon je emoties dan. Wees eerlijk naar hem. En een hele nare, probeer je niet met haar bezig te houden. Ze heeft je man niet gedwongen, hij had gewoon nee kunnen zeggen. Heel moeilijk om dit te accepteren maar helaas is het zo.
Wel heel goed voor jezelf en je kindje zorgen, jullie staan nu op nummer 1, je partner heeft nu even geen rol in jullie leven. Jullie moeten samen staande blijven, je kind heeft jou nu nodig nu papa op cursus is. Keihard, maar wel een reden om door te gaan en structuur te houden.
Heel veel sterkte knuffeltje,
vrijdag 4 april 2008 om 22:48
Heeft je man het jezelf vertelt of moest je er zelf achter komen?
En wat een stuk ellende dat wijf,ik had haar de kop kapot gekrabt.Natuurlijk had je man nee kunnen zeggen , maar het vlees is zwak en zij wist dat je man getrouwd is.En ik vind nog altijd van iemand die bezet is blijf je met je poten vanaf.Natuurlijk wil je dat het goedkomt maar zou je je man ooit weer vertrouwen, elk moment dat ie weer op stap is of onderweg zou jij je onrustig voelen.
En wat een stuk ellende dat wijf,ik had haar de kop kapot gekrabt.Natuurlijk had je man nee kunnen zeggen , maar het vlees is zwak en zij wist dat je man getrouwd is.En ik vind nog altijd van iemand die bezet is blijf je met je poten vanaf.Natuurlijk wil je dat het goedkomt maar zou je je man ooit weer vertrouwen, elk moment dat ie weer op stap is of onderweg zou jij je onrustig voelen.
vrijdag 4 april 2008 om 23:05
Dat bedoel ik Zeurniet. Hoe kun je ooit weer iemand vertrouwen? Hoe kan ik ooit weer seks met hem kunnen hebben, zonder dat ik beelden krijg van hem op haar? Hoe doe je dat? Is dat een proces die je doorgaat? Of zal het vertrouwen nooit meer helemaal terugkomen? Is er iemand bij wie dit gelukt is?
Life is like a box of chocolates, you never know what you gonna get....
vrijdag 4 april 2008 om 23:15
Vroeger had je radio romantica, een Veronica programma over sex (mijn ouders vraten het). Een keer hoorde ik de presentratrice iets zeggen als "joh, het is niet raar als je een keer bezwijkt voor vreemdgaan. Gewoon voor jezelf houden, beschouw het als een pleziertje voor jezelf, val er de ander niet mee lastig". En toen kon ik dat begrijpen. Ik weet echter ook dat andre Hazes ooit zei naar aanleiding van een krantenbericht dat 66% van de vrouwen vreemd gaat "ik geloof dat niet. Als je van iemand houdt, wil je diegene geen pijn doen". En dat snap ik ook, misschien nog beter. Ik denk dat ik verteerd zou worden door schuldgevoel.
Goed, een grote leugenaar ben ik niet, maar ik kan wel begrijpen dat een vreemdganger denkt "dit komt niet uit, ik pak het plezier, je leeft maar een keer". Niemand denkt "ik ga mijn partner eens vreselijk pijn doen".
Goed, een grote leugenaar ben ik niet, maar ik kan wel begrijpen dat een vreemdganger denkt "dit komt niet uit, ik pak het plezier, je leeft maar een keer". Niemand denkt "ik ga mijn partner eens vreselijk pijn doen".
vrijdag 4 april 2008 om 23:21
Hoe ben je er achter gekomen trouwens?
Ik denk dat je partner nu wel een lesje heeft geleerd hoor. Als hij bij je terugkomt, zal het hem enorm pijn doen om je zo te zien. Hij kan wel door de grond gaan. Overigens zal je nooit absolute zekerheid krijgen over iemands trouw.
Wat me wel leuk lijkt voor jou, is zijn leuter eens ritueel te wassen. Met een grote harde borstel ga je hem te lijf. Zit ook een ontlading in. Maar dan ben je al verder.
Ik denk dat je partner nu wel een lesje heeft geleerd hoor. Als hij bij je terugkomt, zal het hem enorm pijn doen om je zo te zien. Hij kan wel door de grond gaan. Overigens zal je nooit absolute zekerheid krijgen over iemands trouw.
Wat me wel leuk lijkt voor jou, is zijn leuter eens ritueel te wassen. Met een grote harde borstel ga je hem te lijf. Zit ook een ontlading in. Maar dan ben je al verder.
vrijdag 4 april 2008 om 23:34
@knuffelzacht ik las dat je erzelf was achtergekomen, stel als
dit niet gebeurd was had die het je dan zelf verteld.En hoelang speelt dit al, heb je hier al antwoorden opgekregen? Het is laag wat die je geflikt heeft en dat kun je zo niet aan de kant schuiven.Jij moet verder misschien verstandig dat hij voorlopig even ergens anders woont.En laat hem maar voelen hoe moeilijk ook dat er met jouw niet te sollen valt, hij mag best voelen wat die veroorzaakt heeft.
dit niet gebeurd was had die het je dan zelf verteld.En hoelang speelt dit al, heb je hier al antwoorden opgekregen? Het is laag wat die je geflikt heeft en dat kun je zo niet aan de kant schuiven.Jij moet verder misschien verstandig dat hij voorlopig even ergens anders woont.En laat hem maar voelen hoe moeilijk ook dat er met jouw niet te sollen valt, hij mag best voelen wat die veroorzaakt heeft.
vrijdag 4 april 2008 om 23:41
Jeetje meid, dat is niet niks. Als ik voor mijzelf spreek zeg ik dat ik hem hierna nooit meer zou vertrouwen. Bij vreemdgaan is het over en uit, ook al zijn er kinderen in het spel. Dan ga ik scheiden.
Ik zou het niet en nooit kunnen accepteren en dat weet mijn man. Hij weet dus als hij het doet dat dit de consequentie is en ook dat ik bij dit standpunt zal blijven (hij kent mijn karakter wel na vele jaren). Maar hoe het voor jou werkt kan jij alleen bepalen. Kun je er nog voor gaan als hij dat ook wil? En krijg je die beelden ooit uit je hoofd? Zal het ooit weer worden zoals het was?
Ik begrijp ergens wel dat je je inhoudt om je trots te behouden, maar anderzijds is het helemaal niet verkeerd om alle bagger er uit te gooien en lekker los te gaan. Dat is goed voor je eigen verwerking. Fuck de trots. Ik zou haar allang gebeld hebben en alles voor de voeten gooien. Maar dat ben ik.
Ik wens je er heel veel wijsheid in en hoop dat je eruit komt voor jezelf.
Ik zou het niet en nooit kunnen accepteren en dat weet mijn man. Hij weet dus als hij het doet dat dit de consequentie is en ook dat ik bij dit standpunt zal blijven (hij kent mijn karakter wel na vele jaren). Maar hoe het voor jou werkt kan jij alleen bepalen. Kun je er nog voor gaan als hij dat ook wil? En krijg je die beelden ooit uit je hoofd? Zal het ooit weer worden zoals het was?
Ik begrijp ergens wel dat je je inhoudt om je trots te behouden, maar anderzijds is het helemaal niet verkeerd om alle bagger er uit te gooien en lekker los te gaan. Dat is goed voor je eigen verwerking. Fuck de trots. Ik zou haar allang gebeld hebben en alles voor de voeten gooien. Maar dat ben ik.
Ik wens je er heel veel wijsheid in en hoop dat je eruit komt voor jezelf.
vrijdag 4 april 2008 om 23:59
Lieve knuffeltjezacht,
Wat ontzettend, ontzettend, ontzetend rot voor je. Dit is echt één van de meest pijnlijke dingen die je in een relatie kunt meemaken.
Ik ga je een reactie geven waar je misschien niet op zit te wachten of waar je misschien alleen maar bozer van wordt maar ik vind het er wel toe doen.
Je bent heel erg boos op die collega. Je scheldt haar uit, je haat haar omdat ze andermans relatie verziekt nu ze zef in scheiding ligt, etc. Ik begrijp je boosheid absoluut. Ik kan me (helaas) heel goed indenken dat alle agressie die je nu voelt zich tegen haar keert, en soms ook tegen hem, maar het echte gif gaat naar haar toe.
Ik begrijp het maar ik denk dat je het best kan proberen deze haat te kanaliseren.
- Nu richt je aandacht zich nameijk op haar, terwijl je aandacht naar je man zou moeten gaan. HIJ is degene die je dit heeft aangedaan. HIJ is een verbond met je aangegaan, met HEM heb je een kindje, JULLIE beloofden elkaar trouw.
- Hij ontloopt nu een deel van de consequenties als jij het over haar blijft hebben in de tijd dat je het ook over hem kan hebben en zijn gedrag
- Je mist kostbare tijd en energie die je ook in jullie samen kan steken, en minstens zo belangrijk: in jezelf en het opvijzelen van je zelfvertrouwen dat een flinke deuk heeft opgelopen
- Dooddoener maar wel waar: zij is het niet waard om zoveel energie van jou te krijgen. En verder: waarschijnlijk denkt zij (heel hard maar grote kans dat het waar is) helemaal niet aan jou. Jij bent namelijk niet relevant (genoeg) gebleken voor haar om rekening mee te houden. Zij heeft dus gewoon een probleem of heeft immoreel gehandeld, daar verander jij niks aan en zij ook niet.
Ik weet dat je verstand dit waarschijnlijk ook zegt maar dat in je lijf een gif stroomt dat voornamelijk haar betreft. Dat is ook logisch: van hem hou je, van haar niet. Van hem had je verwachtingen, zij speelde geen rol in je leven. In hem ben je dus zo teleurgesteld. Dat is eigenlijk je pijn.
Richt je op jezelf, je kindje en je relatie, dat is mijn moraal van het verhaal.
Heel veel sterkte
Wat ontzettend, ontzettend, ontzetend rot voor je. Dit is echt één van de meest pijnlijke dingen die je in een relatie kunt meemaken.
Ik ga je een reactie geven waar je misschien niet op zit te wachten of waar je misschien alleen maar bozer van wordt maar ik vind het er wel toe doen.
Je bent heel erg boos op die collega. Je scheldt haar uit, je haat haar omdat ze andermans relatie verziekt nu ze zef in scheiding ligt, etc. Ik begrijp je boosheid absoluut. Ik kan me (helaas) heel goed indenken dat alle agressie die je nu voelt zich tegen haar keert, en soms ook tegen hem, maar het echte gif gaat naar haar toe.
Ik begrijp het maar ik denk dat je het best kan proberen deze haat te kanaliseren.
- Nu richt je aandacht zich nameijk op haar, terwijl je aandacht naar je man zou moeten gaan. HIJ is degene die je dit heeft aangedaan. HIJ is een verbond met je aangegaan, met HEM heb je een kindje, JULLIE beloofden elkaar trouw.
- Hij ontloopt nu een deel van de consequenties als jij het over haar blijft hebben in de tijd dat je het ook over hem kan hebben en zijn gedrag
- Je mist kostbare tijd en energie die je ook in jullie samen kan steken, en minstens zo belangrijk: in jezelf en het opvijzelen van je zelfvertrouwen dat een flinke deuk heeft opgelopen
- Dooddoener maar wel waar: zij is het niet waard om zoveel energie van jou te krijgen. En verder: waarschijnlijk denkt zij (heel hard maar grote kans dat het waar is) helemaal niet aan jou. Jij bent namelijk niet relevant (genoeg) gebleken voor haar om rekening mee te houden. Zij heeft dus gewoon een probleem of heeft immoreel gehandeld, daar verander jij niks aan en zij ook niet.
Ik weet dat je verstand dit waarschijnlijk ook zegt maar dat in je lijf een gif stroomt dat voornamelijk haar betreft. Dat is ook logisch: van hem hou je, van haar niet. Van hem had je verwachtingen, zij speelde geen rol in je leven. In hem ben je dus zo teleurgesteld. Dat is eigenlijk je pijn.
Richt je op jezelf, je kindje en je relatie, dat is mijn moraal van het verhaal.
Heel veel sterkte
zaterdag 5 april 2008 om 08:37
Hoe ik er achter ben gekomen? Bij toeval dus. Daar heb ik hem mee geconfronteerd en toen is het balletje gaan rollen. Het is een paar weken geleden gebeurd en ik denk niet dat hij van plan was het me te vertellen. Hij zegt dat het een eenmalig iets was, dat hij spijt heeft en zich schaamt. Of dit de waarheid is, is natuurlijk een tweede.
Ik weet dat ik me nu niet op haar moet richten. Ze is niets dan een mislukte pissebed voor mij. En dat ik me moet richten op mijzelf, m'n kindje en misschien ter zijner tijd weer op mijn man. Alles op z'n tijd doen.
Ik moet zeggen dat ik wel in de lach schoot om de opmerking van Antonio: 'Wat me wel leuk lijkt voor jou, is zijn leuter eens ritueel te wassen. Met een grote harde borstel ga je hem te lijf'.. Dat doe je natuurlijk niet, maar ik moest er wel even boosaardig van giechelen en heel even voelde ik een momentje van verlichting.
Ik weet dat ik me nu niet op haar moet richten. Ze is niets dan een mislukte pissebed voor mij. En dat ik me moet richten op mijzelf, m'n kindje en misschien ter zijner tijd weer op mijn man. Alles op z'n tijd doen.
Ik moet zeggen dat ik wel in de lach schoot om de opmerking van Antonio: 'Wat me wel leuk lijkt voor jou, is zijn leuter eens ritueel te wassen. Met een grote harde borstel ga je hem te lijf'.. Dat doe je natuurlijk niet, maar ik moest er wel even boosaardig van giechelen en heel even voelde ik een momentje van verlichting.
Life is like a box of chocolates, you never know what you gonna get....
zaterdag 5 april 2008 om 17:42
Lieve knuffeltje, ook ik ben heel erg boos op dat wijf (zo noem ik haar nu, maar ik heb haar voor veel ergere dingen uitgemaakt) Ik ben het alleen niet eens dat je je boosheid volledig op hem moet richten. Zij is er net zo schuldig aan en ook zij heeft het jou aangedaan. Bij mij is het zo dat ze mij ook kent en ik heb haar nooit gemogen omdat ik altijd dat gevoel al had dat ze niet in de haak is. Zij kent onze situatie heel goed en heeft toegeslagen op een zwak moment. Ze waren almaatjes dus dan is die stap zo genomen.
Verder, mijn dochter is 3,5 en heeft wel doorgehad dat er iets had, maar wij zijn bij elkaar gebleven. Niemand is de deur uitgegaan waardoor hij met name elke keer als ie mij zag besefte wat hij mij had aangedaan. Ook hij wilde het nooit vertellen. Wat niet weet wat niet deert mentaliteit. En ergens heeft ie wel gelijk. Op het moment dat je je leuter erin stopt denk je niet ik doe mijn vriendin nu heel veel pijn.
als je van hem houdt, vecht dan voor je relatie maar laat hem wel weten dat hij het meeste moet doen en niet jij. Waar 2 kijven hebben 2 schuld maar hij is een stap te ver gegaan.
ook ik heb mijn trots en heb haar al een paar keer gezien. Bij de zaak van mijn vriend doen ze vrij veel met partners erbij. Ik heb de eerste keer, 2 weken nadat ik erachter was gekomen, 1,5 uur met haar vriend staan praten en zag aan haar dat dat een zeer angstig moment voor haar was. Heb overigens niets gezegd, heb ik nu wel een beetje spijt van maar nu kan ik dat niet meer.
Verder, mijn dochter is 3,5 en heeft wel doorgehad dat er iets had, maar wij zijn bij elkaar gebleven. Niemand is de deur uitgegaan waardoor hij met name elke keer als ie mij zag besefte wat hij mij had aangedaan. Ook hij wilde het nooit vertellen. Wat niet weet wat niet deert mentaliteit. En ergens heeft ie wel gelijk. Op het moment dat je je leuter erin stopt denk je niet ik doe mijn vriendin nu heel veel pijn.
als je van hem houdt, vecht dan voor je relatie maar laat hem wel weten dat hij het meeste moet doen en niet jij. Waar 2 kijven hebben 2 schuld maar hij is een stap te ver gegaan.
ook ik heb mijn trots en heb haar al een paar keer gezien. Bij de zaak van mijn vriend doen ze vrij veel met partners erbij. Ik heb de eerste keer, 2 weken nadat ik erachter was gekomen, 1,5 uur met haar vriend staan praten en zag aan haar dat dat een zeer angstig moment voor haar was. Heb overigens niets gezegd, heb ik nu wel een beetje spijt van maar nu kan ik dat niet meer.
zaterdag 5 april 2008 om 20:56
Dank je wel, Dopey voor je uitleg.
Charlotte, ze werkt bij hem binnen de afdeling. En ja, ik heb tegen hem gezegd dat áls hij met mij verder wil, hij wel een andere baan moet gaan zoeken.
Ik denk overigens niet dat hij met mij verder wil. Hij belde mij net en ik vroeg of hij nog nieuws had. En hij zei, nee eigenlijk niet en toen viel het stil aan de andere kant van de lijn. Toen heb ik gezegd dat ik dan maar op ging hangen, omdat ik natuurlijk niet met hem wil chitchatten. En dat was dat betreffende het contact van vandaag.
Nee, ik denk dat ik binnenkort een single momma zal zijn.
Charlotte, ze werkt bij hem binnen de afdeling. En ja, ik heb tegen hem gezegd dat áls hij met mij verder wil, hij wel een andere baan moet gaan zoeken.
Ik denk overigens niet dat hij met mij verder wil. Hij belde mij net en ik vroeg of hij nog nieuws had. En hij zei, nee eigenlijk niet en toen viel het stil aan de andere kant van de lijn. Toen heb ik gezegd dat ik dan maar op ging hangen, omdat ik natuurlijk niet met hem wil chitchatten. En dat was dat betreffende het contact van vandaag.
Nee, ik denk dat ik binnenkort een single momma zal zijn.
Life is like a box of chocolates, you never know what you gonna get....
zaterdag 5 april 2008 om 21:08
zaterdag 5 april 2008 om 21:22
Ik denk dat hij wel weet wat hij heeft aangericht, dat denk ik echt. En ik laat hem zien hoe erg ik het vind, maar ik vind ook dat hij mag weten dat ik boos ben. En niet zomaar boos, woest, furieus...zelfs die woorden drukken het nog zacht uit.
Misschien is het ook wel beter als we uit elkaar gaan en ik m'n eigen leventje ga leiden. Het is zeker pijnlijk, aangezien ik zo graag met hem verder wilde (voordat dit gebeurde althans). Maar goed, verandering kan ook iets goeds zijn. Wie weet. Ik moet zeggen dat ik het wel heel prettig vind dat hij nu even een paar dagen weg is en dat ik erg opzie tegen het moment dat ik hem weer zie.
Ik wou dat dit een boze droom was en dat ik straks wakker word en dat er dan niets aan de hand is. Wishful thinking....
Misschien is het ook wel beter als we uit elkaar gaan en ik m'n eigen leventje ga leiden. Het is zeker pijnlijk, aangezien ik zo graag met hem verder wilde (voordat dit gebeurde althans). Maar goed, verandering kan ook iets goeds zijn. Wie weet. Ik moet zeggen dat ik het wel heel prettig vind dat hij nu even een paar dagen weg is en dat ik erg opzie tegen het moment dat ik hem weer zie.
Ik wou dat dit een boze droom was en dat ik straks wakker word en dat er dan niets aan de hand is. Wishful thinking....
Life is like a box of chocolates, you never know what you gonna get....
zaterdag 5 april 2008 om 22:03
Knuffeltjezacht, neem geen overhaaste beslissingen nu. Het is veel te vroeg om wat dan ook te beslissen nu. De wond die zijn vreemdgaan heeft veroorzaakt is wijdopen en er kunnen nog bacteriën bij komen en meer en meer gaan ontsteken, het kan ook zijn dat de boel langzaamaan weer dichtgaat en minder pijn gaat doen. Nu nog niet. Het is nu nog te vroeg voor grote beslissingen.
De vrouw waarmee je man naar bed ging is niet de dader en niet degene die jouw relatie stukmaakt. Zij had ook heel iemand anders kunnen zijn, het maakt feitelijk niet uit wie het is. Het is te makkelijk om je woede op die dame in kwestie te gaan richten. Jouw man had nee moeten zeggen, hij is met je getrouwd, zij niet. Zij heeft niets met jullie relatie te maken en kan naar bed gaan met wie ze wil, ze heeft alleen tegen haar eigen partner verantwoording af te leggen. Deel haar niet een al te grote rol toe, dat verdient ze niet. Niet in als; zij is niet de schuldige, maar ook als in; zij is niet belangrijk. Jij en je man. Daar gaat het om en hij heeft je bedonderd.
Of jij wel of niet met hem door wil gaan kun je de komende tijd kalm aan bedenken. Het kan best zijn dat jullie door deze gebeurtenis beter met elkaar gaan praten bijvoorbeeld, als je man ook inziet dat hij je kan gaan verliezen. In dat soort gevallen zijn mensen meestal wel bereid om zich in te spannen, ze zien hun veilig opgebouwde nest in elkaar donderen en willen dat voorkomen. Als het even meezit halen jullie er dus iets goeds uit en komen jullie zelfs nader tot elkaar.
Als jij dat tenminste ziet zitten. Wie weet merk je over een paar maanden dat je geen vooruitgang ziet, dat jullie er samen niet uit gaan komen, dat hij er niet meer over wil praten of alleen nog maar ruzie met elkaar kunnen maken. Dan is het vroeg zat om weloverwogen je relatie te beëindigen.
Nu, stante pede wegrennen zal tegen je gaan werken want dan heb heb je jezelf en je man niet de kans gegeven om te bekijken wat er nog in zit voor jullie samen.
Je bent nu boos en verdrietig en teleurgesteld en wil het liefst de tijd een tijdje terugdraaien maar dat kan niet, je moet door en eerst maar eens kijken of en hoe jullie samen kunnen leven na deze gebeurtenis, al was het maar voor het kind wat jullie in liefde hebben gekregen.
Hij heeft een fout gemaakt en misschien is die fout het einde van jouw liefde voor hem, dat kan maar het kan ook een nieuw begin zijn. Niet om opnieuw te beginnen, dat kan nu eenmaal niet, maar wie weet wel een begin van voorzichtiger met elkaar omgaan, beter bij elkaar intunen en doordrongen raken van wat je voor elkaar betekent.
Hier kun je je ei kwijt en raad vragen als je niet weet wat je moet doen.
Probeer goed te slapen, goed te eten, ook als het lastig is. Goed voor jezelf zorgen meid, je moet nog heel lang met jezelf door. Met jou zelfs het allerlangste!
De vrouw waarmee je man naar bed ging is niet de dader en niet degene die jouw relatie stukmaakt. Zij had ook heel iemand anders kunnen zijn, het maakt feitelijk niet uit wie het is. Het is te makkelijk om je woede op die dame in kwestie te gaan richten. Jouw man had nee moeten zeggen, hij is met je getrouwd, zij niet. Zij heeft niets met jullie relatie te maken en kan naar bed gaan met wie ze wil, ze heeft alleen tegen haar eigen partner verantwoording af te leggen. Deel haar niet een al te grote rol toe, dat verdient ze niet. Niet in als; zij is niet de schuldige, maar ook als in; zij is niet belangrijk. Jij en je man. Daar gaat het om en hij heeft je bedonderd.
Of jij wel of niet met hem door wil gaan kun je de komende tijd kalm aan bedenken. Het kan best zijn dat jullie door deze gebeurtenis beter met elkaar gaan praten bijvoorbeeld, als je man ook inziet dat hij je kan gaan verliezen. In dat soort gevallen zijn mensen meestal wel bereid om zich in te spannen, ze zien hun veilig opgebouwde nest in elkaar donderen en willen dat voorkomen. Als het even meezit halen jullie er dus iets goeds uit en komen jullie zelfs nader tot elkaar.
Als jij dat tenminste ziet zitten. Wie weet merk je over een paar maanden dat je geen vooruitgang ziet, dat jullie er samen niet uit gaan komen, dat hij er niet meer over wil praten of alleen nog maar ruzie met elkaar kunnen maken. Dan is het vroeg zat om weloverwogen je relatie te beëindigen.
Nu, stante pede wegrennen zal tegen je gaan werken want dan heb heb je jezelf en je man niet de kans gegeven om te bekijken wat er nog in zit voor jullie samen.
Je bent nu boos en verdrietig en teleurgesteld en wil het liefst de tijd een tijdje terugdraaien maar dat kan niet, je moet door en eerst maar eens kijken of en hoe jullie samen kunnen leven na deze gebeurtenis, al was het maar voor het kind wat jullie in liefde hebben gekregen.
Hij heeft een fout gemaakt en misschien is die fout het einde van jouw liefde voor hem, dat kan maar het kan ook een nieuw begin zijn. Niet om opnieuw te beginnen, dat kan nu eenmaal niet, maar wie weet wel een begin van voorzichtiger met elkaar omgaan, beter bij elkaar intunen en doordrongen raken van wat je voor elkaar betekent.
Hier kun je je ei kwijt en raad vragen als je niet weet wat je moet doen.
Probeer goed te slapen, goed te eten, ook als het lastig is. Goed voor jezelf zorgen meid, je moet nog heel lang met jezelf door. Met jou zelfs het allerlangste!
zondag 6 april 2008 om 22:44
