Relaties
alle pijlers
Op oudere leeftijd een halfbroer of -zus ontmoeten je
zondag 8 mei 2022 om 10:52
Zit net na een herhaling van Spoorloos te kijken.
Soms zie ik hele mooie ontmoetingen tussen halfbroers/zussen die ineens beste vrienden worden (ik spreek over halfbroers en -zussen die elkaar gewoon in Nederland hebben gevonden, niet over degenen die een halfbroer/zus vinden ergens in een ander land).
Mensen van 50/60/70 jaar- onlangs nog een aflevering gezien van twee 80 plus zussen die elkaar voor het eerst hadden ontmoet- en een instant gevoel kregen van: wij hebben een band, direct met elkaar door een deur kunnen en een hele sterke band ontwikkelen met elkaar, zelfs tot houden van.
Soms vraag ik me af of ze ook zo goed met elkaar waren geweest als ze wél samen in één gezin waren opgegroeid. Tussen veel broers en zussen sluimert soms nog oud zeer uit hun gezamenlijke jeugd waardoor ze later niet meer door een deur kunnen en dat stuk hebben deze mensen dan met elkaar overgeslagen. Er is geen: jij hebt mij toen en toen dat aangedaan enz.
Wie heeft er wel eens een halfbroer/zus ontmoet en hoe was dat?
Klopt mijn veronderstelling of zit ik er helemaal naast?
(Zou best een keer mijn dna in een databank willen zetten en kijken wat er boven komt. Wie weet hoeveel andere kinderen van mijn vader/moeder zouden kunnen rondlopen en hoe ik zou reageren als er eentje bij mij op de stoep zou staan)
Soms zie ik hele mooie ontmoetingen tussen halfbroers/zussen die ineens beste vrienden worden (ik spreek over halfbroers en -zussen die elkaar gewoon in Nederland hebben gevonden, niet over degenen die een halfbroer/zus vinden ergens in een ander land).
Mensen van 50/60/70 jaar- onlangs nog een aflevering gezien van twee 80 plus zussen die elkaar voor het eerst hadden ontmoet- en een instant gevoel kregen van: wij hebben een band, direct met elkaar door een deur kunnen en een hele sterke band ontwikkelen met elkaar, zelfs tot houden van.
Soms vraag ik me af of ze ook zo goed met elkaar waren geweest als ze wél samen in één gezin waren opgegroeid. Tussen veel broers en zussen sluimert soms nog oud zeer uit hun gezamenlijke jeugd waardoor ze later niet meer door een deur kunnen en dat stuk hebben deze mensen dan met elkaar overgeslagen. Er is geen: jij hebt mij toen en toen dat aangedaan enz.
Wie heeft er wel eens een halfbroer/zus ontmoet en hoe was dat?
Klopt mijn veronderstelling of zit ik er helemaal naast?
(Zou best een keer mijn dna in een databank willen zetten en kijken wat er boven komt. Wie weet hoeveel andere kinderen van mijn vader/moeder zouden kunnen rondlopen en hoe ik zou reageren als er eentje bij mij op de stoep zou staan)
zondag 8 mei 2022 om 14:54
Het is denk ik ook een mengeling van gevoelens, die eerste ontmoetingen. Nieuwsgierigheid, hoop op meer info familieachtergrond, ontroering, verdriet. Gevoel zoveel gemiste tijd te moeten inhalen.
Zover ik weet loopt er geen halfbroer/zus van mij rond. Maar ik zou deze echt wel willen ontmoeten als blijkt er wel iemand is. Ik zou zo iemand wel gelijk zien als familielid. Wat verder niets zegt over een eventuele band want met het ene familielid kun je beter door een deur dan het andere familielid.
Zover ik weet loopt er geen halfbroer/zus van mij rond. Maar ik zou deze echt wel willen ontmoeten als blijkt er wel iemand is. Ik zou zo iemand wel gelijk zien als familielid. Wat verder niets zegt over een eventuele band want met het ene familielid kun je beter door een deur dan het andere familielid.
zondag 8 mei 2022 om 22:18
Ik heb een halfzus op latere leeftijd ontmoet en ik heb die bijzondere band niet. Helaas voor haar moet ik zeggen, want zij is echt op zoek naar roots en familiebanden, maar die voel ik niet voor haar (noch haar kinderen voor wie ik dan tante zou zijn).
Voor mij is ze een wildvreemde volwassen vrouw die ineens in mijn leven kwam stappen en die graag een band wil opbouwen. Terwijl ik in mijn gezin al moeite genoeg heb om een modus te vinden met de familie die ik al wel mijn hele leven ken. Dat loopt niet van een leien dakje, maar we delen iig een deel van dezelfde herinneringen. Dit voelt als een vreemde uit de supermarkt die zich bij het afrekenen omdraait en zegt 'verrassing, ik ben je zus' en daar dan ook heel emotioneel bij is, terwijl ik naar een compleet vreemd iemand kijk.
Ik herken niks in haar, ze praat zelfs totaal anders (dan moet je denken aan zuid limburgs vs Gronings).
Voor mij is ze een wildvreemde volwassen vrouw die ineens in mijn leven kwam stappen en die graag een band wil opbouwen. Terwijl ik in mijn gezin al moeite genoeg heb om een modus te vinden met de familie die ik al wel mijn hele leven ken. Dat loopt niet van een leien dakje, maar we delen iig een deel van dezelfde herinneringen. Dit voelt als een vreemde uit de supermarkt die zich bij het afrekenen omdraait en zegt 'verrassing, ik ben je zus' en daar dan ook heel emotioneel bij is, terwijl ik naar een compleet vreemd iemand kijk.
Ik herken niks in haar, ze praat zelfs totaal anders (dan moet je denken aan zuid limburgs vs Gronings).
zondag 8 mei 2022 om 23:06
Weet niet of je zelf nog andere broers/zussen hebt waardoor je die behoefte niet hebt?Singlejingle schreef: ↑08-05-2022 22:18Ik heb een halfzus op latere leeftijd ontmoet en ik heb die bijzondere band niet. Helaas voor haar moet ik zeggen, want zij is echt op zoek naar roots en familiebanden, maar die voel ik niet voor haar (noch haar kinderen voor wie ik dan tante zou zijn).
Voor mij is ze een wildvreemde volwassen vrouw die ineens in mijn leven kwam stappen en die graag een band wil opbouwen. Terwijl ik in mijn gezin al moeite genoeg heb om een modus te vinden met de familie die ik al wel mijn hele leven ken. Dat loopt niet van een leien dakje, maar we delen iig een deel van dezelfde herinneringen. Dit voelt als een vreemde uit de supermarkt die zich bij het afrekenen omdraait en zegt 'verrassing, ik ben je zus' en daar dan ook heel emotioneel bij is, terwijl ik naar een compleet vreemd iemand kijk.
Ik herken niks in haar, ze praat zelfs totaal anders (dan moet je denken aan zuid limburgs vs Gronings).
Ik kan me voorstellen dat als iemand heel haar leven op zoek is geweest naar de andere helft van de familie, in haar hoofd al een heel familieplaatje heeft. Voor jou is het misschien out of the blue, voor haar kan het een zoektocht van jaren zijn geweest. Iets waar ze als kind al naar hunkerde, als ze verder als enig kind zijn opgegroeid, zie je soms dat ze hopen op broers en zussen.
Ik vind je kil reageren op haar.
kaat123 wijzigde dit bericht op 08-05-2022 23:49
0.07% gewijzigd
zondag 8 mei 2022 om 23:32
Nou het is best een boude uitspraak dat er ‘veel broers en zussen’ niet door één deur kunnen. Ik herken dat persoonlijk niet van de broers en zussen die ik ken. Wel kleine irritaties en ingesleten patronen, maar ook een soort vanzelfsprekende interesse in elkaars wel en wee.
maandag 9 mei 2022 om 01:02
Dat snap ik dat je dat zo vindt overkomen. En tegelijkertijd vind ik jou kil in je oordeel. Je vraagt anderen hoe dit voor hen was en dan geef ik mijn eerlijke verhaal en dan ga je dat veroordelen. Dus eigenlijk moet ik hier voor jou dan een soort tranen sprookje vertellen zodat jij daar een goed gevoel bij kunt krijgen?Kaat123 schreef: ↑08-05-2022 23:06Weet niet of je zelf nog andere broers/zussen hebt waardoor je die behoefte niet hebt?
Ik kan me voorstellen dat als iemand heel haar leven op zoek is geweest naar de andere helft van de familie, in haar hoofd al een heel familieplaatje heeft. Voor jou is het misschien out of the blue, voor haar kan het een zoektocht van jaren zijn geweest. Iets waar ze als kind al naar hunkerde, als ze verder als enig kind zijn opgegroeid, zie je soms dat ze hopen op broers en zussen.
Ik vind je kil reageren op haar.
Ik heb echt mijn best gedaan met een aantal keer afspreken. En alles wat ze wil weten sta ik open voor om haar daarbij verder te helpen. Maar ik ben niet op zoek naar een band. Die voel ik niet. Zou ik deze dan moeten faken?
Ik kom uit een extreem getroubleerd gezin met ouders die alles behalve goed hebben gezorgd voor ons (mijn zus en mij) als kinderen. Mijn vader wil eigenlijk weinig van haar weten, mijn zus idem, dan zou ik in mijn eentje namens mijn familie een goede daad moeten doen om iemand in mijn leven te houden waar ik geen klik mee voel en waar ik al genoeg sores heb aan mijn wél bekende oude familie?
Ik denk dat je niet echt in de positie bent om een oordeel over mij te vellen, aangezien je vraagt naar de ervaring van anderen en hoe jij het zou doen als je onverwacht in deze situatie terecht zou komen.
maandag 9 mei 2022 om 07:44
Kaat, wat is jouw situatie met je broers / zussen? Is jouw band met hen complex? Ik kan het helemaal mis hebben, maar als jij veronderstelt dat een band opbouwen met een laat ontdekte (half-)zus / broer minder complex is vanwege het ontbreken van frustraties vanuit je opvoeding / jeugd, dan vraag ik me af of je eigen band met je broers / zussen wel is zoals jij die liefst zou willen hebben?
maandag 9 mei 2022 om 10:10
Bedankt voor het delen. Het is ook wel handig om meer te weten van je jouw ouders, als is het maar ivm medische zaken. Daarnaast kan ik mij voorstellen dat je meer die behoefte hebt als je er niet lekker bij blijkt te passen.Poeszie schreef: ↑08-05-2022 13:40Ik vond het ontzettend onaanvaardbaar om niet te weten waar ik voor de helft vandaan kwam qua DNA. Als ik in de spiegel keek, dan voelde het altijd alsof er een half gezicht terugkeek. Ik voelde me als kind (en nu nog steeds niet), niet helemaal thuis in mijn gezin. Ik lijk qua karakter op de donor, blijkt nu
...
Ik begrijp jouw kant van het verhaal wel, ik vind er niets kils aan. Want wat natuurlijk zo is, jij was niet op zoek naar die connectie, dus jij miste dat ook gewoon niet in jouw leven. Die ander wil dat wel en is daar heel druk mee geweest, maar je bent gewoon niet verplicht om die band aan te gaan. Net zo goed als dat je niet verplicht bent om bevriend met iemand te zijn. Dat is niet kil, je hebt gewoon geen verplichtingen naar een vreemde toe.Singlejingle schreef: ↑09-05-2022 01:02Dat snap ik dat je dat zo vindt overkomen. En tegelijkertijd vind ik jou kil in je oordeel. Je vraagt anderen hoe dit voor hen was en dan geef ik mijn eerlijke verhaal en dan ga je dat veroordelen. Dus eigenlijk moet ik hier voor jou dan een soort tranen sprookje vertellen zodat jij daar een goed gevoel bij kunt krijgen?
Ik heb echt mijn best gedaan met een aantal keer afspreken. En alles wat ze wil weten sta ik open voor om haar daarbij verder te helpen. Maar ik ben niet op zoek naar een band. Die voel ik niet. Zou ik deze dan moeten faken?
Ik kom uit een extreem getroubleerd gezin met ouders die alles behalve goed hebben gezorgd voor ons (mijn zus en mij) als kinderen. Mijn vader wil eigenlijk weinig van haar weten, mijn zus idem, dan zou ik in mijn eentje namens mijn familie een goede daad moeten doen om iemand in mijn leven te houden waar ik geen klik mee voel en waar ik al genoeg sores heb aan mijn wél bekende oude familie?
Ik denk dat je niet echt in de positie bent om een oordeel over mij te vellen, aangezien je vraagt naar de ervaring van anderen en hoe jij het zou doen als je onverwacht in deze situatie terecht zou komen.
Mijn band met mijn halfbroer is heel oppervlakkig en ik wist al vanaf de zwangerschap van zijn bestaan. Aan beiden kanten is, zover ik weet, geen behoefte aan meer. Dat is niet kil, maar gezien de omstandigheden best logisch.
Sowieso, niet iedereen die niet 100% weet hoe zijn achtergrond is, heeft daar ook behoefte aan die informatie. Het is net zoals hoe je nu in het leven staat, hoe belangrijk het voor je is en hoe je karakter verder is.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 9 mei 2022 om 10:14
Ik heb op latere leeftijd een halfzus leren kennen.
Heb een leuk app contact met haar. Maar ze woont niet naast de deur en ze is zo anders, en anders opgevoed. Totaal verschillend, andere achtergronden. We zien elkaar op belangrijke feestjes, meer is er niet. Ik zou dat best willen. Maar het is ook niet gemakkelijk om heel close te worden met iemand die totaal anders is.
Heb een leuk app contact met haar. Maar ze woont niet naast de deur en ze is zo anders, en anders opgevoed. Totaal verschillend, andere achtergronden. We zien elkaar op belangrijke feestjes, meer is er niet. Ik zou dat best willen. Maar het is ook niet gemakkelijk om heel close te worden met iemand die totaal anders is.
maandag 9 mei 2022 om 13:06
Het is zeker niet makkelijk om een connectie te voelen met iemand die je niet kent, die heel anders is en die hoge verwachtingen heeft uit dat contact.
Ik kan echt heel goed vanuit menselijk oogpunt begrijpen waarom iemand die behoefte heeft om 'familie' te vinden. Zeker als je zelf weinig weet van je achtergrond en de puzzelstukjes niet hebt.
Maar in mijn specifieke situatie zijn de worstels die ze zoekt, wortels van een man met stevige psychiatrische problematiek. Een man die zijn kinderen heeft mishandeld, jarenlang een alcohol en gokverslaving had, zelf geen interesse toont in haar en diens kinderen (mijn zus en ik) hebben dus al een hele ambivalente verhouding tot hem. Ik had deze vrouw graag een leuke vader gegunt. Eentje die op z'n minst interesse in haar heeft. Maar weet je, ik heb haar niet verwekt, dat heeft mijn vader gedaan.
Als je dan een onbekende vrouw in de ogen kijkt, mij haar verloren gewaande zus noemt (ze is ouder dan ons, het is een kind uit mijn vaders jeugdjaren) en dan zichzelf op de app Grote Zus noemt en ons haar midden zus en kleine zus. Dat is niet mijn identiteit. Ik ben de oudste van mijn zus en mij. Mijn identiteit is oudste zus, niet middelste. Ik weet dat ze dat niet expres doet, want technisch is ze mijn oudere halfzus. Maar het klopt niet voor mijn gevoel. Ik heb voor mijn gevoel 1 zus en met haar ben ik opgegroeid bij mijn alleenstaande moeder waar mijn vader af en toe in en uit fietste. Niet een vrouw die tien jaar ouder is, niet in mijn leven was en zichzelf nu de oudste van 3 zussen noemt. Ondanks dat ik haar wens tot een zussenconnectie echt wel kan begrijpen. Ze heeft nu eindelijk zusjes, wat ze al haar hele leven heeft gewild. En dan krijgt ze deze 'zusjes'. Vrouwen die eigenlijk niet weten wat ze met haar aanmoeten. Da's kut. Maar niemand heeft om deze situatie gevraagd. Zij niet, wij niet.
Ik denk dat er heel veel pijn opnieuw getriggerd kan worden als je nieuwe familie zoekt. Want de hoop die je opbouwt kan lelijk voor je neus kapot gegooid worden. Je weet nooit wat je krijgt, je weet nooit welke beerputten opengaan. Dat kan goed gaan, maar ook een totale desillusie zijn als je merkt dat niemand echt zat te wachten op je komst of daar zelfs afwijzend tegenover staat (zoals mijn vader echt heel lullig doet).
Ik kan echt heel goed vanuit menselijk oogpunt begrijpen waarom iemand die behoefte heeft om 'familie' te vinden. Zeker als je zelf weinig weet van je achtergrond en de puzzelstukjes niet hebt.
Maar in mijn specifieke situatie zijn de worstels die ze zoekt, wortels van een man met stevige psychiatrische problematiek. Een man die zijn kinderen heeft mishandeld, jarenlang een alcohol en gokverslaving had, zelf geen interesse toont in haar en diens kinderen (mijn zus en ik) hebben dus al een hele ambivalente verhouding tot hem. Ik had deze vrouw graag een leuke vader gegunt. Eentje die op z'n minst interesse in haar heeft. Maar weet je, ik heb haar niet verwekt, dat heeft mijn vader gedaan.
Als je dan een onbekende vrouw in de ogen kijkt, mij haar verloren gewaande zus noemt (ze is ouder dan ons, het is een kind uit mijn vaders jeugdjaren) en dan zichzelf op de app Grote Zus noemt en ons haar midden zus en kleine zus. Dat is niet mijn identiteit. Ik ben de oudste van mijn zus en mij. Mijn identiteit is oudste zus, niet middelste. Ik weet dat ze dat niet expres doet, want technisch is ze mijn oudere halfzus. Maar het klopt niet voor mijn gevoel. Ik heb voor mijn gevoel 1 zus en met haar ben ik opgegroeid bij mijn alleenstaande moeder waar mijn vader af en toe in en uit fietste. Niet een vrouw die tien jaar ouder is, niet in mijn leven was en zichzelf nu de oudste van 3 zussen noemt. Ondanks dat ik haar wens tot een zussenconnectie echt wel kan begrijpen. Ze heeft nu eindelijk zusjes, wat ze al haar hele leven heeft gewild. En dan krijgt ze deze 'zusjes'. Vrouwen die eigenlijk niet weten wat ze met haar aanmoeten. Da's kut. Maar niemand heeft om deze situatie gevraagd. Zij niet, wij niet.
Ik denk dat er heel veel pijn opnieuw getriggerd kan worden als je nieuwe familie zoekt. Want de hoop die je opbouwt kan lelijk voor je neus kapot gegooid worden. Je weet nooit wat je krijgt, je weet nooit welke beerputten opengaan. Dat kan goed gaan, maar ook een totale desillusie zijn als je merkt dat niemand echt zat te wachten op je komst of daar zelfs afwijzend tegenover staat (zoals mijn vader echt heel lullig doet).
maandag 9 mei 2022 om 13:14
Ik ben er van overtuigd dat er nog wel een broer of zus moet rondlopen van mij, mijn vader is namelijk een klootzak en had een “seks verslaving”.
Maar het voelt niet zo nodig om ze te kennen. Ik zou het wel leuk vinden om zo iemand even op te zoeken op social media, maar dat is het dan ook, denk ik.
Maar het voelt niet zo nodig om ze te kennen. Ik zou het wel leuk vinden om zo iemand even op te zoeken op social media, maar dat is het dan ook, denk ik.
maandag 9 mei 2022 om 13:23
Wat schrijf je dat mooi en genuanceerd.Singlejingle schreef: ↑09-05-2022 13:06Het is zeker niet makkelijk om een connectie te voelen met iemand die je niet kent, die heel anders is en die hoge verwachtingen heeft uit dat contact.
Ik kan echt heel goed vanuit menselijk oogpunt begrijpen waarom iemand die behoefte heeft om 'familie' te vinden. Zeker als je zelf weinig weet van je achtergrond en de puzzelstukjes niet hebt.
Maar in mijn specifieke situatie zijn de worstels die ze zoekt, wortels van een man met stevige psychiatrische problematiek. Een man die zijn kinderen heeft mishandeld, jarenlang een alcohol en gokverslaving had, zelf geen interesse toont in haar en diens kinderen (mijn zus en ik) hebben dus al een hele ambivalente verhouding tot hem. Ik had deze vrouw graag een leuke vader gegunt. Eentje die op z'n minst interesse in haar heeft. Maar weet je, ik heb haar niet verwekt, dat heeft mijn vader gedaan.
Als je dan een onbekende vrouw in de ogen kijkt, mij haar verloren gewaande zus noemt (ze is ouder dan ons, het is een kind uit mijn vaders jeugdjaren) en dan zichzelf op de app Grote Zus noemt en ons haar midden zus en kleine zus. Dat is niet mijn identiteit. Ik ben de oudste van mijn zus en mij. Mijn identiteit is oudste zus, niet middelste. Ik weet dat ze dat niet expres doet, want technisch is ze mijn oudere halfzus. Maar het klopt niet voor mijn gevoel. Ik heb voor mijn gevoel 1 zus en met haar ben ik opgegroeid bij mijn alleenstaande moeder waar mijn vader af en toe in en uit fietste. Niet een vrouw die tien jaar ouder is, niet in mijn leven was en zichzelf nu de oudste van 3 zussen noemt. Ondanks dat ik haar wens tot een zussenconnectie echt wel kan begrijpen. Ze heeft nu eindelijk zusjes, wat ze al haar hele leven heeft gewild. En dan krijgt ze deze 'zusjes'. Vrouwen die eigenlijk niet weten wat ze met haar aanmoeten. Da's kut. Maar niemand heeft om deze situatie gevraagd. Zij niet, wij niet.
Ik denk dat er heel veel pijn opnieuw getriggerd kan worden als je nieuwe familie zoekt. Want de hoop die je opbouwt kan lelijk voor je neus kapot gegooid worden. Je weet nooit wat je krijgt, je weet nooit welke beerputten opengaan. Dat kan goed gaan, maar ook een totale desillusie zijn als je merkt dat niemand echt zat te wachten op je komst of daar zelfs afwijzend tegenover staat (zoals mijn vader echt heel lullig doet).
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 9 mei 2022 om 13:46
Mijn vaders dna zit in de database. Ik ben echt heel erg benieuwd hoeveel kinderen er van hem rondlopen. Hij heeft tussen zijn twintigste en dertigste alle wereldzeeen bevaren en in die tijd waren er veel feestjes aan wal. Er zullen ongetwijfeld nog een boel matches komen nu hij sinds 2 jaar met zijn dna te vinden is. Tussen de jaren zestig en zeventig is er vast veel gebeurd.
maandag 9 mei 2022 om 14:22
Dat weet ik, omdat ik erop toegezien heb dat hij voor mijn halfzus (die mijn vader op het spoor is gekomen via brieven en andere testamenten) in ieder geval het enige fatsoenlijke zou doen wat hij kon doen, en dat was een dna test die ze besteld had via Myheritage. Mijn vader vond het nog grappig en dacht dat hij ook in het potje kon piesen. Niemand die het zou weten. Maar ik heb hem kwaad aangesproken dat dit wel het minste was wat hij voor haar kon doen om haar zoektocht te kunnen beëindigen en daaraan heeft hij uiteindelijk meegewerkt. Ik heb zijn wangslijm hoogstpersoonlijk afgenomen en de kit zelf opgestuurd. Ik heb mijn halfzus verteld dat ze dat echt niet (alleen) aan hem moest overlaten en dat ik erop toe zou zien dat het goed gebeurde.
Zijn dna staat dus in myheritage en de uitslag was dat zij verband hield met hem in de 1e lijn. Dan weet je genoeg.
Zijn dna staat dus in myheritage en de uitslag was dat zij verband hield met hem in de 1e lijn. Dan weet je genoeg.
maandag 9 mei 2022 om 14:28
Er zijn nooit andere connecties naar voren gekomen dus?Singlejingle schreef: ↑09-05-2022 13:46Mijn vaders dna zit in de database. Ik ben echt heel erg benieuwd hoeveel kinderen er van hem rondlopen. Hij heeft tussen zijn twintigste en dertigste alle wereldzeeen bevaren en in die tijd waren er veel feestjes aan wal. Er zullen ongetwijfeld nog een boel matches komen nu hij sinds 2 jaar met zijn dna te vinden is. Tussen de jaren zestig en zeventig is er vast veel gebeurd.
Mijn vader zou nooit aan zoiets meewerken want hij is altijd bang dat iets hem geld kan kosten. En mogelijk een tikkie paranoïde betreft dna.
maandag 9 mei 2022 om 15:20
Singlejingle schreef: ↑09-05-2022 14:22Dat weet ik, omdat ik erop toegezien heb dat hij voor mijn halfzus (die mijn vader op het spoor is gekomen via brieven en andere testamenten) in ieder geval het enige fatsoenlijke zou doen wat hij kon doen, en dat was een dna test die ze besteld had via Myheritage.
…
Ik heb mijn halfzus verteld dat ze dat echt niet (alleen) aan hem moest overlaten en dat ik erop toe zou zien dat het goed gebeurde.
Ik word er warm van dat je dit voor je halfzus hebt gedaan
Je toont zoveel meer verantwoordelijkheid dan je vader.
maandag 9 mei 2022 om 18:36
Ik heb mijn (oudere) halfzus leren kennen toen ik een jaar of dertig was. Zij komt uit een eerdere relatie van mijn vader. De afgelopen paar jaar hebben we frequent contact, wat we allebei als fijn ervaren. Ik herken in haar zowel qua innerlijk als uiterlijk dingen van mezelf. We wonen bij elkaar in de buurt, wat het ook gemakkelijk maakt om samen wat te ondernemen. Ik ben de enige uit mijn ouderlijk gezin die contact met haar heeft. Dat maakt het wel een lastige situatie, aangezien haar bestaan verder onbekend is in de familie van mijn ouders. Dit zorgt er voor dat ik vrij alleen sta hierin en dat het wat als ‘stiekem’ voelt. Jammer is dat, want het drukt toch een stempel op mijn fijne contact met haar. Voor mijn kinderen vind ik het erg fijn dat ze er nog een oom, tante en nichtjes bij hebben gekregen. Ik heb met mijn halfzus minstens net zo’n goede band als met mijn broers. Ik ben erg blij dat wij dit samen, ondanks alle problemen die er bij kwamen kijken rondom het geheime bestaan van haar binnen de familie, toch zo mooi samen hebben vormgegeven. Ik zou haar niet meer willen missen.
maandag 9 mei 2022 om 20:32
Zij weten er wel van. Mijn vader heeft het ons (zijn kinderen) zo’n 12 jaar geleden verteld. Zijn eigen broers/ zussen en die van mijn moeder, en hun vrienden weten van niks. Mijn ouders willen dat graag zo houden.Ttroeteltje schreef: ↑09-05-2022 20:08Begrijp ik dan dat je broers en vader of moeder ook niet van haar bestaan afweten?
Mijn broers hebben geen behoefte aan contact met halfzus. Halfzus heeft ook geen contact gezocht met hen. Ik heb het initiatief genomen om contact met halfzus te zoeken, nadat mijn vader dat 12 jaar geleden ook deed. Tussen hem en mijn halfzus is het niet goed uitgepakt en is er geen contact meer.
