Relaties
alle pijlers
ook meegemaakt en achter je kunnen laten?
woensdag 13 februari 2008 om 16:15
Hoi allemaal,
vroeg me af of jullie ook ooit een relatie hebben gehad die in beginsel goed was, lieve jongen met echt goede bedoelingen, die door jullie eigen toedoen, denk aan nog niet goed weten met de liefde om te gaan ,je kwetsbaar op durven te stellen, oude angsten, of slecht in je vel zitten, niet goed om kunnen gaan met intimiteit.enz, stuk is gelopen, en hoe je dat verwerkt hebt.
Alvast bedankt voor de reacties, wellicht helpt het mij in verwerkingsproces.
vroeg me af of jullie ook ooit een relatie hebben gehad die in beginsel goed was, lieve jongen met echt goede bedoelingen, die door jullie eigen toedoen, denk aan nog niet goed weten met de liefde om te gaan ,je kwetsbaar op durven te stellen, oude angsten, of slecht in je vel zitten, niet goed om kunnen gaan met intimiteit.enz, stuk is gelopen, en hoe je dat verwerkt hebt.
Alvast bedankt voor de reacties, wellicht helpt het mij in verwerkingsproces.
woensdag 13 februari 2008 om 16:33
Ja, dat heb ik gehad. Twee keer zelfs.
De tweede keer was er al zoveel kapot dat ik bijna van hem walgde en toch miste ik hem. Na een paar weken was dat missen voorbij en bleek er toch nog een warm gevoel voor elkaar te zijn, ondanks dat we elkaar twee jaar lang dag in dag uit gekwetst hebben. Ik heb ervan geleerd en nu is hij echt een enorm goede vriend en gaat het hopelijk tussen hem en zijn nieuwe liefde beter dan het tussen ons ging.
De eerste keer was erger. Ik wist niet wat ik met mezelf aanmoest en trof een vriend die niet kon praten. Hij zei hooguit 'oké'. En dus ging ik reacties uitlokken en trok hij zich nog meer terug.. Tot ik op een dag schreeuwde: het is uit! en hij weer oké zei.
We stopten allebei ons verdriet weg en gingen verder maar onderhuids speelde er nog zoveel dat het bij elke ontmoeting knetterde van de tot dat uit onuitgesproken wensen/verlangens/verwijten. Wat niet goed afliep zodra ik een nieuwe relatie kreeg. Nu hebben we geen contact meer. Het is 6 jaar geleden en toch kan het soms nog pijn doen. Terwijl ik weet dat het niet goed was wat we hadden... maar het kwam wel bij allebei uit een goed hard en daarom doet het zo;n pijn dat je het samen zo verkloot.
Ik kan je geen tips geven om het te verwerken. Alleen zeggen dat je van deze relatie waarschijnlijk enorm veel hebt geleerd en dat als het ehct uit een goed hart komt je misschien ooit wel weer bij elkaar komt.
De tweede keer was er al zoveel kapot dat ik bijna van hem walgde en toch miste ik hem. Na een paar weken was dat missen voorbij en bleek er toch nog een warm gevoel voor elkaar te zijn, ondanks dat we elkaar twee jaar lang dag in dag uit gekwetst hebben. Ik heb ervan geleerd en nu is hij echt een enorm goede vriend en gaat het hopelijk tussen hem en zijn nieuwe liefde beter dan het tussen ons ging.
De eerste keer was erger. Ik wist niet wat ik met mezelf aanmoest en trof een vriend die niet kon praten. Hij zei hooguit 'oké'. En dus ging ik reacties uitlokken en trok hij zich nog meer terug.. Tot ik op een dag schreeuwde: het is uit! en hij weer oké zei.
We stopten allebei ons verdriet weg en gingen verder maar onderhuids speelde er nog zoveel dat het bij elke ontmoeting knetterde van de tot dat uit onuitgesproken wensen/verlangens/verwijten. Wat niet goed afliep zodra ik een nieuwe relatie kreeg. Nu hebben we geen contact meer. Het is 6 jaar geleden en toch kan het soms nog pijn doen. Terwijl ik weet dat het niet goed was wat we hadden... maar het kwam wel bij allebei uit een goed hard en daarom doet het zo;n pijn dat je het samen zo verkloot.
Ik kan je geen tips geven om het te verwerken. Alleen zeggen dat je van deze relatie waarschijnlijk enorm veel hebt geleerd en dat als het ehct uit een goed hart komt je misschien ooit wel weer bij elkaar komt.
woensdag 13 februari 2008 om 17:09
Hoi rupsje,
Ik heb ooit een keer aan de andere kant gestaan, en toen snapte ik er helemaal niks van, waarom het uitging. Dat vond ik toen wel heel frustrerend. Inmiddels snap ik wat meer van die situaties.
Ik denk dat hoe eerlijker je het uitmaakt, hoe makkelijker het te verwerken is. Heb je hem in het ongewisse gelaten, dan denk ik dat je daar nog lang over blijft piekeren.
Groetjes kreeft
Ik heb ooit een keer aan de andere kant gestaan, en toen snapte ik er helemaal niks van, waarom het uitging. Dat vond ik toen wel heel frustrerend. Inmiddels snap ik wat meer van die situaties.
Ik denk dat hoe eerlijker je het uitmaakt, hoe makkelijker het te verwerken is. Heb je hem in het ongewisse gelaten, dan denk ik dat je daar nog lang over blijft piekeren.
Groetjes kreeft
woensdag 13 februari 2008 om 17:16
Misschien heb je er meer aan om over je eigen "probleem/relatie" te praten. Schrijf jouw verhaal op. Dan weten de forummers waar het precies om gaat en kunnen je dan hopelijk wat tips geven op jouw persoonlijke situatie. Ik denk dat je daar meer aan hebt dan andermans verhalen die misschien zoveel anders zijn.
Je schrijft wel een paar steekwoorden! Maar het verhaal kan zo verschillend zijn.
Mocht je dat moeilijk vinden, je laatste zin klinkt alsof je moeite hebt met het verwerken, kijk anders of je professionele hulp kan praten als je het moeilijk vindt hier of bij vriendinnen.
Sterkte!
Je schrijft wel een paar steekwoorden! Maar het verhaal kan zo verschillend zijn.
Mocht je dat moeilijk vinden, je laatste zin klinkt alsof je moeite hebt met het verwerken, kijk anders of je professionele hulp kan praten als je het moeilijk vindt hier of bij vriendinnen.
Sterkte!
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 14 februari 2008 om 11:32
Dank voor julie reakties! ,
en Kreeft1, ik ben niet degene die het heeft beeindigt maar de ander. Maar vroeg me af of er inderdaad meer mensen waren die toch ook dat hebben meegemaakt. Dat je door onkunde en angsten, slecht in je vel zitten, je kans op iets moois niet hebt kunnen benutten, en hoe je daar mee om gaat.
en Kreeft1, ik ben niet degene die het heeft beeindigt maar de ander. Maar vroeg me af of er inderdaad meer mensen waren die toch ook dat hebben meegemaakt. Dat je door onkunde en angsten, slecht in je vel zitten, je kans op iets moois niet hebt kunnen benutten, en hoe je daar mee om gaat.
vrijdag 15 februari 2008 om 09:57
Hoi allemaal (hee raaf, jij ook hier!),
Ik heb het ook meegemaakt. Omdat ik niet echt "ervaren" was in een relatie hebben, omdat het de eerste keer was dat ik zo ontzettend verliefd was, omdat ik niet wist wat ik met die gevoelens moest omdat het voor de eerste keer was dat ik op een vrouw viel, omdat ik thuis niet gewend was te knuffelen/kroelen en ik dat dus moeilijk vond, omdat zij helemaal 200% voor mij ging en ik niet wist hoe ik daar op moest reageren, omdat ik veel te veel nagedacht heb ipv gevoeld heb, omdat ik door dat denken en piekeren ook andere dingen naar boven haalde en daardoor niet zo lekker in mn vel zat....
Daardoor kón mijn ex het niet meer, ze wist niet meer wat ze met mij aanmoest en of ik nog wel helemaal voor haar wilde gaan. Dus heeft ze er een punt achter gezet en ben ik daar helemaal verdrietig van. Ik heb het voor een groot deel aan mezelf te wijten en dat vind ik zo vreselijk. Ik zou er alles aan doen om haar nu in te laten zien dat ik zoveel van haar houd, maar het is te laat.....er is al een ander. Als er iemand inderdaad tips heeft over hoe je hier mee om kunt gaan, graag! ben zo boos op mezelf....en zo ontzettend verdrietig.
Ik heb het ook meegemaakt. Omdat ik niet echt "ervaren" was in een relatie hebben, omdat het de eerste keer was dat ik zo ontzettend verliefd was, omdat ik niet wist wat ik met die gevoelens moest omdat het voor de eerste keer was dat ik op een vrouw viel, omdat ik thuis niet gewend was te knuffelen/kroelen en ik dat dus moeilijk vond, omdat zij helemaal 200% voor mij ging en ik niet wist hoe ik daar op moest reageren, omdat ik veel te veel nagedacht heb ipv gevoeld heb, omdat ik door dat denken en piekeren ook andere dingen naar boven haalde en daardoor niet zo lekker in mn vel zat....
Daardoor kón mijn ex het niet meer, ze wist niet meer wat ze met mij aanmoest en of ik nog wel helemaal voor haar wilde gaan. Dus heeft ze er een punt achter gezet en ben ik daar helemaal verdrietig van. Ik heb het voor een groot deel aan mezelf te wijten en dat vind ik zo vreselijk. Ik zou er alles aan doen om haar nu in te laten zien dat ik zoveel van haar houd, maar het is te laat.....er is al een ander. Als er iemand inderdaad tips heeft over hoe je hier mee om kunt gaan, graag! ben zo boos op mezelf....en zo ontzettend verdrietig.
